WYKŁAD 12 GPSz2

GPSz2

WYKŁAD 12

KSZTAŁCENIE ZDALNE

GiK, inż, II rok, sem. 4 lato 2019/2020

środa 13.05.2020 8:15-10:00

NALEŻY RZETELNIE ZAPOZNAĆ SIĘ Z TREŚCIĄ WYKŁADU

EWENTUALNE PYTANIA W FORMIE MAILA

WYSYŁAĆ ŚRODA 10:00-13:00 W CZASIE KONSUTLACJI krzysztof.deska@tu.koszalin.pl

MICROSOFT TEAMS

KONSUTLACJE ONLINE ŚRODA 10:00-13:00

W EWENTUALNYCH PYTANIACH PRZEDMIOT, NR WYKŁADU, STRONA

GPSz2

WYKŁAD 12

TACHIMETRIA DAWNIEJ I DZIŚ CZĘŚĆ II

3

Rozporządzenie MSWiA

w sprawie standardów technicznych ...

z dnia 9 listopada 2011 r

5

7

9

11

13

G-4 już nie obowiązuje

15

• Na stanowisku tachimetru należy zaobserwować minimum dwa kierunki orientujące. Kierunek z dłuższą celową jest uznawany za kierunek główny, zaś kierunek z krótszą celową jako kierunek kontrolny.

• Odległości do mierzonych z osnowy punktów należących do obiektów, będących szczegółami grupy dokładnościowej, nie może być większa niż podwójna długość głównej celowej orientującej stanowisko. Odległości do szczegółów II i III grupy nie powinny przekraczać czterokrotnej długości głównej celowej orientującej stanowisko.

• Do pomiaru należy użyć tachimetru, którego błąd wyznaczenia pojedynczego kierunku nie przekracza 1’.

• Dopuszczalna długość celowej i błąd pomiaru odległości przy zdjęciu szczegółów metodą biegunową (G-4 już nie obowiązuje):

Wymagania dla metody biegunowej zdjęcia szczegółów - przypomnienie

Grupa szczegółów

Maksymalna długość celowej

Dopuszczalna długość celowej

Średni błąd pomiaru odległości I 160 m podwójna długość głównej

celowej orientacji stanowiska  0,07 m II 400 m poczwórna długość głównej

celowej orientacji stanowiska  0,20 m

III 600 m  0,35 m

17

G-4 już nie obowiązuje tym samym wytyczne techniczne

też nie

(wytyczne te były tylko zalecane do stosowania)

19

Tachimetryczny pomiar rzeźby terenu

• Pomiar rzeźby odbywa się z zamarkowanych stanowisk, dla których wcześniej wyznaczono położenie sytuacyjne z błędem średnim nie większym niż 0,50 m i wysokość z błędem nie przekraczającym 0,05 m.

• Stosowany sprzęt i metoda pomiaru powinna zapewniać wymaganą w instrukcji G-4 dokładność wyznaczania wysokości pikiet.

Nachylenie terenu Średni błąd wysokości pikiet

do 2⁰  0,20 m

2⁰ - 6⁰  0,35 m

ponad 6⁰  0,70 m

21

• Czynności poprzedzające właściwy pomiar tachimetryczny (sytuacyjno-wysokościowy):

- wywiad terenowy (mapa wywiadu - jakie zmiany, co pomierzyć), odszukanie osnowy, założenie nowych punktów,

- sprawdzenie tachimetru, konfiguracja, stałe, opcje, parametry, przygotowanie rejestratora,

- ustawienie tj. spoziomowanie i scentrowanie tachimetru na stanowisku, - pomiar wysokości instrumentu i wysokości sygnału,

- wykonanie pierwszego nawiązania (min. odległość dla nawiązań to 40 m).

granica obszaru objętego wywiadem

WYWIAD TERENOWY (MAPA WYWIADU)

23

25

Przed

27

Po

Aktualizacja opisu topograficznego

29

• Czynności pomiarowe

Pomiar dodatkowych nawiązań - min. 1 dodatkowe (a co w przypadku ostatniego punktu ciągu wiszącego ? – np. kontrolny pomiar tego samego punktu z 2 stanowisk).

• Podczas pomiaru rzeźby terenu należy, ze względów ekonomicznych, dążyć do przedstawienia tej rzeźby na mapie z wymaganą dokładnością przy jednoczesnym rozstawieniu minimum pikiet.

• Wzajemne odległości pikiet na terenach o równomiernych spadkach nie powinny być większe od 50 m, a na terenach rolno-leśnych 100 m.

• Gęstość i położenie pikiet wysokościowych zależy od lokalnego urozmaicenia rzeźby i spadków terenu oraz od przewidywanej skali i cięcia warstwicowego przyszłej mapy.

• W terenach płaskich, ze względu na niewielką ilość punktów charakteryzujących rzeźbę, rozstawia się pikiety w równomiernych szeregach.

