• Nie Znaleziono Wyników

Działalność ustawodawcza Pap. Pawła VI

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Działalność ustawodawcza Pap. Pawła VI"

Copied!
36
0
0

Pełen tekst

(1)

Edward Sztafrowski

Działalność ustawodawcza Pap.

Pawła VI

Prawo Kanoniczne : kwartalnik prawno-historyczny 22/3-4, 3-37

1979

(2)

R O Z PR A W Y I A R T Y K U Ł Y

P ra w o K anoniczne 22 (1979) n r 3—4

K S. EDW ARD SZTA FR O W SK I

DZIAŁALNOŚĆ USTAWODAWCZA PAP. PAWŁA VI

T r e ś ć : W stęp. I. P ra w o osobowe. 1. Nowe form y kolegialnego dzia­

ła n ia biskupów . 2. K olegium k ard y n a lsk ie . 3. Soborow a odnow a K urii R zym skiej. 4. P ozostałe zm iany w zak resie p ra w a osobowego. — II. P r a ­ w o rzeczow e. 1. P o słu g a n auczania. 2. P o słu g a uśw ięcenia. — III. K oś­

cielne praw o procesow e — IV. K ościelne p ra w o k arn e . Zakończenie.

W stęp

G io v an n i B a ttis ta M o n tin i p rzy sze d ł n a świa-t w C oncessio, -nie­

d a le k o m ia s ta B re scia, w p ó łn o c n y ch W łoszech, d n ia 26 w rz e śn ia 1897 r., J a n k ończy n a jp ie r w szkołę p o d staw o w ą, a po n ie j g im ­ n a z ju m w in s ty tu c ie A rici w B rescia, k ie ro w a n y m przez Je zu itó w . W e w sp o m n ia n y m m ieście kończy też S e m in a riu m d u ch o w n e i d n ia 29 m a ja 1920 r. o trz y m u je św ięcen ia k a p ła ń sk ie .

K o n ty n u u je n a stę p n ie s>tudia teologiczne i p ra w n ic z e n a „G re- g o ria n u m ” w R zym ie, u z y sk u ją c sto p n ie d o k to ra p ra w a i teologii.

R ów nocześnie stu d io w a ł lite r a tu r ę w ło sk ą n a u n iw e rsy te c ie p a ń ­ stw o w y m , a p o tem p o d ją ł s tu d ia w P a p ie sk ie j A k a d e m ii K o ścieln ej, p rz y g o to w u ją c się ty m sa m y m do w a ty k a ń s k ie j słu żb y d y p lo m a ­ ty czn ej. W 1923 r. P iu s X I za m ia n o w a ł ks. M o n tin i a tta c h e N u n c ja ­ tu r y A p o sto lsk iej w W arsz aw ie, ale już w je sien i tego sam ego ro k u opuszcza on W arszaw ę, by od 1924 r. rozpocząć p ra c ę w S e k re ta ­ ria c ie S ta n u .

Od 1931 r. w y k ła d a h isto rię d y p lo m a c ji n a A k a d e m ii K o ścieln ej w R zym ie, w g ru d n iu 1937 r. zo sta je m ia n o w a n y S u b s ty tu te m S e­

k r e ta r ia tu S ta n u . Po śm ie rci S e k re ta rz a S ta n u k a rd . L u ig i M ag- lione (22. V III. 1944 r.), ra z e m z T a rd in im k ie ru je fa k ty c z n ie p r a ­ cam i S e k r e ta r ia tu S ta n u . W listo p ad zie 1952 r. o b y d w a j zo stali m ia ­ n o w a n i P o d s e k re ta rz a m i S ta n u . D n ia 12 g ru d n ia 1954 r. p r a ła t M o n tin i o trz y m u je s a k rę b isk u p ią z r ą k -kard. T isse ra n t, a 6 s ty ­ cznia n a stę p n e g o ro k u ja k o a rc y b isk u p p rz e jm u je p a ste rz o w a n ie d iecezją m ed io la ń sk ą . U ja w n ił tu ta j z a le ty d o b reg o i n ie z w y k le g o rliw eg o p a ste rz a . D n ia 15 g ru d n ia 1958 r. p ap. J a n X X III m ia n u je go k a rd y n a łe m , p ie rw sz y m po sw oim w y b o rze. K a rd . M o n tin i w łą ­ cza się od razu. b ard zo żyw o w p ra c e so b o ru W a ty k a ń sk ie g o II.

N astę p c ą J a n a X X III zo sta ł w y b ra n y 21 czerw ca 1963 r., w d r u ­ g im d n iu k o n k la w e . P r z y b r a ł im ię: P a w e ł V I. Jeg o P o n ty f ik a t

(3)

'4 Ks. E. Sztafrow ski [2]

tr w a ł p o n ad 15 lat. Ś m ierć P a p ie ż a n a s tą p iła 6 s ie rp n ia 1978 r., w le tn ie j re z y d e n c ji p a p ie ż y w C astel G andolfo.

To, co z o stan ie t u t a j p rz e d sta w io n e m a n a u w a d z e w p ie rw sz y m rzęd zie u k a z a n ie b o g a te j d z iała ln o ści u sta w o d a w c z e j p ap. P a w ła VI, k tó ry d o p ro w a d z ił do szczęśliw ego k o ń c a z w o ła n y i rozp o częty p rzez p ap. J a n a X X III P o w szech n y S obór W a ty k a ń s k i II, ja k ró w ­ n ież p o d jął o d w ażn ie tr u d n e dzieło w p ro w a d z e n ia w życie u c h w a ł so borow ych. To o s ta tn ie c zy n ił b ąd ź sa m b ezp o śred n io , b ą d ź te ż za p o śre d n ic tw e m K u r ii R zy m sk iej, d z ia ła ją c e j jego a u to ry te te m . P rz y ta k im zało żen iu tre ść o p ra c o w a n ia p rz y b ie ra z k o nieczności c h a r a ­ k te r p rz e d e (w szystkim in f o r m a c ji1, C zasem je d n a k (trzeba będzie w sk azać ta k ż e g łęb sze p o d s ta w y w p ro w a d z a n y c h zm ian , b ąd ź do­

k o n a ć k ró tk ie j an alizy , zw łaszcza p o ró w n a w czej w o d n ie sie n iu do p ra w a kodeksow ego.

G d y idzie o sposób p rz e d sta w ie n ia m a te ria łu , to będzie z a ch o w a­

n y w zasadzie u k ła d k o d ek so w y . W p raw d zie P a p ie s k a K o m isja O d­

n o w y K P K z a p ro p o n o w a ła n o w y podział, -ale n ie je s t o n jeszcze o sta te c z n y 2. P o n a d to zach o w an ie u k ła d u k o deksow ego u ła tw i u k a ­ z a n ie w p ro w a d z o n y c h ju ż o b ecn ie zm ian w z a k re sie d o ty ch c zaso w e­

go p ra w a kościelnego.

I. P ra w o o so b o w e

D ziałalność u sta w o d a w c z a P a w ła V I o b ję ła p rze d e w sz y stk im p ra w o osobow e. J e s t to zuipełnie zrozum iałe. N a jp ie rw d la te g o , że te n d ział p ra w a , ja k o doty czący osób, z a jm u je zaw sze n ac zeln e m iejsce. N a stę p n ie trz e b a p a m ię ta ć o ty m , że n a u k a o sta tn ie g o S oboru, zw łaszcza n a te m a t h ie ra rc h ic z n e j s tr u k tu r y K ościoła, p rz y ­ n io s ła w ie le n o w y ch n a ś w ie tle ń , k tó r e p o s tu lo w a ły n a d a n ie im

p ra k ty c z n e g o w y ra z u w p ra w o d a w s tw ie k an o n iczn y m .

Z an im p rz e jd z ie m y do o m ó w ie n ia poszczególnych in s ty tu c ji czy o só b (urzędów , sta n o w isk ), w y p a d a zasy g n alizo w ać k ilk a z m ian d o ty c z ą c y ch d z ia łu k o d ek so w eg o z a ty tu ło w a n e g o O d u c h o w ie ń stw ie w ogólności. T rz y m a ją c się k o deksow ego u k ła d u m a te ria łu trz e b a n a jp ie r w w sk azać, że w ejście do s ta n u d u ch o w n eg o (w zw iązk u ze z n iesien iem to n s u ry , św ięc eń n iższy c h i suibdiakonatu) n a s tę p u je o b ecn ie przez p rz y ję c ie d ia k o n a tu 3. W p ro w ad zo n o n a s tę p n ie p ew n e

1 P o r. w te j sp ra w ie ta k że : D u d z i a k J., Posoborowe zm iany w za­

kresie prawa kanonicznego jako w yraz pew nych zasad leżących u pod­

staw zam ierzonej odnowy Kościoła. W: T a rn o w sk ie s tu d ia teologicz­

ne, t. V I, T arn ó w 1977, s. 148—186.

2 P o r. C oim m um eationes 9 (1977) 228—230.

3 M otu proptóo M inisteria ąuaedam, n. I (P P K , t. |V, z. 2, n, 9342).

T ym sam y m n a s tę p u je łn k a rd y n a e ja d o o k reślonej diecezji: M otu p ro ­ prio A d pascendum, n. IX (j.w., n. 9392).

(4)

Działalność ustaw odaw cza Paw ła VI 5

m o d y fik a c je d o ty c zące in k a rd y n a c ji i e k s k a rd y n a c ji 4. Z ty m łączy się s p ra w a ro zm ieszczenia d u c h o w ie ń stw a i św ia d czen ia pom ocy in n y m diecezjom , ja k ró w n ie ż u trz y m a n ie d u c h o w n y c h 5 co się łą ­ czy z p rz y s łu g u ją c y m i im u p ra w n ie n ia m i.

W iele m ie jsc a pośw ięca ją d o k u m e n ty soborow e s p ra w ie d o k sz ta ł­

c a n ia d u c h o w ie ń stw a , zw łaszcza m łodszego 6.

W ażn ą now ością o k re s u posoborow ego stało się u ła tw ie n ie d u ­ ch o w n y m p rzech o d zen ia do s ta n u św ieck ieg o w ra z z m ożnością u - zy sk a n ia d y sp en sy od o b o w iąz k u c e lib a tu 7.

W z a k re sie a d m in istra c y jn e g o p o d z ia łu K ościoła n a le ż y w sk azać n a n o w e jednostka o c h a ra k te rz e p e rso n a ln y m o ra z n a ogólne u ła t­

w ie n ie niższym przeło żo n y m (głów nie bisk u p o m ) m ożności ery g o ­ w a n ia je d n o ste k p e r s o n a ln y c h 8. M o tu p ro p rio C atholica Ecclesia (23. X . 1976 r.) w p ro w ad ziło p ew n e in n o w a c je w o d n ie sie n iu do o p a c tw u d z ie ln y c h 9.

