HANDEL I ZAGADNIENIA ZWIĄZANE Z HANDLEM ROZDZIAŁ 1
Podsekcja 7 Inne przepisy
Artykuł 228 Odmiany roślin
Strony współpracują w celu promowania i poprawy ochrony odmian roślin zgodnie z Międzynarodową konwencją o ochronie nowych odmian roślin z 1961 r., zmienioną w Genewie w dniu 10 listopada 1972 r., 23 października 1978 r. i 19 marca 1991 r., włącznie z fakultatywnym wyjątkiem od prawa hodowcy, o którym mowa w art. 15 ust. 2 wspomnianej konwencji.
Artykuł 229
Zasoby genetyczne, wiedza tradycyjna i folklor
1. Z zastrzeżeniem swego prawodawstwa krajowego Strony respektują, chronią i zachowują wiedzę, innowacje oraz praktyki stosowane przez miejscowe i lokalne społeczności, reprezentujące tradycyjny styl życia, sprzyjający ochronie i zrównoważonemu korzystaniu z różnorodności biologicznej oraz wspierają ich szersze stosowanie z udziałem i za zgodą osób, które dysponują taką wiedzą, stosują takie innowacje i praktyki, oraz zachęcają do sprawiedliwego podziału korzyści płynących z wykorzystania tej wiedzy, innowacji i praktyk.
2. Strony uznają znaczenie podjęcia odpowiednich środków, z zastrzeżeniem prawodawstwa krajowego, w celu ochrony wiedzy tradycyjnej oraz zgodnie postanawiają kontynuować prace zmierzające do opracowania uzgodnionych w skali międzynarodowej modeli sui generis ochrony prawnej wiedzy tradycyjnej.
3. Strony zgodnie postanawiają, że postanowienia dotyczące prawa własności intelektualnej zawarte w niniejszej podsekcji oraz postanowienia CBD są wykonywane na zasadzie wzajemnego wsparcia.
4. Strony zgodnie postanawiają prowadzić regularną wymianę poglądów i informacji podczas odpowiednich dyskusji wielostronnych.
Sekcja 3
Egzekwowanie praw własności intelektualnej
Artykuł 230 Zobowiązania ogólne
1. Obie Strony potwierdzają swoje prawa i obowiązki wynikające z porozumienia TRIPS, a w szczególności z jego części III, oraz wprowadzają wymienione poniżej środki uzupełniające, procedury oraz środki zaradcze konieczne dla zapewnienia egzekwowania praw własności intelektualnej39. Przedmiotowe środki, procedury i środki zaradcze są sprawiedliwe i słuszne oraz nie są nadmiernie skomplikowane czy kosztowne, ani też nie pociągają za sobą nierozsądnych ograniczeń czasowych lub nieuzasadnionych opóźnień.
2. Przedmiotowe środki i środki zaradcze powinny być także skuteczne, proporcjonalne, mieć charakter odstraszający i być stosowane w sposób w sposób, który nie pociąga za sobą tworzenia przeszkód dla legalnego handlu oraz zapewnia ochronę przed ich naruszeniem.
Artykuł 231
Uprawnieni wnioskodawcy
1. Każda Strona za osoby uprawnione do występowania o zastosowanie środków, procedur i środków naprawczych, o których mowa w niniejszej sekcji oraz w części III porozumienia TRIPS, uznaje:
a) właścicieli praw własności intelektualnej zgodnie z przepisami właściwego prawa;
b) wszystkie inne osoby uprawnione do korzystania z tych praw, w szczególności licencjobiorców, w zakresie dozwolonym przez przepisy właściwego prawa i zgodnie z nimi;
c) profesjonalne organizacje zrzeszające pełnomocników, uznane za posiadające prawo do reprezentowania właścicieli praw własności intelektualnej, w zakresie dozwolonym przez przepisy odpowiedniego prawa i zgodnie z nimi.
2. Strony mogą uznać za osoby uprawnione do występowania o zastosowanie środków, procedur i środków naprawczych, o których mowa w niniejszej sekcji oraz w części III porozumienia TRIPS, organizacje zbiorowego zarządzania prawami własności intelektualnej, które są prawnie uznane za uprawnione do reprezentowania właścicieli praw własności intelektualnej, w zakresie dozwolonym przez przepisy właściwego prawa i zgodnie z nimi.
