• Nie Znaleziono Wyników

Spistreści Równanieprzewodnictwacieplnego

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Spistreści Równanieprzewodnictwacieplnego"

Copied!
7
0
0

Pełen tekst

(1)

Równanie przewodnictwa cieplnego

Spis treści

1 Przykładowe rozwiązania 2

2 Zestaw zadań do ćwiczenia samodzielnego 5

(2)

1 Przykładowe rozwiązania 2

1 Przykładowe rozwiązania

Zadanie 1.1.

Rozwiazać równanie przewodnictwa cieplnego

ut = a2uxx, u(0, t) = 0, ux(l, t) = Ae−t, u(x, 0) = T , (1) dla0  x  l, t  0, a = 0 i A = 0.

Sens fizyczny tego zagadnienia jest nastepuj acy: u jest tepmeratur a w pr ecie o długości l i małym przekroju, który można zaniedbać; t oznacza czas, x mierzy odległość od jednego z końców preta. W chwili poczatkowej temperatura w punktach pr eta jest stała i wynosi T , natomiast jeden z końców ma ustalona temeperatur e środowiska równą 0, w drugim końcu temeperatura zmienia si e adiabatycznie i jest dana przez funkcje t → Ae −t. Musimy jeszcze ustalić warunek zgodności. Wynika z niego, że jedyna możliw a stał a w warunku pocz atkowym jest T = 0.

Ponieważ warunki brzegowe sa niejednorodne, to rozwi azania poszukujemy w postaci: u(x, t) = r0(x) · 0 + r1(x)Ae−t + V (x, t),

żadaj ac, by funkcja V spełniała równanie jednorodne i warunki brzegowe jednorodne, tzn. by V t = a2Vxx oraz V (0, t) = Vx(l, t) = 0. Z warunków brzegowych dla (1) wynika, że 0 = u(0, t) = r1(0)Ae−t + V (0, t), czyli r1(0) = 0 oraz Ae−t = ux(l, t) = r1(l)Ae−t+ Vx(l, t) implikuje r1(l) = 1.

Wstawiajac teraz u w danej postaci do równania (1) mamy:

a2r1(x)Ae−t + a2Vxx = −r1(x)Ae−t + Vt, a ponieważ V ma spełniać równanie jednorodne, to dostajemy

a2r1(x) + r1(x) = 0 z warunkami r1(0) = 0 i r1(l) = 1. Rozwiazaniami s a funkcje

r1(x) = α1sin√

a−2x + α2cos√ a−2x.

Z warunku0 = r1(0) dostajemy α2 = 0, a z 1 = r1(l) =

a−2α1cos√

a−2l wynika, że α1 = cos|a|a−2l. Ostatecznie wiec funkcja r 1 ma postać

r1(x) = |a|

cos√

a−2l sin√ a−2x.

(3)

W dalszym ciagu na α 1 = cos|a|a−2l bedziemy używali symbolu α. Łatwo sprawdzić, że dla tak znalezio- nego r1 funkcja V rzeczywiście spełnia równanie jednorodne z warunkami brzegowymi jednorodnymi, a warunek poczatkowy można wyliczyć:

0 = T = u(x, 0) = r1(x)A + V (x, 0) = αA sin

a−2x + V (x, 0).

Wtedy

V (x, 0) = −αA sina−2x.

Znajdziemy wiec rozwi azanie równania

Vt = a2Vxx, V (0, t) = Vx(l, t) = 0, V (x, 0) = −αA sin

a−2x. (2)

Poszukujemy jego rozwiazań metod a Fouriera, czyli w postaci V (x, t) = v(x)w(t). Z poprzednich zadań wiemy już, że wtedy

v(x)

v (x = λ = w(t) a2w (t). Stad mamy

v(x) − λv(x) = 0 z warunkami

0 = V (0, t) = v(0)w(t) =⇒ v(0) = 0, 0 = Vx(l, t) = v(l)w(t) =⇒ v(l) = 0.

Rozwiazaniem jest

v (x) = B1cos√

−λx + B2sin√ λx.

ponieważ B1 = 0 = v(0), to musi być λ = −2lπ(1 + 2k)2. Otrzymujemy wiec ci ag wartości własnychλk = −2lπ(1 + 2k)2 i odpowiadajacy mu ci ag funkcji własnych v k(x) = sin2lπ(1 + 2k)x dla k = 1, 2, ... . Zatem rozwiazaniem jest

V (x, t) =



k=1wk(t) sinπ

2l(1 + 2k)x, (3)

gdzie (z warunku poczatkowego (2)) funkcje w k musza spełniać

−αA sin

a−2x = V (x, 0) =



k=1wk(0) sinπ

2l(1 + 2k)x.

