• Nie Znaleziono Wyników

O reakcji bromowodorku 1-amino-3-hydroksyguanidyny z estrami kwasu izotiocyjanowego - Biblioteka UMCS

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "O reakcji bromowodorku 1-amino-3-hydroksyguanidyny z estrami kwasu izotiocyjanowego - Biblioteka UMCS"

Copied!
14
0
0

Pełen tekst

(1)

ANNALES

U N I V E R S I T A T I S MARIAE C U R I E-S K Ł O D O W S K A L U B L I N — P O L O N I A

VOL. XXXIX/XL. 14 SECTIO AA 1984 1985

Katedra i Zakład Chemii Organicznej Akademii Medycznej w Lublinie

Krystyna GAL KWICZ

O reakcji bromowodorku l-amtno-3-hydroksyguanidyny z estrami kwasu izotiocyjanowego

Reaction of Hydrobromide l-amino-3-hydroxyguanidine with Aromatic Isothiocyanate

О реакции бромистоводорпой соли 1-амино-З-гидроксигуанидина со сложными эфирами изородановой кислоты

Estry alkilowe kwasu 3-tiokarbazynowego ( S-alkiloizotiosemikar- bazydy) - związki używane zwykle do charakterystyki połączeń kar- bonyłowych, reagują również z aminami z wydzieleniem 'merkaptanu i zastąpieniem grupy -SR resztą aminową. Zastosowanie obu tych ! reakcji pozwoliło na otrzymanie wielu różnych pochodnych amino” guanidyny, które następnie mogły cyklizować do układów heterocyk­ licznych Cl, 2,31.

W roku 1967 Dorno w i Pietsch prze­

prowadzili reakcję estru etylowego kwasu 3-tiokarbazynowego (w pos­

taci bromowodorku) [41z 1 m metanolowym roztworem hyriroksylami- ny otrzymując nowy związek - bromowodorek 1 -amino-3-hydroksy- guanidyny C53.

(2)

172 К. Galewicz

EtS-C

NH-NH2 NH OH

HONH-C

NH-NH2

NH.HRr

Wyżej wymienieni autorzy nie zajmowali się własnościami nowootrzyma- nego związku.

W późniejszej literaturze znajduje się jeszcze jedno, objęte pa­ tentem, doniesienie o otrzymywaniu soli: chloro-, bromo- i jodowodor- ków oraz tosylatu l-amino~3~hydroksyguanidyny E6 П . Związek nie jest znany jako wolna zasada.

W roku 1983 zastosowano związek po raz pierwszy do reakcji z aldehydami aromatycznymi i heterocyklicznymi, otrzymując hydrazo- ny (jako tosylaty), które w badaniach farmakologicznych wykazywały działanie przéciwwirusowe i przeciwnowotworowe C 7Ц .

Me

N-OH У -CH-N-NH-C-NH2

N-OH II I.N-NH-C-NH,

W ciągu dwóch ostatnich lat otrzymano następnych kilkanaście nowych hydrazonów Г? 8,971.

W niniejszej pracy zastosowano l-amino-3-hydroksyguanidynę do otrzymywania nie opisanych dotąd w literaturze pochodnych hydroksyl- aminowych układu 1,2,4-triazolowego. Możliwość cyklizacji tego związku do układu 1,2,4-triazolu oparto na reakcji ugrupowania

NH-NH

■ -C

■^NH

(amidrazonowego) z estrami kwasu izotiocyjanowego E 10, 11, 12 3 .

NH-NH2 y y

R—C + R '-N«C=S---> R-Ç-NH-NH-Ç.-NH-R ---> R-C C-SH

(3)

O reakcji bromowodorku 173

W przypadku zastosowania soli amidrazonów reakcja przebiega dwukierunkowo - do pochodnych układu 1,2,4-tnazolu i 1,3,4-tiadiazo- lu.

. ^>NH-NH_

R-C

R

W badaniach nad tą reakcją C 12 3 zauważono zależność jej kie­

runku od czynników kwasowo-zasadowych i elektronowego charakteru -R. Zasadowe środowisko reakcji i elektronodawcze -R kieruje tę reakcję do produktu o charakterze kwaśnym - triazolotiolu, natomiast kwasy i elektronobiorcze -R - do zasadowego aminotiadiazolu.

Do reakcji zastosowano następujące aromatyczne izoüocyjaniany.

fenylu, p-tolilu, p-metoksyfenylu, p-bromofenylu i -naftylu. Reakcję równomolowych ilości bromowodorku l-amino-3-hydroksyguanidyny z izotiocyjanianami prowadzono początkowo przez ogrzewanie reagentów w środowisku bezwodnej pirydyny. Należało się spodziewać, że zasa­ dowe środowisko i grupa «NHOH będą ukierunkowywać tę reakcję do układu 1,2,4-triazolowego.

