• Nie Znaleziono Wyników

do badań oddziaływań lek–białko

W dokumencie [2016/Nr 9] Nr 9/2016 (pełna wersja) (Stron 22-25)

Zastosowanie technik analitycznych, takich jak pomiary fluorescencyjne i spektroskopia absorp­

cyjna w zakresie UV­VIS, są często łączone z mode­

lowaniem molekularnym, które zestawione razem mogą dostarczać pełniejszą informację o zmianach strukturalno­funkcyjnych białek. Dodatkowe włą­

czenie do badań warfaryny, która w sposób specy­

ficzny i selektywny wiąże się z I miejscem wiązania leków, daje większe możliwości analizy lokalizacji ligandów w albuminie i umożliwia przeprowadze­

nie rozważań dotyczących interakcji na poziomie lek–lek zachodzących w obrębie białka [28]. Powi­

nowactwo warfaryny do albuminy można określić metodą spektroskopii fluorescencyjnej, która jest stosowana do monitorowania oddziaływań cząstecz­

kowych z udziałem białek ze względu na jej czułość, dokładność i szybkość pomiaru. Opiera się na po­

miarze intensywności emisji warfaryny związanej z białkiem. Warfaryna wykazuje słabą fluorescencję przy 380 nm po wzbudzeniu falą o długości 335 nm.

Z kolei kompleks warfaryny z HSA wykazuje silniej­

szą emisję energii [44]. Jeżeli w wyniku oddziaływa­

nia innego liganda z białkiem następuje hamowanie wiązania warfaryny do I miejsca Sudlowa, to w wid­

mie emisyjnym obserwuje się obniżoną intensyw­

ność fluorescencji. Lokalizacja leku w subdomenie IIA albuminy prowadzi do wygaszenia fluorescen­

cji, która jest zależna od stężenia dodanego liganda.

Właściwości spektroskopowe układu warfaryna­

­albumina zostały wykorzystane do analizy miejsc wiązania różnych związków flawonoidowych, w tym flawonów (acacepinu, apigeniny, chrysini­

ny), flawonoli (galanginy, luteolinu, kwercetyny), czy flawononów (hesperytyny, naringeniny) [45].

Badania przeprowadzone z meloksykamem z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych wskazu­

ją, że miejsce wiązania tego leku pokrywa się z lo­

kalizacją warfaryny w cząsteczce białka natywnego i glikowanego [46, 47].

Przykładem prac eksperymentalnych zestawio­

nych z metodami obliczeniowymi są studia nad pu­

eraryną – izoflawonem wyizolowanym z Puerari-na lobata and P. mirifica [48, 49]. Zainteresowanie pueraryną wiąże się z jej właściwościami farma­

kologicznymi, w tym z działaniem antyoksydacyj­

nym, działaniem ochronnym przed uszkodzeniem reperfuzyjnym mięśnia sercowego, retinopatii nie­

dokrwiennej, aktywności anty­hiperglikemicznej, w hiperhcholestyrolemii czy aktywności przeciw­

nowotworowej [49–54].

Stosowana w leczeniu chorób nowotworowych cisplatyna wykazuje również powinowactwo do I miejsca wiązania leków wg Sudlowa [55]. Ponad­

to jej oddziaływanie z białkiem opiera się także na

T E R A P I A I   L E K I

nieodwracalnych wiązaniach kowalencyjnych. Ak­

tywność transplatyny jest większa niż cisplatyny, dlatego izomer trans około 2 razy szybciej wiąże się z białkiem niż cisplatyna [56]. Przy czym war­

faryna, wiążąc się jako pierwsza z cząsteczką biał­

ka w subdomenie IIA, blokuje możliwości koordy­

nacyjne cisplatyny [55]. Całkowita ilość cisplatyny związanej z molem białka zmniejsza się przy obec­

ności warfaryny z 4,26 mola do 2,33 mola leku w przeliczeniu na mol białka. Co wskazuje na bez­

