Biostratygrafia famenu z profilu wiercenia Gozd 2 (Pomorze Zachodnie)

(1)

Vol. 29, No. 4

ANDRZEJ PREJBISZ.

acta geologlca polonica

Warszawa 1979

Biostratygrafia famenu z profilu wiercenia Gozd 2 (Pomorze Zachodnie)

BIOSTRATIGRAPHY OF THE FAMENIAN FROM THE BOREHOLE GOZD 2 (WESTERN POMERANIA)

STRESZ(:ZENIE: Na podstawie konodont6w zrewidowano pozycję stratygraficzną utwor6w g6r- nodewońskich z profilu wiercenia Gozd 2, zaliczając je do poziom6w Pa1mato/epis crepida i Palma- tolepis rlwmbok/ea odpowiadających w podziale amonitowym podpoziomowi do Ila i części podpoziomu do II~ poziomu Cheiloceras. Proponowany podział stratygraficzny osad6w famenu w profilu Gozd 2, jest pierwszą pr6bą wyr6żnienia poziom6w konodontowych w górnym dewonie rejonu

Gozdu.

WSTĘP

Opracowywany

materiał

pochodzi z

częściowo

przewierconych

skał dewońskich

profilu wiercenia Gozd 2. Wiercenie to

wykonało

w 1968 r.

Przedsiębiorstwo

Poszu-

kiwań

Nafty i Gazu w Pile, w

mi~jscowości

Gozd w województwie

koszalińskim.

W profilu

tym

pod

ilasto-mułowcowymi

osadami karbonu, na

głębokości 2992,~

3203.0 m nawiercono

serię

szarych wapienno-marglistych osadów

zawierających

niezbyt bogaty

zespół

brachiopodów.

Łobanowski

(1970)

zaliczył tę serię dośrod

kowego i górnego franu, a Dad1ez (1978) do litologicznego kompleksu z

Człuchowa,

którego Wiek

określa

jako fran-famen. Przeprowadzone przez autora poszukiwania konodontów

doprowadżiły

do zebrania bogatego ich

zespołu.

Na podstawie tego

zespołu uściślono stratygrafię·

osadów badanego profilu i wydzielono na

'głębokości

2992.~3203,O 'm fameńskie' poziomy konodontowe :

Palmatolepis crepida

i

Pal- matolepis rhomboidea.

Opracowanie niniejsze wykonane zostało w Pracowni Stratygrafii Zakładu Nauk Geologicznych Polskiej Akademii Nauk w ramach Problemu MRI. 16 "Geodynamika Obszatu Polski".

Autor składa wyrazy podziękowania dr hab .. W; BednareżYkowi zażyczIiwą opiekę i wskaZ6wki w trakcie badań oraz dr H. Łobanowskiemu za przekazanie materiał6w do opracowania.

Za udostępnienie materiał6w' wiertniczych i archiwalnych autor dziękuje ta.kZe Dyrekcji oraz geologom Zjednoczenia G6rnictwa Naftowego i Przedsiębiorstwa Poszukiwań Nafty i Gazu w Pile.

(2)

450 ANDRZEJ" PREJBISZ

CHARAKTERYSTYKA LITOLOGICZNA I FAUNISTYCZNA

Nie przebita seria osadów

fameńskich

o pozornej

miąUzości

211,0 m jest bardzo

słabo

opróbowana.

Łączna miątszość

opróbowanych odcinków wynosi 16,0 m.

Są

to szare wapienie margliste, miejscami z

przeławiceniami

wapieni

gruzłowych.

W stropie tej serii

występują

szarozielonawe

mułowce

i

iłowce

wapniste. Analiza karotUy wskazuje na brak

większej zmienności

w litologii i pozwala interpreto.

wać

nierdzeniowane odcinki promu jako osady

wykształcone

w postaci wapieni w

różnym

stopniu marglistych z

możliwością występowania wkładek

czystych wapieni oraz

łupków

ilastych. Litologia opisywanej serii, lokalizacja prób oraz

zasięgi występowania

w promu poszczególnych gatunków konodontów

są

przed- stawione na fig. l .

o

'"

o-ur .,;

'z

Ul :I.

oC u.

POZIOMY L I T O L O G I A ....

et>

"

'"

j

"E o.

E

..

= ID. _o

...

lU •

u O

...

= w

...

o

%

u

I,.,r--

c ^:3002.2^,2996,2

.. ..

...

o

..,

~ E a:

... ..

