Zastosowanie technik analitycznych, takich jak pomiary fluorescencyjne i spektroskopia absorp
cyjna w zakresie UVVIS, są często łączone z mode
lowaniem molekularnym, które zestawione razem mogą dostarczać pełniejszą informację o zmianach strukturalnofunkcyjnych białek. Dodatkowe włą
czenie do badań warfaryny, która w sposób specy
ficzny i selektywny wiąże się z I miejscem wiązania leków, daje większe możliwości analizy lokalizacji ligandów w albuminie i umożliwia przeprowadze
nie rozważań dotyczących interakcji na poziomie lek–lek zachodzących w obrębie białka [28]. Powi
nowactwo warfaryny do albuminy można określić metodą spektroskopii fluorescencyjnej, która jest stosowana do monitorowania oddziaływań cząstecz
kowych z udziałem białek ze względu na jej czułość, dokładność i szybkość pomiaru. Opiera się na po
miarze intensywności emisji warfaryny związanej z białkiem. Warfaryna wykazuje słabą fluorescencję przy 380 nm po wzbudzeniu falą o długości 335 nm.
Z kolei kompleks warfaryny z HSA wykazuje silniej
szą emisję energii [44]. Jeżeli w wyniku oddziaływa
nia innego liganda z białkiem następuje hamowanie wiązania warfaryny do I miejsca Sudlowa, to w wid
mie emisyjnym obserwuje się obniżoną intensyw
ność fluorescencji. Lokalizacja leku w subdomenie IIA albuminy prowadzi do wygaszenia fluorescen
cji, która jest zależna od stężenia dodanego liganda.
Właściwości spektroskopowe układu warfaryna
albumina zostały wykorzystane do analizy miejsc wiązania różnych związków flawonoidowych, w tym flawonów (acacepinu, apigeniny, chrysini
ny), flawonoli (galanginy, luteolinu, kwercetyny), czy flawononów (hesperytyny, naringeniny) [45].
Badania przeprowadzone z meloksykamem z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych wskazu
ją, że miejsce wiązania tego leku pokrywa się z lo
kalizacją warfaryny w cząsteczce białka natywnego i glikowanego [46, 47].
Przykładem prac eksperymentalnych zestawio
nych z metodami obliczeniowymi są studia nad pu
eraryną – izoflawonem wyizolowanym z Puerari-na lobata and P. mirifica [48, 49]. Zainteresowanie pueraryną wiąże się z jej właściwościami farma
kologicznymi, w tym z działaniem antyoksydacyj
nym, działaniem ochronnym przed uszkodzeniem reperfuzyjnym mięśnia sercowego, retinopatii nie
dokrwiennej, aktywności antyhiperglikemicznej, w hiperhcholestyrolemii czy aktywności przeciw
nowotworowej [49–54].
Stosowana w leczeniu chorób nowotworowych cisplatyna wykazuje również powinowactwo do I miejsca wiązania leków wg Sudlowa [55]. Ponad
to jej oddziaływanie z białkiem opiera się także na
T E R A P I A I L E K I
nieodwracalnych wiązaniach kowalencyjnych. Ak
tywność transplatyny jest większa niż cisplatyny, dlatego izomer trans około 2 razy szybciej wiąże się z białkiem niż cisplatyna [56]. Przy czym war
faryna, wiążąc się jako pierwsza z cząsteczką biał
ka w subdomenie IIA, blokuje możliwości koordy
nacyjne cisplatyny [55]. Całkowita ilość cisplatyny związanej z molem białka zmniejsza się przy obec
ności warfaryny z 4,26 mola do 2,33 mola leku w przeliczeniu na mol białka. Co wskazuje na bez
pośrednie zajęcie miejsca wiązania cisplatyny przez warfarynę, jak również na konformacyjne zmiany białka wywołane przez efekt allosteryczny. Badania te potwierdzają również, że koordynacja leku platy
nowego ma miejsce w innych obszarach cząsteczki, opisanych we wcześniejszych publikacjach (np. po
przez Cys34 lub atomy azotu i siarki umieszczony w innych domenach) [56–61]. Z badań tych wyni
ka, że warfaryna może mieć wpływ na poziom wol
nej frakcji leków cytostatycznych, a więc na działa
nie farmakologiczne i toksyczność.