pośrednie zajęcie miejsca wiązania cisplatyny przez warfarynę, jak również na konformacyjne zmiany białka wywołane przez efekt allosteryczny. Badania te potwierdzają również, że koordynacja leku platy­

nowego ma miejsce w innych obszarach cząsteczki, opisanych we wcześniejszych publikacjach (np. po­

przez Cys­34 lub atomy azotu i siarki umieszczony w innych domenach) [56–61]. Z badań tych wyni­

ka, że warfaryna może mieć wpływ na poziom wol­

nej frakcji leków cytostatycznych, a więc na działa­

nie farmakologiczne i toksyczność.

Analiza oddziaływań z ligandów z albuminą oso­

czową tłumaczy spadek aktywności przeciwbakte­

ryjnej kompleksów rutenu, które działają na szczepy Staphylococcus aureus, Escherichia coli i Pseudo-monas aeruginosa [62]. Badania za pomocą spek­

troskopii fluorescencyjnej przy zastosowaniu warfa­

ryny wskazują na miejsce I wg Sudlowa jako obszar wiązania kompleksów rutenu z albuminą oraz po­

twierdziły powinowactwo do osoczowego białka transportującego jony żelaza do apo­transferyny i holo­transferyny [63]. Znacząca jest także rola transferryny i albuminy w interakcjach pomiędzy witaminą K a warfaryną ze względu na ich antago­

nistyczne działanie [64].

Podsumowanie

Kumaryny charakteryzuje szeroki wachlarz dzia­

łań – od antykoagulacyjnego, przez antyoksydacyj­

ne i przeciwzapalne, aż do przeciwnowotworowego.

Dzięki temu, że większość leków, w tym pochod­

ne kumaryny, wiążą się odwracalnie z białkami oso­

cza, w tym z albuminą, głównym komponentem białkowym osocza krwi, to badania zachodzące na poziomie wiązania ligandów z tym białkiem stały się ważnym zadaniem dla naukowców. Wśród wielu miejsc wiążących ligandy przez albuminę istotny jest obszar subdomeny IIA, zwanym miejscem I Sudlowa.

Z przeglądu literaturowego wynika, że badania luminescencji są ważnym obszarem w badaniach bio­

fizycznych. To właśnie dzięki właściwościom spek­

troskopowym połączenia albuminy z warfaryną moż­

liwe jest badanie powinowactwa ligandów do miejsca warfarynowego struktury białkowej oraz określe­

nie interakcji na poziomie lek­warfaryna w obrę­

bie subdomeny IIA. Jednak należy zaznaczyć, że nie

wszystkie związki posiadające w swojej strukturze układ benzo­α­pironu wykazują powinowactwo do miejsca warfarynowego. Z badań przeprowadzo­

nych w 2013 r. wynika, że modyfikacja chemiczna kumaryn może powodować, że ich powinowactwo do albuminy jest przesunięte poza obszar I miejsca wiązania, np. do obszaru subdomen I A i B [65].

Wyniki badań oddziaływań ligandów z albuminą są związane z warunkami przeprowadzonego eks­

perymentu. Środowisko zastosowane do badań od­

grywa dużą rolę w utrzymywaniu ich stabilności.

Podobne znaczenie mają czas i temperatura prowa­

dzonych badań, a także czynniki glikujące, obecne w osoczu kwasy tłuszczowe oraz zachodzące reak­

cje kompleksowania.

Referat został wygłoszony podczas zjazdu nauko-wego Sekcji Leku Naturalnego PTFarm, Wrocław i Studenckiego Koła Naukowego „Peregrinus”, Ka-tedra i Zakład Farmakognozji, Uniwersytet Me-dyczny we Wrocławiu, Jawor październik 2014.