Ci

..

_:;

~

Ci

..

:2

E

'i Q.

si E _o

-e a:

KO~OD~~TY

I'. 'I l .,.

r :

40m

• • • • • • • I '

Objaśnienia: 1.-2 .... -3.0.4._5.1 6.. '1-=

Fig. 1

Profil Iitologiczno-stratygrafic::zny dewonu z otworu Gozd 2 wraz z pionowym raz·

mieszczeniem konodontów (The Devonian profile oC the borehole Gozd 2 with ver·

tical distribution of conodonts)

1 - łupki ilasto (abales). 2 - mułowce, iłowce

(siltatones. c1aystones). 3 - wapienie (Iimestones).

4 -wapienie marglisto (marły Iimestones), 5 - odcinek rdzeniowaoy (cored intervals). 6 :-lokall- zacja prób (Iocality oC sampłes). 7 - Diezgodny atratygra6cznle kontakt' (abnormal atratigraphic

CODtact)

Dotychczasowe ustalenia wieku osadów

dewońskich

w promu Gozd 2 opierano na brachiopodach

(ŁObanowski

1970) lub kryteriach litologiczno-facjalnych (Dadlez

.l978)~Dwy zasięg

pionowy brachiopodów

uniemożliwił

ustalenie

dokładnego

wieku

(3)

BIOSTRATYGBAFIA F.AM.ENU 451

opisywanej serii · i

doprowadził,

jak wynika z obecnych

badań

nad konodontami, do

fałszywych

wniosków. W celu jak

najdcikładniejszego

udokumentowania paleon- tologicznego serii

dewońskiej,

autor

rozpuścił

18 prób

różnej wielkości,

pobranych z wszystkich rdzeniowanych odcinków badanego profilu. Mimo niewielkich od-

ległości pomiędzy

poszczególnymi próbami

wynoszących około

1 metra, a riiekiedy nawet mniej,

ilość występujących

w nich konodontów jest bardzo

różna

i

~nosi

od O do

kilkudziesięciu

sztuk.

Ogółem

znaleziono 130 okazów konodontów plat- formowych, liczne konodonty proste i

dużo

konodontów

gałązkowych.

Oprócz konodontów w reziduum skalnymznalezionó skolekodonty oraz

zęby

i

łuski

ryb.

W poszczególnych

interwałach

napotkano

następujące

gatunki konodontów:

3203,0-3201,0 m - Pa1matolepis glabra acuta . Helms P. glabra pectinata Ziegler

P. glaJ:lra prima Ziegler & Huddle - pl. l, fig. 6a.-;:.b

P. globra prima· morfotyp 2 Sandberg. & Ziegler':"" pl. . 2, fig •. 8 P. klapperi Są.ndberg & Ziegler --.: pl. 2, fig. 6

P. rhomboidea Sli.nnema.nn PolygnathuŚ rn~pmpletus Uyeno P. semic;ostatuSBra.nson & Meb,l

3111,0-3110,0 m - Palmalolepis circularis Szulczewski':"" pl. 2, fig. 3-5 3067,6-3067,0 m .:.... Palmatąiepis crepida" Sannetnamt-pl: l, fig. S 3064,0-3063,3 m - Palmaiolepis klapperi Sandberg & Ziegler

Polygnat/uls semicostrztus Branson & M:ehl 3003,4-3002,4 m - Palmatolępis glabra peciinata Ziegler

P. glabra prima morfotyp 2 Sańdberg & Ziegler P. klapperi Sandberg & Zięgler

P. rhomboidea Sli.nnema.nn Polygnatkus procerus SannemaIl11

P. setmeostatus Branson &. Mehl- pl. 2, fig. la'-b P. triphyl1lltus (Ziegler) - pl. 1, fig. 9

P.webbi Stawrer

3001,0-3000,0 m :-Palmat~lepis glabra pectilulta Ziegler P. klapperi SandbeIg· & Ziegler

P. rhomboide,a Sannemann -pl. 1, fig, l Polygnathus semicostatus Branson &. Mehl 2997,7-2996,7 m - Palmatolepis glabra pectinata Ziegler - pl. 1, fig. 7

P. klapperi Sandberg & Zieg1er - pl. 2, fig. 7 P. rhombofdea Sannemann

Polygnathus procerus Sannemann - pl. 2, fig. 2 P. semicostatus Branson & Mehl

2996,7-2995,7 m - Palmatolepis glabra pectinata Ziegler P. globra prima Ziegler & Huddle

P. rhomboidea Sannemann - pl. 1, fig.. 2a-b, 3, 4 Polygnathus semicostatus Branson & Mehl

P. webi Stauffer - pl. 1, fig. 8a:-b

WNIOSKI STRATYGRAFICZNE

Przy wydzie1airlu: poziomów konodontowych oparto

się

na podziale konodon-

towym famenu Zieglera

(1962, 1971)

oraz Sandberga

&:

Zieglera

(1973).

