Działania minimalizujące wpływ inwestycji na środowisko oraz zdrowie ludzi:
Ochrona powietrza atmosferycznego - zakres działań minimalizujących.
Wielkości emisji amoniaku i siarkowodoru z projektowanego obiektu nie spowodują przekroczenia dopuszczalnych poziomów odniesienia w środowisku i w związku z tym nie jest wymagane stosowanie działań zmniejszających emisję tych substancji.
Zaleca się następujące działania w razie wystąpienia konieczności redukcji emisji wymienionych substancji:
stosowanie preparatów jako dodatku do pasz mającego na celu redukcję amoniaku wydalanego przez zwierzęta,
stosowanie preparatów do dezynfekcji i sanityzacji pomieszczeń obory oraz jako dodatek do ściółki, celem ograniczenia emisji amoniaku oraz substancji odorowych,
wykonanie strefy ochronnej w postaci pasa zieleni wokół projektowanej obory.
Oddziaływanie odorowe.
Do powietrza atmosferycznego z utrzymania świń emitowane są substancje takie jak: amoniak i siarkowodór oraz niemiłe zapachy zwane odorami. Substancje złowonne (odory) wydzielają się głównie z gnojowicy i gnojówki.
Z funkcjonowaniem obiektów inwentarskich, zajmujących się chowem inwentarza żywego, może się wiązać uciążliwość zapachowa. Dotyczy to głównie operacji związanych z gospodarką obornikiem i gnojowicą.
Zapachy mają bardzo duży wpływ na nasze samopoczucie i stan emocjonalny. Wrażliwość na zapachy jest sprawą indywidualną i zmienną.
Cuchnące składniki gazów odlotowych są produktami biochemicznych i chemicznych przemian białek, niebiałkowych połączeń azotowych oraz lipidów. Przemiany te zachodzą samoczynnie, jednak wzrost temperatury wyraźnie je przyspiesza, a tym samym potęguje powstawanie odorów. Skomplikowany proces rozkładu sprawia, że skład wyzwalających się zanieczyszczeń gazowych jest również niezwykle złożony.
Niektóre substancje, będące najważniejszymi toksycznymi składnikami odorów (w analizowanym przypadku siarkowodór i amoniak), mają określoną normę dopuszczalnego stężenia w powietrzu atmosferycznym (tzw.
wartość odniesienia).
Nie ma tu jednak żadnego powiązania z progiem wyczuwalności. Dla niektórych związków i substancji próg wyczuwalności węchowej leży znacznie poniżej ich stężeń dopuszczalnych.
W przedłożonym raporcie wykazano, że podstawowe składniki odorotwórcze, tj. siarkowodór i amoniak, emitowane z projektowanej obory spełniają wartości odniesienia w powietrzu poza terenem własności. Nie można natomiast dokonać takiej jednoznacznej oceny w zakresie ogólnej uciążliwości zapachowej instalacji, wobec braku kryteriów tej oceny.
Oprócz ww. związków chemicznych (amoniak i siarkowodór), w budynkach inwentarskich uwalniają się także i inne substancje lotne (określane jako odory), jak:
• aminy,
• związki karbonylowe,
• merkaptany,
• różne alkohole,
119
• ketony,
• aldehydy,
• oraz indol i skatol.
Rozprzestrzenianie się odorów w środowisku powietrznym jest bardzo szybkie, gdyż łatwo przemieszczają się z wiatrem. Markaptany są wyczuwalne przez człowieka przy bardzo małym stężeniu (0,00018 ppm), gdy amoniak dopiero przy 5 ppm, a siarkowodór od 1-2 ppm.
Wymienione wyżej substancje odorowe mogą negatywnie oddziaływać na ludzi przebywających nawet w znacznej odległości od obiektów inwentarskich.
Zmniejszenie emisji toksycznych gazów i odorów z pomieszczeń inwentarskich, gdzie stosuje się ściółkowy system utrzymania zwierząt, jest łatwiejsze niż w przypadku bezściółkowej technologii. Wystarczającym sposobem może być dodatek do ściółki np. superfosfatu lub formaliny, które to związki neutralizują wydzielanie się amoniaku i innych gazów. Dobre efekty daje też zastosowanie do ściółki:
• zeolitów (krystalicznych glinokrzemianów),
• bentonitu (mieszanina glinokrzemianów ze związkami sodu, wapnia, magnezu, żelaza i cynku),
• węgla brunatnego (odmiany ziemistej),
W budynkach inwentarskich w powietrzu wentylacyjnym występują drobnoustroje, których źródłem są ludzie, zwierzęta, ściółka, gnojowica i pasze. W obiektach inwentarskich najczęściej występuje saprofityczna flora bakteryjna (ziarniaki, bakterie kwasu mlekowego, pleśnie i in.), lecz jeżeli w pomieszczeniu znajduje się zarażone zwierzę, chore lub będące tylko nosicielem wirusów, bakterii i wydalające te zarazki, to w powietrzu tego pomieszczenia w postaci bioaerozoli występują drobnoustroje chorobotwórcze (laseczki różycy, prątki gruźlicy, chorobotwórcze paciorkowce i gronkowce, wirusy pryszczycy i in.)
