Podstawy automatyki Podstawy automatyki
Wykład 2 Wykład 2
Obiekty regulacji
Układ regulacji Układ regulacji
Obiekt w układzie regulacji
obiekt regulacji
w e u y
y ym
z
regulator urządzenie
wykonawcze obiekt regulacji
element pomiarowy _
Obiekt regulacji Obiekt regulacji
Obiektem regulacji może być urządzenie, zespół urządzeń lub proces technologiczny, w którym w wyniku zewnętrznych oddziaływań realizuje się pożądany algorytm działania.
Na obiekt regulacji oddziałują:
- zmienne wejściowe nazywane sygnałami nastawiającymi u,
- zmienne szkodliwe nazywane sygnałami zakłócającymi z, Na wyjściu z obiektu regulacji otrzymujemy sygnały wyjściowe nazywane:
zmiennymi regulowanymi y.
Obiekty regulacji Obiekty regulacji
Do prawidłowego zaprojektowania układu regulacji niezbędna jest znajomość właściwości obiektów regulacji, to znaczy zależności pomiędzy wielkościami wejściowymi i wyjściowymi.
Stany ustalone, w których wielkości te pozostają niezmienne w czasie określa się charakterystykami statycznymi,
Stany nieustalone (wielkości zmienne w czasie) opisywane są przy pomocy charakterystyk dynamicznych.
Charakterystyki te (statyczne i dynamiczne) można
wyznaczyć analitycznie lub doświadczalnie.
Metody wyznaczania charakterystyk Metody wyznaczania charakterystyk
statycznych statycznych
• Metoda analityczna polega na graficznym przedstawieniu zależności między sygnałem wejściowym i wyjściowym y = f(x), przy wykorzystaniu matematycznego opisu procesów fizycznych zachodzących w obiekcie.
• Metoda doświadczalna polega na wprowadzaniu do rzeczywistego układu kolejnych, niezmiennych w czasie, wartości sygnału wejściowego x1 do xn oraz pomiarze odpowiadających im wartości sygnału na wyjściu y1 do yn. Po uzyskaniu odpowiedniej ilości par (x,y) nanosi się je na wykres współrzędnych, aproksymuje otrzymując w ten sposób charakterystykę statyczną obiektu.
Przykładowa charakterystyka statyczna Przykładowa charakterystyka statyczna obiektu regulacji zawór + wymiennik ciepła obiektu regulacji zawór + wymiennik ciepła
• Charakterystyki statyczne: a – zaworu regulacyjnego
(stałoprocentowa), b – wymiennika ciepła, c – wymiennika ciepła wraz z zaworem regulacyjnym (obiekt regulacji)
• Charakterystyki te wykorzystano przy opracowywaniu zasad doboru zaworów regulacyjnych !
h/hs m a h
m/ms
Q/Qs
m b Q
h/hs
h Q/Qs
m
Q/Qs
m/ms
Charakterystyki dynamiczne obiektów Charakterystyki dynamiczne obiektów
regulacji regulacji
• Charakterystykę dynamiczną elementu lub układu otrzymuje się jako odpowiedź sygnału wyjściowego y(τ) na wymuszenie w postaci zmiennego w czasie sygnału wejściowego x(τ).
Przed podaniem wymuszenia sygnały x(τ) i y(τ) są w stanie ustalonym. Po podaniu wymuszenia i upływie odpowiednio długiego czasu układ ponownie znajdzie się w stanie ustalonym.
Charakterystyka dynamiczna jest funkcją
przejścia (transmitancją) pomiędzy dwoma
stanami ustalonymi.
Analityczne wyznaczenie charakterystyki Analityczne wyznaczenie charakterystyki
dynamicznej dynamicznej
Analityczne wyznaczenie funkcji przejścia wymaga rozwiązania równania różniczkowego, opisującego model układu.
W przypadku układów opisanych równaniami różniczkowymi liniowymi powszechnie wykorzystywane są metody operatorowe.
Idea tej metody polega na:
znalezieniu przekształcenia, które pozwala zastąpić równania różniczkowo-całkowe zwykłymi równaniami algebraicznymi.