Otrzymano: 2016.11.18 · Zaakceptowano: 2016.02.05

Piśmiennictwo

1. Rost S., Fregin A., Ivaskevicius V., Conzelmann E., Hortnagel K., Pelz H.J., Lappegard K., Seifried E., Scharrer I., Tuddenham E.G.D., Muller C.R., Strom T.M., Oldenburg J.: Mutations in VKORC1 cause warfarin resistance and multiple coagulation factor deficiency type 2, Nature, 2004, 427: 537–541.

2. Li T., Chang C.Y., Jin D.Y., Lin P.J., Khvorova A., Stafford D.W.: Iden­

tification of the gene for vitamin K epoxide reductase, Nature, 2004, 427: 541–544.

3. Schofield F.W.: The cause of a new disease in cattle stimulating he­

morrhagic septicaemia and blackleg. Journal of the American Vete­

rinary Medicine Association, 1924, 64: 553–575.

4. Roderick L.M.: The pathology of sweet clover disease in cattle. Jo­

urnal of the American Veterinary Medicine Association, 1929, 74:

314–325.

5. Roderick L.M.: A problem in the coagulation of blood: ‘sweet clo­

ver disease of cattle’. American Journal of Physiology, 1931, 96:

413–425.

6. Campbell H.A., Roberts W.L., Smith W.K., Link K.P.:Studies on the hemorrhagic sweet clover disease. I. The preparation of hemorrha­

gic concentrates. Journal of Biological Chemistry, 1940, 136: 47–55.

7. Stahmann M.A., Huebner C.F., Link K.P.: Studies on the hemorrhagic sweet clover disease. V. Identification and synthesis of the hemorr­

hagic agent. Journal of Biological Chemistry, 1941, 138: 513–527.

8. Francis C.W.: Warfarin: an historical perspective. Hematology Am Soc Hematol Educ Program. 2008, 251.

9. Egan D.O., Kennedy S., Moran E.D., Cox D., Prosser E., Thomes R.D.:

The pharmacology, metabolism, analysis and application of couma­

rin and coumarin­related coumarin compounds. Drug Metab Rev., 1990, 22: 503–529.

10. Sindhu R., Tiwari A.K., Mishra L.C., Husain M.M.: Spectroscopic in­

teraction of a coumarin derivative with bovine serum albumin, 2012, 27: 452–456.

11. Kostova I., Raleva S., Genova P., Argirova R.: Structure­Activity Rela­

tionships of Synthetic Coumarins as HIV­1 Inhibitors. Bioinorg Chem Appl., 2006; 2006, 68274.

12. Musicki B., Periers A.M., Laurin P., Ferroud D. et al.: Improved anti­

bacterial activities of coumarin antibiotics bearing 5’,5’­dialkylno­

viose: biological activity of RU79115. Bioorg Med Chem Lett., 2000, 10: 1695–1699.

13. Nasr T., Bondock S., Youns M.: Anticancer activity of new coumarin substituted hydrazide–hydrazone derivatives. Eur J Med Chem. 2014, 76: 539–548.

14. Fylaktakidou K.C., Hadjipavlou­Litina D.J., Litinas K.E., Nico­

laides D.N.: Natural and synthetic coumarin derivatives with

anti­inflammatory/ antioxidant activities. Curr Pharm Des. 2004, 10: 3813–3833.

15. Anand P., Singh B., Singh N.: A review on coumarins as acetylcho­

linesterase inhibitors for Alzheimer’s disease. Bioorg. Med. Chem., 2012, 20: 1175–1180.

16. Last J.A.: The missing link: the story of Karl Paul Link. Toxicological Sciences, 2002, 66: 4–6.

17. Horton J.D., Bushwick B.M.: Warfarin therapy: evolving strategies in anticoagulation. Am Fam Physician. 1999, 59: 635–646.

18. Hirsh J., Dalen J.E., Anderson D.R., Poller L., Bussey H., Ansell J., Deykin D., Brandt J.T.: Oral anticoagulants: mechanism of action, cli­

nical effectiveness, and optimal therapeutic range. Chest. 1998, 114:

445S–469S.

