Równanie przewodnictwa cieplnego
Spis treści
1 Przykładowe rozwiązania 2
2 Zestaw zadań do ćwiczenia samodzielnego 5
1 Przykładowe rozwiązania 2
1 Przykładowe rozwiązania
Zadanie 1.1.
Rozwiazać równanie przewodnictwa cieplnego
ut = a2uxx, u(0, t) = 0, ux(l, t) = Ae−t, u(x, 0) = T , (1) dla0 x l, t 0, a = 0 i A = 0.
Sens fizyczny tego zagadnienia jest nastepuj acy: u jest tepmeratur a w pr ecie o długości l i małym przekroju, który można zaniedbać; t oznacza czas, x mierzy odległość od jednego z końców preta. W chwili poczatkowej temperatura w punktach pr eta jest stała i wynosi T , natomiast jeden z końców ma ustalona temeperatur e środowiska równą 0, w drugim końcu temeperatura zmienia si e adiabatycznie i jest dana przez funkcje t → Ae −t. Musimy jeszcze ustalić warunek zgodności. Wynika z niego, że jedyna możliw a stał a w warunku pocz atkowym jest T = 0.
Ponieważ warunki brzegowe sa niejednorodne, to rozwi azania poszukujemy w postaci: u(x, t) = r0(x) · 0 + r1(x)Ae−t + V (x, t),
żadaj ac, by funkcja V spełniała równanie jednorodne i warunki brzegowe jednorodne, tzn. by V t = a2Vxx oraz V (0, t) = Vx(l, t) = 0. Z warunków brzegowych dla (1) wynika, że 0 = u(0, t) = r1(0)Ae−t + V (0, t), czyli r1(0) = 0 oraz Ae−t = ux(l, t) = r1(l)Ae−t+ Vx(l, t) implikuje r1(l) = 1.
Wstawiajac teraz u w danej postaci do równania (1) mamy:
a2r1(x)Ae−t + a2Vxx = −r1(x)Ae−t + Vt, a ponieważ V ma spełniać równanie jednorodne, to dostajemy
a2r1(x) + r1(x) = 0 z warunkami r1(0) = 0 i r1(l) = 1. Rozwiazaniami s a funkcje
r1(x) = α1sin√
a−2x + α2cos√ a−2x.
Z warunku0 = r1(0) dostajemy α2 = 0, a z 1 = r1(l) =√
a−2α1cos√
a−2l wynika, że α1 = cos√|a|a−2l. Ostatecznie wiec funkcja r 1 ma postać
r1(x) = |a|
cos√
a−2l sin√ a−2x.
W dalszym ciagu na α 1 = cos√|a|a−2l bedziemy używali symbolu α. Łatwo sprawdzić, że dla tak znalezio- nego r1 funkcja V rzeczywiście spełnia równanie jednorodne z warunkami brzegowymi jednorodnymi, a warunek poczatkowy można wyliczyć:
0 = T = u(x, 0) = r1(x)A + V (x, 0) = αA sin√
a−2x + V (x, 0).
Wtedy
V (x, 0) = −αA sin√ a−2x.
Znajdziemy wiec rozwi azanie równania
Vt = a2Vxx, V (0, t) = Vx(l, t) = 0, V (x, 0) = −αA sin√
a−2x. (2)
Poszukujemy jego rozwiazań metod a Fouriera, czyli w postaci V (x, t) = v(x)w(t). Z poprzednich zadań wiemy już, że wtedy
v(x)
v (x = λ = w(t) a2w (t). Stad mamy
v(x) − λv(x) = 0 z warunkami
0 = V (0, t) = v(0)w(t) =⇒ v(0) = 0, 0 = Vx(l, t) = v(l)w(t) =⇒ v(l) = 0.
Rozwiazaniem jest
v (x) = B1cos√
−λx + B2sin√ λx.
ponieważ B1 = 0 = v(0), to musi być λ = −2lπ(1 + 2k)2. Otrzymujemy wiec ci ag wartości własnychλk = −2lπ(1 + 2k)2 i odpowiadajacy mu ci ag funkcji własnych v k(x) = sin2lπ(1 + 2k)x dla k = 1, 2, ... . Zatem rozwiazaniem jest
V (x, t) =
∞
k=1wk(t) sinπ
2l(1 + 2k)x, (3)
gdzie (z warunku poczatkowego (2)) funkcje w k musza spełniać
−αA sin√
a−2x = V (x, 0) =
∞
k=1wk(0) sinπ
2l(1 + 2k)x.
