ALGEBRAICZNE ASPEKTY KRYPTOGRAFII
LISTA 2: Kryptografia kwantowa i obliczenia kwantowe.
Niech U i V b¸ed¸a przestrzeniami wektorowymi nad cia lem K o wymiarach odpowied- nio m i n. Iloczyn tensorowy UN V jest mn-wymiarow¸a przestrzeni¸a nad K sk ladaj¸aca si¸e z kombinacji liniowych ”tensor´ow prostych” u ⊗ v, u ∈ U , v ∈ V . Przy tym zak ladamy, ˙ze
Je´sli rodziny {ui} i {vi} s¸a bazami U i V odpowiednio, to rodzina wszys- tkich iloczyn´ow ui⊗ vj tworzy baz¸e przestrzeni UN V ;
(ku + lu0) ⊗ v = k(u ⊗ v) + l(u0⊗ v);
u ⊗ (kv + lv0) = k(u ⊗ v) + l(u ⊗ v0).
Je´sli H1 i H2 s¸a przestrzeniami Hilberta nad C to H1N H2 te˙z jest przestrzeni¸a Hilberta wzgl¸edem iloczynu skalarnego zdefiniowanego nast¸epuj¸aco:
hX
i
ai(ui ⊗ vi),X
j
bj(u0j ⊗ vj0)i =X
ij
aib∗j · hui, u0ji · hvi, vj0i.
Przekszta lcenie przestrzeni Hilberta (operator H w H) nazywa si¸e hermitowskim je´sli jego macierz [aij] w bazie ortonormalnej spe lnia warunek aij = a∗ji.
Twierdzenie. Dla ka˙zdego operatora hermitowskiego T istnieje baza ortonor- malna sk ladaj¸aca si¸e z wektor´ow w lasnych T .
Oznacza to, ˙ze T jest kombinacj¸a liniow¸a rzutowa´nP
iriPi na odpowiednie wek- tory w lasne.
POSTULATY MIECHANIKI KWANTOWEJ
1. Stan uk ladu kwantowego jest reprezentowany przez unormowany element iloczynu tensorowego (C2)⊗k:
(...(H1O
H2)O
....)O Hk, gdzie Hi ∼= CM
C wzgl¸edem izomorfizm´ow przestrzeni Hilberta, i ≤ k.
Elementy Hi s¸a oznaczane przez |hi, a tensory proste (...(|h1i ⊗ |h2i...) ⊗ |hki s¸a oznaczane przez |h1h2...hki. Ka˙zdy unormowany h ∈ Hi jest nazywany kubitem
(superpozycja liniowa stan´ow |0i = (1, 0) i |1i = (0, 1)). Stany, kt´ore nie s¸a prezen- towane przez tensory proste nazywaj¸a si¸e spl¸atanymi.
Iloczyn skalarny hφ, ψi stan´ow |φi i |ψi jest oznaczany przez hψ|φi.
Wtedy rzutowanie Pψ|φi jest r´owne |ψihψ|φi.
2. Liczba hψ|φi jest nazywana amplitud¸a prawdopodobie´nstwa znalezienia stanu |φi w |ψi i jest oznaczana a(φ → ψ). Prawdopodobie´nstwo przej´scia z sukcesem testu ψ przez φ jest okre´slone jako p(φ → ψ) = |a(φ → ψ)|2.
3. Wie lko´sci fizyczne s¸a reprezentowane przez operatory hermitowskie nazywane obserwablami (=przekszta lcenia odpowiednich (C2)⊗k). Obserwable T1i T2s¸a wyk- luczaj¸ace si¸e, je´sli komutator [T1, T2] = T1T2 − T2T1 jest nietrywialny (6= 0). Nie mo ˙zna jednocze´snie mierzy´c wykluczaj¸acych si¸e wielko´sci uk ladu kwan- towego.
Stan |φi wyklucza stan |ψi je´sli rzutowania Pφ i Pψ s¸a wykluczaj¸ace si¸e.
4. Ewolucje dynamiczne 1 uk lad´ow kwantowych s¸a reprezentowane s¸a przez operatory unitarne (tzn. zachowuj¸ace iloczyn skalrny).
