ISSN 1426-3610
Wiadomości
Fary Św. Barbary
Nr 10/860 Rok XVIII 4 marca 2012 r.
Ewangelia: Mk 9,2-10
„I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”.
II NIEDZIELA
WIELKIEGO POSTU
JAK CZYTAĆ PISMO ŚWIĘTE? LECTIO DIVINA – s. 4 i 5
NASZ FARORZ NA PODIUM – s. 9
ŚWIĘTE KOBIETY – s. 10 i 11
2
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 10/860Tygodnik Rzymskokatolickiej Parafii św. Barbary w Chorzowie.
Adres redakcji: ul. 3 Maja 18, 41-500 Chorzów, tel. 32 249-64-33, fax 32 249-64-40.
Redakcja: ks. Zygmunt Błaszczok (red. naczelny), ks. Krzysztof Kajdan (sekretarz redakcji), ks.
Jacek Jadasz, Marta Wawszczak. Stale współpracują: Helena Krais, Irena Książek, Aleksandra Sorotowicz, Łukasz Piper, Michał Walczyński, Mirosław Danch, Edward Kawka. Redakcja zastrzega sobie prawo redagowania nadesłanych tekstów. Kolportaż: Młodzież z Ruchu Światło-Życie. Konto Parafii św. Barbary w Chorzowie: ING Bank Śląski 42105012431000001000594943,
e-mail: sw_barbara@katowice.opoka.org.pl http://www.barbarachorzow.katowice.opoka.org.pl
Skład i druk: Centrum Usług Drukarskich – Henryk Miler, ul. Szymały 11, 41-709 Ruda Śląska, tel. 32 244-38-39.
Nakład: 250 egz.
Wiadomości
Fary Św. Barbary
Z DRUGIEJ STRONY
Mając telefon komórkowy lub osobisty komputer gromadzimy w nich różne infor- macje, kontakty, zdjęcia, aplikacje, itp. Gdy chcemy taki telefon lub komputer sprzedać lub komuś podarować, to zanim to uczyni- my zachodzi potrzeba, żeby to wszystko co się w nich znajduje odzyskać jednocześnie z nich kasując. Wówczas warto zrobić tzw.
ustawienia fabryczne. Niedawno natkną- łem się na fragment programu Wojciecha Cejrowskiego, w którym zwrócił uwagę, iż gromadzimy mnóstwo niepotrzebnych rze- czy. Może warto w Wielkim Poście zrobić sobie takie ustawienia fabryczne z tego co nas otacza.
Ks. K. K.
ZAMYŚLENIA WIKAREGO
S tarzec, chłopiec – i nóż. Wszystko jest gotowe, nic nie stoi na przeszkodzie, by wypełnić wolę Boga – gdyby nie ten sam Bóg, który pozwolił, żeby sprawy zaszły aż tak daleko, nie posłał anioła, by powstrzy- mał zdeterminowane- go ojca. Opowiadanie o ofi arowaniu Izaaka jest piękne. Ale jego artyzm bynajmniej
nie pomniejsza przejmującej grozy, jaka je przenika. Któż nie zwątpiłby w Boga, który tak po prostu wycofuje się ze swoich obietnic i przyrze- czeń i podejmuje działania, które całkowicie je niweczą? Dlaczego? – Ta- kie pytania muszą zostać postawione. Odpowiedzi na nie udziela Jezus:
„Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności”. Stąd nasza nadzieja,
że kto stawia pytania Bogu, nie pozostanie bez odpowiedzi.
Nr 10/860 Wiadomości Fary Św. Barbary
3
Olegariusz urodził się w 1060 r. w zamożnej rodzinie w Barcelonie. W wieku 10 lat został włączony do kapituły ka- tedralnej w rodzinnym mieście.
Z czasem został przełożonym ka- noników w Barcelonie i w Sant Adria de Besós oraz opatem augustiańskiego klasztoru św.
Rufusa w Awinionie. Wstąpił także do konfraterni San Pe- dro de la Portella. Hrabia Barcelony, Rajmund Berenguer III, mianował go biskupem tego miasta w 1116 r. Rok póź- niej udał się do Rzymu, by złożyć homagium papieżowi Gelazjuszowi II. Olegariusz był gorliwym reformatorem.
