Sprawozdanie Rady Adwokackiej w Wilnie za Rok 1928-1929

Biblioteka Główna

UMK Toruń

-i '.(J ;

_________ I

WILEŃSKA IZBA ADWOKACKA.

SPRAWOZDANIE

RADY ADWOKACKIEJ

W WILNIE ZA ROK 1928/29.

NAKŁADEM RADY ADWOKACKIEJ W WILNIE

TOW. WYD. »POGOŃ“, DRUKARNIA „PAX“, WILNO, ŚW. IGNACEGO 5 1929.

/

K 9 <9 ^3

WILEŃSKA IZBA ADWOKACKA.

SPRAWOZDANIE

RADY ADWOKACKIEJ

W WILNIE ZA ROK 1928/29.

NAKŁADEM RADY ADWOKACKIEJ W WILNIE

TOW. WYD. .POGOŃ", DRUKARNIA „PAX", WILNO, ŚW. IGNACEGO 5 1929.

Walne Zgromadzenie Adwokatów.

Wileńskiej Izby Adwokackiej z dn. 25-go marca 1928 roku.

Na Walne Zgromadzenie z liczby 194 adwokatów Wileń­

skiej Izby Adwokackiej stawiło się'" 106. >

Zgromadzenie zagaił Dziekan Rady adwokat Kazimierz Petrusewicz. Dziekan Rady zakomunikował Zgromadzeniu, że w ciągu roku ubiegłego zmarło 2 adwokatów: Aleksander Wa- siljew i Salomon Pollak, pamięć których Walne Zgromadzenie uczciło przez powstanie.

Na Przewodniczącego Walnego Zgromadzenia jednogłośnie wybrano adwokata Marjana Strumiłło, który zaprosił na aseso­

rów: adwokatów Bronisława Krzyżanowskiego, Witolda Abramo­

wicza, Józefa Rubinowicza i Jana Furowicza i na sekretarzy — adwokatów Konstantego Bajraszewskiego i Wacława Siawciłło.

Po ogłoszeniu i przyjęciu bez zmian porządku dziennego odczytany został i przyjęty protokół ostatniego Walnego Zgro­

madzenia, odbytego w dniu 27 marca 1927 r.

Następnie Przewodniczący oznajmił, że wskutek rezygnacji ze stanowiska Członka Rady Wileńskiej adwokatów Zbigniewa Jasińskiego i Władysława Sieniewicza, oraz ustąpienia z Rady Adwokackiej, wobec ukończenia kadencji, adwokatów Izraela Kapłana, Aleksandra Krestjanowa, Stanisława Sadkowskiego, Jó­

zefa Folejewskiego, a jako jego zastępcy Józefa Uciechowskiego i Mikołaja Janiszewskiego, a jako jego zastępcy Walentego Par­

czewskiego, Walne Zgromadzenie ma uzupełnić skład Rady Okręgowej przez wybranie 7 członków Rady.

Bez dyskusji zostały przyjęte i zatwierdzone: sprawozda­

nie z działalności Rady Adwokackiej, sprawozdanie bibljoteczne, sprawozdanie kasowe za rok 1927—1928. Został przyjęty pre­

liminarz Rady na 1928—1929 rok i uchwalono: a) składki mie­

sięczne zwiększyć do wysokości 8 zł. dla adwokatów i 4 zł. dla aplikantów adwokackich pozostawiając wpisowe bez zmian, b) upoważnić Radę Adwokacką w razie niewystarczalności wyzna­

czonych składek do podniesienia ich wysokości, c) upoważnić Radę Adwokacką do przeniesienia sum w poszczególnych po­

zycjach w granicach uchwalonego budżetu.

Po zatwierdzeniu sprawozdań Rady Okręgowej, Walne Zgromadzenie wysłuchało wygłoszone przez członka Naczelnej Rady Adwokackiej, adw. Leona Sumoroka sprawozdanie Na­

czelnej Rady Adwokackiej za rok 1927 — 1928, które zawiera następujące dane:

I. Skład Naczelnej Rady adwokackiej:

a) z Warszawskiej Izby Adwokackiej: adwokaci 1) Bielaw­

ski Bolesław, 2) Brzeziński Czesław, 3) Cederbaum Henryk, 4) Jurkowski Antoni, 5) Litauer Jan-Jakób, 6) Pratkowski Leon, 7) Tallen-Wilczewski Leonard, 8) Żelazowski Antoni, 9) Bogucki Antoni, 10) Chomiczewski Stefan, 11) Głębocki Kazimierz, 12) Nisenson Adolf, 13) Otto Władysław, 14) Ponikowski Cezary, 15) Szczepański Stanisław, 16) Wilczyński Aleksander.

b) z Lubelskiej Izby Adwokackiej: 1) Bielski Tadeusz, 2) Grzegorzewski Marjan, 3) Rettinger Edward, 4) Grymiński Stefan, 5) Kubecki Włodzimierz, 6) Turczynowicz Jan.

c) z Wileńskiej Izby Adwokackiej: 1) Abramowicz Witold, 2) Strumiłło Marjan, 3) Sumorok Leon, 4) Wygodzki Miron, 5) Zaboklicki Antoni.

d) z Izby Sądów Okręgowych w Lucku i Równem: 1) Pe- slewicz Mikołaj, 2) Sosnowski Zygmunt, 3) Sioma Adam.

Do prezydjum Naczelnej Rady Adwokackiej zostali wy­

brani: na Prezesa — Bolesław Bielawski, jego zastępca: Ludwik Domański, na Sekretarza — Antoni Jurkowski, na Skarbnika — Antoni Bogucki.

Na Przewodniczącego Sądu Dyscyplinarnego — Stanisław Szczepański, na członków Sądu: Stefan Chomiczewski, Antoni Jurkowski, Leonard Tallen-Wilczewski, Henryk Cederbaum, na zastępców: Antoni Bogucki i Leon Pratkowski; do Senatu dla spraw dyscyplinarnych: członkowie — Stanisław Szczepański, Stefan Chomiczewski, Antoni Jurkowki i zastępcy — Leonard Tallen-Wilczewski i Henryk Cederbaum.

— 5 — ^V Za okres sprawozdawczy Naczelna Rada Adwokacka od­

była 15 posiedzeń i rozpoznała 174 sprawy. Oprócz tego ukon­

stytuowany został Wydział Wykonawczy w składzie czterech członków Prezydjum i członka Rady Cezarego Ponikowskiego dla spraw przekazanych przez plenum Rady Naczelnej, oraz spraw natury przygotowawczej lub wykonawczej, posiedzenia którego odbywały się raz lub dwa razy tygodniowo.

II. Naczelna Rada Adwokacka zdziałała co następuje:

1) W charakterze reprezentantki adwokatury zgłosiła swój akces do utworzonego pod protektoratem Ministerstwa Spra­

wiedliwości Komitetu Prawnictwa Polskiego pomocy powodzia­

nom w Małopolsce i za pośrednictwem Rad Okręgowych w Łuc­

ku, Lublinie i Wilnie zebrała na ten cel 3289 złotych. Pozatem została członkiem dożywotnim „Fundacji Spełnienia Votum Na­

rodowego“.

2) W charakterze władzy nadzorczej Naczelna Rada Ad­

wokacka uchwaliła:

a) uznać za wielce pożyteczne wizytacje Rad Okręgo­

wych i dokonać takich w Radach Lubelskiej i Wileńskiej, b) wzbronić adwokatom przyjmowania jakiegobądź udziału w biurach, t. zw. porad prawnych, urządzanych przez osoby fizyczne i osoby prawne o charakterze prywatnym,

c) wzbronić otwieranie przez adwokatów kancelarji fil­

ialnych,

d) zatwierdzić Regulamin dla Rad Okręgowych, opraco­

wany na zasadzie wniosków i dezyderatów wszystkich Rad Okręgowych, podlegających Radzie Naczelnej,

e) ustalić udział Rad Okręgowych w wydatkach Rady Naczelnej w kwotach: Rada Warszawska — 600 zł., Wileńska — 300 — zł., Lubelska — 150 zł. i Łucka — 225 zł.

3) W drodze interpretacji przepisów Statutu Tymcz. Pa- lestry P. P., Naczelna Rada Adwokacka uchwaliła:

a) wyjaśnić, że w myśl art. 3 lit. b. 14 i 18 Statutu Tymcz.

Palestry P. P. oraz art. 6 i 8 Przepisów Przechodnich do Sta­

tutu urzędnicy referendarscy Prokuratorji Generalnej Rzeczy­

pospolitej Polskiej, mający po złożeniu egzaminu zawodowego przynajmniej jeden rok służby w tejże Prokuratorji, przy przej­

ściu do adwokatury wolni są od aplikacji adwokackiej i egza­

minu adwokackiego i że aplikacja w Prokuratorji Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej zastępuje aplikację adwokacką.

b) art. art. 52 i 53 Statutu Tymcz. Palestry P. P. wy­

jaśnić w sposób następujący: Kompetencji Sądu Dyscyplinar­

nego Naczelnej Rady Adwokackiej podlegają tylko sprawy, do­

tyczące nieprzestrzegania przez oskarżonych zasad koleżeństwa, obrazy przez nich zarówno w stosunkach adwokackich, jak i w życiu prywatnem powagi stanu adwokackiego i niezacho- wywania się przez nich zgodnie z wymaganiami honoru i przy­

zwoitości w życiu zawodowem i prywatnem.

Wszystkie pozostałe sprawy podlegają kompetencji Se­

natu dla spraw dyscyplinarnych adwokackich przy Sądzie Naj­

wyższym.