Dla okre-

(4)

452 ANDRZEJ PREJ"BISZ

ślenia części

poziomu konodontowego : dolnej,

środkowej,

górnej

prżyjęto

podobnie jak Narkiewicz (1978) termin podpoziem (np.

środko)VY

podpoziom crepida wcho-

dzący

w

skład

poziomu crepida).

Zasięgi

wiekowe poszczególnych gatunków

wzięto

z katalogów konodontów Zieglera (1973, 1975, 1977) oraz prac Zieglera(1971), Szulczewskiego (1971) i Sandberga

&

Zieglera (1973).

Na podstawie analizy

skłądu zespołów

konodontów

występujących

w poszczegól- nych przedziałach głębokości ustalono następujące poziomy konodontowe.

W najniższym interwale (gł. 3203,0-3201,0 m) występują 4 gatunki znane jako pojawiające się

z początkiem dolnegopodpoziomu rhomboidea; są

tO:

Palmatolepis klap perl Sandberg & Ziegler, P. rhomboidea Sannemann, Polygnathus semicostatus Branson & Mehl, P. triphyllatus (Ziegler).

Zatem ten odcinek profilu nie może być więc starszy od dolnego podpoziomu rhomboideil. Ponieważ

w rozważanym zespole konodontów jest mniej więcej równy ilościowy udział osobników z gatunków Paln1lltolepis klapperl Sandberg & Ziegler i P. rhomboidea Sannemann, to na podstawie obserwacji Sandberga & Zieglera (1973) można przyjąć, że reprezentuje on środkową część dolnego podpoziomu rhomboidea z poziomu Palmatolepis rhomboidea.

W następnym interwale (gł. 3111,0-3110,0 m) występuje tylko l gatunek Paln1lltolepis(circularis Szulczewski, do tej pory znany tylko z terenu Polski i cytowimy ze środkowego i górnego podpoziomu crepida z obszani G.Swiętokrzyskich (Szu1czewski 1971) oraz z rejonu wschodniego obrze..

żtmia Zagłębia Górnośląskiego (Narkiewicz 1978). Brak innych gatunków konodontów nie pozwala na jednoznaczne określenie wieku tego interwału profilu, który może się zamykać w przedziale

środkowy lub górny podpoziom crepida z poziomu Palmatolepis crepida. W kolejnym interwale (gł.

3067,6-3067,0 m) występuje gatunek wskaźnikowy dla poziomu o tej samej nazwie, a mianowicie Pa/matolepis crepida Sanneman:il. Tylko w dwóCh publikacjach cytowane jest występowanie tego gatunku powyżej jego poziomu, to znaczy w spągu dolnego podpoziomu rhomboidea (Sandberg &

Ziegler 1973 i Dreesen & Dusar 1974). W wymienionych przypadkach Palmato/epis crepida Sanne- mann występuje razem z formami typowymi dla poziomu Pa/matolepis rhomboidea. W pr6bie charakteryzującej ten odcinek profilu mimo dokonywanych powtórzeń nie znaleziono żadnych innych konodontów poza gatunkiem Palmatolepis crepida Sannemann. Ponieważ w ruijbliższym opróbowanym interwale (gł. 3064,0-3063,3 m) występują gatunki konodontów znane już od dolnego podpoziomu rhomboidea, można przyjąć, że opisywany wycinek profilu reprezentuje strop poziomu PaIn1Iltolepis crepida. W wapieniach z głębokości od 3064,0 do 3063,3 m zna1eziomo. tylko 2 gatunki znane jako pojawiające się z początkiem dolnego podpoziomu rhomboidea. Poniewd w po- przednim interwale występuje PaIn1Iltolepźs. crepida Sannemann, można przyjąć,. że rozpatrywany

przedział reprezentuje spągową część poziomu Palmatolepis rhomboidea. W wyższym interwale (gł. 3003,4--3002,4 m) żnaleziono bogaty zespół konodont6w. Spośród występujących tu gatunk6w.

