Nowe dane o florze górnego wizenu i namuru A z wierceń Maczki IG 1 i Wełnowiec IG 1

UKD 1ł1:0I1.'lSl.1:55I.m (~. ID KacU:ll wełnowiec)

Nowe dane o florze górnego wizenu i namuru A ż wierceń Maczki IG 1· ^{i Wełnowiec IG1}

'WSTĘP.

Flora dolnej ^części namuru A, a ^także flora wizeńska z Górnośląskiego Zagłębia· Węglowego poznane są w niewielkim zakresie, poniewBż ogniwa te ^były dotychczas ^słabo opróbowane. Natomiast górny namur A, a ^zwła­

szcza jego najwyższa część - watstwy ^porębskie i grodzieckie - ^zostały w ostatnich latach lepiej poznane (S. Z. Stopa, 1960, 1962; T. Migier

1962-1966 oraz A. Kotasowa, 1968).

Dotychczasowe wiadomości o florze omawianych ogniw ^są jednak

dość wyrywkowe ^{i pochodzą} z różnych rejonów GZW. Jedynie w rejonie

ostrawsko-karwińskim warstwy ostrawskie i warstwy niżej leżące docze- k;liy się licznych ^opracowań florystycznych ^dzięki bogatym znaleziskom flory.

otwory wiertnicze Maczki IG 1 ^{i Wełnowiec} IG 1 dostarczyły cieka- wych szczątków roślinnych, które rozpatrywane w aspekcie ^badań za- równo stratygraficznych, jak i paleobotanicznych ^stanowią cenny przy- czynek do poznania stosunków florystycznych namuru ^A oraz górnego

wizenu w· GZW. .

CHARAKTERYSTYKA FLORYSTYCZNA KARBONU

OTWOR WJERTNlICZY 'WELNO'WIIEC ^{ID l}

Z otworu tego wydobyto niewielką ilość szczątków roślinnych, gdyż

wiercenie ^przebiło warstwy brzeżne cechujące się ubóstwem flory.

Analizując zespół flory (tab. ¹⁾ dostrzega się tu gatunki znane ^już z warstw brzeżnych GZW i to z ich dolnej ^części, jak również formy znane z wizenu i dolnego namuru ^A sąsiednich obszarów, a nie opisywane do- tychczas z polskiej ^części GZW. Do tych ostatnich zalicza ^się przede wszystkim Sphenopteridium pachyn'hachts (tabL II, fig. 2a, b, 3a, b), Sphenopteris delmeri (tabl. V, ^fig. 4) oraz Sphenopteris ^zbliżony do ga- tunku Sphenopteris simpiez (tabl. V, fig. 3a, b).

Kwartalnik GeolopCZl17. t. 11. nr J. 1m r.

UKD 1ł1:0I1.'lSl.1:55I.m (~. ID KacU:ll wełnowiec)

Nowe dane o florze górnego wizenu i namuru A ż wierceń Maczki IG 1· ^{i Wełnowiec IG1}

'WSTĘP.

Flora dolnej ^części namuru A, a ^także flora wizeńska z Górnośląskiego Zagłębia· Węglowego poznane są w niewielkim zakresie, poniewBż ogniwa te ^były dotychczas ^słabo opróbowane. Natomiast górny namur A, a ^zwła­

szcza jego najwyższa część - watstwy ^porębskie i grodzieckie - ^zostały w ostatnich latach lepiej poznane (S. Z. Stopa, 1960, 1962; T. Migier

1962-1966 oraz A. Kotasowa, 1968).

Dotychczasowe wiadomości o florze omawianych ogniw ^są jednak

dość wyrywkowe ^{i pochodzą} z różnych rejonów GZW. Jedynie w rejonie

ostrawsko-karwińskim warstwy ostrawskie i warstwy niżej leżące docze- k;liy się licznych ^opracowań florystycznych ^dzięki bogatym znaleziskom flory.

otwory wiertnicze Maczki IG 1 ^{i Wełnowiec} IG 1 dostarczyły cieka- wych szczątków roślinnych, które rozpatrywane w aspekcie ^badań za- równo stratygraficznych, jak i paleobotanicznych ^stanowią cenny przy- czynek do poznania stosunków florystycznych namuru ^A oraz górnego

wizenu w· GZW. .

CHARAKTERYSTYKA FLORYSTYCZNA KARBONU

OTWOR WJERTNlICZY 'WELNO'WIIEC ^{ID l}

Z otworu tego wydobyto niewielką ilość szczątków roślinnych, gdyż

wiercenie ^przebiło warstwy brzeżne cechujące się ubóstwem flory.

Analizując zespół flory (tab. ¹⁾ dostrzega się tu gatunki znane ^już z warstw brzeżnych GZW i to z ich dolnej ^części, jak również formy znane z wizenu i dolnego namuru ^A sąsiednich obszarów, a nie opisywane do- tychczas z polskiej ^części GZW. Do tych ostatnich zalicza ^się przede wszystkim Sphenopteridium pachyn'hachts (tabL II, fig. 2a, b, 3a, b), Sphenopteris delmeri (tabl. V, ^fig. 4) oraz Sphenopteris ^zbliżony do ga- tunku Sphenopteris simpiez (tabl. V, fig. 3a, b).

Kwartalnik GeolopCZl17. t. 11. nr J. 1m r.

Nowe da-ne o florze górnego wizenu i .namuru A 311

W nielicznych, jak wspomniano wyżej, szczątkach flory reprezento- wane są prawie wszystkie grupy roślinności karbońskiej:

Ze skrzypowych - Equi8etinae (Articula~ae) - występują przedsta- wiciele 2 rzędów: CalamitaleB i Sphenophyllales. Do pierwszego należy

ABterocalamites sCTobiculatus, obejmujący swym zasięgiem górny de- Won - karbon dolny aż do warstw gruszowskich i jakiowieckich, a więc

do granicy poziomu morskiego Barbara.

Sfenofy le reprezentuje Sphenophyllum tenerrimum (tabl. l, fig. 2) zna- leziony w otworze· czterokrotnie. Charakteryzuje on cały namur A, cho~

claż znajdowany jest także sporadycznie w kulmie. W okręgu ostrawsko-

-karwińskim cytowany jest także z warstw kijowickich.

O występowaniu widłakowatych - Lycopodinae - świadczą jedynie ich podziemne organy, jak np. dobrze zachowany okazSigmaria Btellata (tabl. I, fig. 7), charakterystyczny dla namuru A. Zadne ich naziemne

szczątki nie zostały znalezione. Obecne były także szyszki lepidofytów, prawdopodobnie lepidodendronów, ale stan ich zachowania nie pozwala na bliższe określenie. Stwierdzono tylko, że należą one do rodzaju Lepi- dostrobus sp. (tabl: I, fig. 4).