W sprawach, w których oskarżony ma zarzuty, wymienione wyżej w punkcie I i zarzuty, wymienione w punkcie II, Sądy Dyscyplinarne I-ej instancji powinny postanawiać dwa oddzielne wyroki: jeden co do zarzutów, podlegających w 11-ej instancji kompetencji Sądu Dyscyplinarnego Naczelnej Rady Adwokac­

kiej i drugi co do pozostałych zarzutów, podlegających w 11-ej instancji Senatowi dla spraw dyscyplinarnych

O ile zażalenie od wyroku Sądu Dyscyplinarnego I-ej instancji adresowane jest przez stronę do Senatu dla spraw dyscyplinarnych, Rada Naczelna powinna sprawę skierować do Senatu bez względu na to, czy sprawa podlega kompetencji Senatu, czy też Sądu Dyscyplinarnego Naczelnej Rady Adwo­

kackiej. Oczywiście, o ile zażalenie adresowane jest przez stro­

nę do Senatu błędnie, należy w odezwie do Senatu zaznaczyć, że Rada sprawę przesyła do Senatu z powodu, że zażalenie jest wniesione na imię Senatu, lecz, że według mniemania Ra­

dy, sprawa podlega kompetencji Sądu Dyscyplinarnego Naczel­

nej Rady Adwokackiej. W wypadku tym Senat, o ile podzieli opinję Rady, zwróci sprawę Radzie Naczelnej w celu skierowa­

nia jej do Sądu Dyscyplinarnego 11-ej instancji, o ile zaś opinji Rady Naczelnej nie podzieli, Rada Naczelna będzie miała pra­

wo wszcząć spór o właściwość z art. 54 Statutu Tymcz. Pa­

lestry P. P.

c) W sprawie co do trybu postępowania w sprawach dy­

scyplinarnych adwokatów, wykreślonych z listy i mających się wykreślić, uchwalono: w przypadku pierwszym sprawa dyscy­

plinarna wszczęta być nie może, a wszczęta już podlega umo­

rzeniu; w przypadku zaś drugim — wykreślenie adwokata z listy

7 —

zostaje wstrzymane aż do czasu ukończenia sprawy dyscypli­

narnej.

d) W sprawie mocy obowiązującej przepisów przechodnich do Tymcz. Statutu o Palestrze, uchwalono, że przepisy prze­

chodnie do Dekretu z dnia 24 grudnia 1918 roku o Statucie Tymcz. Palestry P. P. mają wyłącznie zastosowanie do b. Kró- lewstwa Kongresowego, objętego okręgami Sądów Apelacyjnych w Warszawie i Lublinie, a nie mają zastosowania w okręgach Rad Adwokackich w Łucku i Wilnie.

e) Odnośnie trybu wznowienia postępowania w sprawach, rozstrzygniętych prawomocnie przez Naczelną Radę Adwokacką bądź Okręgowe Rady Adwokackiej postanowiono: 1) źe wzno­

wienie postępowania w rzeczonych sprawach jest dopuszczalne z powodu nowych istotnych okoliczności faktycznych, które istniały przed wydaniem decyzji i wpłynąć mogą na jej zmianę, 2) że podanie o dopuszczalności wznowienia kierować należy do tej instancji, która ostatnio wydała decyzję i 3) że w razie wznowienia postępowania ponowne rozpoznanie i rozstrzygnię­

cie sprawy należy do Okręgowych Rad Adwokackich. Wyjaśnie­

nie to nie dotyczy spraw dyscyplinarnych.

f) Postanowiono potwierdzić uchwałę Rady Naczelne z dnia 14 marca 1925 roku i ustalić, że zgodnie z obowiązują- cemi przepisami ustawowemi adwokaci nie mają obowiązku prowadzenia spraw względnie wnoszenia obron z urzędu w są­

dach pokoju i wydziałach odwoławczych Sądów Okręgowych.

g) Memorjał aplikantów adwokackich, dążący do zmiany dotychczasowej wykładni art. 16 Statutu Tymcz. Palestry P. P.

w sensie rozszerzenia samodzielnej praktyki tychże aplikantów, Naczelna Rada pozostawiła bez uwzględnienia.

4) Udział Naczelnej Rady Adwokackiej w pracy ustawo­

dawczej.

W tej dziedzinie Naczelna Rada Adwokacka w osobach Prezesa swego Bolesława Bielawskiego i członków Cezarego Ponikowskiego i Antoniego Boguckiego, brała udział w Konfe­

rencji Międzydzielnicowej w przedmiocie nowego Statutu Adwo­

katury Polskiej i zgłosiła przyjęte przez Plenum Rady uwagi swe, zmiany i uzupełnienia do opracowanego przez Komisję Kodyfikacyjną projektu, domagające się między innemi gwarancji swobody słowa i pisma, niezaskarżalności uchwał Rady Naczel­

nej i wyroków Sądu Dyscyplinarnego II instancji do Trybunału Administracyjnego, wyborów dziekanów, vice-dziekanów i preze­

sów Sądu Dyscyplinarnego przez Walne Zgromadzenie adwoka­

tury, oraz zaprojektowała art. 70 treści następującej: „Do czasu osiedlenia się dostatecznej ilości adwokatów w siedzibach wszystkich sądów grodzkich, Minister Sprawiedliwości — po wy­

słuchaniu Naczelnej Rady Adwokackiej,—może w drodze rozpo­

rządzenia zarządzać czasowo wstrzymanie wpisywania na listę adwokatów i aplikantów adwokackich w siedzibach poszczegól­

nych sądów apelacyjnych i okręgowych. Wstrzymanie wpisów nie może być zarządzone na czas dłuższy od lat 5-ciu, nie może dotyczyć aplikantów, wpisanych na listę aplikantów w da­

nej miejscowości, oraz nie może zawierać wyjątków, uzależnio­

nych od narodowości i wyznania”.

W sprawie walki z pokątnem doradztwem została wyłoniona Komisja w osobach Vice-Prezesa Rady Naczelnej Ludwika Do­

mańskiego, członków Henryka Cederbauma, Antoniego Boguc­

kiego i Aleksandra Wilczyńskiego, która opracowała w tej ma- terji obszerny materjał do Ministerstwa Sprawiedliwości, oraz projekt nowej ustawy w przedmiocie otwierania i prowadzenia biur próśb i podań.

Ingerowała również Rada Naczelna w sprawie dalszego mianowania przez Prezesów poszczególnych Sądów Okręgowych nowych obrońców sądowych. Na skutek zabiegów Naczelnej Rady Adwokackiej, otrzymano pismo Ministerstwa Sprawiedli­

wości stwierdzające, że w siedzibach Sądów Okręgowych, jak również w miastach: Lidzie, Brześciu, Kobryniu, Łunińcu, Słonimie, Wołkowysku, Opocznie, Sandomierzu, Dubnie i Krze­

mieńcu liczbę adwokatów uznano za dostateczną, wobec czego wydano jednocześnie zarządzenie o nieobsadzeniu w tych miej­

scowościach zwalniających się stanowisk obrońców, aż do zu­

pełnego ich zlikwidowania.

111. Sąd Dyscyplinarny Naczelnej Rady Adwokackiej jjdbył 5 posiedzeń i osądził dwanaście spraw. W sześciu sprawach zatwierdzono wyroki pierwszej instancji, w jednej sprawie za­

żalenie oskarżyciela pozostawiono bez rozpoznania, w dwuch sprawach wyroki pierwszej instancji uchylono i oskarżonych uniewinniono, w jednej sprawie zamiast zawieszenia w czynnoś­

ciach zawodowych na trzy miesiące udzielono oskarżonym na­

— 9 —

pomnienia, w jednej sprawie powiększono karę do nagany, w jednej sprawie uchylono wyrok uniewinniający i skazano oskar­

żonego na przestrogę.

IV. Senat dla spraw dyscyplinarnych adwokackich przy Sądzie Najwyższym, odbył w roku sprawozdawczym trzy posie­

dzenia i osądził 12 spraw. Tylko w 5-ciu wypadkach wyroki pierwszej instancji zatwierdzono, a w tern jeden wyrok z karą na wykreślenie z listy adwokatów. Jedną sprawę umorzono.

W jednej sprawie skargę odwoławczą adwokata pozostawiono bez rozpoznania. W pozostałych 5-ciu sprawach wyroki zmie­

niono, a mianowicie: w jednej zamiast napomnienia dano naganę, w dwuch zawieszenie zamieniono na naganę, w jednej wykre­

ślenie zamieniono na 6 miesięcy zawieszenia, w jednej uniewin­

niono. Ponadto Senat rozpoznawał jedno podanie adwokata o rewizję prawomocnego wyroku z zawieszeniem. Podania tego nie uwzględniono.

Po zasłuchaniu i przyjęciu do wiadomości sprawozdania Naczelnej Rady Adwokackiej przystąpiono do wyborów 7 człon­

ków Rady Adwokackiej. Podczas głosowania brało udział 98 adwokatów. Po obliczeniu głosów, obieralną większość otrzymali: Wacław Fedorowicz — 78 głosów, Bronisław Krzyża­

nowski — 78 gł., Walenty Parczewski — 54 gł., Wiktor Różań­

ski — 64 gł., Antoni Zaboklicki — 88 gł., Miron Wygodzki — 82 gł., Wacław Rodziewicz—67 gł., Witold Abramowicz—50 gł.

Wobec tego Przewodniczący ogłosił, że zostali wybrani do Okręgowej Rady Adwokackiej 7 osób, którzy otrzymali najwięk­

szą ilość głosów, a mianowicie: A. Zaboklicki, M. Wygodzki, W. Fedorowicz, B. Krzyżanowski, W. Rodziewicz, W. Różański i W. Parczewski.

