U N I V E R S I T A T I S M A R I A E C U R I E - S K Ł O D O W S K A L U B L I N — P O L O N I A
VOL. XLIX, 14 SECTIO C 1994
Instytut Biologii UMCS Zakład Zoologii
Z d z i s ł a w C M O L U C H , A l i c j a M IN D A -L E C H O W S K A
Ryjkowcowate ( Coleoptera: Attelabidae, Apionidae, Curculionidae) projektowanego rezerwatu Wieprzec k. Zamościa*
The Weevils (Coleoptera: Attelabidae, Apionidae, Curculionidae) of the Planned Wieprzec Reservation near Zamość
Badania nad fauną ryjkowców prowadzono w latach 1988-1989 i w r. 1991 na terenie rezerwatu Wieprzec. Rezerwat o powierzchni ok. 20 ha położony jest w obrębie Padołu Zamojskiego. Zajmuje część rozległego obniżenia cieków wodnych Wieprzca i Topornicy, wchodząc w skład strefy ochronnej Roztoczańskiego Parku Narodowego. Mozaikowy układ gleb (od torfowiskowych, piaszczystych pochodzenia aluwialnego, do kredowych), wiele rzadkich gatunków roślin — to czynniki, które decydują o jego szczególnych wartościach przyrodniczych. Jest to jedyny na Zamojszczyźnie ocalały fragment roślinności bagiennej, wapieniolubnej i psammofilnej.
Jak dotychczas, jedynym opracowaniem faunistycznym dotyczącym tego osobliwego pod względem przyrodniczym środowiska jest praca C m o lu c h a i innych (4). Przedsta
wiono w niej wykaz większości gatunków ryjkowców odłowionych w rezerwacie.
Celem podjętej obecnie pracy jest ustalenie składu gatunkowego oraz struktury liczebności ryjkowców, typowych fitofagów, występujących w róż
nych zespołach roślinnych tego rezerwatu.
Materiał do badań zbierano w 4 zbiorowiskach: w zbiorowisku murawy piaszczystej (stanowisko I), na łące kośnej (stanowisko II), w wilgotnym zbiorowisku z rzędu Molinieta- lia (stanowisko III) i w zespole turzycowym (stanowisko IV). Szczegółową charakterystykę terenu podaje F i j a ł k o w s k i i C h o j n a c k a - F i j a l k o w s k a (6).
Na wszystkich stanowiskach owady odławiano w ciągu całego sezonu wegetacyjnego metodą czerpaka ilościowego. Próby, na które składały się serie 8x25 zagarnięć czerpakiem, pobierano co 2 tygodnie. Łącznie na każdym stanowisku pobrano 30 prób.
Analizę materiału przeprowadzono w zakresie liczby gatunków (N), liczebności (n')i dominacji (D). Otrzymane wartości stopnia dominacji zgrupowano w 5 klasach:
Praca częściowo wykonana w ramach tematu CPBP 04.06.
eudominantów (>10%), dominantów (5,1-10%), subdominantów (2,1-5%), recedentów (1,0-2,0%), subrecedetów (<1) (1, 9, 11, 12). Ponadto zebrany materiał poddano analizie ekologicznej i zoogeograficznej (5, 10). Za miarę liczebności (n') przyjęto średnią liczbę osobników przypadającą na 25 zagarnięć czerpakiem.
Autorzy dziękują za pomoc techniczną mgr Lidii Zielińskiej i mgrowi Krzysztofowi Próchnickiemu, a w szczególności mgr Hannie Różyc.
SKŁAD GATUNKOWY I STRUKTURA DOMINACJI
S t a n o w i s k o I — Spergulo-Corynephoretum, Festuco-Thymetum serpylli Zbiorowisko to wykształciło się na wydmach śródlądowych. Domi
nującymi roślinami były Corynephorus canescens i Festuca psammofila o stopniu pokrycia ok. 20%. Tam, gdzie zwarcie roślin było większe (60%), występowały gatunki charakterystyczne dla zespołu Festuco-Thy
metum serpylli (Festuca sulcata, F. uaginata, F. ovina, Thymus serpyl- lum).
