1 Zbiorczy raport z kontroli podpisany został w trakcie VIII Kongresu EUROSAI w Lizbonie. przez prezesów 12 najwyższych organów kontroli uczestniczących w tym przedsięwzięciu (Bułgarii, Czech, Hiszpanii, Ma-cedonii, Polski, Niemiec, Rumunii, Słowacji, Słowenii, Szwajcarii, Turcji i Ukrainy).
Aktywizacja i doskonalenie zawodowe... kontrola i audyt
formacji o liczbie osób niepełnosprawnych i ich aktywności ekonomicznej, środkach przeznaczanych na realizację programów pomocy oraz liczbie ich uczestników. Do-stępne dane pochodziły z rozmaitych źró-deł i okresów, co ograniczało ich porów-nywalność i spójność.
Niełatwe było także ustalenie związku przyczynowo-skutkowego między reali-zowanymi programami a sytuacją osób niepełnosprawnych na rynku pracy. Kon-trolą objęto bowiem jedynie wybrane in-strumenty wsparcia, a szczegółowa anali-za wszystkich uwarunkowań systemu ak-tywizacji zawodowej w danym kraju nie była możliwa, przede wszystkim z uwagi na ściśle określone ramy czasowe i ogra-niczone kadry kontrolerskie.
Wyniki kontroli równoległej Ustalenia dowiodły, że w poszczególnych państwach sytuacja zawodowa osób nie-pełnosprawnych na otwartym rynku pra-cy jest w dużym stopniu podobna. W ra-portach krajowych wskazywano na niższy poziom ich wykształcenia i gorsze przygo-towanie zawodowe, co utrudnia znalezie-nie odpowiedznalezie-niego zatrudznalezie-nienia. Z dru-giej strony zauważono, że w czasach kryzy-su przedsiębiorstwa są mniej skłonne do naboru osób niepełnosprawnych z wyższym wykształceniem i zastępują je pracownikami mającymi gorsze przygo-towanie, dążąc w ten sposób do ogranic-zenia kosztów. Stwierdzono również, że kobiety miały generalnie większe kłopoty z uzyskaniem pracy.
Bariery w znalezieniu zajęcia przez oso-by niepełnosprawne mają dość zróżnico-wane podłoże – ekonomiczne, prawno- -organizacyjne bądź psychologiczne.
Pra-codawcy, wśród których funkcjonują jesz-cze pewne stereotypy, zwracali uwagę na znaczne koszty dostosowania stanowisk pracy, wyższe koszty samej pracy, gorszą dyspozycyjność z powodu stanu zdrowia.
Same osoby niepełnosprawne wskazywały natomiast na niewystarczające informacje o programach pomocy, przeszkody archi-tektoniczne utrudniające poruszanie się, uprzedzenia środowiska oraz niechęć do poszukiwania pracy.
Z analiz przedstawionych w raportach kontrolnych wynika, że poważnym pro-blemem jest bezsilność i bierność znacznej liczby osób poszkodowanych na zdrowiu.
Część z nich chciałaby wejść na rynek pra-cy, ale brakuje im umiejętności, wiedzy i zasobów. Uruchomiono zatem instru-menty wsparcia w postaci przydatnych szkoleń. Większy problem stanowiły osoby niezainteresowane podjęciem pracy, gdyż skierowane do nich programy nie przyno-siły efektów. Należało przede wszystkim objąć je interwencją terapeutyczną w celu wyrobienia motywacji do podjęcia zaję-cia, a następnie ponowić próbę wprowa-dzenia na rynek pracy.
Wedle oceny najwyższych organów kon-troli, identyfikacja wszystkich istotnych barier powinna być punktem wyjścia do określenia skuteczniejszej polityki wspie-rania zatrudnienia.
