• Nie Znaleziono Wyników

Nadzieja - Rachel Duwdewani - fragment relacji świadka historii [TEKST]

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Nadzieja - Rachel Duwdewani - fragment relacji świadka historii [TEKST]"

Copied!
1
0
0

Pełen tekst

(1)

RACHEL DUWDEWANI

ur. 1929; Lublin

Miejsce i czas wydarzeń Niemcy, II wojna światowa

Słowa kluczowe II wojna światowa, Purim, post, obóz koncentracyjny Bergen-Belsen, Holocaust

Nadzieja

Życie jest mocniejsze od wszystkiego. Mimo wszystko miałyśmy nadzieję, że kiedyś może się to wszystko skończy. Nawet pamiętam, kiedy byłyśmy w Niemczech przed żydowskim świętem Purim jest dzień, że się pości, to jedna z moich [koleżanek], która spała ze mną w Bergen-Belesen, opowiadała nam że śniło jej się, że jeśli będziemy pościły tego dnia, to zostaniemy oswobodzone. Tośmy wszystkie pościły.

Data i miejsce nagrania 2017-12-11, Beytan Aharon

Rozmawiał/a Tomasz Czajkowski

Transkrypcja Marta Tylus

Redakcja Weronika Prokopczuk

Prawa Copyright © Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN"

Cytaty

Powiązane dokumenty

Dziadziuś, pomimo, że był pobożnym człowiekiem, [to] przychodził do polskiego gimnazjum, gdzie się uczyły tylko dziewczynki i przynosił jej drugie śniadanie, czekał aż

Kilka dni wcześniej prosili, żeby nalepić pasy papierów na oknach i na wszystkich miejscach gdzie jest szkło. Data i miejsce nagrania 2017-12-11,

Mnie tam było bardzo ciężko i [miałam] bardzo niemiły wypadek, bo kiedy byliśmy w Bełżycach, [to] w żaden sposób nie mogłam znaleźć miejsca gdzie był ten grób..

Ja Miałam bardzo porządnego tego, który był odpowiedzialny za tą grupę, [był] Żydem.. Zawsze zamawiał obiad dla wszystkich i kiedy skończyliśmy pracę, to szliśmy jeść

Była tam matka z dziewczynką, może trochę mniejszą ode mnie i nasza komendantka była bardzo dobra, zawsze chowała tą małą dziewczynkę w baraku gdzieś, żeby Feix

Słowa kluczowe Budzyń, II wojna światowa, obóz pracy w Budzyniu, Holocaust, Żydzi lubelscy.. Obóz

W każdy razie, później się dowiedziałam, że wojsko rosyjskie dostało rozkaz oswobodzić Theresienstadt, a potem iść na Pragę, bo bali się, że Niemcy nas zabiją w

W szkole było tak, że przede wszystkim rano, przed ósmą jeszcze, wszystkie uczennice w korytarzu śpiewały „Kiedy ranne wstają zorze, Tobie, Tobie ziemia, Tobie