Utracone dobro - Andrzej Budzyński - fragment relacji świadka historii [TEKST]

Druga przeprawa była tuż przy szkole podstawowej, tam była drewniana kładka o szerokości kilkudziesięciu centymetrów.. Często uczniowie korzystali z tej kładki,

Nie pamiętam, w którym roku, ale właśnie przed rozpoczęciem budowy Zalewu Zemborzyckiego nastąpiła zmiana granic miasta i Zemborzyce stały się dzielnicą dzielnicą

Zwykle jechaliśmy do Lublina pociągiem i później spacerkiem szliśmy w kierunku Starego Miasta, przez Krakowskie Przedmieście i wracaliśmy sobie piechotką przez ulicę

Chodziliśmy sobie, patrzyliśmy: „O, dzisiaj woda jest tutaj”, za tydzień była gdzie indziej. W czaszy zbiornika wciąż były niewyciągnięte do końca pozostałości

Od strony technicznej to wyglądało tak, że trzeba było wybudować zarówno zaporę czołową, jak i wały.. Zapora do dziś zachowała się w pierwotnym stanie, natomiast

W lesie po stronie wschodniej zalewu była ścieżka gdzie co kilkaset metrów znajdowała się stacja z różnymi urządzeniami sportowymi, na przykład kółkami do podciągania

Okazało się, że są kłopoty, dlatego że ujęcie wody w Prawiednikach leżało na dużo wyższej wysokości niż Zemborzyce.. My mieliśmy problemy nie z brakiem

Były takie momenty, 10-15 lat temu, teraz też się to zdarza, że na wodzie powstawała taka gęsta piana, która niestety nie pachniała ładnie.. Dzieje się tak