Uczestniczył w synodach w Tuluzie, Reims, pierwszym laterańskim, w Narbonne, Clermont i ponownie w Reims.
Angażował się także we wprowadzanie w życie augusty- niańskiej reformy klasztorów w Katalonii – w latach 20.
XII w. przekształcił klasztor św. Eulalii (wówczas poza Bar- celoną) na wspólnotę kanoników augustiańskich. 8 marca 1118 r. Olegariusz, pozostając nadal biskupem Barcelony, został mianowany także na biskupa Tarragony. Czekało to trudne zadanie odbudowy Kościoła w tym regionie po od- zyskaniu go z rąk Maurów. Po 1124 r. udał się z pielgrzym- ką do Ziemi Świętej; z powodu troski o swą nową diecezję skrócił pobyt w Antiochii i wrócił przed 1127 r. Pomiędzy 1126 a 1130 rokiem bardzo aktywnie zajął się odbudową miasta, a zwłaszcza kościołów. Ściągał nowych mieszkań- ców i rycerzy, którzy mieliby bronić miasta w przyszłości.
Lata 1126–1127 to czas wysiłków zmierzających do zor- ganizowania drugiej krucjaty. Wynagrodził Wilhelmowi V straty związane z wysłaniem jego rycerzy do Barcelony w latach 1124–1125 i doprowadził do zgody między Wil- helmem a jego synem, Bernardem IV, w ten sposób wzmac- niając sojusz przeciwko piratom Almoravida. W marcu 1129 r. przekazał swoje świeckie uprawnienia Robertowi Bordetowi, czyniąc go księciem Tarragony. Sam wrócił do troski o odnowę metropolii. Synod w Narbonne (1129) zatwierdził istnienie archifraterni, którą założył rok wcze- śniej Olegariusz; miała ona na celu odbudowę Kościoła w Tarragonie. Członkowie archifraterni, duchowni i świeccy, zamożni i ubodzy, składali ofiary pieniężne, które przezna- czane były na archidiecezję tarragońską. Olegariusz zmarł 6 marca 1137 r. Został kanonizowany w 1675 r.
www.brewiarz.katolik.pl
Słowo Boże na każdy
dzień
NA DOBRY POCZĄTEK
BISKUP I GORLIWY REFORMATOR
Niedziela 4 III
Rdz 22,1-2.9-13.15-18
Ps 116
Rz 8,31b-34
Mk 9,2-10 Poniedziałek 5 III
Dn 9, 4b-10
Ps 79
Łk 6,36-38 Wtorek 6 III
Iz 1,10.16-20
Ps 50
Mt 23,1-12 Środa 7 III
Jr 18,18-20
Ps 31
Mt 20,17-28 Czwartek 8 III
Jr 17,5-10
Ps 1
Łk 16,19-31 Piątek 9 III
Rdz 37,3-4.12-13a.
17b-28
Ps 105
Mt 21,33-43.45-46 Sobota 10 III
Mi 7,14-15.18-20
Ps 103
Łk 15,1-3,11-32
4
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 10/860JAK CZYTAĆ PISMO ŚWIĘTE?
Lectio Divina znaczy po łacinie „pobożne, duchowe czytanie”. Znane pod tą na- zwą, pojawiło się w IV–V wieku, a w późnym średnio- wieczu zostało rozwinięte i dopracowane. Straciło na popularności wraz z nasta- niem „mody” na modlitwę myślaną w XV stuleciu.
W XX wieku, kiedy roz- wijał się francuski ruch bi- blijno-liturgiczny, metoda ta
odzyskała swój dawny blask, a jeden z oficjal- nych dokumentów Soboru Watykańskiego II po- leca tę formę rozważania wszystkim wierzącym.
W Lectio Divina można wyróżnić cztery podstawowe elementy: Lectio (lektura tekstu biblijnego), Meditatio (jego medytacja), Oratio (modlitwa serca) i Contemplatio (kontemplacja – wsłuchanie się w to, co Bóg ma do powiedzenia).