Grupa paprociolistnych jest najliczniejsza, reprezentowana przez 11 gatunków. Charakterystyczne są tu listeczki ostatniego rzędu z rodzaju Archeopterides. Występują tu takżeAdiantiteB et. tenuifolius i AdiantiteB et. oblongifolius (tabl.

n,

fig. 4a, b), formy wizeńskie, których górna gra- nica zaaięgu dochodzi do stropu warstw gruszowskich. Ciekawy jest okaz

pochodzący z głębokości 1 489,3 ID (tabl. II, fig. 5a, b). Z ogólnego kształtu

listeczków wynika, że forma ta zbliżona jest do Neuropteris bohdano- wiezi· - gatunku bardzo charakterystycznego dla warstw porębskich,

. czyli najwyższe.go namuru A. Wydaje się jednak, ^że w tym przypadku

będzie to nowy gatunek z rodzaju Adiantite •. Jeden okaz nie może na ra- zie służyć do dokładniejszego zaklasyfikowania gatunkowego. .

Z archeopterisów sygnalizuję pierwsze w GZW znalezisko gatunku Sphenopteridlum pachyrrhaehis K l d s t o n. R. Kidston (1923) zareje-

strował liczne występowanie tego gatunku wraz z adiantitesami w Calei- fereus Sandstone Series i CarboniferoUB Limestone Series. W. Gothan (1949) opisuje ten gatunek z wizenu okolic Dohrilugku (NRD), a V. Hav- lena (1961) i E. PurJtynova (1963) z rejonu ostrawsko-karwińskiego

z utworów kulmu, z warstw pietrzkowickich i gruszowskich, a więc z naj-

wyższych ogniw zasięgu tego gatunku.

Sphenopteris cf. Bimple~ (tab!; V, fig; Sa, b) należy również do gatun- ków znalezionych po raz pierwszy w GZW. Okaz z Wełnowca jest bardzo podobny do Alloiopteris sp., ilustrowanego przezW. Gothana (1949) przy opisie warstw z Dobrilugku (tabl. 2, fig. 9), zaliczonego następnie przez R. Dabera (1959) do Sphenopteris simplex.

Liczne są także liginopterisy: LyginopteriB stangeri, LyginopteriB fragilis (tabl. V, fig. 5a, b) i Lyginopteris larisehi (tabl. IV, fig. 4a, b).

Najlepiej zachowane okazy Lyginopteris stangeri (tabl. VI, fig. 1-3) wy-

stępują jedynie na głębokości 98 m. To ich masowe nagromadzenie w rdzeniach na odcinku 0,4 m, przy kompletnym braku innych form

roślinnych, pozwala przypuszczać, że mamy tu do czynienia z. poziomem Lyginopteris Btangeri, bardzo charakterystycznym dla warstw porębskich.

Kwartalnlk Geol~ - s

Nowe da-ne o florze górnego wizenu i .namuru A 311

W nielicznych, jak wspomniano wyżej, szczątkach flory reprezento- wane są prawie wszystkie grupy roślinności karbońskiej:

Ze skrzypowych - Equi8etinae (Articula~ae) - występują przedsta- wiciele 2 rzędów: CalamitaleB i Sphenophyllales. Do pierwszego należy

ABterocalamites sCTobiculatus, obejmujący swym zasięgiem górny de- Won - karbon dolny aż do warstw gruszowskich i jakiowieckich, a więc

do granicy poziomu morskiego Barbara.

Sfenofy le reprezentuje Sphenophyllum tenerrimum (tabl. l, fig. 2) zna- leziony w otworze· czterokrotnie. Charakteryzuje on cały namur A, cho~

claż znajdowany jest także sporadycznie w kulmie. W okręgu ostrawsko-

-karwińskim cytowany jest także z warstw kijowickich.

O występowaniu widłakowatych - Lycopodinae - świadczą jedynie ich podziemne organy, jak np. dobrze zachowany okazSigmaria Btellata (tabl. I, fig. 7), charakterystyczny dla namuru A. Zadne ich naziemne

szczątki nie zostały znalezione. Obecne były także szyszki lepidofytów, prawdopodobnie lepidodendronów, ale stan ich zachowania nie pozwala na bliższe określenie. Stwierdzono tylko, że należą one do rodzaju Lepi- dostrobus sp. (tabl: I, fig. 4).

Grupa paprociolistnych jest najliczniejsza, reprezentowana przez 11 gatunków. Charakterystyczne są tu listeczki ostatniego rzędu z rodzaju Archeopterides. Występują tu takżeAdiantiteB et. tenuifolius i AdiantiteB et. oblongifolius (tabl.

n,

fig. 4a, b), formy wizeńskie, których górna gra- nica zaaięgu dochodzi do stropu warstw gruszowskich. Ciekawy jest okaz

pochodzący z głębokości 1 489,3 ID (tabl. II, fig. 5a, b). Z ogólnego kształtu

listeczków wynika, że forma ta zbliżona jest do Neuropteris bohdano- wiezi· - gatunku bardzo charakterystycznego dla warstw porębskich,

. czyli najwyższe.go namuru A. Wydaje się jednak, ^że w tym przypadku

będzie to nowy gatunek z rodzaju Adiantite •. Jeden okaz nie może na ra- zie służyć do dokładniejszego zaklasyfikowania gatunkowego. .

Z archeopterisów sygnalizuję pierwsze w GZW znalezisko gatunku Sphenopteridlum pachyrrhaehis K l d s t o n. R. Kidston (1923) zareje-

strował liczne występowanie tego gatunku wraz z adiantitesami w Calei- fereus Sandstone Series i CarboniferoUB Limestone Series. W. Gothan (1949) opisuje ten gatunek z wizenu okolic Dohrilugku (NRD), a V. Hav- lena (1961) i E. PurJtynova (1963) z rejonu ostrawsko-karwińskiego

z utworów kulmu, z warstw pietrzkowickich i gruszowskich, a więc z naj-

wyższych ogniw zasięgu tego gatunku.

Sphenopteris cf. Bimple~ (tab!; V, fig; Sa, b) należy również do gatun- ków znalezionych po raz pierwszy w GZW. Okaz z Wełnowca jest bardzo podobny do Alloiopteris sp., ilustrowanego przezW. Gothana (1949) przy opisie warstw z Dobrilugku (tabl. 2, fig. 9), zaliczonego następnie przez R. Dabera (1959) do Sphenopteris simplex.

Liczne są także liginopterisy: LyginopteriB stangeri, LyginopteriB fragilis (tabl. V, fig. 5a, b) i Lyginopteris larisehi (tabl. IV, fig. 4a, b).