Analiza oddziaływań z ligandów z albuminą oso
czową tłumaczy spadek aktywności przeciwbakte
ryjnej kompleksów rutenu, które działają na szczepy Staphylococcus aureus, Escherichia coli i Pseudo-monas aeruginosa [62]. Badania za pomocą spek
troskopii fluorescencyjnej przy zastosowaniu warfa
ryny wskazują na miejsce I wg Sudlowa jako obszar wiązania kompleksów rutenu z albuminą oraz po
twierdziły powinowactwo do osoczowego białka transportującego jony żelaza do apotransferyny i holotransferyny [63]. Znacząca jest także rola transferryny i albuminy w interakcjach pomiędzy witaminą K a warfaryną ze względu na ich antago
nistyczne działanie [64].
Podsumowanie
Kumaryny charakteryzuje szeroki wachlarz dzia
łań – od antykoagulacyjnego, przez antyoksydacyj
ne i przeciwzapalne, aż do przeciwnowotworowego.
Dzięki temu, że większość leków, w tym pochod
ne kumaryny, wiążą się odwracalnie z białkami oso
cza, w tym z albuminą, głównym komponentem białkowym osocza krwi, to badania zachodzące na poziomie wiązania ligandów z tym białkiem stały się ważnym zadaniem dla naukowców. Wśród wielu miejsc wiążących ligandy przez albuminę istotny jest obszar subdomeny IIA, zwanym miejscem I Sudlowa.
Z przeglądu literaturowego wynika, że badania luminescencji są ważnym obszarem w badaniach bio
fizycznych. To właśnie dzięki właściwościom spek
troskopowym połączenia albuminy z warfaryną moż
liwe jest badanie powinowactwa ligandów do miejsca warfarynowego struktury białkowej oraz określe
nie interakcji na poziomie lekwarfaryna w obrę
bie subdomeny IIA. Jednak należy zaznaczyć, że nie
wszystkie związki posiadające w swojej strukturze układ benzoαpironu wykazują powinowactwo do miejsca warfarynowego. Z badań przeprowadzo
nych w 2013 r. wynika, że modyfikacja chemiczna kumaryn może powodować, że ich powinowactwo do albuminy jest przesunięte poza obszar I miejsca wiązania, np. do obszaru subdomen I A i B [65].
Wyniki badań oddziaływań ligandów z albuminą są związane z warunkami przeprowadzonego eks
perymentu. Środowisko zastosowane do badań od
grywa dużą rolę w utrzymywaniu ich stabilności.
Podobne znaczenie mają czas i temperatura prowa
dzonych badań, a także czynniki glikujące, obecne w osoczu kwasy tłuszczowe oraz zachodzące reak
cje kompleksowania.
Referat został wygłoszony podczas zjazdu nauko-wego Sekcji Leku Naturalnego PTFarm, Wrocław i Studenckiego Koła Naukowego „Peregrinus”, Ka-tedra i Zakład Farmakognozji, Uniwersytet Me-dyczny we Wrocławiu, Jawor październik 2014.
Otrzymano: 2016.11.18 · Zaakceptowano: 2016.02.05
Piśmiennictwo
1. Rost S., Fregin A., Ivaskevicius V., Conzelmann E., Hortnagel K., Pelz H.J., Lappegard K., Seifried E., Scharrer I., Tuddenham E.G.D., Muller C.R., Strom T.M., Oldenburg J.: Mutations in VKORC1 cause warfarin resistance and multiple coagulation factor deficiency type 2, Nature, 2004, 427: 537–541.
2. Li T., Chang C.Y., Jin D.Y., Lin P.J., Khvorova A., Stafford D.W.: Iden
tification of the gene for vitamin K epoxide reductase, Nature, 2004, 427: 541–544.
3. Schofield F.W.: The cause of a new disease in cattle stimulating he
morrhagic septicaemia and blackleg. Journal of the American Vete
rinary Medicine Association, 1924, 64: 553–575.
4. Roderick L.M.: The pathology of sweet clover disease in cattle. Jo
urnal of the American Veterinary Medicine Association, 1929, 74:
314–325.
5. Roderick L.M.: A problem in the coagulation of blood: ‘sweet clo
ver disease of cattle’. American Journal of Physiology, 1931, 96:
413–425.
6. Campbell H.A., Roberts W.L., Smith W.K., Link K.P.:Studies on the hemorrhagic sweet clover disease. I. The preparation of hemorrha
gic concentrates. Journal of Biological Chemistry, 1940, 136: 47–55.
