• Nie Znaleziono Wyników

Uczyłem się stolarki i stawiałem domyMieczysław Adamczyk - fragment relacji świadka historii [TEKST]

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Uczyłem się stolarki i stawiałem domyMieczysław Adamczyk - fragment relacji świadka historii [TEKST]"

Copied!
1
0
0

Pełen tekst

(1)

MIECZYSŁAW ADAMCZYK

ur. 1912; Marynin

Miejsce i czas wydarzeń Dwudziestolecie międzywojenne, Marynin Słowa kluczowe Dwudziestolecie międzywojenne, Marynin, praca,

budownictwo drewniane

Uczyłem się stolarki i stawiałem domy

Żadnej roboty się nie uczyłem. Każdą prace dostawałem i zaraz robiłem. Stolarkę robiłem, przyglądałem się jak ojciec robi. Ojciec był budowlanym mieszkań drewnianych. Jak tam gdzie dom stawiał to z ciekawości wskoczułem na rower i do ojca [jechałem], z ciekawości jak tam długo robi się. Tak pomału przyglądałem się jak tam te zamki się robi, te zaczepy, to wszystko. I wszystko tu było [w głowie]. Nie pisałem, nie rysowałem... Nic. Tylko wszystko w….[głowie]. Takim pędrakiem byłem, zacząłem do szkoły chodzić.. [Wtedy]17 lat miałem i już postawiłem dom, ale nie stoi [do dzisiaj] bo rozebrały dzieci [obecnego] właściciela. Bo [pierwszy] właściciel dawno umarł. [Na tym miejscu] pobudowały murowane. Ale jeszcze mojej roboty stoją domy na Maryninie: jeden, dwa, trzy. Niemcowi stawiałem - cztery domy. Przed samą wojną na jakieś rok czy dwa przed wojną Niemcowi zrobiłem dom.

Data i miejsce nagrania 2012-12-01, Kozubszczyzna

Rozmawiał/a Piotr Lasota

Transkrypcja Karolina Lasota

Redakcja Piotr Lasota, Magdalena Pietrzak

Prawa Copyright © Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN"

Cytaty

Powiązane dokumenty

Oczywiście do uzyskania większej ilości masy używamy wielokrotności mąki i soli np.. Zacznijmy od tego, że do głębokiej miski wsypujemy mąkę

Na początku, jak zaczęłam pracować, jak wiedziałam, że będę prowadziła zajęcia, to było to dla mnie wielkim stresem - stanąć przed grupą obcych ludzi i przekazywać im

Leżał [tam] jakiś węgiel, był jakiś kościotrup… Pamiętam, niektórzy się wstydzili [tego miejsca..

Później żeśmy się przeprowadzili na ulicę Ogródkową, też na Wieniawie, ponieważ ten dom, to mieszkanie, w którym żeśmy mieszkali, było bardzo zimne, słabe..

[Te laleczki] to się nazywały płaczki, już zapomniałam, dziewięć chyba tych płaczków się robiło, od największej do najmniejszej i albo szło się sąsiadowi podrzucać jak tam

Wpływ programu pokazać można również publikując raporty ewaluacyjne (po ich odpowiednim opracowaniu), przygotowując w oparciu o dane z ewaluacji specjalne materiały informacyjne

Ludzie jeździli też na organizowane wycieczki [do ZSRR] i przeważnie przywozili złoto, obrączki i to wszystko przerabiało też się później. Była umowa, że można było

I nagle otwierają się z trzaskiem drzwi, a oni mówią do mnie: „Amelia Krzysiak!” No, ulżyło mi, że już wiem, jak się nazywam.. Takie to