117
JAN KUNASZ z Krakowa
(zm. po 4 XI 1507 r., ok. 1510 r.)
Pochodził z zamożnej rodziny mieszczańskiej z Krakowa. Jego ojcem był kuśnierz Jan, wieloletni starszy cechu i ławnik krakowski.
W semestrze zimowym 1481 r. został wpisany do Metryki Uniwersytetu Krakow- skiego jako Jan, syn Jana Cunesz (albo Cunosz). W marcu 1481 r. Jan z Krakowa – być może identyczny z Kunaszem – oskarżony został wraz z innymi studentami z Bur- sy Kanonistów o zranienie w styczniu t.r. dwóch studentów ze Szkoły Wszystkich Świętych. Ze względów chronolo-
gicznych można go więc identyfi ko- wać z którymś z Janów z Krakowa promowanych na bakałarza w 1482 i 1486 r. Po Bożym Narodzeniu 1489 r. uzyskał stopień magistra artium – ten wpis został wyróżnio- ny glosą, że chodzi właśnie o przy- szłego doktora prawa i kolegiata.
W tym samym roku rozpoczął wy- kłady na Wydziale Sztuk Wyzwolo- nych i prowadził je z przerwami do 1504 r. W latach 1489–1498 wykła- dał niesystematycznie jako extrane- us spoza wydziału.
W tym czasie wszedł w krąg pa- sjonatów kultury humanistycznej, których około 1489/1490 r. skupił Konrad Celtis w założonej przez siebie Sodalitas Vistulana. Kontynu- ował przy tym studia. Wiadomo, że już wtedy studiował prawo i podjął pracę nauczycielską. Identyfi kuje się
Nota o wejściu Jana Kunasza do Kolegium Mniejszego (BJ rkps 249, k. 26r)
go z Janem z Krakowa, który w 1498 r. był rektorem szkoły przy kościele św. Mikołaja za murami Krakowa.
W 1498 r. został przyjęty do Wydziału Artium, a w 1499 – do Kolegium Mniejsze- go. Wkrótce uzyskał stopień doktora dekretów. W 1500 r. już jako doktor spierał się z Mikołajem Krabuszem z Krakowa o altarię ołtarza Zwiastowania NMP i św. Jana Chrzciciela w tzw. kaplicy Teodoryka w kościele Mariackim; z altarią był złączony obowiązek śpiewania godzin z kolegium mansjonarzy w kościele św. Barbary. Obaj adwersarze mieli prezentę na to benefi cjum. Kandydaturę Kunasza wysunęli rajcy krakowscy i wyrok zapadł na jego korzyść. Spotkał się jednak z oporem mansjonarzy, z którymi w 1501 r. spierał się o dopuszczenie do izby mieszkalnej przysługującej altaryście. Coraz bardziej zaniedbywał zajęcia na Wydziale Artium, który ostatecznie opuścił w 1504 r. Przez M. Markowskiego identyfi kowany z Janem, synem sołtysa z Krakowa, który napisał prognostyki astrologiczne na lata 1501, 1502, 1503 i 1506, a niektóre wydał drukiem. Po 1504 r. najpewniej przeszedł na Wydział Prawa. W la- tach 1506–1507 był sędzią dworu (auditor causarum) biskupa krakowskiego Jana Ko- narskiego. W 1507 r. wystąpił w gronie doktorów prawa Uniwersytetu Krakowskiego.
Dokładna data jego śmierci nie jest znana, zapewne nastąpiła około 1510 r. Został wpisany do księgi zmarłych bractwa kościoła Mariackiego w Krakowie.
AEp. 5 k. 57v–58, 69, 110v; AOff . 19 s. 115, 122, 137–139, 156; AR 1 nr 1379, 1780, 1834; Concl.
Univ. nr 159; LD s. 10, 12, 14–16, 18, 26, 38–50, 52–58, 61–67; MUK 1400–1508 I [81h/103] s. 418;
NKP [82/12B] s. 244, [86/94B] s. 248, [89/16M] s. 251; J. Fijałek, Z dziejów humanizmu w Polsce,
„Pamiętnik Literacki” 1, 1902, s. 261; M. Markowski, Repertorium bio-bibliografi czne astronomo- rum Cracoviensium Medii Aevi, „Studia Mediewistyczne” 28, 1992, s. 117–119; J. Mitkowski, Księga zmarłych bractwa kościoła Panny Marii w Krakowie (wiek XIV–XVIII), „Studia Historyczne” 11, 1968, z. 1, s. 88; J. Pietrusiński, Złotnicy krakowscy XIV–XVI wieku i ich księga cechowa, t. I, War- szawa 2000, s. 332, przyp. 7.
Maciej Zdanek
