Piszemy o sprawach, o których wszyscy będą mówić

1

ECHO STU DNI

Piszemy o sprawach, o których wszyscy będą mówić

NUMER 25, GRUDZIEŃ 2020 r.

Jak zakończyć Stary Rok oraz jak zacząć Nowy

Oliwia Moryl

Grudzień to wyjątkowy miesiąc, mimo że jest coraz zimniej na dworze, to w domach robi się coraz cieplej. Już stoją pięknie ozdobione choinki, lampki świecą za oknami, a dzieci z lampionami chodzą na roraty. To czas, kiedy warto zapomnieć o złych chwilach, pogodzić się z wrogami, uśmiechnąć się do bliskich i wyciągnąć po- mocną dłoń dla potrzebujących. To czas, kiedy warto być dobrym. Aby nowy rok był w naszym życiu lepszy od poprzedniego, powinniśmy zakończyć go z czystym sumieniem. Jeśli zastanawiałeś się, co możesz dobrego zrobić jeszcze w tym roku, oraz jak zacząć nowy rok, ten artykuł jest dla Ciebie. Przedstawiam 5 sposobów na to, jak zakończyć rok 2020 oraz zacząć rok 2021.

Święta to nie tylko prezenty

Myślę, że większość ludzi myśląc o Świętach Bożego Narodzenia, zadaje sobie pytanie: „co kupić bliskim na Święta?” Prezent jako gest, że o kimś pamiętamy, jest miłą niespodzianką, ale czy to jest najważniejsze? Najważ-

niejsze są gesty, zaproszenie rodziny do jednego stołu, dzielenie się opłatkiem i życzliwy uśmiech dla bliskich i nieznajomych. W tym aspekcie warto również wspomnieć o tym, żeby nie traktować zwierząt jako prezent świą-

teczny – to powinna być zdecydowana i dojrzała decyzja, a nie być może nietrafiony prezent.

Nie zamykaj się na innych

Niestety, nie każdy będzie w stanie spędzić ten piękny i magiczny czas ze swoimi bliskimi. Są osoby oraz zwierzątka potrzebujące, którym każdy z nas może pomóc. Jest wiele organizowanych zbiórek charytatywnych: zbieranie karmy dla zwierząt w schronisku, robienie kartek świątecznych dla chorych w szpitalach, wsparcie zbiórek pieniężnych na ważne cele oraz prezenty dla dzieci z domu dziecka i seniorów. Jestem pewna, że jeśli pomożemy innym, to będzie to najpiękniejszy gest, jaki mogliśmy zrobić w tym miesiącu, a może i nawet w całym roku. Nie zamykajmy się na cierpienie innych, warto otworzyć serce, nie tylko w tym jednym miesiącu. Warto pomagać!

Piękne, a jakie straszne i szkodliwe

Głównym akcentem rozpoczynającym nowy rok są fajerwerki puszczane w stronę nieba. Dlaczego powinniśmy tego unikać? Oprócz tego, że pięknie wyglądają i rozświetlają niebo, są bardzo niebezpieczne oraz szkodliwe. Huk przez nie wywoływany straszy zwierzęta, dlatego warto zadbać o naszych pupili. Pamiętajmy też, że jest wiele samotnych zwierząt, które żyją na dworze i w tym czasie są niezwykle przestraszone. Kolejną kwestią jest to, jakie skutki dla środowisko niosą za sobą fajerwerki – są źródłem ogromnych zanieczyszczeń powietrza. Sylwestrowe fajer- werki i petardy w jedną noc uwalniają do atmosfery ogromne ilości szkodliwego dla środowiska i ludzkiego zdrowia drobnego pyłu.

Jak i z kim zaczniesz rok, tak będą wyglądać następne miesiące

Nie spędzaj sylwestra w samotności, spędź ten czas z najbliższymi, baw się dobrze i nie myśl o problemach. Pomyśl, że ten rok będzie twoim rokiem, zacznij go tak, jak chcesz żeby wyglądał cały twój rok, a taki będzie. Niestety ten rok jest ciężki dla każdego, ale są różne alternatywy dla wychodzenia z domu i spędzania sylwestra w dużym gronie znajomych. Można zaprosić do siebie znajomych i zrobić to, co najbardziej uwielbiacie robić, domowe karaoke, maraton filmowy, wspólne gotowanie, bądź to na co tylko macie ochotę i możliwość.

