• Nie Znaleziono Wyników

Analiza matematyczna 2

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Analiza matematyczna 2"

Copied!
1
0
0

Pełen tekst

(1)

Analiza matematyczna 2

lista zada« nr 7 pochodne cz¡stkowe Rozgrzewka

1. Uzasadnij, »e je±li f(x1, x2) jest funkcj¡ dwóch zmiennych o ci¡gªych pierwszych i drugich po- chodnych cz¡stkowych, która speªnia warunki:

∂f

∂x1(p1, p2) = 0, ∂f

∂x2(p1, p2) = 0, ∂2f

∂x21(p1, p2) ·∂2f

∂x22(p1, p2) >

 ∂2f

∂x1∂x2(p1, p2)

2

, to f ma ekstremum lokalne w p1, p2. Jak rozpozna¢, czy to maksimum, czy minimum?

‚wiczenia

1. Oblicz drugie pochodne cz¡stkowe funkcji f(x1, x2) = ex1sin x2. 2. Wyznacz ∂3f

2x1∂x2, je±li f(x1, x2) = sin(x1x2).

3. Znajd¹ ekstrema lokalne funkcji f(x1, x2) = 3x21x2− 6x1x2+ x32. 4. Znajd¹ ekstrema lokalne funkcji f(x1, x2) = e−(x21+x22)(2x21+ x22).

5. Znajd¹ warto±¢ najwi¦ksz¡ i najmniejsz¡ funkcji f(x1, x2) = x21x2(2 − x1− x2) w trójk¡cie (z brzegiem) ograniczonym prostymi x1 = 0, x2= 0, x1+ x2= 6.

6. Znajd¹ warto±¢ najmniejsz¡ i najwi¦ksz¡ funkcji f(x1, x2) = x21+ x22− 12x1+ 26x2 w kole danym nierówno±ci¡ x21+ x22 ≤ 25.

7. Wyznaczy¢ pochodne cz¡stkowe zªo»enia g ◦ f, je±li g(x) = e−x2, f(x1, x2) = x21+ x2 na dwa sposoby: wyznaczaj¡c zªo»enie i ró»niczkuj¡c oraz korzystaj¡c z twierdzenia o pochodnej zªo»enia.

8. (Wersja formalna) Niech ϕ(x1, x2) = (x1cos x2, x1sin x2). Dla funkcji dwóch zmiennych f (x1, x2)wyznacz ∂(f ◦ ϕ)

∂x1 oraz∂(f ◦ ϕ)

∂x2 . Na tej podstawie wyra¹ ∂f

∂x1

2

+ ∂f

∂x2

2

za pomoc¡

∂(f ◦ ϕ)

∂x1 i ∂(f ◦ ϕ)

∂x2 .

Odpowied¹: „ ∂f

∂x1

(ϕ(x1, x2))

«2

+„ ∂f

∂x2

(ϕ(x1, x2))

«2

=„ ∂(f ◦ ϕ)

∂x1

(x1, x2)

«2

+ 1 x21

„ ∂(f ◦ ϕ)

∂x2

(x1, x2)

«2

(Wersja zwyczajowa) Niech x = r cos ϕ, y = r sin ϕ. Dla funkcji dwóch zmiennych f(x, y) wyznacz

∂f

∂r oraz ∂f

∂ϕ. Na tej podstawie wyra¹  ∂f

∂x

2

+ ∂f

∂y

2

za pomoc¡ ∂f

∂r i ∂f

∂ϕ.

Odpowied¹: „ ∂f

∂x

«2

+„ ∂f

∂y

«2

=„ ∂f

∂r

«2

+ 1 r2

„ ∂f

∂ϕ

«2

9. Udowodnij twierdzenia Schwarza dla funkcji dwóch zmiennych f(x1, x2): je±li ∂2f

∂x1∂x2(x1, x2) oraz ∂2f

∂x2∂x1

(x1, x2) s¡ ci¡gªe w (p1, p2), to ∂2f

∂x1∂x2

(p1, p2) = ∂2f

∂x2∂x1

(p1, p2). Pierwszym krokiem jest uzasadnienie wzoru:

Z Z

[a,b]×[A,B]

2f

∂x1∂x2

(x1, x2)dx1dx2 = f (b, B) + f (a, A) − f (a, B) − f (A, b).

Mateusz Kwa±nicki

Cytaty

Powiązane dokumenty

[r]

[r]

Jak już mamy punkty “podejrzane” (jak ich nie ma, to funkcja nie ma ekstremów), to sprawdzamy, czy funkcja w każdym z takich punktów osiąga ekstremum, czy nie, a jeśli tak, to

4. Stojące na stole akwarium o szerokości w, długości l i wysokości h napełniono wodą po czym przechylono wzdłuż boku l tak, że podstawa akwarium tworzy ze stołem kąt

Wykazać, że jeżeli funkcja f jest różniczkowalna i jednorodna, to

Pewnego dnia druidzi obrazili swojego boga Manitulualoa i aby go przebłagać muszą wznieść trzeci obelisk w punkcie E na prostej AC tak, aby BE było dwusieczną ]ABC i DE

Wśród założeń gwarantujących prawdziwość wzoru na całkowanie przez pod- stawiania, oprócz wymagań „regularności” podstawienia i wykonalności potrzeb- nych operacji (np..

Następnie obliczamy pochodną względem zmiennej y traktując zmienną x jako stałą.. Zadania do