Na stanowisku tym odłowiono 311 osobników należących do 41 gatun
ków. Struktura dominacji gatunków przedstawiała się następująco:
eudominanty — Apion elongatulum 55,3%;
dominanty — Sitona tibialis 9,6%;
subdominanty — Apion curtirostre 4,5%, Ceutorhynchus erysimi 2,6%;
recedenty — Sitona saturalis 2,0%, Marmmaropus besseri 1,9%, Apion rubens 1,6%, A. cruentatum, A. fuhńpes, Sitona lineatus, S. sulcifrons po 1,3%, Apion molaceum, Otiorhynchus tristis, Phyllobius urticae, Sitona cri- nitus, Hypera arator, Tychius picirostris, Rhinoncus pericarpius, Neo- sirocalus floralis po 1%;
subrecedenty — 22 gatunki o dominacji 0,3-0,6% i gęstości względnej 0,004- -0,008 osobn./próbę.
Trzon zgrupowania fauny ryjkowców tego zbiorowiska stanowiły gatunki kserotermofilne z dominującymi Apion elongatulum i Sitona tibialis. Pierw
szy z nich jest formą wskaźnikową dla wydm śródlądowych, drugi zaś — dla kserotermofilnych zarośli (4, 7). Ponadto do gatunków charakterystycznych dla muraw psammofilnych zaliczono: Apion rubens, Hypera arator i Gymne- tron antirrhini.
S t a n o w i s k o II — Arrhenatheretum elatioris
Zespół Arrhenatheretum elatioris to łąka koszona 3-4 razy w ciągu roku.
Obejmuje głównie gatunki trawiaste z dominującymi Arrhenatherum elatius,
Phleum pratense, Festuca pratense i Dactylis glomerata. W domieszce dość licznie występują Rumex acetosa i Trifolium hybrydium.
W zespole tym zebrano 238 osobników ryjkowców, wśród których wy
różniono 50 gatunków. Struktura zoocenologiczna przedstawiała się nastę
pująco:
eudominanty — Apion vtrens 12,6%, Sitona suturalis 12,2%;
dominanty — Apion cruentatum, Phyllobius urticae po 5,9%, Sitona lineatus 5,5%;
sudbominaty — Neosirocalus floralis 4,5%, Apion craccae 3,8%, A. breoirostre 3,4%, A. onopordi, Phyllobius pyri, Sitona tibialis po 2,9%, Ceutorhynchus contractus 2,5%, Auletobius sanguisorbae, Apion uiolaceum, A. cerdo, Rhinoncus pericarpius po 2,1%;
recedenty — Zacladus affinis 1,5%, Pselaphorhynchites nanus, Apion curtirostre, A. minimun, A. apricans, Sitona sulcifrons, Acalyptus sericeus, Rhi
noncus perpendicularis, Rh. castor, Ceutorhynchus erysimi, C. peruicai po 1,3%;
subrecedenty — 23 gatunki, których dominacja wahała się w granicach 0,4-0,8%, a gę
stość względna 0,004-0,008 osobn./próbę.
W zgrupowaniu ryjkowców badanego zespołu dominowały gatunki cha
rakterystyczne dla łąk świeżych, w większości formy eurytopowe. Jak wynika z piśmiennictwa, zbiorowska łąkowe charakteryzuje podobny skład gatun
kowy (3, 8, 12).
S t a n o w i s k o III — z b i o r o w i s k o z r z ę d u Molinietalia Zbiorowisko to wykształciło się na bardzo wilgotnych wzniesieniach wśród łąk. W lokalnych obniżeniach terenu liczniej występowały Nardus stricta i Molinia coerulea, na suchszych płatach zaś Melampyrum pratense, Anemone nemorosa, Potentilla erecta oraz trawy. Dość liczne były także zarośla olszy i wierzby, wśród których przeważały Salix rosmarinifolia i S. myrtilloides.
Zebrano tu 56 gatunków wyróżnionych ze zbioru 384 osobników. Układ dominacji ryjkowców był następujący:
eudominanty — brak;
dominanty — Apion curtirostre 9,4%, Phyllobius urticae, 8,1%, Apion virens 7,3%, Sitona lineatus, Rhynchaenus stigma 6,8%, Apion simum, Sitona sutu
ralis po 5,2%;
subdominanty — Apion breoirostre 4,7%, Rhynchaenus salicis 3,4%, Apion apricans, Stiona puncticollis po 2,6%, Apion fuhiipes, Phyllobius pyri po 2,3%, Pselaphorhynchites nanus, Hypera arator po 2,1%;
recedenty — Apion viciae, Nanophyes marmoratus, Curculio saliciuorus, Rhinon
cus pericarpius po 1,5%, Auletobius sanguisorbae, Apion pisi, A. crac
cae, Polydrusus confluens, Tychius picirostris, Ceutorhynchus erysimi, Rhynchaenus ermischi po 1,3%, Apion affine 1%;
subrecedenty — 29 gatunków o dominacji 0,3-0,8% i liczebności względnej 0,004- -0,012 osobn./próbę.