Autorzy raportów w poszczególnych najwyższych organach kontroli zwracali również uwagę na:
• brak koordynacji między instytucjami wdrażającymi programy wsparcia oraz skomplikowane procedury administra-cyjne;
• brak istotnych informacji o populacji osób niepełnosprawnych, co
przeszka-kontrola i audyt Julita Łuczak, Piotr Wasilewski
dza w realizowaniu skutecznej polityki ich zatrudnienia;
• brak celów ilościowych (dotyczących liczby korzystających z programów i uzy-skujących dzięki nim zatrudnienie) – co sprawia, że ewaluacja programów jest utrudniona lub niemożliwa;
• niewystarczającą efektywność instru-mentów polityki wspierania zatrudnienia i ograniczone uwzględnianie potrzeb ryn-ku pracy, co odnosiło się przede wszyst-kim do szkoleń. Problem dotyczył szcze-gólnie turcji, gdzie w latach 2005–2009 zajęcie znajdowało około 4% uczestni-ków szkoleń zawodowych. Istotnym wy-zwaniem było utrzymanie specjalistycz-nych stanowisk pracy już po wygaśnięciu programu, w ramach którego utworzo-no dane stautworzo-nowisko. W Bułgarii odsetek osób niepełnosprawnych zatrudnionych u tego samego pracodawcy po wygaśnię-ciu umowy zawartej w ramach programu nie przekraczał 10%. lepiej przedstawia-ła się sytuacja w badanej przez NIK Ko-mendzie Głównej Policji, która była jed-nym z beneficjentów programu „Osoby niepełnosprawne w służbie publicznej”.
tutaj po wygaśnięciu umowy programo-wej pracę kontynuowało 38% osób.
Wartość dodana
kontroli międzynarodowej
Międzynarodowe porównania doprowadzi-ły do wniosku, że w niektórych państwach ochrona praw osób niepełnosprawnych jest niewystarczająca. Dało to impuls do zmian w kierunku przygotowania rozwiązań respektujących powszechnie przyjęte standardy.
Na przykład, na Ukrainie prawodaw-stwo w dziedzinie rehabilitacji
zawodo-wej osób niepełnosprawnych miało luki, w wyniku których nie w pełni były reali-zowane ustawowe gwarancje. Przyznając wsparcie, nie respektowano stopnia utra-ty zdrowia i nie brano pod uwagę, że dla pracodawców bardziej kosztowne jest za-trudnianie osób z wyższym stopniem nie-pełnosprawności. W rezultacie, sytuacja tej kategorii pracowników była gorsza niż pozostałych.
W Macedonii z kolei, przepisy regulu-jące kwestie związane z przestrzeganiem praw osób niepełnosprawnych odbiegały od zasad konstytucyjnych i norm między-narodowych. Pracownikom, którzy stali się niepełnosprawni w wyniku wykony-wania pracy zawodowej, przysługiwały mniejsze przywileje, niż pozostałym oso-bom niepełnosprawnym.
Uczestniczące w badaniach najwyższe organy kontroli przedstawiły szczegóło-we wnioski i rekomendacje, mające na celu usprawnienie funkcjonowania w ich krajach systemu wsparcia zatrudnienia osób poszkodowanych na zdrowiu. Zale-cenia ogólne zostały włączone do wspól-nego raportu pokontrolwspól-nego i objęły ta-kie kwestie, jak: potrzeba gromadzenia wiarygodnych i porównywalnych danych o sytuacji poszczególnych grup osób nie-pełnosprawnych; jasne określanie celów programów i działań pomocowych oraz usprawnienie procesu oceny ich realiza-cji. Ważnym zaleceniem była poprawa współpracy między poszczególnymi in-stytucjami odpowiadającymi za udzie-lanie wsparcia.
Zwrócono także uwagę, że ogólne prze-miany gospodarcze i technologiczne skut-kują powstaniem nowych możliwości za-trudnienia i podwyższeniem wymagań
Aktywizacja i doskonalenie zawodowe... kontrola i audyt
kwalifikacyjnych; znaczenia nabiera umie-jętność planowania i kreatywność. Podczas tworzenia programów wspierających za-trudnienie osób niepełnosprawnych nale-ży zatem uwzględnić te uwarunkowania, aby lepiej dopasować je do potrzeb rynku.