Najlepiej zachowane okazy Lyginopteris stangeri (tabl. VI, fig. 1-3) wy-

stępują jedynie na głębokości 98 m. To ich masowe nagromadzenie w rdzeniach na odcinku 0,4 m, przy kompletnym braku innych form

roślinnych, pozwala przypuszczać, że mamy tu do czynienia z. poziomem Lyginopteris Btangeri, bardzo charakterystycznym dla warstw porębskich.

Kwartalnlk Geol~ - s

312 Teresa Migier

W otworze Wełnowiec oznaczono .rówruez po raz pierwszy w GZW Sphenopterls delmerl. Gatunek ten w rejonie ostrawsko-karwińskim występuje w warstwach pietrzkowickich i gruszowskich (E. Purkynova, 1962). Jego holotyp pochodzi z warstw de Chokier, skąd zostal. opisany przez F. Stockmansa i Y .. Williere (1953).

Pozostałe rośliny cytowane w tab. 1 to: Sphenopteris adiantoides, ga- tunek pięknie zachowany (tabl. IV, fig. 5a, b), charakterystyczny przede wszystkim dla namuru A, sporadycznie spotykany także w górnym wi- zenie oraz Neuropterls antecedens (tabl. III, fig. 2), zachowany prawie zawsze w postaci listka ostatniego rzędu. Jest on również gatunkiem wi-

żeńskim przechodzącym jedynie do warstw pietrzkowickich i gruszow- skich.

Na podstawie wymienionej flory można określić wiek warstw prze- wierc.onych w otworze Welnowiec IG 1. Zgodnie z założeniami wiercenie

weszło bezpośrednio w zerodowane warstwy porębskie, około 300 m miąż­

szości. W tej części profilu mimo niewątpliwej sedymentacji fitogenicz- nej - pokłady węgla - występuje tylko 1 poziom florystyczny (na głę­

bokości 98 m) z charakterystycznym gatunkiem Lyginopteris stangerl.

Dalej seria jest płonna, dopiero na głębokości 415,5 m pojawiają się na-

stępne szczątki roślinne. DliItego też cała zredukowana seria warstw po-

rębskich i jaklowieckich pozostaje prawie nie udokumentowana florys- tycznie. W próbce z głębokości 415,5 m oznaczono Sphenopteris cf.

simplex. Niezbyt duży ułamek rośliny nie pozwala na dokładniejsze ozna- czenie gatunkowe, ale wiadomo, że jest to już przedstawiciel gatunków starych, wizeńskich. Pozostałe gatunki spotykane niżej są również for- mami wizeńskimi, żyjącymi tylko przez najstarszy namur A. Stąd wy-

pływa wniosek, ^że w otworze Welnowiec IG 1 od głębokości 415,5 m ^wy~

stępuje dolny namur A - warstwy gruszowskie i pietrzkowickie, których rozdzielenie jest trudne ze względu na bardzo podobny zestaw flory.

OTWóR WIlIERTNI)t:lZY MACZKI! lG 1

Otwór .Maczki IG 1, zlokalizowany we wschodniej części GZW, dostar-

czył również nielicznych skamieniałości roślinnych, znajdowanych spo- radycznie tylko na niektórych głębokościach. Występują tu jednak ga- tunki bardzo ciekawe i stratygraficznie ważne. Pierwsze szczątki roślinne występują na głębokości 205,2 m, a ostatnie - 2179,0 m.

Wiercenie Maczki IG 1 po przebiciu warstw grodzieckich, florowskich, sarnowskich, górnych i dolnych malinQwickich weszło na głębokości

634,0 m w górny wizen, a następnie od głębokości 2183,0 m w wizen

środkowy (K. Bojkowski, 1966; Z. Dembowski, 1969).

Spośród gatunków wymienionych w tab. 1 kilka z nich zasługuje na

szczególną uwagę. W warstwach grodzieckich będzie to gatunek Neurop- teris multzvenosa (tabl. III, fig. 5, 6) wydzielony przez E. PurkYnową

(1963) w warstwach porębskich rejonu ostrawsko-karwińskiego. Otwór

M~czki IG 1 byłby zatem drugim stanowiskiem znalezienia tego gatunku.

Gatunkiem oznaczonym po raz pierwszy z GZW jest również Sphe- nopte"is gersdorfi (tabl. IV, fig. 1), znany dotychczas jedynie z Zagłębia Dolnośląskiego - warstwy wałbrzyskie.

312 Teresa Migier

W otworze Wełnowiec oznaczono .rówruez po raz pierwszy w GZW Sphenopterls delmerl. Gatunek ten w rejonie ostrawsko-karwińskim występuje w warstwach pietrzkowickich i gruszowskich (E. Purkynova, 1962). Jego holotyp pochodzi z warstw de Chokier, skąd zostal. opisany przez F. Stockmansa i Y .. Williere (1953).

Pozostałe rośliny cytowane w tab. 1 to: Sphenopteris adiantoides, ga- tunek pięknie zachowany (tabl. IV, fig. 5a, b), charakterystyczny przede wszystkim dla namuru A, sporadycznie spotykany także w górnym wi- zenie oraz Neuropterls antecedens (tabl. III, fig. 2), zachowany prawie zawsze w postaci listka ostatniego rzędu. Jest on również gatunkiem wi-

żeńskim przechodzącym jedynie do warstw pietrzkowickich i gruszow- skich.

Na podstawie wymienionej flory można określić wiek warstw prze- wierc.onych w otworze Welnowiec IG 1. Zgodnie z założeniami wiercenie

weszło bezpośrednio w zerodowane warstwy porębskie, około 300 m miąż­

szości. W tej części profilu mimo niewątpliwej sedymentacji fitogenicz- nej - pokłady węgla - występuje tylko 1 poziom florystyczny (na głę­

bokości 98 m) z charakterystycznym gatunkiem Lyginopteris stangerl.

Dalej seria jest płonna, dopiero na głębokości 415,5 m pojawiają się na-

stępne szczątki roślinne. DliItego też cała zredukowana seria warstw po-

rębskich i jaklowieckich pozostaje prawie nie udokumentowana florys- tycznie. W próbce z głębokości 415,5 m oznaczono Sphenopteris cf.

simplex. Niezbyt duży ułamek rośliny nie pozwala na dokładniejsze ozna- czenie gatunkowe, ale wiadomo, że jest to już przedstawiciel gatunków starych, wizeńskich. Pozostałe gatunki spotykane niżej są również for- mami wizeńskimi, żyjącymi tylko przez najstarszy namur A. Stąd wy-

pływa wniosek, ^że w otworze Welnowiec IG 1 od głębokości 415,5 m ^wy~

stępuje dolny namur A - warstwy gruszowskie i pietrzkowickie, których rozdzielenie jest trudne ze względu na bardzo podobny zestaw flory.