cztery cytowane są jako pojawiające się w dolnym podpoziomie rhomboidea. W tym. zespole kon~

dontów dominuje gatunek Palmato/epis k/apperl Sandberg & Ziegler, a podrzędnie występuje Palma- to/epis rhomboidea Sannemann. Według Sandberga & Zieglera (1973) gatunekP. klapperi Sandberg &

Ziegler osiąga maksimum rozwoju w stropie dolnego podpoziomu rhomboidea. Taki jest zatem wiek skał z tego interwału. W mułowcach i iłowcach z głębokości 3001,0..:-3000,0 m i 2997,7--2996,7 m nie znaleziono konodont6w pozwalających na dokładne określenie ich wieku. Prawdopodobnie

są one tego samego wieku co poprzednio analizowany interwał. W zespole konodontów z najwyż

szego interwału (gł. 2996,7-2995,7 m) dominuje gatunek Palmatolepis rhomboidea Sannemann.

Według Sandberga & Zieglera (1973) P. rhomboidea Sannemann występuje najliczniej w górnym podpoziomie rhomboidea poziomu Palmato/epis rhomboidea. Wobec tego ruijwyższa część profilu reprezentuje dolną część górnego pod poziomu poziomu Palmatolepis rhomboidea.

Podsumowując przeprowadzoną analizę

wieku poszczególnych wycinków pro-

filu·

można przedstawić· nastęimjącą kolejność występowania

poziomów konodon-

toWych w osadach

dewońskich

otworu Gozd 2:

(5)

ACTA G.Eot,oOICA POLONICA, VOL. 29 A. oPREJ srsz, PL. 1

l, 2a- b, 3,4 - Palmatolepis rhomboidea Sannemann ; J, 20, 3, 4 - powierzchnie górne (upper views), 2b - wldok powierzchni dolnej (Iower v,iew); 1- 3000,5 m, 2a- b, 3, 4 - 2996,2 Ol

S - Polmalolcpis crepida Sannemann; widok górnej powierzchni (upper view); 3067,4 m

6a-b - Palmalolopis glabra prima Ziegler & Huddle; 6a - widok górnej powierzchni (up per view), 6b - widok powierzchni bocznej (side view); 3202,0 m

7 - Palmalolopis glabra peclinola Ziegler; widok górnej powierzchni (upper view); 2997,3 m

8a- b - Polygnalhus webbi Stauffer; 8a - widok górnej powierzchni (upper view), 8b - widok dolnej powierzchni (lower view); 2996,2 m

9 - Polygnallllls Iriphy/lalus (Ziogler); widok górnej powierzchni (upper view); 3002,8 m Wszystkie figury powiększone x 50 (Ali figures x 50)

(6)

ACTA G®aUOG'lOA POLONICA, VOL. 29 .A. IPREJBJlSZ, PL. 2

la-b -Polygnathus semicostatus Branson & Meh1; Ja - widok bocznej powierzchni (side view), lb - widok górnej powierzchni (upper view); 3002,8 m

2 - Polygnathus procerus Sannemann; ukośny widok górnej powierzchni (upper oblique view); 2997,3 m

3,4,5 - Palmatolepis circularis Szulczewski; 3 - widok górnej powierzchni (upper view), 4 - widok dolnej powierzchni fragmentu okazu z dodatkowym kilem (Iower view, a part of specimen with secondary keel); 5 - widok górnej powierzchni fragmentu okazu z parapetem na wewnętrznym brzegu platformy (upper view, a part of specimen with parapet on inner platform margin); 3110,5 m

6.7 - Palmatolepls klapperi Sandberg & Ziegler; powierzchnie górne (upper views); 6 - 3202,0 m, 7 - 2997,3 m I-Palmatolepls glabra prima morfotyp 2 Sandberg & Ziegler; widok górnej powierzchni (upper view); 3202,0 Dl,

Wszystkio figury powiększone x SO (AU figures x 50)

(7)

BIOSTRATYGRAFIA FAMENU

dolna część górnego podpoziomu P. rhomboidea - gł. 2995.7-2997.0 m dolny podpoziom poziomu P. rhomhoidea - gł. 2997.()...3066.0 m

środkowy? i górny podpOżiom poziomu P. crepida - gł. 3066.()...3180.0? m

środkowa część dolnego podpoziomu poziomu P. rhomboidea - gł. 3180.0?-3203.0 m.

