Poziom denotacyjny – warstwa wizualna:
Ujęcie pierwsze przedstawia biurową przestrzeń, jest półmrok, palą się tyl‑
ko pojedyncze lampki nad biurkami. Przez duże okna widać bloki. Kamera przesuwa się, naszym oczom ukazuje się kobieta siedząca za biurkiem, która dotyka dłonią karku, przechylając głowę w bok, opuszcza rękę. Półzbliżenie na twarz kobiety, nie uśmiecha się; na pierwszym planie znajduje się czarny pro‑
stokąt, do którego boku przylepione zostały żółte fiszki. Kobieta sięga dłonią po jedną z żółtych karteczek. W kolejnym ujęciu widoczna jest dłoń, która nakleja karteczkę na zdjęcie w ramce przedstawiające kobietę, mężczyznę i małą dziew‑
czynkę. Karteczka z napisem „raport” zasłania twarz kobiety ze zdjęcia. Kolejny kadr przedstawia tę samą bohaterkę za kierownicą samochodu, wokół jest ciem‑
no. Kobieta spogląda w lewo. W następnym ujęciu widzimy przestrzeń miejską, skrzyżowanie, duży budynek, na którym znajduje się ogromna żółta plansza z napisem: „szczepienie Oli”. Dalej, kobieta siedzi w ciemnym pomieszczeniu, trzymając przed sobą menu. Kolejny kadr ukazuje przewracane strony menu, na których poprzylepiane zostały żółte karteczki (m.in. „raport”, „rachunki”, „buty dla Oli”), zza kart menu na drugim planie widać mężczyznę, a w tle mężczy‑
znę w stroju kucharza. Kolejne ujęcie przedstawia kobietę nachylającą się nad dzieckiem leżącym w łóżku i całującą je w czoło. Leżąca w łóżku dziewczynka zostaje nakryta kołdrą, na której znajdują się żółte fiszki z napisami. W następ‑
nym kadrze widać kobietę zamykającą drzwi, kobieta bierze głęboki oddech.
Z tyłu podchodzi do niej mężczyzna i chwyta ją za przedramiona. Mężczyzna uśmiecha się. Kolejne ujęcie ukazuje kobietę i mężczyznę w półzbliżeniu, ko‑
bieta stoi tyłem do mężczyzny, on ją obejmuje. Kobieta uśmiecha się i odwraca w jego stronę, jej wzrok przykuwa coś w pokoju. W następnym ujęciu widzimy salon, w którym z góry spadają żółte karteczki, kobieta i mężczyzna znajdują się z boku ujęcia, widzimy ich postaci z tyłu. W dalszej części spotu na ekranie pojawia się kobieca dłoń, która sięga do torebki i wyjmuje opakowanie mag‑
ne b6 max. Kobieta bierze do ust tabletkę, w tle widać opadające żółte fiszki.
Kobieta zmienia się w animację komputerową: jej obracające się wokół własnej
osi ciało składa się teraz z wielu świecących punktów. Obok animacji ciała kobiety pojawia się błyszcząca strzałka, która z dołu ekranu rośnie do góry, na całą wysokość kobiecej sylwetki. Kolejne ujęcie przedstawia kobietę i mężczy‑
znę siedzących na kanapie w półzbliżeniu, mężczyzna obejmuje kobietę, z jej pleców odkleja żółtą karteczkę, gniecie ją i wyrzuca za kanapę. Przytulają się.
Poziom denotacyjny – warstwa werbalna:
[Kobiecy głos:] Twoje życie zmienia się w pasmo zadań, nerwowość i zmęczenie nie pozwalają się cieszyć pięknem chwili. To nie twoja wina, potrzebujesz magnezu.
Weź magne b6 max, według niezależnych badań zawarty w nim cytrynian magnezu charakteryzuje się wysoką przyswajalnością. Magne b6 max – wysoce przyswajalny magnez.
Dźwięk: spokojna muzyka, piosenka śpiewana w języku angielskim.
Poziom konotacyjny:
Kobieta siedzi sama w biurze późnym wieczorem, jest zmęczona, boli ją kark. Przyklejone do monitora komputera fiszki stanowią metaforę kolejnych zadań, które bohaterka ma do wykonania. Praca uniemożliwia jej kontakt z ro‑
dziną, co symbolizuje zasłonięcie fiszką własnej twarzy na rodzinnej fotografii.