Podsekcja 1
39 Do celów niniejszej sekcji pojęcie „praw własności intelektualnej” obejmuje przynajmniej następujące prawa: prawo autorskie, prawa pokrewne prawu autorskiemu, prawo sui generis autora bazy danych, prawa autora topografii układu scalonego, prawa ze znaku towarowego, prawa ze wzoru, prawa z patentu łącznie z prawami wynikającymi z dodatkowych świadectw ochronnych, oznaczenia geograficzne, prawa ze wzoru użytkowego, prawa wynikające z systemu ochrony odmian roślin oraz nazwy handlowe, jeżeli są one chronione jako wyłączne prawa w danym prawie krajowym.
Cywilne środki, procedury i środki naprawcze
Artykuł 232
Domniemanie autorstwa lub własności
Strony uznają, że do celów stosowania środków, procedur oraz środków naprawczych określonych w niniejszym Układzie:
a) umieszczenie nazwiska autora na utworze w sposób zwyczajowo przyjęty wystarcza autorowi utworu literackiego lub artystycznego, w przypadku braku dowodu przeciwnego, do uznania go za autora tego utworu i w konsekwencji uprawnia go do wszczynania postępowania w sprawie naruszenia;
b) postanowienia lit. a) stosuje się odpowiednio do posiadaczy praw pokrewnych prawom autorskim w odniesieniu do przedmiotów ich ochrony.
Artykuł 233 Dowody
1. Jeżeli strona przedstawiła należycie dostępne dowody wystarczające do poparcia jej twierdzeń oraz na poparcie tych twierdzeń wyszczególniła dowody znajdujące się pod kontrolą strony przeciwnej, organy sądowe Stron mają prawo nakazać, by strona przeciwna przedstawiła te dowody, pod warunkiem zapewnienia ochrony informacji poufnych.
2. Na tych samych warunkach Strony podejmują niezbędne środki w przypadku naruszenia prawa własności intelektualnej popełnionego na skalę handlową, w celu umożliwienia właściwym organom sądowym nakazania – w stosownych przypadkach i po otrzymaniu odnośnego wniosku – przedstawienia dokumentów bankowych, finansowych lub handlowych znajdujących się pod kontrolą strony przeciwnej, pod warunkiem ochrony informacji poufnych.
Artykuł 234
Środki zabezpieczenia dowodów
1. Strony zapewniają, aby nawet przed wszczęciem postępowania nad meritum sprawy właściwe organy sądowe mogły na wniosek strony, która przedstawiła należycie dostępne dowody uzasadniające stwierdzenie o naruszeniu prawa własności intelektualnej lub zagrożeniu naruszeniem tego prawa, nakazać szybkie i skuteczne środki tymczasowe gwarantujące zachowanie dowodów dotyczących zarzucanego naruszenia, z zastrzeżeniem ochrony informacji poufnych. Środki takie mogą obejmować szczegółowy opis z pobieraniem próbek lub bez, lub zajęcie fizyczne domniemanych towarów naruszających prawo, a także, we właściwych przypadkach, materiałów i narzędzi użytych do produkcji lub dystrybucji tych towarów oraz związanych z nimi dokumentów. W uzasadnionych przypadkach środki tymczasowe podejmuje się bez wysłuchania drugiej strony, w szczególności gdy jakakolwiek
zwłoka może spowodować dla posiadacza praw nieodwracalną szkodę lub gdy istnieje wyraźne ryzyko, że dowody zostaną zniszczone.
2. Strony zapewniają, aby na żądanie pozwanego i bez uszczerbku dla ewentualnych roszczeń odszkodowawczych, środki podjęte dla zabezpieczenia dowodów zostały odwołane lub przestały działać, jeśli zgłaszający w rozsądnym okresie nie wszczął przed właściwym organem sądowym postępowania prowadzącego do podjęcia decyzji dotyczącej istoty sprawy.
Artykuł 235 Prawo do informacji
1. Strony zapewniają, aby w kontekście postępowania dotyczącego naruszenia prawa własności intelektualnej oraz w odpowiedzi na uzasadnione i proporcjonalne żądanie strony skarżącej, właściwe organy sądowe mogły nakazać przedstawienie informacji o pochodzeniu i sieciach dystrybucji towarów lub usług naruszających prawo własności intelektualnej przez naruszającego lub jakąkolwiek inną osobę, która:
a) znajdowała się w posiadaniu towarów naruszających prawo na skalę handlową;
b) korzystała z usług naruszających prawo na skalę handlową;
c) świadczyła na skalę handlową usługi wykorzystywane w działaniach naruszających prawo; lub
d) została przez osobę określoną w lit. a), b) lub c) wskazana jako zaangażowana w produkcję, wytwarzanie lub dystrybucję towarów albo dostarczanie usług, o których mowa.