Lectio
Po pierwsze, musisz znaleźć trzy rzeczy:
właściwe miejsce do zagłębienia się w lekturze tekstu biblijnego, czas, który możesz poświę- cić wyłącznie Bogu oraz spokój potrzebny do rozważań. Następnie, wybierasz fragment Pisma Świętego (np. Ewangelię z II Niedzie- li Wielkiego Postu, to jest z dzisiaj). Jeżeli chcesz, możesz ucałować Pismo Święte z ad- oracją i miłością. Przeczytaj uważnie wybrany tekst. Najlepiej czytać półgłosem, co pozwala lepiej się skoncentrować. Często po pierwszym przeczytaniu nie zapamiętasz wszystkiego. Nie przejmuj się tym, przeczytaj jeszcze raz, a po- tem jeszcze raz… Niektórzy lubią podkreślać ważniejsze fragmenty ołówkiem – możesz wy- korzystać ten sposób.
Czytając, odkryj struk- turę tekstu aby dojść do głównego stwierdzenia np.
opowiadania z wnioskiem końcowym: „dla Boga wszystko jest możliwe”(Łk 1,37). Przyjrzyj się główne- mu stwierdzeniu i wyróżnij w nim centralne słowo (naj- częściej jest to czasownik).
Zbadaj stronę językową tego wyrazu, jego pocho- dzenie, utwórz wyrazy pochodne, skorzystaj też ze słowników synoni- mów i przeciwstawień. Zrobiwszy to, zastanów się nad sensem całego czytanego fragmentu.
Czy teraz jego znaczenie stało się jaśniejsze?
Meditatio
Ta część to szukanie ukrytej prawdy. Zadaj sobie pytanie: co Bóg do mnie mówi? Pomyśl jeszcze raz o przeczytanym tekście i przypo- mnij sobie fragment, który Cię zaciekawił, zadziwił lub zaniepokoił. Czytaj cichym gło- sem, powtarzaj urywek, który Cię interesuje.
Zastanów się, z jakimi innymi fragmentami Pi- sma Świętego kojarzy Ci się ten cytat. Skupiaj się nie na sobie, ale na słowie, a dzięki niemu zrozumiesz siebie. Wypisz słowa, zdania, które najbardziej do Ciebie przemówiły. Umieść je, jako „drogocenny klejnot dnia” w widocznym miejscu, np. nad biurkiem, na lodówce.
Oratio
Teraz jest czas na Twoją rozmowę z Bo- giem. Otwórz przed Nim serce, pozwól Bogu w nie wstąpić. Opowiedz Mu, co odkryłeś, czytając dziś Pismo Święte. Módl się prosto i spontanicznie. Dziękuj Bogu za to, kim jest w Twoim życiu i uwielbiaj Go. Przypomnij
Kto by pomyślał, że jedna z metod czytania Pisma Świętego pochodzi od sa- mego Chrystusa? Tak, to On za swojego ziemskiego życia, kiedy nauczał, odwo- ływał się do Starego Testamentu. Po Jego śmierci to samo czynili apostołowie.
LECTIO DIVINA
Lectio Divina
Lectio
Oratio Meditatio
Contemplatio
Nr 10/860 Wiadomości Fary Św. Barbary
5 DARY BOGA
sobie, co zrobił dla Ciebie w ciągu Twojego życia. Żałuj, proś, wołaj, wyrażaj swoje cier- pienie. Po prostu się módl.
Contemplatio
Wywodzi się z łacińskiego „cum” – „z”
i „templatio” – „świątynia”; znaczy „żyć ra- zem ze świątynią”, „żyć wewnątrz świętej przestrzeni”. Trwaj więc przed Bogiem całym sobą. Sama Twoja obecność niech będzie mo- dlitwą, odkryj czas bezsłownego westchnienia Ducha. Staraj się milczeć i nie poruszać. Trwaj w doświadczeniu oczekiwania i spojrzenia, bo to ono rodzi głęboką więź z Bogiem. Staraj się patrzeć na siebie i innych ludzi Jego oczyma, pozwól, aby Jego łaska wszystko przenikała.
Istnieje także Lectio Divina z komentarzem odpowiadających tekstów biblijnych (patrz:
Meditatio) oraz komentarzami: egzegetycznym i patrystycznym. Można je znaleźć na stronie in- ternetowej prowadzonej przez Braci Mniejszych Kapucynów, do której odsyłam wszystkich za- interesowanych rozważaniem Pisma Świętego tą metodą: http://www.lectiodivina.pl.