19. Hardman J.G., Limbird L.E.: The pharmacological basis of therapeu­

tics eds. 9th ed. New York. Goodman and Gilman’s, 1996.

20. Dembińska­Kieć A. Drożdż R.: Elektroforeza białek surowicy. W: Dia­

gnostyka laboratoryjna z elementami biochemii klinicznej. Wydanie II (red. Aldona Dembińska­Kieć, Jerzy Naskalski), Urban & Partner, Wrocław, 2002: 199–201.

21. Quinlan G.J. Martin G.S., Evans T.W.: Albumin: biochemical proper­

ties and therapeutic potential. Hepatology, 2005, 41: 1211–1219.

22. Timerbaev A.R. Hartinger Ch.G., Aleksenko S.S., Keppler B.K.: Inte­

ractions of antitumor metallodrugs with serum proteins: advances in characterization using modern analytical methodology. Chem. Rev., 2006, 106, 2224­2248.

23. Kragh­Hansen U. Chuang V.T.G., Otagiri M.: Practical aspects of the ligand­binding and enzymatic properties of human serum albumin.

Biol. Pharm. Bull., 2002, 25: 695–704.

24. Evans W.E., Schentag J.J., Jusko W.J., eds.: Warfarin. Applied pharma­

cokinetics. 2nd ed. Spokane, Wash., 1986.

25. Sudlow G. Birkett D.J., Wade D.N., The characterization of two spe­

cific drug binding sites on human serum albumin, Mol. Pharmacol.

1975, 11: 824–832.

26. Ghuman J. Zunszain P., Petitpas I., Bhattacharya A., Otagiri M., Cur­

ry S.: Structural basis of the drug­binding specificity of human se­

rum albumin. JMB, 2005, 353: 38­52.

27. PDB: http://www.rcsb.org (Protein Data Bank. Internet 11.10.2014).

28. Yamasaki K. Maruyama T., Kragh­Hansen U., Otagiri M.: Characteri­

zation of site I on human serum albumin: concept about the structure of a drug binding site, Biochim.Biophys. Acta, 1996, 1295: 147–157.

29. Petitpas I. Bhattacharya A. A., Twine S., East M., Curry S.: Crystal structure analysis of warfarin binding to human serum albumin: ana­

tomy of drug site I. J Biol Chem, 2001, 276: 22804–22809.

30. Ross P.D., Subramanian S.: Thermodynamics of protein association reactions: forces contributing to stability, Biochemistry, 1981, 20:

3096–3102.

31. Fasano M. Curry S., Terreno E., Galliano M., Fanali G., Narciso P., No­

tari S., Ascenzi P.: The extraordinary ligand binding properties of hu­

man serum albumin. IUBMB Life, 2005, 57: 787–796.

32. Tsutsumi Y. Maruyama T., Takadate A., Goto M., Matsunaga H., Ota­

giri M.: Interaction between two dicarboxylate endogenous substan­

ces, bilirubin and an uremic toxin, 3­carboxy­4­methyl­5­propyl­

­2­furanpropanoic acid, on HSA. Pharm Res, 1999, 16: 91–923.

33. Baroni S. Mattu M., Vannini A., Cipollone R., Aime S., Ascenzi P., Fa­

sano M.: Effect of ibuprofen and warfarin on the allosteric properties of haem­human serum albumin. A spectroscopic study. Eur J Bio­

chem, 2001, 268: 6214–6220.

34. Nakajou K. Watanabe H., Kragh­Hansen U., Maruyama T., Otagiri M.:

The effect of glycation on the structure, function and biological fate of human serum albumin as revealed by recombinant mutants. Bio­

chimica et Biophysica Acta, 2003, 1623: 88–97.