2. W stosownych przypadkach informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera:
a) nazwy i adresy producentów, wytwórców, dystrybutorów, dostawców oraz innych poprzednich posiadaczy towarów lub usług, jak również przewidywanych hurtowników i detalistów;
b) informacje o produkowanych, wytworzonych, dostarczonych, otrzymanych albo zamówionych ilościach, jak również o cenie uzyskanej za przedmiotowe towary i usługi.
3. Ustępy 1 i 2 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów ustawowych, które:
a) przyznają uprawnionemu prawa do otrzymania pełniejszej informacji;
b) regulują wykorzystanie informacji przekazanej na podstawie niniejszego artykułu w postępowaniach cywilnych i karnych;
c) regulują odpowiedzialność za niewłaściwe skorzystanie z prawa do informacji;
d) umożliwiają odmowę przekazania informacji, które zmusiłyby osobę określoną w ust. 1 do przyznania się do udziału lub udziału jej bliskich krewnych w naruszeniu prawa własności intelektualnej; lub
e) regulują ochronę poufności źródeł informacji albo przetwarzania danych osobowych.
Artykuł 236
Środki tymczasowe i zabezpieczające
1. Strony zapewniają, aby organy sądowe mogły – na żądanie wnioskodawcy – wydać tymczasowy nakaz sądowy mający zapobiec zagrożeniu naruszenia prawa własności intelektualnej albo zabronić, tymczasowo i, w stosownych przypadkach, pod rygorem okresowego uiszczania kary pieniężnej, gdy taka kara przewidziana jest w prawie krajowym, dalszego domniemanego naruszania tego prawa, albo w przypadku jego kontynuowania nakazać złożenie zabezpieczenia zapewniającego pokrycie strat poniesionych przez uprawnionego. Na tych samych warunkach tymczasowy nakaz sądowy może być także wydany przeciwko pośrednikowi, z którego usług korzysta osoba trzecia w celu naruszania prawa własności intelektualnej.
2. Tymczasowy nakaz sądowy może być także wydany w celu zajęcia albo przekazania towarów, w stosunku do których istnieje podejrzenie, że naruszają prawo własności intelektualnej, aby zapobiec wprowadzeniu ich do obrotu lub przepływowi w kanałach handlowych.
3. W przypadku naruszeń popełnionych na skalę handlową Strony zapewniają, aby w przypadku, gdy wnioskodawca wskaże okoliczności, które mogłyby zagrozić naprawieniu szkód, organy sądowe mogły zarządzić tymczasowe zajęcie własności ruchomej i nieruchomej domniemanego sprawcy naruszenia, łącznie z zablokowaniem jego konta bankowego i innych aktywów. W tym celu właściwe władze mogą zażądać przedłożenia dokumentów bankowych, finansowych lub handlowych lub stosownego dostępu do odpowiednich informacji.
4. Strony zapewniają, aby w stosownych przypadkach, szczególnie jeśli wszelkie opóźnienie mogłoby spowodować nieodwracalne szkody dla uprawnionego, środki tymczasowe, o których mowa w ust. 1, 2 i 3, mogły być podejmowane bez wysłuchania pozwanego. W takim przypadku strony informuje się o zastosowaniu takich środków najpóźniej bezzwłocznie po ich realizacji. Na wniosek pozwanego dokonuje się przeglądu, obejmującego prawo strony do przedstawienia jej stanowiska, w celu podjęcia – w rozsądnym okresie po powiadomieniu o podjęciu środków – decyzji odnośnie do tego, czy stosowane środki powinny zostać zmodyfikowane, uchylone, czy utrzymane.
5. Strony zapewniają, aby na żądanie pozwanego środki tymczasowe, o których mowa w ust. 1, 2 i 3, zostały odwołane lub przestały działać, jeśli zgłaszający w rozsądnym okresie nie wszczął przed właściwym organem sądowym postępowania prowadzącego do podjęcia decyzji dotyczącej istoty sprawy.
6. W przypadku uchylenia lub wygaśnięcia środków tymczasowych na skutek działania lub zaniechania wnioskodawcy lub gdy następnie ustalono, że nie było naruszenia lub zagrożenia naruszeniem prawa własności intelektualnej, organy sądowe mają prawo nakazać wnioskodawcy, na wniosek pozwanego, aby wypłacił pozwanemu
odpowiednie odszkodowanie z tytułu jakiejkolwiek szkody spowodowanej przez środki tymczasowe.
