HANDEL I ZAGADNIENIA ZWIĄZANE Z HANDLEM ROZDZIAŁ 1
UŁATWIENIA CELNE I HANDLOWE
Artykuł 75 Cele
Strony uznają znaczenie ułatwień celnych i handlowych w zmieniających się warunkach dwustronnej wymiany handlowej. Strony zgodnie postanawiają, że wzmocnią współpracę w tym obszarze, aby zagwarantować, że właściwe przepisy i procedury oraz zdolności administracyjne stosownych organów administracyjnych odpowiadają celom skutecznej kontroli i, co do zasady, wspierają ułatwienia w legalnym handlu.
Strony uznają, że szczególną uwagę należy zwrócić na uzasadnione cele polityki publicznej, w tym na ułatwienia w handlu, bezpieczeństwo i zapobieganie nadużyciom oraz zrównoważone podejście do nich.
Artykuł 76
Prawodawstwo i procedury
1. Strony uzgadniają, że ich właściwe prawodawstwo handlowe i celne jest, co do zasady, stabilne i kompleksowe, a ich przepisy i procedury są proporcjonalne, przejrzyste, przewidywalne, niedyskryminujące, bezstronne oraz stosowane jednolicie i skutecznie i służą między innymi:
a) ochronie i ułatwianiu legalnego handlu poprzez skuteczne egzekwowanie i przestrzeganie wymogów prawnych;
b) unikaniu zbędnych lub dyskryminujących obciążeń przedsiębiorców, zapobieganiu nadużyciom i dalszemu ułatwianiu przedsiębiorcom osiągania wysokiego poziomu zgodności;
c) stosowaniu jednolitego dokumentu administracyjnego do celów zgłoszeń celnych;
d) przyczynianiu się do zwiększenia skuteczności, przejrzystości i uproszczenia procedur celnych i praktyk na granicy;
e) stosowaniu nowoczesnych technik celnych, wraz z oceną ryzyka, kontroli po odprawie celnej i metod kontroli przedsiębiorstw w celu uproszczenia i ułatwienia wprowadzania i zwalniania towarów;
f) obniżeniu kosztów i zwiększeniu przewidywalności w stosunku do przedsiębiorców, w tym małych i średnich przedsiębiorstw;
g) bez uszczerbku dla stosowania obiektywnych kryteriów oceny ryzyka, zapewnieniu niedyskryminacyjnego stosowania wymogów i procedur mających zastosowanie do przywozu, wywozu i towarów w tranzycie;
h) stosowaniu międzynarodowych instrumentów w dziedzinie ceł i handlu, w tym instrumentów opracowanych przez Światową Organizację Celną (zwaną dalej
„WCO”) (Ramy standardów dla zabezpieczenia i uproszczenia handlu globalnego z 2005 r., Konwencja stambulska dotycząca odprawy czasowej z 1990 r., Międzynarodowa konwencja w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów z 1983 r., WTO (np. w sprawie ustalania wartości), ONZ (Konwencja celna dotycząca międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR z 1975 r., Międzynarodowa konwencja w sprawie harmonizacji kontroli towarów na granicach z 1982 r.), a także wytyczne WE, takie jak strategie celne;
i) podjęciu niezbędnych środków w celu odzwierciedlenia i wdrożenia postanowień zmienionej konwencji z Kioto dotyczącej uproszczenia i harmonizacji postępowania celnego z 1973 r.;
j) wprowadzeniu wcześniejszych wiążących interpretacji dotyczących klasyfikacji taryfowej i reguł pochodzenia. Strony gwarantują, że interpretacja może być uchylona lub unieważniona wyłącznie po powiadomieniu przedsiębiorcy, którego to dotyczy, i bez działania wstecz, chyba, że interpretacja taka została sporządzona na podstawie nieprawidłowych lub niekompletnych informacji;
k) wprowadzeniu i stosowaniu uproszczonych procedur dla upoważnionych przedsiębiorstw handlowych zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminacyjnymi kryteriami;
l) określeniu zasad gwarantujących, że wszelkie kary nałożone w przypadku naruszeń przepisów celnych lub wymogów proceduralnych będą
proporcjonalne i niedyskryminujące oraz że ich stosowanie nie będzie przyczyną nieuzasadnionych opóźnień;
m) stosowaniu przejrzystych, niedyskryminujących i proporcjonalnych zasad w odniesieniu do licencjonowania pośredników celnych.
