Kina w Lublinie - Irith Hass - fragment relacji świadka historii [TEKST]

Byłam bardzo chorowitym dzieckiem albo bronchit, albo zapalenie uszu, albo koklusz, albo angina, zawsze byłam chora i od razu gorączka, i potem komplikacje, leukocyty, nie wolno mi

Mi się zdaje, że był taki duży jeden stół, jeśli się nie mylę i wszyscy siedzieli, bo nie było ich tak dużo, i jedli tam, i pili, i potem zrobili zdjęcia, czy przedtem

[Dlatego] nie myślałam nawet dwa razy, od razu podeszłam do jednego Niemca, który był tam z karabinem, nawet z psem, i powiedziałam mu takim łamanym niemieckim: „Proszę pana,

To wtedy postanowiłam, że powinnam pisać o rodzicach, o dziadziusiu, o babci, o ludzi, których [miałam] naokoło, żeby jeszcze troszkę żyli.. Wtedy zaczęłam sobie

[Natomiast] na statku była jakaś para, jacyś tacy bardzo eleganccy ludzie, kobieta bardzo ładna, bardzo elegancka i mąż tak samo, i oni się do mnie okropnie odnosili. Wiele

Mamusia zawsze chciała mi kupić jakieś ciasto, które się nazywało mikado, to były takie warstwy ciasta i w środku był krem czekoladowy i coś takiego, [ale] ja

Dziś nazywam się Irith Hass, [a] urodziłam się jako Ewa Goldberg, w Lublinie, 3 stycznia w [19]31 roku. Byłam pewna, że [wszyscy] bardzo mnie kochają, co bym nie zrobiła i jak bym

Nie zrozumiałam tego zupełnie, pytałam się gdzie mamusia, tatuś płakał, ale powiedział, że [z] mamusią jest [wszystko] w porządku, że jest na folwarku pana Frajtaga,