Liczby wk(0) sa wi ec współczynnikami rozwini ecia w szereg Fouriera wzgl edem sinusów funkcji x →

−αA sin

a−2x, czyli

wk(0) = 2l 0l−αA sin

a−2xsin2lπ(1 + 2k)x dx =

= αAl 0l−2 sin√

a−2x sin2lπ(1 + 2k)x dx =

= αAl 0lcos2lπ(1 + 2k) +

a−2x dx −0lcos2lπ(1 + 2k) −

a−2x dx.

(4)

1 Przykładowe rozwiązania 4

Oznaczmy

ck = π

2l(1 + 2k) +

a−2, ¯ck = π

2l(1 + 2k) −a−2. Wtedy

wk(0) = αA l

1

ck sin[ckx] − 1

¯

ck sin[ ¯ckx]

l 0



= αA l

1

ck sin[ckl] − 1

¯

ck sin[ ¯ckl]



.

Mamy wiec warunek

wk(0) = αA l

1

ck sin[ckl] − 1

¯

ck sin[ ¯ckl]



, (4)

a z (2) funkcja (3) musi spełniać

 k=1

wk(t) sinπ

2l(1 + 2k)x= a2

k=1

π

2l(1 + 2k)2wk(t) sinπ

2l(1 + 2k)x. Porównujac wyrazy szeregu, mamy

wk(t) = −a2π

2l(1 + 2k)2wk(t).

Jest to równanie różniczkowe zwyczajne pierwszego rzedu jednorodne, wi ec wk(t)

wk(t) = −a2π

2l(1 + 2k)2 wystarczy scałkować stronami. Wtedy

wk(t) = β exp

−a2π

2l(1 + 2k)2t



.

Z warunku (4) znajdziemy β :

β = wk(0) = αA l

1

ck sin[ckl] − 1

c¯k sin[ ¯ckl]



.

Ostatecznie otrzymujemy kolejno:

wk(t) = αA l

1

ck sin[ckl] − 1

¯

ck sin[ ¯ckl]



exp

−a2π

2l(1 + 2k)2t



,

V (x, t) =

 k=1

wk(t) sinπ

2l(1 + 2k)x, u(x, t) = αA sin

a−2xe−t + V (x, t), gdzie α = cos|a|a−2l, ck = 2lπ(1 + 2k) +

a−2, ¯ck = 2lπ(1 + 2k) −a−2.

(5)

2 Zestaw zadań do ćwiczenia samodzielnego

1. Rozwia¸zać zagadnienie mieszane dla równania przewodnictwa cieplnego w ośrodku jednowymiaro- wym z warunkami brzegowymi: u(0, t) = u(1, t) = 0 i warunkiem pocza¸tkowym u(x, 0) = x3− x.

2. Znaleźć rozkład temperatury w chwili t w pre¸cie jednorodnym wypełniajcacym przedział 0, 1

osi x, jeśli rozkład pocza¸tkowy określony jest funkcja¸ ϕ(x) = 2x3− 3x2+ 1. Zakładamy, że zjawisko rozchodzenia sie¸ ciepła przebiega adiabatycznie.

3. Zastosować metode¸ Fouriera do rozwia¸zania zagadnienia mieszanego dla równania przewodnictwa cieplnego (w pre¸cie o stałej temperaturze na końcach) z warunkiem brzegowym u(0, t) = u(1, t) = 0 i warunkiem pocza¸tkowym:

(i) u(x, 0) =

hbx dla x ∈ 0, b,

b−1h x −b−1h dla x ∈ (b, 1;

(ii) u(x, 0) =

0 dla x ∈ 0, α), h dla x ∈ α, β, 0 dla x ∈ (β, 1;

(iii) u(x, 0) =

0 dla x ∈ 0, a,

h(x−a)

b−a dla x ∈ (a, b), 0 dla x ∈ b, 1;

gdzie h > 0. Sprawdzić, czy

10) otrzymany szereg jest zbieżny i przedstawia rozwia¸zanie równania,

20) jego suma spełnia we wszystkich punktach przedziału 0, 1 warunek pocza¸tkowy.

4. W półpasie 0 < x < l, t > 0 dla równania ut = a2uxx rozwia¸zać zagadnienie mieszane przy naste¸puja¸cych warunkach:

(i) u(0, t) = u(l, t) = 0, u(x, 0) = Ax, (ii) u(0, t) = ux(l, t) = 0, u(x, 0) = ϕ(x), (iii) ux(0, t) = u(l, t) = 0, u(x, 0) = A(l − x), (iv) ux(0, t) = ux(l, t) = 0, u(x, 0) = U.

