• Nie Znaleziono Wyników

CHEMIA ORGANICZNA, SEM. 3/ I

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "CHEMIA ORGANICZNA, SEM. 3/ I"

Copied!
3
0
0

Pełen tekst

(1)

CHEMIA ORGANICZNA, SEM. 3/ I STOPIEŃ Rok akademicki 2014/2015

Wykłady – 45 h Ćwiczenia:

TECHNOLOGIA CHEMICZNA – 30 h

INŻYNIERIA CHEMICZNA I PROCESOWA – 15 h

Zagadnienia do realizacji na ćwiczeniach:

1. Nomenklatura węglowodorów – alkany, alkeny, alkiny, aromaty.

2. Nomenklatura – heterocykle, halogenopochodne węglowodorów, alkohole, fenole, aldehydy, ketony, etery.

3. Nomenklatura –kwasy karboksylowe, halogenki kwasowe, amidy, estry, bezwodniki, nitryle, aminy, oksymy, nitro- i nitrozozwiązki.

4. Budowa elektronowa związków, hybrydyzacja, wiązania, moment dipolowy.

5. Stereochemia, konfiguracja względna i absolutna, izomeria geometryczna, wzory Fischera, projekcje Newmana, wzory konikowe. Analiza konformacyjna.

6. Kwasowość i zasadowość związków organicznych. Efekty elektronowe i steryczne podstawników.

7. Kolokwium 1

8. Reaktywność związków i mechanizmy – alkany, alkeny, alkiny.

9. Reaktywność związków i mechanizmy – węglowodory aromatyczne.

10. Reaktywność związków i mechanizmy – halogenki alkilowe, alkohole, fenole.

11. Reaktywność związków i mechanizmy – aldehydy, ketony.

12. Reaktywność związków i mechanizmy – kwasy karboksylowe i ich pochodne.

13. Reaktywność związków i mechanizmy – aminy.

14. Kolokwium 2

15. Kolokwium całościowe Ogólne zasady zaliczenia ćwiczeń:

 Obecność na zajęciach jest obowiązkowa. Nieobecności powinny być wyjaśnione i usprawiedliwione na następnych zajęciach (za wyjątkiem długotrwałej choroby). Przy większej ilości zajęć nieusprawiedliwionych (3) prowadzący powiadamia Prodziekana ds. Dydaktyki.

 Przykładowe zadania do ćwiczeń będą udostępniane studentom przez prowadzących z kilkudniowym wyprzedzeniem (tablica ogłoszeń, lub/i droga elektroniczna).

Student rozwiązuje wybrane przez prowadzącego zadania i komentuje bez pomocy materiałów dodatkowych. Odpowiedź oceniana jest w skali od ndst (2.0) do bdb (5.0).

 Dopuszcza się organizowanie na zajęciach krótkich kartkówek.

 W trakcie spotkań przeprowadzone zostaną 2 kolokwia podstawowe obejmujące:

a) Kolokwium 1 – Nomenklatura związków organicznych, izomeria, stereochemia, kwasowość i zasadowość oraz wpływ efektów elektronowych i sterycznych na właściwości związków;

b) Kolokwium 2 – Reaktywność związków organicznych.

Terminy kolokwium zostaną ustalone wcześniej przez prowadzących. Osoby, które nie zaliczą kolokwium w pierwszym terminie, bądź będą nieobecne (zwolnienie lekarskie) będą miały możliwość napisania jednego kolokwium poprawkowego w terminie ustalonym przez prowadzącego ćwiczenia.

 Dla studentów, którzy nie uzyskają zaliczenia zorganizowane będzie kolokwium całościowe (prowadzący ćwiczenia). Dodatkowe kolokwium całościowe zorganizowane będzie przez koordynatora przedmiotu w pierwszym terminie egzaminu.

 Zaliczenie ćwiczeń i dopuszczenie do egzaminu odbywa się na podstawie odpowiedzi na zajęciach (w=0.4), ewentualnych kartkówek (w=0.4) i 2 zaliczonych kolokwiów (w=0.6). Ocena końcowa wystawiana jest na podstawie średniej ważonej końcowej według skali zamieszczonej w tabeli.

średnia końcowa = średnia arytm. kartkówek, odpowiedzi × 0.4 + średnia arytm. kolokwiów × 0.6

(2)

Średnia końcowa ocena końcowa

4.76-5.00 bardzo dobry

4.26-4.75 plus dobry

3.76-4.25 dobry

3.26-3.75 plus dostateczny

2.76-3.25 dostateczny

poniżej 2.75 niedostateczny

Literatura podstawowa do przedmiotu:

• R. T. Morrison, R. N. Boyd, “Chemia Organiczna”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2009, (T I- III).

• J. Mc Murry, , “Chemia Organiczna”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2005, (T I-V).

• S. Mc Murry, „Rozwiązania problemów”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2005, (T I).

• M. Hornby, J. Peach, „Podstawy chemii organicznej”, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1996.

• J. Suwiński, W. Zieliński, „Zasady zapisu i nazewnictwa wybranych połączeń organicznych”, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Skrypt Nr 2122, Gliwice 1998.

