• Nie Znaleziono Wyników

AKADEMIA IGNATIANUM W KRAKOWIE SYLABUS MODUŁU KSZTAŁCENIA. studia pierwszego stopnia studia drugiego stopnia. Wydział Filozofii Instytut Psychologii

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "AKADEMIA IGNATIANUM W KRAKOWIE SYLABUS MODUŁU KSZTAŁCENIA. studia pierwszego stopnia studia drugiego stopnia. Wydział Filozofii Instytut Psychologii"

Copied!
6
0
0

Pełen tekst

(1)

1 z 6

AKADEMIA IGNATIANUM W KRAKOWIE

SYLABUS MODUŁU KSZTAŁCENIA

01. Kierunek studiów oraz jednostka prowadząca moduł

Rok akademicki: 2015/2016 Kierunek studiów: Psychologia Specjalność / specjalności: „-”

Profil studiów:

profil ogólnoakademicki profil praktyczny

Forma studiów:

studia stacjonarne studia niestacjonarne Stopień studiów: studia pierwszego stopnia

studia drugiego stopnia

Wydział: Wydział Filozofii Instytut: Instytut Psychologii

02. Moduł Kształcenia

Nazwa modułu: Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży Język modułu: polski

Nazwa modułu:

w języku angielskim:

Clinical psychology of children and youth

Uczelniany kod modułu:

moduł obligatoryjny

moduł fakultatywny Kategoria modułu:

(zaznaczyć właściwe)

nauki podstawowe nauki inne

moduły ogólnouczelniane moduł „Praca dyplomowa”

moduły kierunkowe moduły specjalnościowe i specjalizacyjne

moduły swobodnego wyboru moduł „Praktyka zawodowa”

moduły uzupełniające Liczba punktów ECTS: 6

Kod dziedziny w systemie ECTS:

144

Rok studiów: III

Semestr studiów: V semestr

(2)

2 z 6 Sposób realizacji zajęć:

(zaznaczyć właściwe)

zajęcia tradycyjne (np. audytoryjne, tablicowe, konwersatoryjne)

zajęcia on-line (blended learning oraz e-learning, m-learning) zajęcia terenowe (np. praktyki, wizyty studyjne)

03. Koordynator modułu i osoby prowadzące kurs

Koordynator modułu (osoba odpowiedzialna za

Kartę):

Dr hab. Stanisława Tucholska tucholska@kul.pl

Wykład: Dr hab. Stanisława Tucholska tucholska@kul.pl

Osoby prowadzące

moduł: Ćwiczenia: Dr hab. Stanisława Tucholska

04. Rozliczenie godzinowo-punktowe

Forma zajęć: Wykłady (W)

Ćwiczenia, Lektorat

(Ć)

Konwersatorium (K)

Seminarium (S)

Zajęcia praktyczne (warsztaty, Trening,

Laboratorium Komputerowe, projekt, praktyka)

(P)

Razem

Liczba godzin kontaktowych

(a):

30 30 - - - 60

Liczba godzin kontaktowych w formie konsultacji (b): 5

Liczba godzin kontaktowych ogółem (c = a+b) 65

Liczba godzin bezkontaktowych (d): 104

Łączna liczba godzin (suma) (e = c + d): 169

Procentowy stosunek liczby godzin kontaktowych ogółem do łącznej liczby godzin

(f = c/e * 100 [%]): 38%

Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu:

(Uwaga: 1 punkt ECTS można przyznać za 25 h pracy przeciętnego studenta) 6

05. Szczegółowy opis przyznanej punktacji ECTS (tzw.

Bilans ECTS)

Forma aktywności

Średnia liczba godzin przeznaczona na zrealizowane aktywności Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim, w tym: 65

-udział w wykładach 30

-udział w ćwiczeniach, konwersatoriach, seminariach, laboratoriach 30

-konsultacje („przeciętnego” studenta z prowadzącym) 5

Samodzielna praca studenta (godziny bez udziału nauczyciela akademickiego), w tym:

104

(3)

3 z 6

-przygotowanie się do zajęć (w tym studiowanie zalecanej literatury) 24

-przygotowanie się do kolokwiów 20

-przygotowanie się do egzaminu pisemnego/ustnego z przedmiotu 20

-przygotowanie raportu, sprawozdania 20

-przygotowanie prezentacji 10

-przygotowanie dyskusji 10

-przygotowanie eseju -

-przygotowanie projektu pisemnego lub ustnego (innego niż powyżej) - -inne niż powyżej, jakie?