Pamiętaj, że docelowym punktem chrześci- jańskiej drogi nie jest zamknięcie się w sobie, ale głoszenie Dobrej Nowiny światu, słowem i czynem.
Opracowała: Martyna Danch na podstawie http://www.lectiodivina.pl/index.php?page=7902 http://pl.wikipedia.org/wiki/Lectio_Divina
Wiara jest bezgraniczną ufnością w Bogu. Jest ona źródłem uzdrawiania człowieka. Ponieważ w swoim strapieniu zwracamy się do Jezusa i po- nieważ Jemu ufamy, On może nam pomóc i uzdro- wić nas. Jezus budził zaufanie u osób spotkanych, dlatego one znajdowały odwagę, by zwracać się do Niego o pomoc. Czytając opisy uzdrowień do- konanych przez Jezusa, możemy również, w opar- ciu o naszą bezgraniczną ufność, zostać uzdro- wieni. Możemy wyobrażać sobie, czytając opisy uzdrowień, jak przychodzimy ze swymi ranami do Jezusa i prosimy Go, aby nas pocieszył i uzdro- wił. Mamy podstawę, aby ufać, że wtedy, gdy czy- tamy te opowieści, Jezus jest blisko nas. Biblijne wydarzenia pragną nas zachęcić do tego, byśmy przyjrzeli się naszym zranieniom i naszym choro- bom i pokazali je Jezusowi, aby On dzisiaj dotknął nas tak samo, jak owych ludzi, i skierował do nas uzdrawiające i dodające otuchy słowa. Opowieści o uzdrowieniach odsłaniają nam kolejno nasze wła- sne udręki i choroby. W Eucharystii możemy od- twarzać różne spotkania związane z uzdrowieniem.
To ja jestem tym człowiekiem opętanym, rozdar- tym wewnętrznie, pełnym agresji i jadowitych uczuć. To ja doświadczam siebie jako człowieka, którego nie można zaakceptować, chaotycznego, opanowanego przez tysiące nieposkładanych my- śli. Ale pomimo to przystępując do Komunii pod-
biegam do Jezusa, wyciągam dłoń. Komunia po- zwala mi zaakceptować siebie, chociaż wydaję się sobie tego niegodny. Kiedy w spotkaniu z Jezusem dowiaduję się, że On mnie bez zastrzeżeń akceptu- je, w ciele, ze wszystkimi zmysłami, którymi siebie niszczę, to, co mnie przerażało wychodzi ze mnie i mogę inaczej postrzegać moje życie. Doświad- czyłem ufności Jezusa we mnie, dlatego sam siebie przyjmuję. W czasie Komunii, podchodząc do Je- zusa, zrzucamy z siebie płaszcz, czyli rolę, jaką gra- my pośród najbliższych, wszystko to, co nas osła- nia i zasłania. Podchodzimy do Niego niczym nie chronieni, bezbronni. On nas pyta, czego naprawdę chcemy. Możemy stanąć wobec rzeczywistości i stawić jej czoło tylko dlatego, że Jezus bierze nas za rękę i pokazuje, że rzeczywistość bywa okrut- na, ale wszędzie Ja jestem, również w niej, aby cię wspierać. Trzymani za rękę przez Jezusa mamy od- wagę i siłę spojrzeć w oczy naszemu życiu i temu, co nas w nim otacza. Eucharystia wprowadza nas w zaufanie do Jezusa (związane z konkretnymi uzdrowieniami), jak z naszymi udrękami i troska- mi możemy w niej spotkać Jego i dzięki wierze zostać przez Niego uzdrowieni. Wiara jako ufność daje nam pewność, że ze wszystkimi problemami możemy przyjść do Jezusa.
Na podstawie rozważań ks. J. Pierzchalskiego (cdn)
Kontynuujemy cykl poświęcony cnotom wiary, nadziei i miłości. Są one darami Boga. Chciejmy więc podjąć refleksję nad nimi by móc je w sobie rozwijać.
WIARA – REFLEKSJA ÓSMA
6
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 10/860INTENCJE MSZALNE
Sobota 3.03.2012 r.
Dzień powszedni
18.00 – Za Teresę Marię Plutow- ską w 1. rocznicę śmierci
Niedziela 4.03.2012 r.