• W terenach pagórkowatych pikiety rozstawia się w rozproszonych punktach charakterystycznych rzeźby takich jak: wierzchołki wzniesień, najniższe punkty zagłębień, siodła (przełęcze), punkty załamań jednostajnych spadków terenu w poziomie i w pionie, punkty linii szkieletowych (grzbietowych- wododziałowych, ściekowych-spływu wód opadowych), punkty na górnych i

dolnych krawędziach stoków i skarp. ₃₁

• Zawartość szkicu tachimetrycznego (szkicu polowego z pomiaru syt.-wys.):

- dane informacyjne,

- stanowisko tachimetru i kierunki orientacji (numeracja punktów, sposób stabilizacji lub markowania),

- pikiety oznaczone kropką lub krzyżykiem i numerem bieżącym,

- szczegóły sytuacyjne (znaki z K-1 dla skali 1:500), OBECNIE WYKAZ ZNAKÓW KARTOGRAFICZNYCH

- rysunek rzeźby terenu, przedstawiony przy zastosowaniu przynajmniej jednego z trzech podanych sposobów lub ich kombinacji:

1) usytuowania linii szkieletowych, 2) przybliżonego zarysu warstwic,

3) kierunków spadku (oznaczonych strzałkami) łączących sąsiednie pikiety i wyznaczających przewidywane kierunki interpolacji warstwic na mapie

wysokościowej,

- szczegóły sytuacyjne o charakterze orientacyjnym dla wyznaczenia elementów rzeźby terenu, a w przypadku łącznego pomiaru syt.-wys. wszystkie niezbędne szczegóły sytuacyjne i dane opisowe (K-1) OBECNIE WYKAZ ZNAKÓW KARTOGRAFICZNYCH

SZKICE POLOWE PRZYKŁADY

33

kierunki spadków do

interpolacji

przybliżony zarys warstwic

linie szkieletowe:

grzbietowa i ściekowa

35

37

39

41

Tachimetryczne prace kameralne

• W związku z intensywnym rozwojem nauk informatycznych następuje pełna automatyzacja procesu opracowania mapy numerycznej, będącej zbiorem danych w postaci cyfrowej. W razie potrzeby mogą one podlegać dalszym przetworzeniom w celu uzyskania różnych produktów, do których zalicza się także mapę graficzną.

• Warstwice kreśli się za pomocą programów komputerowych (danymi są punkty o znanych wysokościach i położeniu sytuacyjnym).

Operat tachimetryczny

• Kompletowanie operatu z pomiaru tachimetrycznego (najczęściej jest to wykonanie lub aktualizacja mapy zasadniczej) odbywało się wg wymogów instrukcji O-3 – obecnie obowiązują standardy.

43

• Zasób bazowy: sprawozdanie techniczne, wykazy współrzędnych i opisy topograficzne punktów nawiązania, dzienniki polowe osnowy pomiarowej, szkice przeglądowe osnowy pomiarowej, dzienniki obliczenia współrzędnych i wysokości punktów osnowy, wykaz współrzędnych i wysokości punktów osnowy pomiarowej, dzienniki pomiaru syt.-wys., szkice tachimetryczne, szkic przeglądowy szkiców polowych, pierworys mapy.

• Zasób użytkowy: metryka mapy zasadniczej, matryca mapy, nakładki tematyczne dla mapy zasadniczej w wersji rozwarstwionej, mapy dyżurne aktualizacji bieżącej, wykazy współrzędnych i wysokości punktów osnowy geodezyjnej, matryce opisów topograficznych punktów osnowy.

• Zasób przejściowy: obliczenie skurczu matryc, kalki uzgodnienia styków, obliczenia pomocnicze, protokoły kontroli technicznej, materiały wyjściowe:

dane dotyczące istniejącej osnowy,.

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz

opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (Dz.U. 2011 r. nr 263 poz. 1572)

Wyjaśnienia do przepisów rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopad

2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu

geodezyjnego i kartograficznego (Dz. U. 2011 r., Nr 263, poz. 1572) oraz przykładowe wzory dokumentów i map mających bezpośredni związek z przepisami ww. rozporządzenia GUGiK, Warszawa, 29.08.2012

www.gugik.gov.pl/informacje/aktualnosci/web/2012/wyjasnienia-do-przepisow-rozporzadzenia-ministra- spraw-wewnetrznych-i-administracji-z-dnia-9-listopad-2011

Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji (Dz.U. 2013 r. poz. 383 z dnia 12 lutego 2013 r.

w sprawie bazy danych geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, bazy danych obiektów topograficznych oraz mapy zasadniczej) opublikowane 21 marca 2013 obowiązujące od 04 kwietnia 2013.

www.cig.kartuzy.com/pliki/uprawnienia/2011-04-08_pytania-odpowiedzi.pdf

Kamiński W.: Niwelacja trygonometryczna i niwelacja techniczna w wyznaczaniu wysokości punktów, Przegląd Geodezyjny nr 8/2007, Wyd. Sigma-NOT.

Adamczewski Z.: Blaski i cienie niwelacji trygonometrycznej, Przegląd Geodezyjny nr 10/2007, Wyd. Sigma-NOT.

Kamiński W.: Blaski niwelacji trygonometrycznej, Przegląd Geodezyjny nr 1/2008, Wyd. Sigma-NOT.

Literatura

45