………

- Łączna suma godzin kontaktowych oraz bezkontaktowych (pracy własnej

studenta):

169

06. Opis modułu Kształcenia / kursu akademickiego

Skrócony opis modułu / kursu:

Wykład obejmuje zagadnienia dotyczące mechanizmów powstawania, symptomatologii i dynamiki zmian zaburzeń rozwoju dzieci i młodzieży oraz metod ich terapii i pomocy psychologicznej rodzinie.

Ćwiczenia poświęcone są nabywaniu umiejętności diagnozy zaburzeń okresu rozwojowego oraz metod ich terapii.

Course summary:

07. Wymagania wstępne

Moduły wprowadzające Wykład z psychologii rozwojowej i metod diagnozy psychologicznej (inteligencji i osobowości).

Inne wymagania: W zakresie wiedzy – znajomość procesu rozwoju psychicznego dzieci i młodzieży.

W zakresie umiejętności – posługiwanie się swobodnymi i standaryzowanymi technikami diagnozy psychologicznej.

W zakresie kompetencji – adekwatne integrowanie danych empirycznych uzyskanych przy pomocy różnych narzędzi pomiaru psychologicznego oraz formułowanie wniosków diagnostycznych.

08. Efekty Kształcenia

Wiedza: EK1 – nabycie wiedzy o czynnikach ryzyka i symptomach zaburzeń okresu rozwojowego.

EK2 – nabycie wiedzy o sposobach diagnozy i psychologicznej pomocy w procesie rozwoju dzieci i młodzieży.

Umiejętności:

EK3 –

Adekwatna ocena specyficznych trudnościach dzieci z zaburzeniami rozwoju.

EK4 –

Umiejętność planowania oddziaływań psychologicznych w

(4)

4 z 6

odniesieniu do dzieci i młodzieży z zaburzeniami rozwoju.

Kompetencje społeczne:

(Postawy)

EK5 –

Potrafi nawiązać i podtrzymać kontakty interpersonalne z klientami, gwarantujące efektywność oddziaływań psychologicznych.

EK6 –

Działa na rzecz profilaktyki na rzecz zaburzeń okresu rozwojowego..

09. Treści kształcenia (treści programowe)

Liczba godzin Lp. Tematyka zajęć i odpowiadająca im forma zajęć

Opis szczegółowy bloków tematycznych (W) (Ć) (K) (S) (P) T01 Przedmiot i zadania psychologii klinicznej dzieci. 1

T02 Rys historyczny psychologii klinicznej dzieci i młodzieży. 1 T03 Specyfika diagnozy, terapii i profilaktyki zaburzeń okresu

rozwojowego 2 2

T04 Wymagane cechy psychologa dziecięcego. 1

T05 Czynniki zaburzające rozwój dziecka związane z okresem ciąży,

porodu i okresem postnatalnym. 2 2

T06 Całościowe zaburzenia rozwojowe, autyzm, zespół Rotta. 1 3 T07 Nadpobudliwość psychoruchowa – symptomy, natura zaburzenia,

diagnoza i pomoc psychologiczna. Nieprawidłowości w realizacji obowiązku szkolnego – przyczyny, formy zjawiska.