II Niedziela Wielkiego Postu 7.00 – Kaplica św. Jadwigi – Inten- cja zamawiana w szpitalu
7.00 – Za Marię Serafin w 4. rocz- nicę śmierci
9.00 –Za Janinę Odrobina w 5.
rocznicę śmierci, rodziców i ro- dzeństwo oraz lokatorów z ul. Ko- palnianej 2
10.45 – Do Bożej Opatrzności, z podziękowaniem za otrzymane ła- ski, z prośbą o błogosławieństwo Boże i zdrowie na dalsze lata życia, w inten- cji Józefa z okazji urodzin (Te Deum) oraz o Boże bł. dla całej rodziny
12.00 – Msza św. z udzielaniem Sa- kramentu Chrztu Świętego i błogosła- wieństwem rocznych dzieci
17.30 – Gorzkie Żale 18.00 – Za Elżbietę Rejek Poniedziałek 5.03.2012 r.
Dzień powszedni
6.00 – Kaplica św. Jadwigi – Wolna intencja
7.00 – Za Kazimierza Kawkę w 7.
rocznicę śmierci
18.00 – Za Czesława Szrajer w 1.
rocznicę śmierci
Wtorek 6.03.2012 r.
Dzień powszedni
6.00 – Kaplica św. Jadwigi – Wolna intencja
7.00 – Przez wstawiennictwo św.
Antoniego w intencji czcicieli
18.00 – Za Bogusława Garsztka od lokatorów z ul. Krakusa 14
Środa 7.03.2012 r.
Dzień powszedni
6.00 – Kaplica św. Jadwigi – Wolna intencja
7.00 – Za Eugeniusza Pilarz w 19.
rocznicę śmierci
7.00 – Za Józefa Kozielskiego o życie wieczne oraz z rodziny Kozielski i Kodrnja
18.00 – Za Jana Drapacz w 1.
rocznicę śmierci
Czwartek 8.03.2012 r.
Dzień powszedni
6.00 – Kaplica św. Jadwigi – Wolna intencja
7.00 – Do Ducha św. o uświęcenie kapłanów i matek naszej parafii
16.30 – Za Stanisława Gałazka w 10. rocznicę śmierci, z rodziny Gałązka, Dreja i Biniok oraz za dusze w czyśćcu cierpiące
17.15 – Adoracja Najświętszego Sa- kramentu
18.00 –Za rodziców Annę i Tade-
usza Kornaga
Nr 10/860 Wiadomości Fary Św. Barbary
7
Piątek 9.03.2012 r.
Dzień powszedni
6.00 – Kaplica św. Jadwigi – Inten- cja zamawiana w szpitalu
7.00 – Za Mariannę Zielińską w 4.
rocznicę śmierci oraz rodziców, braci i dziadków
17.00 – Droga Krzyżowa
18.00 – Za Andrzeja Mieszczaka Sobota 10.03.2012 r.
Dzień powszedni
6.00 – Kaplica św. Jadwigi – Wolna intencja
6.30 – Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny
7.00 – Za Gertrudę Roncoszek 18.00 – Za Jadwigę Wawrzyniak w 1. rocznicę śmierci
Niedziela 11.03.2012 r.
III Niedziela Wielkiego Postu 7.00 – Kaplica św. Jadwigi – Inten- cja zamawiana w szpitalu
7.00 – Za Pawła Malcherczyka o życie wieczne od lokatorów z ul.
Kopalnianej
9.00 –Za Stanisława Żydek od lo- katorów z ul. Kopalnianej 9
10.45 – Za Bogusława Garsztka w 2 miesiące po śmierci
12.00 – Do Bożej Opatrzności, z podziękowaniem za otrzymane ła- ski, z prośbą o błogosławieństwo Boże i zdrowie na dalsze lata życia, w inten- cji Henryka Sówki z okazji jubileuszu (Te Deum)
17.30 – Gorzkie Żale
18.00 – Za Halinę Gołębiowską w 8. rocznicę śmierci
Zredagowała: Helena Krais
INTENCJE MSZALNE
Informujemy, że intencja Mszy św. pozostanie wolna, jeżeli nie zostanie potwierdzona wraz z uiszczeniem ofi ary najpóźniej na
dwa tygodnie przed dniem Mszy św.
8
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 10/8604 MARCA 2012 r.