W raporcie zaprezentowano przykłady dobrych praktyk zasługujących na upo-wszechnienie. Można do nich zaliczyć funkcjonujący w Szwajcarii system rein-tegracji zawodowej. Dotyczy on osób, które stają się niepełnosprawne z różnych przy-czyn w trakcie kariery zawodowej, a po odpowiedniej rehabilitacji i przeszkole-niu mogą ponownie odnaleźć się na ryn-ku pracy. tego typu system bardzo do-brze sprawdza się również w Niemczech.
Zagadnienia te zainteresowały posłów z sejmowej Komisji Polityki Społecznej i rodziny, która analizowała raport z kon-troli równoległej. Uczestniczący w jej po-siedzeniu prezes Państwowego Funduszu rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zwrócił uwagę, że w Polsce takie rozwią-zania nie zostały wdrożone, choć podjęto prace w tym kierunku. Stworzenie dobrze funkcjonującego systemu wymaga skoor-dynowanych działań PFrON, ZUS, KrUS i pełnomocnika rządu do spraw osób nie-pełnosprawnych.
W raporcie z kontroli równoległej zwró-cono uwagę, że poszczególne państwa sto-sują różne definicje niepełnosprawności, co powoduje konieczność ujednolicenia statusu osoby niepełnosprawnej, zwłasz-cza w Unii Europejskiej. Z drugiej stro-ny, wskazano na problem tak zwanej tury-styki socjalnej, polegającej na wyjazdach za granicę w celu skorzystania z istnieją-cych gdzie indziej świadczeń, nienależ-nych w kraju macierzystym.
Kontrola w Polsce
Badania objęły wybrane działania wspie-rające wzrost zatrudnienia osób niepełno-sprawnych, w celu oceny funkcjonowa-nia programów finansowanych ze środ-ków Państwowego Funduszu rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Analizie pod-dano zasady opracowywania, wdrażania i monitorowania programów, prawidłowość ich realizacji oraz wykorzystanie środków Funduszu, a także osiąganie wskaźników zatrudnienia podopiecznych.
Podczas kontroli przeanalizowano pięć programów: „Junior” – program aktywi-zacji zawodowej niepełnosprawnych ab-solwentów; „trener pracy” – zatrudnienie wspomagane; „Partner” – wsparcie zadań i projektów realizowanych przez organiza-cje pozarządowe; „Osoby niepełnospraw-ne w służbie publiczniepełnospraw-nej”; a także wybra-ne zadania, zlecowybra-ne na podstawie art. 36 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilita-cji zawodowej i społecznej oraz zatrud-nianiu osób niepełnosprawnych.
Najwyższa Izba Kontroli pozytywnie oceniła, że na podstawie umów zawar-tych w ramach poszczególnych progra-mów wdrożono liczne przedsięwzięcia zwiększające aktywność zawodową oma-wianej części społeczeństwa, a pieniądze zostały wydane zgodnie z przeznaczeniem.
Z drugiej jednak strony, ujawniono wiele nieprawidłowości.
W PFrON polegały one przede wszyst-kim na nierzetelnych działaniach, podwa-żających zaufanie beneficjentów do Fun-duszu, a w konsekwencji prowadzących niekiedy do wycofywania się organizacji wspierających osoby niepełnosprawne.
Umowy z beneficjentami były zawie-rane najczęściej już w trakcie realizacji
kontrola i audyt Julita Łuczak, Piotr Wasilewski
danego zadania, a w skrajnych wypad-kach nawet po jego zakończeniu i dopie-ro wówczas było możliwe zrefundowa-nie kosztów. Dotyczyło to 67% jedno-stek objętych kontrolą i 58% zbadanych umów. Praktyka taka zmuszała benefi-cjentów do poszukiwania alternatyw-nych źródeł finansowania i narażała ich na dodatkowe koszty, których nie można było zaliczyć do wydatków kwalifikowal-nych. Zdarzało się również zmniejszanie podczas wdrażania projektów przyzna-nych wcześniej kwot – w takich sytu-acjach zakres merytoryczny zadań mu-siał być zmieniany. Naganne było rów-nież dokonywanie rozliczeń z kilkulet-nim opóźnieniem (na 24 listopada 2010 r.
pozostało nierozliczonych 17% umów z 2007 r.) oraz zmiana zasad współpra-cy w trakcie realizacji wieloletnich po-rozumień, a to skutkowało różnorodny-mi utrudnieniaróżnorodny-mi.