Artykuł 237 Środki naprawcze
1. Strony zapewniają, aby właściwe organy sądowe mogły nakazać, na żądanie wnioskodawcy i bez uszczerbku dla odszkodowań należnych uprawnionemu z tytułu naruszenia oraz bez żadnego rodzaju rekompensaty, czasowe lub ostateczne wycofanie z obrotu handlowego albo zniszczenie towarów, w przypadku których stwierdzono naruszenie prawa własności intelektualnej. W stosownych przypadkach właściwe organy sądowe mogą również nakazać zniszczenie głównych materiałów i narzędzi wykorzystywanych do tworzenia lub produkcji tych towarów.
2. Organy sądowe nakazują, by środki te były podejmowane na koszt naruszającego, chyba że istnieją szczególne powody przemawiające za innym rozwiązaniem.
Artykuł 238 Zakazy
Strony zapewniają, aby w przypadku stwierdzenia naruszenia prawa własności intelektualnej w orzeczeniu sądowym, organy sądowe mogły wydać przeciwko naruszającemu zakaz kontynuacji naruszania. Jeżeli tak stanowi prawo krajowe, nieprzestrzeganie zakazu, w stosownych przypadkach, powoduje nałożenie okresowych kar pieniężnych w celu przestrzegania zakazu. Strony gwarantują również uprawnionym możliwość wnioskowania o wydanie zakazu w odniesieniu do pośredników, których usługi są wykorzystywane przez stronę trzecią w celu naruszania praw własności intelektualnej.
Artykuł 239 Środki alternatywne
Strony mogą postanowić, że w stosownych przypadkach i na wniosek osoby podlegającej środkom określonym w art. 237 lub 238 niniejszego Układu, właściwe organy sądowe mogą nałożyć odszkodowanie pieniężne na rzecz strony poszkodowanej zamiast stosowania środków przewidzianych w art. 237 lub 238 niniejszego Układu, o ile osoba ta działała nieumyślnie i bez zaniedbania, jeżeli wykonanie przedmiotowych środków spowodowałoby dla niej niewspółmierną szkodę i jeżeli odszkodowanie pieniężne na rzecz strony poszkodowanej jest satysfakcjonujące.
Artykuł 240 Odszkodowania
1. Strony zapewniają, aby przy wymiarze odszkodowania organy sądowe:
a) uwzględniały wszystkie odpowiednie kwestie, takie jak negatywne skutki gospodarcze, łącznie z utraconymi zyskami, poniesione przez stronę poszkodowaną, wszelki nieuczciwy zysk osiągnięty przez naruszającego oraz, w stosownych przypadkach, elementy inne niż czynniki gospodarcze, takie jak np. uszczerbek moralny, jaki uprawniony odniósł w związku z naruszeniem;
albo
b) jako alternatywę do lit. a) mogły one, w stosownych przypadkach, wymierzyć odszkodowanie jako płatność ryczałtową na podstawie przynajmniej takich elementów jak wysokość honorariów albo opłat jakie byłyby należne w przypadku uprzedniego złożenia przez naruszającego wniosku o upoważnienie do korzystania z przedmiotowych praw własności intelektualnej.
2. Jeżeli naruszający nie wiedział albo nie miał uzasadnionych podstaw, by wiedzieć, że jego działanie narusza prawo, Strony mogą postanowić, że organy sądowe mogą wydać – na korzyść strony poszkodowanej – nakaz zwrotu zysku albo zapłaty odszkodowań, których wysokość może być ustalona wcześniej.
Artykuł 241 Koszty sądowe
Strony zapewniają, aby rozsądne i proporcjonalne koszty sądowe oraz inne wydatki poniesione przez stronę wygrywającą były pokrywane z co do zasady przez stronę przegrywającą, chyba że sprawiedliwość na to nie pozwala.
Artykuł 242
Publikowanie decyzji sądowych
Strony zapewniają, aby w ramach procedury sądowej wszczętej za naruszenie prawa własności intelektualnej organy sądowe mogły, na żądanie wnioskodawcy i na koszt naruszającego, zarządzić właściwe środki w celu upowszechnienia informacji dotyczącej decyzji, w tym również jej wyeksponowania i publikacji w całości lub w części. Strony mogą określić inne dodatkowe środki w zakresie publikacji, które są właściwe w szczególnych warunkach, łącznie z publicznym obwieszczeniem.