– II NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
WPROWADZENIE DO LITURGII Na Górze Przemienienia Bóg jesz- cze raz objawił miłość ojcowską wobec swego jedynego Syna. Jezus jednak na- wet wówczas, gdy ukazał uczniom swo- ją Boską chwałę, przygotowywał się na niewymowne cierpienie dla zbawienia człowieka i pamiętał o konieczności wy- pełnienia swojej misji w posłuszeństwie Ojcu. Papież Jan Paweł II niedługo przed swoim odejściem do nieba rozważał tę ta- jemnicę i wywyższając miłość Bożą, kon- templował fakt, że Bóg ocalił Abrahamo- wego syna, Izaaka, własnego zaś Syna nie oszczędził, ale Go za nas wydał...
(O. Piotr Stasiński OFMCap, „Ore- mus” Wielki Post – Triduum Paschalne 2006, s. 51)
KOLEKTA
Boże, Ty nam nakazałeś słuchać Two- jego umiłowanego Syna, ożywiaj naszą wiarę swoim słowem, abyśmy odzy- skawszy czystość duszy, mogli się cie- szyć oglądaniem Twojej chwały. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa...
LITURGIA TYGODNIA
W środę – wspomnienie dowolne świę- tych męczennic Perpetuy i Felicyty
W niedzielę – III NIEDZIELA WIEL- KIEGO POSTU
PARAFIA
Dzisiejsza kolekta przeznaczona jest na potrzeby naszej parafii. Przed ko- ściołem zespół Caritas przeprowadza zbiórkę na Krajowy Fundusz Misyjny.
Zapraszamy na Gorzkie Żale, dziś o godz. 17.30.
Zachęcamy wiernych do postu i in- nych uczynków pokutnych, zwłaszcza dzieł miłosierdzia, a także ogranicze- nia spożycia napojów alkoholowych.
W tym tygodniu przypadają I czwar- tek, I piątek i I sobota miesiąca.
W czwartek o godz. 16.30 Msza św.
szkolna. Na Adorację Najświętsze- go Sakramentu zapraszamy o godz.
17.15.
Zachęcamy wiernych do udziału w Drodze Krzyżowej, w piątki o godz.
17.00. Szczegółowy plan rozważań grup parafialnych podczas Drogi Krzy- żowej publikujemy w gazetce parafial- nej. Przypominamy, że wierni, którzy odprawią pobożnie Drogę Krzyżową mogą zyskać odpust zupełny, spełnia- jąc przy tym zwykłe warunki odpustu.
W sobotę o godz. 6.30 godzinki o Nie- pokalanym Poczęciu NMP.
Spotkanie III Zakonu św. Franciszka
odbędzie się w przyszłą niedzielę,
11 marca po Mszy św. o godz. 9.00
w salce na probostwie.
Nr 10/860 Wiadomości Fary Św. Barbary
9
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
Spotkanie Grupy Jana Pawła II odbę- dzie się w czwartek, 15 marca o godz.
19 w salce na probostwie.
W każdy wtorek i środę, do końca kwietnia, w godz. od 14.00 do 15.00 przedstawiciel Akcji Katolickiej bę- dzie udzielał pomocy przy wypełnia-
niu zeznań podatkowych za 2011 rok w kancelarii parafialnej.
Kolekta przyszłej niedzieli przezna- czona będzie na potrzeby naszej pa- rafii.
Wszystkim parafianom i gościom ży- czymy błogosławionej niedzieli.
PLAN NABOŻEŃSTW DROGI KRZYŻOWEJ
PIĄTKI, godz. 17.00 | Piątek, 9 marca – Rodzina bł. Edmunda Bojanowskie- go | Piątek, 16 marca – Grupa Jana Pawła II | Piątek, 23 marca – Schola Can- torum Minorum Chosoviensis | Piątek, 30 marca – Róże różańcowe | WIELKI PIĄTEK, 6 kwietnia – Dzieci Maryi i Ministranci
NASZ FARORZ
NA PODIUM!
10
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 10/860KOBIETA O KOBIETACH
Kobieta pracująca, wychowująca, współczują- ca, karmicielka, pocieszycielka… Nie jest łatwo.