Przy głosowaniu na zastępców głosowało 94 osoby. Naj­

większą ilość obieralnych głosów otrzymali: Leon Kulikowski—

84 gł., Józef Uciechowski — 57 gł. Trzeci zastępca nie został wybrany, gdyż adwokat Muchanow Włodzimierz otrzymał ilość głosów nieobieralną. Przy zarządzonym powtórnie głosowaniu z liczby podanych 68 głosów obieralną ilość otrzymał adwokat Włodzimierz Muchanow 43 głosy.

Wobec tego Przewodniczący ogłosił, że na zastępców członków Rady Adwokackiej zostali obrani: 1) Leon Kulikowski, 2) Józef Uciechowski i 3) Włodzimierz Muchanow.

Przy głosowaniu na delegatów do Naczelnej Rady Adwo­

kackiej złożono głosów 62, z tej liczby obieralną ilość otrzymali:

1) Zbigniew Jasiński—59 gł., 2) Aleksander Krestjanow—57 gł., Mieczysław Engiel—53 głosy, 4) Władysław Sieniewicz—44 gł.

i 6) Izrael Kapłan — 34 głosy, którzy i zostali obrani.

Na zastępców delegatów do Rady Naczelnej przez akla­

mację zostali obrani: 1) Stanisław Sadkowski, 2) Jan Makal i 3) Jan Furowicz.

Wobec wyczerpania porządku dziennego Zgromadzenia i niezgłoszenia żadnych wolnych wniosków, Przewodniczący zamknął Walne Zgromadzenie i wyraził w imieniu Zgromadze­

nia podziękowanie ustępującym członkom Rady za ich pracę.

Wspomnienia pośmiertne.

W roku sprawozdawczym palestra Izby Wileń­

skiej poniosła dotkliwą stratę przez zgon dwóch swych członków ś. p. Wacława Fedorowicza i Mi­

chała Sztarka.

S. p. Wacław Fedorowicz wstąpił do adwo­

katury wileńskiej w roku 1922, kiedy po wydoby­

ciu się z więzienia w Witebsku, gdzie kilkakrotnie był przez bolszewickie władze aresztowany, osiadł na stałe w Wilnie. Dzięki wielkim zaletom umysłu i charakteru Wacław Fedorowicz w krótkim czasie pozyskał uznanie w sferach koleżeńskich, co znalaz­

ło wyraz w wyborze Go do Rady adwokackiej na okres 1924—1927 r., po ustawowej przerwie jedno­

rocznej Wacław Fedorowicz ponownie zostaje wy­

brany na Członka Rady na okres 1928 —1931 r., lecz niestety organizm jego nadwyrężony w czasie przejść wojennych i rewolucyjnych, odmawia posłuszeństwa, choroba czyni szybkie postępy i wreszcie dnia 11 kwietnia 1928 r. nieubłagana śmierć porywa Go z otoczenia rodziny i kolegów. Ś. p. Władysław Fedo­

rowicz, odchodząc w sile wieku od pracy zawodo­

wej, której się oddawał z wielkiem zamiłowaniem

i wybitną wiedzą, pozostawił w sercach wszystkich,

którzy go znali, żal szczery i głęboki. Cześć Jego

pamięci.

młodości pracował w sądach wileńskich i znany był ówczesnej palestrze jako sumienny i rzetelny pracow­

nik. Od czasu zorganizowania sądownictwa polskie­

go wstąpił do adwokatury, gdzie odrazu pozyskał szerszą sympatję przez swój pełen prostoty i ser­

deczny stosunek do kolegów. Szeroka praktyka adwo­

kacka, którą ś. p. Michał Sztark zdobył zwłaszcza w sprawach włościańskich, świadczyła o Jego gor­

liwości w pełnieniu obowiązków zawodowych. Przej­

mując się głęboko sprawami swoich licznych klijen- tów, broniąc gorliwie na sądzie ich interesów, Mi­

chał Sztark nie szczędził pracy i zdrowia, w wyniku czego nabawił się ciężkiego cierpienia sercowego, które przedwcześnie przecięło Jego pracowite życie.

Nie bacząc na postępującą chorobę nie ustawał w pracy. Dnia 19 grudnia 1928 r. występował w sądzie, wieczorem zaś tegoż dnia odszedł na wieczny spo­

czynek. Cześć Jego pamięci.

SPRAWOZDANIE

z działalności Rady Adwokackiej w Wilnie za rok 1928/29.

I. Skład Rady Adwokackiej.

W wyniku wyborów uzupełniających, dokonanych na Walnem Zgromadzeniu w dniu 25 marca 1928 roku, skład Rady Adwo­

kackiej w okresie sprawozdawczym był następujący:

Członkowie: Bagiński Stanisław, Fedorowicz Wacław, Gor­

don Izydor, Jundziłł Zygmunt, Kozłowski Eugenjusz, Krzyża­

nowski Bronisław, Mianowski Stanisław, Parczewski Walenty, Petrusewicz Kazimierz, Piotrowski Konrad, Rodziewicz Wacław, Różański Wiktor, Wygodzki Miron i Zaboklicki Antoni.

Zastępcy: Kulikowski Leon, Uciechowski Józef i Muchanow Włodzimierz.

W tym okresie na skutek śmierci członka Rady adwokata Wacława Fedorowicza skład Rady popełniony został przez za­

stępcę w osobie adw. Leona Kulikowskiego, a na skutek zrze­

czenia się członka Rady adw. Wiktora Różańskiego, na członka Rady powołanym został zastępca adw. Józef Uciechowski.

Na organizacyjnem posiedzeniu Rady w dniu 31 marca 1928 roku dokonano wyborów Prezydjum w składzie: Dziekan Rady—Kazimierz Petrusewicz, Pro-Dziekan—Stanisław Bagiń­

ski, Sekretarz—Wacław Rodziewicz, Skarbnik—Stanisław Mia­

nowski i Bibljotekarz—Walenty Parczewski.

Na członków Komisji Egzaminacyjnej zostali wybrani: Dzie­

kan Kazimierz Petrusewicz, Pro-Dziekan Stanisław Bagiński,

oraz członkowie Rady Izydor Gordon, Zygmunt Jundziłł i Wacław Rodziewicz.

Sąd Dyscyplinarny został ukonstytuowany w ten sposób, że na okresy trzechmiesięczne do składu Sądu byli powoływani sześciu członków Sądu i trzech zastępców z liczby członków Rady Adwokackiej.

Konsultacją przy Radzie Adwokackiej kierował w okresie sprawozdawczym adwokat Eugenjusz Kozłowski.

Kierownictwo Konferencją Aplikantów adwokackich spo­

czywało nadal w rękach Komisji w składzie: Kazimierza Petru- sewicza, Izydora Gordona, Zygmunta Jundziłła i Eugenjusza Kozłowskiego.

Kasa Samopomocy adwokatów odbyła w roku bieżącym Walne Zgromadzenie swych członków, na którem na Prezesa Zarządu Kasy został wybrany adwokat Zbigniew Jasiński, na Skarbnika — adw. Kazimierz Florczak, w charakterze delegata Rady do Zarządu Kasy został wydelegowany członek Rady adw.

Stanisław Mianowski.

Koła Adwokackie na prowincji, w siedzibach Sądów Okrę­

gowych, t. j. w Grodnie, Nowogródku i Pińsku, funksjonowały pod przewodnictwem członków Rady z danego miasta, w Grod­

nie—adwokata Antoniego Zaboklickiego, w Nowogródku—adwo­

kata Konrada Piotrowskiego, prócz Pińska, gdzie wobec obrania z Okręgu Sądu Okręgowego w Pińsku członka Rady, mającego siedzibę w Brześciu, został wybrany na przewodniczącego Koła adwokat Aleksander Berg.

Posiedzeń Rady w okresie sprawozdawczym odbyło się 20, na których było rozpoznawano 359 spraw.

Kancelarja Rady wysłała w okresie sprawozdawczym 3.138 pism, wpłynęło zaś do Kancelarji—1.192 pisma.

II. Działalność Rady Adwokackiej.

1) Obrona praw i interesów adwokatury.

Na skutek wniosków osób interesowanych, bądź też z włas­

nej inicjatywy Okręgowa Rada Adwokacka ingerowała w nastę­

pujących wypadkach:

15 —

a) Adwokaci K. i M. zakomunikowali Radzie, że w try­

bie nadzoru Sąd Najwyższy w składzie zwyczajnym skasował decyzje Sądu Apelacyjnego i Sądu Okręgowego w Wilnie, uchyr lające decyzje Sędziego Śledczego o postawieniu ich w stan oskarżenia z art. 51, 601 cz. 11, 602 p. 4, 577 cz. 11 i 578 K.

K., uważając że tego rodzaju decyzje Sędziów Śledczych nie ulegają zaskarżeniu. Mając na względzie, że w myśl ustalonych w judykaturze zasad ingerencja w trybie nadzoru Sądu Kasa­

cyjnego ma zastosowanie jedynie in favorem oskarżonego oraz w wypadkach pogwałcenia interesu publicznego i że teza o nie- zaskarżalności postawiających w stan oskarżenia decyzji Sędziów Śledczych pozbawia osoby interesowane należnych im środków prawnych od tych zarządzeń, Rada Adwokacka uchwaliła zwró­

cić się do Naczelnej Rady Adwokackiej w Warszawie o złożenie wniosku do Ministerstwa Sprawiedliwości, by zarządziło pod­

danie rozważeniu Ogólnego Zgromadzenia Sądu Najwyższego kwestji stosowania art. 3 Przepisów Tymczasowych o Urządze­

niu Sądu Najwyższego oraz kwestji zaskarźalności decyzji Sędziów Śledczych.

Po rozpoznaniu wniosku Wileńskiej Rady Adwokackiej, Rada Naczelna pismem z dnia 28-XI-28 zakomunikowała co na­

stępuje: »Złożenie wniosku do Ministerstwa Sprawiedliwości w przedmiocie wyjaśnienia przez Sąd Najwyższy art. 3 p. b.