453

Z

prżedstawionej powyżej kolejności występowania

wydzielonych podpoziomów oraz poziomów wynika,

że

w dolnej

części

profilu starszy poziom P.

crepidależy

na

młodszym

poziomie P. rhomboidea.

Ponieważ

ten ostatni

występuje również

w normalnym

następstwie

nad poziomem P. crepida

można przypuszczać, że nastą

piło częściowe

jego powtórzenie. Analiza upadów nie wskazuje na

możliwość

ist- nienia struktury ·

fałdowej.

Jedynym

wytłumaczeniem

zaobserWowanych faktów jest

założenie

istnienia uskoku odwróconego o

kącie

nachylenia

około

60° i zrzucie

około

150 metrów. Seria

gómodewońska

od stropu

aż

do

głębokości około

3180 m jest w Skrzydle

wiszącym zakładanego

uskoku,

pozostała

jej

częśĆ należy

do

skrzydła

zrzuconego.

UWAGI KOŃCOWE

W pracy zawarta jest wykonana po· raz pierwszy próba ustalenia

dokładnej

biostratygrafii osadów

dewońskich

w rejonie Gozdu. Znalezione w profilu

zespoły

konodontowe

są

bardzo bogate jak na obszar Pomorza.

Należy podkreślić

wydziele- nie po raz pierwszy na obszarze Pomorza udokunientowanego poziomu Pa/mato- pis crepida. Poziom P. rhomhoidea

był już

udokumentowany w

położonym

80 km

na 'SE od otworu Gozd 2 profilu Chojnice 2. Z tego poziomu Maty ja (1972) opisała

QĄ~tępujące

gatunki: Palmatolepis rhomboidea Sannemann, P. quadrantinodosa

qua~

drantinodosa Branson

&

Mehl, P.quadrantinodosa marginifera Helms, Polygnathus semicostatus Branson

&

Mehl. Zdaniem wymienionego autora

zespół

ten reprezen-

tujegórną część

poziomuPalmatolepis rhomboidea.

UWAGI PALEONTOLOGICZNE

Wśród

znalezionych 130 okazów konodontów platformowych

wyróżniono

13 gatunków ipodgatunków z rodzajów Palmatolepis i Polygnathus (Fig. 1). Kono- donty wypreparowano ze

skał

15% kwasem octowym oraz 10% kwasem mrówko- wym.

Są

one dobrze zachowane, a

część

okazów z rodzaju Palmatolepis ma zacho-

waną bazę. Ponieważ są·to głównie

gatunki dobrze opisane i szeroko

rozprzestrze~

nione w Europie i poza

nią,

ograniczono

'się

tylko do opisu l gatunku.

Rodzaj PALMATOLEPIS Ulrich

&

Bassler, 1926 Gatunek typowy Palmatolepis pet/obata Ulrich

&

Bassler, 1926

Palmatolepis circularis Szulczewski, 1971 (pl. 2, fig. 3-5)

1971. PoImatolepiJI circulorla ^Dosp., SzulczeWski, 8. 28, pl. 15, fig. ~7.

1973. PoImatolepiJI circu1ari8 Szulczewski; Ziegler, s. 259-260, Palmatolepia pl.", fig. 9.

(8)

454 ANDRZEJ PREJBISZ

1978. Palmotolepis c/rcularia Szulczewski; Narkiewicz, pl. 8, fig. l, 3.

Material: 2 okazy całe i 2 fragmenty.

Uwagi. - Kształt platformy całego okazu jest najbardziej zbliżony do paratypu ilustrowanego na pl. 15, fig. 5. Nie ma jednak charakterystycznie zaokrąglonego tylnego końca i pod tym wzglę

dem jest zbliżony do P. wo/skajae. Ovanatanowa. Różni się jednak od tego gatunku brakiem prze-

dłużenia ostrza za guzkiem centralnym, posiadaniem dodatkowego kila (pl. 2, fig. 4) oraz parapetu na wewnętrmym brzegu platforlny (pl. 2, fig. 5).

Występowanie. - Otwór Gozd 2, głębokość 3110,5 m. Gatunek stwierdzony został w Śfodkowym

i górnym podpoziomie poziomuPa/mato/epis crepida w Górach Świętokrzyskich (Wolska 1967, SzuI- czewski 1971) oraz w tych samych podpoziomach na obszarze między Olkuszem a Zawierciem (Nar- kiewicz 1978).