7. Stahmann M.A., Huebner C.F., Link K.P.: Studies on the hemorrhagic sweet clover disease. V. Identification and synthesis of the hemorr
hagic agent. Journal of Biological Chemistry, 1941, 138: 513–527.
8. Francis C.W.: Warfarin: an historical perspective. Hematology Am Soc Hematol Educ Program. 2008, 251.
9. Egan D.O., Kennedy S., Moran E.D., Cox D., Prosser E., Thomes R.D.:
The pharmacology, metabolism, analysis and application of couma
rin and coumarinrelated coumarin compounds. Drug Metab Rev., 1990, 22: 503–529.
10. Sindhu R., Tiwari A.K., Mishra L.C., Husain M.M.: Spectroscopic in
teraction of a coumarin derivative with bovine serum albumin, 2012, 27: 452–456.
11. Kostova I., Raleva S., Genova P., Argirova R.: StructureActivity Rela
tionships of Synthetic Coumarins as HIV1 Inhibitors. Bioinorg Chem Appl., 2006; 2006, 68274.
12. Musicki B., Periers A.M., Laurin P., Ferroud D. et al.: Improved anti
bacterial activities of coumarin antibiotics bearing 5’,5’dialkylno
viose: biological activity of RU79115. Bioorg Med Chem Lett., 2000, 10: 1695–1699.
13. Nasr T., Bondock S., Youns M.: Anticancer activity of new coumarin substituted hydrazide–hydrazone derivatives. Eur J Med Chem. 2014, 76: 539–548.
14. Fylaktakidou K.C., HadjipavlouLitina D.J., Litinas K.E., Nico
laides D.N.: Natural and synthetic coumarin derivatives with
antiinflammatory/ antioxidant activities. Curr Pharm Des. 2004, 10: 3813–3833.
15. Anand P., Singh B., Singh N.: A review on coumarins as acetylcho
linesterase inhibitors for Alzheimer’s disease. Bioorg. Med. Chem., 2012, 20: 1175–1180.
16. Last J.A.: The missing link: the story of Karl Paul Link. Toxicological Sciences, 2002, 66: 4–6.
17. Horton J.D., Bushwick B.M.: Warfarin therapy: evolving strategies in anticoagulation. Am Fam Physician. 1999, 59: 635–646.
18. Hirsh J., Dalen J.E., Anderson D.R., Poller L., Bussey H., Ansell J., Deykin D., Brandt J.T.: Oral anticoagulants: mechanism of action, cli
nical effectiveness, and optimal therapeutic range. Chest. 1998, 114:
445S–469S.
19. Hardman J.G., Limbird L.E.: The pharmacological basis of therapeu
tics eds. 9th ed. New York. Goodman and Gilman’s, 1996.
20. DembińskaKieć A. Drożdż R.: Elektroforeza białek surowicy. W: Dia
gnostyka laboratoryjna z elementami biochemii klinicznej. Wydanie II (red. Aldona DembińskaKieć, Jerzy Naskalski), Urban & Partner, Wrocław, 2002: 199–201.
21. Quinlan G.J. Martin G.S., Evans T.W.: Albumin: biochemical proper
ties and therapeutic potential. Hepatology, 2005, 41: 1211–1219.
22. Timerbaev A.R. Hartinger Ch.G., Aleksenko S.S., Keppler B.K.: Inte
ractions of antitumor metallodrugs with serum proteins: advances in characterization using modern analytical methodology. Chem. Rev., 2006, 106, 22242248.
23. KraghHansen U. Chuang V.T.G., Otagiri M.: Practical aspects of the ligandbinding and enzymatic properties of human serum albumin.
Biol. Pharm. Bull., 2002, 25: 695–704.
24. Evans W.E., Schentag J.J., Jusko W.J., eds.: Warfarin. Applied pharma
cokinetics. 2nd ed. Spokane, Wash., 1986.
25. Sudlow G. Birkett D.J., Wade D.N., The characterization of two spe
cific drug binding sites on human serum albumin, Mol. Pharmacol.
1975, 11: 824–832.
26. Ghuman J. Zunszain P., Petitpas I., Bhattacharya A., Otagiri M., Cur
ry S.: Structural basis of the drugbinding specificity of human se
rum albumin. JMB, 2005, 353: 3852.