35. Iwao Y. Hiraike M., Kragh­Hansen U., Kawai K., Suenaga A., Maruy­

ama T., Otagiri M.: Altered chain – length and glycosylation modify the pharmacokinetics of human serum albumin, Biochimica et Bio­

physica Acta, 2009, 1794: 634–641.

36. Ulrich P. Cerami A., Protein glycation, diabetes, and aging., Recent Prog. Horm. Res. 2001, 56, 1–22.

37. Shaklai N. Garlick R. L., Bunn H. F.: Nonenzymatic glycosylation of human serum albumin alters its conformation and function. J Biol Chem, 1984, 259: 3812–3817.

38. Koizumi K. Ikeda C., Ito M., Suzuki J., Kinoshita T., Yasukawa K., Ha­

nai T.: Influence of glycosylation on the drug binding of human serum albumin, Biomedical Chromatography, 1998, 12: 203–210.

39. Okabe N. Hashizume N.: Drug binding properties of glycosylated hu­

man serum albumin as measured by fluorescence and circular dichro­

ism. Biol Pharm Bull, 1994, 17, 16­21.

40. Watanabe H. Kragh­Hansen U., Tanase S. et al.: Conformational sta­

bility and warfarin­binding properties of human serum albumin stu­

died by recombinant mutants. Biochem J, 2001, 357: 269–274.

41. Bhattacharya A. A. Grune T., Curry, S.: Crystallographic analysis re­

veals common modes of binding of medium and long­chain fatty acids to human serum albumin. J Mol Biol, 2000, 303: 721–732.

42. Ascenzi P. Bocedi A., Notari S. Fanali G., Fesce R., Fasano M.: Alloste­

ric modulation of drug binding to human serum albumin. Mini Rev Med Chem, 2006, 6: 483–489.

43. Chuang V. T. G. Otagiri M.: Stereoselective binding of human serum albumin. Chirality, 2006, 18, 159­166.

44. Bos O.J.M. Remijn J.P.M., Fisher M.J.E., Wilting J., Janssen L.H.M.: Lo­

cation and characterization of the warfarin binding site of human se­

rum albumin: A comparative study of two large fragments, Biochem.

Pharmacol. 1988, 37: 3905–3909.

45. Poór M., Li Y., Kunsági­Máté S., Petrik J., Vladimir­Knežević S., Kőszegi T.: Molecular displacement of warfarin from human serum albumin by flavonoid aglycones, J.Luminesc., 2013, 142: 122–127.

46. Trynda­Lemiesz L., Wiglusz K.: Interactions of human serum albu­

min with meloxicam: characterization of binding site. J. Pharm. Bio­

med. Anal., 2010, 52: 300–304.

47. Trynda­Lemiesz L., Wiglusz K.: Effects of glycation on meloxicam binding to human serum albumin, J.Mol.Struct., 2011, 995: 35–40.

48. Zhang G., Zhao N., Wang L.: Fluorescence spectrometric studies on the binding of puerarin to human serum albumin using warfarin, ibu­

profen and digitoxin as site markers with the aid of chemometrics, J.

Luminesc, 2011, 131: 2716–2724.

49. Cherdshewasart W., Subtang S., Dahlan W.: Major isoflavonoid con­

tents of the phytoestrogen rich­herb Pueraria mirifica in comparison with Pueraria lobata., J. Pharm. Biomed. Anal., 2007, 43: 428–434.

50. Fan L.L., Sun L.H., Li J.: The protective effect of puerarin against my­

ocardial reperfusion injury. Study on cardiac function., Chin. Med. J., 1992, 105: 11–17.

51. Xuan B., Zhou Y.H., Yang R.L.: Improvement of ocular blood flow and retinal functions with puerarin analogs. J. Ocul. Pharmacol. Ther., 1999, 15: 207–216.

52. Hsu F.L., Liu I.M., Kuo D.H., Chen W.C., Su H.C., Cheng J.T.: Anti­

hyperglycemic effect of puerarin in streptozotocin­induced diabetic rats, J. Nat. Prod., 2003, 66: 788–792.

