Projekt dofinansowała Fundacja mBanku
TEMATYKA ZAGADNIENIA Wyznaczanie kierunków oraz określanie położenia obiektów.
OBSZAR EDUKACJI I KLASA
uczymy się ruszamy się odkrywamy
CELE ćwiczenie umiejętności określania położenia obiektów za pomocą rysunków.
CELE W JĘZYKU UCZNIA
Po zajęciach:
będziesz potrafił/a określić miejsce, gdzie kto siedzi;
będziesz potrafił/a określić i narysować to, co widzisz.
MATERIAŁY DYDAKTYCZNE podkładki do kartek z klipsem;
białe kartki, ołówek i gumka;
2 sześciany, 2 prostopadłościany, 2 kule;
2 stoliki.
KOMENTARZ METODYCZNY
MOŻLIWOŚCI KONTYNUACJI
I DALSZE INSPIRACJE
£Kto tu siedział?
Ćwiczenie to warto zaproponować dzieciom, które mają już gotową rękę do pisania/rysowania. Być może część z nich będzie narzekała, że to trudne, że nie potrafią, dlatego dużą rolę odgrywa tu motywujący nauczyciel.
Zajęcia są ciekawe dla dzieciaków, budzą dużo emocji i aktywizują dzieci.
Po zajęciach warto porozmawiać, w której roli czuły się lepiej: rysującego czy rozszyfrującego obrazek.
Zamiast rysunków dzieci mogą losować zdjęcia przedmiotów zrobione z różnych perspektyw, np. z różnych krzeseł, ustawionych w kręgu.
Podobnie jak w wersji z rysunkiem muszą usiąść na krzesełku z którego zostało zrobione zdjęcie.
Projekt dofinansowała Fundacja mBanku
ORGANIZACJA PRACY UCZNIÓW
1
Przed zajęciami przygotowuj dzieciom przestrzeń do pracy, ustawiając krzesła w dwóch kręgach. W środku każdego kręgu ustaw stolik i konstrukcję z sześcianu, prostopadłościanu i kuli.
2
Podziel dzieci na 2 zespoły i wyjaśnij ich zadanie. Muszą usiąść na krzesełkach w kręgu, zapamiętując, gdzie kto siedzi. Następnie przyglądają się konstrukcji umieszczonej w środku i rysują to, co widzą ze swojego krzesełka (jeżeli czegoś nie widzą, nie powinny tego rysować).
Rysunek ma być bardzo dokładny, ponieważ za chwilę dzieci wymienią się ilustracjami z kolegami i koleżan- kami z drugiej grupy, by - korzystając z ich obrazków - zdecydować, na którym krzesełku muszą usiąść, by zobaczyć dokładnie to, co zaobserwował autor obrazka.
Po ukończeniu I etapu uczniowie otrzymują obrazki kolegów z drugiej grupy, podchodzą do ich kręgu i konstrukcji. Dzieci w swojej grupie mogą sobie pomagać. Drużyna, która rozwiązała zadanie siedzi na odpowiednich miejscach z obrazkami i podnosi ręce do góry dając znak gotowości. Kontrolę wykonania zadania przeprowadzają autorzy obrazków. Liczycie, ile jest poprawnych rozwiązań w drużynach.