OTWóR WIlIERTNI)t:lZY MACZKI! lG 1

Otwór .Maczki IG 1, zlokalizowany we wschodniej części GZW, dostar-

czył również nielicznych skamieniałości roślinnych, znajdowanych spo- radycznie tylko na niektórych głębokościach. Występują tu jednak ga- tunki bardzo ciekawe i stratygraficznie ważne. Pierwsze szczątki roślinne występują na głębokości 205,2 m, a ostatnie - 2179,0 m.

Wiercenie Maczki IG 1 po przebiciu warstw grodzieckich, florowskich, sarnowskich, górnych i dolnych malinQwickich weszło na głębokości

634,0 m w górny wizen, a następnie od głębokości 2183,0 m w wizen

środkowy (K. Bojkowski, 1966; Z. Dembowski, 1969).

Spośród gatunków wymienionych w tab. 1 kilka z nich zasługuje na

szczególną uwagę. W warstwach grodzieckich będzie to gatunek Neurop- teris multzvenosa (tabl. III, fig. 5, 6) wydzielony przez E. PurkYnową

(1963) w warstwach porębskich rejonu ostrawsko-karwińskiego. Otwór

M~czki IG 1 byłby zatem drugim stanowiskiem znalezienia tego gatunku.

Gatunkiem oznaczonym po raz pierwszy z GZW jest również Sphe- nopte"is gersdorfi (tabl. IV, fig. 1), znany dotychczas jedynie z Zagłębia Dolnośląskiego - warstwy wałbrzyskie.

Tabela 1 Zespoły megaflory Z otworów wlertok:zych Wełncnriee IG 1 i Maczki IG 1

Nomenklatura

Nazwy gatunków megafiory warstw

Oddział Piętro

W~IE~

OZW OZW Wełnowiec 10 l

I

Maczki 10 1 .g I

~ Sphenophyllllm tenerrimum Ettingsh. ' MesocaIamites sp.

I

'fi. _{. 2} Lygl1wpterls stangeri Stur Sphenophyllum tenerrlmum Ettingsh .

&

^{..l1li .~} Sphenopterls gersdorfi Goepp.·

I

~ _'t:I ^N Lyginopteris stmrgeri Stur ^I

'I

.~ ~ Lyginopteris fragi/is Sehloth.

i ^I

Neuropterls d. dluhoschi S tur

-

Neuropteris multillenosa Purkyn.·

Aslerocalamites sp. Rńodetl sp.

i

Asterocalamites scrobiclllatus Sehloth. RlIodea tenuls Goth.

SphenophyOum tenerrimum Ettingsh.

. g Lepidostroblls sp •

1

Stigmaria stellata Goepp.·

~

^~ Adiantites er. lenuifoliUJ Goepp.·

I

Adiantites er. oblongifolius Ooepp· i

l'

Ir:<

Sphenopteridium pachy"hachis G o e p p.

<

O

~

^.2 Sphenopterls sp.

S i

Sphenopterls er. simp/ex Goth.·

~

^Z

!

Sphenopterls de/meri Stockm. et Will.·

I

Sphenopterls ad/anloldes Sehloth.

i

.2 Lyginopteris fragllis Schloth.

....

~ I

.g Lyglnopteris /ariachi Stur

~ S ^o Nel/ropteris antecedens Stur

i

j

^{en d} Adiantltes sp. (sp: nov.?) ^I

i

.,

--I

!:lo u Eleuterophylll/m mirabile Sternb.·

~

Asterophyllites furcatUJ Gein.

1

MesocIl1mniles cf. ramifer Stur

I 1

^{.g Stigmaria} Sphenopteris ^sp. sp.

^I

Lyginopteris fragilis Schloth. I ^I

.S ^I

os Rlwdea moravica Ettingsh.

E RhixIea cf. flabellata Brongn. 1

Neuropterls śp.

I

I

'- - I

I

I

~ ^ł

Asterocalamites serobiculatus Schloth.

I

>. Calamites sp.

t:I

~

_:.;;;l ^o Sphenopteridillm sp.

I

Archeopteridium tschermDlci Stur

I S _{.~ I}

^.~

§

^{I o}

^I

Sphenopteris sp.

I I

~ . S RlIodea sp .

i

^I

1 I I

Neuropteris antecedens Stur

I

• Gatunki zlUIlez10ne po raz pierwszy w polskiej części GZW.

Tabela 1 Zespoły megaflory Z otworów wlertok:zych Wełncnriee IG 1 i Maczki IG 1

Nomenklatura

Nazwy gatunków megafiory warstw

Oddział Piętro

W~IE~

OZW OZW Wełnowiec 10 l

I

Maczki 10 1 .g I

~ Sphenophyllllm tenerrimum Ettingsh. ' MesocaIamites sp.

I

'fi. _{. 2} Lygl1wpterls stangeri Stur Sphenophyllum tenerrlmum Ettingsh .

&

^{..l1li .~} Sphenopterls gersdorfi Goepp.·

I

~ _'t:I ^N Lyginopteris stmrgeri Stur ^I

'I

.~ ~ Lyginopteris fragi/is Sehloth.

i ^I

Neuropterls d. dluhoschi S tur

-

Neuropteris multillenosa Purkyn.·

Aslerocalamites sp. Rńodetl sp.

i

Asterocalamites scrobiclllatus Sehloth. RlIodea tenuls Goth.

SphenophyOum tenerrimum Ettingsh.

. g Lepidostroblls sp •

1

Stigmaria stellata Goepp.·

~

^~ Adiantites er. lenuifoliUJ Goepp.·

I

Adiantites er. oblongifolius Ooepp· i

l'

Ir:<

Sphenopteridium pachy"hachis G o e p p.

<

O

~

^.2 Sphenopterls sp.

S i

Sphenopterls er. simp/ex Goth.·

~

^Z

!

Sphenopterls de/meri Stockm. et Will.·

I

Sphenopterls ad/anloldes Sehloth.

i

.2 Lyginopteris fragllis Schloth.

....

~ I

.g Lyglnopteris /ariachi Stur

~ S ^o Nel/ropteris antecedens Stur

i

j

^{en d} Adiantltes sp. (sp: nov.?) ^I

i

.,

--I

!:lo u Eleuterophylll/m mirabile Sternb.·

~

Asterophyllites furcatUJ Gein.

1

MesocIl1mniles cf. ramifer Stur

I 1

^{.g Stigmaria} Sphenopteris ^sp. sp.

