SYLABUS PRZEDMIOTU NA STUDIACH WYŻSZYCH filologia polska, specjalność komparatystyka Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
l. Nazwa przedmiotu
LITERATURA PORÓWNAWCZA Pieśń w kulturze europejskiej
2. Nazwa jednostki prowadzącej Wydział Polonistyki, Katedra Komparatystyki Literackiej przedmiot
3. Kod przedmiotu WPl/lit.porówn./19
4. Język przedmiotu polski
Grupa treści kształcenia,
Grupa treści kierunkowych 5. w ramach której przedmiot
jest
realizowany
6. Typ przedmiotu Przedmiot fakultatywny ograniczonego wyboru
7. Rok studiów, semestr Nie przypisany
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
Dr Małgorzata Sokalska1 prowadzącej przedmiot
Imię i nazwisko osoby (osób) egzaminującej bądź
udzielającej
9. zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
10. Formuła przedmiotu Konwersatorium z elementami wykładu
11. Wymagania wstępne Uczestnicy zajęć powinni posiadać ogólną orientację w zakresie literatury XIX wieku i historii muzyki. Znajomość nut i podstaw teorii muzyki nie jest wymagana.
12. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
60 godzin 13. Liczba punktów ECTS
przypisana przedmiotowi
6 (10 z egzaminem)
1 Opiekunem cyklu zajęć z literatury porównawczej jest prof. dr hab. Maria Korytowska; opiekunem każdego z kursów zaliczanych do tego cyklu jest prowadząca go osoba.
14. Czy podstawa obliczenia średniej ważonej?
6 (10 z egzaminem)
15. Założenia i cele przedmiotu Celem wykładu jest pogłębienie wiedzy z zakresu kultury XIX wieku oraz wskazanie na istotną rolę, jaką w jej kształtowaniu odegrały gatunki pieśniowe.
Uczestnicy zajęć nabywają umiejętność analizowania utworów pieśniowych, ich budowy, stosowanych środków muzycznych (w tym na podstawowym poziomie zapoznają się z terminologią muzykologiczną), potrafią połączyć interpretację tekstu literackiego i towarzyszącej mu warstwy muzycznej.
16. Metody dydaktyczne Wykład z elementami konwersatorium w wymiarze 2 godzin tygodniowo.
Podstawową metodą dydaktyczną jest wspólne przeprowadzanie analiz
porównawczych materiału literackiego i muzycznego (nagrania wykonań pieśni), interpretacja tekstów literackich oraz jej porównanie z interpretacją kompozytora przedstawioną w pieśniach.
17. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu, w tym zasady dopuszczenia do egzaminu, zaliczenia z przedmiotu, a także formę i warunki zaliczenia poszczególnych form zajęć wchodzących w zakres danego przedmiotu
Przedmiot ukończony może zostać z zaliczeniem na podstawie uczestnictwa w zajęciach i pisemnej rozprawki (analizy i interpretacji pieśni) lub opcjonalnie egzaminem w formie samodzielnie wykonanego projektu badawczego przedstawionego w pracy pisemnej.
18. Treści merytoryczne przedmiotu oraz sposób ich realizacji
Zajęcia poświęcone są zagadnieniu pieśni w jej rozwoju historycznym od czasów starożytnych po początki wieku XX. Główna uwaga skupia się na rozwoju pieśni i ballady romantycznej, wskazaniu szczególnego miejsca tych gatunków w kulturze i literaturze polskiego oraz europejskiego romantyzmu, a także całego wieku XIX i początku wieku XX.
Poszczególne bloki tematyczne zajęć poświęcone są dziejom rozwoju form muzyki wokalnej w epokach przedromantycznych, refleksji teoretycznej na temat pieśni (jej miejsca w teorii literatury i muzyki, stosowanych podziałów
gatunkowych, podstawowych elementów analizy formy muzycznej), prezentacji wybranych sylwetek i dokonań najwybitniejszych twórców pieśni XIX i
początków XX wieku (F. Schubert, R. Schumann, C. Loewe, H. Wolf, F. Chopin, S. Moniuszko, I. Paderewski, M. Karłowicz, K. Szymanowski) oraz roli pieśni użytkowej w kształtowaniu kultury popularnej epoki (pieśni okolicznościowe, patriotyczne).
Zajęcia mają charakter porównawczy, analizy przeprowadzane są na podstawie materiału literackiego i muzycznego (w postaci nagrań, w wyjątkowych wypadkach także zapisu nutowego). Poszczególne prezentowane przykłady pozwalają odkryć tajniki warsztatu kompozytorskiego i poetyckiego
poszczególnych twórców (zwłaszcza gdy analizie poddane zostają opracowania tego samego tekstu poetyckiego przez różnych kompozytorów), spojrzeć na pieśń jako na świadectwo interpretacji tekstu poetyckiego przez kompozytora, a także przez wykonawcę (analizie poddane zostają wykonania prezentowane przez różnych śpiewaków).
Uzupełnieniem rozważań nad pieśnią w wieku XIX są zagadnienia związane z wpływem kultury pieśniowej na literaturę, w tym liczne odniesienia do dzieł późniejszych epok (inspiracje pieśniowe m.in. w twórczości S. Barańczaka, M.
Kuncewiczowej).
19. Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej,
obowiązującej do zaliczenia danego przedmiotu
Literatura przedmiotu:
Chomiński Józef, Chomińska-Wilkowska Krystyna, Formy muzyczne, tom. 3 Pieśń, Kraków 1974.
„Muzyka i liryka”, Zeszyty naukowe Zespołu Historii i Teorii Pieśni Akademii Muzycznej w Krakowie, nr 1-10.
Muzyka w literaturze. Wybór polskich studiów powojennych, pod red. Andrzeja Hejmeja, Kraków 2002.