Nie obiecuj sobie rzeczy niemożliwych

Ten rok zaskoczył każdego, dlatego może jednak niewarto postanawiać sobie czegoś, czego nie jesteśmy w stanie zrobić, aby się nie zawieść. Nie musimy czekać na nowy rok, możemy zacząć nawet teraz, kiedy tylko chcemy. To zależy od nas! Nowy rok może dać nam motywację, abyśmy robili wszystko, żeby ten rok był lepszy od poprzed- niego, dlatego tak naprawdę w każdym momencie możesz zacząć to, na co masz ochotę. Dlatego życzę każdemu wytrwałości i cierpliwości w dążeniu do celu i spełnienia marzeń.

Spis treści

W nowym numerze m.in:

- Oliwia Moryl o tym, jak dobrze rozpo- cząć Nowy Rok

- Olga Zbroińska o jedzeniu zamiast bomb

- Sonia Laska o niesamowitych

„Dash&Lily”

- Patrycja Tomczyk w „Zimowej krainie”

- Michał Thomys w straciu z „Balladą ptaków i węży”

- Marek Zwarycz w „Alei komiksów” ze

„Zdalnymi problemami”

- Patrycja Mynarek o tym, że literatura jest kobietą!

- Amelia Andruszkiewicz zdradza sekret, jak prawidłowo siedzieć przed kompute- rem

- Wiersze z cyklu „Moje teksty z szuflady”

- Życzenia świąteczne

Obiekty - źródło: pl.freepik.com z dn.. 14.12.2020r. źródło: pl.pixabay.com z dn.. 14.12.2020r.

źródło: pl.freepik.com z dn.. 14.12.2020r.

2

Jedzenie zamiast bomb

Olga Zbroińska

Ratują żywność przed zmarnowaniem, przeprowadzają zbiórki, rozdają na akcjach książki, ubrania i zabawki, przygotowują i przekazują głodnym darmowe wegańskie lub wegetariańskie posiłki, serwując ludziom jedzenie zamiast bomb – kto to taki?

Jedzenie Zamiast Bomb (FNB, Food Not Bombs) to społeczna, ogólnoświatowa inicjatywa, której idea narodziła się w latach 80. ubiegłego wieku w Stanach Zjednoczonych, a pierwsza grupa FNB w Polsce powstała pod koniec lat

90 we Wrocławiu. W 1981 roku podczas protestu przed budynkiem Bostońskiego Banku grupa aktywistów przygo- towała zupę i przebrała się za włóczęgów, sugerując, że ówczesne działania akcjonariuszy mogą doprowadzić do załamania gospodarki i wymuszenia na obywatelach konieczności korzystania z możliwości darmowych posiłków.

Aby jedzenie się nie zmarnowało, aktywiści zaprosili do dołączenia do nich osoby bezdomne. Oprócz nich skorzy- stali również inni ludzie, zaciekawieni panującym poruszeniem i wydarzeniem. Darmowe posiłki zyskały spore za- interesowanie lokalnej społeczności, dlatego też akcje ich wydawania stawały się częstsze, a lokalne firmy przeka- zywały wolontariuszom przygotowującym wegańskie potrawy nadwyżki żywności. Z czasem wydarzenie to stało się cykliczne i dotarło poza stan Massachusetts.

Główne idee FNB ustalono na zebraniu w 1992, na które zjechały się osoby biorące udział w tej inicjatywie w Stanach i Kanadzie. Postanowili, że jedzenie ma być roślinne, dostępne dla każdego i darmowe, każdy oddział Food Not Bombs będzie niezależny i nie będzie posiadał hierarchicznej struktury, a samo FNB nie będzie działalnością charytatywną, lecz pokojową akcją bezpośrednią, mającą wywrzeć zmianę społeczną. Aktywiści chcieli wyrazić sprzeciw wobec braku pieniędzy na walkę z głodem, podczas gdy bez problemu znajdowano fundusze na zbrojenia i działania wojenne oraz wobec tego, że sklepom nie opłacało się oddawać potrzebującym niesprzedanej żywności lub też było to utrudnione ze względów prawnych. Ruch ten wkrótce poszerzył swoją działalność, aby wesprzeć biednych i bezdomnych – podczas akcji zaczęto rozdawać także ubrania, książki i zabawki.