1. N o w e fo r m y ko leg ia ln eg o d ziałania B isk u p ó w

K o leg ialn o ść n a stę p c ó w apostołów , tj. b isk u p ó w , zo sta ła p rz e d ­ s ta w io n a p rz e d e w sz y stk im w k o n s ty tu c ji so b o ro w ej L u m e n g en - tiu m (n. 18 nn.). N a p ra k ty c z n e je j k o n se k w e n c je w sk a z a ł d e k re t so b o ro w y o p a s te rs k ic h z a d a n ia c h B isk u p ó w w K ościele (C h ristu s D om inus). Z a n im je d n a k zo stał ogłoszony w sp o m n ia n y d o k u m e n t (28. X. 1965 r.) ju ż b y ły zn an e p o s tu la ty w y su w a n e w te j m a te rii przez O jców S oboru. W śród n ic h szczególne m iejsce z a ję ła p ro ­ śb a k ie ro w a n a do pap ieża, b y p o w o łał ra d ę złożoną z b isk u p ó w . W y p a d a zaznaczyć, że do w sp o m n ian e g o w y ż e j p o s tu la tu P a - w a ł V I u s to su n k o w a ł się p o zy ty w n ie już w p rz e m ó w ie n iu n a za­

4 M otu p ro p rio Ecclesiae Sanctae, I, n. 3, §§ 1—5 (PPK , t. I, z. 1, n. 63).

5 T am że, I, n. 5 (j.w., n.. 65).

G T ej sp ra w ie pośw ięcone je st P ism o K o n g re g ac ji S p ra w D uch o w ień ­ s tw a (4. X I. 1969 r.): A A S 62 (1970) 123— 134 — P P K , t. III, z. 1, n n . 5006—5058. P or. I n s tr u k c ja K o n g re g ac ji N au czan ia K atolickiego o k re ­ ś la ją c a p o d sta w o w e zasady fo rm a c ji k a p ła ń sk ie j, n. 100 i n. (PP K , t. III, z. 1, .nn. 4966—4973).

7 O kólnik K o n g reg acji N a u k i W iary, z d n ia 13 stycznia 1971 r.: A A S 63 (1971) 309—312 (PPK , t. IV, z. 1, n n . 6733—6749); P ism o te jż e K o n ­ g re g a c ji (bez d aty ): AAS 63 (1971) 303—308) j.w., nn. 6750—6789); W y­

ja śn ie n ia te j sam ej K on g reg acji, z d n ia 26 czerw ca 1972 r.: (PP K , t. V, z. 1, n n . 8772—8791). Z o p raco w ań n a te n te m a t por. m.i. G r z y ­ w a c z J., Przenoszenie duchow nych do stanu świeckiego, P ra w o K a ­ noniczne 16 (1973) n r 3—4, s. 229—244.

8 P or. D y re k to riu m o p a s te rsk ie j posłu d ze B iskupów (1973 r.), n. 172 (PP K , t. V I, z. 1, n. 10852). G dy idzie o p ra ła tu ry p e rso n a ln e por. m o­

t u p ro p rio Ecclesiae Sanctae, I, n. 4 (P P K , t. I, z. 1, n. 64) oraz K o n ­ s ty tu c ja Ap. Regim ini Ecclesiae Universae, n. 40 § 1 (PPK , t. II, z. 1, n. 1557).

9 A A S 68 (1976) 694—696 (PP K , t. IX , z. 1, nin.).

(5)

6 Ks. E. Sztafrow skl

k o ń czen ie III sesji S o b o ru (21. X II. 1964 r . ) 10. S tą d też n ie cze­

k a ją c n a ogłoszenie d e k r e tu C h ristu s D o m in u s p o w o łu je S y n o d B iskupów . U czynił to p ism em a p o sto lsk im w y d a n y m z w ła s n e j in ic ja ty w y A p o sto lica sollicitudo, noszącym d a tę 15 w rz e śn ia 1965 ,r. U sta n o w ie n ie te j n o w e j in s ty tu c ji zw ią zał p ap ież b ard zo w y ra ź n ie z o d b y w a ją c y m się soborem . P rz e m a w ia ją c w d n iu 14 w rz e śn ia 1965 r. n a rozpoczęcie IV i z a ra z em o s ta tn ie j se sji so ­ b o ru zap o w ied ział osobiście u sta n o w ie n ie S y n o d u B isk u p ó w n . N a ­ stęp n eg o zaś d n ia , podczas 128 k o n g re g a c ji g e n e ra ln e j P. F elici, s e k re ta r z g e n e ra ln y so b o ru p o w ia d o w ił O jców o p ro m u lg a c ji m o tu p ro p rio A p o sto lica so llicitu d o . W ty m sa m y m ró w n ież d n iu w obecności p a p ieża k a rd . P. M a re lla , p rz e w o d n iczący sob o ro w ej K o m isji „o b isk u p a c h i z arząd zie d ie c e z jam i” p rz e d s ta w ił k ró tk o tre ś ć n o w eg o d o k u m e n tu 12. N ieco p ó źn iej u k a z a ł się R e g u la m in S y n o d u 13.

W te n sposób z o stał p o w o ła n y now y o rg a n w K ościele Ł a c iń ­ sk im 14, k tó ry re p re z e n tu je E p isk o p a t całego ś w ia ta 15. D otychczas p o siad a on ty lk o głos d o rad czy , ale m oże o trz y m a ć głos d e c y d u ­ jący 16. N ie u le g a je d n a k w ą tp liw o śc i, że ju ż w te j s y tu a c ji n a leży go u zn a ć za p rz e ja w k o le g ialn eg o d z ia ła n ia całego g ro n a B isk u ­ pów 17, chociaż tru d n o je n a z w a ć w c h w ili o b ecn ej a k te m k o le ­ g ia ln y m w sen sie ścisłym 18, p o n iew aż n ie w e ry fik u ją się w s p o ­ sób p e łn y w a ru n k i w y liczo n e w n. 22 k o n s ty tu c ji L u m e n g en - tiu m

10 AAS 56 (1964) 1011. Do tego p rzem ó w ien ia n aw ią z a ł p ap ież w czę­

ści w stę p n e j m o tu p ro p rio Apostolica sollicitudo (PP K , t. I, z. 1, n. 297).

11 P or. AAS 57 (1965) 804.

12 P or. C a p r i 1 e G., Sinodo dei Vescovi, R om a 1968, s. 28 i n.

13 U k azały się trz y w e rs je R eg u lam in u : p ie rw sz a ogłoszona P ism em S e k r e ta ria tu S ta n u (8. X II. 1966 r.): AAS 59 (1967) 91— 103 (PP K , t. I, z. 1, nm. 315—397); w e rs ja I I p t. Ordo Synodi Episcoporum celebran- dae recognitus et a u c tu s zo stała ogłoszona p rze z U rz ąd M iędzynaro­

dow y S p ra w K ościelnych (24. VI. 1969 r.): AAS 61 (1969) 525—-539 (PP K , t. II, z. 1, n a 2145—2254); w re szc ie trze cia w e rs ja — Ordo Synodi Epi­

scoporum celebrandae recognitus et auctus nonnullis addim entis per- fic itu r (20. V III. 1971 r.): A A S 63 (1971) 702—704 (PP K , t. IV, z. 1, nn. 6698—6728).

14 W K ościele W schodnim zn a n a je st in s ty tu c ja synodu (por. S o ł- t y s z e w s k i S., Synod Biskupów , P ra w o K an o n ic zn e 9 (1966) rur 3—4, s. 290 i n.).

16 P or. m o tu p ro p rio Apostolica sollicitudo, n. I (PPK , t. I, z. 1, n. 300).

16 T am że, n. I I (j.w., n. 301).

17 Por. S z t a f r o w s k i E., Kolegialne działanie biskupów na tle V aticanum II, W a rsza w a 1975, s. 165 nn.

18 G dy id z ie o z d a n ia a u to ró w w te j m a te rii p o r. S z t a f r o w s k i E., dz. cyt., s. 166, n o ta 256.

19 P or. N a g y S., Problem atyka II nadzwyczajnego Synodu B isku­

pów, Z eszyty N au k o w e 13 (1970) n r 2, s. 7.

(6)

£5] Działalność ustaw odaw cza Paw ła VI 7 S y n o d B isk u p ó w je st k o le g ia ln ą fo rm ą d z ia ła n ia b isk u p ó w -w o d n ie sie n iu do K ościoła pow szechnego. W sp ó łp rac a je d n a k p a ­ s te rz y p o trz e b n a je s t ró w n ież w z a k re sie p a rty k u la rn y m . N a ty m o d c in k u s y tu a c ja w y g lą d a nieco in aczej. M ianow icie w p e w n y m

•sensie o d d o ln ie dostrzeżono p ożytek, czy n a w e t konieczność zb ie ­ r a n ia się b isk u p ó w d la p o d jęcia w sp ó ln y c h n a ra d , p rz e d y sk u to w a ­ n ia p e w n y c h p ro b lem ó w . I ta k ju ż w u b ie g ły m s tu le c iu p o w sta ła p r a k ty k a o d b y w a n ia z e b ra ń b isk u p ich , k tó re n azw an o też K o n ­ fe re n c ja m i E p is k o p a tu 20. P rzez d łu g i je d n a k czas p o sia d a ły one c h a r a k te r ty lk o s p o tk a ń p ry w a tn y c h . S o b ó r W a ty k a ń sk i II nie m ó g ł p o m in ą ć m ilcz en iem tego f a k tu , ale m u sia ł się n im zająć w św ietle n a u k i o k o leg ialn o ści b isk u p ó w . W iążące w tej m a te rii p o sta n o w ie n ia z n a jd u je m y w d e k re c ie so b o ro w y m C h ristu s Do-

■minus, m ian o w icie w ro zd ziale III, k tó r y je s t z a ty tu ło w a n y : W sp ó łp ra c a b isk u p ó w d la w sp ó ln eg o d o b ra w ięk szej ilości K o- 'śc io łó w 21. P u n k t p ie rw sz y tego ro zd ziału zo stał pośw ięcony sy n o ­ d o m i zw łaszcza k o n fe re n c jo m b is k u p im 22. Szczególne znaczen ie p o siad a n. 38 d e k re tu , k tó r y z a w ie ra fo rm a ln e zarz ąd zen ie Sobo­

r u n a 'te m at pozycji p ra w n e j K o n fe re n c ji B iskupów .

