R O C Z N IK I G L E B O Z N A W C ZE T. 23, Z. 2, W A R SZ A W A 1972
E U G EN IU SZ GORLACH, K R Y ST Y N A GORLACH
PRZYDATNOŚĆ METODY GRIGGA DO OZNACZANIA
PRZYSWAJALNEGO MOLIBDENU W GLEBACH WĘGLANOWYCH
K atedra C hem ii R olnej W SR w K rak ow ie
STR ESZCZENIE 1
Przeprowadzone doświadczenia m iały na celu prześledzenie w pływ u obecności węglanu wapnia na ilość wyekstrahowanego molibdenu z gle by za pomocą odczynnika szczawianowego według metody Grigga i jej modyfikacji w propozycji Dobrickiej. Modyfikacja ta sprowadza się do dodania do gleby, przed ekstrakcją odczynnikiem szczawianowym, kwasu szczawiowego w ilości równoważnej zawartości CaC03.
Badania prowadzono zarówno z glebami węglanowym i, jak i z gle bami nie zawierającymi węglanów, do których dodano określone ilości CaC03.
Uzyskane wyniki wskazują, że ani metoda Grigga, ani jej m ody fikacja Dobrickiej nie nadają się do oznaczania przyswajalnego m olibde nu w glebach węglanowych. W większości przypadków metoda Grigga daje niższe, a sposób Dobrickiej w yższe wyniki w stosunku do ilości molibdenu, jaką może wyekstrahować odczynnik szczawianowy z gle by nie zawierającej węglanów. Przy ekstrakcji molibdenu metodą Grig ga następuje bowiem zm niejszenie zdolności ekstrakcyjnej odczynnika szczawianowego wskutek wzrostu jego pH i obniżenia stężenia jonów
szczawianowych wytrącających się w postaci CaC20 4.
Natomiast przy ekstrakcji sposobem Dobrickiej zdolność ekstrakcyjna odczynnika szczawianowego na ogół wzrasta. Pochodzi to stąd, że do dany do gleby (przed ekstrakcją) kwas szczawiowy nie zawsze zostaje w całości zużyty do rozkładu CaC03, zwiększając przez to stężenie jo nów wodorowych i szczawianowych w roztworze ekstrakcyjnym.
D o c. dr h a b . E u g e n iu s z G o r la c h K a te d r a C h e m ii R o ln e j W SR K r a k ó w , a l. M ic k ie w ic z a 21
1 D o n iesien ie zostało w y d ru k o w a n e w całości w P o lish Journal of Soil S cience, t. 2, 1969, nr 2, s. 145— 151.