Obecnie grupy Food Not Bombs działają regularnie w wielu miastach Ameryki Północnej i Europy, a także w Afryce, Azjii i Australii. W Polsce Jedzenie Zamiast Bomb prowadzi akcje między innymi w Warszawie, Opolu, Łodzi, Krakowie, Wrocławiu, Gdańsku, Szczecinie, Kielcach, Bielsku-Białej, Toruniu, Radomiu czy Katowicach. FNB Opole rozpoczęło kolejny sezon akcji w Mikołajki i będzie wydawać darmowe posiłki co niedzielę o 15 pod dworcem PKP. Mimo pandemii grupy Jedzenie Zamiast Bomb działają dalej, wspierając głodnych i potrzebujących. Oprócz żywności zbierają i rozdają koce, sezonową odzież, środki higieny osobistej oraz maseczki i rękawiczki jednorazowe.

Praktycznie co roku w okresie świątecznym zwraca się uwagę na problem marnowania jedzenia. Niestety, to konsu- menci odpowiadają za większość wyrzucanej żywności – około 60%, a więc prawie 3 miliony ton rocznie. Czy też obrazując to inaczej: w polskich domostwach przez cały rok, co sekundę wyrzucamy 92 kilogramy jedzenia. W tym samym czasie inne osoby zmagają się z brakiem żywności czy powikłaniami związanymi z niedoborami wywołanymi ubogą dietą. Kupujmy więc jedzenie z rozwagą, nie szykujmy więcej, niż będziemy w stanie zjeść i zwracajmy uwagę na potrzebujących. Jeżeli mamy taką możliwość, warto zaangażować się w podobne do FNB akcje czy samemu wyjść z inicjatywą i wesprzeć kogoś w trudnej sytuacji. Nie tylko od święta.

Z serii: Złodzieje czasu

„Dash i Lily”

Sonia Laska

Można by powiedzieć, że na świecie są dwa typy ludzi. Jedni to ci, którzy kochają wszystko, co związane jest ze świętami. Uwielbiają kolędy, strojenie

choinki, pieczenie pierniczków i ozdoby świąteczne. Są też tacy ludzie, dla których ten grudniowy czas niczym się nie różni od pozostałych dni w roku.

Dla mnie osobiście Święta Bożego Narodzenia to najwspanialszy okres w roku. Nie martwcie się jednak, gdyż serial ten jest zarówno dla miłośników, jak i dla osób, które niekoniecznie przepadają za świętami.

Dash i Lily to amerykański serial telewizyjny stworzony przez Joe Tracza, oparty na powieści Dash & Lily's Book of Dares autorstwa Davida Levithana i Rachel Cohn. Opowiada on o op- tymistycznej, lecz bardzo nieśmiałej Lily, dla której święta to najlepsze, co może być. W chwili samotności i za namową brata zostawia w księgarni zeszyt z wyzwaniami, mając nadzieję na znalezienie bratniej duszy. Po drugiej stronie mamy Dasha. Przystojny, pewny siebie chłopak, dla którego święta to nic szczególnego. Los sprawia, że to właśnie Dash znajduje ukryty pośród książek notes z zadaniami. Od tego czasu zaczęli dawać sobie różnego rodzaju wyzwania, które były sposobem do zdobycia informacji o tej drugiej osobie. Przez te wszystkie skłaniające do odwagi zadania Lily musiała opuścić swoją strefę komfortu, a nieugięty Dash trochę przychyl- niej zaczął patrzeć na okres świąteczny.

Serial bardzo krótki, gdyż ma zaledwie 8 odcinków, jednak zdecydowanie wciągający. Z każ- dym odcinkiem zapewnia nam odpowiednią dawkę komedii i akcji. Według mnie jest to wspa- niały serial świąteczny, jednak mam mieszane odczucia, jeśli chodzi o zakończenie. Jak dla mnie było zbyt typowe, gdyż lubię zakończenia, dzięki którym będę miała ochotę na kolejny sezon, nawet jeśli takowego nie będzie. Nie zmienia to jednak faktu, że serial jest godny pole- cenia dla tych, którzy kochają Święta Bożego Narodzenia, ale też dla tych, którzy ich nie lubią.

Więc serdecznie polecam i życzę Wesołych Świąt!

źródło: pl.freepik.com z dn.. 14.12.2020r. źródło: pl.freepik.com z dn.. 14.12.2020r.fot. Natalia Laska źródło: pl.pixabay.com z dn.. 14.12.2020r.