/NH-NH2 N

HONH-C. + Ar-N-C-S V\H.HBr

NU NH

HONH-C C-S I “ NH

---? HONH-C

-NH.Br X

4 N

•N I!

c-Hi . ■

И Br

Ar

6 5

P-CH3C6H4- P-CH3OC6H4 P-BrC6H4- d -croH 7-

Zauważono, że takie same produkty otrzymuje sis też podczas pro­

wadzenia reakcji w środowisku obojętnym (w alkoholu lub N,N-di-

(4)

174 К. ćj «siewie z

metylolormamidzie ). Aby uniknąć ubocznej reakcji wewnętrznej konden­ sacji do układu 1,2,4,5-tetrazynowego, która ma miejsce zawsze pod­

czas ogrzewania związków z ugrupowaniem arnidrazonowym w hetero«- cyklicznych aminach C 13,14 ZI . zastosowano jako środowisko reakcji bęzw. etanol lub N.N-DKIF.

Otrzymane z wydajnościam: 50-60% 3-hydroksylamino-5-merkapto- 4-podstawione-l,2,4-triazolu okazały się wysokotophWymł i trudnoróz- puszczalnymi krystalicznymi ciałami stałymi o charakterze amfoterycz- nym. Właściwości te przypuszczalnie związane są. z możliwością two­

rzenia jonów obojnaczych w ramach jednej cząsteczki lub silnych wiązań wodorowych międzycząsteczkowych. Na taką budowę wskazują również widma IR wszystkich związków, które wykazują szerokie pas­

mo absorpcji w zakresie 3500 -2800 cm \ Nie zaobserwowano ostre­

go pasma w zakresie 2600-2550 cm 1 charakterystycznego dla wolnej grupy -SH, co wskazuje na uwikłanie się tej grupy w wiązania wodo­ rowe lub na tormę tionową związków.

Celem jednoznacznego określenia ich budowy chemicznej prze­ prowadzono następujące przemiany: poddano redukcji wodorkiem li- towo-clinowym w absolutnym tetrahydrofuranie 4-fenylo-3-hydroksyla- mino-5-merkapto-l,2,4-triazol otrzymując 4-fenylo-3-amino-5-merkapto- -1,2,4-triazol. Związek taki można otrzymać również przez reakcję estru etylowego kwasu 3-łiokarbazynowego z izotiocyjanianem fepylu prowadzoną w śród, obojętnym lub zasadowym С15Д. Związki otrzy­

mane na obu tych drogach okazały się identyczne, temp. top. miesza­ niny C 16 3 nie wykazuje depresji.

Ponadto przeprowadzono reakcje nasyconych alkoholowych roz­ tworów związków z odczynnikiem Tollensa. Strącający się czarny osad wolnego srebra świadczył o obecności redukującej grupy -NHOH.

Wykonano także reakcje otrzymywania niektórych pochodnych:

tioeterów z halogenopochodnymi w środowisku zasadowym (dają one również dodatni wynik w próbie Tollensa) oraz reakcję otrzymywania N-, O—, S-, triacetylowej pochodnej z bezwodnikiem octowym.

Przeprowadzone reakcje ilustruje schemat 1, a dane fizyczne otrzymanych związków (wzory sumaryczne i masy cząsteczkowe, temperatury topnienia, wydajności reakcji, wyniki analiz elementarnych, położenia pasm w widmach IR) podaje tabela 1.

Widma absorpcyjne IR wykonano na spektrofotometrze Unicam-200 w zakresie 4000-650 cm 1 stosując wypraskę w KBr,

(5)

O reakcji bromowodorku 175

Schemat1 ÇH,CI

(6)

176 К. Galewicz

4-» O • O •

Ф eu X О X

^4 от • œ •

U CU E CM E

(D * O • O

*-* O Ł- OU

о œ 10 «

œ о i от x

Qf L. no mo

нч <0 j •IX -IX

<4 O*X O • X .