W p ro w a d z a jąc w życie p o sta n o w ie n ia c z te re c h d e k re tó w sobo­

ro w y ch , w ty m ró w n ie ż d e k re tu C h ristu s D om inus, p ap. P a w e ł V I

■sprecyzował s tr u k tu r ę i d z ia ła n ie K o n fe re n c ji B is k u p ic h 23. P o n ie ­ w aż je d n a k w sp o m n ia n a u c h w a ła so b o ro w a p o siad a c h a r a k te r d y s ­ p o z y c ji p ra w n e j, s tą d często s p o ty k a m y o d w o ły w a n ie się z a ró w -

t l o do te j u c h w a ły , ja k i do n o rm w y k o n a w c z y c h z a w a rty c h w m o ­ l u p ro p rio E cclesiae sanctae 24.

M ów iąc o n o w y c h fo rm a c h k o leg ialn e g o d z ia ła n ia b isk u p ó w t r u ­ d n o w ty m m ie jsc u pom in ąć s p ra w ę u d z iału b isk u p ó w w p ra c a c h

■odnowionej K u rii R zym skiej. R ów nież w te j d ziedzinie, O jcow ie

•soboru w y su w a li p o stu la ły , stą d m u s ia ła p rzy jść odpow iedź ze

•strony pap ieża. B yło n ią p rzed e w sz y stk im rn o tu p ro p rio P ro co m - p e r to sane, ogłoszone w d n iu 6 s ie rp n ia 1967 r .25 W yprzedziło ono z a le d w ie o k ilk a d n i K o n sty tu c ję A p. R e g im in i E cclesiae U n iv e r- sae z d n ia 15 s ie rp n ia 1967 r .28, k tó r a ró w n ie ż z a w ie ra p e w n e po-

•stanow ienia w te j m a te rii.

20 G dy idzie o h isto rię te j in sty tu c ji por. S z t a f r o w s k i E., dz.

c y t., s. 175 nn.

21 De Episcopis in commune Ecclesiarum bonum cooperantibus.

22 Synodi, Concilia et praesertim Episcoporum Conferentiae.

23 M otu p ro p rio Ecclesiae Sanctae, I, n. 41 §§ 1—5 (PPK , Ł I, z. 1, m. 41).

24 P o r. C om m uinicationes 4 (1972) 48 o ra z Schem a canonum Libri II,

<de Populo Dei, T ypis P oly g lo ttis V atica n i 1977, s. 14.

55 AAS 59 (1967) 881—884 (PPK , t. II, z. 1, nn. 1455—1468).

-36 A A S 59 (1967) 885—928, (j.w., nn. 1459—1692).

(7)

8 Ks. E. Sztafrow ski [61 2. K o le g iu m k a rd y n a lsk ie

S ta n o w i ono ju ż od d a w n a se n a t P a p ie ż a i p o siad a w y łą c z n e p ra w o w y b o ru N a stę p cy P io tra . P o d ty m w zg lęd em sy tu a c ja n ie u le g ła zm ian ie w o k resie posoborow ym , choć w y su w a n o czasem p ew n e su g e stie w zw iązk u z p o w o ła n ie m now ego o rg a n u o ch a ­ ra k te rz e o g ó ln o k o ścieln y m ja k im s ta ł się S ynod B isk u p ó w 27. K o n ­ s ty tu c ja Ap. R o m a n o P o n tific i eligendo 28 zd ecy d o w an ie stw ie rd z a :

„W ybór B isk u p a R zym skiego n ależy w sposób w y łączn y do K a r ­ d y n a łó w Ś w ięteg o K ościoła R zy m sk ieg o ” 29.

Je d n a k ż e pow szechna o d n o w a d o k o n y w a n a w K ościele m u sia ła o b jąć ró w n ie ż i to d o sto jn e K olegium . P e w n e w ażn e z m ia n y w p ro w a d z ił już pap. J a n X X III. W y p ad a je t u t a j zasy g n alizo w ać, p o n iew aż m o d y fik a c je czynione p rz e z pap. P a w ła V I sta n o w iły ic h k o n ty n u a c ję . N a jp ie rw J a n X X III zarzą d ził, że w szyscy p o d n iesie­

n i do godności k a rd y n a ls k ie j p o w in n i p rz y ją ć s a k rę b isk u p ią, je śli je j w cześniej n ie o tr z y m a li30. On też po ra z p ierw szy w h is to r ii p rz e k ro c zy ł c y frę 70 g d y idzie o liczbę członków - K o leg iu m k a r ­ d y n alsk ieg o , u c h y la ją c ty m sa m y m zarz ą d z e n ie z a w a rte w k an . 231 § 1 31. D w a in n e d o k u m e n ty d o ty czy ły d iecezji podm iejskich, i zn io sły p raw o o p c j i 32 o ra z o d d zieliły fu n k c je p a ste rsk ie ty c h kościołów od k a rd y n a łó w b isk u p ó w , p o zo staw iając im je d n a k zw iązan e z n im i ty tu ły 33.

P a p . P a w e ł V I o k aza ł się jeszcze h o jn ie jsz y od sw ego p o p rz e d ­ n ik a w n o m in a c ja c h k a rd y n a lsk ic h . Z a jego p o n ty fik a tu liczb a k a rd y n a łó w p rz e k ro c zy ła 100. T rz e b a w sz ak że dodać, że te n ż e p a ­ pież p o d a ł p ew n e o b o w iązu jące w sk a z a n ia co do liczby k a r d y n a ­ łów . M ian o w icie w k o n s ty tu c ji ap o sto lsk iej R o m a n o P o n tific i eli­

g endo stw ie rd z a , że m a k sy m a ln a liczba w y b o rcó w n ie p o w in n a p rz e k ra cz a ć c y fry 120 34. J e s t tu ta j je d n a k m o w a o k a rd y n a ła c h , w y b o rcach , co n ie o b e jm u je ty c h , k tó rz y u k o ń czy li 80 ro k ży­

cia 3S.

27 P or. S z t a f r o w s k i E., Synod Biskupów now ym organem kole­

gialnym, P ra w o K an o n ic zn e 16 (1973) n r 3—4, s. 122; W ó j c i k W. b p . Projekt poszerzenia kolegium wyborców Papieża, j.w., 18 (1975) n r 1—

2, s. 25—67.

28 Ogłoszona 1 p aź d ziern ik a 1975 r.: AAS 67 (1975) 609—645 (PPK*

t. V III, z. 1, nu. 14447— 14581).

20 Tam że, n. 33 (j.w., n. 14497).

80 M otu p ro p rio Cum gravissima (15. IV. 1962 r.): AAS 54 (1962)) 256—258 (PPK , t. X, z. 1, poz. 431).

31 Tam że.

32 M otu p ro p rio A d suburbicarias dioeceses (10. III. 1961 r.): AAS 53;

(1961) 198 (PP K , t. X , z. 1, ipoz. 429).

33 M otu p ro p rio Suburbicariis sedibus (11. IV. 1962 r.): AA S 54 (1962), 253—256 (j.w., poz. 430).

34 K o n sty tu c ja n. 20 (PPK , t. V III, z. 11, n. 14497).

35 S tąd np. w w yborze pap. J a n a P aw ła II b ra ło u d ział 111 k a r d y ­

(8)

m

Działalność ustawodawcza Paw ła VI 9 P rz e z m o tu p ro p rio A d p u rp u ra to ru m P a tru m (11. II. 1965 r .) 36 o k re ślił pap. P a w e ł V I m ie jsc e p a tria rc h ó w w sch o d n ic h w K o le­

g iu m k a rd y n a ls k im . M ian o w icie w p rz y p a d k u z a m ia n o w a n ia ich k a r d y n a ła m i w łąc zan i są do sto p n ia b isk u p ó w . Z a ch o w u ją je d n a k sw o ją sto lic ą p a tria rc h a ln ą i nie o trz y m u ją ż a d n e j d iecez ji p o d ­ m ie jsk ie j, an i też n ie n a le ż ą do d u c h o w ie ń stw a M iasta.

J a k w iadom o n a czele K o leg iu m k a rd y n a lsk ie g o sto i d z ie k a n ,.

k tó ry je s t je d n a k ty lk o p ierw szy w śró d ró w n y c h . Jeg o za stę p c ą , je s t w iced ziek an . N a p o d sta w ie p ra w a k odeksow ego (por. k a n . 237) d z ie k a n e m b y ł zaw sze n a js ta rs z y k a rd y n a ł b isk u p , b io rą c pod u w a g ę p ro m o cję n a d iecezję p o d m iejsk ą. Z ch w ilą o p ró ż n ie n ia u rz ę d u d z ie k a n a fu n k c ję tę p rz e jm o w a ł n a m ocy sam ego p ra w a w iced ziek an . P a p . P a w e ł V I w y d a ł now e zarząd ze n ie w te j m a ­ te rii, z a w a rte w m o tu p ro p rio Sacro C a rd in a liu m C onsilio (26. II.

1965 r . ) 37. O d tąd u rz ą d D z iek an a o raz W iced ziek an a je st w y b ie ­ ra ln y .

C h ro n o lo g iczn ie rzecz b io rą c n a stę p n y m d o k u m e n te m b y ło m o tu p ro p rio A d hoc u sq u e te m p u s, ogłoszone 15 k w ie tn ia 1969 r .38 O kreślało ono n a now o pozycje p ra w n e k a rd y n a łó w p re z b ite ró w i d ia k o n ó w w ich ty tu ła c h i d ia k o n ia c h . P o zb aw iło ich m ian o w ic ie ju ry s d y k c ji w ty c h m ie jsc a c h o ra z m ożności in g e ro w a n ia w z a ­ k re sie sp ra w , k tó r e dotyczą czy to a d m in is tro w a n ia d ó b r, d y sc y ­ plin y , czy 'też p o słu g i K ościoła.

B ardzo w ażn e z m ia n y p rz y n ió sł n a s tę p n y d o k u m e n t, m o tu p ro -- p rio Ig ra v e sc e n te m a e ta te m (27. X I. 1970 r.) 39, k tó re po ra z p ie rw ­ szy w h is to rii o k reśliło w p e w n y m sen sie w ie k e m e ry ta ln y k a r ­ dy n ałó w . I ta k k a rd y n a ło w ie k o ńczący 80 ro k życia tra c ą p ra w o w y b o ru p ap ieża, a ty m sa m y m w e jśc ia n a k o n k law e. To z a rz ą ­ dzenie p o tw ie rd z iła k o n s y tu c ja o w y b o rz e P a p ie ż a R o m a n o P o n ti- fic i e lig e n d o 40. P o n a d to p rz e s ta ją być czło n k am i d y k a s te rii K u rii R zy m sk iej o ra z in n y c h in s ty tu c ji s ta ły c h S to lic y A p o sto lsk iej i P a ń s tw a W aty k a ń sk ieg o .