Najczęściej stosowanym narzędziem
matematycznym jest przekształcenie Laplace’a.
Transmitancja Transmitancja
• Transmitancja (funkcja przejścia) jest definiowana jako stosunek transformaty Laplace’a sygnału wyjściowego (funkcji odpowiedzi) do transformaty Laplace’a sygnału wejściowego (funkcji wymuszającej), przy założeniu, że wszystkie warunki początkowe są zerowe.
• Transmitancja operatorowa jest szeroko wykorzystywana w analizie i projektowaniu układów automatycznej regulacji.
Znając transmitancję operatorową układu, można wyznaczyć odpowiedź układu y(t) na dowolne wymuszenie x(t) na wejściu do układu.
Przekształcenie
Przekształcenie Laplace’a Laplace’a
Jeżeli zależność pomiędzy sygnałem wyjściowym i wejściowym układu liniowego opiszemy przy pomocy równania różniczkowego o stałych współczynnikach, przy czym n≥m,
dokonując przekształceń Laplace’a obydwu stron równania u dt b
u b d
dt u b d
y dt a
y a d
dt y
a d m
m m m
m m
n o n n n
n
n 1 0
1 1 1
1
1 +...+ = + +...+
+ − −− − −−
+ + +
=
+ − −− + + − −− b u
dt u b d
dt u b d
L y
dt a y a d
dt y a d
L m
m m m
m m n o
n n n
n
n 1 0
1 1 1
1
1 ... ...
Przekształcenie
Przekształcenie Laplace’a Laplace’a
Transmitancja Transmitancja
• otrzymamy równanie w postaci:
• Stosownie do przyjętej definicji transmitancji, jako stosunku transformaty Laplace’a sygnału wyjściowego (funkcji
odpowiedzi) do transformaty sygnału wejściowego (funkcji wymuszającej),
(
ansn + an−1sn−1 +... + a1s + a0)
Y(s) =(
bmsm + bm−1sm−1 + ...+ b1s + b0)
U(s)[ ] [ ] ( ( ) )
)
( U s
s Y u
L y s L
G = =
Transmitancja operatorowa Transmitancja operatorowa
• Po przekształceniach równania otrzymamy wymierną
funkcję zmiennej zespolonej {s} nazywaną transmitancją operatorową
0 1
1 1
0 1
1 1
...
...
) (
) ) (
( a s a s a s a
b s
b s
b s
b s
U s s Y
G
nn n
n
m m
m m
+ +
+ +
+ +
+
= +
=
−−
− −
Transmitancja Transmitancja
W praktyce stosuje się przekształcenie powyższego wzoru do postaci zawierającej następujące parametry:
• współczynnik wzmocnienia K,
• stałe czasowe (zastępcze stałe czasowe): T, Tz,
• czas opóźnienia (liczba tłumienia): Tt, To,
• zmienną zespoloną {s}, (s=b+jω),
Transmitancja przykładowego obiektu regulacji (obiekt inercyjny wyższego rzędu)
0 1
1 1
0 1
1 1
...
...
) (
) ) (
( a s a s a s a
b s
b s
b s
b s
U s s Y
G
nn n
n
m m
m m
+ +
+ +
+ +
+
= +
=
−−
− −
sT0
e
-) 1
( ⋅
+
≅ ⋅
s T
s K G
z
Doświadczalne metody wyznaczania Doświadczalne metody wyznaczania
charakterystyk dynamicznych charakterystyk dynamicznych
• Doświadczalne metody identyfikacji stosowane są w przypadku niedostatecznej znajomości zjawisk zachodzących w obiekcie regulacji.
• Najczęściej jest stosowana metoda oceny transmitancji obiektu na podstawie odpowiedzi na wymuszenie skokowe nazywana charakterystyką skokową.