O O ł О X Z O X Z

E E CU Z 1 тЧ 2 1

œ U MIX MIX

•^4 E • * * »

W О X Q OXO

(0 00 О 3 CO O vt

Q. СО 1 ОТ СО t ОТ

X (О X H СО X т-ł

О Ш (fl о w

СО ОТ Г* CM ОТ

* в» ш w &

ОТ СО О) гЧ

S см см см см

ел СО СО ОТ -м-

O CD CD rx . tn

c CD CD О СМ СЛ

Q X

E >Q М 4t см со

Ń о от о ел со

L. w от ел о

N 4-u

O U CD СО sf СО ОТ

*H

•_■ O 4t 4t м- м ю

CD W гЧ СМ СЛ

r4 СО СМ 10 10 СО

Z

:jï со to со ел гч

(0 СМ СМ СМ тЧ см O

c <4 О Г'

c O гч M (D О

N >o СО CD CM ’M- ел

< со см со

T _Q со см со со о

от O O ■гЧ СО CO St со

1 t-.O

Z = CD CD ID СО L0

4t со ю

Ż—<

"C

Z — ü^

a? 10 10 гЧ о СО

1

X CD in !0 СО СО

ô

X СО • хЧ гМ СП гМ ел гМ СО

CL CL I гм i i _ьг i I -У

E O O СМ ON 4t N СО N Sn

Ф 4-j O (D N |ЧО mo CD o MO

H CM О CMU CM U CMU CMU

u X \ X X

(0 СЛ (0

L. CD CM O O

œ (D O O sf

E O 4t 4t Z Z

2 t cm zM zm u<4 ом

w N z*- о » о » m » «H •

O COOT гЧ CM ГЧ СО Гч Гх хот

L. X о хсм хсо ХОТ СМ СО

•O Z ст см спсм от см сосм »чем

N о о О О (J

.3*

гЧ 1 '^Г

Tt - X 1 1

X CD Sfr N

JO « CD О X X

Q u in о O CD О

P* X СО СО Q ГЧ

со X X u о

« О О О Ш t

iii tS

о. а о.

L. S M M

Z N

(7)

O reakcji bromowodorku 177

CZĘSC DOŚWIADCZALNA

Reakcja bromowodorku l-amino-3-hydroksyguanidyny z izotiocyjanianami aromatycznymi

a. w bezwodnym etanolu

Metoda ogólna; Do 1,71 g (O,O1 M) bromowodorku l-amino-3«

-hydroksyguanidyny w 15 cm bezw.3 etanolu dodano 0,01 N aroma - tycznego izotiocyjanianu w 10 cm- bezw. etanolu 3 i całosc ogrzewano

na łaźni olejowej w temp, wrzenia przez 4-6 h (4 h dla związków 1, II, III, 6 h dla związków IV i V). Po tym czasie etanol oddestylo- wano, a pozostałość zadano po ochłodzeniu 20 cm 3 wody. Nieroz­

puszczalny w wodzie związek odsączono, przemyto wodą i przekrys- talizowano kilkakrotnie z alkoholu lub rozc, kwasu octowego.

b. w bezwodnym N,N-dimetyioformamidzie (DMP)

Metoda ogólna: Do 1,71 g (0,01 M) bromowodorku l-amino-3- -hydroksyguanidyny w 5 cm DMF3 dodano 0,01 M aromatycznego izotiocyjanianu w 5 cm DMF i3 całość ogrzewano na łaźni olejowej

w temp, wrzenia przez 4 h (roztwór z ciemnoczerwonego staje się słomkowożółty), Po oziębieniu mieszaniną reakcyjną wylano na 25 cm wody. Strącony związek odsączono, przemyto wodą i krystalizowano kilkakrotnie z alkoholu lub rozc. kwasu octowego.

Redukcja (1) LiAlli^ w bezwodnym tetrahydrpfuranie (THF)

W kolbie trójszyjnej zaopatrzonej w chłodnicę zwrotną z rurką suszącą mieszadło i termometr umieszczono 1O cm 3 suchego THF

i 0,3 g LIAIH^. Następnie dodawano powoli podczas intensywnego mieszania 0,8 g (4 mk ; związku ,(l). Całość ogrzewano mieszając 6 h w temp, wrzenia, a następnie pozostawiono na 12 h. Po tym czasie dodano 10 cm 20% 3 wodorotlenku sodowego. Osad odsączo-

(8)

178 K. Galewic z /

no i dokładnie przemyto wodą, z przesączu oddestylowano rozpuszężal*

niki, pozostałość rozpuszczono w 5 cm 3 wody, roztwór alkaliczny za­

dano 18$'s kwasem solnym do odczynu słabo kwaśnego, a następnie rozc. amoniakiem do odczynu słabo zasadowego. Wodę oddestylowano do sucha, a z pozostałości ekstrahowano bezw. etanolem związek organiczny (o,4 g), który krystalizował z etanolu w postaci bezbarw­ nych igieł o temp. top. 263-265° (lit. 264-265°) C16ZÎ. Temp. top.

mieszaniny z 4—fenylo-3-amino-5—merkapto-1,2,4-triazólem - 264-265°.