2. W celu usprawnienia metod pracy oraz zapewnienia niedyskryminacji, przejrzystości, efektywności, praworządności i rozliczalności działań Strony:
a) podejmują dalsze działania na rzecz ograniczenia, uproszczenia i standaryzacji danych i dokumentacji wymaganych przez organy celne i inne agencje;
b) w miarę możliwości upraszczają wymogi i formalności dotyczące szybkiego zwolnienia i odprawy towarów;
c) wprowadzają skuteczne, szybkie i niedyskryminujące procedury gwarantujące prawo do odwołania się od działań, interpretacji i decyzji administracyjnych organów celnych i innych agencji mających wpływ na towary dostarczone do organów celnych. Procedury odwoławcze są łatwo dostępne, również dla małych i średnich przedsiębiorstw, a wszelkie koszty z nimi związane nie powinny być wygórowane i powinny być współmierne do kosztów procedur odwoławczych. Podejmują działania w celu zagwarantowania, że – w przypadku odwołania się od zakwestionowanej decyzji – towary powinny zwykle być zwolnione, a płatności z tytułu cła mogą być odroczone, z zastrzeżeniem podjęcia wszelkich środków zabezpieczających uznanych za konieczne. W razie potrzeby powinno to być uzależnione od przedstawienia gwarancji w formie poręczenia lub depozytu;
d) zapewniają zachowanie najwyższych standardów etycznych, zwłaszcza na granicy, poprzez wykorzystanie środków odzwierciedlających zasady stosownych konwencji i instrumentów międzynarodowych w tym zakresie, w szczególności zmienionej deklaracji WCO z Aruszy (2003 r.) oraz strategii WE w sprawie etyki zawodowej w służbie celnej (2007 r.).
3. Strony uzgadniają, że zlikwidują:
a) wszelkie wymogi dotyczące obowiązkowego korzystania z usług pośredników celnych;
b) wszelkie wymogi dotyczące obowiązkowego korzystania z inspekcji przedwysyłkowych lub inspekcji przeznaczenia.
4. Postanowienia dotyczące tranzytu
a) Do celów niniejszego Układu mają zastosowanie zasady i definicje dotyczące tranzytu określone w postanowieniach WTO (art. V GATT 1994 i postanowienia z nim związane, w tym wszelkie wyjaśnienia i ulepszenia wynikające z dauhańskiej rundy negocjacji w sprawie ułatwień w wymianie handlowej). Postanowienia te stosuje się także, gdy tranzyt towarów zaczyna się lub kończy na terytorium Strony (tranzyt wewnętrzny).
b) Strony podejmują działania zmierzające do stopniowego wzajemnego połączenia ich celnych systemów tranzytowych, mając na uwadze udział Ukrainy we wspólnym systemie tranzytowym10 w przyszłości.
c) Strony zapewniają współpracę i koordynację pomiędzy wszystkimi zainteresowanymi organami i agencjami na ich terytorium, tak by ułatwić ruch tranzytowy i promować współpracę transgraniczną. Strony wspierają również współpracę między organami a sektorem prywatnym w zakresie tranzytu.
Artykuł 77
Relacje ze środowiskiem gospodarczym Strony postanawiają:
a) zapewnić przejrzystość oraz publiczne udostępnianie swoich przepisów i procedur, w miarę możliwości w formie elektronicznej, wraz z odpowiednim uzasadnieniem.