3

Fotoreportaż: ,,Zimowa kraina”

Patrycja Tomczyk

Z serii: Wiem, co czytam!

„Ballada ptaków i węży”

Michał Thomys

Jestem ogromnym fanem „Igrzysk Śmierci”. Moja historia z powieściami Suzanne Collins zaczęła się od ich ekranizacji, lecz to w książkach dopiero zobaczyłem, jakie uczucia towarzyszyły bohaterom – uczucia, których nie potrafiłem zobaczyć na ich twarzach czy w sposobie poruszania się, gestyku- lacji.

Praktycznie dekadę po ukazaniu się „Kosogłosa”, Suzanne Collins wraca do mojej ulubionej trylogii

„Igrzyska śmierci”, by pokazać nam młodego Coriolanusa Snowa, przyszłego prezydenta Panem. Nie

przez przypadek to właśnie on jest bohaterem tej powieści. Ma on nam do powiedzenia coś nowego, a „Ballada ptaków i węży” to opowieść o ludzkiej naturze.

W tej powieści czytelniczki i czytelnicy odnajdą wiele elementów, które kojarzą z „Igrzysk Śmierci”, łącznie z tytułowymi Głodowymi Igrzyskami, tu rozgrywanymi w zupełnie inny sposób, w wersji pier- wotnej i moim zdaniem całkiem ciekawej (miła odskocznia od technologii). Suzanne Collins wielo- krotnie nawiązuje zresztą do oryginalnej trylogii, czy to poprzez uczynienie dziewczyny z Dystryktu 12 główną – obok Snowa – bohaterką tej historii, czy poprzez powracającego kosogłosa, czy Lucky’ego Flickermana, pierwszego historycznego prowadzącego Głodowe Igrzyska, ewidentnie związanego ze znanym z trylogii Caesarem Flickermanem.

Powieść ciekawa, choć czasami zbyt sentymentalna. Czasami autorce brakowało konsekwencji lub gu-

biła się trochę we własnej intrydze, przez co fabuła trochę kulała. Mocną stroną są natomiast charakterystyki bohaterów. Autorce na bazie swoich postaci udaje się w subtelny sposób przeprowadzić analizy człowieczeństwa. Główny bohater to postać nietuzinkowa. Śledząc jego losy, możemy zaobserwować, jak nadmierna ambicja w połączeniu z niedostatecznymi środkami do jej realizacji niszczą „człowieka w człowieku”. Jak drobne, zdawałoby się osobom obserwującym wyda- rzenia z boku, sytuacje życiowe zmieniają bohatera. Pełen dobrych intencji, umiejący wykazać się empatią młodzieniec przegrywa ze swoimi demonami: chorą ambicją, niezrozumieniem otaczającego go świata, „snem o potędze rodziny”, tchórzostwem.

Wydaje się oczywistym, że Suzanne Collins w pełni świadomie napisała historię niewygodną i prowokującą, że sam Snow ma być dla nas lekcją, że mamy zastanowić się, ile z naszych sympatii zależy tylko i wyłącznie od tego, z czyjej perspektywy obserwujemy dane wydarzenia. To fascynujące ćwiczenie – dać się porwać „Balladzie ptaków i węży”, wciągnąć się w historię młodego Snowa, jednocześnie z tyłu głowy wciąż mając wizję przyszłości tego bohatera, pytać się, czy należy oceniać osiemnastoletniego Coriolanusa za czyny, o których my wiemy, ale których on sam jeszcze nie popełnił.

fot. Patrycja Tomczyk fot. Patrycja Tomczyk

fot. Patrycja Tomczyk fot. Patrycja Tomczyk fot. Natalia Laska

4

Aleja komiksów ,,Zdalne problemy”

Marek Zwarycz

5

Literatura jest kobietą

Patrycja Mynarek

W literaturze pojawia się wiele silnych kobiecych postaci. Co jednak oznacza słowo „silne”? Siła ma różne definicje – jest nią zdolność do pokonywania przeszkód, umiejętność sprzeciwienia się niesprawiedliwości i poświęcenia się – w imię własnych warto- ści czy dla innych. Oto subiektywne zestawienie kilku silnych, choć zupełnie różnych od siebie bohaterek.