Zgrupowanie ryjkowców tego zbiorowiska charakteryzował wysoki udział gatunków łąkowych. Formy wilgociolubne odławiano nielicznie lub pojedyn
czo. Zaliczono do nich: Auletobius sanguisorbae, Apion minimum, Nano- phyes circumscriptus i N. marmoratus.
S t a n o w i s k o I V — Caricetum appropinquatae
Zespół ten charakteryzował duży stopień pokrycia (80%) przez Carex pa
radom. Ponadto występowały tu zarośla różnych gatunków wierzb, odrosty kruszyny pospolitej i dębu szypułkowego.
Stwierdzono w tym zespole 157 osobników ryjkowców reprezentowanych przez 40 gatunków o następującym układzie dominacji:
eudominanty — Apion uirens 14,6%;
dominanty — Apion curtirostre 8,9%, Sitona suturalis 7,6%, S. lineatus, Limnobaris T-album po 6,4%, Apion fuluipes 5,1%;
subdominanty — Nanophyes circumscriptus, N. marmoratus po 4,5%, Phyllobius urti- cae, Sitona sulcifrons, Neosirocalus floralis po 3,2%, Hypera arator, Rhinoncus pericarpius, Rhynchaenus stigma po 2,5%;
recedenty — Apion aethiops, Tapinotus sellatus po 1,9%, A. elongatulum, A. crac- cae, A. apricans, Tychius picirostris, Limnobaris pilistriata, Zacladus affinis, Ceutorhynchus sulcicollis, Rhynchaenus ermischi, Rhamphus pulicarius po 1,0%;
subrecedenty — 15 gatunków o dominacji 0,6% i gęstości względnej 0,004 osobn./próbę.
W faunie ryjkowców zespołu turzycowego najliczniej odłowiano formy łąkowe. Gatunki wilgociolubne, charakterystyczne dla tego typu siedlisk (2, 3), poza Limnobaris T-album, który reprezentował klasę dominantów, wystę
powały mniej licznie. Były to: Nanophyes circumscriptus, N. marmoratus, Hypera rumicis, Grypus eąuiseti, Limnobaris pilistriata, Tapinotus sellatus, Ceutorhynchus arguatus, Gymetron uillosulum.
ANALIZA EKOLOGICZNA I ZOOGEOGRAFICZNA
Przeprowadzając analizę przynależności ryjkowców do określonych ty
pów siedlisk w zebranym materiale wyodrębniono 5 elementów ekologicz
nych (tab. 2). W badanych zespołach roślinnych największy udział zarówno pod względem liczby gatunków, jak i osobników charakteryzował element łą
kowy. Większość gatunków zaliczonych do klasy eudominantów należała do
Tab. 1. Skład gatunkowy i liczebność ryjkowcowatych z rezerwatu Wieprzec Species composition and abundance of weevils from Wieprzec reservation
L.p. Gatunki
No. Species
Stanowiska Localities
I II III IV
1 2 3 4 5 6
ATTELABIDAE:
1. Auletobius sanguisorbae (S c h r a n k ) + 0,02 0,02 2. Pselaphorhynchites nanus (P ay k .) 0,01 0,03
3. P. tomentosus (G yll.) 0,01
4. Apoderus coryli (L.) +
5. Apoderus erythropterus (G m el.) + + APIONIDAE:
6. Apion cruentatum (W a lt.) 0,02 0,06 +
7. A. frumentarium (L.) +
8. A. rubens S te p h . 0,02
9. A. affine K ir b y 0,02
10. A. curtirostre G erm . 0,06 0,01 0,15 0,06
11. A. uiolaceum Kirby 0,01 0,02
12. A. breuirostre H e r b s t 0,03 0,07 +
13. A. simum G e rm . + 0,08 +
14. A. difficile H e r b s t + +
15. A. elongatulum D e sb r. 0,72 +
16. A. minimum H e r b s t 0,01 +
17. A. urticarium ( H e rb s t) +
18. A. carduorum K ir b y + +
19. A. onopordi K ir b y 0,03 +
20. A. jaffense D e sb r. +
21. A. seniculus K ir b y + +
22. A. loti K ir b y +
23. A. aestimatum F a u s t. 0,01