Dekretu w przedmiocie ustroju Sądu Najwyższego jest niewska­

zane, jakkolwiek bowiem zapatrywać się na praktykę 11 Izby, prowadzącą do uchylania prawomocnych wyroków w trybie nadzoru, jest rzeczą nieulegającą wątpliwości, że Ogólne Zgro­

madzenie praktykę tę za słuszną uznało. Mogłaby wszakże wy­

łonić się kwestja, czy uchylanie w tym trybie nadzwyczajnym decyzji sądowych dopuszczalne jest, skoro prowadzić będzie do reformatio in peius, gwałcącej nabyte prawa podmiotowe osoby zainteresowanej. O nabytem jednak prawie podmiotem można mówić jedynie w przypadku prawomocnego wyroku uniewinniają­

cego; natomiast postawienie w stan oskarżenia przez sędziego śledczego jest tylko przedwstępną sytuacją procesową, której ostateczne ustalenie następuje w trybie art. 527 i 528 U.P.K.;

jeśli zaś sędzia śledczy nie znajduje podstaw do postawienia w stan oskarżenia, sytuacja taka nie daje osobie zainteresowa­

nej żadnych praw podmiotowych, nie broni jej przed wszczę­

ciem nowych dochodzeń i nie daje jej praw z art. 21 U. P. K.

Zresztą nawet w wypadku postawienia w stan oskarżenia i później­

szego umorzenia śledztwa w trybie art. 277 U.P.K., wznowienie sprawy nie jest wyłączone, skoro zachodzić będą warunki w art.

542 U.P.K. przewidziane.

Zaznaczyć należy, że przepis art. 3 Dekretu w najbliższej przyszłości stanie się nieaktualny, albowiem w myśl prawa o ustroju sądów powszechnych unieważnienie przez Sąd Naj­

wyższy w trybie nadzoru orzeczeń karnych ograniczone zostało do ściśle określonych przypadków, wyliczonych w art. 77. Po- zatem w myśl art. 76 p. 1 zd. 3 wytknięcie i stwierdzenie uchy­

bienia w drodze nadzoru nie ma wpływu na daną sprawę.

Argumentacja, iż w razie wątpliwości co do stosowania przepisów prawa, Sąd Najwyższy winien zastosować art. 3 p.a Dekretu jest niesłuszna. Art. 3 p.a przewiduje jedynie wyjaśnia­

jącą funkcję Sądu Najwyższego w przypadkach postawienia specjalnego wniosku przez Min. Sprawiedliwości. Pozatem po­

szczególne Izby Sądu Najwyższego w zwykłym zespole mogą, lecz nie muszą przekazywać kwestje pod względem prawnym sporne całemu zespołowi Izby. Jest to internum, nie podlega­

jące żadnej kontroli zewnętrznej.

Z tych względów Naczelna Rada Adwokacka uważa za zbędne wszczęcie kroków, proponowanych przez Radę Adwo­

kacką w Wilnie.“

b) Prezes Sądu Okręgowego w Nowogródku, a następnie adwokat Z. zakomunikował Radzie Adwokackiej, że w okresie wyborczym do Sejmu’ Rzeczypospolitej Polskiej Województwo Białostockie cofnęło przyznane adwokatowi Z. obywatelstwo polskie.

Po rozpoznaniu okoliczności sprawy, a mając na wzglę­

dzie, że w tym stanie rzeczy przed Radą Okręgową powstała kwestja o skreślenie adw. Z. z listy, Rada Wileńska zwróciła się do Naczelnej Rady Adwokackiej z pismem treści następującej:

„Członek Izby Adwokackiej w Wilnie adwokat Z., zamieszkały w N. kandydował do Sejmu z listy żydowskiej w okręgu Biało­

stockim. Obywatelstwo polskie adwokata Z. stwierdzone zostało prawomocnem orzeczeniem Starostwa Białostockiego z dnia 9-XII-21 roku i do tego czasu nie wzbudzało wątpliwości.

Jednak w dniu 9 stycznia 1928 roku zapadło orzeczenie Pana Wojewody Białostockiego o unieważnienie poświadczonego

— 17

obywatelstwa, jako wydanego „bez dostatecznych podstaw praw­

nych“, przyczem poleconem zostało wycofać od niego oryginał tego poświadczenia oraz stały dowód osobisty, a to niezależnie cd przysługującego mu prawa odwołania się.

Mając na względzie, iż art. 16 Rozporz. Min. Spraw We­

wnętrznych z dnia 7-Vl-20 roku nie uprawniał Województwo Białostockie do pozbawienia adwokata Z. obywatelstwa pol­

skiego, stwierdzonego prawomocnem orzeczeniem, że zbieg oma­

wianego zarządzenia Województwa z kandydowaniem adwokata Z. do Sejmu nasuwa wątpliwość co do charakteru pobudek, któremi powodowało się Województwo przy wydaniu swego orze­

czenia, że zastosowanie do członka Palestry represji admini­

stracyjnych, skutkujących pozbawienie jego prawa przynależ­

ności do adwokatury, godzi w interesa stanu adwokackiego, Rada Adwokacka w Wilnie przesyła do dyspozycji Naczelnej Rady Adwokackiej skierowane do Rady przez Prezesa Sądu Okręgowego w N. pismo Starostwa Nowogródzkiego z dnia 13-1-28 r. wraz z odpisem odwołania adwokata Z. i uprasza o interwencję w tej sprawie przed odnośnemi władzami.”

Po rozpoznaniu omawianej sprawy Naczelna Rada Adwo­

kacka uchwaliła:

„Zważywszy, że sprawy obywatelstwa Państwa Polskiego zgodnie z Ustawą z dnia 20-1-20 r. zastrzeżone zostały kompe­

tencji Ministra Spraw Wewnętrznych, że każdy mieszkaniec czy też obywatel Rzeczypospolitej Polskiej ma możność indywidual­

nego dochodzenia na drodze właściwej praw swoich, że ani kompetencji Rady Adwokackiej, ani Naczelnej Rady Adwokac­

kiej nie należy interwenjować przed władzami w czysto Oso­

bistych sprawach poszczególnych adwokatów, że pozbawienie adwokata obywatelstwa polskiego nie godzi w interesa stanu adwokackiego, uchwaliła: wniosek Rady Adwokackiej w Wilnie z dnia 10-VII-28 r. w sprawie unieważnienia przez Wojewodę Białostockiego poświadczenia obywatelstwa polskiego adwokata Z. pozostawić bez uwzględnienia“.

c) Do wiadomości Rady Wileńskiej doszło, że Senat Uni­

wersytetu Stefana Batorego odmówił wznowienia kontraktu z adwo­

katem P., jako zastępcą profesora tegoż Uniwersytetu, przyczem powodem niewznowienia kontraktu miało być przyjęcie przez adwokata P. obron w sprawach politycznych.

W związku z tem Rada powzięła uchwałę następującą:

„Oświadczenie adwokata P. o tem, że Senat Uniwersytetu Ste­

fana Batorego w Wilnie nie wznowił z nim kontraktu na za­

stępstwo profesora na katedrze Procedury Cywilnej z powodu udziału jego w obronie oskarżonych w sprawie „Hromady“ oraz w innych sprawach politycznych i przez to usunął go z liczby profesorów Uniwersytetu Stefana Batorego — przyjąć do wiado­

mości.

Stwierdzić, że udział adwokatury w obronach w tej licz­

bie w obronach w sprawach politycznych, jest wyrazem pełnie­

nia przez adwokaturę jej obowiązków zawodowych i społecz­

nych i stanowi jej szczytną służbę wymiarowi sprawiedliwości.

Wnioskując z powyższego oświadczenia, że usunięcie adwo­

kata z liczby profesorów Uniwersytetu Stefana Batorego spowodo­

wane zostało pełnieniem przez niego adwokackich obowiązków zawodowych — uznać za pożałowania godne, że Uniwersytet Stefana Batorego, powołany do krzewienia nauki, kultury i hu­

manitaryzmu, zajął w tej sprawie stanowisko, niedające się po­

godzić z elementarnemi pojęciami o współczesnym wymiarze sprawiedliwości i roli w nim adwokatury.

Odpis uchwały niniejszej zakomunikować do wiadomości Naczelnej Radzie Adwokackiej w Warszawie, Senatowi Uuiwer- sytetu Stefana Batorego w Wilnie oraz Senatom Uczelni Aka­

demickich Rzeczypospolitej Polskiej0.

Po zaznajomieniu się z uchwałą Rady Rektorat Uniwersy­

tetu Stefana Batorego przesłał między innemi do Rady Naczel­

nej odezwę, w odpisie Radzie Okręgowej w Wilnie nadesłaną, treści niżej podanej:

„Rada Adwokacka Okręgu Sądu Apelacyjnego w Wilnie uznała za stosowne przesłać niezależnie od ogłoszenia w prasie Senatom Szkół Akademickich w Polsce i Naczelnej Radzie Adwokackiej w Warszawie odpis protokułu z posiedzenia swego dnia 25.VI—28 r., na którem dziesięciu podpisanych członków Rady zajęło stanowisko wobec nieodnowienia przez Senat Uniwersytetu Stefana Batorego umowy na rok akademicki 1928—1929 z b. zastępcą profesora adwokatem P. W pro- tokule tym podpisani członkowie Rady, wychodząc z założenia, że „usunięcie adwokata P. z liczby profesorów Uniwersytetu Stefana Batorego spowodowane zostało pełnieniem przez niego

— 19 —

adwokackich obowiązków zawodowych“, uznali „za pożałowania godne, że Uniwersytet Stefana Batorego, powołany do krzewie­

nia nauki, kultury i humanitaryzmu, zajął w tej sprawie stano­

wisko, niedające się pogodzić z elementarnemi pojęciami o współ- czesnem wymiarze sprawiedliwości i roli w nim adwokatury“.