➸ Rozważna czy romantyczna? Dwoistość kobiecej natury

Eleonora Dashwood z powieści „Rozważna i romantyczna” Jane Austen. Cudowna postać, uosobienie rozwagi i rozumu w czasach, gdy panny głównie goniły za romantycznymi uniesieniami. Ale czy to oznacza, że jest zimną i niedostępną kobietą? Otóż nie. Eleonora ma gorące serce pełne dobroci i miłości oraz piękną duszę. Przez większą część książki nie mówi o swoich emocjach głównie dlatego, że nie ma ku temu sposobności. Musi pilnować lekkomyślnej siostry i matki, która nie potrafi zarządzać majątkiem. Cierpi z powodu nieszczę- śliwej miłości w milczeniu i dba o zapewnienie bytu rodzinie. A żeby tego było za mało, staje się spowiedniczką miłosnych rozważań rywalki. Eleonora jednak nie traci dobrego humoru, trzyma fason i idzie przez życie pewna swoich wartości. Jest to postać godna do naśladowania. Jest dowodem na to, że nie można się poddawać, a miłość czeka na każdego. I jeszcze, że nawet gdy stąpa się twardo po ziemi, można mieć w gruncie rzeczy romantyczne i czułe usposobienie.

➸ Pierwsza literacka feministka

Jane Eyre to tytułowa bohaterka jednej z najsłynniejszych powieści okresu wiktoriańskiego pt. „Dziwne losy Jane Eyre” autorstwa Charlotte Brontë. Bohaterka już od najmłodszych lat dostrzega otaczającą ją hipokryzję. Zauważa niesprawiedliwość w traktowaniu kobiet i postrzeganiu ich w kategoriach klasowych. Jane nie miała łatwego życia, w dzieciństwie trafiła do Zakładu Lowood, gdzie pobierała nauki, ale postanowiła nie poddawać się władzy i opiece mężczyzn, sama potrafiła o siebie zadbać, pokazując tym samym, że patriarchat nie jest czymś niezbędnym dla prawidłowego funkcjonowania społeczeństwa. Nawet w epoce

wiktoriańskiej. Jane Eyre uważana jest za jedną z pierwszych, o ile nie pierwszą – literacką feministkę. Udowadnia to choćby poprzez odrzucenie oświadczyn St. Johna, gdyż doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że posiadanie domu nie musi być uwarunkowane wychodzeniem za mąż bez miłości. Sama doskonale zadba

o swój byt. Prawdziwa miłość łączy ją z panem Rochesterem. Nie poddaje się jednak jego urokowi, nie pragnie wpaść w jego ramiona, by chronił ją przed niebezpieczeństwami świata. Nie chce być jedynie ozdobą swojego przyszłego męża – pragnie stać się jego partnerką, być mu równą. W jej zachowaniu bez problemów można więc zauważyć niezgodę na panujący wówczas porządek – dyskryminację kobiet, związki zawierane z rozsądku lub dla pieniędzy i nierów- ności klasowe.

➸ Biała Księżniczka w zbroi

Eowina – postać, która pojawia się w trylogii „Władca Pierścieni” J.R.R. Tolkiena.

Postać nie pierwszo-, ani nawet nie drugoplanowa, ale mimo wszystko wyrazista, pewna siebie, niezwykła. Cechuje ją wielka odwaga i upór. Odwaga, której pozazdro- ściłby jej niejeden mężczyzna. Ukrywając swoją tożsamość, wyrusza na wojnę i bierze udział w wielkiej bitwie z armią Mordoru. Na polach Pelennoru stawia czoło Wodzowi Nazgûli, którego - jak on sam uważa - nie może pokonać żaden mężczyzna. Cóż... do- brze, że Eowina jest kobietą.

➸ Dziewczyna, która igrała z ogniem

Katniss Everdeen z trylogii „Igrzyska śmierci” Suzanne Collins od samego początku kreowana przez autorkę na inteligentną i niezależną indywidualistkę świadomą otacza- jącej ją niesprawiedliwości i tyranii ze strony władz, Kapitolu i Prezydenta Snowa.