24. A. aethiops H e r b s t 0,01
25. A. pisi (F a b r.) 0,02
26. A. vorax H e r b s t +
27. A. uiciae P a y k . 0,02
28. A. cerdo G e r s t. 0,02
29. A. craccae (L.) 0,04 0,01 +
30. A. uirens H e r b s t + 0,12 0,12 0,09
31. A. apricans H e r b s t 0,01 0,04 +
32. A. fuluipes (G e o ffr.) 0,02 + 0,04 0,03
33. Nanophyes circumscriptus A u b e + 0,03
34. N. marmoratus (G oeze) + 0,02 0,03
CURCULIONIDAE:
35. Otiorhynchus trisiis (Scop.) 0,01 +
36. 0. ouatus (L.) +
37. Phyllobius urticae (Deg.) 0,01 0,06 0,13 0,02
38. Ph. argentatus (L.) 0,01
39. Ph. pyri (L.) 0,03 0,04
Ciąg dalszy tab. 1 — Table 1 continued
1 2 3 4 5 6
40. Trachyphloeus bifoveolatus (B eck.) + +
41. Polydrusus cenńnus (L.) +
42. P. confluens S te p h . + + 0,02
43. P. mollis (S tró m ) +
44. btrophosoma capitatum (Deg.) + +
45. S. faber (H e r b s t) +
46. Sitona crinitus (H e r b s t) 0,01
47. S. hispidulus (F a b r.) +
48. S. humeralis S te p h . +
49. S. languidus G y ll. + +
50. S. lepidus G y ll. +
51. S. lineatus (L.) 0,02 0,05 0,11 0,04
52. S. longulus G y ll. +
53. S. puncticollis S te p h . + 0,04 +
54. S. sulcifrons (T h u n b g .) 0,02 0,01 0,02
55. S. suturalis S te p h . 0,02 0,12 0,08 0,05
56. S. tibialis ( H e rb s t) 0,13 0,03
57. Dorytomus hirtipennis Bed. +
58. D. rufatus (Bed.) +
59. Grypus equiseti (F a b r.) +
60. Acalyptus sericeus G y ll. 0,01
61. Tychius junceus (R eich .) +
62. T. picirostris (F a b r.) 0,01 + 0,02 +
63. Sibinia pyrrhodactyla (M a rsh .) +
64. Curculio saliciuorus P a y k . + 0,02
65. Hypera rumicis (L.) + +
66. H. nigrirostris (F.) +
67. H. arator (L.) 0,01 0,03 0,01
68. H. pedestris (P ay k .) +
69. Limnobaris T-album (L.) + 0,04
70. L. pilistriata S te p h . +
71. Rhinoncus perpendicularis (R eich .) + 0,01 +
72. Rh. pericarpius (L.) 0,01 0,02 0,02 0,01
73. Rh. castor (F a b r.) + 0,01
74. Marmaropus besseri G y ll. 0,02
75. Tapinotus sellatus (F a b r.) 0,01
76. Caeliodes rubicundus ( H e rb s t) +
77. Micrelus ericae (G yll.) + +
78. Zacladus affinis (P ay k.) 0,01 +
79. Ceutorhynchus cochleariae (G yll.) +
80. C. hirtulus G erm . +
81. C. sulcicollis (P ay k .) + +
82. C. punctiger G y ll. +
83. C. arąuatus ( H e rb s t) +
84. C. asstmihs (M a rsh .) +
85. C. contractus (M a rs h .) 0,02 +
86. C. erystmi (F a b r.) 0,03 0,01 0,02
87. C. peruicai W e i s e 0,01
88. Neosirocalus floralis (P ay k .) 0,01 0,05 0,01 0,02 89. Ceutorhynchidius troglodytes (F a b r.) + +
90. Nedyus quadrimaculatus (L.) +
91. Gymnetron pascuorum (G y 11.) +
92. G. uillosulum G y ll. +
Ciąg dalszy tab. 1 — Table 1 continued
1 2 3 4 5 6
93. G. antirrhini (P a y k .) 94. Miarus ajugae (H e r b s t) 95. M. graminis (G yll.) 96. Anoplus roboris S u ffr.
97. Rhynchaenus ermischi D ie c k m . 98. Rh. salicis (L.)
99. Rh. stigma (G erm .)
100. Rhamphus pulicarius ( H e rb s t)
4-
0,01+ 0,02 0,05 0,11 0,01
+ + 0,02
+ +
+
+ + +
Liczebność — Abundance 1,29 0,99 1,60 0,65
Liczba gatunków —- Number of species 41 50 56 40
Objaśnienia: -t---- liczebność <0,01; I — zbiorowisko murawy piaszczystej; II — łąka kośna; III — zbiorowisko z rzędu Molinietalia-, IV — zbiorowisko torfowiskowe.