---

Zagadnienia do realizacji na wykładach:

1. Chemia organiczna – geneza i rys historyczny; powiązania z innymi dziedzinami; źródła związków organicznych; klasyfikacja związków organicznych. Sposoby zapisu związków organicznych; wzory strukturalne, półstrukturalne, sumaryczne. Szereg homologiczny. Izomeria – rodzaje.

2. Zasady nazewnictwa podstawowych klas związków organicznych; grupy charakterystyczne, hierarchia grup. Nomenklatura systematyczna i zwyczajowa.

3. Budowa elektronowa związków organicznych. Liczby kwantowe; energia jonizacji i elektroujemność.

Wiązania chemiczne. Orbitale molekularne; hybrydyzacja i kształt cząsteczek organicznych; długości wiązań i kąty; moment dipolowy.

4. Wiązania zdelokalizowane; teoria rezonansu; zasady zapisu struktur rezonansowych. Wzory Lewisa.

Aromatyczność; antyaromatyczność; niearomatyczność. Charakterystyka podstawowych układów aromatycznych.

5. Stereizomeria – podział. Izomeria konfiguracyjna; centrum stereogeniczne; konfiguracja względna i bezwzględna; reguły pierwszeństwa Cahna, Ingolda, Preloga; enancjomery; diastereoizomery;

czystość optyczna. Metody rozdziału enancjomerów. Wzory rzutowe Fischera.

6. Izomeria konformacyjna; wzory konikowe i projekcje Newmana. Atropoizomeria w pochodnych bifenylu. Izomeria w układach allenowych. Izomeria geometryczna.

7. Podstawowe teorie kwasowo-zasadowe. Efekty elektronowe podstawników i ich wpływ na reaktywność związków organicznych.

8. Cząstki reaktywne: karboaniony, karbokationy, wolne rodniki, karbeny. Klasyfikacja reakcji i parametry. Czynniki nukleofilowe i elektrofilowe.

9. Alkany i cykloalkany; źródła, metody otrzymywania, reaktywność; mechanizm reakcji substytucji rodnikowej SR. Teoria napięć Bayera dla cykloalkanów. Konformacje cykloalkanów.

10. Alkeny, alkiny, dieny; źródła, metody otrzymywania, reaktywność; mechanizm reakcji addycji elektrofilowej AE.

(3)

11. Weglowodory aromatyczne; źródła, reaktywność; mechanizm reakcji substytucji elektrofilowej SE

aromatycznej. Rodzaje i efekt kierujący podstawników. Teoria orientacji w planowaniu syntez wielopodstawionych układów aromatycznych.

12. Halogenki alkilowe; metody otrzymywania, reaktywność; mechanizm reakcji substytucji nukleofilowej SN1 i SN2.

13. Alkohole; metody otrzymywania, reaktywność; mechanizm reakcji eliminacji E1 i E2. Właściwości kwasowe alkoholi.

14. Aldehydy i ketony; metody otrzymywania, reaktywność; mechanizm reakcji AN. Reakcje kondensacji aldolowej prostej i krzyżowej.

15. Kwasy karboksylowe i pochodne; metody otrzymywania, reaktywność; mechanizm reakcji substytucji nukleofilowej SN przy acylowym atomie węgla. Kondensacja Claisena.

16. Aminy; metody otrzymywania, reaktywność; zasadowość amin; reakcje dwuazowania i sprzęgania soli diazoniowych.

Przedmiot CHEMIA ORGANICZNA kończy się egzaminem w sesji zimowej. Zgodnie z Regulaminem Studiów zorganizowane zostaną trzy terminy egzaminu. Warunkiem koniecznym przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń z przedmiotu Chemia Organiczna.

Dr hab. inż. Agnieszka Kudelko, prof. Pol. Śl.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Poniżej przedstawiam wyniki kolokwium z przedmiotu „Prawo rzeczowe i spadkowe”, przeprowadzonego dnia 24 kwietnia 2015 r., a także oceny z semestru letniego oraz

• Nieobecność może zostać odpracowana poprzez przygotowanie i szczegółowe rozliczenie (na konsultacjach) pracy z opuszczonych ćwiczeń, ale wyłącznie pod następującymi

• Wiązanie atomowe (kowalencyjne) – powstaje na skutek uwspólnienia elektronów

• Wiązanie atomowe (kowalencyjne) – powstaje na skutek uwspólnienia elektronów

Atom centralny lub główny łańcuch znajdują się na płaszczyźnie kartki Atomy znajdujące się powyżej i poniżej atomu centralnego. znajdują się pod

Wiedząc, że dla reakcji bromu z alkanami, stosunek szybkości oderwania Wiedząc, że dla reakcji bromu z alkanami, stosunek szybkości oderwania jednego atomu wodoru wynosi:. jednego

Reakcje typu S N 1 nie zachodzą lub zachodzą bardzo wolno na przyczółkowych atomach węgla... Trwałość karbokationów

w przewadze bardziej trwały alken to mówimy, że reakcja zachodzi zgodnie z regułą Zajcewa.. Atkins, Chemia fizyczna, Wydawnictwo Naukowe PWN