Reakcja (i) z jodkiem metylu

Otrzymywanie 3-hydroksylamino-5-rr.etylotio~4-fenylo-l,2,4- -triazolu

Do 0,75 g (4 mM) (i) dodano roztwór 0,2 g (4 mW) wodoro- tlenku potasu w 20 cm bezw. metanolu. Ogrzewano przez3 parę minut na łaźni wodnej do rozpuszczenia (1). Następnie dodano ok. 1 cm 3 jodku metylu i całość ogrzewano w temp, wrzenia przez 30 minut.

Po tym czasie odsączono na gorąco wydzielony osad jodku potasu, metanol oddestylowano, a pozostałość krystalizowano z wody, Jasno- żółte igły o temp. top. 170-171°. ,

Analiza:

dla wzoru CgH N SO (М-222,3) Obliczono: c/bN-25,21

Otrzymano: %N=25,59

Widmo IR - pasma charakterystyczne: 3500, 3380, 3180, 2950, 2800 (-OH, -NH, -CH ), 1630 (~NH>.

arom.' .

Reakcja (iii) z chlorkiem benzylu

Otrzymywanie 3-hydroksylamino-5-benzylotio-4-p-metoksyfenylo-

, 1,2,4-triazolu

3 3

Do 1,2 g (5mKi) (lii) w 15 cm etanolu dodano 2 cm 3 n wod­

nego roztworu wodorotlenku sodowego, a następnie 0,75 g (б rnM) chlorku benzylu. Całość ogrzewano przez ok. 30 min. w temp, wrze- nia. Następnie odparowano do 1/3 obj. i dodano 1O cm wody.3 Strą­ cił się olej, który po krótkim czasie zestalił się. Krystalizowano z

(9)

O reakcji bromowodorku 179

mieszaniny chloroform-heksan (1:1). Bezbarwne igły o temp. top.

137-138°.

Analiza:

dla wzoru C H _N O S (’M-328,4)

lo lo 4 2

Obliczono: %i\“17,O6 Otrzymano: %N» 17,41

Reakcja (i) z bezwodnikiem octowym

0,5 g (2,5 mM) związku (i) ogrzewano z 5 cm3 bezwodnika octowego przez ok. 1/2 h. Wypadły po oziębieniu osad odsączono

( 1,1 g) i krystalizowano z etanolu. Bezbarwne igły o temp. top.

168-169°. \ . .

Analiza:

dla wzoru CH.NOS (М-334,3) 14 14 4 4

Obliczono: %N-16,76 Otrzymano: %N« 16,78

PIŚMIENNICTWO

1. Goldman L., Lin Y., Marsico J.: U.S. 4, 107, 326, za C.A. 90, 103685q.

2. Lan gis A. L.: Can. 806, 231, za C. A. 70 P, 114806t.

3. Paudler W. W.; U. S. 4, 105, 434, za C. A. 90 P, 54991a.

4. Beyer H„ Liebenow W.: Pyl Th., Chem. Ber. 90, 174-2 (1957).

5. Dornow A., Pietsch H,: Chem. Ber. 100, 2589 (1967),

6. Houlihan W. J„ Manning R. E.: Can. 894, 265, za C. A. 77 P, 61271a.

7. Tai A.W., Lien E. J.: J. Med. Chem., 26 (9), 1326-9, (1983), za C. A. 99, 82102r.

8. Tai A. W., Lien E. J.: J. Med. Chem., 27 (2), 236-8 (1984), za C. A. 100, 449581.

9. Battais E., Sincholle D.s Eur. Pat. AppL EP 132, 190, za C. A.

102, 148884л.

(10)

180 К. Galewic z

10. Abraham W., Barnikow G.î Z. Chem. _5, 183 (1969).

11. Bany T.: Roczniki Chemmii, jł3, 247 (1968).

12. Bany T., Gaiewicz K«: Ann. UMCS, sec. AA, 79-100 (1983).

13. Paul U., Hilgetag G,, Whnchen G.: Chem. Ber. 101, 6, 2033-36 (1968).

14. Scott F. L., Reilly J.: Chemistry Industry, 907-8 (1952), za C. A, 4 7, 68B6e.

15. Indukumari P, V., Jashua C. P„ Rajan V. P«; Indian J. Chem. Soc B, (3981), 20 B(5), 384-7, za C. A. 95, 150547j.

16. Arndt, ? ilde, Tschenscher: Chem. Ber. 55, 344 (1922).

SUMMARY

The reaction of hydrobromide l-amino-3-hydroxyguanidine with aromatic isothiocyanate was studied. The structure of the obtained derivatives 3-hydroxyamino-5-mercapto-l,2,4, triazoles has been evidenced on the basis of chemical reactions, elementary analysis and IR-spectra.