Zastrzeżenia budził również brak pre-cyzji w formułowaniu przez Fundusz celów poszczególnych programów, skutkujący swobodą interpretacji, a w efekcie niemożnością jednoznacznej oceny, czy zostały one osiągnięte. PFrON nie mógł zatem przeprowadzić stosownej ewaluacji ani zrewidować trafności i adekwatności założeń oraz uzyskanych efektów; brako-wało również potrzebnych do tego instru-mentów. Nie przestrzegano przy tym prze-pisów prawa oraz procedur.
Spośród osób niepełnosprawnych za-rejestrowanych w kontrolowanych po-wiatowych urzędach pracy
instrumen-tami wsparcia objęto niespełna 10%
(w tym w szkoleniach uczestniczyło 2%).
Odsetek zatrudnionych po odbyciu sta-żu współfinansowanego przez PFrON2 wynosił średnio 36%, a czynniki różni-cujące – przede wszystkim sytuacja na rynku pracy – znajdowały się poza moż-liwościami oddziaływania urzędów pra-cy. Odsetek zatrudnionych stażystów był wyższy w większych ośrodkach miejskich.
tam również świadomość pracodawców była lepsza, co wyrażało się gotowością do organizowania staży i zatrudniania mło-dzieży z orzeczonym stopniem niepeł-nosprawności.
Na podstawie dokonanych ustaleń Najwyższa Izba Kontroli wystosowała pod adresem pełnomocnika rządu do spraw osób niepełnosprawnych i PFrON wnio-sek o kompleksowe przeanalizowanie do-tychczasowych doświadczeń w realiza-cji programów, w celu poprawienia ich efektywności. Nowe programy powinny uwzględniać również większą dyscyplinę rozliczania przeznaczonych na nie środków publicznych, gdyż opóźnienia utrudniają nie tylko planowanie finansowe na kolej-ny rok, ale także rzetelną ocenę wyko-nania zadań.
Kontrola międzynarodowa – wnioski organizacyjne
Wszystkie badania kontrolne zostały za-kończone planowo, wystąpiło jednak wie-le probwie-lemów, które wymagały dodatko-wych nakładów pracy ze strony koordy-natora, czyli Najwyższej Izby Kontroli.
2 W ramach programu „Junior”.
Aktywizacja i doskonalenie zawodowe... kontrola i audyt
Należały do nich przede wszystkim:
• niepełne rozpoznanie ryzyka towarzy-szącego kontroli;
• słabe zrozumienie niektórych NOK dla zadań omawianej kontroli;
• brak przepływu informacji podczas prac zespołu odpowiedzialnego za prze-prowadzenie kontroli;
• niska jakość niektórych wyciągów z ra-portów krajowych, służących do opraco-wania raportu końcowego.
Omawiane wspólne przedsięwzięcie po-zwoliło na zdobycie doświadczeń
mogą-cych przyczynić się do usprawnienia dzia-łań, gdyby zaistniała potrzeba przeprowa-dzenia kolejnej kontroli równoległej. Wy-daje się, że właściwym rozwiązaniem by-łoby wykorzystanie odpowiednio zaadap-towanej metodyki zarządzania projektami.
