Adolf Hitler twórcą narodowego socjalizmu

Należałoby przedstawić sylwetkę tego psychopatycznego wroga Żydów, aby lepiej zrozumieć jego destrukcyjną koncepcję świata. Urodził się 20 kwietnia 1889 roku w Braunau, niewielkim austriackim miasteczku na pograniczu z Niemcami. Od zawsze uważał się za Niemca. Pochodził z mieszczańskiej rodziny. Ojciec Alois był nieślubnym dzieckiem wieśniaczki Anny Marii Schicklgruber. Jako osiemnastoletni młodzieniec rozpoczął pracę w służbie celnej i tam przepracował czterdzieści lat, żeby pod koniec swojej kariery zawodowej zostać mianowanym naczelnikiem. Jego życie osobiste było dosyć barwne, bo trzykrotnie wstępował w związek małżeński i tym samym stał się ojcem siedmiorga dzieci. Matka Adolfa była jego trzecią żoną, a Adolf trzecim dzieckiem w kolejności. Młody Adolf Hitler niezbyt się przykładał do nauki w szkole. Z wielkim trudem skończył podstawówkę i szkołę średnią, jednak bez świadectwa maturalnego. Jego największą pasją było rysowanie. Już za młodu odznaczał się zmysłem przywódczym, lubił rządzić kolegami, przewodzić grupie rówieśników16.

Zresztą całe swoje dzieciństwo opisuje dosyć dokładnie w pierwszym rozdziale w Mein Kampf. Odwołuje się do korzeni, z jakich wyrósł. Podkreśla swoje niemieckie pochodzenie, pisząc o niemieckiej Austrii. Wyraża nawet swe

15

A. Hitler, Mein Kampf, w: http://radioislam.org/historia/hitler/mkampf/pdf/pol.pdf, s. 5.

37 pragnienie, aby Austria na nowo wróciła do „wielkiej niemieckiej ojczyzny” Trzeciej Rzeszy. Stawia tę sprawę za punkt wyjścia, a zdobywanie kolejnych obszarów to sprawa honoru. Miejsce urodzenia Hitlera, a więc austriackie Braunau nad Innem, stało się dla niego bardzo ważne ze względu na zjednoczenie tych dwóch krajów. Stawia retoryczne pytania o swoje niemieckie pochodzenie, przywołując czasy rządów Otto von Bismarcka, kiedy to Niemcy były potęgą.

Za każdym razem kiedy Hitler opisuje lata dziecięce, zwraca uwagę na swoją przynależność do Niemiec, choćby nawet przez taki drobiazg jak praca ojca. Jego relacja z ojcem była trudna. Ojciec bardzo chciał, aby Adolf też jak on był urzędnikiem, zajął się gospodarstwem, nauczył się samodzielności, pracy, bo wierzył, że w ten sposób jego syn w pełni dojrzeje do samodzielnego decydowania o sobie. Wychowywał syna twardą ręką. Jednak spotykał się zawsze z jego protestem, za co srogo go karcił. Ten wyjątkowy upór Adolfa wiązał się z charakterem i osobowością przyszłego führera*. Nie znosił stagnacji, miał duszę wojownika dążącego do zmiany, walki. Już nawet w szkole należał do grupy młodzieży, w którym głoszono idee nacjonalistyczne. Członkowie zrzeszenia posiadali swoje barwy, pozdrowienia, pieśń. Adolf nazwał się „fanatycznym niemieckim nacjonalistą”17. Denerwowała go polityka Austrii. Od początku myślał o wielkiej rewolucji konsolidacyjnej Austrii i Niemiec. Za przeszkodę uznawał „dynastyczny patriotyzm”18

Habsburgów. Kiedy miał zaledwie trzynaście lat, umarł jego ojciec, co pokrzyżowało rodzinne plany motywowania jego do urzędniczej kariery. Matka nie potrafiła wpływać na protesty i życiowe marzenia syna. Jako dziecko Adolf buntował się przeciwko nauce. Pojawienie się choroby płuc w tak młodym wieku opisuje stało się dla niego pomocne w sprzeciwie wobec wizji przyszłości, jaką kreślili mu rodzice. Po dwóch latach umarła także jego matka, co wywołało w Adolfie wielki

* Tytuł nadany nieoficjalnie Adolfowi Hitlerowi i używany od lipca 1921 roku. Oficjalnie nadany przez propagandę prasową „Völkischer Beobachter” 7 listopada 1921 roku. Wcześniej Hitlera nazywano przewodniczącym NSDAP (K. Grünberg, Hitler-Jugend, Wydawnictwo „Dom Organizatora”, Toruń 1998, s. 22).

17 A. Hitler, dz. cyt., s. 31.

38 wstrząs. Swoje uczucia do rodziców charakteryzuje w słowach: „Swojego ojca czciłem, a matkę kochałem”19.

Szczególną nienawiść Adolf żywił do dynastii Habsburgów, którzy od wieków panowali najpierw w cesarstwie rzymskim, później od XIX wieku w Austrii i w cesarstwie Austro-Węgier. Nienawiść do Habsburgów została zapoczątkowana i wpojona już w latach szkolnych przez nauczyciela historii, niejakiego dra Leopolda Potscha²⁰. Nauczyciel ten ukazywał słabość rządów Habsburgów, prywatę i ich szkodliwość dla Austrii, z której chciano zrobić naród słowiański: „Po wojnie 1870 roku dom Habsburgów powoli, z premedytacją i determinacją podjął wysiłek wykorzenienia niebezpiecznej niemieckiej rasy – było to celem słowianofilskiej rodziny monarchy”21. Ale dlaczego Habsburgowie mieliby to zrobić, tego już nie wyjaśnia. Hitler znienawidził Austrię i sam Wiedeń, który określił jako „Babilon narodów”22.