Wobec tego Rektorat Uniwersytetu Stefana Batorego, nie wdając się w prostowanie błędów rzeczowych, mieszczących się w oświadczeniu powyższem, powstrzymując się również od oceny samego wystąpienia i całego postępowania Rady Adwo­

kackiej Wileńskiej w tym wypadku, zmuszony jest rozesłać do wiadomości Senatów wślad za pismem Rady Adwokackiej na­

stępujące wyjaśnienie.

Zgodnie z dotychczasową coroczną praktyką, Senat Uni­

wersytetu Stefana Batorego i tego roku zajmował się sprawą odnowienia umów z zastępcami profesorów na rok 1928—1929.

W szczgólności sprawa odnowienia umowy z zastępcą profesora adwokatem P. omawiana była na trzech posiedzeniach Senatu, pod głosowanie zaś poddana była dwukrotnie, na dwóch posie­

dzeniach. W dyskusji wysunięto cały szereg różnorodnych mo­

tywów, przemawiających już to za, już to przeciwko wnioskowi o odnowienie umowy. W obydwóch głosowaniach wniosek nie uzyskał większości. Zarówno debaty jak i głosowanie były tajne.

Rada Adwokacka Wileńska nie zwracała się do Senatu Uniwersytetu Stefana Batorego o podanie motywów, podnoszo­

nych na wspomnianych posiedzeniach. Na podstawie jedno­

stronnie usłyszanych pogłosek uznała jednak za stosowne wydać o uchwale Senatu orzeczenie w formie wyżej przytoczonej, orzeczenie to podać do prasy i do wiadomości Senatów Szkół Akademickich, w ten sposób lekkomyślnie rzucić cień na Uni­

wersytet Stefana Batorego.

Przeciwko tego rodzaju ingerencji ciała niepowołanego, uzurpującego sobie prawo wydawania opinji o uchwałach Se­

natu, leżących całkowicie w jego kompetencji, Rektorat Uni­

wersytetu Stefana Batorego zmuszony jest zastrzec się jak najkategoryczniej".

Poruszoną kwestję Rada rozpoznała poraź drugi na posie­

dzeniu w dniu 3 października 1928 roku i powzięła następującą uchwałę: „1) Uchwała Rady z dnia 25.VI—28 powziętą została

na prawomocnem posiedzeniu Rady, — jest więc uchwałą tej Rady, a nie opinją 10-ciu członków, jak to podaje Rektorat.

2) Twierdzenie Rektoratu, jakoby Rada miała podać swą uchwałę do prasy, nie jest słuszne, bowiem Rada tego nie uczyniła, a nawet specjalną w tym wypadku tendencją jej było niepodawanie tej uchwały do prasy. Natomiast rzeczą jest znaną powszechnie, że jeszcze przed powzięciem uchwały przez Radę sprawa adwokata P. była obszernie i w sposób dla Uniwersytetu nieprzychylny omawiana w prasie wileńskiej („Słowo“ Nr. 142 z dnia 24.VI—28 roku i „Przegląd Wileński” Nr. 12 z dnia 24.VI-28).

3) Uchwała Rady z dnia 25.VI—28 roku została powzięta nie na zasadzie jednostronnie usłyszanych pogłosek, a na sku­

tek urzędowego oświadczenia adwokata P. — to źródło wiado­

mości Rady było podane we wspomnianej uchwale, mianowicie stanowi punkt jej pierwszy.

4) Rektorat Uniwersytetu Stefana Batorego zarzuca Radzie, iż nie zwróciła się o podanie motywów nieodnowienia kontraktu z adwokatem P., a jednocześnie zaznacza, iż obrady i głoso­

wanie Senatu są tajne; Rektorat i dotychczas motywów tych nie podał, Senat zaś głosu nie zabrał wcale, pomimo że sprawa nabrała dużego rozgłosu publicznego.

5) Na Radzie Adwokackiej—w imię obrony praw Palestry i zasad wymiaru sprawiedliwości — ciążył obowiązek zajęcia stanowiska w poruszającej opinję oświeconego społeczeństwa sprawie usunięcia z Uniwersytetu adwokata zastępcy profesora z powodu wykonywania przezeń czynności zawodowych. Wbrew twierdzeniu Rektoratu stanowisko przez Radę w uchwale zajęte, w żadnej mierze nie uzurpuje praw Radzie nieprzynależnych, bowiem przy całej pełni należnego szacunku dla autonomji Uni­

wersytetu Stefana Batorego, Radzie Adwokackiej służy nie tylko prawo, lecz i obowiązek wypowiadania się o zatargach, wyni­

kłych pomiędzy członkami Palestry, a Uniwersytetem na tle peł­

nienia przez adwokatów obowiązków zawodowych.

Uchwała niniejsza podlega podaniu do wiadomości Na­

czelnej Rady Adwokackiej i Senatów Szkół Akademickich, do których skierowane zostało pismo Rektoratu Uniwersytetu Ste­

fana Batorego w Wilnie“.

Zakomunikowane Naczelnej Radzie Adwokackiej uchwały

21

Rady Wileńskiej z dnia 25 czerwca i 3 października 1928 r.

Naczelna Rada Adwokacka postanowiła przyjąć do wiadomości.

d) Liczne narzekania adwokatów na usterki w trybie i kolejności rozpoznawania spraw w Sądach, odbywających się z udziałem adwokatów, były przedmiotem kilkakrotnego rozwa­

żania Rady, która wyłoniła Komisję, mającą na celu uregulować stosunek Sądu do adwokatów przy wnoszeniu przez nich obron.

Jednakowoż kwestja ta okazała się nadzwyczaj trudną do skon­

kretyzowanego załatwienia ze względu na obciążenie Sądu spra­

wami oraz ze względu na kolizję nie tylko pomiędzy interesami Sądu a adwokaturą, lecz i pomiędzy poszczególnymi adwoka­

tami przy ustalaniu porządku rozpoznawania spraw.

Komisja uzyskała jedynie zapewnienie ze strony Kierowni­

ków poszczególnych Wydziałów i Sekcji Sądu, że interesy ad­

wokatów będą w miarę technicznej możliwości jaknajdalej przestrzegane, przy jednoczesnej prośbie pod adresem adwoka­

tury, by zgadzając się na pewne ograniczenia godzin dla prze­

glądania spraw w kancelarjach I i II Wydziałów Cywilnych Sądu Okręgowego, ułatwiła sądowi pracę kancelaryjną. W związku z tern Rada Adwokacka na posiedzeniu w dniu 20 lutego 1929 roku postanowiła: „Uchwalić ograniczenie czasu dla otrzymy­

wania informacji i przeglądania spraw przez adwokatów w kan­

celarjach Wydziałów Cywilnego i Odwoławczego-Cywilnego Sądu Okręgowego w Wilnie godzinami od 10 do 14-ej, z tern, że w pozostałych godzinach funkcjonowania kancelaryj adwokatom przysługiwać będzie prawo otrzymywania informacji i spraw w wypadkach wyjątkowo nagłych“.

W stosunkach zaś pomiędzy adwokatami Rada ustaliła zasadę, że adwokat, proszący Sąd o późniejsze rozpoznanie sprawy winien uprzedzić o tern zawczasu adwokata strony przeciwnej, zaś w wypadkach pozakolejnego wcześniejszego rozpoznania sprawy winien uzyskać zezwolenie adwokatów w poprzednich sprawach występujących.

e) Wobec wynikających zatargów pomiędzy adwokaturą a sędziami, Rada Adwokacka, uważając za swój obowiązek in­

gerowanie w każdym poszczególnym wypadku, gdy interesy ad­

wokata bądź interesy wymiaru sprawiedliwości zostały narażone, lecz mając na względzie, że adwokatowi poszkodowanemu rów­

nież winne posługiwać prawo ubiegania się do ustawowych Środków prawnych, powzięła uchwałę następującą: „Ustalić, że

w wypadkach niewłaściwego zachowania się sędziów w sto­

sunku do adwokata osobiście lub w sprawach przez niego bro­

nionych — adwokatowi przysługuje prawo składania zażaleń w swoim imieniu i z własnej inicjatywy, powiadamiając o tern Radę, Natomiast podnoszenie kwestji niewłaściwego zacho­

wania sędziów w stosunku do innych osób i w sprawach przez adwokata niebronionych, może mieć miejsce jedynie w drodze zwrócenia się do Rady”.

f) Wobec istnienia uchwały Rady Naczelnej, wzbrania­

jącej adwokatom pobieranie honorarjum za udział w cha­

rakterze arbitrów w sądach polubownych, Rada Adwokacka wystosowała następujące pismo do Naczelnej Rady Adwokac­

kiej: »Zważywszy, że udział w sądach polubownych adwo­

katów, jako ludzi wychowanych w zasadach etyki zawodowej, jest z punktu widzenia społecznego bardzo pożądany, a w szcze­

gólności obecnie, gdy przekazanie sporu sądowi polubownemu stało się przymusowem przy istnieniu tego warunku w umowie, że zabronienie otrzymywania za te czynności wynagrodzenia pociągnie za sobą znaczne zmniejszenie wypadków takiego udziału, że otrzymanie honorarjum za pracę sędziowską nie zawiera w sobie nic sprzecznego z etyką lub godnością adwo­

kacką, Rada uważa, że niema podstaw dla zabronienia otrzy­

mywania przez adwokatów wynagrodzenia za wykonanie obo­

wiązków arbitrów w sądach polubownych. Jednocześnie Rada uważa za pożądane, aby honorarjum w takich wypadkach było pobierane zgóry i w razie jeżeli wszyscy arbitrowi są adwoka­

tami, żeby honorarjum zostało wyznaczone dla całego składu sądu polubownego".

g) W sprawie uprawnień obrońców sądowych wpłynął do Rady memorjał, domagający się przyznania pewnym kate- gorjom obrońców prawa przejścia do adwokatury.