N iezależn ie od teg o k a rd y n a ło w ie p e łn ią c y fu n k c ję p rzeło żo n y ch w d y k a s te ria c h K u rii R zy m sk ie j o ra z w in n y c h s ta ły c h in s ty tu ­ c ja c h S to licy Ap. i P a ń s tw a W a ty k a ń sk ie g o p ro szen i są, aby po u k o ń c z e n iu 75 ro k u ży cia złożyli d o b ro w o ln ie re z y g n a c ję z u rz ę ­ d u n a ręce P ap ie ż a , k tó r y ro zw aży w szy w szy stk o w .poszczegól­

n y m p rz y p a d k u , z a d e c y d u je czy je st w sk a z a n e p rz y ją ć od ra z u . re zy g n ację.

n ałó w a homag.iuim (w d n iu in a u g u ra c ji p o n ty fik a tu ) składało 125 k a r ­ dynałów .

36 AA S 57 (1965) 295—297 (PPK , t. I, z. 1, nn. 433—439).

37 A A S 57 (1965) 296—297 (j.w., nn. 440—447).

38 AAS 61 (19-69) 226—227 (PPK, t. II, z. 1, nn. 2255—2260).

39 AAS 62 (1970) 810—813 (PPK , t. III, z. 1, nn. 4516—5433).

40 K o n sty tu c ja , n. 33 (PPK , t. V III, z. 1, n. 14497).

(9)

10 Ks. E. Sztafrowski [8]

W iele p o sta n o w ie ń d o ty c ząc y ch K o leg iu m K a rd y n a lsk ie g o za­

m ieściła w sp o m n ia n a już k ilk a k ro tn ie K o n s ty tu c ja o w y b o rze P a p ie ż a R om a n o P o n tifia i eligendo, z d n ia 1 p a ź d z ie rn ik a 1975 r .11 O k re śla n a s tę p u ją c e sp ra w y : 1° W ładzę p rz y słu g u ją c ą k o leg iu m k a rd y n a ls k ie m u w czasie o p ró ż n ie n ia S to licy A p. (cz. I, r. I);

2° Z e b ra n ia k a rd y n a łó w o d b y w a n e w ty m czasie (r. II); 3° p ozy­

cję p ra w n ą n ie k tó ry c h u rz ę d ó w p ia sto w a n y c h p rzez k a rd y n a łó w (r. III).

3. S o b o ro w a o dnow a K u r ii R z y m s k ie j

C hociaż K u ria R zy m sk a św iadczy n a jw y ższem u P a ste rz o w i w y ­ d a tn ą i n ie z a stą p io n ą pom oc w k ie ro w a n iu K ościołem pow szech­

n y m , z teg o je d n a k nie n a le ż y w y p ro w a d z a ć w n io sk u , iż n ie p o ­ trz e b u je o n a co ja k iś czas z m ien iać sw o je j s tr u k tu r y , celem do­

sto so w a n ia się do zm ie n io n y ch w a ru n k ó w ż y c ia 42. N ic p rzeto d z iw ­ nego, że w zw iązk u z ogólną o d n o w ą z a p ro g ra m o w an ą przez S o b ó r W a ty k a ń sk i II w y p ły n ę ła ró w n ież sp ra w a re fo rm y K u r ii R zy m ­ sk iej. S p ra w a ta z n a la z ła sw o je m iejsce ta k ż e w p ra c a c h soboru.

Ż ą d a n ia O jców d o ty c z y ły w zasadzie d w ó ch sp ra w . D om agano się n a jp ie rw p rz e p ro w a d ze n ia re o rg a n iz ac ji K u rii, n a stę p n ie zaś je j

„ u m ię d z y n a ro d o w ie n ia ’ ’.

W p ro w ad zen ie ty c h p o stu la tó w w życie zależało o stateczn ie od P ap ie ża, k tó re m u K u ria R zy m sk a słu ży pom ocą. P ap . P a w e ł V I s ta r a ł się sto su n k o w o szy b k o odpow iedzieć p o zy ty w n ie n a w y su ­ n ię te p rz e z O jców p o stu la ty . N ie w e w sz y stk ic h p u n k ta c h b y ło to ła tw e i d la te g o w w ielu p rz y p a d k a c h o d n o w a K u rii d o k o n y w a n a b y ła pew inym i e ta p am i.

P ie rw sz y m k ro k ie m n a d ro d ze o d n o w y K u r ii R zy m sk iej b y ła re ­ o rg a n iz a c ja K o n g re g a c ji Św . O ficjum , poniew aż n a tę d y k a s te rię sk ie ro w a n o w sposób szczególny o strze k ry ty k i. S tą d jeszcze przed d e fin ity w n y m p rz y ję c ie m d e k r e tu o p a ste rsk ic h z a d a n ia c h b is k u ­ pów (28. X. 1965 r.), P a w e ł VI, w je d n e j z hom ilii w ygłoszonej w czasie IV sesji S o b o ru (18. X. 1965 r.) zap o w ied ział p rz e p ro w a ­ d z e n ie w n a jb liż sz y m czasie re fo rm y Sw. O fic ju m 43.

R e a liz u ją c sw ą o b ietn icę ogłosił w d n iu 7 g ru d n ia 1965 r.

(w p rz e d d z ie ń za k o ń czen ia S oboru) m o tu p ro p rio In te g ra e se rv a n - dae, zm ie n ia ją c nazw ę, s tr u k tu r ę i sposób p o stę p o w a n ia Św . O fi- cjuim, k tó re w y stę p u je o d tą d pod n a z w ą K o n g re g a c ji N a u k i W ia­

« AAS 67 (1975) 609—645 (PPK, t V III, z. 1, n n . 14447— 14572).

42 G dy id z ie o h isto rię te j in sty tu c ji por. m.i. d e l R e N., La Curia Romana, Lineam enti storico giuridicfi, R om a 1970.

43 Sacrosanctum O ecum enicum Concilium Vaticanum II. Cura et stu ­ dio Secretariae Generalis Concilii Oecumenici Vaticani II, T ypis P o ly - Elottis V aticanis 1966, s. 1050 i n.

(10)

19] Działalność ustawodawcza Paw ła VI 11 r y 44. N ie b y ła to jgszćze o sta tec zn a re o rg a n iz a c ja , p o n iew aż d a l­

sz e z m ia n y p rz y n io sły n a s tę p n e d o k u m e n ty p apieskie.

C ałościow ej o d n o w y K u rii R zy m sk iej d o k o n a ła k o n s ty tu c ja A p.

T iegim ini E cclesiae U niversae, z d n ia 15 s ie rp n ia 1967 r.45 Z m ie ­ n iła o n a n azw ę w ie lu d y k a s t e r i i 46 oraz o k re ś liła n a now o s tr u k ­ t u r ę i k o m p e te n c ję w sz y stk ic h in s ty tu c ji k u ria ln y c h . Sw ego ro ­ d z a ju u z u p e łn ie n ie m te j o d n o w y b y ł O g ó ln y R e g u la m in K u r ii R z y m s k ie j (22. II. 1968 r . ) 47, ja k ró w n ież N o rm y s p e c ja ln e obo­

w ią z u ją c e w S y g n a tu rz e A p o sto lsk iej (23. III. 1968 r.) 48.

M ów iąc o re o rg a n iz a c ji K u rii R zy m sk iej trz e b a zaznaczyć, że

~w je j s k ła d w eszły now e d y k a ste rie . N ow ą g ru p ę s ta n o w ią S e ­ k r e ta r ia ty : Jed n o śc i C h rześcijan , D la N ie c h rz e ścija n i D la N ie w ie ­

rzących.

P a p . P a w e ł VI, u s ta n a w ia ją c K o m isje posoborow e (3. I. 1966 r.) p o z o sta w ił S e k r e ta r ia t Jed n o ści C h rześcijan , u sta n o w io n y ju ż przez pap. J a n a X X III p ism em ap. S u p e rn o D ej n u tu d n ia 5 czerw ca 1960 r .49 K o n s ty tu c ja R e g im in i E cclesiae U n iversa e o k re ś liła o s ta ­ tecz n ie s tr u k tu r ę i k o m p e te n c ję tego S e k r e t a r i a t u 50, k tó ry o trz y ­ m a ł k o m p e te n c ję ró w n ież w sp ra w a c h doty czący ch Ż ydów w as­

pek cie re lig ijn y m .

S e k r e ta r ia t d la N ie c h rz e ścija n zo stał zap o w ied zian y przez pap.

P a w ła V I w h o m ilii w ygłoszonej .w d n iu 17 m a ja 1964 r. w b a z y ­ lic e W a ty k a ń s k ie j 51. P ism o zaś ap o sto lsk ie z 19 m a ja 1964 r. p o ­ w o ła ło do życia sp e c ja ln y zespół czyli S e k r e ta r ia t d la N iech rześci­

j a n 52. Jeg o s tr u k tu r ę i k o m p e te n c ję sp re c y z o w a ła K o n s ty tu c ja ap.

R e g im in i E cclesiae U n iv e r s a e 53. Z tą d y k a s te rią złączony je st TJrząd d la u trz y m a n ia k o n ta k tó w z m u z u łm a n a m i 54.

B ra k je s t u rzęd o w eg o d o k u m e n tu p o w ołującego do życia S e k re ­ ta r ia t d la N ie w ie rz ą c y c h 55. N a to m ia st w O sse rv a to re R om ano z 9

44 A A S 57 (1965) 952—955 (PPK. t. I, z. 1, nn, 398—417).

46 AAS 59 (1967) 885—928 (PPK , t. II, z. 1, n n . 1469—1690).

46 K o n g re g ac ja K ościoła W schodniego o trzy m ała liczbą m nogą: K on­

g re g a c ja K ościołów W schodnich; K o n g re g ac ja K onsystorialm a zm ieniła nazw ę n a: k o n g reg a cja B iskupów ; K o n g re g ac ja S oboru n a : K o n g re g ac ja S p ra w D uchow ieństw a,; K o n g re g ac ja Z akonów n a : K o n g re g ac ja Z a­

konów i I n s ty tu tó w Ś w ieckich; K o n g re g ac ja S em in a rió w i U n iw e rsy te ­ tów n a : K o n g re g ac ja N au c za n ia K atolickiego; K o n g re g ac ja R o zk rze- w ia n ia W iary n a : K o n g re g ac ja E w angelizow ania N arodów czyli R oz- k rz e w ia n ia W iary.

47 R egolam ento G enerale della Curia Rom ana: AAS 60 (1968) 129—■

176 (PPK, t. II, z. 1, nn. 1734— 1946).