27. PDB: http://www.rcsb.org (Protein Data Bank. Internet 11.10.2014).
28. Yamasaki K. Maruyama T., KraghHansen U., Otagiri M.: Characteri
zation of site I on human serum albumin: concept about the structure of a drug binding site, Biochim.Biophys. Acta, 1996, 1295: 147–157.
29. Petitpas I. Bhattacharya A. A., Twine S., East M., Curry S.: Crystal structure analysis of warfarin binding to human serum albumin: ana
tomy of drug site I. J Biol Chem, 2001, 276: 22804–22809.
30. Ross P.D., Subramanian S.: Thermodynamics of protein association reactions: forces contributing to stability, Biochemistry, 1981, 20:
3096–3102.
31. Fasano M. Curry S., Terreno E., Galliano M., Fanali G., Narciso P., No
tari S., Ascenzi P.: The extraordinary ligand binding properties of hu
man serum albumin. IUBMB Life, 2005, 57: 787–796.
32. Tsutsumi Y. Maruyama T., Takadate A., Goto M., Matsunaga H., Ota
giri M.: Interaction between two dicarboxylate endogenous substan
ces, bilirubin and an uremic toxin, 3carboxy4methyl5propyl
2furanpropanoic acid, on HSA. Pharm Res, 1999, 16: 91–923.
33. Baroni S. Mattu M., Vannini A., Cipollone R., Aime S., Ascenzi P., Fa
sano M.: Effect of ibuprofen and warfarin on the allosteric properties of haemhuman serum albumin. A spectroscopic study. Eur J Bio
chem, 2001, 268: 6214–6220.
34. Nakajou K. Watanabe H., KraghHansen U., Maruyama T., Otagiri M.:
The effect of glycation on the structure, function and biological fate of human serum albumin as revealed by recombinant mutants. Bio
chimica et Biophysica Acta, 2003, 1623: 88–97.
35. Iwao Y. Hiraike M., KraghHansen U., Kawai K., Suenaga A., Maruy
ama T., Otagiri M.: Altered chain – length and glycosylation modify the pharmacokinetics of human serum albumin, Biochimica et Bio
physica Acta, 2009, 1794: 634–641.
36. Ulrich P. Cerami A., Protein glycation, diabetes, and aging., Recent Prog. Horm. Res. 2001, 56, 1–22.
37. Shaklai N. Garlick R. L., Bunn H. F.: Nonenzymatic glycosylation of human serum albumin alters its conformation and function. J Biol Chem, 1984, 259: 3812–3817.
38. Koizumi K. Ikeda C., Ito M., Suzuki J., Kinoshita T., Yasukawa K., Ha
nai T.: Influence of glycosylation on the drug binding of human serum albumin, Biomedical Chromatography, 1998, 12: 203–210.
39. Okabe N. Hashizume N.: Drug binding properties of glycosylated hu
man serum albumin as measured by fluorescence and circular dichro
ism. Biol Pharm Bull, 1994, 17, 1621.
40. Watanabe H. KraghHansen U., Tanase S. et al.: Conformational sta
bility and warfarinbinding properties of human serum albumin stu
died by recombinant mutants. Biochem J, 2001, 357: 269–274.
41. Bhattacharya A. A. Grune T., Curry, S.: Crystallographic analysis re
veals common modes of binding of medium and longchain fatty acids to human serum albumin. J Mol Biol, 2000, 303: 721–732.
42. Ascenzi P. Bocedi A., Notari S. Fanali G., Fesce R., Fasano M.: Alloste
ric modulation of drug binding to human serum albumin. Mini Rev Med Chem, 2006, 6: 483–489.
43. Chuang V. T. G. Otagiri M.: Stereoselective binding of human serum albumin. Chirality, 2006, 18, 159166.
44. Bos O.J.M. Remijn J.P.M., Fisher M.J.E., Wilting J., Janssen L.H.M.: Lo
cation and characterization of the warfarin binding site of human se
rum albumin: A comparative study of two large fragments, Biochem.
Pharmacol. 1988, 37: 3905–3909.
45. Poór M., Li Y., KunságiMáté S., Petrik J., VladimirKnežević S., Kőszegi T.: Molecular displacement of warfarin from human serum albumin by flavonoid aglycones, J.Luminesc., 2013, 142: 122–127.
46. TryndaLemiesz L., Wiglusz K.: Interactions of human serum albu
min with meloxicam: characterization of binding site. J. Pharm. Bio
med. Anal., 2010, 52: 300–304.
