Powstanie warszawskie - Irith Hass - fragment relacji świadka historii [TEKST]

(1)

IRITH HASS

ur. 1931; Lublin

Miejsce i czas wydarzeń Warszawa, II wojna światowa

Słowa kluczowe Warszawa, II wojna światowa, okupacja

niemiecka,powstanie warszawskie, Niemcy, Rosjanie, ukrywanie się, polska opiekunka, klasztor

Powstanie warszawskie

Dopiero po powstaniu, wszystkich ewakuowali, nas też. Przez cały czas powstania byliśmy w Warszawie, w [19]44 roku.

Byłam w domu, pana Wojtusia i jego żony Marysi. Ona była lekarką dzieci, on był chirurgiem, pracował w jednym z największych szpitali. Był w AK [i] wiedział, że będzie powstanie. Ta pani, która się mną opiekowała, była ciocią tej Marysi. Myślała, że [gdy] powstanie wybuchnie [to] Rosjanie przejdą Wisłę i pomogą i to już [będzie]

koniec wojny dla Warszawy, [a] Niemcy [odejdą], i nie [będę] musiała się już ukrywać.

[Dlatego] ona mnie [zabrała] z tego zakonu i wzięła mnie do mieszkania Wojtusia i Marysi.

Wybuchło powstanie [i] Wojtusia od razu zawołali do szpitala. Marysia miała malutkie dziecko i ona została w domu z tą moją opiekunką i ze mną. Cały czas się słyszało strzały i wybuchy, i strzały, i wybuchy, [ale ja] nie bałam się więcej, niż się bałam wcześniej. Zasadniczo miałam nadzieję, że naprawdę zwyciężymy Niemców i teraz to się skończy. Jak tylko się dowiedzieli, że powstanie nie udało się, że Rosjanie nie pomagają i że Niemcy wypędzają wszystkich z Warszawy, to ta opiekunka od razu się porozumiała z klasztorem i oddała mnie do klasztoru. To było coś okropnego wrócić do klasztoru.

(2)

Data i miejsce nagrania 2008-07-04, Lublin

Rozmawiał/a Tomasz Czajkowski

Transkrypcja Piotr Krotofil

Redakcja Weronika Prokopczuk