53. Yan L.P., Chan S.W., Chan A.S., Chen S.L., Ma X.J., Xu H.X.: Puerarin decreases serum total cholesterol and enhances thoracic aorta endo­

thelial nitric oxide synthase expression in diet­induced hyperchole­

sterolemic rats, Life Sci., 2006, 79: 324–330.

54. Yu Z.L., Li W.J: Induction of apoptosis by puerarin in colon cancer HT­

29 cells, Cancer Lett., 2006, 238: 53–60.

55. Wiglusz K., Trynda­Lemiesz L.: Platinum drugs binding to human serum albumin: effect of non­steroidal anti­inflammatory drugs,J.

Photochem.Photobiol.A­Chem., 2014, 289: 1–6.

56. Trynda­Lemiesz L., Kozłowski H., Keppler B.K.: Effect of cis­trans­

­diamminedichloroplatinum(II) and DBP on human serum albumin, J. Inorg. Biochem., 1999, 77: 141–146.

57. Yotsuyangi T., Ohta N., Futo T., Ito S., Chen D.N., Ikeda K.: Multiple and irreversible binding of cis­diamminedichloroplatinum(II) to hu­

man serum albumin and its effect on warfarin binding, Chem. Pharm.

Bull., 1991, 39: 3003–3009.

58. Pizzo S.V., Swaim M.W., Roche P.A., Gonias S.L.: Selectivity and ste­

reospecificity of the reactions of dichlorodiammineplatinum(II) with three purified plasma proteins, J. Inorg. Biochem., 1988, 33: 67–76.

59. Timerbaev A.R., Aleksenko S.S., Polec­Pawlak K., Ruzik R., Semeno­

va O., Hartinger C.G., Oszwaldowski S., Galanski M., Jarosz M., Kep­

pler B.K.: Platinum metallodrug­protein binding studies by capilla­

ry electrophoresis­inductively coupled plasma­mass spectrometry:

characterization of interactions between Pt(II) complexes and human serum albumin, Electrophoresis, 2004, 25: 1988–1995.

60. Neault J.F., Tajmir­Riahi H.A.: Interaction of cisplatin with human se­

rum albumin. Drug binding mode and protein secondary structure, Biochim. Biophys. Acta: Protein Struct. Mol. Enzymol., 1998, 1384:

153–159.

61. Ivanov A.I., Christodoulou J., Parkinson J.A., Barnham K.J., Tucker A., Woodrow J., Sadler P.J.: Cisplatin binding sites on human albu­

min, J. Biol. Chem., 1998, 273: 14721–14730.

62. Li F., Feterl M., Warner J.M., Day A.I., Keene F.R., Collins J.G.: Pro­

tein binding by dinuclear polypyridyl ruthenium(II) complexes and the effect of cucurbit[10]uril encapsulation. Dalton Trans. 2013, 42:

8868–8877.

63. Sun, H.; Li, H.; Sadler, P. J.: Transferrin as a metal ion mediator. Chem.

ReV. 1999, 99: 2817–2842.

64. Kvalvaag A.H., Tollersrud O.K., Helgeland L.: A study on the intracel­

lular transport of prothrombin, albumin and transferrin in rat, BBA – Biomembranes. 1988, 937: 319–327.

65. Garg A., Manidhar D.M., Gokara M., Malleda C., Suresh Reddy C., Subramanyam R.: Elucidation of the binding mechanism of couma­

rin derivatives with human serum albumin, 2013, 8: 63805.

T E R A P I A I   L E K I

metotreksat, cyklofosfamid lub rytuksymab łącz­

nie z kotrimoksazolem, jeśli zmiany występują tak­

że w obrębie nosa. Przy uogólnionych objawach GPA stosuje się cyklofosfamid lub rytuksymab, nato­

miast w terapii podtrzymującej stosowana jest aza­

tiopryna lub metotreksat.