Liczby wk(0) sa wi ec współczynnikami rozwini ecia w szereg Fouriera wzgl edem sinusów funkcji x →
−αA sin√
a−2x, czyli
wk(0) = 2l 0l−αA sin√
a−2xsin2lπ(1 + 2k)x dx =
= αAl 0l−2 sin√
a−2x sin2lπ(1 + 2k)x dx =
= αAl 0lcos2lπ(1 + 2k) +√
a−2x dx −0lcos2lπ(1 + 2k) −√
a−2x dx.
1 Przykładowe rozwiązania 4
Oznaczmy
ck = π
2l(1 + 2k) +√
a−2, ¯ck = π
2l(1 + 2k) −√ a−2. Wtedy
wk(0) = αA l
1
ck sin[ckx] − 1
¯
ck sin[ ¯ckx]
l 0
= αA l
1
ck sin[ckl] − 1
¯
ck sin[ ¯ckl]
.
Mamy wiec warunek
wk(0) = αA l
1
ck sin[ckl] − 1
¯
ck sin[ ¯ckl]
, (4)
a z (2) funkcja (3) musi spełniać
∞ k=1
wk(t) sinπ
2l(1 + 2k)x= a2∞
k=1
−π
2l(1 + 2k)2wk(t) sinπ
2l(1 + 2k)x. Porównujac wyrazy szeregu, mamy
wk(t) = −a2π
2l(1 + 2k)2wk(t).
Jest to równanie różniczkowe zwyczajne pierwszego rzedu jednorodne, wi ec wk(t)
wk(t) = −a2π
2l(1 + 2k)2 wystarczy scałkować stronami. Wtedy
wk(t) = β exp
−a2π
2l(1 + 2k)2t
.
Z warunku (4) znajdziemy β :
β = wk(0) = αA l
1
ck sin[ckl] − 1
c¯k sin[ ¯ckl]
.
Ostatecznie otrzymujemy kolejno:
wk(t) = αA l
1
ck sin[ckl] − 1
¯
ck sin[ ¯ckl]
exp
−a2π
2l(1 + 2k)2t
,
V (x, t) =
∞ k=1
wk(t) sinπ
2l(1 + 2k)x, u(x, t) = αA sin√
a−2xe−t + V (x, t), gdzie α = cos√|a|a−2l, ck = 2lπ(1 + 2k) +√
a−2, ¯ck = 2lπ(1 + 2k) −√ a−2.
2 Zestaw zadań do ćwiczenia samodzielnego
1. Rozwia¸zać zagadnienie mieszane dla równania przewodnictwa cieplnego w ośrodku jednowymiaro- wym z warunkami brzegowymi: u(0, t) = u(1, t) = 0 i warunkiem pocza¸tkowym u(x, 0) = x3− x.
2. Znaleźć rozkład temperatury w chwili t w pre¸cie jednorodnym wypełniajcacym przedział 0, 1
osi x, jeśli rozkład pocza¸tkowy określony jest funkcja¸ ϕ(x) = 2x3− 3x2+ 1. Zakładamy, że zjawisko rozchodzenia sie¸ ciepła przebiega adiabatycznie.
3. Zastosować metode¸ Fouriera do rozwia¸zania zagadnienia mieszanego dla równania przewodnictwa cieplnego (w pre¸cie o stałej temperaturze na końcach) z warunkiem brzegowym u(0, t) = u(1, t) = 0 i warunkiem pocza¸tkowym:
(i) u(x, 0) =
hbx dla x ∈ 0, b,
b−1h x −b−1h dla x ∈ (b, 1;
(ii) u(x, 0) =
0 dla x ∈ 0, α), h dla x ∈ α, β, 0 dla x ∈ (β, 1;
(iii) u(x, 0) =
0 dla x ∈ 0, a,
h(x−a)
b−a dla x ∈ (a, b), 0 dla x ∈ b, 1;
gdzie h > 0. Sprawdzić, czy
10) otrzymany szereg jest zbieżny i przedstawia rozwia¸zanie równania,
20) jego suma spełnia we wszystkich punktach przedziału 0, 1 warunek pocza¸tkowy.