Tym bardziej, że w miarę postępu cywilizacji przed kobietą stoi coraz więcej wyzwań, zadań czy problemów. Nieraz jednocześnie jest zmu- szona do pracy i wychowywania czwórki dzie- ci, do zadbania o uzupełnienie wykształcenia, do walki o swoje prawa w miejscach pracy i w domu. Jednak kobieta jest kobietą. A współcze- sne wynalazki typu in vitro, operacje plastyczne, diety odchudzające i modelujące sylwetkę nie ułatwiają jej życia. Mnie, jako kobiecie trudno istnieć we współczesnym świecie. Ale czy by- łoby mi łatwiej kiedykolwiek we wcześniejszej rzeczywistości? Wątpię… bo dochodzą tutaj inne aspekty: polityczne, społeczne, religijne.
Dążenie do świętości jest rzeczą dla nas naturalną. Kobieta już nieraz w Kościele ode- grała rolę ważną i wciąż odgrywa. Dyskrymi- nacja płci pięknej jest względna. Często prze- cież wychodzi właśnie od kobiet. Klasycznie – punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.
Rzecz o świętych kobietach.
I w tym temacie nie można nie wspomnieć o naszej drogiej Maryi. Postać Maryi jest przeło- mem w myśleniu o kobietach… Do tej pory koja- rzona jest jedynie Ewa – nieposłuszna kusicielka.
Przyjście na ziemię Syna Bożego poprzez kobiece
„fiat” i łono kobiety – Matki pozwala nam z no- wej perspektywy spojrzeć na rolę kobiety w dzie- le Zbawienia. Maryja uznana za nową Ewę staje się współodkupicielką i jedyną kobietą, a zarazem jedynym człowiekiem, który z duszą i ciałem został zabrany do nieba. Poczęte bez grzechu i uwielbione ciało Maryi, z którego mocą Ducha Świętego urodził się Jezus Chrystus zakreśla ho- ryzont świętości wokół ludzkiego macierzyństwa i ojcostwa. A potem to już „z górki”. Z górki, bo staje się jasne, że kobieta może zostać ŚWIĘTĄ.
I nie jest to bynajmniej żaden oksymoron.
Święta Agata Sycylijska – spłycenie pozwalają- ce zapamiętać nam tę postać: ta od odciętych piersi.
Według tradycji Agata przyszła na świat w Katanii na Sycylii ok. 235 roku jako córka arystokratycznej rodziny. Po przyjęciu chrztu postanowiła zachować swoje dziewictwo. Była niezwykle piękna. Dostrzegł to rzymski na- miestnik starając się o jej rękę. Agata odrzuciła propozycję zamążpójścia.
Została oddana do domu rozpusty.
Ustrzegła swojej niewinności. Pod- dano ją torturom. Obcięto jej piersi.
Nawet to nie odwiodło Agaty od wia- ry w Chrystusa. Poświęciła mu swo- je życie. Agatę spalono w roku 251.
Chrześcijanie otoczyli jej grób wielką czcią. Rok po śmierci św. Agaty wy- buchła Etna. Rozpalona lawa zagra- żała miastu. Mieszkańcy Katanii pro- sili św. Agatę o pomoc i posłużyli się jej welonem do powstrzymania ogni- stej lawy. Miasto zostało uratowane.
KOBIETA O KOBIETACH
„Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę.”
Księga Rodzaju 2,22
Św. Agata Sycylijska, ta od odcię-
tych piersi. Św. Barbara z Niko-
medii, ta od wieży.
W marcu jak w garncu. Kobieta zmienną jest. Coś w tym jest. Marzec
jako miesiąc utożsamiany z Dniem Kobiet? Być może i tutaj drogie femi-
nistki znalazły by swój oddźwięk. Na całe szczęście u większości społeczeń-
stwa zdążyliśmy się pozbyć pejoratywnej wymowy tego święta.
Nr 10/860 Wiadomości Fary Św. Barbary
11 KOBIETA O KOBIETACH
Święta Barbara z Nikomedii – ta od wieży. Wywodziła się z pogańskiej rodziny. Ojciec wysłał ją na naukę do Nikomedii. Tam zetknęła się z chrze- ścijaństwem. Dioskuros dowiedział się, że Barbara została chrześcijanką.
Chciał ją zmusić do wyparcia się wia- ry. Gdy to nie poskutkowało doniósł na nią. Została uwięziona w wieży. Przed śmiercią miał się jej objawić anioł z kielichem i hostią. Ścięta mieczem.
