Bierawa, gmina Bierawa (2004)

45

sieć placówek usługowo-handlowych w pełni zaspokajała potrzeby mieszkańców. Miejscowość po-siadała własną sieć wodociągową, miała dobre połączenia komunikacyjne drogowe i kolejowe94.

Charakterystyczny budynek mieszkalny w najstarszej części miejscowości to nieduży jednokondygnacyjny obiekt z użytkowym poddaszem oraz facjatą nad wejściem znajdującą się najczęściej pośrodku ściany bocznej. Spora część budynków, szczególnie gospodarczych, miała mur ceglany, nietynkowany z charakterystycznym podwójnym lub potrójnym blendowaniem ściany szczytowej. W niektórych budynkach mieszkalnych zachowało się zdobnictwo z cegły w postaci gzymsów czy opasek wokół okien.

Ocena panoram wjazdowych do miejscowości wypadła pozytywnie, nie zanotowano obiek-tów dysharmonijnych oraz stwierdzono wystarczającą ilość zieleni. Niestety, wewnątrz wsi, szcze-gólnie w pobliżu skrzyżowania ulic Kościelnej i Dworcowej, brakowało zieleni – przede wszystkim wysokiej i średniej. Zaleceniem było wprowadzenie nasadzeń według dokumentacji dostarczonej do wsi. Dąb szypułkowy znajdujący się na skrzyżowaniu ulic Kościelnej i Sienkiewicza powinno się chronić ze względu na ciekawe usytuowanie w krajobrazie.

W okolicy cmentarza zalecono zasadzenie żywopłotu oraz wprowadzenie zieleni liściastej wysokiej . Poza tym należy odpowiednio dobrać ogrodzenie. Miejsce to pozbawione było jakiej-kolwiek zieleni.

Projektem objęto także teren obok domu kultury, na którym przewidziane zostało miejsce spotkań oraz rekreacji mieszkańców. W dawnym budynku zaproponowano umieszczenie letniej bazy rekreacji, obok niej zaprojektowano scenę, a na terenie dawnego ogrodu kościelnego miejsce na ognisko i grilla.

Opracowanie zostało przekazane w dniu 22.11.2004 r.

ryc.15. Słabe i mocne strony miejscowości (2004) Fig. 15. Strong and weak sides of the village (2004)

46

ryc. 16. Plan rozwoju miejscowości (2004) Fig. 16. Plan of development of the village (2004)

ryc. 17. Koncepcja zagospodarowania otoczenia domu kultury (2004) Fig. 17. Concept of management of the surroundings of a community centre (2004)

47

ryc. 18. Miejsce objęte projektem z 2004 r. (jesień 2008) Fig. 18. Place included in the project from 2004 (autumn 2008)

ryc. 19. Niepozytywne działania we wsi: a) Po lewej miejsce przygotowane do postawienia wiaty przystankowej (2004). b) Po prawej – realizacja, typowa wiata, która nie nawiązuje do charakteru otoczenia,

dodatkowo wycięto drzewo i powieszono szpetną reklamę (2008)

Fig. 19. Negative actions in the village: a) Place prepared for building a bus stop on the left shelter (2004). b) execution, a typical shelter which does not correspond with the character of the surroundings, additionally, a tree has been cut out and an unsightly advertisement has been placed – on the right (2008)

Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Bierawa – jesienią 2008 r. w aktualizacji.

MPZP – wieś obowiązuje plan z 22 sierpnia 2005 r.

Układ przestrzenny – wielodrożnica o zróżnicowanej zabudowie; nie stwierdzono różnic od mo-mentu opracowania.

Zabudowa – nowa zabudowa nadal ciąży charakterem ku małemu miastu. Nowa wiata przystan-kowa nie nawiązuje do tradycyjnego otoczenia. reklamy dodatkowo zakłócają wygląd central-nego placu we wsi.

Zieleń, woda – w opracowaniu wykonanym w 2004 r. wskazano na niekorzystne wycinanie zieleni wysokiej, szczególnie w centrum wsi. Jak pokazują zdjęcia powyżej, ta niekorzystna tendencja nie zmieniła się od tamtego czasu.

Projekty – w chwili obecnej brak realizacji projektu.

48

Pierwsza wzmianka historyczna o wsi pochodzi z roku 1447. W roku 1753 kupił tę wieś szlachcic Henryk Leopold reinchenbach, po nim wieś odziedziczył jego syn – Karol Henryk Fabian. Po dawnych właścicielach pozostał we wsi dworek. Około 1850 r. zbudowano w Bodza-nowicach dwa wielkie piece – wydobywano tutaj rudę żelaza i wapień. region wieluński i często-chowski były terenami granicznymi zachodniej Polski od schyłku XiV w., a linię graniczną stanowiły rzeki Prosna i Liswarta. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości granica polsko-niemiecka na Liswarcie została ustalona w 1918 r. i potwierdzona traktatem wersalskim 28 czerwca 1919 r. Do 1945 r. na terenie wsi znajdowało się polsko-niemieckie przejście graniczne. We wsi istnieją budyn-ki straży granicznej (dzisiaj znajdują się w nich mieszkania)95.

W trakcie opracowania stwierdzono, że cechą charakterystyczną miejscowości jest jej układ przestrzenny – środek zajmują duże obszary łąk i pastwisk, przez które przepływa niewielki strumień. W chwili wykonywania opracowania była to duża wolna przestrzeń wewnątrz wsi. Ze względu na jej położenie, zbyt nisko i nad rzeką, zalecono, aby taki charakter tego miejsca pozo-stawić.

Układ przestrzenny wsi to ulicówka. Z biegiem czasu zmienił się on w wielodrożnicę regu-larną. istniejący układ ulic i powstałe przy nich budynki tworzą odrębne wnętrza ruralistyczne z wie-loma otwarciami na otaczający krajobraz. Ze względu na znaczne zróżnicowania wysokościowe terenu w obrębie wsi możliwe było wyznaczenie punktów widokowych umożliwiających obserwację poszczególnych jej fragmentów, a także obszarów z zakazem zabudowy, aby nie zasłaniać najbar-dziej cennych miejsc. Cechą charakterystyczną zabudowy była jej regularność i uporządkowanie. Wzdłuż ciągów ulicznych, w większości przypadków, występowała zieleń wysoka w postaci alei, najczęściej lipowych.

Dominantą w krajobrazie wsi jest kościół pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Marii Panny zlokalizowany w centrum, na wzgórzu.

Ze względu na znaczenie tego miejsca zostało ono wytypowane do opracowania – sku-piono się na koncepcji zagospodarowania placu przykościelnego wraz z parkingiem i niewielkim terenem zieleni jako miejscem spotkań mieszkańców.

Po przeciwnej stronie tego placu znajdował się duży zbiornik wodny (w czasie wykonywa-nia opracowawykonywa-nia bardzo zarośnięty i zaniedbany), a za nim budynki dawnej gorzelni, z górującym nad nimi kominem, które razem stanowią przeciwwagę dla bryły kościoła. Zatem ważne było pra-widłowe zagospodarowanie tej przestrzeni, tak aby stanowiła ona wizytówkę wsi.

Opracowanie zostało przekazane we wrześniu 2003 r.

95 Informacje z Urzędu Gminy w roku 2003.