Ucieczka do Warszawy - Irith Hass - fragment relacji świadka historii [TEKST]

To wtedy postanowiłam, że powinnam pisać o rodzicach, o dziadziusiu, o babci, o ludzi, których [miałam] naokoło, żeby jeszcze troszkę żyli.. Wtedy zaczęłam sobie

Jak tylko się dowiedzieli, że powstanie nie udało się, że Rosjanie nie pomagają i że Niemcy wypędzają wszystkich z Warszawy, to ta opiekunka od razu się porozumiała z klasztorem

[Oglądałam film o] Flipie i Flapie, jeden z nich się golił [w filmie] i oczywiście się zaciął. Zaczęłam tak krzyczeć, że rodzice musieli wyjść ze mną z kina, bo to

Dziś nazywam się Irith Hass, [a] urodziłam się jako Ewa Goldberg, w Lublinie, 3 stycznia w [19]31 roku. Byłam pewna, że [wszyscy] bardzo mnie kochają, co bym nie zrobiła i jak bym

Przeszłyśmy granicę, po drugiej stronie Rosjanie nas złapali, mamusia rozmawiała z nimi po rosyjsku, powiedziała, że jest nauczycielką, a nie żadną burżujką i

Potem zawsze jak słyszałam w nocy krzyki, słyszałam Niemców, to myślałam, że szczęście w życiu to będzie, jak będę mogła spać całą noc i nie bać się, że przyjdą

Nie zrozumiałam tego zupełnie, pytałam się gdzie mamusia, tatuś płakał, ale powiedział, że [z] mamusią jest [wszystko] w porządku, że jest na folwarku pana Frajtaga,

Bardzo mi ciężko było w klasztorze, to był niby dom sierot, ale nie dla zwykłych sierot, [ponieważ] wszystkie dzieci, które tam były to były albo znajdki, albo podrzutki..