48 P P K , t. II, z. 1, nn. 1947—2144.

49 M otu p ro p rio Finis Concilio, n. 11 (PP K , t. I, z. 1, n, 431).

50 K o n sty tu c ja , n. 92—95 (PPK , t. II, z. 1, nn. 1637— 1642).

51 AAS 56 (1964) 433.

62 T am że, s. 560.

53 K o n sty tu c ja , nn. 96—100 (PPK , t. II, z. 1, nn. 1643— 1647).

:54 T am że, n. 100 (j.w., n. 1647).

35 P or. d e l R e N., dz. cyt., s. 214.

(11)

12 Ks. E. Sztafrow ski [101'

k w ie tn ia 1965 r. sp o ty k a m y k r ó tk ą n o ta tk ę m ó w iącą o u s ta n o ­ w ie n iu tego S e k r e ta r ia tu i p o w ie rz e n iu k ie ro w n ic tw a k a rd . F r. K o­

enigow i, a rc y b isk u p o w i W ie d n ia 36. N a s k u te k ta k ie j s y tu a c ji n ie ­ k tó rz y p o d a ją jak o d a tę p o w o ła n ia te j d y k a s te rii 9 k w ie tn ia 1965 r . 57 T y m czasem A n n u a rio P o n tific io (1973 r.) w y m ie n ia d a tę k w ie tn ia 1965 r. (s. 416). A u to r o b szern eg o i g ru n to w n e g o o p r a ­ co w a n ia o K u rii R zy m sk iej N. del R e stw ie rd z a , że S e k re ta ria t, zo stał p o w o łan y w d n iu 7 k w ie tn ia 1965 >r. — podczas g d y dzień.

9 k w ie tn ia u w a ż a za d a tę u sta n o w ie n ia k a rd . K o en ig a P rz e w o d ­ n iczący m S e k r e t a r i a t u ss. W m o tu p ro p rio F inis C oncilio (3. I.

1966 r.) sp o ty k a m y ju ż u rz ęd o w ą w zm ian k ę o is tn ie n iu teg o S e­

k r e ta r ia tu ss. K o n s ty tu c ja R e g im in i E cclesiae U n iv e rsa e o k reśliła, d o k ła d n ie j jego s tr u k tu r ę i k o m p e te n c ję 60, do k tó re j n a le ż y m.i..

b a d a n ie a teizm u i n a w ią z y w a n ie w ed le m ożności d ia lo g u z n ie ­ w ierzący m i 81.

A oto d w ie n a stę p n e , ró w n ie ż now e d y k a s te rie K u rii R zy m sk ie j:

P a p ie s k a R a d a Ś w ieck ich i P a p ie sk a K o m isja „ Iu s titia e t P a x ” ., p o w o łan e w 1967 r. i z re o rg a n izo w a n e w 1976 r. W p ie rw sz e j f a ­ zie o b y d w a o rg a n y z o stały p o w o łan e przez m o tu p ro p rio C a th o li- ca m C h risti E cclesiam (6. I. 1967 r.) i o trz y m a ły n a z w ę : R a d a . Ś w ieck ich i P a p ie s k a K o m isja stu d ió w „ Iu s titia e t P a x ” 62.

O bydw ie in s ty tu c je n ie ty lk o pow ołano je d n y m aktem, p ra w ­ ny m , a<le iteż z o sta ły ze sobą ściśle złączone. P o sia d a ły w spólnego- przew odniczącego (k a rd y n a ła ) i w iceprzew o d n icząceg o (biskupa);

o trz y m a ły n a to m ia s t o d rę b n e s e k r e ta r ia ty i od ra z u rozdzielono' ic h k o m p e ten c ję. T a k i s ta n b y ł ty m czaso w y , bo oby d w ie in s ty ­ tu c je b y ły p o w o łan e n a sposób eksiperym entu n a o k res 5 la t. Po u p ły w ie tego te rm in u p rzed łu żo n o ich' d ziałaln o ść n a d alsze p ię ­ ciolecie. W n a s tę p n y m e ta p ie o b y d w a o rg a n y o trz y m a ły c a łk o ­ w itą au to n o m ię i z o stały z reo rg an izo w an e . W o d n ie sie n iu do R a ­ d y Ś w iec k ich u czy n iło to m o tu p ro p rio A p o sto la tu s p e ra g e n d i

z d n ia 10 g ru d n ia 1976 r .63, k tó re nieco zm ieniło n azw ę tego o rg a ­ n u : P a p ie s k a R a d a Ś w ieckich.

N a czele R a d y sto i i k ie r u je n ią k a rd y n a ł przew odniczący,..

56 L ’O sse rv a to re R om ano, 9. IV. 1965, s. 2.

57 P or, op. S i x J. F., Od „S y lla b u sa ” do dialogu, W arszaw a 1972...

s, 137.

58 Dz. cyt., s. 214.

69 M otu p ro p rio Finis Concilio, n. 11 (PPK , t. I, z. 1, n. 432).

68 K o n sty tu c ja , ran. 101—102 (PPK , t. II, z. 1, n n . 1648— 1649).

61 P or. P ism o S e k re ta ria tu d la N iew ierzących w sp ra w ie studium - ateiz m u i p rzy g o to w a n ia do d ialogu z niew ierzący m i, z d n ia 10 lipca.

1970 x. (PPK , t. III, z. 1, nn. 4977—5005) oraz In s tru k c ję n a te m a t d ia ­ logu z n ie w ierzą cy m i (28. V III. 1968 r.): AAS 60 (1968) 692—704 (PPK...

t. II, z. 2, nn. 3218—3298).

62 AAS 59 (1967) 25—28 (PPK , t. I, z. 3, nn. 1433—1443).

63 A A S 68 (1976) 696—700 (PP K , t. IX, z. 1, poz. 383).

(12)

I l l ] Działalność ustawodawcza Paw ła VI 13 w sp o m a g a n y przez zespół p re z y d ia ln y złożony z trz e c h k a r d y n a ­ łów i z s e k re ta rz a . K o m p e te n c ja R a d y o b e jm u je w sz y stk ie s p r a ­ w y z w iązan e z a p o sto la te m św ie c k ic h w K ościele o ra z z d y sc y p li­

n ą d o ty czącą św ie c k ic h ja k o ta k ic h .

R e o rg a n iz a cji d ru g ie g o o rg a n u d o k o n ało m o tu p ro p rio Iu s titia m e t pacem , ogłoszone p rzez p a p . P a w ła V I ró w n ież w d n iu 10 g r u ­ d n ia 1976 r . 64 K o m isja sk ła d a się z k a rd y n a łó w , b isk u p ó w , d u ­ c h o w n y c h i św ieck ich , m ia n o w a n y c h p rz e z p a p ieża n a o k re s p ię ­ ciu la t. K ie ru je n ią k a r d y n a ł przew o d n iczący , w sp o m a g a n y p rzez : s e k re ta rz a i p o d se k re trz a . Z a d a n ie m tego o rg a n u , je st a n a liz o w a ­

n ie — w z a k re sie d o k try n y , p a s te rz o w a n ia i a p o sto lstw a — s p ra w z w ią z a n y c h ze sp ra w ie d liw o śc ią i pokojem .

W śród n o w y c h d y k a s te rii K u rii R zy m sk iej p o ja w ił się ta k ż e G łó w n y U rząd S ta ty s ty c z n y K ościoła, p o w o łan y do życia k o n s ty ­ tu c ją ap. R e g im in i E cclesiae u n iv e rsa e. Jeg o g łó w n y m z a d a n ie m .je st z b ie ra n ie i p o rz ą d k o w a n ie w iadom ości, k tó re w y d a ją się k o ­

n ieczn e luib poży teczn e d la lepszego p o z n a n ia s ta n u K ościoła i d o ­ sta rc z e n ia pom ocy p a ste rz o m 6S.

M ając n a u w a d z e z m ian y poczy n io n e po w y d a n iu K o n sty tu c ji R e g im in i E cclesiae U n iversa e 66 trz e b a w sk azać n a jp ie rw n a K o n ­ s ty tu c ję A p. Sacra R itu u m C ongregatio (8. V. 1969 r . ) 67, k tó r a

d o k o n a ła p o d z ia łu do ty c h czaso w ej K o n g re g a c ji O brzędów n a d w ie now e: K o n g re g a c ję S p ra w K u ltu Bożego i K o n g re g a c ję S p ra w K a n o n iz a c y jn y c h . J e d n a k ż e ż y w o t K o n g re g a c ji S p ra w K u ltu B o­

żego tr w a ł z a le d w ie 6 la t. M ian o w icie w ro k u 1975 (11 listo p ad a ) K o n s ty tu c ją Ap. C onstans N obis 68 p ap. P a w e ł V I znosi d w ie d o ­ ty c h c z a s o d rę b n e K o n g re g a c je : S a k ra m e n tó w i S p ra w K u ltu B o­

żego, u s ta n a w ia ją c n a ic h m iejsce n o w ą o n a z w ie „K o n g re g a c ja S a k ra m e n tó w i S p ra w K u ltu B ożego”. D otychczasow y p o d z iał k o m p e te n c ji z o sta ł u trz y m a n y p rze z w y o d rę b n ie n ie d w ó ch sek cji:

S a k ra m e n tó w i S p ra w K u ltu Bożego.

P o o g ło szen iu K o n s ty tu c ji R e g im in i E cclesiae u n iv e rsa e w p ro ­ w a d z a P a p ie ż z m ia n y ró w n ie ż w u rz ę d a c h K u rii R zy m sk iej. W śród t e j g ru p y d y k a s te rii k o n s ty tu c ja w y lic z a ła n a p ie rw sz y m 'm iejscu K a n c e la rię A p o sto lsk ą, k tó r a b y ła n ie w ą tp liw ie n a js ta rs z y m u rz ę ­ d e m ap o sto lsk im , s ię g a ją c y m sw y m i p o c z ą tk a m i w ie k u IV, b ęd ąc przez d łu g i czas je d y n y m o rg a n e m iw sp ie ra ją c y m p a p ieża w k ie ro ­ w a n iu c a ły m K ościołem . K ie d y je d n a k z b ieg iem w ie k ó w p o ja ­ w ia ły się coraz to n o w e d y k a s te rie z a w ę ż ała się k o m p e te n c ja K a n ­ c e la r ii A p o sto lsk iej. W o s ta tn im czasie p rz e jm o w a ł ją coraz w y ­

64 AA S 68 (1976) 700—703 (j.w., poz. 382).

65 K o n sty tu c ja Ap., n. 129 (P P K j t. II, z. 1, n. 1683).

66 P e w n e zm iany zasygnalizow ano ju ż w cześniej, m ianow icie w od­

n ie s ie n iu do „R ady Ś w ieckich” i P ap ie sk ie j K o m isji „ lu s titia et P a x ”.

