• Nie Znaleziono Wyników

Niech F i G be ‘da ‘dystrybuantami zmiennych losowych X i Y odpowiednio

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Niech F i G be ‘da ‘dystrybuantami zmiennych losowych X i Y odpowiednio"

Copied!
2
0
0

Pełen tekst

(1)

Zadania ze statystyki matematycznej (Statystyka B) Rok akad. 2009/2010, lista nr 3

1. Niech F i G be

‘da

dystrybuantami zmiennych losowych X i Y odpowiednio. M´owimy, ˙ze zmienna losowa Y jest stochastycznie wie

‘ksza od zmiennej losowej X, co oznaczamy symbolem X ≤st Y , je˙zeli F (x) ≥ G(x) dla ka˙zdego x ∈ R. Gdy uto˙zsamiamy zmienne losowe z ich rozk ladami, u˙zywamy r´ownie˙z oznaczenia F ≤stG.

a) Udowodni´c, ˙ze tak zdefiniowana relacja w zbiorze dystrybuant na prostej R jest relacja

‘cze

‘´sciowego porza

dku (zwana porza

‘dkiem stochastycznym), tzn. jest zwrotna, antysymetryczna i przechodnia.

b) Udowodni´c, ˙ze warunkiem koniecznym i dostatecznym na to, aby F ≤st G, jest istnienie dw´och niemaleja‘cych funkcji φ i ψ oraz zmiennej losowej V , dla kt´orych: (i) φ(v) ≤ ψ(v) dla ka˙zdego v;

(ii) dystrybuantami zmiennych losowych φ(V ) i ψ(V ) sa

odpowiednio F i G.

2. Udowodni´c, ˙ze naste

‘puja

‘ce warunki sa

‘r´ownowa˙zne:

(i) X ≤stY ;

(ii) E[φ(X)] ≤ E[φ(Y )] dla ka˙zdej funkcji niemaleja

cej φ, dla kt´orej istnieja

‘warto´sci oczekiwane;

(iii) φ(X) ≤stφ(Y ) dla ka˙zdej funkcji niemaleja

cej φ.

3. Niech X be‘dzie zmienna‘losowa‘o dystrybuancie F . Niech φ(a) = E|X − a| i niech φ(a) < ∞ dla pewnego a. Udowodni´c, ˙ze funkcja φ jest osia

ga minimum dla ka˙zdej liczby m, dla kt´orej F (m − 0) ≤ 1/2 ≤ F (m).

(Wskaz´owka: a) udowodni´c najpierw, ˙ze zbi´or liczb m spe lniaja‘cych powy˙zsza‘nier´owno´s´c jest przedzia- lem domknie

tym (oznaczmy go [m0, m1]); b) niech m0≤ m ≤ m1 i niech m1 < c; wtedy E|X − c| − E|X − m| = (c − m)[P (X ≤ m) − P (X > m)] + 2

Z

m<x<c

(c − m)dF (x).) 4. Niech X = (X1, X2, . . . , Xn)0 be

‘dzie pr´oba

z rozk ladu o dystrybuancie F . Udowodni´c, ˙ze:

a) suma kwadrat´ow odchyle´n Pn

i=1(xi− a)2 osia‘ga minimum, gdy a jest warto´scia‘´sredniej pr´obkowej z pr´oby X;

b) suma odchyle´n bezwzgle

‘dnychPn

i=1|xi− a| osia

ga minimum, gdy a jest warto´scia

‘mediany pr´obkowej z pr´oby X.

5. Niech X = (X1, X2, . . . , Xn)0 be

‘dzie pr´oba

z rozk ladu P ∈ P o dystrybuancie F , niech t1 <

t2 < . . . < tk be

‘da

dowolnymi punktami na prostej R oraz t0 = −∞, tk+1 = +∞. Oznaczmy ∆j = n[Fn(tj+1; X) − Fn(tj; X)], j = 0, 1, 2, . . . , k. Znale´z´c rozk lad wektora losowego (∆0, ∆1, . . . , ∆k)0, jego warto´s´c oczekiwana

i macierz kowariancji. Jaki jest jego rozk lad graniczny, gdy n → ∞.

6. Niech X = (X1, X2, . . . , Xn)0 be

‘dzie pr´oba

‘ z rozk ladu o sko´nczonym czwartym momencie α4. Udowodni´c, ˙ze cia

g {Sn2, n > 1} wariancji pr´obkowych Sn2 = Pn

i=1(Xi − X)2/n jest asymptotycznie normalny. Wyznaczy´c sta le normuja

‘ce.