PE3EKE

Исследовано ход реакции бромистоводорной соли 1-амино-З- гидроксигуанидина со сложными эфирами изородановой кислоты.

Определено химическую структуру полученных в реакции 3-гидро- ксиламино-5-маркапто-4~замещенных-1,2 ,4-триазола.

Złożono vj Redakcji 18.02.1986,

(11)

ANNALES UNIVERSITATIS MARIAE CURIE-SKŁODOWSKA

Nakład 550+25 egz. Ark. wyd. 8,9, ark. druk. 12,5. Oddano do powielenia w marcu 1987 r., powielono w lipcu 1987 r. Papier offset. III, BI, 80 g. Cena zł 225,—

Powielono w Drukarni UMCS w Lublinie, zam. 139/87, Z-2

(12)

Аягу/оаолиг-ягяиэ saiham 8itati2H3vihu йзлаииа t) .±№ ,«.8 .b-{W .-!-A

(13)

ANNALES

UNIVERSITATIS MARIAE C U R I E - S К Ł O D O W S К A

LUBLIN —POLONIA

VOL. XXXVIII SECTIO AA 1983

Badania katalitycznego wpływu histydyny na reakcje bromowania acet­

anilidu metodą miareczkowania w warstwie dyfuzyjnej na wirującej elektrodzie dysk-pierścień.

8. K. Sykut, A. Kusak: Bifunctional Electrode Glasses of Sodium-potassium Function.

Dwufunkcyjne szkła elektrodowe o funkcji sodowo-potasowej.

9. A. Dąbrowski: Effect of Surface Heterogeneity in Adsorption from Non- -ideal Binary Liquid Mixtures on Solids.

Wpływ heterogeniczności adsorbentu na proces adsorpcji z nieidealnych dwuskładnikowych roztworów nieelektrolitów na powierzchniach ciał stałych.

10. G. Misztal, L. Przyborowski: Application of 2-thiouracil and 2,4-di- thiouracil for the Determination of Metal Ions. II. Potentiometric Ti­

tration of Silver and Mercury (II).

Zastosowanie 2-tiouracylu i 2,4-ditiouracylu do oznaczania jonów me­

tali. II. Miareczkowanie potencjometryczne srebra rtęci (II).

11. G. Mącik-Barańska, A. Niewiadomy: Badania katalitycznej aktyw­

ności acetonu w resekcji SE elektrofilowego podstawiania atomu wodoru z pierścienia 1,3,5-trójhydroksybenzenu dwusiarczkiem węgla.

Studies on Catalytic Activity of Acetone in SE Reaction of Electrophilic Substitution of Hydrogen Atom of 1,3,5-trihydroxybenzene Ring by Carbon Disulphide.

(14)

Adresse:

UNIWERSYTET MARII CURIE-SKŁODOWSKIEJ

BIURO WYDAWNICTW Plac Marii

Curie-Skłodowskiej 5 20-031 LUBLIN POLOGNE

Cena zł 225,—

Cytaty

Powiązane dokumenty

redniej cyklizacji związku (ic) izocyjanianem fenylu przez stapianie, bądź przez kolejne ogrzewanie do wrzenia w dioksanie, nitrobenze­. nie, pirydynie, nie dały

Podobne wnioski o wpływie kwasowo-zasadowego charakteru środowiska na kierunek cyklizacji omawianych układów liniowych wynikają również z badań prowadzonych przez К u r z e r

Mimo zastosowania we wszystkich kondensacjach jednakowych warunków (molowe ilości substratów, prawie taka sama temperatura i czas wszystkich reakcji, obecność chlorowodoru

Ponadto przebadano również reakcją kondensacji wolnego ben- zamidrazonu z izotiocyjanianami acetylu i benzoilu w rozpuszczalniku otrzymując z małymi wydajnośclami również

W niniejszej pracy przedstawiamy wyniki eksperymentów tyczących reakcji wybranych wolnych N3-podstawionych amidrazonów z pewnymi izotiocyjanianami aromatycznymi.. Ze znanych

The research presented in the following paper concerned the addition reaction of N3-substituted amidrazones to the -NCX group of aromatic isothiocyanates and isocyanates and

O reakcji soli N3-podstawionych amidrazonów z izotiocyjanianami aromatycznymi oraz reakcji NLN’-dwupodstawionych amidrazonów.. z izotiocyjanianami i

Narysuj analogiczny wzór anomeru  oraz wzory Fischera łańcuchowych form D-.. i