«7 A A S 61 (1969) 297—305 (PP K , t. II, z. 1, n n . 1694— 1733).

«• A A S 67 (1975) 417—420 (PP K , t. V III, z. 1, nn. 14573— 14581).

(13)

14 Ks. E. Sztafrow ski

ra ź n ie j P a p ie sk i S e k r e ta r ia t S t a n u 69. L ogicznym n a stę p stw e m t e j s y tu a c ji sta ło się m o tu p ro p rio p a p . P a w ła V I Q uo a p tiu s, z dnia.

27 lu te g o 1973 r . 79, k tó re zniosło K a n c e la rię A po sto lsk ą, a jej z a ­ d a n ia p rzek a zało P a p ie s k ie m u S e k re ta ria to w i S tan u .

O bok K u rii R zy m sk iej ro z u m ia n e j w zn aczen iu ścisły m d z ia ła ­ ją n a szczeblu ogólno k o ścieln y m ta k ż e in n e o rg a n y , k tó re są b ą d ź b ezp o śred n io zw iązane z poszczególnym i d y k a s te ria m i K u rii b ą d ź też n ie z a le żn ie od n ie j w s p ie ra ją P a p ie ż a w k ie ro w a n iu całym . K ościołem .

W g ru p ie p ie rw sz y c h w y p a d a n a jp ie rw w sk azać d w ie in s ty tu ­ cje: K o m isję T eologiczną i P a p ie sk ą K om isję B ib lijn ą ; o b y d w ie zw iązan e z K o n g re g a c ją N a u k i W iary . K o m isja T eologiczna zo­

s ta ła p o w o łan a 11 k w ie tn ia 1969 r .71, o trz y m u ją c ja k o g łó w n e z a ­ d a n ie św iad czen ie pom ocy S to licy A p o sto lsk iej, a w szczególny sposób K o n g re g a c ji N a u k i W iary , w ro z w a ż a n iac h n a te m a t w a ż ­ n ie jsz y c h spra.w d o k try n a ln y c h .

K o n s ty tu c ja R e g im in i E cclesiae u n iv e rsa e zazn aczy ła ogólnie, że w s p ra w a c h b ib lijn y c h K o n g re g a c ja N a u k i W ia ry p o zo staje w k o n ­ ta k c ie z P a p ie s k ą K o m isją B ib lijn ą (.n, 37). W d n iu 27 c z e rw c a

1971 r. u k a z a ło się m o tu p ro p rio S e d u la cura, k tó re z a w ie ra p rz e ­ p isy o k re śla ją c e n a now o s tr u k tu r ę w sp o m n ia n e j w y żej K o m is ji72.

Z o sta ła o n a ściśle zw iąza n a z K o n g re g a c ją N a u k i W i a r y 73. O d tą d fu n k c ję p rzew odniczącego K o m isji p ełn i k a rd y n a ł P r e f e k t w y m ie ­ n io n e j K o n g reg acji.

W c e n tru m z a in te re so w a n ia so b o ru z n a la z ły się m.i. s p r a w y śro d k ó w społecznego prze k azu . M ając n a u w ad ze tę d z ied zin ę w sp ółczesnego życia, pap. P a w e ł V I d o k u m e n te m w y d a n y m z w ła ­

sn e j in ic ja ty w y (In fr u c tib u s m u ltis ) w d n iu 2 k w ie tn ia 1964, po­

w o ła ł P a p ie s k ą R a d ę S p o łec zn y ch Ś ro d k ó w p rz e k a z y w a n ia m y ś li lu d z k i e j 74. P o w ierzo n o je j tro sce s p ra w y film u, ra d ia , te le w iz ji o ra z w szelk ich pism d ru k o w a n y c h . D la w p ro w a d z e n ia w życie po­

sta n o w ie ń so b o ro w y ch z a w a rty c h w d e k re c ie „ In te r m irific a ” , K o­

m isja w y d a ła o b sz e rn ą In s tru k c ję 7S.

69 P ap ie sk i S e k re ta ria t S ta n u na mocy K o n sty tu c ji Regim ini Eccle­

siae Universae p rz e ją ł od K an c ela rii Ap. S e k re ta ria t B rew iów A po­

stolskich, S e k re ta ria t B rew iów do p an u ją c y c h oraz S e k re ta ria t pism łacińskich, sta ją c się w te n sposób pow oli ja k b y p rzy w ró co n ą dawną.

K a n c e la rią A p ostolską p rz y sto so w a n ą do w spółczesnych p otrzeb (por..

M otu p ro p rio Quo aptius, w stą p — P P K , t. VI, z. 2, n. 11041).

70 A A S 65 (1973) 113— 116 (PPK , t. VI, z. 2, nn. 11036— 11047).

71 AAS 61 (1969) 540—541 (PP K , t. II, z. 2, nn. 3362—3373).

72 AA S (63 (1971) 665—669 (PP K , t. IV, z. 1, nn,. 7038—7058).

73 D odajm y, że P ap ie sk a K o m isja Biblijna, została p o w o łan a n a p o ­ c zątk u naszego stu lecia (30. X. 1902 r.), by w sp ie ra ć rozw ój stu d ió w b ib lijn y ch . D okonał tego pap. L eon X III pism em ap. Vigilantiae stu - diiąue.

74 AAS 56 (1964) 289—292 (PPK , t. I, z. 3, nn. 1421— 1432).

75 In s tru k c ja Comm.unio et progressio, z d n ia 23 m a ja 1971 r.: A A S

(14)

Działalność ustawodawcza Paw ła VI 15'

W o k re sie p o so b o ro w y m n a s tą p iła re o rg a n iz a c ja D om u P a p ie ­ skiego przez m o tu p ro p rio P o n tifica lis D om us, z d n ia 28 m a rc a 1968 r.76

P a p ie sk ą K o m isję O dnow y K o d ek su P ra w a K an o n iczn eg o po­

w o ła ł jeszcze p ap . J a n X X III w d n iu 28 m a rc a 1963 r. Z aczęła o na je d n a k w p e łn i sw oje p ra c e d o p iero po zak o ń czen iu S o b o ru W a ­ ty k a ń sk ie g o II. Pa<p. P a w e ł V I n ie je d n o k ro tn ie p o d e jm o w a ł a k ty zw iązan e zw łaszcza ze s tr u k tu r ą osobow ą K om isji. O n też w d n iu 17 k w ie tn ia 1964 r. p o w o łał Z espół K o n su lto ró w (o b ejm u ją cy 70 osób), k tó ry s ta ł się o rg a n e m d o ra d c z y m K o m isji 77.

W d n iu 16 c zerw ca 1972 r. w m iejsce d o ty ch cz aso w e j P a p ie sk ie j K o m isji re d a g o w a n ia W schodniego K o d ek su P r a w a K anonicznego, po w o łał Ojciec św . P a p ie sk ą K o m isję odnow y W schodniego K o ­ d e k su P r a w a K an o n iczn eg o 78.

Z a ra z po za k o ń c z en iu p ra c S o b o ru zo stała u sta n o w io n a sp e c ja l­

n a K o m isja, k tó r e j p o w ierzono z a d a n ie I n te r p r e ta c ji d o k u m e n tó w poborow ych. M ian o w icie w d n iu 3 sty czn ia 1966 r. p ap. P a w e ł VI p o w o łał m.i. C e n tra ln ą K om isję P o s o b o ro w ą 79, k tó ra o trz y m a ła d w a z a d a n ia : 1° u z g a d n ia n ia p ra c w sz y stk ic h K o m isy j P o so b o ­

ro w y c h i 2° in te r p r e ta c ji k o n s ty tu c ji i d e k re tó w soborow ych, ile ­ k ro ć o k aże się to konieczne lu b p o ż y te c z n e 80. S e k r e ta r ia t S ta n u , p ism em z d n ia 11 lip c a 1967 r. p o d ał do w iadom ości, że O jciec św.

po w o łał P a p ie s k ą K o m isję I n te r p r e ta c ji D e k retó w S o boru W a ty ­ k a ń sk ie g o II 81. W reszcie d n ia 14 k w ie tn ia 1969 r. u k a z a ło się w y ­ ja śn ie n ie tegoż S e k r e ta r ia tu stw ie rd z a ją ce , że k o m p e te n c ja w ym . w y żej K o m isji ro zciąg a się ta k ż e >na d o k u m e n ty S to licy A p o sto l­

sk ie j, w p ro w a d z a ją c e w życie u c h w a ły so b o ro w e 82.

P o zy c ja p ra w n a K u rii R zy m sk iej w czasie o p ró ż n ien ia S tolicy A p o sto lsk iej zo stała u re g u lo w a n a o sta tn io K o n sty tu c ją A p. R o­

63 (1971) 593—656 (PPK , t. IV, z. 1, n a 7C83—7269). O b ejm u je ona 187 num erów .

76 A A S 60 (1968) 305—315 (PPK , t. II, z. 1, nn. 2342—2395).

77 Por. Com m unicatio-nes 9 (1977) 63, n. 2.

78 Leges Ecclesiae post CIC editae (collegit X. O c h o a), t. IV, kol.

6279. K o n g re g ac ja N auczania K atolickiego ery g o w ała 7 lipca 1971 r.

W y d z i a ł K anonicznego P ra w a W schodniego n a P a p ie sk im In sty tu c ie W schodnim : AAS 63 (1971) 791—792 (PP K , t. IV, z. 1, n.n. 6729—

6973).

70 M otu p ro p rio Finis Concilio pow ołało przed e w szy stk im K om isje P osoborow e, k tó re m ia ły św iadczyć pom oc p rzy w p ro w a d za n iu w ży­

cie p o sta n o w ień soborow ych. Dla k o o rd y n ac ji p rac w sp o m n ia n y ch K o­

m isji u sta n o w ił P ap ież K o m isję C e n traln ą , po w ierzając jej rów nież za d an ie in te rp re ta c ji d o k u m en tó w soborow ych (PP K , t. I, z. 1, n. 425).

80 Oto .pełna nazw a te j K om isji: Com m issio C entrali« co o rd in a n d is post C oncilium latooribus et Concilii D ecretis in te rp re ta n d is.

81 L eges Ecclesiae post CIC editae, t. III, kol. 5217 (n. 3577): P o n - tific ia Com m issio D eeretis Concilii V atican i II In te rp re ta n d is.

