1. Tkaniny i barwy czasu. 1. Cele lekcji

1.

Tkaniny i barwy czasu.

1. Cele lekcji

1. Wzbogacenie słownictwa o związki frazeologiczne z wyrazami: kulawy, kulawo, kuleje.

2. Poznanie niektórych gatunków tkanin.

b) Umiejętności

1. Analiza treści wiersza, formułowanie wniosków.

2. Rozumienie wieloznaczności przesłania.

3. Wykonanie projektu odzieży z doborem materiałów.

c) Postawy

1. Świadomość, że życie nigdy nie jest idealne jak w niebie, ale jest różnorodne, kolorowe, bywa słodkie jak czekolada.

2. Świadomość również tego, że marzenia rzadko się spełniają, ale ci, co je mają, są szczęśliwi.

3. Metoda i forma pracy

Drama, burza mózgów, projekt odzieży, samodzielna wypowiedź pisemna.

3. Środki dydaktyczne

1. Tekst wiersza Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej pt. Czas, krawiec kulawy.

2. Skrawki różnych materiałów.

3. Kartony bristolu z bloku technicznego.

4. Klej do papieru, nożyczki.

4. Przebieg lekcji

a) Faza przygotowawcza

Powitanie. Nauczyciel pyta uczniów, jakie są ich ulubione kolory ubrań lub ich połączenia. Pyta też, jakie materiały najbardziej lubią; niewielu uczniów zna nazwy materiałów, więc dobrze byłoby, gdyby nauczyciel miał próbki różnych tkanin i pokazał je uczniom, wymieniając nazwy. Zapisanie tematu

lekcji na tablicy i w zeszytach. 5 min.

b) Faza realizacyjna

1. Nauczyciel głośno czyta wiersz M. Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej pt. Czas, krawiec kulawy.

Uczniowie czytają go po cichu. 2 min.

2. Jeden z uczniów przypomina krótko poznaną w 4-tej klasie baśń H. Ch. Andersena pt. Nowe szaty cesarza. Nauczyciel pyta, co wspólnego jest w baśni i w poznanym teraz wierszu. 3 min.

3. Dwoje uczniów odgrywa scenkę na podstawie wiersza. Chłopiec grający Czas ma doklejone chińskie wąsiki (wykonane wcześniej przez nauczyciela lub przez któregoś z uczniów na podstawie rysunku lub zdjęcia z wąsatym Chińczykiem). Rusza się żywo, ale kuleje. Skrawki materiałów przynieśli uczniowie; teraz złożyli je na „stole krawieckim”. Nauczyciel wręcza aktorom krótką instrukcję na karteczkach, których nikt inny nie widzi: „Najpiękniejszy materiał sprzedany do nieba jest niewidoczny dla widzów, leży za szafą, a podmiot liryczny ujrzał go przypadkiem”. Dzieci odgrywają scenę własnymi słowami, ale zgodnie z treścią wiersza.

5 min.

4. Dziewczynka odgrywająca rolę klientki mówi, co czuła, gdy krawiec schował przed nią najpiękniejszy skrawek materiału. Następnie widzowie mówią, co czuli i myśleli w trakcie oglądania scenki. Nauczyciel pyta, czy dzieci lubią czekoladę i jej kolor; pyta, z czym kojarzy się dzieciom wyraz: czekolada; czy czekoladowy materiał jest brzydki? 5 min.

5. Dzieci otrzymują po jednym słowniku frazeologicznym na dwie osoby. Zostają podzielone na 3 grupy. Jedna szuka związków z wyrazem: kulawy, druga: kuleje, trzecia: kulawo. Po chwili wybrani uczniowie odczytują znalezione związki. Na tablicy i w zeszytach zostają zapisane te, które pasują do krawca z wiersza. Nauczyciel pyta, czy z tego, co zapisano o krawcu kulawym, wynika, że Czas jest dobrym krawcem, czy raczej złym? 5 min.

6. Pytanie nauczyciela: co szyje Czas dla nas – swoich klientów? Wszystkie pomysły zostają zapisane na tablicy w kolumnie, następnie zweryfikowane.

5 min.

7. Następne pytanie: z jakich materiałów może szyć Czas? Co to są te skrawki Czasu? Również wszystkie pomysły zostają zapisane – w kolumnie obok – a potem zweryfikowane. 5 min.

8. Uczniowie projektują ze skrawków materiałów ubranie, przyklejając wycięte elementy odzieży do kartonu z bloku technicznego. Projekt może nosić nazwę: „Niebiańskie szczęście”, „Suknia aniołów”, „Rajski garnitur” czy coś podobnego – związanego z niebem. 8 min.

c) Faza podsumowująca

Praca domowa: zastanów się, co może być tym najpiękniejszym skrawkiem Czasu, który nie jest dla ludzi, tylko zarezerwowany dla nieba. Wyjaśnij to pisemnie w 3-5 zdaniach. 2 min.

5. Bibliografia

1. Chłopecki Jerzy, Czas – świadomość – historia: uwarunkowania potocznej świadomości czasu, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, Rzeszów 1986.

2. Cieślikowski Jerzy, Słowo – obraz – gest czyli o intersemiotycznej naturze tekstów dziecięcych, II Biennale Sztuki dla Dziecka, Poznań 1975.

3. Hudzik Jan Paweł, Pamięć i czas w kulturze, filozofii i pedagogice: zarys zagadnienia w ujęciu hermeneutycznym, [BN], 2000.

4. Korzeniowska Małgorzata (tł. Z ros.), Przestrzeń, czas, ruch, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1976.

5. Życie i twórczość M. Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej na stronie:

http://lukaszbiskup1.webpark.pl/029.htm#

6. Załączniki

a) Karta pracy ucznia brak

b) Zadanie domowe brak

7. Czas trwania lekcji

45 minut

8. Uwagi do scenariusza

brak