Kiedy jej młodsza siostra zostaje wybrana na reprezentantkę dystryktu 12 w Głodo- wych Igrzyskach, gdzie miałaby walczyć o własne życie, Katniss zgłasza się zamiast niej. To właśnie w tej chwili budzi się w niej buntowniczka gotowa walczyć o dobro innych. W każdym możliwym momencie rozgrywek prezentuje swój sprzeciw wobec bezwzględnego konkursu będącego rozrywką dla władz. Nie zabija, jeśli nie musi i pomaga tym, którzy tego potrzebują. Bohaterka, która poświecą się w imieniu swojej siostry, staje do walki w Igrzyskach Głodowych, dodatkowo wznieca bunt przeciw krwawym rządom Kapitolu i staje się symbolem Rebelii. Czy to mogłaby być zwykła kobieta? Buntowniczka, wojowniczka i kobieta pełna zapału, a jednocześnie współczująca i kochająca siostra oraz przyjaciółka. Wytrzymała, silna i pełna pomysłów, które pomogły jej przetrwać zawody. Czasami przytłoczona odpowiedzialnością, jednak z godnością wzięła na siebie rolę symbolu, który ma dać ludziom nadziejęi siłę do walki przeciwko oprawcom.

➸ Smocza Królowa

Daenerys Targaryen z „Pieśni Lodu i Ognia” George’a Martina. Postać, którą cechuje olbrzymia dy- namika ze względu na ogrom zachodzących w jej życiu zmian, z którymi radzi sobie – na ogół – wyjątkowo sprawnie, dostosowując się do nich, pozostając jednak wierną swoim ideałom. Pokocha- liśmy ją również ze względu na jej silny charakter i charyzmę. Jest matką smoków, królową, dziew- czynką, kobietą. To niezwykła i złożona postać, która potrafi wyjść z niejednej opresji. Cudowne w niej jest również to, że jest bardzo ludzka. Popełnia mnóstwo błędów, czasem łapiemy się za głowę, nie mogąc zrozumieć jej postępowania, ale to czyni ją bardziej wiarygodną a mniej mistyczną. I wła- śnie to sprawia, że czekamy na jej pojawienie się na kartach książki.

➸ Czarodziejka na wojnie z patriarchatem

Któż z nas nie zna Yennefer z Vengerbergu z sagi „Wiedźmin” Andrzeja Sapkowskiego? Uosabia ona kobiecą siłę w seksistowskim świecie Wiedźmina. Z jednej strony potężna i wpływowa czarodziejka, niezależna i dumna, z drugiej – ogarnięta niezwykle ludzkim pragnieniem, którego nie może spełnić, i pełna namiętności. Yennefer jest kotłem emocji – chwilami ją lubimy, czasem nie znosimy, momen- tami współczujemy, niekiedy życzymy jej jak najgorzej, ale zawsze ją podziwamy.

źródło: pl.freepik.com z dn.. 15.12.2020r.

źródło: pl.freepik.com z dn.. 15.12.2020r. źródło: pl.freepik.com z dn.. 15.12.2020r.

6

➸ Najzdolniejsza czarownica

Hermiona Granger to najsłynniejsza czarownica z serii o „Harrym Potterze” J.K. Row- ling. Udowadnia czytelnikom, że wiedza to potęga. Jej inteligencja i pewność siebie sprawiły, że stała się przykładem nie tylko dla kolejnych bohaterek książek fantastycz-

nych, ale też dziewczyn na całym świecie. Hermiona podczas każdego roku nauki w Hogwarcie staje się coraz bardziej odważna. Stawia czoło ogrom, śmierciożercom,

niesprawiedliwości i… ludzkiej głupocie. Nie poddaje się krytyce i do końca walczy o swoje ideały. Dzięki swojej determinacji podejmuje się walki o prawa skrzatów, za-

kładając stowarzyszenie W.E.S.Z. i nakłania przyjaciół do założenia Gwardii Dumble- dore'a. Czy Harry dałby radę bez Hermiony? Pewnie nie.

➸ Marzycielka

Ania nie Andzia Shirley to bohaterka najsłodszej opowieści „Ania z Zielonego Wzgó- rza” Lucy Maud Montgomery. O Ani można powiedzieć wiele, ale na pewno nie to, że nie miała wyobraźni. Lekko egzaltowana, zagubiona i samotna dziewczynka o rudych włosach, w czasie trwania kolejnych tomów książki przemienia się w świadomą siebie, dbającą o niezależność kobietę. Zawsze pełna marzeń i wiary w ludzi, dodatkowo pra- cowita i zdolna, jednocześnie z ogromnym kompleksem na temat swojej urody. Ania to

bohaterka, która pokazuje, że dobre, zachwycające rzeczy można znaleźć codziennie i bez względu na okoliczności.