Adolf Hitler postanowił wyjechać do Wiednia, aby zrobić karierę, jednak – jak się później okazało – nic z tego nie wyszło. Mimo kilkakrotnych podejść nie został przyjęty na Akademię Sztuk Pięknych w Wiedniu. Jak twierdził, miał talent malarski, interesował się architekturą. Jednak aby rozpocząć naukę, musiał mieć maturę, której nie posiadał, bo stosunek do szkoły zawsze miał negatywny. Nie mógł zatem realizować swoich twórczych planów. Przeprowadził się więc do stolicy Austrii i obserwował życie w mieście. Powoli pogrążał się w biedzie, widząc Wiedeń jako miasto kontrastów arystokracji i biedoty23

.

Na początku miał jeszcze trochę pieniędzy po rodzicach. Jako bezrobotny, otrzymywał też tak zwany zasiłek sierocy. Jednak kiedy skończyły się pieniądze, podjął pracę w przemyśle budowlanym, którą niedługo potem porzucił. Handlował także własnoręcznie malowanymi widokówkami, mimo to pogrążał się w coraz większej biedzie. Hitlera nie stać było na stancję, więc zmuszony był zamieszkać w miejskiej noclegowni. Tak opisuje jego sytuację materialną kolega Reinhold Hanisch: „W pierwszym dniu usiadł obok przydzielonego mi łóżka 19 A. Hitler, dz. cyt., s. 7. 20 E. Grodziński, dz. cyt., s. 128. 21 A. Hitler, dz. cyt., s. 18. 22 Tamże, s. 21. 23 Tamże, s. 8.

39 człowiek, który nie miał na sobie niczego oprócz pary starych dziurawych spodni – Hitler. Ubranie jego było oddane do odwszawienia, ponieważ przedtem przez dłuższy czas błąkał się w stanie bardzo zaniedbanym, nie mając dachu nad głową”24

.

W 1913 roku Adolf Hitler przeprowadził się do Monachium, prawdopodobnie z obawy przed poborem do armii austriackiej. Obserwował scenę polityczną i działania, które doprowadziły do I wojny światowej. W niej Hitler widział nadzieję dla Niemiec, dlatego wstąpił, będąc obywatelem austro-węgierskim, jako ochotnik do armii niemieckiej, w której pełnił funkcję łącznika między dowództwem pułku a linią frontu. Wielkiej kariery tam nie zrobił, bo jego najwyższy stopień wojskowy to starszy szeregowiec. Otrzymał Krzyż Żelazny pierwszej i drugiej klasy. Jednak wyróżnienia te nie były wynikiem jakiegoś szczególnego bohaterstwa. Po prostu chyląca się ku upadkowi armia hojnie rozdawała medale, aby zwiększyć motywację i zapał do walki. To sensowne i najbardziej prawdopodobne wyjaśnienie, dlaczego szeregowiec Adolf Hitler otrzymał najwyższe odznaczenie wojskowe – Krzyż Żelazny pierwszej klasy²⁵.

Niemcy ostatecznie przegrały wojnę, co dla przyszłego przywódcy było wielkim ciosem. Bezdomny, bezrobotny, bez niemieckiego obywatelstwa, był pogrążony w rozpaczy. Za ten stan obwiniał głównie żydowską burżuazję, która będąc przy władzy, skupiała się na ekonomii i interesach finansowych. Jednak wiele też zawdzięczał Żydom. Na przykład lekarzem w jego domu rodzinnym był Żyd, dr Eduard Bloch. Także pewna Żydówka za niewielką opłatę wynajęła mu pokoik w Wiedniu. Żyd Neumann bezdomnemu Adolfowi podarował swój płaszcz, a Krzyż Żelazny pierwszej klasy zawdzięcza staraniom innego Żyda, Hugo Gutmanna. Robert Waite, amerykański autor biografii Hitlera, pisał: „Jest znamiennym faktem, że w ciągu swego życia Hitler miał podstawy do bycia wdzięcznym Żydom, którzy przychodzili mu z pomocą w najpilniejszych potrzebach”26 . 24 E. Grodziński, dz. cyt., s. 11. 25 Tamże, s. 12. 26 Tamże, s. 14.

40 W życiu Adolfa, a właściwie w historii jego rodziny, jest jednak coś, co świadczy o jego związkach z Żydami. Otóż doszła do niego pogłoska, że ma korzenie żydowskie. Tym naprawdę bardzo się przejął i przeraził. Jego babka pracowała jako służąca u pewnego barona żydowskiego i wówczas zaszła w ciążę. Niedługo później, w 1837 roku, wróciła do domu i tam urodziła ojca Adolfa Hitlera, nadając mu imię Alois. Zbadania tej sprawy z jego polecenia podjął się prawnik dr Hans Frank, późniejszy generalny gubernator w Krakowie. Dzisiaj nie możemy dokładnie określić pochodzenia Hitlera, jednak ważniejsze jest to, że on sam się tym przejął i wierzył w to27

.