Ograniczenie stopnia zanieczyszczenia mikrobiologicznego powietrza w budynkach inwentarskich, a więc i emisji do środowiska zewnętrznego powietrznych zanieczyszczeń biologicznych dokonać można poprzez bieżące ogólne zabiegi dezynfekcyjne i dezynsekcyjne pomieszczeń, utrzymanie ogólnej higieny zwierząt i pomieszczeń.
Bardzo skutecznym sposobem ograniczenia emisji wszelkich zanieczyszczeń powietrza (pyły, gazy, drobnoustroje) z budynków inwentarskich są strefy ochronne w postaci pasów zieleni.
W rozpatrywanym przypadku jako działanie zapobiegawcze zaleca się wykonanie pasa zieleni izolacyjnej.
Ochrona środowiska gruntowo – wodnego, zakres działań minimalizujących.
Według cytowanej opinii geotechnicznej, na analizowanym terenie stwierdzono proste warunki gruntowe - Rozp. Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie ustalania geotechnicznych warunków posadawiania obiektów budowlanych - Dz. U nr 81, poz. 463. W podłożu, pod warstwą gruntu próchniczego, występują grunty przydatne dla posadowienia bezpośredniego.
Na obecnym etapie planowania nie jest znana głębokość posadowienia fundamentów projektowanych obiektów – zostanie ona określona w projekcie budowlanym. W przypadku zajścia konieczności odwadniania wykopów budowlanych niezbędne będzie w rozpatrywanym przypadku opracowanie projektu odwodnienia budowlanego wykopu fundamentowego oraz odprowadzenia wód z odwodnienia oraz przygotowanie operatu wodnoprawnego – zgodnie z wymaganiami Ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz.
1229 z póź.zm.), na odwodnienie budowlane i odprowadzenie wód (chyba, że odprowadzenie następuje do kanalizacji mającej stosowne pozwolenie wodnoprawne). Na podstawie ww. dokumentów Inwestor uzyska w
120
trybie przepisów ustawy Prawo wodne decyzję wodnoprawną zezwalającą na wykonanie odwodnienia budowlanego wykopu i odprowadzenie wód. Organem właściwym do wydania decyzji jest Starosta.
Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2015r., poz. 469) w art. 37 stanowi, że szczególnym korzystaniem z wód jest korzystanie wykraczające poza korzystanie powszechne lub zwykłe, w szczególności pobór oraz odprowadzanie wód powierzchniowych lub podziemnych. Art. 122 ust. 1 ustawy precyzuje iż, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, pozwolenie wodnoprawne jest wymagane na odwodnienie obiektów lub wykopów budowlanych oraz zakładów górniczych. Art. 131 ustawy określa, że pozwolenie wodnoprawne wydaje się na wniosek a do wniosku dołącza się:
- operat wodnoprawny,
- decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
- opis prowadzenia zamierzonej działalności sporządzony w języku nietechnicznym - dokumentację hydrogeologiczną (w przypadku odwodnień otworami wiertniczymi).
Pozwolenie wodnoprawne na odwadnianie obiektów nie jest wymagane jedynie w przypadku gdy zasięg leja depresji nie wykracza poza granice terenu, którego zakład jest właścicielem (art. 124 pkt. 6).
Jak wynika z powyższego Inwestor nie będzie mógł wystąpić o wydanie pozwolenia wodnoprawnego zezwalającego na wykonanie odwodnienia budowlanego wykopu i odprowadzenie wód przed uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowej instalacji, a co za tym idzie przed uzyskaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.
W przypadku posadowienia poniżej poziomu wody gruntowej inwestor zrezygnuje z odwodnienia otaczając wykop ścianką szczelną zagłębioną w grunty spoiste. Ścianka typu Larsena czy też ścianka szczelinowa zapewniają szczelność wykopu. Ściany szczelinowe i płyta fundamentowa wykonane będą ze szczelnego betonu. Zostaną też zabezpieczone wszelkie połączenia.
Podsumowując – na terenie planowanego przedsięwzięcia nie wystąpi potrzeba odwadniania wykopów pod fundamenty planowanych obiektów oraz pod projektowanych zbiorników fermentacyjnych.
Poza powyższym ochrona środowiska gruntowo – wodnego polega na przedsięwzięciu stosownych środków zapobiegawczych skażeniu gleby i migracji substancji nawozowych do wód powierzchniowych i wód gruntowych oraz podziemnych. Działania takie należy prowadzić bezpośrednio w miejscu lokalizacji obiektu chowu i hodowli zwierząt oraz na obszarze nawożenia gruntów uprawnych obornikiem i gnojówką.