Literatura obfituje w niezwykłe, silne bohaterki. Kobiecy punkt widzenia jest coraz częściej i mocniej akcentowany. W wielu fascynujących opowieściach możemy zna- leźć postać, z którą się utożsamiamy i która będzie dla nas wzorem. Ciekawa jestem, jakie jest wasze zestawienie najciekawszych postaci kobiecych.

„Jak prawidłowo siedzieć przy komputerze”

Amelia Andruszkiewicz

W otaczających nas warunkach, w erze nauczania i pracy zdalnej bardzo dużo siedzimy przy komputerze. Bardzo ważne jest, jak przy nim siedzimy.

Siedząc długo przy biurku narażamy nasze mięśnie na liczne napięcia. Obciążamy tak naprawdę cały kręgosłup. Ból szyi czy karku sygnalizuje nam o naszej nieprawidłowej postawie. Prawidłowa postawa oraz parę prostych kroków mogą uchronić nas od np. bólu pleców czy mięśni. Poniżej przed- stawiamy parę prostych sposobów, takich jak prawidłowe ustawienie monitora czy prawidłowa postawa na krześle.

Pierwszym i najważniejszym krokiem jest dobranie odpowiedniego krzesła. Krzesło to powinno zawierać:

Przejdźmy teraz do tego, jak powinniśmy siedzieć przy biurku:

Ostatnim krokiem do całkowitej perfekcji jest prawidłowe ustawienie monitora:

Oprócz prawidłowej postawy i ustawieniu sprzętu ważne są też przerwy. Gdy tylko poczujemy jakikolwiek dyskomfort powinniśmy odejść od kompu- tera na przynajmniej 5 min i np. przeciągnąć się.

regulację podparcia pod lędźwie lub dodatkową poduszkę lędźwiową.

regulację kąta pochylenia oparcia, regulację kąta ustawienia siedzenia, regulację wysokości siedzenia, regulację wysokości podłokietników

krzesło przesuńmy do biurka – przedramiona powinny być na blacie

powinniśmy tak ustawić krzesło, by siedzieć w pozycji wyprostowanej, lekko odchylonej do tyłu, stopy mocno na podłodze – uwaga! nie krzyżujemy nóg, kąt w stawie kolanowym powinien wynosić 90

pośladki do końca wsunięte na krzesło

głowa w swobodnym ustawieniu – nie powinniśmy pochylać głowy do przodu oraz przybliżać głowy do monitora

by zapobiec niepotrzebnym skrętom tułowia, osoba przy biurku oraz monitor powinny być w linii prostej odległość od monitora powinna stanowić długość wyciągniętej ręki (ok. 45-70 cm)

zalecane jest, by górna krawędź monitora była na linii wzroku lub lekko poniżej

źródło: pl.freepik.com z dn.. 15.12.2020r.

7

„Moje teksty z szuflady”

...

Dziś widziałam starszą panią co siedziała na przystanku tuzin ludzi stał tuż za nią zawał miała o poranku

W szkole chłopak był też jeden inny od swych rówieśników Myśli on że wyjątkowy?

też problemów mam bez liku

I kolejka wielka w sklepie otwórz kasę ja się spieszę czemu jest kasjerka winna już otwierać to powinna

Wody z domu zapomniałam nic nie szkodzi przecież kupię a że plastik znów zużywam też nie szkodzi mam to w

Coraz gorzej jest już z nami może wreszcie stwórzmy jedność zagłada nas niebawem czeka

Ela Gomuła

…

Zamku budulcem był cienki karton Most usunięto bo na co on komu Szosę pogłębić wnet nakazano Władca najmilszy był fanem terroru

Dzieciom dać przykład to ich argument Lecz jaki przykład dać im należy Może najlepiej taki prawdziwy Albo miłujesz albo w coś wierzysz Nie ma przecież nigdzie szarości Wszystko czarne tu tylko być może Brak zwolenników również miłości Po co nam ludzie tonący w kolorze I te co dają skarb najważniejszy

I one nam po co niewdzięczne grzesznice Barwą lubianą ostatnio czerwony

Sceną najlepszą znowu ulice

Zamek nagle zajął się ogniem Płomienie dostojnie szalały żalem I nienawiści też nie zabrakło Rozpacz lała się okazale Lewą nogę włożono w pożar Strachem i bujdą pisano tę bajkę Ogień podłożył ktoś prawą ręką Pytanie tylko kto podał zapałkę Ela Gomuła

źródło: pl.freepik.com z dn.. 15.12.2020r.