• Metoda umożliwia proste wyznaczenie współczynnika wzmocnienia obiektu (statycznego!), równego stosunkowi wartości ustalonej odpowiedzi skokowej do wartości sygnału wejściowego
u K y
∆
= ∆
Przykład doświadczalnego sposobu Przykład doświadczalnego sposobu sporządzania charakterystyki skokowej sporządzania charakterystyki skokowej
• Metoda rejestracji odpowiedzi obiektu regulacji (temperatury powietrza w ogrzewanym pomieszczeniu) na wymuszenie skokowe
2
τ u
Δu ti
τ
T
ti=f(τ)
))
odpowiedź skokowa wymuszenie skokowe
3 z4 1
z5
z1 z2 z3
y=ti
Przykładowa charakterystyka skokowa Przykładowa charakterystyka skokowa
• Uzyskana eksperymentalnie odpowiedź obiektu regulacji (temperatury powietrza w ogrzewanym pomieszczeniu) na wymuszenie skokowe.
u, (h)
Δu = Δh
y, (ti)
τ
τ0 τ
Δy = Δti
T0 Tz
u K y
∆
= ∆
sT0
e
-) 1
( ⋅
+
≅ ⋅
s T
s K G
z
Inercyjny kształt odpowiedzi skokowej Inercyjny kształt odpowiedzi skokowej
• Kształt odpowiedzi obiektu regulacji na wymuszenie skokowe można zrozumieć analizując przebieg ciągu procesów zachodzących podczas eksperymentu:
1. Wymuszona zmiana stopnia otwarcia zaworu powoduje skokową zmianę strumienia czynnika grzejnego.
Wynikająca stąd zmiana mocy grzejnika przebiega z pewnym opóźnieniem.
2. Z opóźnieniem zachodzą także kolejne procesy: wymiana ciepła pomiędzy grzejnikiem a pomieszczeniem za pośrednictwem powietrza oraz transport ciepła od otoczenia do czujnika temperatury.
3. Te wszystkie wpływy razem wyjaśniają inercyjny kształt odpowiedzi skokowej.
Inercyjny kształt odpowiedzi skokowej Inercyjny kształt odpowiedzi skokowej
• Po zrównaniu nowej wartości strat ciepła pomieszczenia (przy zmienionej różnicy temperatury wewnętrznej i
zewnętrznej) z ilością ciepła dostarczanego przez grzejnik powstaje nowy stan równowagi i od tego momentu
temperatura powietrza utrzymuje się na stałym poziomie.
Rodzaje charakterystyk dynamicznych Rodzaje charakterystyk dynamicznych
obiektów regulacji obiektów regulacji
Obiekty regulacji klasyfikuje się zwykle ze względu na ich własności dynamiczne.
Podstawowym kryterium podziału obiektów regulacji jest samodzielne osiąganie stanu trwałej równowagi po wprowadzeniu skokowego wymuszenia sygnału wejściowego.
Zgodnie z tym kryterium rozróżnia się dwie grupy obiektów:
• Obiekty astatyczne (bez samowyrównania), których wartość odpowiedzi skokowej dąży do nieskończoności.
• Obiekty statyczne (z samowyrównaniem), których odpowiedzi skokowe dążą do wartości skończonej.
Obiekty statyczne i astatyczne Obiekty statyczne i astatyczne
u, (h)
Δu = Δh
y, (ti)
τ
τ0 τ
Δy = Δti
T0 Tz
Δus u
τ
τ0
0
τ y
Δτ
Δy Au
Obiekty astatyczne (bez Obiekty astatyczne (bez
samowyrównania) samowyrównania)
• Obiekty, których wartość odpowiedzi na wymuszenie skokowe dąży do nieskończoności i nie osiąga nowego stanu ustalonego nazywane są astatycznymi (bez samowyrównania).