Powinien istnieć mechanizm konsultacji oraz rozsądny przedział czasu pomiędzy publikacją nowych lub zmienionych przepisów a ich wejściem w życie;
b) w razie potrzeby przeprowadzać odpowiednio wcześnie i systematycznie konsultacje z przedstawicielami handlu na temat wniosków ustawodawczych, procedur celnych i kwestii handlowych. W tym celu każda ze Stron wprowadza odpowiednie mechanizmy regularnych konsultacji pomiędzy służbami administracyjnymi i podmiotami gospodarczymi;
c) udostępniać publicznie właściwe komunikaty administracyjne, zawierające informacje o wymaganiach agencji i procedurach wjazdowych, godzinach pracy i procedurach roboczych biur celnych w portach i na przejściach granicznych oraz o punktach kontaktowych udzielających informacji;
d) wspierać współpracę pomiędzy podmiotami gospodarczymi i właściwymi służbami administracyjnymi poprzez stosowanie niearbitralnych i publicznie dostępnych procedur, takich jak protokoły ustaleń, przede wszystkim w oparciu o te publikowane przez WCO;
e) podejmować wysiłki, aby zagwarantować, że ich odpowiednie wymogi oraz procedury celne pozostają zgodne z uzasadnionymi potrzebami podmiotów handlowych i z najlepszymi praktykami oraz że nie ograniczają wymiany handlowej w stopniu większym, niż jest to konieczne.
Artykuł 78 Opłaty i należności
Strony zakazują opłat administracyjnych o skutku równoważnym do należności celnych przywozowych lub wywozowych i stosownych opłat.
10 Konwencja z dnia 20 maja 1987 r. w sprawie wspólnej procedury tranzytowej.
W odniesieniu do wszystkich opłat i należności jakiegokolwiek rodzaju nałożonych przez organy celne każdej ze Stron, w tym opłat i należności za zadania wykonane przez inną instancję w imieniu wyżej wymienionych organów, w ramach przywozu lub wywozu lub w związku z przywozem lub wywozem i nie naruszając stosownych artykułów w rozdziale 1 (Traktowanie narodowe i dostęp towarów do rynku) tytułu IV niniejszego Układu:
a) opłaty i należności można nałożyć jedynie na usługi świadczone poza wyznaczonymi godzinami i w miejscach innych niż te, o których mowa w przepisach celnych, na wniosek zgłaszającego w związku z przedmiotowym przywozem lub wywozem lub tytułem formalności wymaganych do dokonania takiego przywozu lub wywozu;
b) opłaty i należności nie przekraczają kosztu świadczonej usługi;
c) opłaty i należności nie są obliczane ad valorem;
d) informacja o opłatach i należnościach jest publikowana. Informacje te muszą podawać przyczyny nałożenia opłat lub należności na świadczone usługi, nazwę odpowiedzialnego organu, opłaty i należności, jakie zostaną zastosowane, oraz kiedy i jak ma zostać dokonana zapłata.
Informacje dotyczące opłat i należności są publikowane poprzez urzędowo określony środek przekazu, a jeśli jest to możliwe, na oficjalnej stronie internetowej;
e) nie nakłada się nowych lub zmienionych opłat i należności aż do czasu opublikowania i udostępnienia informacji o nich.
Artykuł 79
Ustalanie wartości celnej
1. Porozumienie w sprawie stosowania art. VII GATT 1994 zawarte w załączniku 1A do Porozumienia WTO wraz ze zmianami reguluje zasady ustalania wartości celnej towarów w wymianie handlowej między Stronami. Jego postanowienia są włączone do niniejszego Układu i stanowią jego integralną część. Nie stosuje się minimalnych wartości celnych.
2. Strony współpracują w celu wypracowania wspólnego podejścia do kwestii dotyczących ustalania wartości celnej.
Artykuł 80 Współpraca celna
Strony zacieśniają współpracę, aby zapewnić realizację celów niniejszego rozdziału , zachowując właściwą równowagę pomiędzy uproszczeniem i ułatwieniem a skuteczną kontrolą i bezpieczeństwem. W tym celu, w stosownych przypadkach Strony posługują się strategią celną Komisji Europejskiej jako narzędziem referencyjnym.