Po rozważeniu tej kwestji Rada uchwaliła:

»Mając na względzie, że przyjęcie w poczet adwokatów obrońców sądowych oznaczało by nie tylko zachowanie praw nabytych, lecz i nadanie praw obecnie im nieprzysługujących, a mianowicie prowadzenia spraw w Sądach Apelacyjnych i w Są­

dzie Najwyższym, — Rada Wileńska wypowiada się przeciwko przyjęciu obrońców sądowych w poczet adwokatów“.

1) W sprawie walki z pokątnem doradztwem i pośred­

nictwem przy przyjmowaniu spraw, Rada w osobie wyznaczonego

— 23 —

specjalnie upoważnionego do walki z pośrednictwem Pro-Dzie- kana Stanisława Bagińskiego poczyniła energiczne kroki przed władzami właściwemi o pociągnięcie tak zwanych „łapaczy“ do odpowiedzialności karnej. Skutkiem tego było wszczęcie prze­

ciwko szeregowi osób, trudniących się pośrednictwem, sprawy karnej, znajdującej się jeszcze w toku. Ujawnione w toku tej sprawy materjały, wskazujące na korzystanie przez poszczegól­

nych adwokatów z usług pośredników, przekazane zostały przez Radę Sądowi Dyscyplinarnemu.

Obecnie wobec zgłoszonej rezygnacji adwokata Bagińskiego, Rada Adwokacka uchwaliła wyrazić mu podziękowanie za jego trudną pracę, zaś na upoważnionego do walki z pośrednictwem wyznaczyć adwokata Aleksandra Krestjanowa.

2) Czynności Rady Adwokackiej, jako władzy korporacyjnej.

a) W okresie sprawozdawczym oprócz spraw, przekazywa­

nych Sądowi Dyscyplinarnemu, Rada Adwokacka miała możność stosowania art. 29 Regulaminu dla Rad Adwokackich Okręgowych, w myśl którego w wypadkach mniejszej wagi Rada uprawnioną jest wytknąć niewłaściwość postępowania, bez skierowania spra­

wy do Sądu Dyscyplinarnego.

W ten sposób załatwiła Rada sprawę ze skargi przeciwko adwokatowi L., uchwalając co następuje: „Mająę na względzie, że przy badaniu przez Sąd Pokoju świadków, dokonywanym na zlecenie władzy administracyjnej, władza, zlecająca przesłucha­

nie świadków, nie może brać udziału w sprawie w charakterze strony i że urzędy państwowe wogóle przy postępowaniu sądo- wem mogą być reprezentowane jedynie przez Prokuratorję Generalną, że nie zważając na powyższe adwokat L. usiłował wstąpić do sprawy z pełnomocnictwa władzy administracyjnej, będąc jednocześnie pełnomocnikiem jednej ze stron i posiadając możność w trybie właściwym przyjąć udział w tej sprawie, czego w ostateczności i dokonał, — Rada Adwokacka na mocy art. 29 Regulaminu postanawia zwrócić uwagę adwokatowi L. na nie­

właściwość jego zachowania się“.

b) W sprawie adwokata R., przeciwko któremu wniesiona była skarga o nieetyczne postępowanie przy przeprowadzeniu kampanji wyborczej do Sejmu. Rada uznała siebie za niekom-

petentną do oceny charakteru działalności politycznej członka Palestry i skargę w tej części pozostawiła bez rozpoznania.

c) W podniesionej przez adwokata P. kwestji dopuszczal­

ności umieszczania w imieniu adwokatów ogłoszeń o wakujących spadkach bezdziedzicznych i zawezwaniu ewentualnych spadko­

bierców przez pisma, Rada Adwokacka uchwaliła, że zamiesz­

czanie w gazetach tego rodzaju obwieszczeń uważa za niedo­

puszczalne.

d) W kwestji określenia wysokości honorarjum adwokackich, zmieniając swoją praktykę poprzednią Rada Adwokacka posta­

nowiła: „Ustalić, że przy rozpoznaniu podań osób interesowa­

nych o określenie wysokości honorarjum, należy odpis podania komunikować stronie przeciwnej, udzielając jej terminu na zło­

żenie wyjaśnienia“.

e) Wobec znacznego zalegania adwokatów z opłatą składek członkowskich, Rada, mając na względzie, że opłacanie składek jest obowiązkiem korporacyjnem, niezbędnym dla fukcjonowa- nia organów Palestry, nieprzestrzeganie którego winne skutkować odpowiedzialność dyscyplinarną, skierowała do Sądu Dyscypli­

narnego szereg spraw przeciwko kolegom, zalegającym z opłatą składek, o ile adwokaci, którym napominano o zapłacie niezło- żyli usprawiedliwiających zaleganie dowodów.

f) Względem adwokatów, którzy bez przyczyn usprawiedli­

wiających nie stawili się na Walne Zgromadzenie w dniu 25-111 1928 r , Rada zastosowała art. 30 Statutu Tymcz. Palestry P. P., wymierzając grzywnę 100 złotych i 50 zł., w zależności od stanu materjalnego ukaranych.

g) W podniesionej przez Ministerstwo Sprawiedliwości sprawie reasumpcji uchwały Rady Naczelnej co do obowiązków obron z urzędu w sprawach cywilnych, Rada powzięła nastę­

pującą uchwałę:

„Mając na względzie, że wyznaczenie obrońców z urzędu w sprawach cywilnych w sądach grodzkich i wydziałach odwo­

ławczych niemożliwem jest do przeprowadzenia ze względów technicznych, a stanowiło by nieusprawiedliwione uprzywilejo­

wanie spraw cywilnych w warunkach, gdy w tegoż rodzaju spra­

wach karnych, mających poważniejsze znaczenie dla interesów ludności Ministerstwo Sprawiedliwości nie kwestjonuje słusz­

ności stanowiska Naczelnej Rady Adwokackiej,—Wileńska Rada Adwokacka nie uznaje za możliwe i wykonalne obarczać Palestrę

25 —

obowiązkiem prowadzenia z urzędu spraw cywilnych w sądach grodzkich i w wydziałach odwoławczych i że natomiast w wy­

padkach na wyjątek zasługujących Rada Adwokacka jeszcze uchwałą swą, powziętą w dniu 5.X-27 upoważniła Dziekana Rady do wyznaczania w tego rodzaju sprawach obrońców z urzędu w drodze wyjątku“.

h) Wobec niejednokrotnego zwracania się do Rady osób prywatnych i firm z prośbą o wskazanie im adwokatów dla pro­

wadzenia poszczególnych spraw, Rada Adwokacka uchwaliła:

„Mając na względzie, że wskazywanie adwokatów dla prowa­

dzenia spraw osób prywatnych i firm może wywołać zarzuty pod adresem Rady, w szczególności w wypadkach odmowy wskazanego adwokata od prowadzenia sprawy, — postanowiono adwokatów nie wskazywać“.

3. Przyjęcie do adwokatury.

W okresie sprawozdawczym do Rady wpłynęło 38 podań, z których 23 — o wpisanie na listę adwokatów, 15 — o wpi­

sanie na listę aplikantów adwokackich. Z tej liczby od osób przechodząc z sądownictwa

na listę adwokatów... 2 na listę aplikantów adwokack...13 od byłych adwokatów przedwojennych... 4 od byłych pomocników adw. przedwojennych . . 1 od byłych sędziów przedwojennych... 2 od aplikantów adw. po ukończeniu normalnego stażu

aplikanckiego...15 Za okres sprawozdawczy przyjęto w poczet adwokatów — 23, z których 19 osób po odbyciu aplikacji adwokackiej i zło­

żeniu egzaminu adwokackiego, 2 — byłych adwokatów przed­

wojennych, 1—z sądownictwa i 1—z sądownictwa wojskowego.

Przyjęto w poczet aplikantów adwokackich: 17, z których—

15 po odbyciu aplikacji sądowej, 2 — byłych pomocników ad­

wokatów przedwojennych.

Załatwiono odmownie 4 podania, w tej liczbie dla braku kwalifikacji formalnych—3 i na mocy art. 3 Statutu Tymcz.— 1.

Pozostaje podań niezałatwionych — 18.

W okresie sprawozdawczym skreślono: z listy adwokatów—

8, z których 2 — na skutek śmierci, 4 — na własne żądanie

i 2 — wobec przeniesienia siedziby do okręgu innej Izby Ad­

wokackiej.

Z listy aplikantów adwokackich — 23, z których — 17 wobec wpisania na listę adwokatów, 2 — wobec przejścia do sądownictwa, 1 — na własne żądanie, 1 wobec przeniesienia siedziby do okręgu innej Izby Adwokackiej, 2 — na mocy art.

19 Statutu Tymcz. Palestry P. P.

Liczba ogólna adwokatów w dniu 1 marca 1929 roku wy­

nosi — 206 i aplikantów adwokackich — 59.

Rozsiedlenie członków Izby w obrębie apelacji Wileńskiej przedstawia się następująco:

w okręgu Sądu Okręgowego w Wilnie:

adwokatów... 125 aplikantów adw... 39 w okręgu Sądu Okręgowego w Grodnie:

adwokatów... 36 aplikantów adw... 6 w okręgu Sądu Okręgowego w Nowogródku:

adwokatów...'... 18 aplikantów adw... 5 w okręgu Sądu Okręgowego w Pińsku:

adwokatów ...27 aplikantów adw... 9

III. Sąd Dyscyplinarny.

W ubiegłym okresie Sąd Dyscyplinarny przy Radzie Adwo­

kackiej w Wilnie odbył 20 posiedzeń i rozpoznał 79 spraw.