• Własności dynamiczne idealnego obiektu całkującego można opisać równaniem różniczkowym:
• transmitancją operatorową:
) ) (
( τ
τ
τ K u
d
dy = ⋅
s K )
s ( U
) s ( ) Y
s (
G = =
Δus u
τ
τ0
0
τ y
Δτ
Δy Au
Astatyczny obiekt regulacji Astatyczny obiekt regulacji
• Astatyczny obiekt regulacji jakim jest zbiornik wody z regulowanym poziomem
Δus u
τ
τ0
0
τ y
Δτ
Δy Au
y = h u = hs→ V
Au
y d
u
K y = ∆
⋅
= ∆
∫
τObiekty statyczne (z samowyrównaniem) Obiekty statyczne (z samowyrównaniem)
Odpowiedzi obiektów cieplnych na
wymuszenie skokowe można podzielić na :
• proporcjonalne,
• inercyjne pierwszego rzędu,
• inercyjne pierwszego rzędu z opóźnieniem,
• inercyjne wyższego rzędu.
Podstawowe charakterystyki skokowe Podstawowe charakterystyki skokowe
obiektów statycznych obiektów statycznych
1. Obiekt proporcjonalny
Charakterystyka (odpowiedź) skokowa Transmitancja operatorowa ( K- współczynnik wzmocnienia),
y
Δy
τ
)
( u
K y s
G ∆
= ∆
=
u, (h)
Δu τ
Podstawowe charakterystyki skokowe Podstawowe charakterystyki skokowe
obiektów statycznych obiektów statycznych
2. Obiekt inercyjny pierwszego rzędu
Charakterystyka (odpowiedź) skokowa
Transmitancja operatorowa
T- stała czasowa,
K – współczynnik wzmocnienia
T
Δy
τ
y
T s 1
) K s (
G = ⋅ +
u K y
∆
= ∆
u, (h)
Δu τ
Podstawowe charakterystyki skokowe Podstawowe charakterystyki skokowe
obiektów statycznych obiektów statycznych
3. Obiekt inercyjny pierwszego rzędu z opóźnieniem
Charakterystyka skokowa Transmitancja operatorowa
Tt –czas opóźnienia (opóźnienie transportowe). T – stała czasowa.
K – współczynnik wzmocnienia
T
Tt τ
y
Tt s
e
-1 s
T ) K
s (
G ⋅
+
= ⋅
u K y
∆
= ∆
u, (h)
Δu
τ
Δy
Podstawowe charakterystyki skokowe Podstawowe charakterystyki skokowe
obiektów statycznych obiektów statycznych
4. Obiekt inercyjny wyższego rzędu
Charakterystyka skokowa Transmitancja operatorowa
To – opóźnienie zastępcze, Tz - zastępcza stała czasowa
sT0
e
-) 1
( ⋅
+
≅ ⋅
s T
s K G
z
u, (h)
Δu
y, (ti)
τ
τ0 τ
Δy
T0 Tz
Przykłady charakterystyk dynamicznych Przykłady charakterystyk dynamicznych
obiektów cieplnych obiektów cieplnych
1. Obiekt proporcjonalny - odcinek przewodu z zaworem regulacyjnym oraz czujnikiem przepływu
Wielkością charakteryzującą proporcjonalny obiekt regulacji przepływu jest współczynnik wzmocnienia
V
u = h y = V
u
τ0 τ
Δu
y
Δy = K·Δu
τ0 τ
∆
= ∆
∆
= ∆
%
3 / h m
h V u
K y
2. Obiekt proporcjonalny z 2. Obiekt proporcjonalny z
opóźnieniem opóźnieniem
a. Przewód z mieszającym zaworem regulacyjnym oraz czujnikiem temperatury – równanie opisujące charakterystykę skokową:
y(τ) = K· u(τ – T
t)
lub w postaci operatorowejT
τ0 τ
Δu u
u = h A
B
AB
Tt y
τ0 τ
Δy = K·Δu
y = tc
s Tt
e K )
s (
G = ⋅
− ⋅2. Obiekt proporcjonalny z 2. Obiekt proporcjonalny z
opóźnieniem opóźnieniem
b.Taśmowy podajnik węgla
• Grubość warstwy paliwa y w odległości l od początku podajnika będzie równa
• grubości warstwy na początku podajnika u (K = = 1) po upływie czasu Tt =
v
l
u y
h
u y
∆
∆
v l
3. Obiekt inercyjny pierwszego rzędu 3. Obiekt inercyjny pierwszego rzędu
Podgrzewacz ciepłej wody z trójdrogowym zaworem regulacyjnym Równanie charakterystyki jako odpowiedź na wymuszenie skokowe:
lub w postaci transmitancji operatorowej:
T
Δu=Δh u
τ
y
τ Δy=K·Δu
τ0 T τ0
) 1
( ) ( )
( K u e T
y
τ τ
τ = ⋅ ⋅ − −
1 s T ) K s (
G = ⋅ +
4. Obiekt inercyjny pierwszego rzędu z 4. Obiekt inercyjny pierwszego rzędu z
opóźnieniem opóźnieniem
Przewód z trójdrogowym zaworem regulacyjnym oraz czujnikiem temperatury w obudowie ochronnej
Transmitancja operatorowa obiektu inercyjnego pierwszego rzędu z opóźnieniem e-Tts