4. W półpasie 0 < x < l, t > 0 dla równania ut = a2uxx rozwia¸zać zagadnienie mieszane przy naste¸puja¸cych warunkach:
(i) u(0, t) = u(l, t) = 0, u(x, 0) = Ax, (ii) u(0, t) = ux(l, t) = 0, u(x, 0) = ϕ(x), (iii) ux(0, t) = u(l, t) = 0, u(x, 0) = A(l − x), (iv) ux(0, t) = ux(l, t) = 0, u(x, 0) = U.
5. W półpasie0 < x < l, t > 0 rozwia¸zać zagadnienie mieszane:
(i) ut = a2uxx − βu, u(0, t) = u(l, t) = 0, u(x, 0) = ϕ(x), (ii) ut = a2uxx − βu, u(0, t) = ux(l, t) = 0, u(x, 0) = sinπx2l,
BIBLIOGRAFIA 6
(iii) ut = a2uxx − βu, ux(0, t) = ux(l, t) = 0, u(x, 0) = ϕ(x), (iv) ut = a2uxx, u(0, t) = T , u(l, t) = U, u(x, 0) = 0,
(v) ut = a2uxx + f (x), u(0, t) = 0, ux(l, t) = q, u(x, 0) = ϕ(x), (vi) ut = a2uxx, ux(0, t) = ux(0, l) = q, u(x, 0) = Ax,
(vii) ut = a2uxx − βu + sinπxl , u(0, t) = u(l, t) = 0, u(x, 0) = 0, (viii) ut = a2uxx, u(0, t) = 0, ux(l, t) = Ae−t, u(x, 0) = T , (ix) ut = a2uxx, ux(0, t) = At, ux(l, t) = T , u(x, 0) = 0.
Bibliografia
[1] W. I. Arnold, Metody matematyczne mechaniki klasycznej, PWN, Warszawa 1981.
[2] W. I. Arnold, Równania różniczkowe zwyczajne, PWN, Warszawa 1975.
[3] W. I. Arnold, Teoria równań różniczkowych, PWN, Warszawa 1983.
[4] A. W. Bicadze, Równania fizyki matematycznej, PWN, Warszawa 1984.
[5] A. W. Bicadze, D. F. Kaliniczenko, Zbiór zadań z równań fizyki matematycznej, PWN, Warszawa 1984.
[6] P. Biler Prof. dr hab.- redakcja naukowa, Warsztaty z równań różniczkowych czastkowych, Toruń 2003. [7] Birkholc A. Analiza matematyczna. Funkcje wielu zmiennych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002.
[8] D. Bleecker, G. Csordas, Basic Partial Differential Equations, Chapman & Hall, Oxford 1995.
[9] L. Evans, Równania różniczkowe czastkowe, PWN, Warszawa 2002. [10] Fichtenholz G.M. Rachunek różniczkowy i całkowy, PWN, Warszawa 1980.
[11] J. Jost, Postmodern Analysis, Springer-Verlag,Berlin-Heidelberg-New York 2002.
[12] W. Kołodziej, Wybrane rozdziały analizy matematycznej, PWN, Warszawa 1982.
[13] H. Marcinkowska, Wstep do teorii równań różniczkowych cz astkowych, PWN, Warszawa 1972. [14] J. Musielak, Wstep do analizy funkcjonalnej, PWN, Warszawa 1976.
[15] Ockendon J., Howison S., Lacey A., Movxhan A., Applied Partial Differential Equations, Oxford University Press, 2003.
[16] J. Ombach, Wykłady z równań różniczkowych wspomagane komputerowo -Maple, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1999.
[17] B. Przeradzki, Równania różniczkowe czastkowe. Wybrane zagadnienia, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódz- kiego, Łódź 2000.
[18] B. Przeradzki, Teoria i praktyka równań różniczkowych zwyczajnych, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2003.
[19] M. M. Smirnow, Zadania z równań różniczkowych czastkowych, PWN, Warszawa 1970.
[20] P. Strzelecki, Krótkie wprowadzenie do równań różniczkowych czastkowych, Wydawnictwo Uniwersytetu War- szawskiego, Warszawa 2006.
[21] B. W. Szabat, Wstęp do analizy zespolonej, PWN, Warszawa 1974.
[22] Whitham G.B., Lecture notes on wave propagation , Springer-Verlag, Berlin-Heidelberg-New York 1979.
[23] Zauderer, Partial Differential Equations of Applied Mathemathics, John Wiley & Sons, Singapore-New York- Chichester-Brisbane-Toronto 1989.