2 3

T08 Choroba sieroca – fazy, rozwój symptomów, następstwa. 1 1 T09 Zjawisko osierocenia i proces żałoby u dzieci i młodzieży. 1 1

T10 Dzieci przewlekle chore. 2 3

T11 Przemoc wobec dziecka i jej następstwa dla rozwoju. 3 3 T12 Zaburzenia emocjonalno-motywacyjne u dzieci i młodzieży. 1 3

T13 Zaburzenia zachowania u dzieci i młodzieży. 1 2

T14 Okres adolescencji – jego specyfika w zakresie normy i patologii,

czynniki ryzyka zaburzeń. 2

T15 Zachowania autodestrukcyjne – typologia, uwarunkowania,

epidemiologia. 2 2

T16 Zachowania suicydalne, ich etiologia i dynamika. 2 2 T11

7

Zaburzenia odżywania – rodzaje zaburzeń, ich specyfika i

dynamika. 2 3

T11 8

Zaburzenia identyfikacji psychoseksualnej – epidemiologia,

uwarunkowania, psychospołeczne funkcjonowanie. 1 T11

9

Zaburzenia psychotyczne u dzieci i młodzieży. 2

10. Metody i środki dydaktyczne

Metody nauczania: MN01: wykład informacyjny MN02: objaśnienie

MN04: metoda przypadków

MN05: dyskusja związana z wykładem

Środki dydaktyczne: ŚD01: podręczniki, wprowadzenia i instrukcje do wykorzystywanych narzędzi pomiaru psychologicznego.

ŚD02: teksty drukowane (czasopisma, prasa) ŚD03: wykresy

11. Sposoby oceny i kryteria zaliczenia przedmiotu

(5)

5 z 6 Status formalny zaliczenia:

(zaznaczyć właściwe)

ocena końcowa zaliczenie bez oceny Oceny cząstkowe

(oceny formujące):

OC03: Aktywność na zajęciach

OC06: Egzamin końcowy pisemny w formie opisowej Zasady wyliczenia oceny

końcowej na podstawie ocen cząstkowych (ocena końcowa):

OK01: Średnia arytmetyczna ocen cząstkowych

Student jest dopuszczony do egzaminu jeżeli uzyskał zaliczenie z ćwiczeń.

Kryteria oceny końcowej

Na ocenę 2.0 Brak podstawowych wiadomości dotyczących treści wykładów. Brak podstawowych kompetencji określonych w treściach programowych. Brak podstawowych umiejętności określonych w efektach kształcenia.

Na ocenę 3.0 Prezentuje podstawowe treści omawiane na wykładzie i ćwiczeniach w sposób odtwórczy i niepełny.

Na ocenę 3.5 Wyjaśnia niektóre pojęcia, dokonuje podstawowych interpretacji odtwórczo zgodnie z modelem omawianym na zajęciach.

Na ocenę 4.0

Prezentuje kompetencje interpersonalne, porównuje zdobytą wiedzę z

różnych obszarów. Udokumentowane zaliczenie sprawdzające wiadomości na poziomie 70%.

Na ocenę 4.5 Prezentuje pełny zasób wiadomości oraz umiejętności diagnostycznych, interpretacyjnych i opisowych. W sposób zaangażowany pracuje zespołowo.

Na ocenę 5.0

Prezentuje pełny zasób wiadomości oraz umiejętności diagnostycznych, interpretacyjnych i opisowych. W sposób zaangażowany pracuje zespołowo, co udokumentowane jest zaliczeniem kolokwiów sprawdzających w co najmniej 95%.

12. Macierz realizacji modułu

Efekt Kształcenia (dla modułu)

Odniesienie danego efektu Kształcenia modułu do szczegółowych efektów

zdefiniowanych dla programu studiów (tzw.

efektów kierunkowych)

Siła, z jaką przyjęty efekt kształcenia (modułowy)

realizuje efekty zdefiniowane dla kierunku

(kierunkowe) (+), (++), (+++)

Sposób weryfikacji efektów kształcenia

(należy uzupełnić w oparciu o pkt. 11 „Sposoby oceny i kryteria zaliczenia modułu)

EK1 nabycie wiedzy o czynnikach ryzyka i symptomach zaburzeń okresu rozwojowego.

(++) Egzamin końcowy

pisemny w formie opisowej

EK2 nabycie wiedzy o sposobach diagnozy i psychologicznej pomocy w procesie rozwoju dzieci i młodzieży.

(++) Kolokwium cząstkowe w formie opisowe (wynik kolokwium stanowić będzie 35% ostatecznej oceny).