Artykuł 243
Procedury administracyjne
W zakresie, w jakim środki prawa cywilnego mogą być stosowane jako rezultat procedur administracyjnych dotyczących istoty sprawy, procedury te są zgodne z zasadami odpowiadającymi co do swej istoty tym, jakie zostały ustanowione w odpowiednich postanowieniach niniejszej podsekcji.
Podsekcja 2
Odpowiedzialność usługodawców będących pośrednikami
Artykuł 244
Korzystanie z usług pośredników
Obie Strony uznają, że usługi pośredników mogą być wykorzystywane przez strony trzecie w celu prowadzenia działalności związanej z naruszaniem prawa. Aby zapewnić swobodny przepływ usług informacyjnych, a jednocześnie zapewnić ochronę praw własności intelektualnej w środowisku cyfrowym, każda Strona ustanawia wymienione poniżej środki w odniesieniu do usługodawców będących pośrednikami. Niniejsza podsekcja ma zastosowanie wyłącznie do odpowiedzialności wynikającej z naruszeń w dziedzinie prawa własności intelektualnej, a w szczególności prawa autorskiego40.
Artykuł 245
Odpowiedzialność usługodawców będących pośrednikami: „Zwykły przekaz”
1. Strony zapewniają, aby w przypadku świadczenia usługi społeczeństwa informacyjnego polegającej na transmisji w sieci telekomunikacyjnej informacji przekazanych przez usługobiorcę lub na zapewnianiu dostępu do sieci telekomunikacyjnej usługodawca nie był odpowiedzialny za przekazywane informacje, jeżeli:
a) nie jest inicjatorem przekazu;
b) nie wybiera odbiorcy przekazu; oraz
c) nie wybiera oraz nie modyfikuje informacji zawartych w przekazie.
2 Czynności polegające na transmisji oraz zapewnianiu dostępu, o których mowa w ust. 1, obejmują automatyczne, pośrednie i krótkotrwałe przechowywanie przekazywanych informacji w zakresie, w jakim służy to wyłącznie wykonywaniu transmisji w sieci telekomunikacyjnej, oraz że okres przechowywania nie przekracza czasu rozsądnie koniecznego do takiej transmisji.
3 Niniejszy artykuł nie ma wpływu na możliwość wymagania od usługodawcy przez sądy lub organy administracyjne, zgodnie z systemem prawnym Stron, żeby przerwał on naruszanie prawa lub mu zapobiegł.
Artykuł 246
Odpowiedzialność usługodawców będących pośrednikami: „Caching”
40 Wyłączenia odpowiedzialności ustanowione w niniejszej podsekcji obejmują jedynie przypadki, w których działalność podmiotu świadczącego usługi społeczeństwa informacyjnego jest ograniczona do technicznego procesu obsługi i udostępniania sieci telekomunikacyjnej, w której informacje udostępniane przez osoby trzecie są przekazywane lub przechowywane czasowo, wyłącznie w celu poprawienia skuteczności przekazu; działanie takie ma charakter czysto techniczny, automatyczny i bierny, który zakłada, że podmiot świadczący usługi społeczeństwa informacyjnego nie posiada wiedzy o informacjach przekazywanych lub przechowywanych ani kontroli nad nimi.
1 Strony zapewniają, aby w przypadku świadczenia usługi społeczeństwa informacyjnego polegającej na transmisji w sieci telekomunikacyjnej informacji przekazanych przez usługobiorcę, usługodawca nie był odpowiedzialny za automatyczne, pośrednie i krótkotrwałe przechowywanie tej informacji dokonywane wyłącznie w celu usprawnienia późniejszej transmisji informacji do innych odbiorców usługi, na ich żądanie, pod warunkiem że:
a) usługodawca nie modyfikuje informacji;
b) usługodawca przestrzega warunków dostępu do informacji;
c) usługodawca przestrzega zasad dotyczących aktualizowania informacji, określonych w sposób szeroko uznany i używany w branży;
d) usługodawca nie zakłóca dozwolonego posługiwania się technologią, szeroko uznaną i używaną w branży w celu uzyskania danych o korzystaniu z informacji; oraz
e) usługodawca niezwłocznie usuwa przechowywane informacje lub uniemożliwia dostęp do nich, gdy uzyska wiarygodną wiadomość, że informacje zostały usunięte z początkowego źródła transmisji lub dostęp do nich został uniemożliwiony albo gdy sąd lub organ administracyjny nakazał usunięcie informacji lub uniemożliwienie dostępu do niej.
