Wybór partnera życiowego wiąże się z przyjęciem przez ludzi pewnych strategii, które dostosowywane są do warunków, w jakich przyszło nam żyć. Ten rodzaj ludzkiego działania związany jest z wielością i różnorodnością rytuałów, a także przepisów regulujących aktywność człowieka. Jednak, jak zauważa D. Buss, nie wszystkie elementy towarzyszące procesowi doboru partnera potrafi my pojąć
3 J. Kłos, Pomiędzy determinizmem a indeterminizmem, [w:] Defi niowanie McLuhana. Media
a perspektywy rozwoju rzeczywistości wirtualnej, red. M. Sokołowski, Olsztyn 2006, s. 21. 4 B. Reeves, C. Nass, Media i ludzie, Warszawa 2000, s. 15.
w sposób racjonalny. Typowe romantyczne wyobrażenia o związku, który opiera się na uczuciu miłości, nie zawsze mają odzwierciedlenie w rzeczywistości. Mi-łość występuje we wszystkich kulturach, każdy język posiada słowo, które określa to uczucie, gdyż miłość jest nieodłączną częścią ludzkiego doświadczenia, będąc dostępną każdemu człowiekowi5.
Wybór partnera wiąże się z przyjęciem przez ludzi pewnych strategii, które dostosowujemy do warunków, w jakich przyszło nam żyć. Wybór strategii po-stępowania związany jest z cechami ludzi zaangażowanych w daną sytuację, lecz równie duży wpływ ma kultura, której są oni uczestnikami.
Związki partnerskie dzielimy na sformalizowane i niesformalizowane. Do tych pierwszych zaliczamy małżeństwo, związki nieformalne to kohabitacja i konkubi-nat. Warto również wspomnieć o powstawaniu tzw. alternatywnych formach ży-cia rodzinnego, które stają się coraz popularniejszymi i bardziej akceptowanymi w naszym społeczeństwie, takimi jak np. DINKS (double income no kids) – model bezdzietnej rodziny, w którym małżonkowie zajmują się swoimi karierami, spo-tykany najczęściej wśród mieszkańców dużych miast, czy też model LAT (living
apart together) stanowiący małżeństwa, w których partnerzy żyją osobno, mając
własne mieszkanie oraz krąg towarzyski6.
W przeszłości, w różnych kręgach kulturowych, ludzie poznawali się z sobą także w pracy, podróży, w czasie wypoczynku lub nauki. Najczęściej były to rela-cje bezpośrednie i spotkania osobiste, chociaż już w wieku XVIII i XIX były osoby, które deklarowały miłość partnerowi korespondencyjnie, nigdy nie zetknąwszy się z nim „twarzą w twarz”. Wraz z rozwojem techniki zmieniały się również spo-soby zawierania znajomości i poznawania partnerów. Jednym z dóbr nowocze-snej cywilizacji jest internet, który na początku XXI wieku zyskał szczególne zna-czenie ze względu na wielorakość pełnionych funkcji.
Rozwój i ekspansja tego nowoczesnego medium doprowadziły do powsta-nia nowych sposobów komunikacji, a także interakcji społecznych. Internet jest dziś narzędziem służącym między innymi zawieraniu znajomości, które mogą przerodzić się w głębsze uczucie. Tego typu formę kontaktów międzyludzkich, przeradzających się w miłość w realnej rzeczywistości, spopularyzował przed laty amerykański fi lm Masz wiadomość (You’ve Got Mail), powstały w 1998 roku. W tej romantycznej komedii, wyreżyserowanej przez Norę Ephron, wystąpiły hollywoodzkie gwiazdy Meg Ryan i Tom Hanks. Dwójka bohaterów fi lmowych, rywalizująca ze sobą w prawdziwym życiu (prowadzą konkurujące księgarnie), romansuje razem w cyberprzestrzeni. Nie zadręczają siebie nawzajem
opowie-5 D. Buss, Ewolucja pożądania. Jak ludzie dobierają się w pary, Gdańsk 2000, s. 11–12. 6 Na ten temat zob. D. Jabłoński, L. Ostasz, Zarys wiedzy o rodzinie, małżeństwie, kohabitacji
ściami o tym, jak trudno jest im w życiu zawodowym, a ich maile opowiadają na przykład o motylku w metrze, o rodzajach kawy i o tym, jak Nowy Jork wygląda jesienią. Wysyłane maile głównych bohaterów: czasem zabawne, czasem praw-dziwe, ale zawsze poruszające, budują niezwykły klimat porozumienia i zapewne miłości ekranowej pary. Jeżeli udało się to dwojgu bohaterom i nie było to wcale trudne, to zapewne wielu użytkowników internetu zapragnęło przeżyć podobną miłosną przygodę. Widzowie, którzy pamiętali poprzedni wspólny fi lm dwójki aktorów, Bezsenność w Sea le, który okazał się wielkim hitem 1993 roku, tym razem uwierzyli w prawdziwą miłość, którą bohaterowie mogli zainicjować w sie-ci. Celowo przypominam ów wcześniejszy fi lm, gdyż w nim bohaterowie porozu-miewali się ze sobą za pośrednictwem tradycyjnej poczty (kłopoty ze znaczkami), radia oraz stacjonarnych telefonów. W Masz wiadomość wkraczamy – dzięki po-mysłowi autorki scenariusza i jednocześnie reżyserce obrazu – w XXI wiek, w cza-sy komputeryzacji i zarazem nową formę komunikowania się. Nie jest to jednak tylko sposób na przekazywanie wiadomości, można także, jak się okazuje, dzięki e-mailom zgłębić naturę drugiego człowieka, a nawet zakochać się w nim, co tak sprawnie udowodnili producenci owej komedii. Spotkanie miłości w internecie nie jest oczywiście jedyną motywacją, jaką kierują się internauci, ale bez wątpie-nia cyberprzestrzeń stała się miejscem, tak jak niegdyś wiejskie jarmarki, zabawy i potańcówki, wizyty na balach, w kawiarniach, kinach i dyskotekach, które sprzy-ja nawiązywaniu kontaktów międzyludzkich, w tym także wchodzeniu w związki uczuciowe. Poszukiwanie miłości w sieci stało się czymś naturalnym, wolnym od emocji, nie jest obyczajowym ani też towarzyskim skandalem. To skuteczne na-rzędzie, ułatwiające nawiązanie pierwszych kontaktów, dalsza znajomość i tak po jakimś czasie powinna przenieść się do „realu” – trudno pokochać kogoś, z kim obcuje się tylko na ekranie komputera.
Jednakże w cyberprzestrzeni rodzą się prawdziwe, silne uczucia. Według A. Ben-Ze’eva, „Cybermiłość […] to związek uczuciowy, zasadzający się głównie na komunikowaniu za pomocą komputera. Chociaż partner jest fi zycznie odda-lony, i do pewnego stopnia anonimowy, pod jednym, istotnym względem ten rodzaj związku jest podobny do romansu poza siecią: miłości doświadcza się tak samo intensywnie”7. Zasadniczą różnicę między relacjami partnerów w cyber-przestrzeni i w rzeczywistości możemy dostrzec w tworzeniu i kierowaniu wy-wieranym wrażeniem. W prawdziwym życiu posługujemy się innymi narzędzia-mi, które pozwalają kreować własny wizerunek. Jednak zarówno w „realu”, jak i w internecie podstawowa zasada pozostaje ta sama – każda jednostka chce wywrzeć pozytywne wrażenie na osobie, na której jej zależy.