• Nie Znaleziono Wyników

Implikacje dla dydaktyki - -przykłady pracy z tekstem

CZEKAMY HA CIEBIE’

II. Czytanie tekstu i wykonywanie zadań

Zadanie 4. Proszę przeczytać wywiad z propagatorką tej idei zero waste i dopa­

sować odpowiedzi do pytań.

Jeden słoik śmieci rocznie - tyle od 2008 roku produkuje pewna czteroosobowa rodzina z Kalifornii. Bea Johnson zdecydowała się wyeliminować odpady z życia swojego i swoich najbliższych. Próby, błędy i w końcu opatentowane rozwiązania opisywała na blogu, który szybko stał się najlepszym źródłem wiedzy o zero waste, czyli o życiu bez śmieci. Dziś Johnson jest konsultantką takich firm, jak IKEA i Generał Electrics. Wspólnie opracowują profil konsumenta przyszłości i tworzą produkty, które zamiast zaśmiecać planetę - pomogą ją oczyścić.

1. Większość znanych mi ludzi żyjących w ten sposób to single, ewentual­

nie bezdzietne pary. Jak udało ci się sprawić, że cała rodzina nie produkuje śmieci?

ODPOWIEDŹ...

2. Jak to wygląda w praktyce?

ODPOWIEDŹ...

3. Wielu ludzi inspiruje Twoja historia, często pytają Cię o radę. Czy to daje ci poczucie mocy, odpowiedzialności?

ODPOWIEDŹ...

4. Na pierwszy rzut oka zero waste zdaje się trochę utrudniać życie. To prawda?

ODPOWIEDŹ...

5. Jak z tymi wszystkimi zasadami radzą sobie twoi dwaj nastoletni synowie?

Naprawdę żyją bez śmieci?

ODPOWIEDŹ...

6. Recepta na szczęście tkwi więc w pustym śmietniku? Połączyłaś swoją karie­

rę z pasją i misją. A co z życiem rodzinnym?

ODPOWIEDŹ...

7. Co właściwie sprawiło, że postanowiłaś żyć bez śmieci?

ODPOWIEDŹ...

8. Co jest teraz twoją długoterminową misją?

ODPOWIEDŹ...

5.3. Poziom BI 187

A. Wymieniliśmy w domu wszystko, co było jednorazowe, na wielorazowe. W kuchni nie używamy np. papierowych ręczników, tylko bawełnianych, które można wyprać.

Nie przynosimy do domu (i nie kupujemy na mieście) żadnego plastiku. Jeżeli kupuję kolejną parę butów, to po to, żeby zastąpić poprzednią. Coś, co już nie może zostać naprawione, zostaje oddane do recyklingu.

B. Wcale tak nie jest, po prostu żeby przejść na zero waste w skali domowej, trzeba się trochę zorganizować. Kupować hurtem to, czego potrzebujemy w większej ilości.

Zamiast decydować się ciągle na nowe meble, ubrania i sprzęty - poszukać używanych.

Oczywiście dopasowanie takiego rozwiązania do swojej rodziny wymaga trochę czasu.

Jeżeli jednak zdecydujesz się na dążenie do ograniczenia śmieci, znajdziesz w Inter­

necie wielu pomocnych ludzi. Mojej rodzinie ten proces zajął prawie trzy lata. W tym czasie napisałam książkę i otworzyłam błoga - teraz wszyscy mogą się uczyć na moich błędach.

C. Do zrobienia czegoś dla planety zainspirowały mnie po prostu filmy dokumentalne o różnych pięknych miejscach na Ziemi. Zrozumiałam, że jeżeli dalej będziemy wspie­

rać nieodpowiedzialną produkcję, której jedynym celem jest nakręcanie gospodarki, to wkrótce te miejsca mogą zniknąć.

D. Tak. Przez jakiś czas chłopcy chyba w ogóle nie wiedzieli, że tak żyjemy. Sama robię zakupy, a jedyne, o co ich proszę, to żeby nie przyjmowali żadnych przedmio­

tów, których nie potrzebują, i nie kupowali batonów. Nauczyliśmy ich tego, kiedy byli jeszcze dość mali, i teraz jest to dla nich zupełnie naturalne. Zamiast obdarowywać

się przedmiotami, obdarowujemy się doświadczeniami. I to sprawia, że jesteśmy na­

prawdę szczęśliwi.

E. Moja kariera jest bardzo satysfakcjonująca, ale najwięcej szczęścia daje mi spędzanie czasu z ukochaną rodziną. Ponieważ w naszym domu nie ma niczego niepotrzebnego, kiedy jedziemy na wakacje, wynajmujemy go turystom. Dzięki temu urlop spędzamy w zasadzie za darmo. Coś takiego może zrobić każdy, kto ma dom albo mieszkanie.

Wystarczy go nie zagracić. Mój syn obchodził właśnie 16. urodziny. W „poprzednim życiu” kupiłabym mu jakąś rzecz, coś elektronicznego, ale ponieważ nie robimy już sobie takich prezentów, dostał lekcje skakania ze spadochronem. Jest zdecydowanie bardziej podekscytowany, niż gdyby miał otrzymać jakiś gadżet.

F. Jeszcze kilka pokoleń temu wszyscy tak żyli. Ludzie nazywają nas pionierami, a my tak naprawdę robimy dokładnie to samo, co nasi dziadkowie. Wracamy do korzeni.

Konsumujemy mniej, ale lepiej. Krok po kroku uczymy się podejmowania mądrzej­

szych decyzji.