Explanation: H---- abundance <0.01; I — sand grass community; II — hay-growing meadow; III — a community of the order Molinietalia-, IV — peat community.
tej grupy ekologicznej. Wyjątek stanowiło zbiorowisko piaszczyste (stanowi
sko I), gdzie najwyższą liczebność osiągnęły gatunki kserotermofilne z licz
nie odławianym A. elongatulum, który reprezentował klasę eudominantów.
Formy leśne i zaroślowe liczniejsze były w zbiorowisku z rzędu Molinietalia (stanowisko III) — bytowały one na odrostach drzew i na krzewach, inne zaś (głównie synantropijne) — na łąkach świeżych.
Ze względu na typ powiązań troficznych zebrane w rezerwacie ryjkowce podzielono na poli-, oligo- i monofagi. Pierwszą kategorię budowały gatunki żerujące na roślinach z kilku rodzin, drugą — formy biologicznie związane z roślinami należącymi do jednej rodziny, a trzecią — do jednego gatunku (tab. 2). Zarówno pod względem liczby gatunków, jak i liczebności najwyż
szy udział procentowy cechował oligofagi, skupiające większość elementów łąkowych eudominantów i dominantów. Dwa pozostałe typy fagiczne repre
zentowane były w niewielkim stopniu.
W zgrupowaniu ryjkowców różnych zbiorowisk roślinnych rezerwatu Wieprzec zdecydowanie przeważającą grupę ekologiczną stanowiły eury- topy. Wyjątkiem było zbiorowisko psammofilne, gdzie stenotopy osiągnęły aż 57,5% wszystkich zebranych osobników, z dominującymi gatunkami kse- rotermofilnymi. Dosyć wysoki udział procentowy zarówno pod względem liczby osobników, jak i gatunków charakteryzował tę grupę w zbiorowisku turzycowym; budowały ją główne formy wilgociolubne.
W zebranym materiale wyróżniono 7 elementów ekologicznych (tab. 3).
Naliczniejsze pod względem liczby gatunków i osobników okazały się formy palearktyczne. W strukturze jakościowej znaczny był udział gatunków o za
sięgu holarktycznym, a ilościowej — europejskim.
Tab. 2. Procentowy udział elementów ekologicznych w faunie ryjkowcowatych badanych zespołów rezerwatu Wieprzec Per cent share of ecological elements in weevils fauna of the investigated associations of Wieprzec reservation Objaśnienia: n — liczba osobników; N— liczba gatunków; stanowiska I-IV patrz tab. 1. Explanation: n — number of specimens; N— number of species; localities I-IV — see Table 1.
Tab. 3. Procentowy udział elementów zoogeograficznych w faunie ryjkowcowatych rezerwatu Wieprzec
Per cent share of zoogeographic elements in weevils fauna of Wieprzec reservation Element
Element n % n %
Holarktyczny
Holarctic 147 13,48 19 19
Palearktyczny
Palearctic 585 53,66 51 51
Eurosyberyjski
Euro-Siberian 57 5,22 11 11
Eurosyberokokaukaski
Euro-Siberian-Caucasian 55 5,04 3 3 Eurokaukaski
Euro-Caucasian 3 0,27 2 2
Europejski
European 235 21,55 13 13
Subadriatyckopontyjski
Subadriaticpontic 8 0,73 1 1
Objaśnienia patrz tab. 2.
For explanation — see Table 2.
PODSUMOWANIE
W okresie 3-letnich badań na wszystkich stanowiskach zebrano 1090 osobników ryjkowców, wśród których wyodrębniono 100 gatunków (tab. 1).
Najwięcej osobników i gatunków pozyskano w zbiorowisku z rzędu Mo- linietalia (stanowisko III — 56 gat., 384 osobn.). Tutaj też osiągnęły one najwyższą gęstość względną, wynoszącą 1,60 osobn./pr. Najmniej zaś osobników i gatunków odnotowano w zespole turzycowym (stano
wisko IV). Charakteryzowała je także o wiele niższa gęstość względna (0,65 osobn./próbę).