2. Niniejszy artykuł nie ma wpływu na możliwość wymagania od usługodawcy przez sądy lub organy administracyjne, zgodnie z systemem prawnym Stron, żeby przerwał on naruszanie prawa lub mu zapobiegł.
Artykuł 247
Odpowiedzialność usługodawców będących pośrednikami „Hosting”
1. Strony zapewniają, że w przypadku świadczenia usługi społeczeństwa informacyjnego polegającej na przechowywaniu informacji przekazanych przez usługobiorcę, usługodawca nie jest odpowiedzialny za informacje przechowywane na żądanie usługobiorcy, pod warunkiem że:
a) usługodawca nie ma wiarygodnych wiadomości o bezprawnym charakterze czynów lub informacji, a w odniesieniu do roszczeń odszkodowawczych – nie wie o stanie faktycznym lub okolicznościach, które w sposób oczywisty świadczą o tej bezprawności; lub
b) usługodawca podejmuje niezwłocznie odpowiednie działania w celu usunięcia informacji lub uniemożliwienia dostępu do niej, gdy uzyska takie wiadomości lub wiedzę.
2. Ustęp 1 nie ma zastosowania, jeżeli usługobiorca działa z upoważnienia albo pod kontrolą usługodawcy.
3. Niniejszy artykuł nie ma wpływu na możliwość wymagania od usługodawcy przez sądy lub organy administracyjne, zgodnie z systemem prawnym Stron, żeby przerwał
on naruszenia prawa lub im zapobiegł, oraz nie ma wpływu na możliwość ustanowienia procedur regulujących usuwanie tych informacji lub uniemożliwianie dostępu do nich przez Strony.
Artykuł 248
Brak ogólnego obowiązku w zakresie nadzoru
1. Strony nie nakładają na usługodawców świadczących usługi określone w art. 245, 246 i art. 247 niniejszego Układu ogólnego obowiązku nadzorowania informacji, które przekazują lub przechowują, ani ogólnego obowiązku aktywnego poszukiwania faktów i okoliczności wskazujących na bezprawną działalność.
2. Strony mogą ustanowić w stosunku do usługodawców świadczących usługi społeczeństwa informacyjnego obowiązek niezwłocznego powiadamiania właściwych organów publicznych o domniemanych bezprawnych działaniach podjętych przez ich usługobiorców lub o przekazanych przez nich informacjach lub obowiązek przekazywania właściwym organom na ich wniosek informacji umożliwiających identyfikację usługobiorców, z którymi zawarli umowy dotyczące przechowywania.
Artykuł 249 Okres przejściowy
Ukraina wdroży w pełni zobowiązania zawarte w niniejszej podsekcji w ciągu 18 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego Układu.
Podsekcja 3 Inne przepisy
Artykuł 250 Środki graniczne
1. Dla celów niniejszego postanowienia „towary naruszające prawo własności intelektualnej” oznaczają:
a) „towary podrobione”, a mianowicie:
(i) towary, łącznie z opakowaniem, oznaczone bez upoważnienia znakiem towarowym identycznym ze znakiem towarowym należycie zarejestrowanym w odniesieniu do tego samego typu towarów albo znakiem, który w zakresie swoich istotnych elementów nie może być odróżniony od zarejestrowanego znaku towarowego i który w związku z tym narusza prawa właściciela znaku towarowego;
(ii) wszelki symbol znaku towarowego (logo, etykieta, naklejka, broszura, instrukcja użytkowania lub dokument gwarancyjny), nawet jeśli jest
przedstawiony osobno, na takich samych warunkach jak warunki stosowane do towarów określonych w ppkt (i);
(iii) opakowania towarów podrabianych oznaczone znakiem towarowym, prezentowane oddzielnie, na takich samych warunkach jak warunki stosowane do towarów określonych w ppkt (i);
b) „towary pirackie”, a mianowicie towary, które są kopią lub zawierają kopie wykonane bez zgody posiadacza prawa autorskiego lub praw pokrewnych lub prawa do wzoru bądź osoby należycie przez niego upoważnionej w kraju produkcji, bez względu na to, czy prawo zostało zarejestrowane zgodnie z prawem krajowym;
c) c) towary które zgodnie z prawem Strony, w której złożono wniosek o podjęcie
c) c) towary które zgodnie z prawem Strony, w której złożono wniosek o podjęcie