Aby zapewnić zgodność z postanowieniami niniejszego rozdziału Strony między innymi:
a) wymieniają informacje na temat przepisów i procedur celnych;
b) opracowują wspólne inicjatywy dotyczące procedur przywozowych, wywozowych i tranzytowych, a także działają na rzecz zapewnienia sprawnego świadczenia usług na rzecz przedsiębiorców;
c) współpracują w zakresie automatyzacji procedur celnych i innych procedur handlowych;
d) wymieniają, w stosownych przypadkach, odpowiednie informacje i dane z zastrzeżeniem przestrzegania poufności danych szczególnie chronionych i ochrony danych osobowych;
e) wymieniają informacje lub rozpoczynają konsultacje w celu wypracowania, w miarę możliwości, wspólnych stanowisk w odniesieniu do zagadnień celnych w organizacjach międzynarodowych, takich jak WTO, WCO, ONZ, Konferencja Narodów Zjednoczonych do spraw Handlu i Rozwoju oraz Europejska Komisja Gospodarcza ONZ;
f) współpracują w zakresie planowania i świadczenia pomocy technicznej, zwłaszcza w celu reformy ułatwień celnych i handlowych zgodnie z odpowiednimi postanowieniami niniejszego Układu;
g) wymieniają najlepsze praktyki dotyczące operacji celnych skupiających się zwłaszcza na kwestii przestrzegania praw własności intelektualnej, w szczególności w zakresie podrabianych produktów;
h) wspierają koordynację pomiędzy wszystkimi organami granicznymi, zarówno na poziomie krajowym, jak i ponadgranicznym, w celu ułatwienia procedury przekraczania granicy i poprawy kontroli, biorąc pod uwagę, jeśli jest to możliwe i właściwe, wspólne kontrole graniczne;
i) wzajemnie uznają, w stosownych przypadkach, upoważnione przedsiębiorstwa handlowe i kontrole celne. O zakresie tej współpracy, jej realizacji i ustaleniach praktycznych decyduje Podkomitet ds. Ceł ustanowiony w art. 83 niniejszego Układu.
Artykuł 81
Wzajemna pomoc administracyjna w sprawach celnych
Niezależnie od postanowień art. 80 niniejszego Układu organy Stron udzielają sobie wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych zgodnie z postanowieniami Protokołu 2 do niniejszego Układu dotyczącego wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych.
Artykuł 82
Pomoc techniczna i budowanie potencjału
Strony współpracują w zakresie świadczenia pomocy technicznej i budowania potencjału w celu realizacji reformy ułatwień handlowych i celnych.
Artykuł 83 Podkomitet ds. Ceł
Niniejszym powołuje się Podkomitet ds. Ceł. Przedstawia on sprawozdanie ze swojej działalności Komitetowi Stowarzyszenia w składzie, o którym mowa w art. 465 ust. 4 niniejszego Układu. Zadania Podkomitetu ds. Ceł obejmują systematyczne konsultacje i monitorowanie wdrażania postanowień niniejszego rozdziału, w tym kwestie dotyczące współpracy celnej, transgranicznej współpracy celnej i zarządzania, pomocy technicznej, reguł pochodzenia, ułatwień w wymianie handlowej, a także wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych, oraz administrowanie nimi.
Podkomitet ds. Ceł między innymi:
a) nadzoruje prawidłowe stosowanie postanowień niniejszego rozdziału oraz protokołu 1 i 2 do niniejszego Układu;
b) decyduje o środkach i ustaleniach praktycznych w celu wdrożenia postanowień niniejszego rozdziału oraz protokołu 1 i 2 do niniejszego Układu, w tym w zakresie wymiany informacji i danych, wzajemnego uznawania kontroli celnych i programów partnerstwa handlowego oraz wzajemnie uzgodnionych korzyści;
c) wymienia poglądy na tematy będące przedmiotem wspólnego zainteresowania, w tym przyszłe środki i zasoby na ich realizację;
d) przedstawia zalecenia w stosownych przypadkach;
e) przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.
Artykuł 84
Zbliżenie przepisów celnych
Dokonuje się stopniowego zbliżenia do przepisów celnych UE określonych w standardach unijnych i międzynarodowych, jak przewidziano w załączniku XV do niniejszego Układu.
ROZDZIAŁ 6
ZAKŁADANIE PRZEDSIĘBIORSTW, HANDEL USŁUGAMI I HANDEL