EK3 Adekwatna ocena

specyficznych trudnościach dzieci z zaburzeniami rozwoju.

(+++) Studium przypadku . Aktywność na zajęciach

EK4 Umiejętność planowania Studium przypadku.

(6)

6 z 6 oddziaływań psychologicz- nych w odniesieniu do dzieci i młodzieży z zaburzeniami rozwoju.

(++) Aktywność na zajęciach

EK5 Potrafi nawiązać i podtrzymać kontakty interpersonalne z klientami, gwarantujące efektywność oddziaływań psychologicz- nych.

(+++) Aktywność na

zajęciach.

Studium przypadku.

EK6 Adekwatnie ocenia rolę profilaktyki zaburzeń okresu

rozwojowego. (++)

Aktywność na zajęciach.

13. Literatura przedmiotu

Literatura podstawowa:

1. Attwood, T. (2006). Zespół Aspergera. Wydawnictwo Zysk i S-ka.

2. Carr A. (2008). Depresja i próby samobójcze wśród młodzieży. Gdańsk: GWP.

3. Józefik B.: (1996): Anoreksja i bulimia psychiczna: Kraków: Collegium Medicum UJ.

4. Kendall, P.C. (2004). Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji. Gdańsk: GWP.

5. Kołakowski, Wolańczyk, Pisula, Skotnicka, Bryńska (2006). ADHD – zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Gdańsk: GWP.

6. Pisula, E (2005). Małe dziecko z autyzmem. Gdańsk: GWP.

7. Wolańczyk, T., Komender, J. (2005). Zaburzenia emocjonalne i behawioralne u dzieci.

Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL.

Literatura uzupełniająca:

8. Barkley R.A.(2009). ADHD – Podjąć wyzwanie. Wydawnictwo Zysk i S-ka 9. Orwid M., Pietruszewski (1993) Psychiatria dzieci i młodzieży. Kraków:

Wydawnictwo Collegium Medicum UJ

10. Rola J.(2001). Depresja u dzieci. Kraków: Oficyna Wydawnicza "Impuls".

11. Święcicka M. (2005). Uwaga, samokontrola, emocje. Warszawa: Emu.

Zatwierdzenie Karty Modułu Kształcenia do realizacji:

Kraków, dnia

(miejscowość, data) (podpis koordynatora modułu) (podpis dziekana)

Przyjmuję do realizacji:

(data i podpisy wszystkich prowadzących moduł w danym roku akademickim)

Cytaty

Powiązane dokumenty

Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji 1 Umiejętność posługiwania się rysunkiem odręcznym oraz technikami. plastycznymi

Poziom modułu kształcenia Studia jednolite magisterskie Rok studiów dla kierunku I.. Semestr dla kierunku 2 Liczba punktów

modułu / kursu: Seminarium magisterskie ma na celu przygotowanie studenta do samodzielnej pracy naukowej, a za jego gotowośd do podjęcia samodzielnych badao uznaje się.

EK5 – Propozycje tematów i projektów własnych prac proseminaryjnych oraz ich analiza z perspektywy wymagań, jakie powinna spełniać praca naukowa: sformułowanie

Zaliczenie kolokwium - 100%-95% , aktywność na zajęciach- 3ptk, prawidłowa postawa wobec pacjenta (podopiecznego), bardzo dobre przygotowanie pracy poglądowej. Dobra

Wykłady (WY) Seminaria (SE) Ćwiczenia audytoryjne (CA) Ćwiczenia kierunkowe - niekliniczne (CN) Ćwiczenia kliniczne (CK) Ćwiczenia laboratoryjne (CL) Ćwiczenia w

Wykłady (WY) Seminaria (SE) Ćwiczenia audytoryjne (CA) Ćwiczenia kierunkowe - niekliniczne (CN) Ćwiczenia kliniczne (CK) Ćwiczenia laboratoryjne (CL) Ćwiczenia w

P_U01 Słuchacz posiada umiejętności manualne pozwalające na badanie fizykalne poszczególnych narządów głosu, mowy i słuchu, umie weryfikować proces diagnostyki