Twierdzenie. Ka˙zda transformacja unitarna w (C2)⊗k mo˙ze by´c zapisana jako iloczyn jednokubitowych transformacji unitarnych i dwukubitowych transformacji cNOT (na odpowiednich iloczynach tensorowych):
|00i → |00i , |01i → |01i , |10i → |11i , |11i → |10i.
Zadanie 1. (a) Czy stan √12(|01i + |10i) jest spl¸atany ?
(b) Jaki warunek charakteryzuje kombinacje liniowe bazy {ui⊗vj}, kt´ore odpowiadaj¸a stanom niespl¸atanym?
Zadanie 2. (a) Pokaza´c, ˙ze ortonormalna baza stanowi test maksymalny, tzn.
sk lada si¸e ze stan´ow niewykluczaj¸acych si¸e i suma prawdopodobie´nstw przej´scia z sukcesem test´ow bazy jest r´owna 1.
(b) Bazy {ui} i {vi} s¸a dope lniaj¸ace si¸e, je´sli prawdopodobie´nstwo przej´scia z sukce- sem dowolnego testu jednej z nich przez dowolny element drugiej bazy jest r´owne dim1 . Poda´c przyk lad takich baz.
Zadanie 3. Znale´z´c macierz przekszta lcenia unitarnego jednokubitowego √ not, tzn. po podw´ojnym zastosowaniu otrzymujemy
|0i → |1i , |1i → |0i.
1np. przez oddzia lywanie pola magnetycznego
Zadanie 4. (a) Warto´s´c w lasna przekszta lcenia hermitowskiego jest liczb¸a rzeczy- wist¸a.
(b) Warto´s´c w lasna przekszta lcenia unitarnego ma modu l 1.
(c) Wektory w lasne przekszta lcenia unitarnego odpowiadaj¸ace r´o˙znym warto´sciom w lasnym s¸a ortogonalne.
Przekszta lcenie unitarne jednokubitowe zdefiniowane na pewnym Hi w bazie |0i,
|1i przez macierz
H = 1
√2[11 1−1]
(i to˙zsamo´sciowo na innych Hj) jest nazywane bramk¸a Hadamara.
Niech f b¸edzie funkcj¸a ze zbioru wszystkich n-kubit´ow postaci |¯xi, xi ∈ {0, 1}, w zbi´or m-kubit´ow postaci |¯yi, yj ∈ {0, 1}.
Niech Uf b¸edzie przekszta lceniem m+n-kubitowym okre´slonym na wektorach bazowych przez
|¯x¯yi → |¯x(¯y ⊕ f (¯x))i.
Lemat. Przekszta lcenie Uf jest przekszta lceniem unitarnym. (´cwiczenie)
Niech f b¸edzie funkcj¸a boolowsk¸a 1-argumentow¸a. Rozwa˙zmy nast¸epuj¸ace oblicze- nie kwantowe (algorytm Deutscha).
|0i ⊗ |1i ⇒ H(|0i) ⊗ H(|1i) ⇒
⇒ warto´s´c bramki H pierwszego kubitu w Uf(H(|0i)⊗H(|1i)) (uwaga: stan nie jest spl¸atany) ⇒
⇒ pomiar: zastosowa´c P|0i.
Twierdzenie. Wynik powy˙zszego obliczenia jest nietrywialny (tzn. niezerowa ampli- tuda prawdopodobie´nstwa testu |0i; r´ownowa˙znie: zerowa amplituda prawdopodobie´nstwa testu |1i ) wtedy i tylko wtedy, gdy f (0) = f (1).
Zadanie 5. (Algorytm Deutscha-Jozsy) Niech f b¸edzie funkcj¸a boolowsk¸a 2- argumentow¸a. Rozwa˙zmy nast¸epuj¸ace obliczenie kwantowe.
|0i ⊗ |0i ⊗ |1i ⇒ H(|0i) ⊗ H(|0i) ⊗ H(|1i) ⇒
⇒ warto´s´c bramki H⊗H pierwszego i drugiego kubitu w Uf(H(|0i)⊗H(|0i)⊗H(|1i)) ⇒
⇒ pomiar: zastosowa´c P|00i.
Udowodni´c, ˙ze wynik powy˙zszego obliczenia ma modu l 1 wtedy i tylko wtedy, gdy f jest sta la.