47. TryndaLemiesz L., Wiglusz K.: Effects of glycation on meloxicam binding to human serum albumin, J.Mol.Struct., 2011, 995: 35–40.
48. Zhang G., Zhao N., Wang L.: Fluorescence spectrometric studies on the binding of puerarin to human serum albumin using warfarin, ibu
profen and digitoxin as site markers with the aid of chemometrics, J.
Luminesc, 2011, 131: 2716–2724.
49. Cherdshewasart W., Subtang S., Dahlan W.: Major isoflavonoid con
tents of the phytoestrogen richherb Pueraria mirifica in comparison with Pueraria lobata., J. Pharm. Biomed. Anal., 2007, 43: 428–434.
50. Fan L.L., Sun L.H., Li J.: The protective effect of puerarin against my
ocardial reperfusion injury. Study on cardiac function., Chin. Med. J., 1992, 105: 11–17.
51. Xuan B., Zhou Y.H., Yang R.L.: Improvement of ocular blood flow and retinal functions with puerarin analogs. J. Ocul. Pharmacol. Ther., 1999, 15: 207–216.
52. Hsu F.L., Liu I.M., Kuo D.H., Chen W.C., Su H.C., Cheng J.T.: Anti
hyperglycemic effect of puerarin in streptozotocininduced diabetic rats, J. Nat. Prod., 2003, 66: 788–792.
53. Yan L.P., Chan S.W., Chan A.S., Chen S.L., Ma X.J., Xu H.X.: Puerarin decreases serum total cholesterol and enhances thoracic aorta endo
thelial nitric oxide synthase expression in dietinduced hyperchole
sterolemic rats, Life Sci., 2006, 79: 324–330.
54. Yu Z.L., Li W.J: Induction of apoptosis by puerarin in colon cancer HT
29 cells, Cancer Lett., 2006, 238: 53–60.
55. Wiglusz K., TryndaLemiesz L.: Platinum drugs binding to human serum albumin: effect of nonsteroidal antiinflammatory drugs,J.
Photochem.Photobiol.AChem., 2014, 289: 1–6.
56. TryndaLemiesz L., Kozłowski H., Keppler B.K.: Effect of cistrans
diamminedichloroplatinum(II) and DBP on human serum albumin, J. Inorg. Biochem., 1999, 77: 141–146.
57. Yotsuyangi T., Ohta N., Futo T., Ito S., Chen D.N., Ikeda K.: Multiple and irreversible binding of cisdiamminedichloroplatinum(II) to hu
man serum albumin and its effect on warfarin binding, Chem. Pharm.
Bull., 1991, 39: 3003–3009.
58. Pizzo S.V., Swaim M.W., Roche P.A., Gonias S.L.: Selectivity and ste
reospecificity of the reactions of dichlorodiammineplatinum(II) with three purified plasma proteins, J. Inorg. Biochem., 1988, 33: 67–76.
59. Timerbaev A.R., Aleksenko S.S., PolecPawlak K., Ruzik R., Semeno
va O., Hartinger C.G., Oszwaldowski S., Galanski M., Jarosz M., Kep
pler B.K.: Platinum metallodrugprotein binding studies by capilla
ry electrophoresisinductively coupled plasmamass spectrometry:
characterization of interactions between Pt(II) complexes and human serum albumin, Electrophoresis, 2004, 25: 1988–1995.
60. Neault J.F., TajmirRiahi H.A.: Interaction of cisplatin with human se
rum albumin. Drug binding mode and protein secondary structure, Biochim. Biophys. Acta: Protein Struct. Mol. Enzymol., 1998, 1384:
153–159.
61. Ivanov A.I., Christodoulou J., Parkinson J.A., Barnham K.J., Tucker A., Woodrow J., Sadler P.J.: Cisplatin binding sites on human albu
min, J. Biol. Chem., 1998, 273: 14721–14730.
62. Li F., Feterl M., Warner J.M., Day A.I., Keene F.R., Collins J.G.: Pro
tein binding by dinuclear polypyridyl ruthenium(II) complexes and the effect of cucurbit[10]uril encapsulation. Dalton Trans. 2013, 42:
8868–8877.
63. Sun, H.; Li, H.; Sadler, P. J.: Transferrin as a metal ion mediator. Chem.
ReV. 1999, 99: 2817–2842.
