Analiza zjawiska nowych środków przekazu skupia się głównie na internecie – sprawcy „rewolucji, która dała początek nowemu społeczeństwu”112. Jan Grzenia twierdzi nawet, iż „Internet jest […] jedynym medium mającym charakter na-rzędzia komunikacji, ponieważ inne media są jedynie środkami przekazu”. Nie-jednokrotnie mamy do czynienia ze swoistym determinizmem technologicznym, wedle którego rewolucja na płaszczyźnie technologii wywoła podobną – w global-nej strukturze społeczeństw. Przechodzi się od materialistyczglobal-nej i przedmiotowej koncepcji komunikacji jako narzędzia mającego służyć przekazowi informacji do technologicznej ideologii komunikacyjnej113. Wiąże się z tym pierwsze zadanie, jakie stoi przed internetem – przybliżać media potencjalnym użytkownikom, nie zaś zbliżać ludzi i społeczeństwa do modeli technologicznych oraz odciąć komu-nikację od stylistyki przedstawienia. Wolton, prezentując zadania i funkcje no-wych mediów z psychologicznego oraz społecznego punktu widzenia, podkreśla, że należy promować z jednej strony otwarcie środków masowego przekazu na
109 Ibidem, s. 201.
110 R. Tsagarousianou, D. Tambini, C. Bryan, Cyberdemocracy. Technology, ci es and civic
net-work, London 1998, s. 5. 111 Ibidem, s. 94.
112 Ibidem, s. 17.
113 J. Grzenia, Strona WWW jako forma dialogowa, [w:] Dialog a nowe media, red. M. Kita, Katowice 2004, s. 27.
nowe informacje, a z drugiej – ograniczyć ich omnipotencję i wszechobecność. Dążenie do udoskonalania i unowocześniania technik komunikacyjnych powinno zostać zastąpione lub przynajmniej iść w parze z poszukiwaniem współdziałania między ludźmi i humanizacją relacji między nimi114. Przed internetem stawia się także o tyle szczytne i słuszne, ile utopijne cele stanowienia medium nowej świa-domości i solidarności, twierdząc, że rozwój globalnego społeczeństwa informa-cyjnego w nieunikniony sposób towarzyszy znoszeniu barier ekonomicznych115.
W odniesieniu do systemu politycznego internet pozwala obywatelom nie tylko kontrolować system władzy, lecz przede wszystkim defi niować własne oto-czenie polityczne. Faworyzując autonomiczną ekspresję oraz sprzyjając rozwo-jowi ruchów kontestatorskich116, technologie umożliwiają wcielanie w życie de-mokratycznych ideałów, wśród których niepoślednie miejsce zajmuje ustalanie politycznych priorytetów małych wspólnot. Sieci informatyczne stwarzają możli-wości ominięcia „plebiscytowych rytuałów” służących zarządzaniu owymi wspól-notami oraz ustalenia ich własnej hierarchii zagadnień117. Spełniana jest przy tym również funkcja socjalizacyjna, jako że pryncypia są defi niowane nie dla jedno-stek, lecz dla zbiorowości, co wymusza współpracę118. Wraz ze wzrostem jakości oferowanych usług podwyższa się jakość życia wspólnot – ich potrzeby mogą być niezwykle dokładnie badane za pomocą narzędzi takich jak różnorodne formy głosowania, referenda, badanie opinii publicznej, co daje możliwość rozwiązy-wania poszczególnych problemów, wynikających z niedoskonałości systemów demokratycznych119. Internet nie tworzy zjawiska, być może zbyt pochopnie na-zywanego „cyberdemokracją”, ponieważ nie istnieje „cyberobywatel” wirtualnej przestrzeni. Urszula Jarecka zauważa, iż „Internet wytwarza szczególną formę kontaktu, który jest wirtualny, ale »wirtualna wspólnota« jest nazwą niewła-ściwą, […] mamy do czynienia z wirtualnymi aspektami wspólnot”120. Sieciowe wspólnoty to raczej część nowego „komunikacyjnego wszechświata”121, do
które-114 Ibidem, s. 87.