Julita łuczak, główny specjalista kontroli państwowej
Piotr WaSileWSki, wicedyrektor Departament Zdrowia NIK
kontrola i audyt
Gospodarka wodno-ściekowa Najwyższa Izba Kontroli oce-niła prawidłowość i gospo-darność działań organów gminy oraz jednostek wo-dociągowo-kanalizacyjnych w zakresie zbiorowego za-opatrzenia w wodę i zbioro-wego odprowadzania ście-ków. Kontrolę prowadzo-no w 14 samorządach oraz 10 zakładach wodociągo-wo-kanalizacyjnych pięciu województw. Objęła okres od stycznia 2008 r. do koń-ca czerwca 2010 r.
Walory Mazowsza Zbadano działania podmio-tów odpowiedzialnych za tereny publiczne w woje-wództwie mazowieckim, podejmowane w okresie od 1 stycznia do 30 sierpnia 2011 r. w celu podniesienia ich walorów krajobrazowych i estetycznych. Sprawdzono przy tym, jaki wpływ na wi-zerunek gminy ma stan nie-zabudowanych i niezagospo-darowanych nieruchomości gruntowych należących do innych podmiotów. Skontro-lowano 13 samorządów, trzy ich jednostki organizacyjne, warszawską dzielnicę
Wło-chy, dwa zarządy dróg powia-towych i zarząd wojewódz-ki oraz Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Warszawie, Pol-skie Koleje Państwowe SA i Polskie linie Kolejowe SA.
Projekty
przedsiębiorców Na przykładzie programu operacyjnego „Innowacyjna gospodarka” (POIG) NIK sprawdziła, jak beneficjenci spoza sektora finansów pu-blicznych realizują projekty współfinansowane z fundu-szy europejskich. Kontrolę przeprowadzono u 32 przed-siębiorców, którzy podjęli się przedsięwzięć współfinan-sowanych ze środków Euro-pejskiego Funduszu rozwo-ju regionalnego w ramach POIG, działanie 8.1 – Wspie-ranie działalności czej w dziedzinie gospodar-ki elektronicznej. Dotyczy-ła okresu od 24 września 2008 r. do 31 sierpnia 2011 r.
usuwanie szkód górniczych Celem kontroli była oce-na działań podejmowanych przez przedsiębiorców gór-niczych oraz ich następców
prawnych, związanych z usu-waniem szkód spowodowa-nych ruchem zakładu górni-czego. Sprawdzono też, jak organy wykonawcze gmin i organy nadzoru górniczego wpływają na kształtowanie polityki przestrzennej na te-renach narażonych na wystą-pienie takich zjawisk; zbada-no nadzór Okręgowych Urzę-dów Górniczych nad podle-głymi im zakładami pod ką-tem zapobiegania szkodom górniczym. Kontrola zosta-ła przeprowadzona w 18 jed-nostkach − wśród nich trzy były jednoosobowymi spół-kami Skarbu Państwa, a trzy organami administracji rzą-dowej. W trakcie czynności rozpatrzono skargę miesz-kańców gminy Gierałtowice na Oddział Kompanii Węglo-wej (KW) SA – KWK „Sośni-ca Makoszowy”, Urząd Gmi-ny Gierałtowice oraz Okrę-gowy Urząd Górniczy w Gli-wicach. Ponadto w związ-ku z katastrofą budowla-ną w dzielnicy Bytom-Karb w lipcu 2011 r., kontrola ob-jęła Odział KW SA – KWK
„Bobrek-Centrum” i Urząd Miasta Bytom. Objęto nią lata 2008–2011 (I kwartał);
badanie zagadnień związa-nych z uchwalaniem miejsco-wych planów zagospodarowa-P O Z O S T A Ł E K O N T R O L E N I K
kontrola i audyt
nia przestrzennego dotyczyło lat 2003–2011.
Rolnicze zasoby wodne
Przeanalizowano przygo-towania i realizację dzia-łań dotyczących gospodaro-wania rolniczymi zasobami wodnymi w ramach progra-mu rozwoju obszarów wiej-skich (PrOW) 2007–2013.
Badanie odbyło się w Mini-sterstwie rolnictwa i roz-woju Wsi, w Centrali Agencji restrukturyzacji i Moderni-zacji rolnictwa, siedmiu wo-jewódzkich zarządach me-lioracji i urządzeń wodnych i objęło okres styczeń 2004 r.