82 Tam że, t. IV, kol. 5514 (n. 3738).

(15)

16 Ks. E. Sztafrow ski [14]

m ano P o n tific i elig en d o (1. X. 1975 r.) w d w ó ch k o le jn y c h ro z­

d ziałach : 1° N ie k tó re u rz ę d y w czasie o p ró ż n ie n ia S to licy Ap.

i 2° u p ra w n ie n ia K o n g re g a c y j i T ry b u n a łó w K u rii R zy m sk iej w czasie o p ró ż n ie n ia S to licy A p .83

K ie d y m ó w im y o K u rii R zy m sk ie j w y p a d a od ra z u w sp o m n ieć o in n y m o rg a n ie w sp ie ra ją c y m P a p ie ż a , ale w k ie ro w a n iu p rzez niego kościołem p a r ty k u la rn y m , tj. d iecez ją rzy m sk ą. W te j m a ­ te rii m a m y do o d n o to w a n ia tr z y d o k u m e n ty . M otu p ro p rio R o - m a n a e U rbis (8. II. 1966 r.) w o k re sie b ezp o śred n io posoborow ym k ie ro w a n ie d ie ce zją rz y m sk ą b a rd z ie j p rz y sto so w ało do p o trz e b w sp ó łc z e sn y c h 84. B yło to je d n a k ty lk o d o ra ź n e i ty m czaso w e za- . ła tw ie n ie sp ra w y . S tą d p ap. P a w e ł V I p ro m u lg o w a ł w d n iu 28 sty czn ia 1977 r. n o w y d o k u m e n t, ty m ra z e m w fo rm ie b a rd z ie j u ro czy ste j, m ian o w icie K o n sty tu c ję Ap. V ica ria e p o te s ta tis 8S. Z a ­ m ieszczone w n ie j n o rm y s a n k c jo n u ją i u z u p e łn ia ją , bądź te ż w r a ­ zie p o trz e b y u c h y la ją d o ty ch czaso w e z a rz ą d ze n ia d o tyczące W i- k a r ia tu M iasta. W cześniej, bo w d n iu 30 czerw ca 1968 r. u k azało się m o tu p ro p rio R o m a n a e dioecesis, re g u lu ją c e sp ra w ę n a d a w a ­ n ia b e n e fic jó w k o śc ie ln y c h w R zy m ie 86.

4. P ozostałe z m ia n y w za k re sie p ra w a osobow ego

N a p ie rw sz y m m ie jsc u tr z e b a w yliczyć w sp o m n ia n ą ju ż k ilk a ­ k r o tn ie k o n s ty tu c ję A p. R o m a n o P o n tific i eligendo, z d n ia 1 p a ź ­ d z ie rn ik a 1975 r., k tó r a n a n o w o u re g u lo w a ła s p ra w y zw ią zan e ' z o p ró ż n ie n ie m S to lic y A p o sto lsk iej i w y b o re m B isk u p a R zy m sk ie­

go 87.

W y p e łn ia ją c ży czenie O jców so b o ru , z a w a rte w d e k re c ie C hri- stu s D o m in a s (nn. 9, 2 i 10, 1), P a w e ł V I p ro m u lg u je w d n iu 24 czerw ca 1969 r. m o tu p ro p rio S o llic itu d o o m n iu m E c c le s ia r u m 88, do ty czące fu n k c ji le g a tó w B isk u p a R zym skiego.

K ilk a d o k u m e n tó w u w z g lę d n ia b isk u p ó w , zw łaszcza ty ch , k tó rz y w y k o n u ją p a s te rs k ie p o słu g i w k o ścio łach p a r ty k u la rn y c h , tj.

w d iecezjach . G dy m a m y n a u w ad z e u p ra w n ie n ia p rz y słu g u ją c e b isk u p o m n a le ż y w sk azać p rz e d e w sz y stk im d w a d o k u m e n ty :

1° M otu p ro p rio P astorale m u n u s z d n ia 30 listo p a d a 1963 r .89 u d z ie la ją ce b isk u p o m p e w n y c h u p ra w n ie ń i p rz y w ilejó w . D o k u ­ m e n t u k a z a ł się w p ie rw sz y m ro k u p o n ty fik a tu P a w ła V I i zm ie- 83 K o n sty tu c ja Apt, nn. 14—26 (PP K , t. V III, z. 11, nn. 14478—■

14490).

84 AAS 58 (1966) 115— 118 (PPK , t. X, z. 1, poz. 433).

85 AAS 69 (1977) 5— 18 (j.w., poz. 434).

36 AA S 60 (1968) 377—381 (PPK , t. II, z. 1, n n . 2261—2282).

v AAS 67 (1975) 609—645 (PP K , t. V III, z. 1, nn. 14447— 14572)i 88 AA S 61 (1969) 473—484 (PPK , t. II, z. 1, ran. 2283-^341).

89 AAS 56 (1964) 5— 12 (PP K , 1 I, z. 1, nn. 1—52).

(16)

115] Działalność ustaw odaw cza Paw ła VI 17 r ż a ł do z a a k c e n to w a n ia pozycji b iskupów . B y ł też odp o w ied zią n a p o s tu la ty w y su w a n e p rze z O jców w czasie Soboru. W p ie rw sz e j części m o tu p ro p rio zam ieszcza u p ra w n ie n ia , k tó re n a m ocy p r a ­ w a p rz y s łu g u ją b isk u p o w i re z y d e n c ja ln e m u (i ty m , k tó rz y są z n im zró w n a n i) od m o m e n tu o b ję c ia diecezji, a k tó re m ogą być

■delegowane je d y n ie b isk u p o m : k o a d iu to ro w i i pom ocniczym oraz w ik a riu s z o w i g e n e ra ln e m u , n ig d y zaś in n y m , o ile n ie m a o ty m w y ra ź n e j w z m ia n k i w sa m y c h u p ra w n ie n ia c h . T y ch u p ra w n ie ń w yliczo n o 40. N ie k tó re z n ic h z d e a k tu a liz o w a ły się w późniejszym o k re s ie posob o ro w y m n a s k u te k w y d a n ia n o w y ch z a r z ą d z e ń 90.

W części d ru g ie j z n a jd u je się 8 p rz y w ile jó w p rz y słu g u ją c y c h w s z y ­ s tk im b isk u p o m , ta k re z y d e n c ja ln y m ja k i ty tu la r n y m od ch w ili a u te n ty c z n e g o zaw ia d o m ie n ia o p ro w iz ji k an o n iczn ej.

2° M o tu p ro p rio De E p isco p o ru m m u n e rib u s, z d n ia 15 c z erw ca 1966 r .91, p o szerzy ło w ład zę d y sp e n so w a n ia p rz y słu g u ją c ą p a ste ­ rzo m diecezji. S ta n o w iło ono w y p e łn ie n ie u c h w a ły so b o ro w ej z a ­ w a r te j w d e k re c ie C h ristu s D o m in u s (n. 8, b). W e w sp o m n ian y m d o k u m en cie P a p ie ż o k re ślił p rz y p a d k i, w k tó ry c h sobie re z e rw u je -dyspensę od p ra w a kościelnego. Id e n ty c z n ą w ład zę b isk u p o m K o­

ścio łó w W sch o d n ich P a w e ł V I p rz y z n a ł w d n iu 2 m a ja 1967 r.

w m o tu p ro p rio E piscopalis p o te sta tis 92.

U rzą d M ię d zy n aro d o w y ch S p ra w K o ścieln y ch ogłosił w d n iu 25 rn a rc a 1972 r. now e p rzep isy dotyczące k a n d y d a tó w do b isk u p stw a w K ościele Ł a c iń s k im 93. N a to m ia st K o n g re g a c ja S p ra w K u ltu B ożego, d e k r e te m z d n ia 9 p a ź d z ie rn ik a 1972 r . 94 u re g u lo w a ła na n o w o s p ra w ę w sp o m in a n ia b isk u p a w M o d litw ie E u c h a ry sty c z n ej.

P rz e p is y posoborow e d o k o n a ły p e w n y c h u proszczeń w o d n ie sie ­ n iu do o d z n a k i o b rzęd ó w p o n ty fik a ln y c h , ja k ró w n ież g d y idzie

•o s tr ó j b isk u p ó w o ra z p rz y s łu g u ją c e im ty tu ły 9S.

W iele s p ra w z w ią z a n y ch z p o słu g ą b isk u p ó w d ie c e z jaln y c h r e ­ g u lu je m o tu p ro p rio E cclesiae S a n cta e, k tó re w p ierw szej części za­

w ie r a n o rm y w y k o n aw cz e do d w ó ch d e k re tó w soborow ych: C h ri- .stus D o m in u s (o p a s te rs k ic h z a d a n ia c h b isk u p ó w w K ościele)

90 P or. S z t a f r o w s k i E., Prawo Kanoniczne w okresie odnowy soborow ej, t. I, W arszaw a 1976, s. 317 m .

91 A A S 58 (1966) 467—472 (PP K , tu I, z. 1, nn. 179—226).

92 AA S 59 (1967) 385—390 (j.w., n n . 227—256).

93 AAS 64 (1972) 386—391 (PP K , t. V, z. 1, n n . 8725—8759).

94 T am że, ss. 692—694 (j.w., nn. 8760—8771).

95 M otu p ro p rio Pontificalia insignia (21. VI. 1968) w p ro w ad ziło zm ia- Jiy w u ży w a n iu odanak p o n ty fik a ln y c h : AA S 60 (1968) 374—377 — P P K , t. II, zi. 1, nn, 2396—2409; In s tr u k c ja Pontificales ritus (21. VI.

1968): tam że, ss. 406—414 — j.w., nn. 2410—2455 poczyniła uproszczenia

■w obrzędzie i o d zn ak ach p o n ty fik a ln y c h ; In s tru k c ja Ut sive P ap ie sk ie g o S e k re ta ria tu S ta n u (31. III. 1969) dotyczy stro ju , ty tu łó w i o d zn a k k ard y n a łó w , b isk u p ó w i niższych p ra ła tó w : AAS 61 (1969) .334—340 — P P K , t. II, z. 1, n n . 2456—2505.

2 — P r a w o K a n o n ic z n e

(17)

18 Ks. E. Śztafrow ski [161 i P re sb y te ro ru m ordinis (o życiu i p o słu d ze k ap ła n ó w ) 96. W sposób n ie z w y k le w y c z e rp u ją cy cała p o słu g a b isk u p a zo sta ła u k a z a n a w o b szern e j In s tru k c ji K o n g re g a c ji B isk u p ó w (Ecclesiae im a g o ) z d n ia 22 lu teg o 1973 r .97

T rz e b a «też w ty m m ie jsc u o d n o to w ać p o ja w ie n ie się w o k re s ie p o so b o ro w y m n o w y ch o rd y n a riu s z y p e rso n a ln y c h : p r a ła ta p e rso ­ n a ln e g o 98 i d e le g a ta d u sz p a ste rz y m ig ra n tó w 99.