Istnieje legenda, według której Barba- ra uciekając przed ojcem schroniła się w skale, która się przed nią rozstąpiła.
Święta Dorota z Cezarei – ta od owo- ców i kwiatów. Opis śmierci Doroty pochodzi z czasów późniejszych. Do męczeństwa dołącza on legendę. Teo- fil miał skazaną zapytać z ironią, czemu jej tak spieszno do śmierci. Odpowiedziała: «Bowiem idę do niebieskich ogrodów». Ten wówczas powiedział kpiąco: «Gdybyś mi z twoich ogro- dów niebieskich podarowała owoce i kwiaty, uwierzyłbym». Nagle, mimo że była to zima, zjawiło się pacholę z koszykiem pełnym dorod- nych jabłek i pięknych róż. Fakt ten miał stać się przyczyną nawrócenia Teofila. Dorota po- niosła śmierć męczeńską za panowania cesarza Dioklecjana (284–305).
Katarzyna Aleksandryjska – ta od koła. We- dług tradycji była bogatą i wykształconą chrze- ścijanką z Aleksandrii, która przyjęła śluby czystości. Poniosła śmierć męczeńską w wieku 18 lat. Otwarcie krytykowała prześladowania chrześcijan i postępowania cesarza, którego żonę nawróciła na chrześcijaństwo. Wyrok śmierci zapadł po dyspucie religijnej, w której Katarzy- na okazała się bieglejsza od pięćdziesięciu mę- drców niechrześcijańskich, część z nich nawra- cając. Niezadowolony z takiego obrotu sprawy cesarz skazał Katarzynę na śmierć. Odstąpiono od łamania kołem po zniszczeniu narzędzia tor- tur przez anioła. Wyrok wykonano przez ścięcie.
Mogłabym jeszcze długo pisać o sylwetkach świętych kobiet. Wybrałam jednak te, które w jakiś sposób zaszokowały, zaimponowały mi swoim oddaniem. Najbardziej do mnie dotarły.
Obroniły swoją kobiecość, niewinność i wiarę w Chrystusa. Podobnych życiorysów w histo- rii świata jest wiele. Jest to zarazem przykre i godne podziwu. Chciałabym, aby ten tekst był
przeczytany do końca. Chciałabym żeby każ- da kobieta chciała być kobietą. I chciałabym żeby ta kobieta potrafiła znaleźć swoje miejsce w dzisiejszym świecie.
Kiedyś kobiety przejmowały się kwestią we- wnętrzną: duszą, człowieczeństwem, prawami…
Dzisiaj żyjąc w kolorowym świecie reklam, bill- boardów, wydumanych oczekiwań mężczyzn, a i innych kobiet względem kobiet, niestety przyszło zajmować się nam przede wszystkim kwestią ze- wnętrzną. Jak Cię widzą, tak Cię piszą… Oczywi- ście nie chcę uogólniać. Nie mówię, że wszystkie kobiety bez przerwy patrzą w lustro i stają na wa- dzę. Nie mówię nawet, że większość. Nie piszę, że na naszym wyglądzie świat się dla nas kończy.
Bynajmniej. Jako chrześcijanki, na szczęście po- trafimy sobie poradzić ze współczesnymi proble- mami. Jednak kwestii zewnętrznej nie da się po- minąć. Przecież lubimy być komplementowane.
Czy przeciętnej Ewie potrzebny jest spe- cjalny dzień i symboliczny kwiatek? Tak, o ile kwiatek ofiarowany jest spontanicznie jako szczery wyraz uznania dla jej wartości, a dzień faktycznie będzie poświęcony głębszemu po- chyleniu się nad jej problemami.
Nie, jeśli ma być przesiąknięty hipokryzją.
Z okazji zbliżającego się Dnia Kobiet życzę wszystkim kobietom delikatności i świętości.
Abyśmy wciąż były inspiracją dla artystów, oczkiem w głowach mężów i wzorem dla po- ciech. Abyśmy nie były tylko dobrze działają- cą, wszechstronną maszyną napędzaną kawą.
Aleksandra Sorotowicz Św. Dorota z Cezarei ta od owoców i kwiatów.
Św. Katarzyna Aleksandryj- ska, ta od wieży.
