Słaba zbieżność
Definicja: Niech (µn)∞n=1 będzie ciągiem rozkładów prawdopodobieństwa na przestrzeni (E, B(E)). Powiemy, że ciąg ten jest słabo zbieżny do rozkładu µ (ozn. µn ⇒ µ), jeśli zachodzi jeden z równoważnych warunków:
a) dla każdego A ∈ B(E) mamy limn→∞µn(A) = µ(A), o ile µ(δA) = 0;
b) limn→∞REf dµn = REf dµ dla wszystkich funkcji f : E → R ograniczonych i (jedno- stajnie) ciągłych;
c) ciąg funkcji charakterystycznych ϕµn(t) jest zbieżny do funkcji charakterystycznej ϕµ(t);
d) Fµn(t) → Fµ(t) w każdym punkcie ciągłości t dystrybuanty granicznej F .
Definicja: Niech X, X1, X2, . . . będą zmiennymi losowymi, a µ, µ1, µ2, . . . ich rozkładami.
Ciąg Xn jest zbieżny do X według rozkładu (ozn. Xn
−→ X), jeśli µD n⇒ µ.
Uwaga: Ponieważ REf dµX = Ef (X), to Xn −→ X wtedy i tylko wtedy, gdy dla każdejD funkcji (jednostajnie) ciągłej i ograniczonej Ef (Xn) → Ef (X).
Fakt: Zbieżność według prawdopodobieństwa implikuje zbieżność według rozkładu.
Fakt: Zbieżność według rozkładu do zmiennej losowej stałej implikuje zbieżność według prawdopodobieństwa do tej samej stałej.
Fakt: Jeśli Xn−→ X i YD n−→ c, to XD n+ Yn−→ X + c i XD nYn −→ cX.D
Centralne twierdzenie graniczne
Twierdzenie: Niech X1, X2, . . . będzie ciągiem niezależnych zmiennych losowych o jedna- kowym rozkładzie, przy czym istnieją skończone EX1 i V arX1 oraz V arX1 > 0. Wówczas
X1+ X2+ . . . + Xn− nEX1
√nV arX
−→ X,D
gdzie X ∼ N (0, 1).
Wniosek: Niech Sn oznacza liczbę sukcesów w schemacie n prób Bernoulliego z prawdo- podobieństwem sukcesu p. Jeśli np(1 − p) > 9 to
P a ¬ Sn− np
√npq ¬ b
!
−−−→n→∞ φ(b) − φ(a),
gdzie φ oznacza dystrybuantę rozkładu N (0, 1).