B isk u p i d ie c e z jaln i o trz y m a li znacznie w ięk szą sw obodę w za­

k re sie o b sa d z a n ia s ta n o w isk k o ścieln y ch , n a s k u te k zn iesien ia r e ­ z e rw a tó w p ap iesk ic h , eg zam in u k o n k u rso w eg o o ra z in n y c h r e s tr y k ­ cji o b o w ią z u ją c y ch d o ty c h czas w te j m a te rii 10°.

K o n g re g a c ja B isk u p ó w o g ło siła w d n iu 29 c z erw ca 1975 r. d e ­ k r e t d o ty cząc y n a w ie d z a n ia p ro g ó w apostolskich, oraz. spraw o zd ań , d ie c e z jaln y c h 101.

G dy idzie o b isk u p ó w k o a d iu to ró w i pom ocniczych, to prawo>

posoborow e — m a ją c n a u w ad ze p o s tu la t z a w a rty w d e k re c ie C h ristu s D o m in u s (n. 25, 1) — p o d ję ło p ró b ę w ięk szeg o z a a k c en ­ to w a n ia ich godności b isk u p iej. K o n k re tn y m tego w y ra z e m j e s t nało ż en ie p ra w ie fo rm a ln e g o o b o w iązk u n a b isk u p a diecezjalnego,, b y k o a d iu to ra m ia n o w a ł w ik a riu sz e m g e n e ra ln y m , b isk u p a zaś po­

m ocniczego w ik a riu sz e m g e n e ra ln y m lu b b is k u p im 102. Ponadto- b isk u p i pom ocniczy, w czasie o p ró żn ien ia stolicy b isk u p ie j nie. t r a ­ cą u p ra w n ie ń , ja k ie p o siad ali p ia s tu ją c w cześniej (sede p len a ) fu n k c ję w ik a riu sz a g e n e ra ln e g o lu b b isk u p ieg o 103. D la te j s a m e j p rzy czy n y ci, k tó rz y d o k o n u ją w y b o ru w ik a riu sz a k a p itu ln e g o po­

w in n i w y b ra ć n a te n u r z ą d jed n eg o z b isk u p ó w pom ocniczych B isk u p i d ie c e z jaln i o trz y m a li n o w y ch w sp ó łp raco w n ik ó w , k tó r y ­

56 M otu p ro p rio Ecclesiae Sanctae z d n ia 6 sie rp n ia 1966 r.: A A S 58 (1966) 757—787 (PPK , t. I, z. 1, ran. 59— 103).

97 Directorium de paśtorali m unere Episcoporum, Ty.pi® Polyglottis.

V aticanis 1973 (PP K , t,. VI, z. 1).

98 P or. m o tu p ro p rio Ecclesiae Sanctae, I, n. 4,4 (PPK , t. I, z. 1,.

n. 64) i K o n sty tu c ja Ap. Regim ini Ecclesiae Universae, n. 49 § 1 (PPK , t. II, z. 1, n. 1557).

99 I n s tr u k c ja K o n g re g ac ji B iskupów (22. V III. 1969 r.) dotycząca-, d u sz p a ste rstw a em ig ran tó w , nn. 44—51 (PPK , t. II, z. 2, n n . 3092—

3109).

100 M otu p ro p rio Ecclesiae Sanctae; 1, n, 18 (PP K , t. I, z. 1, n. 78)- 101 AAS 67 (1975) 674—676 (PPK , t. V III, z. 1, n a 14582— 14601). O p ra ­ cow ano też n o w y F o rm u la rz sp raw o zd a ń p ię cio letn ich (j.w., n n . 14605—

14696).

102 P or. M otu p ro p rio Ecclesiae Sanctae, I, n. 13 § 2 (PPK , t. I,, z. 1, n. 73); I n s tr u k c ja Ecclesiae imago, n. 199, 3 i 201, 2 (PPK , t. VI„

z. 1, nn. 10941 i 10952).

103 M otu p ro p rio Ecclesiae Sanctae, I, n. 13 § 3 (P P K , t. I, z. 1, n. 73).

104 Tam że.

(18)

[17] Działalność ustaw odaw cza Paw ła VI 19 m i m o g ą b yć w ik a riu s z e b isk u p i, w y p o sażen i w ra z ie p o trz e b y w godność b isk u p ią 10S.

M a ją c n a u w a d z e n a d a n ie w ięk szej sk u teczn o ści b isk u p ie m u po­

słu g iw a n iu w K ościele p a r ty k u la r n y m n a k a z a n o lu b zalecono po­

w o ła n ie sz e reg u o rg a n ó w d o rad cz y ch . N a p ierw sze m iejsce w y s u ­ w a się R a d a K a p ła ń sk a , k tó r a w y ra ź n ie n a w ią z u je do o k re su , w k tó ry m b isk u p m ia ł p rz y sobie całe g ro n o p re z b ite ró w , w sp ie ­ ra ją c e go b ezp o śred n io w w y p e łn ia n iu p a s te rs k ie j posługi. P o w o ­ ła n ie tego o rg a n u dorad czeg o je st o b o w iązk iem każdego b isk u p a d ie c e z jaln e g o 106.

P o ja w ie n ie się n ow ego o rg an u , k tó reg o fu n k c je są n ie m a l id e n ­ ty c z n e z z a d a n ia m i z w ią zan y m i d o tą d z k a p itu łą k a te d ra ln ą , w y ­ łoniło od ra z u s p ra w ę ich w z a je m n e j re la c ji, a ta k ż e p y ta n ie co do przyszłości dotychczasow ego o rg a n u . N a ra z ie tym czasow o zach o w an o u p ra w n ie n ia k a p itu ły , ale w y ra ź n ie p rzy zn an o p ie rw ­ szeń stw o R ad jzie K a p ła ń sk ie j, je j re z e rw u ją c ty tu ł s e n a tu b isk u p ie ­ go. W szystko je d n a k w sk a z u je n a to, że k a p itu ły n ie z o sta n ą zn ie­

sio n e 107.

D ru g im w a ż n y m o rg a n e m , k tó ry n ie ty lk o m oże w y p o w ia d a ć sw o je zdanie, lecz jed n o cześn ie św iad czy ć w sze c h stro n n ą pom oc w p o d e jm o w a n iu ró żn y c h in ic ja ty w d u sz p a ste rsk ic h o p a rty c h n a g łę b o k im s tu d iu m te o re ty c z n o -p ra k ty c z n y m , je s t R a d a D u sz p a ste r­

ska. O rg a n te n o b e jm u je ró w n ież św ieck ich , k tó rz y n a w e t p o w in ­ n i sta n o w ić w n im w iększość. N ie je s t je d n a k n a k a z a n y 108.

G dy idzie o p o z o stałe o rg a n y to n a le ż y w sk az ać n a stę p u ją c e K o m isje:

1° K o m isja L itu rg ic z n a , n a k a z a n a ju ż w K o n sty tu c ji so b o ro w ej 0 L itu rg ii (n. 45, 1), o trz y m a ła d o k ła d n ie jsz e o k re śle n ie s tr u k tu r y 1 k o m p e te n c ji w p ra w ie posob o ro w y m 109. G łó w n y m je j za d a n ie m je s t re a liz o w a n ie odn o w y litu rg ic z n e j p o d ję te j n a sz e ro k ą sk a lę w o k re sie posoborow ym .

2° K o m isja M u zy k i K o ścieln ej z o sta ła zaleco n a przez K onsity- 105 M otu p ro p rio Ecclesiae Sanctae, I, n. 14 §§ 1—5 (PP K , t. I, z. 1, n. 74). Por. I n s tru k c ja Ecclesiae imago, n. 202 (PP K , t. VI, z. 1, n n . 10954— 10957).

106 M otu proiprio Ecclesiae Sanctae, I, n. 15 §§ 1—5 (PP K , t. I, z. 1, n. 75); O kólnik K o n g re g ac ji S p ra w D ucho w ień stw a (11. IV. 1970): A A S 62 (1970) 459—465 (PP K , t. III, z. 11, nn. 4565—4597); I n s tr u k c ja Eccle­

siae imago, n. 203 (PPK , t. VI, z. 1, n n , 10958— 10963).

107 W sk azu je n a to I n s tr u k c ja Ecclesiae imago, n. 205 (j.w., n n . 10969— 10971) .i p rz e d e w szy stk im sc h em a t now ego K odeksu, K sięg a II o L udzie Bożym, kan. 317—325.

108 M otu p ro p rio Ecclesiae Sanctae, I, n. 16 §§ 1—5 (PP K , t. I, z. 1, n. 76); O kólnik K o n g re g ac ji S p ra w D uchow ieństw a, z d n ia 25. I. 1973 r.

(PP K , t. V II, z. 1, n n . 12965—12994); I n s tr u k c ja Ecclesiae imago, n. 204 (PP K , t. VI, z. 1, nn. 10964— 10968).

109 I In s tru k c ja W ykonaw cza do k onst. soborow ej o L itu rg ii In ter oecumenici (26. IX. 1964 r.), n. 47 (PP K , Ł I, z. 2, o n . 891—895).

Cytaty

Powiązane dokumenty

metrycznej w wierszu polskim.. do W ielkanocy, in str.. Piw iński, por.. Analogiczne obserwacje nad językiem swoim oraz językiem rodziców i dziadków zrobiło pięciu

Praca ta jest w zasadzie om ówieniem tylko nowel Żeromskiego, nie izoluje ich jednak z całości jego twórczości, prze­ ciwnie, jedynie na tle tej całości

Okazuje się mianowicie, że istnieje jeden jeszcze tekst poematu, od dotychczasowych zgoła odmienny i — jak się zdaje — ostateczny.. Nie miał go w ręku

W spraw ie źródeł dydaktyzmu komedii Krasickiego dyskutujący sprzeci­ w ił się poglądom referenta, który stwierdził, że dydaktyzm ten wywodzi się z tradycji

Wellicht kan een analyse van deze gegevens antwoord geven op de vraag wat de opgetreden schade aan de oeverwerken is bij een aanvaring van een schip, waarbij dan echter wel de

Binnen Liander wordt er nu naast open data, ook gekeken naar het Datashare project voor niet-open data, zoals infrastructuurdata (nog niet open).. Asset data – zowel bovengronds als

Data test results show that MSA can successfully reveal different scaling regimes in complex systems such as Lagrangian and two-dimensional turbulence, which have been

Figure 2 illustrates coherent flow structures in the wake of an unmodified cylinder at three different Reynolds numbers: Re D =100 is characterised by a 2D wake; at Re D =200 the