Spośród zebranych ryjkowców najwyższą liczebność osiągnęły gatunki łąkowe, przeważnie oligofagi (tab. 2). Faunę badanego rezerwatu charak
teryzował znaczny udział elementów o szerokiej plastyczności ekologicznej (eurytopów). Na dwu stanowiskach (I i IV) liczniej odławiano stenotopy reprezentowane przez gatunki kserotermofilne (stanowisko I) lub wilgocio- lubne (stanowisko IV).
Wśród wyróżnionych elementów zoogeograficznych najliczniej pod wzglę
dem liczby gatunków i osobników reprezentowane były formy palearktyczne,
wysoka zaś liczebność charakteryzowała gatunki europejskie i holarktyczne
(tab. 3).
PIŚMIENNICTWO
1. C m o lu c h Z.: Studien iiber Riisselkafer (Coleoptera, Curculionidae) xerothermer Pflanzenassoziationen der Lubliner Hochebene. Acta Zool. Cracov. 16, 29-216 (1971).
2. C m o lu c h Z.: Riisselkafer (Coleoptera, Curculionidae) von Polesie Lubelskie. Ann.
Univ. Mariae Curie-Skłodowska, sectio C 44, 1-63 (1989).
3. C m o lu c h Z., Ł ę to w s k i J., M in d a - L e c h o w s k a A.: The composition and number of weevil species ( Curculionidae, Coleoptera) of the Lublin Coal Basin plant communities. Ann. Univ. Mariae Curie-Skłodowska, sectio C 40, 59-67 (1988).
4. C m o lu c h Z., Ł ę to w s k i J., M in d a - L e c h o w s k a A.: Ryjkowcowate (Coleopte
ra: Rhinomaceridae, Attelabidae, Apionidae, Curculionidae) Roztocza. Fragm. Faun.
37, 267-290 (1994).
5. C z e c h o w s k i W., M ik o ła jc z y k W.: Methods for the study of urban fauna.
Memorabilia Zoo. 34, 45-58 (1981).
6. F i j a ł k o w s k i D., C h o j n a c k a - F i j a ł k o w s k a E.: Stosunki fitosjocjologiczne i florystyczne projektowanego rezerwatu torfowiskowego Wieprzec pod Zamościem.
Ann. Univ. Mariae Curie-Skłodowska, sectio C 37, 255-269 (1983).
7. M a z u r M.: Badania faunistyczne ryjkowców (Coleoptera: Rhinomaceridae, Attela
bidae, Apionidae, Curculionidae) województwa Zamojskiego. Ośr. Dok. Fizjogr. 20, 55-111 (1992).
8. M in d a - L e c h o w s k a A., C m o lu c h Z.: Ryjkowce ( Curculionidae, Coleoptera) doliny Bystrzycy. Ann. Univ. Mariae Curie-Skłodowska, sectio C 39, 199-215 (1987).
9. N i e d b a ł a W.: Sukcesja ekologiczna zgrupowań mechowców (Acari, Oribatei) za- drzewień uroczyska Marcelin w Poznaniu. Prace Kom. Biol. PTPN, 35, 3-93 (1972).
10. P a w ło w s k i J.: Chrząszcze (Coleoptera) Babiej Góry. Acta Zool. Cracov. 12, 419-565 (1967).
11. P e t r y s z a k B.: Ryjkowce (Coleoptera, Curculionidae) Beskidu Sądeckiego. Rozpr.
hab. UJ 68, 1-204 (1982).
12. W itk o w s k i Z.: Ekologia i sukcesja ryjkowców (Coleoptera, Curculionidae) łąk kośnych okolic Zabierzowa. Stud. Natur, ser. A 12, 7-81 (1975).
S U M M A R Y
The paper presents results of studies on weevils fauna carried out in 1988-1989 and 1991 in different plant communities of the Wieprzec reservation.
Over the period discussed there were collected 1090 specimens belonging to 100 species (Tab. 1). The species characteristic of psammophilous grasses (locality I) were:
Apion rubens, A. elongatulum, Hypera orator and Gymnetron antirrhini. Many species of the genera Apion, Sitona and Rhinoncus were connected with meadow association (locality II), whereas Auletobius sanguisorbae, Apion minimum, Nanophes circumscriptus, N. marmoratus, Hypera rumicis, Grypus eąuiseti, Limnobaris T-album, L. pilistiata, Tapinotus sellatus, Ceutorhynchus arąuatus, Gymnetron yillosum were included in the species characteristic of moist communities (localities III and IV).
Meadow oligophages prevailed among the caught weevils. Eurytopes constituted the basis of weevil group (Tab. 2), whereas among the distinguished zoogeographical elements palearctic species had the biggest share (Tab. 3).
