Pogarda dla narodów słowiańskich i przestrzeń Lebensraum

władzę absolutną wodza w tym, co myśli, mówi i czyni. On jest sumieniem narodu, on jest jego ustawodawcą. To on określa swoisty dekalog postępowania, a zadaniem i powinnością ludu jest wiara w niego. Dowodem na to są słowa przewodniczącego Reichstagu, ministra lotnictwa i spraw wewnętrznych oraz najbliższego współpracownika Hitlera, Hermanna Göringa: „My (narodowi socjaliści) wierzymy, że Führer jest niezawodny we wszystkich kwestiach dotyczących moralnych i społecznych spraw ludu”61

.

Jeżeli chodzi o Żydów, to najpierw chciano ich odseparować od reszty ludności, wprowadzając tzw. ostateczne rozwiązanie terytorialne. Spychano ich na wschód Europy, tworzono getta. Pierwotnie mięli być wysłani na wyspę Madagaskar, jednak z powodów logistycznych odrzucono ten plan. Z czasem pojawiła się wręcz szatańska propozycja i postanowienie o Endlösung der

Judenfrage – ostatecznym rozwiązaniu kwestii żydowskiej na konferencji

wysokich dygnitarzy SS w Wannsee w Berlinie w 1941 roku⁶².

4. Pogarda dla narodów słowiańskich i przestrzeń Lebensraum

Z pogardą wypowiadał się Adolf Hitler również o Słowianach, czyli w głównej mierze Czechach i Polakach63. Do tej grupy należą także Rosjanie, ale Hitler klasyfikował ich w innym kontekście. Jeżeli chodzi zatem o Słowian, to Hitler uważał ich za szkodzących narodowi niemieckiemu, ale nie w taki sposób jak Żydzi, do których dyktator miał szczególną awersję64

. Z jednej strony właściwie wypowiadał się o Polakach jako Aryjczykach, a z drugiej – że są narodem niepełnowartościowym. Wykazywał w tym podejściu wiele niekonsekwencji. Zawierał z Polską przyjazne stosunki 20 stycznia 1934 roku poprzez traktat o nieagresji z władzą marszałka Józefa Piłsudskiego po to, aby niedługo później wszystkiemu zaprzeczać i dać tym samym dowód, że posługiwał się kłamstwem. Na kilka dni przed atakiem na Polskę, 22 sierpnia 1939 roku, w Obersalzbergu powiedział publicznie: „Przygotowałem na

61 Tamże, 265–266.

62 M. Hesemann, Religia Hitlera…, s. 461–462.

63

A. Hitler, dz. cyt., s. 18, 24.

49 Wschodzie moje oddziały Totenkopf, rozkazując im zabijać bez miłosierdzia i bez litości mężczyzn, kobiety i dzieci polskiego pochodzenia i polskiej mowy”65. Po podbiciu tych państw Hitler zakładał, że te narody będą służyły niewolniczo Niemcom, co nie wykluczało w razie nieprzydatności ich całkowitego zlikwidowania. Posługiwano się zasadami etycznymi z Mein Kampf, zgodnie z którymi wszelkie działania miały być podejmowane na rzecz dobra Niemiec66

. Za przyczynę upadku, którą przeżyli Niemcy podczas I wojny światowej, Adolf Hitler uważał brak możliwości rozwojowych i zachowania proporcji liczebności ludzi w stosunku do zamieszkiwanego obszaru. Ten wniosek posłużył mu do określenia, czym tak naprawdę ma być właściwa polityka zagraniczna: „Obowiązkiem polityki zagranicznej narodowego państwa jest zapewnienie optymalnych warunków istnienia narodu poprzez utrzymywanie naturalnej i zdrowej proporcji pomiędzy liczebnością i przyrostem narodu a rozmiarami i jakością obszaru, który zamieszkują”⁶⁷.

Innymi słowy, można powiedzieć, że Niemcy odniosły porażkę w wojnie, ponieważ nie miały możliwości rozwoju, aby stać się potęgą, i dlatego koniecznością w odbudowie nowego narodu musi być zdobyta nowa przestrzeń terytorialna. Granice państw są ustalane przez człowieka, jego siłę, wpływy, pozycję: „To wyłącznie siła stanowi prawo do posiadania”68 – twierdził Hitler. Interesują go głównie tereny wschodnie opanowane przez Żydów, które nie zmierzają ku rozwojowi ale dążą do rozkładu69

.

Upadek Niemiec i postanowienia wersalskie Hitler uznał za atak na Niemcy i uzurpował sobie prawo do obrony, czyli zlikwidowanie marksistowskich wpływów żydowskich. W jego programie partyjnym widać wyłączną nienawiść do Żydów, wywyższanie rasy aryjskiej, przekonanie o konieczności poszerzenia terenów państwa (kolonii) w celu właściwego rozwoju i utrzymania obywateli⁷⁰. 65 E. Grodziński, dz. cyt., s. 99. 66 Tamże, s. 101. 67 A. Hitler, dz. cyt., s. 93. 68 Tamże, s. 94. 69 Tamże, s. 95. 70 Tamże, s. 104.