1 s T ) K s (
G ⋅
+
= ⋅
T
τ0 τ
Δu u
u = h A
B
AB
Tt y
τ0 τ
Δy = K·Δu
y = tc
T
5. Obiekt inercyjny wy ższego rzędu.
5. Obiekt inercyjny wy ższego rzędu.
Kocioł z palnikiem, instalacją c.o., grzejnikiem oraz pomiarem temperatury w pomieszczeniu.
Charakterystyka obiektu składa się z: charakterystyki proporcjonalnej palnika, proporcjonalnej z opóźnieniem przewodów instalacji, inercyjnej pierwszego rzędu kotła, grzejnika i czujnika temperatury oraz inercyjnej pierwszego rzędu z opóźnieniem pomieszczenia
T0
τ0 τ
Δy=K·Δu Tz
y
τ0
Δu τ u
T
palnik kocioł przewody grzejnik pomieszczenie czujnik
u y
b
Obiekt inercyjny wyższego rzędu Obiekt inercyjny wyższego rzędu
• Zastępcza transmitancja obiektu inercyjnego wyższego rzędu zapisywana jest w postaci
lub
gdzie: Tz - zastępcza stała czasowa, To – opóźnienie zastępcze,
n – rząd inercyjności (n jest funkcją stałych czasowych).
s T - z
e
01 s
T ) K
s (
G
⋅+
= ⋅
s T - n
e
t) 1 s
T ( ) K s (
G
⋅+
= ⋅
Obiekty inercyjne wyższego rzędu Obiekty inercyjne wyższego rzędu
• Charakterystyki skokowe obiektów regulacji o różnych rzędach inercyjności
T Tz2
Tz3
Tz4
Tz5 y
T02 T03
T04
T05
n=0
n=1 n=2
n=3 n=4 n=5
τ
Przydatność znajomości charakterystyk Przydatność znajomości charakterystyk
dynamicznych obiektów regulacji dynamicznych obiektów regulacji
• Uzyskane z wykresów charakterystyk skokowych wartości stałych czasowych oraz opóźnień obiektów regulacji są wykorzystywane do:
• oceny stopnia trudności regulacji,
• doboru typu regulatora
• optymalizacji jego nastaw dynamicznych.
Stopień trudności regulacji obiektu Stopień trudności regulacji obiektu
Stopień trudności regulacji S w zależności od typu obiektu oblicza się:
• obiekty inercyjne pierwszego rzędu z opóźnieniem transportowym,
• obiekty inercyjne wyższego rzędu,
T S = T
t0
T
zS = T
Stopień trudności i regulacyjność Stopień trudności i regulacyjność
Stopień trudności i regulacyjność obiektów regulacji przy zastosowaniu regulatorów dwustanowych oraz regulatorów typu P
• Stopień trudności S Regulacyjność
≤ 0.1 dobra
≈ 0.2 zadowalająca
≥ 0.3 zła
Dobór typu regulatora Dobór typu regulatora
W zależności od wartości stopnia trudności S
obiektu regulacji zaleca się wybór następującego typu regulatora:
• S < 0,2 - regulator typu P lub dwustanowy,
• S = 0,2 do 0,3 - regulator typu PI, PD, PID,
• S > 0,3 - regulator PID, P-PI - kaskadowe połączenie regulatora P (regulator główny – np. w wentylacji: t
W) oraz regulatora PI (regulator
pomocniczy – np. w wentylacji :t
N).