Porządek w suchych farbach

W galerii pełnej ludzi ukrywa się Malarz.

Próbuje wylać swoje serce na płótno, kiedy jego muza pozuje komuś innemu.

Ona wie, że farby już dawno wyschły.

On żyje z nadzieją, że coś zostało na dnie.

Musi zrozumieć, ona nie należy już do niego.

Ale uważa, że wszystko jest w porządku.

Nawet jeżeli farb już dawno nie ma, nadal maluje ich obraz suchym pędzlem.

Spotkali się pewnej nocy, w jego pracowni.

Chciała przeprosić za kradzież kolorów.

Stanęła w świetle, by zobaczyć jego oczy.

Pod jego wzrokiem czuła się odkryta.

Bała się, że bez swoich sekretów i masek, Malarz znów namaluje jej błyskotliwy akt.

Skończyło się na kłótni i głębokiej ranie, która otworzyła galaktykę jego serca.

Jednym zdaniem pozbawiła go palety.

Mówi, że kiedyś przejrzy na oczy, ale wszystkie argumenty są puste, kiedy zaprzecza, że ona nie odeszła.

Malując serca zakrawionym palcem, uważa, że wszystko jest w porządku.

Ich miłość była tylko obrazem sentymentu, którego nie ma odwagi wyrzucić.

J. E. Magnus

…

W jesienny poranek wychodzę na spacer.

Zimny wiatr otula moje ciało, liście spadają pod moje nogi, szeleszcząc wesoło pod stopami.

Spacerując tak, spoglądam w niebo.

Bujając bezwiednie w obłokach, na myśl przychodzą wspomnienia, które odtwarzam, by poznać ją na nowo.

Usadowiona w lesie, oddawała się lekturze.

Rude włosy falowały na wietrze.

Uniosła wzrok w moją stronę, czym zasłużyłem na tą uwagę?

Marzyłem o jej dotyku, obserwując delikatne dłonie, muskające kartki książki.

Gdy słowa zaczęły składać się w zdania, akcja zmieniła swą scenerię.

Przykryty cieniem przerażenia oddałem jej serce

- a potem umarłem.

J. E. Magnus

8

„Echo Studni”

Wydawca: Miejska Biblioteka Publiczna w Kędzierzynie-Koźlu Adres redakcji: ul. Poniatowskiego 1-3/II, 47-200 Kędzierzyn-Koźle tel. 77 403 68 58

e-mail: studnia@mbpkk.pl

Opiekun redakcji: Patrycja Mynarek Sekretarz redakcji: Natalia Laska Korekta tekstu: Agata Raj

Zespół: Amelia Andruszkiewicz, Sonia Laska, Oliwia Moryl, Patrycja Mynarek, Michał Thomys, Patrycja Tomczyk, Natalia Urbaniak, Olga Zbroińska, Marek Zwarycz

W imieniu całej redakcji naszego wspaniałego miesięcznika ,,Echo Studni” życzymy na zbliżające się Święta Bożego Narodzenia ogromu dumy z samego siebie, zawsze spełniających się marzeń – nawet tych najskrytszych, miłości i czułości każdego dnia, mało smutków, nienawiści i żalów, które dzielą nas nieodwracalnie. Życzymy pełnej rodzinnego ciepła, uśmiechu i wspomnień wigi- lijnej kolacji, żebyście pamiętali, że Wigilia to nie tylko 12 potraw, ale ja, ty, siostra, brat, przyja- ciel, babcia, dziadek, mama, tata, a nawet pies, że Święta to nie tylko wolne od szkoły, pracy, komputer, telefon czy telewizor, ale ciepło, radość, miłość, wspólnie spędzany czas. Pragniemy również, abyście się dali wciągnąć w wir świątecznych przygotowań bez krzyków i tłuczonych talerzy. Życzymy białego puchu spadającego z nieba w wigilijny wieczór, pachnącej i błyszczącej choinki z prezentami i atmosfery, której nic nigdy nie przebije.

Redakcja „Echo Studni”

źródło: https://www.flickr.com z dn.03.12.2019 r.

źródło: https://www.WebStockReview.com z dn.16.12.2020 r.