Pozostało z okresu poprzedniego 33 sprawy, wpłynęło nowych spraw dyscyplinarnych 57, pozostaje niezakończonych spraw 11.

Wyroków uniewiniających zapadło... 26 Skazujących na przestrogę... 13

„ na napomnienie...9

„ na naganę... 10

„ na zawieszenie w czynnościach zawo­

dowych na okres 1 miesiąca ... 1 na okres 3 miesiące . . ... 3 Wykreślenie z listy adwokatów... 1 W wyrokach skazujących, nie podając tez, które byłyby powtórzeniem umieszczonych w poprzedniem sprawozdaniu Rady, umieszczamy tylko te, które dają nowy materjał.

27 — Tezy te są następujące:

1) Niedanie odpowiedzi na niejednokrotne zapytanie o sta­

nie sprawy stanowi bezwzględnie zaniedbanie kardynalnego obo­

wiązku adwokata informowania o przebiegu sprawy, szczegól­

nie gdy zapytywał o stanie sprawy kolega-adwokat. (Sprawy N D-8/28 i N D-50/27).

2) Sąd nie jest miejscem odpowiednim do prowadzenia agitacji wyborczej. Rozdawanie osobom postronnym w gmachu Sądu przez adwokata, mającego na sobie wstęgę adwokacką, odezw wyborczych i numerków stronnictwa politycznego nie licuje z godnością adwokata. (Sprawa N D-12/28).

3) Użycie przez adwokata na publicznem posiedzeniu Są­

du takich wyrazów, jak „adwokat N werbalnie sfałszował treść dokumentu“ lub „adwokat N jest niepoczytalny“, wogóle i wszczególności względem kolegi, niezależnie od ich wzajem­

nych stosunków, jest zupełnie niedopuszczalne i nielicujące z godnością adwokata. (Sprawa N D-18/28).

4) Świadomy udział adwokata w sporządzeniu aktu fikcyj­

nego na szkodę osób trzecich nietylko jest niedopuszczalny, lecz winien być uważany za wykroczenie zasługujące na najsu­

rowszą represję. (Sprawa N D-39/27).

5) Obowiązkiem adwokata jest dbać o to, aby postępo­

wanie jego nie mogło dawać nawet pozorów, iż zamiast współ­

działać wymiarowi sprawiedliwości, przyczynia się on do jego uniemożliwienia. (Sprawa N D-39/27).

6) Niesprawdzenie po rozprawie w aktach sprawy treści decyzji, do czego adwokat jest obowiązany, stanowi niewykona­

nie przez adwokata obowiązku zawodowego. (Sprawa N D-43/28).

7) Nawał pracy zawodowej nie może w najmniejszym stopniu usprawiedliwić opuszczenie przez adwokata terminu w powierzonej mu sprawie. (Sprawa N D-42/28).

8) Adwokat obowiązany jest informować klijentów swych o stanie poleconych mu do prowadzenia spraw. Pozostawianie bez odpowiedzi listów klijentów, zapytujących o przebiegu po­

leconej adwokatowi sprawy, świadczy o zaniedbaniu przez adwo­

kata jego obowiązków zawodowych. (Sprawa N D-33/27, D-47/27, D-54/28).

9) Umieszczenie przez adwokata w umowie o honorarjum kary wadjalnej nie licuje z godnością adwokata. Niedopuszczal- nem jest zwłaszcza zabezpieczenie umów takich karą wadjalną

w sprawach karnych, gdyż w tych wypadkach zawsze może być postawiony zarzut wydania zobowiązania pod przymusem, często­

kroć bowiem chodzi o los człowieka. (Sprawa N D-41/27).

IV. Wykształcenie zawodowe aplikantów adwo­

kackich.

Przytrzymując się nadal zasady, że aplikant adwokacki wi­

nien stale pracować w kancelarji swego patroną i że jeden z niezbędnych-warunków przyjęcia aplikantów w poczet adwo­

katów jest wygłoszenie przez niego zadawalniającego referatu na Konferencji, Rada Adwokacka wymagała przy roztrzyganiu spraw o przyjęcie w poczet adwokatów złożenia szczegółowych sprawozdań, stwierdzonych przez patrona, oraz dowodu wygło­

szenia referatu.

Oprócz tego Rada Adwokacka opracowała szemat spra­

wozdań z prac aplikantów adwokackich, składanych Radzie co 6 miesięcy przez ich patronów.

Konferencje w Wilnie odbyły się 8 razy, na których wy­

głoszono 10 referatów na następujące tematy:

1) Zasady i podstawy wyższej waloryzacji przy przera- chowaniu zobowiązań prywatno-prawnych.

2) Opieka nad nieletniemi na Ziemiach Wschodnich, 3) Licytacje nieruchomości niedoszłe do skutku,

4) Obrona formalna w procesie karnym według Kodeksu Postępowania z dnia 19-111-28 r.

5j Udział czynnika ludowego w procesie karnym, 6) Spadkobranie po śmierci obywateli sowieckich, 7) Przedsąd cywilny w procesie karnym,

8) Weksle przedwojenne,

9) Ograniczenie prawa ziemskiej własności w powojen­

nym ustawodawstwie Polskiem, 10) Sola-Wekslowy Kredyt.

Egzaminom w Komisji Egzaminacyjnej w okresie sprawo­

zdawczym poddano 20 osób, z których 18 — egzaminowi adwo­

kackiemu, a 2—egzaminowi z ustaw powojennych, obowiązują­

cych na terenie Sądu Apelacyjnego w Wilnie. Wyniki egzaminów były następujące: 6 — dobre, 14 — dostateczne.

29 —

4. Konsultacja.

Funcjonowanie Konsultacji przy Radzie Adwokackiej jest utrudnione ze względu na brak odpowiedniego pomieszczenia, wobec czego udzielania porad odbywa się w lokalu przepełnio­

nym przez oczekujących na adwokatów klijentów i w warunkach uniemożliwiających załatwienie spraw, które wymagają ułożenia dla petentów podań.

Ogólna ciasnota i brak pomieszczeń w Sądzie uniemożli­

wia Radzie odnalezienie sposobu usunięcia tych niedogodności.

Nie zważając na utrudnione warunki prowadzenia Konsul­

tacji, cieszy się ona dość znaczną frekwencją. Za okres spra­

wozdawczy zwracano się do Konsultacji w 1590 sprawach, w tej liczbie cywilnych 1419, karnych—125 i administracyjnych—46.

Porad płatnych udzielono — 615, wpłynęło za nie 618 zł. 95 gr.

Porad bezpłatnych udzielono — 975.

Na wniosek Koła Adwokackiego w Nowogródku Rada Adwokacka wyasygnowała z Kasy Rady 300 złotych dla zorgani­

zowania Konsultacji przy Sądzie Okręgowym w Nowogródku.

5. B i b 1 jote k a.

Bibljoteka Rady Adwokackiej w dalszym ciągu pozostawia dużo do życzenia ze względu na stałe ginięcie podręcznych książek. Nie mając innej możności zapobiec temu, Rada Adwo­

kacka uchwaliła nabywać tego rodzaju książki w kilku egzem­

plarzach, licząc się ż tern że wprowadzenie technicznych utrud­

nień przy otrzymywaniu książek przez adwokatów zbyt utrud­

niłoby dla ogółu korzystanie z niezbędnych podręczników.

W okresie sprawozdawczym zostało nabyto 184 dzieła na sumę 1.113 zł. 05 gr.; na oprawę książek wydano 190 zł. 70 gr.;

prenumerata pism i miesięczników wynosiła 613 zł. 20 gr.

Ogółem na Bibljotekę wydano 1.726 zł. 75 gr.

Ubezpieczenie Członków Izby.

Funkcjonująca przy Wileńskiej Izbie Adwokackiej Kasa Samopomocy Adwokatów i Aplikantów Adwokackich okręgu Sądu Apelacyjnego w Wilnie odbyła Walne Zgromadzenie w dniu 25 listopada 1928 r.

Według złożonego na Zgromadzeniu sprawozdania stan rachunkowy Kasy na dzień 29 lutego 1928 r. przedstawia się w sposób następujący:

R-k Zysków i Strat Stan czynny Stan bierny

Wydatki różne... 291.64 Zapomogi... .. ... 7420 —

Procenta ... 1127.53 Stan zamożności (strata)... 6584.12 7711.64 7711.64 R-k Stanu Zamożności Stan czynny Stan bierny

Ofiary... 300.—

Kapitał zasobowy... 17183.11 Kapitał obrotowy... 7476.60 Kapitał pogrzebowy... 2095.—

Zyski i straty (strata za r. 1927/28) 6584.12 Bilans zamknięcia (zamożność czysta) 20470.59

27054.71 27054.71 R-k Bilans Zamknięcia Stan czynny Stan bierny

Kasa ... 179.05 Sumy przechodnie... 200.—

Bank Tow. Spółdzielczych ... 6398.—

Bank Spółek Zarobkowych (r-k dolarowy) 3876.84 Bank Tow. Spółdzielcz. „ „ 9816.70

Zamożność czysta... 20470.59 20470.59 20470.59 Za okres czasu od 1 marca 1928 r. do 1 marca 1929 r.

do Kasy wpłynęło: 10.926 zł. 25 gr.

Za ten że okres czasu Kasa wydała tytułem zapomóg:

1) pogrzebowych... . . 5.770 zł.

2) wdowom i dzieciom zmarłych Kolegów . . . 3.300 . 3) Kolegom z powodu utraty zdolności do pracy za-

wodowej ... . 7 . . . 3.600 „ R ii z e m . . . 12.670 zł.