Jadąc samochodem, przypomina sobie o kolejnym ważnym zadaniu – tym ra‑
zem chodzi o pójście z córką na szczepienie. Późnym wieczorem spotyka się z mężem w restauracji, nie potrafi cieszyć się chwilą, cały czas myśli o obowiąz‑
kach, dlatego w menu zamiast potraw – widzi kolejne fiszki. Podobnie dzieje się, gdy kładzie córkę spać, na jej pościeli znowu pojawiają się liczne karteczki z zadaniami. Kiedy zamyka drzwi pokoju córki, wzdycha ze zmęczenia. U jej boku pojawia się mąż – i tutaj scenę można zinterpretować dwojako – albo re‑
lację z nim kobieta traktuje jak kolejny „obowiązek”, albo też cieszy się z jego wsparcia – uśmiech na jej twarzy pojawia się bowiem po krótkiej chwili od pojawienia się mężczyzny. Odwracając się w jego stronę, bohaterka spostrzega spadające z sufitu fiszki; w tym momencie kobiecy głos wypowiada słowa: „to nie twoja wina, potrzebujesz magnezu”. Magnez zatem pozwala zdystansować się od problemów i kobieta wreszcie może odpocząć. Ostatecznie pomaga jej w tym też partner, który niszczy ostatnią z fiszek.
Warstwę werbalną stanowi monolog kobiecej narratorki skierowany do bo‑
haterki spotu, a tym samym do odbiorców, którzy z bohaterką mogą się utoż‑
samiać (por. zaimki dzierżawcze: „twoje życie”, „twoja wina”). Liczne obowiązki kobiety określone zostają jako pasmo (‘szereg zdarzeń, zjawisk następujących
po sobie’, USJP 2003, t. 3: 64) zadań, do którego sprowadza się całe jej życie.
Fakt, że taki stan rzeczy nie jest winą bohaterki potwierdzony zostaje trzecio‑
osobową formą czasownika zwrotnego – „twoje życie zmienia się” (a więc robi to niejako samoistnie, bez „twojej” woli, a zatem i winy). W wypowiedzi wi‑
doczne jest wartościowanie: „nerwowość i zmęczenie” kontrastują z cieszeniem się pięknem chwil. Kobieta ‑narrator zwraca się w drugiej osobie do bohaterki spotu/odbiorcy: „potrzebujesz”, „weź”, co, biorąc pod uwagę spokojną intona‑
cję, można uznać za akt porady. Zaletą produktu, która ma go odróżniać od innych suplementów diety zawierających magnez, jest jego wysoka przyswa‑
jalność, co zostaje podkreślone dwukrotnie. W warstwie wizualnej tę wysoką przyswajalność ma oddawać prawdopodobnie świecąca strzałka o wysokości kobiecej sylwetki.
Mity i ideologie:
Reklama przedstawia nowoczesną kobietę, która zajmuje się zarówno pracą zawodową, jak i domem, na co wskazują fiszki („szczepienie Oli”, „buty dla Oli”), a także to, że to ona, mimo zmęczenia, kładzie córkę spać. Kobieta łączy w sobie rolę pracownika (zajmuje raczej wysokie stanowisko, o czym świadczy nowoczesna przestrzeń biurowa, w której przebywa, komputer, który stanowi część stanowiska pracy, a także fakt, że ma przygotować raport), matki (opieka nad Olą), a także żony, partnerki. Ostatnia z pełnionych funkcji uwidocznia się, gdy kobieta przebywa z mężczyzną w restauracji, co przypomina randkę.
Bohaterka nie chce zaniedbywać żadnej z ról, przez co jest skrajnie wyczer‑
pana i nieszczęśliwa. Z pomocą przychodzi jej magnez – przy czym trudno przypuszczać, że suplement diety rozwiąże jej problemy związane z konfliktem ról społecznych, w jakim się znajduje, jego działanie może co najwyżej pomóc kobiecie nie przejmować się nadmiarem obowiązków (może zlikwidować zmę‑
czenie i nerwowość, o których w spocie mowa). Interesująca wydaje się rola mężczyzny w życiu kobiety: warto zauważyć, że warstwa werbalna zupełnie nie odnosi się do tej postaci. Z jednej strony mężczyzna nie pomaga kobie‑
cie w obowiązkach domowych (to ona mierzy się ze wszystkimi ukazanymi w spocie problemami), z drugiej strony to w jego ramionach przestaje martwić się kolejnymi zadaniami, jeszcze zanim naszym oczom ukaże się lek. Taką in‑
terpretację potwierdzałoby zniszczenie przez niego ostatniej fiszki. Mężczyzna działa analogicznie do reklamowanego produktu: jego funkcja sprowadza się do tego, żeby kobieta nie martwiła się obowiązkami, które i tak przecież nie
znikną. Przewrotnie można też powiedzieć, że mężczyzna nie jest niczym wię‑
cej w życiu kobiety niż suplementem diety. Reklamowa fabuła nie pokazuje, że bohaterka nagle zaczyna sobie radzić z obowiązkami – po prostu przesta‑
je o nich myśleć. Biorąc pod uwagę zakończenie spotu, można stwierdzić, że magnez ostatecznie był potrzebny kobiecie po to, żeby potrafiła spędzić miło czas z partnerem.