^I

Lyginopteris fragilis Schloth. I ^I

.S ^I

os Rlwdea moravica Ettingsh.

E RhixIea cf. flabellata Brongn. 1

Neuropterls śp.

I

I

'- - I

I

I

~ ^ł

Asterocalamites serobiculatus Schloth.

I

>. Calamites sp.

t:I

~

_:.;;;l ^o Sphenopteridillm sp.

I

Archeopteridium tschermDlci Stur

I S _{.~ I}

^.~

§

^{I o}

^I

Sphenopteris sp.

I I

~ . S RlIodea sp .

i

^I

1 I I

Neuropteris antecedens Stur

I

• Gatunki zlUIlez10ne po raz pierwszy w polskiej części GZW.

-Nowe dane o florze górnego wiz.enu i ·namuru A 313

---

Poziom megaflory w warstwach grodzieckich pochodzi z głębokości

205,2+207,1 m Ponieważ są to mułowce silnie piaszczyste, zdeponowane nieregularnie, bezładnie, pod różnymi kątami, wypreparowanie z nich ład­

niejszych okazów zachowanych w całości sprawia dużą trudnoŚĆ. Znalezio- no tu, obok szczątków mezokalamitów i sfenofylów z typowym przedstawi- cielem Sphenophyllum tenerrimum, bardzo . liczne LyginopteTis stangeri (tabl. IV. fig. 3; tab!. V, fig. 1; tabl. VI, fig. 2 i 3) i NeuTopteTis dluho8Chi (tabl. V, fig. 1). Jest to jedyny poziom, który można skOl:-elo1>Vać z podob- nym poziomem w otworze Wełnowiec IG 1. W warstwach grodzieckich znaleziono jeszcze szczątki roślinne na głębokości 184,0+184,5 m, wśród

których oznaczono SphenopteTis geTSdorfi, Sphenophyllum tenerrimum oraz łodygi i ulistnienie kalamitów. Na głębokości 286,3 i 305,8 m wystę­

powały sporadycznie LyginopteTis fragilis (tabl. V, fig. 6).

W warstwach florowskich znaleziono Modea sp. wyłącznie na głębo­

kości 687,0 m, a na głębokości 745,0 m - Modea tenuis.

Najciekawsza jednak flora występuje w dolnych i górnych warstwach malinowickich. W górnych warstwach malinowickich szczątki roślinne

znaleziono w 5 st811owiskach. St8llowisko pierwsze z gatunkiem EleuteT- ophy!lum miTabile (tabl. I, fig. 6) znajdowało się na głębokości 1107,0 m, drugie stanowisko - Modea cf. flabellata -: 1156,0 m, trzecie - Lygi- nopteria fragilis - 1164,0 m, czwarte - z AsteTophyl!ltes fUTcatu8 (tab!. I, fig. 5) i Adtantites d. oblongifoltu8 (tab!. III, fig. 3) - 1373,0+1375,0 m i ostatnie .- z Mesocalamites cf. ramijeT, Stigmaria sp., Modea 'I1WTatńca

(tab!. V, fig. 2) i AsteTophyllites furclltus - na głębokości' 1383,0+

1383,8 m.

Bardzo charakterystyczny jest tutaj gatunek Eleuterophyllum mirabile znany dotychczas z rejonu ostrawsko-karwińskiego przede wszystkim z wizenu, najwyżej zaś z warstw pietrzkowickich. W polskiej części GZW jest to pierwsze stanowisko znalezienia tego gatunku. Występuje on razem z Modea d. jlabellata, gatunkiem znanym również z warstw dolnych pietrzkowickich.

Gatunek oznaczony jako NeuTopteris sp. przypomina NeuTopteTis bToilli, wyodrębniony przez R. Dabera (1959) z wizenu Dobrilugku,

. W warstwach malinowickich dolnych, a więc w wizenie .górnym, zna-, leziono szczątki roślinne bardzo źle zachowane. Obok gatunków trudnych . do oznaczenia zachowały się fragmenty bardziej wyraźne, wśród których

można wyróżnić: na głębokościach 1962,0, 2019,0 i 2022,5 m - AsteTo- calamites serobiculatua (tabL I, fig. 1, 3), na głębokości 2149,3 m - NeuTopteris antecedens (tabl. III, fig. 4), na głębokości 2152,4 m - cie-

kawą formę owocowania, prawdopodobnie rodzaju SphenopteTis (tabl. V, fig. 7), na głębokości 2168,2 m - Archeopteridium tschermaki (tab!. II, fig. 1) oraz na głębokościach 2169,3, 2178,0 i 2179,0 m - szczątki rodzaju Sphenopteridium lub Archeopteridium. Powyższy zespół flory dokumen- tuje w otworze Maczki górną część dolnego karbonu.

WNIOSKI

Zespoły gatunków flory w obu wierceniach są bardzo różne, Na ogół nieliczne szczątki roślinne są rozproszone i nie występują w określonych

poziomach, Trudno zatem przeprowadzić korelację osadów karbonu w obu -Nowe dane o florze górnego wiz.enu i ·namuru A 313

---

Poziom megaflory w warstwach grodzieckich pochodzi z głębokości

205,2+207,1 m Ponieważ są to mułowce silnie piaszczyste, zdeponowane nieregularnie, bezładnie, pod różnymi kątami, wypreparowanie z nich ład­

niejszych okazów zachowanych w całości sprawia dużą trudnoŚĆ. Znalezio- no tu, obok szczątków mezokalamitów i sfenofylów z typowym przedstawi- cielem Sphenophyllum tenerrimum, bardzo . liczne LyginopteTis stangeri (tabl. IV. fig. 3; tab!. V, fig. 1; tabl. VI, fig. 2 i 3) i NeuTopteTis dluho8Chi (tabl. V, fig. 1). Jest to jedyny poziom, który można skOl:-elo1>Vać z podob- nym poziomem w otworze Wełnowiec IG 1. W warstwach grodzieckich znaleziono jeszcze szczątki roślinne na głębokości 184,0+184,5 m, wśród

których oznaczono SphenopteTis geTSdorfi, Sphenophyllum tenerrimum oraz łodygi i ulistnienie kalamitów. Na głębokości 286,3 i 305,8 m wystę­

powały sporadycznie LyginopteTis fragilis (tabl. V, fig. 6).

W warstwach florowskich znaleziono Modea sp. wyłącznie na głębo­

kości 687,0 m, a na głębokości 745,0 m - Modea tenuis.