− 30 czerwca 2011 r.
działanie służby cywilnej
Kontrola służyła ocenie wdrażania i realizacji przepi-sów ustawy o służbie cywil-nej, zwłaszcza wykonywania przez Szefa Służby Cywil-nej ustawowych zadań; na-boru do korpusu i na wyż-sze stanowiska; prowadze-nia służby przygotowawczej;
przeprowadzenia pierwszej oceny oraz okresowych ocen członków korpusu służby cy-wilnej, organizacji szkoleń;
obsadzanie stanowisk naczel-ników urzędów skarbowych
i dyrektorów izb skarbo-wych. Dokonano też analizy ścieżek rozwoju zawodowe-go urzędników służby cywil-nej, aby sprawdzić, jak wy-korzystywany jest ich poten-cjał. Kontrolę przeprowadzo-no w 21 urzędach (w KPrM, czterech ministerstwach, dwóch urzędach central-nych, siedmiu wojewódzkich i siedmiu urzędach skarbo-wych) oraz u Szefa Służby Cywilnej. Odnosiła się do okresu od 1 stycznia 2009 r.
do 30 czerwca 2011 r.
Bezpieczeństwo imprez masowych Celem kontroli było spraw-dzenie funkcjonowania sys-temu gromadzenia, przetwa-rzania i przekazywania infor-macji dotyczących zapewnie-nia bezpieczeństwa imprez masowych oraz wykorzysta-nia tych danych. Przestęp-stwa i wykroczenia związa-ne z imprezami masowymi, zwłaszcza z meczami pił-karskimi, stanowią bowiem istotny problem. Jego roz-wiązanie było szczególnie ważne przed Mistrzostwa-mi Europy w Piłce Nożnej UEFA EUrO 2012. Oce-niono działania Komendan-ta Głównego Policji, Ko-mendanta rejonowego Poli-cji Warszawa I oraz Prezesa
Sądu rejonowego dla War-szawy-Śródmieścia. Badania dotyczyły okresu 1 sierpnia 2009 r. − 23 grudnia 2011 r.;
kontrolę sprawdzającą prze-prowadzono w maju 2012, krótko przed rozpoczęciem turnieju. Wyniki obu badań przedstawiamy obszernie na str. 67.
Melioracje w dorzeczu Odry realizację zadań organów administracji publicznej na Opolszczyźnie, związanych z melioracjami wodnymi w dorzeczu Odry, ze szcze-gólnym uwzględnieniem za-bezpieczenia przeciwpowo-dziowego, zbadano w dzie-więciu jednostkach: Opol-skim Urzędzie Wojewódz-kim, Urzędzie Marszałkow-skim Województwa Opol-skiego, Starostwie Powiato-wym w Opolu, Starostwie Powiatowym w Kędzierzy-nie-Koźlu, Wojewódzkim Zarządzie Melioracji i Urzą-dzeń Wodnych w Opolu oraz w czterech spółkach wod-nych. Kontrola dotyczyła lat 2008–2011 (I półrocze).
Promocja samorządów Celem kontroli była ocena prawidłowości wykorzysta-nia środków publicznych na
kontrola i audyt
działalność promocyjną jed-nostek samorządu terytorial-nego oraz jej efektów. Prze-prowadzono ją w 40 jednost-kach, tj. 39 urzędach admi-nistracji samorządowej i jed-nej gmini jed-nej jednostce orga-nizacyjnej, na terenie sied-miu województw. Szczegó-łowe badania dotyczyły okre-su od 1 stycznia 2010 r. do 30 czerwca 2011 r.
Odpady medyczne Ocenie poddano działal-ność związaną z unieszko-dliwianiem odpadów me-dycznych w województwie podkarpackim w latach 2007–2010. Kontrolę pro-wadzono w Urzędzie Mar-szałkowskim Województwa Podkarpackiego w rzeszo-wie, Starostwie Powiatowym w Dębicy, Wojewódzkim Funduszu Ochrony Środo-wiska i Gospodarki Wodnej w rzeszowie oraz u trzech przedsiębiorców.