5. W półpasie0 < x < l, t > 0 rozwia¸zać zagadnienie mieszane:

(i) ut = a2uxx − βu, u(0, t) = u(l, t) = 0, u(x, 0) = ϕ(x), (ii) ut = a2uxx − βu, u(0, t) = ux(l, t) = 0, u(x, 0) = sinπx2l,

(6)

BIBLIOGRAFIA 6

(iii) ut = a2uxx − βu, ux(0, t) = ux(l, t) = 0, u(x, 0) = ϕ(x), (iv) ut = a2uxx, u(0, t) = T , u(l, t) = U, u(x, 0) = 0,

(v) ut = a2uxx + f (x), u(0, t) = 0, ux(l, t) = q, u(x, 0) = ϕ(x), (vi) ut = a2uxx, ux(0, t) = ux(0, l) = q, u(x, 0) = Ax,

(vii) ut = a2uxx − βu + sinπxl , u(0, t) = u(l, t) = 0, u(x, 0) = 0, (viii) ut = a2uxx, u(0, t) = 0, ux(l, t) = Ae−t, u(x, 0) = T , (ix) ut = a2uxx, ux(0, t) = At, ux(l, t) = T , u(x, 0) = 0.

Bibliografia

[1] W. I. Arnold, Metody matematyczne mechaniki klasycznej, PWN, Warszawa 1981.

[2] W. I. Arnold, Równania różniczkowe zwyczajne, PWN, Warszawa 1975.

[3] W. I. Arnold, Teoria równań różniczkowych, PWN, Warszawa 1983.

[4] A. W. Bicadze, Równania fizyki matematycznej, PWN, Warszawa 1984.

[5] A. W. Bicadze, D. F. Kaliniczenko, Zbiór zadań z równań fizyki matematycznej, PWN, Warszawa 1984.

[6] P. Biler Prof. dr hab.- redakcja naukowa, Warsztaty z równań różniczkowych czastkowych, Toruń 2003. [7] Birkholc A. Analiza matematyczna. Funkcje wielu zmiennych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002.

[8] D. Bleecker, G. Csordas, Basic Partial Differential Equations, Chapman & Hall, Oxford 1995.

[9] L. Evans, Równania różniczkowe czastkowe, PWN, Warszawa 2002. [10] Fichtenholz G.M. Rachunek różniczkowy i całkowy, PWN, Warszawa 1980.

[11] J. Jost, Postmodern Analysis, Springer-Verlag,Berlin-Heidelberg-New York 2002.

[12] W. Kołodziej, Wybrane rozdziały analizy matematycznej, PWN, Warszawa 1982.

[13] H. Marcinkowska, Wstep do teorii równań różniczkowych cz astkowych, PWN, Warszawa 1972. [14] J. Musielak, Wstep do analizy funkcjonalnej, PWN, Warszawa 1976.

[15] Ockendon J., Howison S., Lacey A., Movxhan A., Applied Partial Differential Equations, Oxford University Press, 2003.

[16] J. Ombach, Wykłady z równań różniczkowych wspomagane komputerowo -Maple, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1999.

[17] B. Przeradzki, Równania różniczkowe czastkowe. Wybrane zagadnienia, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódz- kiego, Łódź 2000.

(7)

[18] B. Przeradzki, Teoria i praktyka równań różniczkowych zwyczajnych, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2003.

[19] M. M. Smirnow, Zadania z równań różniczkowych czastkowych, PWN, Warszawa 1970.

[20] P. Strzelecki, Krótkie wprowadzenie do równań różniczkowych czastkowych, Wydawnictwo Uniwersytetu War- szawskiego, Warszawa 2006.

[21] B. W. Szabat, Wstęp do analizy zespolonej, PWN, Warszawa 1974.

[22] Whitham G.B., Lecture notes on wave propagation , Springer-Verlag, Berlin-Heidelberg-New York 1979.

[23] Zauderer, Partial Differential Equations of Applied Mathemathics, John Wiley & Sons, Singapore-New York- Chichester-Brisbane-Toronto 1989.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Nawet jeżeli dla pewnej funkcji f rozwiązanie istnieje to nie zależy w sposób ciągły od parametrów zadania (czyli funkcji f ).. 4.4

Jak widać, wyniki otrzymane metodą Eulera i metodą Rungego-Kutty są do siebie podobne, aby jednak podobieństwo to stało się wyraźniejsze (i aby dokończyć rozwiązywania

Jeśli maksymalny rząd pochodnych funkcji u jest 2 (czyli w równaniu pojawia się przynajmniej jedna pochodna cząstkowa drugiego rzędu i nie ma pochodnych wyższego rzędu), to

Strzelecki, Krótkie wprowadzenie do równań różniczkowych cz astkowych, Wydawnictwo Uniwersytetu War-  szawskiego, Warszawa 2006.

[r]

• Na ocenę z przedmiotu składa się wynik kolokwium (warte 40 punktów), projekt labo- ratoryjny (warty 40 punktów) oraz aktywność na ćwiczeniach (10 punktów) i

Należy w każdym zadaniu wykonać jedynie podpunkt zgodny z numerem na liście obecności na zajęciach (osoby nieobecne proszone są o kontakt mailowy w celu ustalenia numeru)..

Zmniejszenie kroku h istotnie polepsza dokładność metody łamanych, przy czym należy pamiętać, że nadmierne zmniejszenie kroku daje efekt odwrotny do spodziewanego.