7. Niech X = (X1, X2, . . . , Xn)0 be

‘dzie pr´oba

z rozk ladu P z warto´scia

‘oczekiwana

m i wariancja σ2. Za l´o˙zmy, ˙ze funkcja h : R → R ma druga

‘ pochodna

h00, cia

‘g la

w punkcie m i h00(m) = 0.

Udowodni´c, ˙ze

n[h(X) − h(m)] →P 1 0, podczas gdy zmienna losowa n[h(X) − h(m)] ma asympto- tyczny rozk lad taki jak h00(m)σ2V /2, gdzie V jest zmienna

‘losowa

o rozk ladzie χ2(1).

8. Niech X = (X1, X2, . . . , Xn)0 be

‘dzie pr´oba

z rozk ladu P z warto´scia

‘oczekiwana

m i wariancja

σ2. Niech h(x) = x(1 − x). Znale´z´c asymptotyczny rozk lad zmiennej losowej Y = h(X), gdy:

a) m 6= 1/2, b) m=1/2.

9. Niech X = (X1, X2, . . . , Xn)0 be

‘dzie pr´oba

z rozk ladu dwumianowego b(2, p), p ∈ (0, 1).

a) Znale´z´c aproksymacje

‘dla prawdopodobie´nstwa P (X ≤ t) jako funkcji zmiennych p i t.

b) Znale´z´c aproksymacje

‘dla prawdopodobie´nstwa P (√

X ≤ t) jako funkcji zmiennych p i t.

c) Jakim rozk ladem mo˙zna przybli˙za´c rozk lad zmiennej losowej

n(X − µ) + X2, gdzie µ = E(X1)?

10. Niech X be

‘dzie zmienna

‘losowa

, dla kt´orej istnieje warto´s´c oczekiwana m = E(X). ´Srednim odchyleniem zmiennej losowej X wzgle

‘dem sta lej a nazywamy warto´s´c oczekiwana

E|X − a|. W szcze- g´olno´sci, gdy a = m, m´owimy o ´srednim odchyleniu zmiennej X.

Niech X = (X1, X2, . . . , Xn)0 be

‘dzie pr´oba

z rozk ladu P ∈ P. Statystyke

‘ Λ = 1

n Xn

i=1

|Xi− a|

(2)

nazywamy ´srednim pr´obkowym odchyleniem wzgle

‘dem sta lej a. Udowodni´c, ˙ze je˙zeli X jest pr´oba

‘z rozk ladu normalnego N (a, σ2), gdzie a jest znane, a σ > 0, to E(Λ) =

q2

πσ i Var(Λ) = σn2 1 −2π . 11. Niech Xn i Yn be

‘da

pr´obami z rozk lad´ow o dystrybuantach odpowiednio F i G, przy czym F jest funkcja

‘cia

‘g la

‘. Udowodni´c, ˙ze

(Y1:n, Y2:n, . . . , Yn:n)0=st (G−1F (X1:n), G−1F (X2:n), . . . , G−1F (Xn:n))0, gdzie G−1F oznacza superpozycjefunkcji G−1 i F .

12. Niech (X1, X2, . . . , Xn)0 be

‘dzie pr´oba

z rozk ladu jednostajnego U (0, 1). Oznaczmy przez Di = Xi:n− Xi−1:n, i = 1, 2, . . . , n + 1, spacje (odste

‘py) z rozk ladu jednostajnego U (0, 1), przy czym przyjmi- jmy X0:n= 0 i Xn+1:n= 1. Niech Y1, Y2, . . . , Yn+1be‘da‘niezale˙znymi zmiennymi losowymi o jednakowym rozk ladzie wyk ladniczym Ex(1). Oznaczmy Zk= Y1+ Y2+ . . . + Yk, k = 1, 2, . . . , n + 1. Udowodni´c, ˙ze

(X1:n, X2:n, . . . , Xn:n)0 =st

 Z1 Zn+1, Z2

Zn+1, . . . , Zn Zn+1

0 , a sta

‘d

(D1, D2, . . . , Dn+1)0 =st

 Y1 Zn+1, Y2

Zn+1, . . . ,Yn+1 Zn+1

0 .