W analizowanym przypadku działania w miejscu lokalizacji obory zostaną podjęte przez zgodne ze sztuką budowlaną zaprojektowanie obory i obiektów towarzyszących oraz przez prawidłowe, zgodne ze sztuką budowlaną, wykonanie tych obiektów.
Podsumowując należy stwierdzić, że działania minimalizujące wpływ na środowisko gruntowo – wodne polegają na:
- wykonaniu szczelnych posadzek w oborze,
- wykonaniu szczelnych kanałów na gnojowicę i szczelnej płyty obornikowej o odpowiedniej pojemności, - stosowaniu powstających nawozów naturalnych do nawożenia gruntów rolnych, realizowane w
odpowiednich terminach agrotechnicznych,
- nienawożeniu pasów ochronnych gruntu wzdłuż cieków wodnych i rowów melioracyjnych,
121
Ochrona przed hałasem - zakres działań minimalizujących.
Dopuszczalne poziomy (normy) hałasu dotyczą terenów przeznaczonych na stały pobyt ludzi. Tereny o przeznaczeniu rolniczym, podobnie jak tereny chronionego krajobrazu, nie posiadają określonej dopuszczalnej normy hałasu. Zabudowa mieszkalna na tych terenach podlega akustycznej ochronie prawnej określonej w rozporządzeniu. W związku z tym, że projektowane przedsięwzięcie nie zagraża zabudowie mieszkalnej nadmiernym hałasem, nie występuje potrzeba podejmowania innych działań minimalizujących.
Rozwiązania dla planowanego przedsięwzięcia w przypadku:
• Niewłaściwego postępowania z wodami opadowymi:
W razie wystąpienia zakłóceń w sposobie odprowadzania wód opadowych inwestor może zmniejszyć powierzchnie utwardzone lub zastąpić szczelne nawierzchnie ażurową kratką, która zapewni dodatkową powierzchnię wsiąkania. Granice działki zostaną obsadzone dodatkowo roślinnością, której skład zostanie tak dobrany aby również ograniczał możliwość negatywnego oddziaływania wód opadowych na tereny sąsiednie.
• Wprowadzania do powietrza zanieczyszczeń w ilości powodującej przekroczenia ich dopuszczalnych norm:
Mając na względzie przedstawioną powyżej analizę emisji zanieczyszczeń do powietrza należy stwierdzić, że realizacja inwestycji odbędzie się z zachowaniem zasady racjonalnego zrównoważenia interesu Inwestora i ochrony interesu społeczności lokalnej, narażonej ewentualnie na związane z tym potencjalne uciążliwości. Po zrealizowaniu planowanej inwestycji w razie wystąpienia przekroczeń dopuszczalnych norm wprowadzanych zanieczyszczeń do powietrza (w tym głównie związków odorotwórczych) istnieje szereg rozwiązań, które mogą wpłynąć na ich zmniejszenie poprzez zastosowanie np.: substancje maskujące, substancje przeciwdziałające, odwaniacze trawienne, pochłaniacze, dodatki paszowe, odwaniacze chemiczne.
Biorąc pod uwagę zastosowane rozwiązania technologiczne, planowaną obsadę oraz technologię chowu nie przewiduje się wystąpienia sytuacji mogących powodować ponadnormatywne oddziaływania planowanej inwestycji na stan powietrza atmosferycznego.
• Stosowania urządzeń emitujących hałas w ilości powodującej przekroczenia jego dopuszczalnego poziomu:
Na planowanej fermie nie będą stosowane urządzenia powodujące przekroczenia dopuszczalnych poziomów hałasu na terenach chronionych. W przypadku wystąpienia takiej sytuacji dane urządzenia będą wymieniane lub izolowane akustycznie (zastosowanie obudowy) np. w przypadku agregatu prądotwórczego.
Wpływ na ciągłość korytarzy ekologicznych
Planowana inwestycja znajduje się w dalekiej odległości od korytarzy ekologicznych.
Wpływ planowanej inwestycji na każdym z etapów tj. budowy, eksploatacji i likwidacji pozostanie bez znaczenia dla ciągłości korytarzy ekologicznych.
Mając na względzie przytoczone powyżej informacje dotyczące oddziaływań obiektów inwentarskich na ludzi oraz zalecane do zastosowania środki zapobiegające ich negatywnemu oddziaływaniu, należy stwierdzić, że realizacja inwestycji odbędzie się z zachowaniem zasady racjonalnego zrównoważenia interesu Inwestora i ochrony interesu społeczności lokalnej, narażonej ewentualnie na związane z tym potencjalne uciążliwości.
Podsumowując można jednoznacznie stwierdzić, że opisane w raporcie oraz niniejszym uzupełnieniu działania zapobiegną negatywnemu oddziaływaniu na środowisko, w tym na zdrowie ludzi.
122
9. Porównanie proponowanej technologii z technologią spełniającą wymagania, o których mowa w