Najciekawsza jednak flora występuje w dolnych i górnych warstwach malinowickich. W górnych warstwach malinowickich szczątki roślinne

znaleziono w 5 st811owiskach. St8llowisko pierwsze z gatunkiem EleuteT- ophy!lum miTabile (tabl. I, fig. 6) znajdowało się na głębokości 1107,0 m, drugie stanowisko - Modea cf. flabellata -: 1156,0 m, trzecie - Lygi- nopteria fragilis - 1164,0 m, czwarte - z AsteTophyl!ltes fUTcatu8 (tab!. I, fig. 5) i Adtantites d. oblongifoltu8 (tab!. III, fig. 3) - 1373,0+1375,0 m i ostatnie .- z Mesocalamites cf. ramijeT, Stigmaria sp., Modea 'I1WTatńca

(tab!. V, fig. 2) i AsteTophyllites furclltus - na głębokości' 1383,0+

1383,8 m.

Bardzo charakterystyczny jest tutaj gatunek Eleuterophyllum mirabile znany dotychczas z rejonu ostrawsko-karwińskiego przede wszystkim z wizenu, najwyżej zaś z warstw pietrzkowickich. W polskiej części GZW jest to pierwsze stanowisko znalezienia tego gatunku. Występuje on razem z Modea d. jlabellata, gatunkiem znanym również z warstw dolnych pietrzkowickich.

Gatunek oznaczony jako NeuTopteris sp. przypomina NeuTopteTis bToilli, wyodrębniony przez R. Dabera (1959) z wizenu Dobrilugku,

. W warstwach malinowickich dolnych, a więc w wizenie .górnym, zna-, leziono szczątki roślinne bardzo źle zachowane. Obok gatunków trudnych . do oznaczenia zachowały się fragmenty bardziej wyraźne, wśród których

można wyróżnić: na głębokościach 1962,0, 2019,0 i 2022,5 m - AsteTo- calamites serobiculatua (tabL I, fig. 1, 3), na głębokości 2149,3 m - NeuTopteris antecedens (tabl. III, fig. 4), na głębokości 2152,4 m - cie-

kawą formę owocowania, prawdopodobnie rodzaju SphenopteTis (tabl. V, fig. 7), na głębokości 2168,2 m - Archeopteridium tschermaki (tab!. II, fig. 1) oraz na głębokościach 2169,3, 2178,0 i 2179,0 m - szczątki rodzaju Sphenopteridium lub Archeopteridium. Powyższy zespół flory dokumen- tuje w otworze Maczki górną część dolnego karbonu.

WNIOSKI

Zespoły gatunków flory w obu wierceniach są bardzo różne, Na ogół nieliczne szczątki roślinne są rozproszone i nie występują w określonych

poziomach, Trudno zatem przeprowadzić korelację osadów karbonu w obu

314 Teresa Migier

omawianych otworach wiertnlczych.·Do gatunków występujących zarów- no w otworze Maczki IG 1, jak I Wełnowlec IG 1 należą jedynie: A8tero- ca!amltes sCTobicu!atus, Sphenophy!!um tenerrimum, Lyginopteris Btan- geri, Lyginopteris jTagi!is i Sphenopteridium pachYTThar.his. Taksony te

świadczą o szerszym rozprzestrzenieniu i bardziej intensywnym ich roz- woju' niż innych. roślin przedstawionych w tab. 1. Potwierdzs się również stanowisko S. Z. Stopy (1960) o szerokim rozprzestrzenieniu i wy-

stępowaniu poziomu LyginopteTis Btangeri w górnej części namuru A . . Nowe dane uzyskane z osadów karbonu wierceń Maczki IG 1 i Wełno­

wiec IG l poszerzyły zakres wiedzy o florze tych ogniw, pozwoliły poznać

gatunki nie notowane dotychczas w GZW i zasygnalizować nowe ich sta- nowiska, które wymagają opracowań taksonomicznych. Opracowania

takie będą przedmiotem innej publikacji.

Oddział G6rnojlliSJd Instytutu Geologiczneao Soanowiee; uJ. E. ^BiałelO a

Nadesłano dola 10 maja ~1'lI r.

PI8l111ENNICTWO

BIO.JKOWSK!r IK. (1986) - Omacze.Die fauny _lukIej Z wI ... cen!a M""*i W-l.

Arch. iIIlIrt. Geol. 1masQnOi)is). Sosnowiec.

DABER Z. {11169) - Die Mittel-VlsecFlara· der TiefbohrunBen V<ln Doberlug - lKirchhaf.n. Ak. Verl. Belh., 26.. Berlin.

DEM!BOIWSKT Z. (1liliiii) - Wynilr! wiercenia !Maczki iIG-l. Arch. CUG (maszyńopls).

'WarSZll'W8.

GOTHAN W. (19ł8! - Dle Unterd<ari>on..Flora der 'Dobrilngker T.iefbohrUłlBen. :Abb.

GeoL L-A. N. !F., nr 1117. BerIJ.n:

HA ~A V. (1961) ,- lDie F!Oznahe und Flomemde Flora des OIJerschl8l!llchen lNamllIll A und 13. Paleont. 108, 'IBl, nr 1~2.

KIIDSTON R. (1111'1l3) - !F08sil IPlsnte& ot tIIe l08rboniferous Rock. ot Gnat Br!taln.

1Mem. Geol. Sury. a.-eat :Br:!1aln., Z, cz.. 2.

XOTASOWA A. ~) - Flora karbonu produktywneBo w p6hoocDo-wscb<>dlliej

części Zaglę_ G6mołląllkleBO (re~n d,browsld). Pr. _ . Geol., 12.

Warszawa.

MlGIER T. (19fi2-<UIIM) - Opracowa.nde profil! Ulologlczno-&tratygraticmych kar- bonu :z otworów wiertniczych nr 5, 19, 31), M, 36 na kopalni Prezydent - opracowanie megaf!<1ryBtycz.ne. Mch. (!:net. Geol. (maszynopis). SoImowlec.

MroIER T. (19111) - Opracowanie meeafi<rystyczne otworów dołowych nr 112 i 118 na kopa-lni Chorzów. Alrch. :Inst. Geol. (m8&zynopis). Soomowiec.

MIGIiI!lR T. '(1_) - Opraeawan:!e megsf!orystycZIle otworów <IoIOWYCh nr 5 I 8 na kopalni Kleofas. Arch. J;nst. Gool. (IIW!ZY.nopis). Somowlec.

MIG'l!l!lR '1'. (1006) - 'Flora otworów dolowyc.h nr 10 I 11a z kopalni l3arbMa-Wyzwo-' lenie. Arch. Inst. Gool. (maazoopis). Soonowiec.