Na mocy uchwały Walnego Zgromadzenia z dnia 25 li­

stopada 1928 r. członkowie Izby obowiązani są poczynając od 1 stycznia 1929 r. wpłacać na rzecz Kasy:

1) przy wpisaniu na listę członków Izby:

adwokaci... 10 zł.

aplikanci... 5 „

— 31 2) miesięcznie:

adwokaci 4 zł.

aplikanci...2 „ 3) w wypadku zgonu uczestnika Kasy jednorazowo:

adwokaci... 20 zł.

aplikanci..., . . . 10 „

Do 1 stycznia 1929 roku wysokość składek wynosiła:

1) przy wpisaniu na listę:

dla adwokatów...

dla aplikantów...

2) miesięcznie:

dla adwokatów...

dla aplikantów...

3) w wypadku zgonu:

dla adwokatów...

dla aplikantów... , . 5 zł.

2 „

10 „ 5 „

Zgodnie z uchwałą Walnego Zgromadzenia Adwokatów Izby Wileńskiej z dnia 25 marca 1923 r. należenie do Kasy jest dla członków Izby obowiązkowe.

Ustąpienie Pana Prezesa Sądu Ape ­ lacyjnego Pestytuta Sumoroka z zaj ­

mowanego stanowiska.

Dnia 1 kwietnia 1928 r. przeszedł w stan spo­

czynku Pzezes Sądu Apelacyjnego Restytut Sumorok.

Zasługi Restytuta Sumoroka w adwokaturze wileń ­ skiej, której był długoletnim członkiem i przewod ­ nikiem, znaczenie Jego dla sądownictwa w Kraju, którego był organizatorem i kierownikiem, wreszcie Jego moralny autorytet w szerokich sferach społe- czeńctwa zanadto są znane, aby była potrzeba tego dowodzić lub uzasadniać.

Ani adwokatura, ani sądownictwo nie mogły pozostać obojętnemi i milcząco przejść do porządku dziennego nad tak ważnem wydarzeniem w życiu sądowniczem, jak ustąpienie Restytuta Sumoroka.

Ku uczczeniu Jego długoletniej pracy został powo ­ łany przez sądownictwo specjalny Komitet, w któ­

rego skład weszło przedstawicielstwo Rady Adwo ­ kackiej w osobach Dziekana K. Petrusewicza i adwo ­ kata M. Strumiłło.

Pan Prezes Restytut Sumorok zaprzestając pracy w sądownictwie nadesłał do Rady Adwokac ­ kiej następujące pismo’ .

„Z bólem serca porzuciłem 7 kwietnia r. b. sądownictwo wileńskie. Nietylko żal, że przestałem służyć Najjaśniejszej Rzeczypospolitej Polskiej, służbę tę bowiem uważałem za naj­

wyższą nagrodę za moją długoletnią pracę w sądownictwie, lecz żal mi też rozstać się z całym zespołem sądów i prokura­ turą, gdzie pozostawiłem najlepszych kolegów oraz żal mi przerywać kontakt z adwokaturą wileńską.

Z adwokaturą łączyły mię oddawna najserdeczniejsze sto­ sunki, przeszło bowiem lat 40 byłem członkiem palestry wileń­

skiej, wśród której mam dotychczas szczerych przyjaciół

— 33 —

i serdecznych kolegów, a od drugiej połowy 1919 roku w prze­

ciągu przeszło 8 lat przewodnicząc w wydziale cywilnym Sądu Apelacyjnego w Wilnie, byłem w ciągłych stosunkach z palestrą.

Z prawdziwą przyjemnością mogą stwierdzić, że przez cały czas mego urzędowania nie było najmniejszych tarć i roz- dżwięków między Sądem Apelacyjnym i palestrą, że zachowy­ wała się palestra względem Sądu bez zarzutu, że była zawsze na wysokości swego zadania, a rzetelną, umiejętną i nieraz wybitną obroną była pomocą Sądowi dla osiągnięcia doniosłego celu sprawiedliwości.

Ciężka choroba, grypa, połączona z atakiem żaby sercowej trzymała mnie około miesiąca w łóżku, następnie podczas re­

konwalescencji zostałemskazanyna pewientrybżycia, krępujący moją swobodę i zmuszający do unikania wszelkiego zmęczenia fizycznego i moralnego.

Taki stan zdrowia nie pozwolił mi dotychczas zwrócić się do Szanownych Panów Kolegów, a wobec trwającego ciągle wyczerpania, nie wiem, czy i kiedy dojdę do równowagi, by módz pożegnać osobiście drogą memu sercu palestrę.

Raczy mi więc Szanowna Rada wybaczyć, że nie osobiście, lecz za pośrednictwem niniejszego pisma, pozwalam sobiezwró­ cić się do Szanownych Panów Kolegów i przesłać Im pożegna nie, oraz najserdeczniejsze podziękowania za ten poprawny stosunek, jaki panował między palestrą i Sądem Apelacyjnym, oraz za owocną i miłą dla mnie współpracę palestry z Sądem, co pozostanie dla mnie drogą pamiątką do końca mego życia”.

(—) Restytut Sumorok.

Wilno, dnia 22 maja 1928 roku“.

Na posiedzeniu w dniu 6 czerwca 1928 roku

Rada Adwokacka przyjęła do wiadomości list p. Re-

stytuta Sumoroka i poleciła- Dziekanowi Rady

i Pro-Dziekanowi osobiście pożegnać p. Restytuta

Sumoroka,

SPRAWOZDANIE KASOWE

Za czas od 1 marca 1928 roku do dnia 1 marca 1929 roku.

Walne Zgromadzenie Adwokatów w dniu 23 marca 1928 roku uchwaliło składkę miesięczną od adwokatów — 8 zł., od aplikantów adwokackich—4 zł., wpisowe dla adwokatów—100 zł., dla aplikantów adwokackich — 20 zł., upoważniając Radę do podniesienia tych składek w razie potrzeby oraz do przenosze­

nia preliminowanych sum z poszczególnych pozycji w granicach uchwalonego budżetu.

Przychód i rozchód Rady w poszczególnych pozycjach przedstawia się następująco:

SALDO na dzień 1 marca 1928 r. 5.350 zł. 31 gr.

Przychód.

Składki miesięczne... 19.167 zł.

Wpisowe... 2.460 zł.

Odsetki za opóźnienie w opłacie składek . . 1.057 zł. 85 gr.

Grzywna, stosownie do art. 30 Statutu . . . 1.230 zł.

Opłaty za koszta postępowania dyscyplinarnego 319 zł.

Dochód z Konsultacji... 618 zł. 95 gr.

Wpłaty na publikację w pismach... 810 zł.

Wpłaty na amortyzację maszyny do pisania . 316 zł.

Odsetki w P.K.0... 25 zł. 14 gr.

Dochody nadzwyczajne (ze sprzedaży blankie­

tów plenipotencji)... 27 zł.

Zwrot opłat za prenumeratę „Rocznika Prawni­

czego) ... 70 zł.

Sumy przechodnie... 282 zł._____

Razem . 26.482 zł. 94 gr.

— 35 —

IX Rozchód.

Wynagrodzenie pracowników Rady (Kierownika kancelarji, pracowniczki Bibljoteki, woź­

nego i gońca) . •... 8.548 zł. 25 gr Bibljoteka (kupno książek, oprawa, prenume­

rata) ... 1.726 zł.

Udział w wydatkach Naczelnej Rady Adwo­

kackiej ... 3.500 zł.

Zwrot kosztów podróży delegatów na posie­

dzenia Rady Naczelnej... 2.250 zł.

Kancelarja (materjały piśmienne, druki, prze­

pisywania) ... 1.343 zł. 41 gr.

Druk sprawozdania Rady za 1927-28 rok . . 686 zł. 20 gr.

Poczta ... 630 zł. 10 gr.

Telefon... 397 zł.

Koszta publikacji w pismach... 352 zł.

Koszta postępowania dyscyplinarnego .... 299 zł.

Przelew do Kasy Samopomocy wpływów z po­

zycji Grzywna stosownie do art. 30 Sta­

tutu) ... 1.480 zł.

Sumy przechodnie... 382 zł.

Wydatki nadzwyczajne (koszta byłego adwo­

kata Kiszyńskiego, koszta pogrzebu Człon­

ka Rady ś. p. Fedorowicza)... 3.988 zł.

Wydatki rozmaite (inwestycje, reperacje i in.) 1.413 zł. 32 gr.

Kołu Adwokackiemu w Nowogródku na orga­

nizację Konsultacji... 300 zł.

Na wydawnictwo »Rocznika Prawnego“ . . . 1.000 zł.

Pożyczki (na cele organizacyjne II Zjazdu Prawników Polskich i na kupno marek stemplowych dla sprzedaży w gmachu

Sądu)... 600 zł._____

Razem . 29.193 zł. 75 gr.

Saldo na dzień'J’marca 1929 roku: . 2.639 zł. 37 gr.

PRELIMINARZ

Rady Adwokackiej w Wilnie na rok 1929-30.

Wpływy:

Składki: a) adwokatów 206 po 8 zł. X 12 mieś. 19.776 zł. — gr.

b) aplikantów 59 po 4 zł. X 12 mieś. 2.832 „ — „ Wpisowe: a) przypuszczalnie 10 adwok. po 100 zł. 1.000 „ — „ b) przypuszczalnie 10aplik. po 20 zł. 200 „ — „ Dochód z Konsultacji... 300 „ — „ Opłaty za koszta postępowania dyscyplinarnego 200 „ — „ Odsetki za spóźnienia w opłacie składek . . . 300 „ — „ Zaległości z okresu poprzedniego... 1.525 „ — „ Saldo na dzień 1 marca 1929 r... 2 639zł.73gr.

Razem. . . 28.772 zł. 73 gr.