Udowodni´c, ˙ze wynik powy˙zszego obliczenia jest zerowy wtedy i tylko wtedy, gdy f przyjmuje tyle samo zer, ile jedynek (zr´ownowa˙zona).
Znale´z´c uog´olnienie dla funkcji n-argumentowych.
Baza obliczeniowa: Dla ka˙zdego 0 ≤ x ≤ 2n− 1 niech |xi = |xn−1...x0i, gdzie x = x0 + 2x1+ ... + 2n−1xn−1, xi ∈ {0, 1}.
Kwantowa transfomata Fouriera jest okre´slona jako przekszta lcenie unitarne UF T zadane w bazie obliczeniowej przez 2n× 2n-macierz o wsp´o lczynnikach
(UF T)yx = hy|UF Txi = 1
2n/2(cos(xy2π/2n) + isin(xy2π/2n)) = 1
2n/2ei2πxy/2n. Lemat-´cwiczenie. Pokaza´c, ˙ze UF T jest przeszta lceniem unitarnym.
Zastosujmy UF T do stanu kwantowego ψ =
2n−1
X
x=0
f (x)|xi , gdzie f (x) = hx|ψi ,
2n−1
X
x=0
|f (x)|2 = 1.
Amplituda prawdopodobie´nstwa znalezienia stanu |φi = UF T|ψi w |yi jest r´owna warto´sci w y dyskretnej transformaty Fouriera funkcji f (x):
a(φ → y) = hy|φi =
2n−1
X
x=0
hy|UF Txihx|ψi = 1 2n/2
2n−1
X
x=0
eixy2π/2nf (x).
Twierdzenie. UF T jest iloczynem O(n2) bramek Hadamara i przekszta lce´n typu2 Rd : |0i → |0i , |1i → eiπ/2d|1i w wersji ”sterowanej”: control.
Agorytm Shor’a.
Niech f (x) b¸edzie funkcj¸a okresow¸a o okresie r (tzn. ∀xf (x) = f (x + r)) tak¸a, ˙ze ka˙zda r´owno´s´c f (z + s) = f (z) implikuje, ˙ze r|s.
Startuj¸ac w stanie n + m-kubitowym
|φi = 1 2n/2(
2n−1
X
x=0
|xi) ⊗ |0...0i znajdujemy stan
|ψi = Uf|φi = 1 2n/2
2n−1
X
x=0
|xi ⊗ |f (x)i.
Jest to superpozycja wszystkich stan´ow postaci
|ψii ⊗ |fii , gdzie |ψii = 1
√ K
K−1
X
k=0
|xi + kri i
K = [2n/r] , a xi jest najmniejsz¸a warto´sci¸a z f (x) = fi. Aplikujemy UF T do np. |ψ0i i stosujemy pomiar do otrzymanego |φ0i.
Uwaga: p(y) = |a(φ0 → y)|2 = 1 2nK|
K−1
X
k=0
eikry2π/2n|2 , dla wektora bazowego |yi.
2sprawdzi´c, ˙ze jest unitarne
Lemat. Wynik pomiaru z prawdopodobie´nstwem 40 proc. spe lnia nier´owno´s´c
|y − j2n r | ≤ 1
2 , dla pewnego j ∈ N.
Twierdzenie. Wynik pomiaru pozwala znale´z´c okres r z prawdopodobie´nstwem 24 proc.
Uwaga-´cwiczenie. Prawdopodobie´nstwo, ˙ze dwie du˙ze liczby ca lkowite b¸ed¸a wzgl¸ednie pierwsze wynosi conajmniej 60 proc.
Zadanie 6. (a) Pokaza´c, ˙ze po przekszta lceniu u lamka la´ncuchowego w posta´c liczby wymiernej st otrzymujemy (s, t) = 1.
(b) Pokaza´c, ˙ze je´sli (r, j) = 1 i liczba wymierna u spe lnia nier´owno´s´c |u − jr| ≤ 2r12, to u lamek la´ncuchowy dla jr jest reduktem u lamka la´ncuchowego dla u.
(np. wykorzysta´c twierdzenie Eulera/Lagrange’a o najlepszej approksymacji)