Życie po wojnie i pamięć - Diana Bach - fragment relacji świadka historii [TEKST]

(1)

DIANA BACH

ur. 1934; Lublin

Miejsce i czas wydarzeń Rechowot, współczesność

Słowa kluczowe projekt W poszukiwaniu Lubliniaków, projekt W poszukiwaniu Lubliniaków. Izrael 2006, Rechowot, współczesność, pamięć

Życie po wojnie i pamięć

Obecnie ja jestem na emeryturze, ale kontynuuję pracę jako pracownik naukowy w Instytucie Weizmanna w Rechowot. Moje wykształcenie to trzeci tytuł naukowy, to znaczy doktorat. Konkretnie zajmuję się badaniami, które są związane z biofizyką, między innymi różne efekty cholesterolu na tłuszcze i tym podobne.

Mam pewnego rodzaju zator psychologiczny. Ja nie byłam w Polsce po tym, jak opuściłam Polskę. I nawet Robert Kuwałek zaprosił mnie na tę uroczystość, która była, zdaje się, dwa lata temu w Bełżcu. Zdaje się, że tam czytano wspomnienia mojej matki, przynajmniej mieli czytać, i Robert Kuwałek zaprosił mnie. Niestety, nie [byłam]. Nie czuję się na siłach, żeby pojechać.

Do [19]62 roku [w Izraelu] nikt nie mówił o żadnych wspomnieniach nic, bo patrzono na nas… Izraelczycy patrzyli na nas jak na... „Dlaczego nie uciekaliście na wschód, na zachód, na północ, na południe, nie wiadomo gdzie?”. Nikt sobie nie zdawał sprawy, [jak to naprawdę wyglądało].

Kiedy był proces Eichmanna w [19]62 roku, troszeczkę im otworzyło tutaj głowy. I od tego czasu – nawet później, od lat siedemdziesiątych – jest ciągle pęd powrotu do śladów rodzin. Teraz nawet w szkołach starają się bardziej utrzymywać pamięć.

Data i miejsce nagrania 2006-11-20, Rechowot

Rozmawiał/a Tomasz Czajkowski

Transkrypcja Tomasz Czajkowski, Inez Lewandowska

Redakcja Bartosz Gajdzik, Justyna Molik