50 Hitler opisuje w swojej książce, że przypatrywał się polityce kolonialnej państw europejskich. Dostrzegł przy tym, że mimo zajętych terenów poza Europą tak naprawdę państwa te nie mają żadnych korzyści. Zauważył, że jedynie tereny w Europie znajdujące się blisko Niemiec powinny być punktem zainteresowania jego polityki. Miał na myśli Rosję, a tereny te należałoby zdobywać siłą. Krytykował przy tym jednocześnie politykę wcześniejszą, czyli „pokojowy, ekonomiczny podbój świata”71

. Tę metodę Hitler nazwał wprost – "głupotą"⁷². Gwarantem powodzenia narodu jest bohaterstwo obywateli, którzy poprzez walkę i lojalną dobrą organizację są w stanie poświęcić swoje życie. I dlatego ani ekonomia, ani gospodarka nie mają nic wspólnego z sukcesem państwa, bo im człowiek życia nie poświęca, ale ideom73.

Kiedy Hitler pisał w Mein Kampf o Rosji, zawsze używał przymiotnika „bolszewicka” i wiązał ją również z wpływami żydowskimi74. Do Rosjan, mimo że byli narodem słowiańskim, Hitler miał trochę inne podejście, bardziej poniżające. Uważał, że mając tak wielkie tereny w Europie i Azji, nie potrafią racjonalnie tego wykorzystać dla swojego dobra. Był przekonany, że nie potrafią dać sobie rady z tak wielkim obszarem ziemi. Uważał, że Rosjanie są niepełnowartościowym narodem, ponieważ swą wielkość zawdzięczają nie swoim siłom i intelektom, lecz wcześniej osiedlonym tam germańskim ludom, które im zorganizowały państwo. Ale za sprawą ekspansji żydowskiej ten kraj nie potrafi radzić sobie z tak wielkim potencjałem, jakim dysponuje, i jest to okazja do zajęcia tych ogromnych terenów przez naród niemiecki75.

Wielkie nadzieje pokładał Hitler w niezamieszkałych terenach Rosji. Snuł plany będące wynikiem chorego pragnienia zawładnięcia światem, w których on jako Mojżesz prowadziłby lud do swojej ziemi obiecanej: „Podczas naszego zasiedlania obszarów rosyjskich Reichsbauer winien mieszkać w przepięknych osiedlach. Niemieckie instytucje i władze mają posiadać cudowne budynki, a gubernatorzy pałace. Wokół instytucji służbowych należy wybudować wszystko 71 Tamże, s. 22. 72 Tamże. 73 Tamże, s. 24. 74 Tamże, s. 95. 75 E. Grodziński, dz. cyt., s. 108.

51 to, co służy zachowaniu życia. Naokoło miasta w promieniu 3–4 kilometrów znajdować się będzie pierścień pięknych wiosek, połączonych najlepszymi drogami. Za tym rozciąga się inny świat, w którym pozwolimy mieszkać Rosjanom, jak sobie chcą. Tyle tylko, żebyśmy mogli nad nimi zapanować. W razie jakiejś rewolucji wystarczy zrzucić parę bomb na ich miasta i sprawa załatwiona”76

. Karl Haushofer, geopolityk i nazistowski propagator idei

Lebnesraum, sądzony w procesie norymberskim tak podsumował swoją

działalność w tej kwestii: „Kto opanuje Europę Wschodnią, opanuje serce Eurazji. Kto opanuje serce Eurazji, będzie panował nad Wyspą Świata. Kto zapanuje nad Wyspą Świata, zawładnie całym światem”⁷⁷.

Idea narodu przewija się jako główny motyw w manifeście ideowym Hitlera i przeplata się z wątkiem nienawiści do Żydów. Egzystencjalnym dyskomfortem Adolfa Hitlera było to, że nie był rodowitym Niemcem. Obywatelstwo niemieckie otrzymał dopiero, mając czterdzieści trzy lata78. Pisał, że należałoby od dziecka wpajać więź z narodem i postrzeganie narodu jako nadrzędną wartość: „Ta pewność siebie musi być wykształcona w młodszych członkach narodu, począwszy od dzieciństwa. Cała edukacja i ćwiczenia muszą być skierowane tak, aby wpoić im przekonanie, że przewyższają innych. Przez siłę cielesną i zręczność młodzież musi odzyskać wiarę w niezwyciężoność swego narodu”79

. Nawet tekst hymnu narodowego Niemiec (1922-1945)⁸⁰ głosił afirmację narodu ponad inne w słowach: „Deutschland, Deutschland über alles,

über alles in der Welt”, co znaczy: „Niemcy, Niemcy nade wszystko, nade

wszystko na świecie”. Hitler miał aspiracje do tego, aby jego naród ogarnął cały glob ziemski bowiem z nim związana jest szlachetność rasy aryjskiej, Toteż władza powinna dbać o jej czystość, dopuszczając się nawet sterylizacji i kastracji w przypadkach chorób. Tam, gdzie kobiety były zdrowe, niemal świętością było płodzenie synów narodu na szeroką skalę. Przyszły wódz nie

76 Na podstawie stenogramu sporządzonego przez Henry’ego Pickera z nocy 8 na 9 września 1941 roku w: M. Hesemann, Religia Hitlera…, s. 459.

77

M. Hesemann, Religia Hitlera…, s. 458–459.

78

E. Grodziński, dz. cyt., s. 33.

79 A. Hitler, dz. cyt., s. 57.