• Nie Znaleziono Wyników

UT-H Radom Instytut Mechaniki Stosowanej i Energetyki Laboratorium Wytrzymałości Materiałów

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "UT-H Radom Instytut Mechaniki Stosowanej i Energetyki Laboratorium Wytrzymałości Materiałów"

Copied!
5
0
0

Pełen tekst

(1)

UT-H Radom

Instytut Mechaniki Stosowanej i Energetyki

Laboratorium

Wytrzymałości Materiałów

instrukcja do ćwiczenia

5.3 Wyznaczanie położenia środka sił poprzecznych

I ) C E L Ć W I C Z E N I A

Celem ćwiczenia jest doświadczalne wyznaczenie położenia środka sił po- przecznych (SSP) dla równoramiennego, cienkościennego ceownika i po- równanie otrzymanego wyniku z uzyskanym na drodze teoretycznej.

I I ) O B O W I Ą Z U J Ą C Y Z A K R E S W I A D O M O Ś C I

Praca prętów cienkościennych o przekroju otwartym poddanych zginaniu siłą poprzeczną, definicja SSP, obliczanie położenia SSP.

I I I ) L I T E R A T U R A

Dziewiecki K., Misiak J.: Ćwiczenia laboratoryjne z wytrzymałości ma- teriałów, Wyd. WSI Radom 1996, ćwiczenie 5.3 „Wyznaczanie położenia środka sił poprzecznych”

I V ) S T A N O W I S K O B A D A Ń

Stanowisko do doświadczalnego wyznaczania położenia SSP cienkościen- nego, równoramiennego ceownika przedstawione jest na rys.1. Ceownik 1 utwierdzono w jednym końcu, do drugiego zaś przymocowano listwę 2, na której zawieszana jest szalka z obciążnikiem 3. Na listwie naniesiono po- działkę pozwalającą na określenie współrzędnej y położenia szalki oraz położenia środka sił poprzecznych. Przy końcach listwy, w punktach A i B, ustawiono czujniki zegarowe 4 i 5 w celu pomiaru przemieszczeń tych

(2)

punktów spowodowanych obciążeniem listwy. Przekrój poprzeczny ceow- nika pokazano na rys.2a, zaś przemieszczenie końcowego przekroju, spo- wodowane obciążeniem listwy siłą Tz przedstawia rys.2b.

Rys.1 Stanowisko do wyznaczania położenia środka sił poprzecznych

b=40.5mm, h=87.0mm, =1.0mm

Rys.2 Przekrój poprzeczny ceownika a), przemieszczenie końcowego prze- kroju spowodowane działaniem siły poprzecznej Tz b)

A B

2

y

z

4 5

3

1

2 4,5

x

z

3

a) b)

b

h

A

B z

y A’

B’

zA

zB

Tz

(3)

V ) P R Z E B I E G Ć W I C Z E N I A

1. W punktach A i B leżących w pobliżu końców listwy 2 ustawić czujni- ki zegarowe i wyzerować je.

2. Obciążyć szalkę i zawiesić ją w pobliżu punktu A.

3. Odczytać przemieszczenia zA i zB punktów A i B. Przesunięcie w górę (obrót wskazówki czujnika zgodnie z ruchem wskazówek zegara) trak- tować jako dodatnie, w dół – jako ujemne.

4. Współrzędną y położenia szalki oraz wartości przemieszczeń zA i zB za- pisać w tabeli protokółu.

5. Zdjąć szalkę, w razie potrzeby wyzerować czujniki, zmienić jej poło- żenie i wykonać czynności podane w p. 3 i 4.

6. Powtórzyć czynności wymienione w p.5. Wartości siły obciążającej szalkę i jej kolejne położenia ustalić z prowadzącym ćwiczenie.

7. Przywrócić stanowisko pomiarowe do stanu początkowego.

8. Wykonać sprawozdanie z ćwiczenia.

(4)

Sposób obliczania położenia SSP

1. Wyniki pomiarów zA(y) i zB(y) nanieść w układzie współrzędnych y,z (rys.3) i metodą najmniejszych kwadratów aproksymować je prostymi o równaniach

A A A

B B B

z a y b z a y b

 

 

2. Narysować otrzymane proste

Rys. 3 Sposób wyznaczania położenia SSP

3. Współrzędną ySSPpołożenia środka sił poprzecznych obliczyć na pod- stawie otrzymanych równań:

A B

SSP A B

y b b

a a

  

4. Wynik eksperymentu przedstawić w postaci

SSP SSP ySSP

y  y  ku

gdzie:

k współczynnik rozszerzenia (przyjmujemy k =2)

z

y SSP

ySSP

A A A

z a y b

B B B

z a y b

(5)

współczynnik rozszerzenia

k

prawdopodobieństwo znalezienia się wartości prawdziwej w przedziale

SSP ySSP

y ku

1 68.3%

2 95.4%

3 99.7%

ySSP

ku − niepewność rozszerzona

Złożona niepewność maksymalna wartościySSP

2 2 2 2

SSP A A B B

SSP SSP SSP SSP

y a b a b

A A B B

y y y y

u S S S S

a b a b

           

                   gdzie: S S S SaA, , ,bA aB bB − średnie błędy kwadratowe parametrów prostych

Cytaty

Powiązane dokumenty

Pionowe przesunięcie środka poprzeczki, czyli ugięcie sprężyny, obli- czyć można jako średnią wskazań czujników zegarowych 7 i 8 umieszczo- nych symetrycznie po obu

3.1 Badanie odkształceń sprężyny śrubowej Wyznaczanie sztywności sprężyny. Wydział: Nazwisko i imię

WSI Radom 1996, ćwiczenie 3.2: „Wyznaczanie modułu Younga E materiału na podstawie pomiaru promienia krzywizny zginanej belki”.. Boczne czujniki zegarowe mają za

na podstawie pomiaru promienia krzywizny zginanej belki. Wydział: Nazwisko i imię

Kąt skręcenia odcinka pomiarowego A  B pręta, od osi wkręta (10) do osi wkręta (12), jest różnicą wskazań czujników. 2) Przy nie obciążonej szalce wyzerować na

3.3 Wyznaczanie modułu sztywności postaciowej G materiału przez pomiar kąta skręcenia pręta o przekroju kołowym. Wydział: Nazwisko i imię

Przy pokazanym sposobie obciążenia (szalki z równymi obciążnikami za- wieszone na końcach) belka na odcinku między podporami znajduje się w stanie czystego zginania. Sposób

3.4 Wyznaczanie metodą tensometrii oporowej modułu Younga i liczby Poissona. Wydział: Nazwisko i imię