• Nie Znaleziono Wyników

"Przesądzeni. >>Monolog dla Kassandry<< Wisławy Szymborskiej", Wojciech Ligęza, "Prace Naukowe UŚl." nr 328. Prace Historycznoliterackie 14, Katowice 1979 : [recenzja]

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share ""Przesądzeni. >>Monolog dla Kassandry<< Wisławy Szymborskiej", Wojciech Ligęza, "Prace Naukowe UŚl." nr 328. Prace Historycznoliterackie 14, Katowice 1979 : [recenzja]"

Copied!
2
0
0

Pełen tekst

(1)

Aleksander Nawarecki

"Przesądzeni. "Monolog dla

Kassandry" Wisławy Szymborskiej",

Wojciech Ligęza, "Prace Naukowe

UŚl." nr 328. Prace

Historycznoliterackie 14, Katowice

1979 : [recenzja]

Biuletyn Polonistyczny 24/3 (81), 222

(2)

/.II/ UCHAŃSKI Stefan: Goethe i my# "Miesięcznik Litera­ cki" 1981 nr 2 s. 59-68.

Szkic jest zbiorem refleksji dotyczących orientacji filo­ zoficznych Goethego, jego antropologii, etyki i koncepcji sztuki. Intencją autora jest konfrontacja twórczości wielkiego weimarczyka ze współczesnymi, XX-wlecznymi postawami twórczymi i prądami umysłowymi, które zdaniom autora, są w przeważającej mierze świadectwem zjawisk, dezintegrujących i alienujących człowieka*

BF/81/55 K.K.

/11/ LIGĘZA Wojciech: Przesądzeni. "Monolog dla Kassandry" Wisławy Szymborskiej. "Praco Naukowe U.Ś1." nr 328. Prace Historycznoliterackie nr 14. Katowice 1979» s, 193-207.

Analizowany "Monolog dla Kassandry" Wisławy Szymborskiej jest wierszom poruszającym problem ludzkiego porozumienia w szczególnej sytuacji - kontaktu proroka ze społeczeństwem. Klu­ czem do zrozumienia utworu jest rekonstrukcja wpisanych w tekst modeli komunikacyjnych. Interpretację ułatwia analiza konstruk­ cji monologu scenieznogo oraz sposobów wykorzystania języka po­ tocznego i retorycznego#

Cytaty

Powiązane dokumenty

&#34;W stulecie utworzenia Akademii Umiejętności&#34;, Stanisław Czarnecki, Janusz Wiltowski, Warszawa 1972 : [recenzja]. Biuletyn Polonistyczny

[r]

Autokomentarz

[r]

[r]

Autor proponuje wyróżnienie minimalnego &#34;poziomu wierszowo- ści&#34;; tyłby &#34;i” wiersz średniowieczny, oparty na dwu zaledwie konstantach, tj..

Au­ tor ma przy tym dwa punkty odniesienia: z jednej strony— świat li­ terackiej fikcji i teorię powieści o pracy, z drugiej strony - samą rzeczywistość, równoległą

[r]