Niestety z lekami podawanymi najczęściej pa­

cjentom z GPA związane są działania niepożądane.

Duże dawki cyklofosfamidu powiązane są z krót­

ko­ i długotrwającymi efektami ubocznymi, takimi jak: wypadanie włosów, krwotoczne zapalenie pę­

cherza moczowego, infekcje bakteryjne, nudności i wymioty, jadłowstręt, uszkodzenie mięśnia serco­

wego czy wtórne nowotwory (szczególnie w drogach odprowadzających mocz), rak, działanie teratogen­

ne, zaburzenia płodności (nieodwracalne uszkodze­

nie czynności jajników), supresja szpiku­leukopenia i trombocytopenia, neutropenia, limfopenia [9–13].

Stosowanie rytuksymabu może spowodować in­

fekcje, reakcje alergiczne, reaktywację zapalenia

Z

iarniniakowatość z zapaleniem naczyń – gra-nulomatosis with polyangiitis (GPA), dawniej zwana ziarniniakiem Wegenera jest chorobą auto­

immunologiczną związaną z przeciwciałami cANCA (anti-neutrophil cytoplasmic antibodies) i obejmu­

jącą martwicze zapalenie małych i średnich naczyń, przede wszystkim górnych i dolnych dróg odde­

chowych [1]. Charakterystyczne zmiany patolo­

giczne występują u 75% pacjentów z GPA w ner­

kach w postaci martwiczego zapalenia kłębuszków nerkowych [2, 3]. GPA może pojawić się w każdym wieku, także u dzieci, ale częściej u osób starszych w wieku 55–70 lat, jednakowo często u obu płci [4].

Choroba ta charakteryzuje się dużą śmiertelnością w ciągu 5 lat u więcej niż 20% pacjentów z uszko­

dzeniem nerek, a 5­letni okres przeżycia występu­

je u około 75% [5, 6]. Ryzyko nawrotu GPA wynosi około 50% w ciągu 5 lat [7].

Właściwa diagnoza i leczenie są bardzo waż­

ne, aby uniknąć śmierci oraz trwałego uszkodze­

nia narządów. Odpowiednie leczenie sprawia, że u 85–90% pacjentów dochodzi do remisji choro­

by [8]. W ciągu ostatnich kilkunastu lat zmieniał się sposób leczenia GPA.

GPA zalicza się do chorób autoimmunologicz­

nych, które leczone są poprzez immunosupresję.

Leczenie to podzielone jest na dwie fazy – fazę in­

dukcji oraz fazę podtrzymywania remisji. Celem pierwszej fazy, czyli leczenia indukcyjnego, jest jak najszybsze zmniejszenie stanu zapalnego, aby zapobiec trwałemu uszkodzeniu tkanek. Z kolei w drugiej fazie stosowana jest mniejsza dawka im­

munosupresji, aby zapobiec nawrotowi choroby.

W zależności od zaawansowania choroby (klinicz­

nych objawów choroby) stosuje się różny sposób leczenia. We wczesnej fazie GPA można zastosować

Treatment of granulomatosis with polyangiitis (Wegener’s

granulomatosis) – side effects of administered drugs · Granulomatosis vasculitis – granulomatosis with polyangiitis (GPA) is one of the

autoimmune diseases that are treated by immunosuppression. Treatment is divided into two phases – an induction phase and a maintenance phase of remission. The aim of the first phase – induction therapy, is to reduce inflammation as quickly as possible to avoid permanent damage to the tissues. During the second phase the lower dose of immunosuppression is used to prevent the remission.

Keywords: granulomatosis with polyangiitis, treatment, side effects of administered drugs.

© Farm Pol, 2016, 72(9): 589–591

Leczenie ziarniniakowatości z zapaleniem naczyń

W dokumencie [2016/Nr 9] Nr 9/2016 (pełna wersja) (Stron 22-25)

Powiązane dokumenty