13. Niech Y1, Y2, . . . , Yn+1 be‘da‘niezale˙znymi zmiennymi losowymi o jednakowym rozk ladzie wyk- ladniczym Ex(1). Rozpatrzmy zmienne losowe Yi0 = (n − i + 2)(Yi:n − Yi−1:n), i = 1, 2, . . . , n + 1.

Udowodni´c, ˙ze

(Y10, Y20, . . . , Yn+10 )0 =st (Y1, Y2, . . . , Yn+1)0 oraz Pn+1

i=1 Yi0 =Pn+1

i=1 Yi.

14. Niech D = (D1, D2, . . . , Dn+1)0 be‘dzie wektorem spacji z rozk ladu jednostajnego U (0, 1) i niech Di:n oznacza i-ta

‘ statystyke

‘ pozycyjna

‘ wektora D, a D˜i = (n − i + 2)(Di:n − Di−1:n), i = 1, 2, . . . , n + 1, D0:n= 0. Udowodni´c, ˙ze

( ˜D1, ˜D2, . . . , ˜Dn+1)0 =st (D1, D2, . . . , Dn+1)0. (Wskaz´owka: skorzysta´c z wynik´ow zada´n 12 i 13.)

15. Przy za lo˙zeniach zada´n 12 i 14 udowodni´c, ˙ze la

czny rozk lad wektora losowego (D1, D2, . . . , Dn+1)0 jest taki sam, jak warunkowy rozk lad wektora (Y1, Y2, . . . , Yn+1)0 pod warunkiem Zn+1= 1.

16. Niech Xn i Yn be

‘da

pr´obami z rozk lad´ow o dystrybuantach F i G odpowiednio. Udowodni´c, ˙ze je´sli F ≤st G, to r´ownie˙z Fj:n st Gj:n, gdzie Fj:n i Gj:n sa

dystrybuantami statystyk pozycyjnych Xj:n i Yj:n odpowiednio.

17. Niech Xn be

‘dzie pr´oba

‘ z rozk ladu o cia

g lej dystrybuancie F . a) Znale´z´c rozk lad statystyk:

W = Xn:n− X1:n i M = (X1:n+ Xn:n)/2 (statystyke

W nazywamy rozste

‘pem z pr´oby); b) Udowodni´c,

˙ze E(W ) =R

−∞{1 − [F (x)]n− [1 − F (x)]n}dx.

18. Niech fk:n oznacza ge

sto´s´c rozk ladu statystyki pozycyjnej Xk:n z pr´oby Xn z rozk ladu o ge

‘sto´sci f wzgle

‘dem miary Lebesgue’a, symetrycznego wzgle

dem punktu m. Udowodni´c, ˙ze fk:n(m + x) = fn−k+1:n(m − x) dla ka˙zdego x. Uog´olni´c ten wynik dla la

‘cznych rozk lad´ow statystyk pozycyjnych.

19. (a) Udowodni´c, ˙ze je´sli istnieje r−ty moment rozk ladu o dystrybuancie F , to dla ka˙zdego k = 1, 2, . . . , n, istnieje r−ty moment statystyki pozycyjnej Xk:n z pr´oby z rozk ladu F .

(b) Pokaza´c, ˙ze twierdzenie odwrotne nie jest prawdziwe.

(Wskaz´owka: rozpatrzy´c pr´obe

rozmiaru n ≥ 3 z rozk ladu Cauchy’ego C(0, 1), r = 1 i Xk:n dla 2 ≤ k ≤ n − 1.)

St09-10-lista3.tex

29.10.2010 r. J. Bartoszewicz

Cytaty

Powiązane dokumenty

Udowodnił niemożliwość rozwiązania równania algebraicznego stopnia wyższego niż cztery przez pierwiastniki, prowadził badania w dziedzinie teorii szeregów i całek

W polu Różnica między dwoma wskaźnikami struktury wpisać dane, zaznaczyć Dwustronny.. Po naciśnięciu przycisku Oblicz można

Uwaga: Zabrania si¦ korzystania z innych materiaªów jak równie» dopisywania dodatkowych in- formacji1.

Przerabianie zada« z tej listy na ¢wi zenia h jest

Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna 10.. Rodzaje zbieżności

Rodzaje zbieżności zmiennych losowych - zadania do.

Jaka jest wartość oczekiwana zmiennej X względem nowej miary, jeśli znamy wartości oczekiwane X względem począt- kowych

Następnie zakładając, iż o próbkach wiemy tylko tyle, że pochodzą one z rozkładu normalnego o nieznanych parametrach, wyznacz dla każdej próbki przedział ufności dla