Zakład Nauk Geologicznych Polskiej Akademii Nauk

Al. Żwirki i WiglITY 93, 02-089 Warszawa_

ilTERATURA CYTOWANA

DADLEZR,- 1978. Podpermskie kompleksy skalne w strefie Koszaliń----:-Chojnice. -(Sub-Permian rockcomplexes in -the koszatin-Chojnice zone). Kwart. Geo/., 22 (2). Warszawa.

DRBBSENR;

&.

DUSAR M. 1974. Refinement of conodont-biozonation

m:

^the

F~enne-type

area. Intern. SymP. on Beig;an Micropa/eont. Limits, 'Publ. no. 13. Namur. . ŁOBANOWSKI H. 1970. stratygrafia utworów dewońskich z wiercenia Gozd 2, głębokość 2992,0-

3203,0 IQ. Archiwum Zakładu Opracowań Geologicznych Górnictwa Naftowego "Geonafta"

w Warszawie. 'Warszawa.

MATYJA H. 1972. Biostratygrafia dewonu górnego w profilu wiercenia Chojnice 2 (pomorze Zachodnie) (Biostratigraphy of the Upper Devonian from the borehole Chojni<Xl 2 (Western Pomerania). Acta Geol .. Po/., 22 (4). Warszawa.

NARKIEWICZ M. 1978. Stratygrafia i rozwój facjalny górnego dewonu między Olkuszem a Zawierciem (Stratigraphy and facies development of the Upper Devonian in the Olkusz- Zawierciearea, Southem Poland). Acta Geo/. Po/., 28 (4). Warszawa.

SANDBERG C. A. & ZIBGLER W. 1973. Refinement of standard Upper Devonian conodont zonation based on section in Nevada and West Germany. Geo/. Pa/eonto/., 7. Marburg. . SZULCZEWSKI M. 1971. Upper Devonian conodonts, stratigraphy and facial development in

the Holy Cross Mts. Acta Geo/. Po/., 21 (1). Warszawa.

WOLSKA Z. 1967. Górno-dewońskie konodoty z południowo-zachodniego regionu Gór Święto

krzyskich (Upper Devonian conodonts from the south-west region of the Holy Cross Moun- tains,Poland). ActaPa/aeont. Pol., ~ (4). Warszawa.

ZlBGLBR W. 1962. Taxonomie and Phylogenie oberdevonischer Conodonten und ihre strati- graphische Bedeutung. Abh. Hess. Landesamt Bodenforsch., 38. Wiesbaden.

1971. Conodont stratigraphy of the European Devonian. Geo/. Soc. Amer. Mem., 127.

Boulder.

(Bd.) 1973, 1975, 1977. Catalogue of conodonts', vol. 1,2,3. Schweizerbart'sche Verl. Stuttgart

(9)

BIOSTRATYGRAFIA F AME'NU 455

SUMMARY

The stratigraphic position of Upper Devonian sediment from the column Gozd 2 has been revised on the basis of conodont fauna, and referred to the conodont Paimatoiepis crepida and Pal- matoiepis rhomboid ea Zones. In the ammonite division they correspond to the lower and upper part of the Cheiloceras (do lla. - do IIft). Zone. The proposed stratigraphical division of the Fame- nian sediments from the column Gozd 2 is the first attempt of distinguishing conodont zones in the boreholes of the Gozd area.

The here described material comes from the Gozd 2 borehole profile. At the depth between 2992.0 and 3203.0 m underlying Carboniferous deposits there is a series of Upper Devonian deposits, 211.0 m thick. They are composed of marly limestones partially nodular. The top of this series consists of grey-yellow mudstones and limy c1aystones. The brachiopods found in the deposits described by Lobanowski (1970) has determined the stratigraphical position of the series in Middle and Upper Fransian. The encountered conodont assemblage has enabled the autor to more accurately determine the stratigraphic pOSition of the deposits. They comprise two Famenian conodont Zones - Palmatolepis crepida and Palmatolepis rhomboidea with their subzone. The typical forms found in the Palmatolepis rhomboidea zone are: Palmatolepis rhombouJea Sannemann, P. klapp.eri Sandberg &

Ziegler, P. glabra pectinata Ziegler, P. glabra prima Ziegler & Huddle, Polygnathus semicostatus Branson & Mehl. In the Palmatolepis crepida Zone only two forms: Palmatolepis crepida Sanne- mann and P. clrculans Szulczewski have been found. The re-occurrence of a part of the Palmato- leprs rhomboidea Zone suggests the possibility ofa reverse high-angle fault with vertical separation c.150m.