115 Ibidem, s. 91.
116 T. Vedel, Internet et les pra ques poli ques, [w:] L’Internet en poli que, op. cit., s. 204; istnieją także koncepcje, iż internet sam w sobie stanowi metaforę nowej anarchistycznej wspólnoty, w której tradycyjne tożsamości polityczne związane z interesami terytorialny-mi lub sektorowyterytorialny-mi są nieokreślone, a nowa forma uprawiania polityki wynika z rozpadu państwa – por. R. Tsagarousianou, D. Tambini, C. Bryan, Cyberdemocracy…, op. cit., s. 7.
117 P. Mathias, La cité Internet, Paris 1997, s. 48.
118 Ibidem, s. 52.
119 R. Tsagarousianou, D. Tambini, C. Bryan, Cyberdemocracy…, op. cit., s. 8.
120 U. Jarecka, Wirtualne więzi w globalizującym się świecie, [w:] Kultura w czasach
globali-zacji, red. M. Jacyno, A. Jawłowska, M. Kempny, Warszawa 2004, s. 271. 121 Ibidem, s. 54.
go przynależność jest dobrowolna i oznacza zyskanie nieograniczonej wolności, z jej pozytywnymi i negatywnymi aspektami. Manuel Castells podważa powyższą koncepcję, ironicznie uznając internet za „globalną elektroniczną agorę, która rozbrzmiewa kakofonią niezadowolenia społecznego”122. Zgodnie jednak z teo-rią Karla Deutscha, obieg informacji jest niezbędny dla funkcjonowania każdego rządu, a wydaje się, iż jedynie nowe media są w stanie sprostać ilości informacji przepływających między licznymi aktorami politycznymi123. To właśnie one za-pewniają także zróżnicowanie źródeł wiedzy dzięki swej decentralizacji124. Wir-tualna sieć może także sprzyjać ulepszeniu systemu przekazywania informacji, charakterystycznego dla systemów demokratycznych. Jest ona cennym narzę-dziem mobilizacji politycznej – ułatwia zjednoczenie różnorodnych grup społecz-nych, zmniejsza koszty koordynacji przedsięwzięć, pozwala rozwiązać problem rozproszenia terytorialnego jednostek, a wszelkiego typu działania nagłaśniane za pośrednictwem tego medium spotykają się z dużo większym oddźwiękiem. Siły polityczne i grupy interesu, chcące komunikować swoje postulaty, mogą w ten sposób ominąć gatekeeperów, jakimi są tradycyjne media125. Nowe tech-nologie służą oprócz tego do mierzenia preferencji obywateli, co przyczynia się do zwiększania stopnia partycypacji wyborczej w liberalnych demokracjach126. Internet stanowi ponadto cenny kanał przepływu informacji między rządzonymi a rządzącymi. Z uwagi na swą powszechność, zasięg oraz wpływ przyczynia się on do zapewnienia przejrzystości (fr., ang. transparence) działań publicznych, sta-nowiącą jedną z fundamentalnych wartości we współczesnych systemach demo-kratycznych. Przede wszystkim jednak zapewnione zostaje narzędzie weryfi kacji poszanowania zasad demokracji oraz umowy społecznej, przede wszystkim po-wszechnej równości wobec prawa. Odnosi się ona do uprawnień społeczeństwa obywatelskiego, do sprawowania kontroli nad aktorami systemu politycznego oraz do prawa każdego obywatela do posiadania opinii na temat działalności jego przedstawicieli. Internet zapewnia także szerszy dostęp do informacji oraz publicznych danych poprzez dostarczanie skutecznych oraz niedrogich narzędzi przechowywania i dystrybucji informacji. To właśnie przez powyższe medium rządzący mogą lepiej poznać postulaty oraz punkt widzenia wyborców w szyb-ki, prosty i precyzyjny sposób. Dzięki przekraczaniu granic geografi cznych, spo-łecznych oraz kulturowych, a także w specyfi cznych warunkach pełnej wolno-ści, możliwa jest efektywna stymulacja debaty publicznej127. Funkcje internetu