64. Kvalvaag A.H., Tollersrud O.K., Helgeland L.: A study on the intracel
lular transport of prothrombin, albumin and transferrin in rat, BBA – Biomembranes. 1988, 937: 319–327.
65. Garg A., Manidhar D.M., Gokara M., Malleda C., Suresh Reddy C., Subramanyam R.: Elucidation of the binding mechanism of couma
rin derivatives with human serum albumin, 2013, 8: 63805.
T E R A P I A I L E K I
metotreksat, cyklofosfamid lub rytuksymab łącz
nie z kotrimoksazolem, jeśli zmiany występują tak
że w obrębie nosa. Przy uogólnionych objawach GPA stosuje się cyklofosfamid lub rytuksymab, nato
miast w terapii podtrzymującej stosowana jest aza
tiopryna lub metotreksat.
Niestety z lekami podawanymi najczęściej pa
cjentom z GPA związane są działania niepożądane.
Duże dawki cyklofosfamidu powiązane są z krót
ko i długotrwającymi efektami ubocznymi, takimi jak: wypadanie włosów, krwotoczne zapalenie pę
cherza moczowego, infekcje bakteryjne, nudności i wymioty, jadłowstręt, uszkodzenie mięśnia serco
wego czy wtórne nowotwory (szczególnie w drogach odprowadzających mocz), rak, działanie teratogen
ne, zaburzenia płodności (nieodwracalne uszkodze
nie czynności jajników), supresja szpikuleukopenia i trombocytopenia, neutropenia, limfopenia [9–13].
Stosowanie rytuksymabu może spowodować in
fekcje, reakcje alergiczne, reaktywację zapalenia
Z
iarniniakowatość z zapaleniem naczyń – gra-nulomatosis with polyangiitis (GPA), dawniej zwana ziarniniakiem Wegenera jest chorobą autoimmunologiczną związaną z przeciwciałami cANCA (anti-neutrophil cytoplasmic antibodies) i obejmu
jącą martwicze zapalenie małych i średnich naczyń, przede wszystkim górnych i dolnych dróg odde
chowych [1]. Charakterystyczne zmiany patolo
giczne występują u 75% pacjentów z GPA w ner
kach w postaci martwiczego zapalenia kłębuszków nerkowych [2, 3]. GPA może pojawić się w każdym wieku, także u dzieci, ale częściej u osób starszych w wieku 55–70 lat, jednakowo często u obu płci [4].
Choroba ta charakteryzuje się dużą śmiertelnością w ciągu 5 lat u więcej niż 20% pacjentów z uszko
dzeniem nerek, a 5letni okres przeżycia występu
je u około 75% [5, 6]. Ryzyko nawrotu GPA wynosi około 50% w ciągu 5 lat [7].
Właściwa diagnoza i leczenie są bardzo waż
ne, aby uniknąć śmierci oraz trwałego uszkodze
nia narządów. Odpowiednie leczenie sprawia, że u 85–90% pacjentów dochodzi do remisji choro
by [8]. W ciągu ostatnich kilkunastu lat zmieniał się sposób leczenia GPA.
GPA zalicza się do chorób autoimmunologicz
nych, które leczone są poprzez immunosupresję.
Leczenie to podzielone jest na dwie fazy – fazę in
dukcji oraz fazę podtrzymywania remisji. Celem pierwszej fazy, czyli leczenia indukcyjnego, jest jak najszybsze zmniejszenie stanu zapalnego, aby zapobiec trwałemu uszkodzeniu tkanek. Z kolei w drugiej fazie stosowana jest mniejsza dawka im
munosupresji, aby zapobiec nawrotowi choroby.
W zależności od zaawansowania choroby (klinicz
nych objawów choroby) stosuje się różny sposób leczenia. We wczesnej fazie GPA można zastosować
Treatment of granulomatosis with polyangiitis (Wegener’s
granulomatosis) – side effects of administered drugs · Granulomatosis vasculitis – granulomatosis with polyangiitis (GPA) is one of the
autoimmune diseases that are treated by immunosuppression. Treatment is divided into two phases – an induction phase and a maintenance phase of remission. The aim of the first phase – induction therapy, is to reduce inflammation as quickly as possible to avoid permanent damage to the tissues. During the second phase the lower dose of immunosuppression is used to prevent the remission.
Keywords: granulomatosis with polyangiitis, treatment, side effects of administered drugs.
© Farm Pol, 2016, 72(9): 589–591