M1ro/IER T. (praca w druku) - Chazal<te:ryBtyka tloryl!t1czna karbonu ,produktyw- nego GÓIrI1OŚlą&kiego Zagłębia Węglowego. Pr. crn&t. GeOl.

iElmRJKYNOV A E. (19613) - iFlora procIuktlvnlho karbonu <>strav .. k.,..Karwln.skebo iReWru. Um. Ust. Geol. iPraha.

314 Teresa Migier

omawianych otworach wiertnlczych.·Do gatunków występujących zarów- no w otworze Maczki IG 1, jak I Wełnowlec IG 1 należą jedynie: A8tero- ca!amltes sCTobicu!atus, Sphenophy!!um tenerrimum, Lyginopteris Btan- geri, Lyginopteris jTagi!is i Sphenopteridium pachYTThar.his. Taksony te

świadczą o szerszym rozprzestrzenieniu i bardziej intensywnym ich roz- woju' niż innych. roślin przedstawionych w tab. 1. Potwierdzs się również stanowisko S. Z. Stopy (1960) o szerokim rozprzestrzenieniu i wy-

stępowaniu poziomu LyginopteTis Btangeri w górnej części namuru A . . Nowe dane uzyskane z osadów karbonu wierceń Maczki IG 1 i Wełno­

wiec IG l poszerzyły zakres wiedzy o florze tych ogniw, pozwoliły poznać

gatunki nie notowane dotychczas w GZW i zasygnalizować nowe ich sta- nowiska, które wymagają opracowań taksonomicznych. Opracowania

takie będą przedmiotem innej publikacji.

Oddział G6rnojlliSJd Instytutu Geologiczneao Soanowiee; uJ. E. ^BiałelO a

Nadesłano dola 10 maja ~1'lI r.

PI8l111ENNICTWO

BIO.JKOWSK!r IK. (1986) - Omacze.Die fauny _lukIej Z wI ... cen!a M""*i W-l.

Arch. iIIlIrt. Geol. 1masQnOi)is). Sosnowiec.

DABER Z. {11169) - Die Mittel-VlsecFlara· der TiefbohrunBen V<ln Doberlug - lKirchhaf.n. Ak. Verl. Belh., 26.. Berlin.

DEM!BOIWSKT Z. (1liliiii) - Wynilr! wiercenia !Maczki iIG-l. Arch. CUG (maszyńopls).

'WarSZll'W8.

GOTHAN W. (19ł8! - Dle Unterd<ari>on..Flora der 'Dobrilngker T.iefbohrUłlBen. :Abb.

GeoL L-A. N. !F., nr 1117. BerIJ.n:

HA ~A V. (1961) ,- lDie F!Oznahe und Flomemde Flora des OIJerschl8l!llchen lNamllIll A und 13. Paleont. 108, 'IBl, nr 1~2.

KIIDSTON R. (1111'1l3) - !F08sil IPlsnte& ot tIIe l08rboniferous Rock. ot Gnat Br!taln.

1Mem. Geol. Sury. a.-eat :Br:!1aln., Z, cz.. 2.

XOTASOWA A. ~) - Flora karbonu produktywneBo w p6hoocDo-wscb<>dlliej

części Zaglę_ G6mołląllkleBO (re~n d,browsld). Pr. _ . Geol., 12.

Warszawa.

MlGIER T. (19fi2-<UIIM) - Opracowa.nde profil! Ulologlczno-&tratygraticmych kar- bonu :z otworów wiertniczych nr 5, 19, 31), M, 36 na kopalni Prezydent - opracowanie megaf!<1ryBtycz.ne. Mch. (!:net. Geol. (maszynopis). SoImowlec.

MroIER T. (19111) - Opracowanie meeafi<rystyczne otworów dołowych nr 112 i 118 na kopa-lni Chorzów. Alrch. :Inst. Geol. (m8&zynopis). Soomowiec.

MIGIiI!lR T. '(1_) - Opraeawan:!e megsf!orystycZIle otworów <IoIOWYCh nr 5 I 8 na kopalni Kleofas. Arch. J;nst. Gool. (IIW!ZY.nopis). Somowlec.

MIG'l!l!lR '1'. (1006) - 'Flora otworów dolowyc.h nr 10 I 11a z kopalni l3arbMa-Wyzwo-' lenie. Arch. Inst. Gool. (maazoopis). Soonowiec.

M1ro/IER T. (praca w druku) - Chazal<te:ryBtyka tloryl!t1czna karbonu ,produktyw- nego GÓIrI1OŚlą&kiego Zagłębia Węglowego. Pr. crn&t. GeOl.

iElmRJKYNOV A E. (19613) - iFlora procIuktlvnlho karbonu <>strav .. k.,..Karwln.skebo iReWru. Um. Ust. Geol. iPraha.

StTeszczenie 315

FIUII.K'2"NOIVA E. {ll_) - <Fytostrl>ligrafle moraVEkoslez&keho karbonu, RozP1'. Cesk.

Ak. Ved., sel. 8, 73, Praha.

S'l'OCK!MA!NS IF., W!IL.IJIl!m.E Y. (1953) - Vegetaux namuriens de la Belqiqu~' !Pub!.

nr 13. Ao6oc. EtU<!. li'a[e<Jnl. strat. Houill., p. 2'1'5--1818. Bruxell ....

STOPA S.IZ. (11150) - Flor .. warotw por~hskich w OOszarze Zab<te--Sytom-Chorz6w i jej znacr.eme .tratygraficme. Arch . .rnst. GeoL (m ... zynopis). Soo~ec.

STOPA S.IZ. (1_) - Szczeg6lowy po-ofillltostratygI'\lfk!zny w811Plw por~bsk\~h.(na­

mW" A) na kopalnr ltokdtnica kolo Zabr~. Spraw. z ponedz. K;omiBjl PAN, ;sty~zen...czerwiec, p. ~2. ~rak6w. .

STOPA S.

z.

^{(1007) -} :Problematyka otmtygrafi<!znego podzialu karbanu kraIwwsko- .-M'lSkiego w gwietle paleolx>\amk!. Rocz .. Pol. T<>w. Geo!., 37,. P •. 8-89,

nr [.. Krak6w. ' . .

Tepcoa MHf'EP

HOBblE ~1E 0 ~OPE JIEPXHEI'O BHlElI H HAMIOPA A CKBAlICHH MA'IKH HI'1 H BEJIH()~ HI'1

Pe3lOMe

CxRnrKBW Ma'ID. Hr 1 R BeJmOBeIJ; Hr 1 ,u;0CT&81Ll11f BOBI.II: 4moPm.tI M8.'replfaJI B3 CJia60 AO ~ nop lICCJIeAOBalllDolX .3BeJIbeB BepXB.eI'O BBXf( H HaMIOpa A Bepxuecwte3cB:OI"O yroJIhlloro 6acoeItRa. He CMO'l'pJl Ba BeMIfOro~e H JlJIOXO coXpa;fhmJJJReCl( ocr&nm pac'I'elIBit, OD ..