Aktywizacja zawodowa bezrobotnych
Ustalono, jak wykorzystywa-ne są środki Unii Europej-skiej na realizację projektów aktywizacji zawodowej bez-robotnych w ramach kom-ponentu regionalnego Pro-gramu Operacyjnego
Kapi-tał ludzki 2007–2013. Zba-dano, czy instytucje po-średniczące wywiązują się z przyznawania dotacji prze-znaczonych na dofinansowa-nie przedsięwzięć służących przeciwdziałaniu bezrobo-ciu, wykluczeniu społeczne-mu i ubóstwu oraz wykona-nie zadań przez beneficjen-tów i sposób spożytkowania przez nich środków. Kontrolę obejmującą lata 2009–2010 przeprowadzono w 48 jed-nostkach na terenie sześciu województw.
Ochrona
ruchu lotniczego Oceniono działalność orga-nów administracji publicznej, instytucji zapewniającej służ-by ruchu lotniczego i pod-miotów zarządzających lotni-skami międzynarodowymi, związaną z ochroną cywilne-go ruchu lotniczecywilne-go, jako ele-mentu bezpieczeństwa. Kon-trolę przeprowadzono w Mi-nisterstwie Infrastruktury, Urzędzie lotnictwa Cywil-nego, Polskiej Agencji Żeglu-gi Powietrznej, dziewięciu podmiotach zarządzających lotniskami: w Gdańsku, Ka-towicach-Pyrzowicach, Kra-kowie-Balicach, Poznaniu- -Ławicy, rzeszowie-Jasion-ce, Szczecinie-Goleniowie, Wrocławiu-Strachowicach
oraz Warszawie. Objęto nią okres od 2009 r. do 31 paź-dziernika 2011 r.
Placówki opiekuńczo- -wychowawcze
NIK sprawdziła skuteczność określonego w ustawie o mocy społecznej systemu po-stępowania wobec dzieci prze-bywających w placówkach opiekuńczo-wychowawczych, służącego powrotowi do życia w rodzinie oraz ich współdzia-łanie w tej sprawie z innymi instytucjami. Kontrolę prze-prowadzono w dwudziestu ośmiu placówkach opiekuń-czo-wychowawczych, dzie-sięciu powiatowych centrach pomocy rodzinie i dziewięciu ośrodkach adopcyjno-opie-kuńczych w dziewięciu wo-jewództwach. Kontrola doty-czyła lat 2008–2010 i I półro-cza 2011 r.
Nieruchomości gminne
Kontrolą objęto wykorzy-stanie nieruchomości gmin-nych na cele komercyjne i niekomercyjne na podsta-wie umów najmu, dzierża-wy i użyczenia w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 26 paź-dziernika 2011 r. Odbyła się w 21 jednostkach z czte-rech województw: 16
urzę-kontrola i audyt
dach samorządowych oraz pięciu jednostkach organiza-cyjnych gmin realizujących wspomniane zadania.
Mienie
powiatów i województw Kontrola zagospodarowania nieruchomości stanowiących mienie województw i powia-tów odbyła się w 16 jednost-kach: w dziewięciu staro-stwach powiatowych, trzech urzędach marszałkowskich, trzech urzędach wojewódz-kich oraz w Głównym Urzę-dzie Geodezji i Kartografii.
Sprawdzono m.in. ewiden-cjonowanie nieruchomości;
stopień uregulowania sta-nu prawnego i ujawnienia w księgach wieczystych pra-wa własności; zagospodaro-wanie nieruchomości; pro-wadzenia ich ewidencji księ-gowej. Kontrola planowa ob-jęła okres od stycznia 2007 r.
do 30 czerwca 2010 r. (kon-trola doraźna do 16 maja 2011 r.).
Ogrody zoologiczne Badanie służyło sprawdze-niu, jak dziesięć
Ogrody zoologiczne Badanie służyło sprawdze-niu, jak dziesięć