G. Chcę dotrzeć do ludzi, którzy są gotowi zrezygnować ze śmieci, i pomóc im to zro­

bić. Chcę, żeby weszli w ten świat i poczuli wolność, którą odczuwam wspólnie ze swo­

ją rodziną. Moja codzienna praca (oprócz prowadzenia błoga) polega w dużej mierze na doradzaniu i obalaniu mitów. Pomagam udowodnić, że zero waste nie kosztuje więcej niż obecny system. Przeciwnie - jest tańszy, wymaga mniejszych nakładów pracy.

H. To chyba najważniejsza część mojej pracy - zrobić coś, żeby wszyscy zrozumieli, że to konsument jest odpowiedzialny za to, co jest na rynku. Codzienne decyzje podejmo­

wane w sklepach i marketach mają dla świata większe znaczenie niż wybory prezyden­

ckie. Każdy zakup to rodzaj głosu.

(Na podstawie: http://weekend.gazeta.p1/weekend/l,152121,18284522, Swiatbezsmieci__ Poznajcie_filozofie_zerowaste_i.html - 12.05.2019) Klucz: 1F, 2A, 3H, 4B, 5D, 6E , 7C, 8G.

Zadanie 5. Proszę zaproponować tytuł wywiadu.

Zadanie 6. Proszę przeczytać tekst jeszcze raz i zdecydować, które zdania są prawdziwe, a które nieprawdziwe:

Klucz: 1. P, 2. P, 3. N, 4. N, 5. N, 6. P, 7. N.

P N

Życie bez produkowania śmieci jest zupełnie inne od życia naszych dziadków.

Z

1. Minimalizowanie śmieci wymaga zrezygnowania z rzeczy jednorazowych.

2. To od kupującego zależy, co będzie dostępne w sklepach.

3. Zorganizowanie życia bez śmieci nie wymaga dużo czasu.

4. Synowie Bei długo nie akceptowali nowego sposobu życia.

5. Praca zawodowa daje Bei najwięcej szczęścia i satysfakcji.

6. Bea postanowiła dbać o planetę po obejrzeniu filmów dokumentalnych.

7. Bea nie chce już dłużej zajmować się promowaniem życia bez śmieci.

Zadanie 7. Na podstawie tekstu proszę stworzyć listę zasad, które należy stoso­

wać, żeby nie produkować śmieci.

5.3. Poziom Bi 189

III. Rozwijanie innych sprawności

Podczas integrowania sprawności studenci powinni mieć możliwość wypowiedzenia się na temat tekstu i zaprezentowanego w nim stylu życia. Pierwsze zadanie polega więc na rozmowie w parach i ocenie idei, a także możliwości wprowadzenia jej zało­

żeń w życie. Kolejne zadanie ma już charakter praktyczny i polega na zaproponowa­

niu konkretnych rozwiązań wskazanym osobom, których opis otrzymają studenci.

Zadanie 8. Proszę porozmawiać w parach i odpowiedzieć na pytania:

Co myślisz o opisanym stylu życia?

Czy udałoby ci się produkować tak mało śmieci?

Co byłoby dla ciebie najtrudniejsze?

Czy uważasz, że taki styl życia stanie się modny? Dlaczego?

Czy znasz miejsca (sklepy, kawiarnie) promujące taką postawę?

Zadanie 9. Pracując w parach, proszę pomóc wskazanym osobom ograniczyć produkowanie śmieci, proszę zaproponować konkretne rozwiązania.

Przykładowe opisy:

Anna ma męża i troje dzieci. Najmłodsze dziecko ma 11 miesięcy i używa jednorazo­

wych pieluch. Dzieci Anny bardzo lubią rysować i malować, ale w domu nie ma miejsca na wszystkie ich rysunki. Rodzina często podróżuje i wtedy zabiera na wycieczki jedzenie i napoje w jednorazowych opakowaniach.

Krzysztof bardzo dużo pracuje i nie ma czasu na gotowanie w domu, wszystkie posiłki i napoje zamawia na wynos, w jego samochodzie jest bardzo dużo kubków po kawie i kartonów po jedzeniu. Dodatkowo Krzysztof prenumeruje czasopisma o samochodach i sporcie, nie zawsze ma czas je przeczytać, ale lubi mieć taką możliwość.

Agata, Ewa i Piotr razem wynajmują mieszkanie, są studentami. Lubią organizować imprezy. Jest po nich zawsze duży bałagan, dominują opakowania po pizzy oraz puste puszki i butelki. Często też wyrzucają jedzenie, bo zdarza im się kupić za dużo jakiś produktów, które szybko stają się nieświeże.

Ewelina bardzo lubi kupować nowe ubrania i buty, często jednak zakłada je tylko raz albo wcale... w domu nie wydają się jej już tak ładne, jak w sklepie, a Ewelina nie ma czasu ich oddawać. Kiedy w szafie nie ma miejsca, Ewelina wyrzuca stare ubrania.

W jej domu jest też dużo kosmetyków, których nie ma okazji używać. Kiedy tracą waż­

ność, także je wyrzuca.

5.4. Poziom B2

POZIOM B2: Zestaw I

Cel główny: rozwijanie sprawności rozumienia tekstów pisanych.

Cele szczegółowe:

Rozwijanie umiejętności:

- określania tematyki tekstu;

- rozumienia treści tekstu;

- odnajdywania i rozumienia konkretnych informacji;

- rozumienia szczegółowego.

Dodatkowo:

- rozwijanie kompetencji w zakresie produkcji, interakcji i mediacji.