38J'(0CI0 B03.MomtsM ~ ~ P;OBOm.BO ~ .zt;rm 3TBX SBem.eB np6cnta.. a TaJ:21Ee BOBble, BUepBHe o~ sa TeppHTOpO BepxBecH.JIe3CZoro yroJIbBoro 68£x:eAJm

Bepxs:d BJDdt P;OKyMe.EttRpOBIW ~PO:l TOJIHO it cnamme Ma.'lKR Hr .. l, B J:OTOpoI 0T:t0fe00 I(em.t CJIIe.AYIOII(1r BlijJ)I: AsrerOCJJlamllf!S scrobicMlatus. CalamiJu sp., SpIreJropt~1dJum sp .• ArcMoP"'" . terfdilun Ischermaki, BepOnao mIOAJ.l.

po.-

SpIreJropteris, Rhotka sp . • NeurOpteris ancetIetu.

lIaMIop A B o6o:ax CDIIXBlI8X Oxa.parrepH30BCm.·& OCBoBllllHH 8 po,o;OB B 22 BH,ltOB pacremdt (mJI. 1). 3i1""" 38CJI)':W:B118IT BII1IMIIlDDl: AdUmlii'; cf. letUli/o/lus, A. cf. ob/o1llifolius, Sphenople- rldJum pachyrrhachis, SphMopteris gersdorji, S. simplex. S. delmeri B Neuropteris. multive1r~sa.

auep ... oi5uapYJKl'l/IlLIe B BepX1leCIVI03CJ:OM yroJIldlOM ~e. '

Ter""" mGIiElR

NEW DATA ON UPPM 'VISBAN AND NAM1lB.IAN-A FLORA IN BORE BOLES MACZKI IG 1 AND WEfoNOWIBC IG 1

S,umm·ary

. Bore bol", oMaczlti lG ,1 and Welnowiec 'lGt. bave yielded much f1oriBti.~ mate-

rial from the "" far feei>ly examined memb""" of the Upper Visean and N<lIIluria'!l- -A W'Ith:1n the Upper Sijesian Coal Basin. Apar·t from scarce and badly. preserved

StTeszczenie 315

FIUII.K'2"NOIVA E. {lI_) - <Fylo,trl>ligrafle moraVEkoslez&keho karbonu, RozP1'. Cesk.

Ak. Ved., seJ. 8, 73, Praha.

S'l'OCK!MA!NS !F., W!IL.IJIl!m.E Y. (1953) - Vegetaux namuri""" de la Belqiqu~' !Pub!.

nr 13. Ao6oc. ElU<!. li'ale<Jnl. strat. Houill., p. 2'1'5--1818. Bruxell ....

STOPA S.IZ. (11150) - Flor .. warotw poręhskich w obszarze Zab<te--Sylom-Chorz6w i jej znacr.eme atratygraficzne. Arch . .Inst. GeoL (m..,zynopis). Soo~ec.

STOPA S.IZ. (1_) - Szczegółowy po-ofillltostratygręfi<!zny w811Plw porębsk\~h.(na­

mW" A) na kopalru ltokiitnica koło Zabr~. Spraw. z ponedz. K;omiBjl PAN, ;sty~zeń...czerwiec, p. ~2. ~raków. .

STOPA IS. Z. (1967) - :Problematyka ot",tygrafi<!znego podziału karbanu kraIwwsko-

,-śląskiego w świetle paleolx>tamk!. Rocz .. Pol. T<>w. Geol., 37,. P •. 8-89,

nr [.. Kraków. ' . .

Tepe3& MHf'EP

HOIlbIE ~1E O ~OPE JIEPXHEI'O BHlElI H HAMIOPA A

CKBAlICIłH MA'IKH HI'1 H BEJIH()~ HI'1

Pe3lOMe

CxRB'lrKBW Ma'ID. Dr 1 R BeJmOBeIJ; Hr 1 .u;0CT&81Ll11f BOBI.II: 4Jm>pm.tl M8:replfaJI B3 CJia60 AO ~ nop lICCJIe,ąOBalllDolX .3BeJIbeB BepXB.eI'O BBXf( H HaMIOpa A Bepxuecwte3cB:OI"O yroJIhlloro 6acoeItRa. He CMO'l'pJl Ba BeMIfOro~e H JlJIOXO COXpa;fhmJJJReCl( ocranm pac'I'elIBit, OD ..

38J'(0CI0 B03.MomtsM ~ ~ P;OBOm.BO ~ .zt;rm 3TBX SBem.eB np6cnta.. a TaJ:21Ee BOBHe, BUepBHe o~ sa TeppBTOpllB BepxBecH.JIe3CZoro yroJIbBoro l)arx:eIhm

Bepxs:d BJDdł P;OKyMeIttllPOBIW łnopo:l TOJIHO ił CQ8mme Ma.'lKR Hr .. 1, B EOTOpoI 0T:ł0fe00 Ilem.t CJIIe.AYIOII(1r BlijJ)I: AsrerOCJJlamllu scrobicMlatus. CalamiJu sp., SpIreJropt~1dJum sp., ArcMoP"'" . terldilun tschermaki, BepOJttaO mIOALl·

po.-

SpIreJropteris, Rhotka sp . • NellliJpteris ancetIetu.

lłaMIop A B o6ollX CDaXBlł8X oxa.parrepH30BCm.·& OCBoBllllHB 8 po,o;OB B 22 BH,ltOB pacremdt (mJI. l). 3i1-38CJI)':W:B118IT aB1łMllJlB][: ^{AdUmlii'; cf.} letUlifollus, A. cf. oblo1llifoliu.r, Sphenople- rltlJum pacńyrrhachis, SphMopteris gersdorji, S. simplex. S. delmeri B Neuropterls. multive1r~sa.

auep ... ol5uapYJKl'l/IlLIe a :sepX1leCIVI03CJ:OM yroJIldlOM ~e. '

Ter ... mGIiElR

NEW DATA ON UPPElt 'VISBAN AND NAM1lB.IAN-A FLORA IN BOn BOLES MACZKI IG 1 AND WEŁNOWIBC IG 1

S,umm·ary

. Bore boI", oMaczlti lO ,1 and Wełnowiec '!Gl-bave yielde<! much f1oriBti.~ mate.

rial fran Ule "" far feei>ly examined memb""" ot the Upper Visean and N<lIIluria'!l- -A W'Ith:1n the Upper Sijesian Coal Basin. Apar·t fram scarce and badly. preserved