Stopień trudności regulacji obiektu Stopień trudności regulacji obiektu
Stopień trudności regulacji obiektu można w sposób przybliżony określić także w zależności od stopnia jego inercyjności n:
Dane niezbędne w projektowaniu układów automatycznej regulacji uzyskiwane są najczęściej na podstawie badań eksperymentalnych.
Przybliżone wartości parametrów opisujących charakterystyki niektórych obiektów regulacji można znaleźć także w literaturze z zakresu automatyki.
10
− 1
= n
S
Przykładowe wartości stałych czasowych oraz stopnia trudności regulacji Przykładowe wartości stałych czasowych oraz stopnia trudności regulacji
Wielkość regulowana Opóźnienie
zastępcze T0
Stopień trudności regulacji 0
Tz
S = T
Temperatura wody w kotle 1÷5 min 0,05÷0,15
Ciąg kominowy 1÷3s 0,3÷1
Temperatura wody za zaworem mieszającym 5÷20s 0,2÷0,5 Temperatura powietrza w pomieszczeniu 3÷5 min 0,1÷0,3 Temperatura ciepłej wody za wymiennikiem 5÷30 s 0,1÷0,8 Temperatura wody basenowej:
- zasilanie - powrót
10÷60 s 6÷8 h
0,1÷0,3 Temperatura na wyjściu z wymiennika c.o. 10÷60 s 0,1÷ 0,6 Temperatura powietrza za układem
przepustnic mieszających
1 s 0,3÷0,8
Temperatura powietrza nawiewanego 15 s ÷ 4 min O,2÷0,6 Temperatura powietrza w wentylowanym
pomieszczeniu
0,5÷3 min 0,1÷ 0,3 Temperatura powietrza wywiewanego 0,5÷ 3 min 0,2÷0,4 Wilgotność powietrza w pomieszczeniu 0,5÷ 3 min 0,2÷0,5
Strumień powietrza < 1 s 0,1÷ 0,5
Dobór typu regulatora Dobór typu regulatora
Tabela 2.4 Przybliżone parametry charakterystyki obiektu regulacji i zalecane typy regulatorów (S – zalecane, Sw – stosowane warunkowo, 0- nie stosowane) wg. [1], [3].
Wielkość regulowana Obiekt regulacji
Czas opóź- nienia
T0
Zastę- pcza stała czasowa
Tz
Stopień trud- ności
regulacji
S
Zakres propor-
cjonal-
ności
Xh
Współ- czynnik wzmoc-
nienia K
Regulator
Dwustanowy P
I
PI
5 – 15 min
1 – 2,5 h
0,05–0,2 20 – 30 K
0,2 – 0,3 K/%
S S 0 Sw
10 – 20 s
30 – 60 s
0,2 –0,4 20 – 80 K
0,2 – 0,8 K/%
0 Sw Sw S
y
T Temperatura wewnętrzna
y T
Temperatura wody zasilającej
Dobór typu regulatora Dobór typu regulatora
0,5 – 2 min
10 – 30 min
0,05–0,2 30 – 60 K
0,3 – 0,6 K/%
S S 0 Sw
10 – 40 s
30 – 120 s
0,15-0,4 20 – 50 K
0,2 – 0,5 K/%
0 S Sw S
1 – 5 min
10 – 60 min
0,1 – 0,3 15 – 25 K
0,15-0,25 K/%
0 S 0 S
Temperatura ciepłej wody
T
y
T T
Temperatura nawiewu
y
Temperatura wywiewu
+
y T
Dobór typu regulatora Dobór typu regulatora
0,5 – 1,5 min
2 – 10 min
0,15-0,4 15 – 25 K
0,15-0,25 K/%
0 Sw 0 S
20 – 50 min
10 – 40 h
0,02-0,1 10 – 25 K
0,1-0,25 K/%
S S 0 0
+ - T y
Temperatura wody basenowej
y T Temperatura punktu rosy