122 M. Castells, Galaktyka Internetu, Poznań 2003, s. 158.
123 T. Vedel, Internet et les pra ques poli ques, op. cit., s. 196.
124 Ibidem, s. 192.
125 Ibidem, s. 194.
126 R. Tsagarousianou, D. Tambini, C. Bryan, Cyberdemocracy…, op. cit., s. 6.
w obrębie systemu politycznego dotyczą także aspektu kampanii wyborczych. Medium to stało się istotnym narzędziem kampanii, pozwalając par om na kon-trolę nadawanego komunikatu i jego adresowanie bezpośrednio do wybranej grupy odbiorców, a także na konstruowanie nowatorskich, interaktywnych form dotarcia do obywateli128, co sprawia z kolei, że walka polityczna traci ramy czaso-we, ponieważ odbywa się nieustannie, w przestrzeni zajmowanej przez wszyst-kich aktorów politycznych129. Zjawisko to można uznać za korzystne także dla nich samych – spełnienie podstawowej zasady wolnego rynku – podejmowanie decyzji w warunkach pełnej informacji przestaje brzmieć utopijnie, choć, jak za-uważa Marc Clément, „dostęp do rzetelnej wiedzy za pośrednictwem Internetu wymaga rzetelnej formacji jednostek”130, co oznaczałoby konieczność staranne-go fi ltrowania dostarczanych treści.
Według Marka Hetmańskiego „większość analiz Internetu akcentuje technicz-ną stronę […] tego medium”131. Przedstawiając zadania nowych mediów w tym właśnie kontekście, można je ująć w trzech kategoriach: funkcji informacyjnych, odnoszących się do wartości niezbędnych dla funkcjonowania złożonych społe-czeństw; ekspresyjnych, zaspokajających potrzeby swobodnego wyrażania po-glądów oraz komunikacyjnych, niezbędnych dla zrozumienia dużych ilości treści przepływających ze znaczną prędkością. Powyższe funkcje sprowadzają się do sprawnego operowania na ogromnych ilościach danych. Służy on ich nieczonemu tworzeniu i modyfi kowaniu, przechowywaniu, usuwaniu, bez ograni-czeń przestrzennych ani czasowych. Globalna sieć pozwala na „wymianę i ma-nipulację znakami i symbolami: tekstem, obrazem, dźwiękiem, danymi każdego typu”132. Daje ona jednostce możliwość swobodnego kształtowania swoich kom-petencji, celów oraz dowolnego kreowania więzi. Internet „podważa scentrali-zowane i dostępne jedynie wąskiej grupie profesjonalistów narzędzia komunika-cji”133. Nieograniczony dostęp do baz danych zapewnia realny postęp – nie tylko ogranicza czas zdobycia informacji, lecz także pozwala zyskać praktycznie każdą wiedzę, natomiast „interaktywne media instytucjonalizują prawo do odpowie-dzi”. Internet „traktuje się jako najdoskonalszą z dotychczasowych infrastruktur komunikacyjnych, która zwielokrotnia efekty wszystkich innych środków łączno-ści i komunikacji”134. Nowe technologie zaspokajają ponadto potrzebę działania,
128 R. Nadeau, F.C. Bas en, La communica on électorale…, op. cit., s. 186.
129 S. Magniant, B. Villalba, Mobilisa ons poli ques locales…, op. cit., s. 144.
130 M. Clément, Internet: l’avenir radieux!, [w:] L’Internet en poli que, op. cit., s. 273.
131 M. Hetmański, Internet jako środek tworzenia i komunikowania wiedzy, op. cit., s. 67.
132 J.M. Besnier, Laïciser Internet. Les TIC et le temps, „Raison publique” 2004, nr 2, s. 36.
133 P. Mancini, D. Swanson, Poli cs, Media and Modern Democracy: An Interna onal Study of
Innova ons in Electoral Campaigning and Their Consequences, Westport 1996, s. 28. 134 R. Tsagarousianou, D. Tambini, C. Bryan, Cyberdemocracy, op. cit., s. 5.
realizowaną na płaszczyźnie wiedzy, dokumentacji i doświadczenia oraz rozwija-ją zdolności kreacji, wyobraźnię, poszukiwanie nowego stylu i form wyrazu, co przyczynia się do współtworzenia współczesnej kultury. Zarazem cechą i funkcją internetu jest zapewnienie jego użytkownikom równego dostępu do biernego odbioru informacji oraz środków wyrazu – nie istnieje a priori ustalona hierar-chia, w czym upatruje się symptomów powstawania nowego społeczeństwa sieciowego, wolnego i solidarnego, pozwalającego na zaistnienie nowej kultu-ry135. Powyższą sytuację można porównać do targowiska, na którym każdy może zaoferować towar (w tym przypadku – informację), nie podlegając kontroli ani ograniczeniom. Optymistycznie zakłada się, iż sprzedawcy są uczciwi i wyzuci ze złych intencji, a klienci – racjonalni.