KONKURENCJA Sekcja 1

Praktyki monopolistyczne i łączenie przedsiębiorstw

Artykuł 253 Definicje Do celów niniejszej sekcji:

1. „organ ds. konkurencji” oznacza:

a) w przypadku Strony UE – Komisję Europejską; a

b) w przypadku Ukrainy – Ukraiński Komitet Antymonopolowy.

2. „prawo konkurencji” oznacza:

a) w przypadku Strony UE – art. 101, 102 i 106 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, rozporządzenie Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (rozporządzenie UE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw) oraz dotyczące ich przepisy wykonawcze wraz ze zmianami;

b) w przypadku Ukrainy – ustawę nr 2210-III z dnia 11 stycznia 2001 r. (wraz ze zmianami) oraz dotyczące jej przepisy wykonawcze wraz ze zmianami. W przypadku niezgodności przepisów ustawy nr 2210-III z innymi istotnymi przepisami w zakresie konkurencji, Ukraina zapewnia, aby przepisy tej ustawy były nadrzędne w zakresie dotyczącym niezgodności; oraz

c) wszelkie zmiany, jakim mogą podlegać wyżej wymienione akty po wejściu w życie niniejszego Układu.

3. Załącznik XXIII zawiera wyjaśnienia niektórych innych pojęć używanych w niniejszej sekcji.

Artykuł 254 Zasady

Strony uznają znaczenie wolnej i niezakłóconej konkurencji w swoich stosunkach handlowych. Strony potwierdzają, że antykonkurencyjne praktyki i transakcje mogą zakłócać właściwe funkcjonowanie rynków i osłabiać korzyści płynące z liberalizacji handlu. Dlatego Strony uzgadniają, że niżej wymienione praktyki i transakcje, jak określono we właściwych przepisach Stron w zakresie konkurencji, są niezgodne z niniejszym Układem w zakresie, w jakim mogą wpływać na handel między Stronami:

a) porozumienia, uzgodnione praktyki oraz decyzje związków przedsiębiorstw, których celem lub skutkiem jest utrudnienie, ograniczenie, zakłócenie lub znaczne ograniczenie konkurencji lub wywierają taki skutek na terytorium jednej ze Stron;

b) nadużywanie przez przynajmniej jedno przedsiębiorstwo pozycji dominującej na terytorium jednej ze Stron; lub

c) łączenie przedsiębiorstw, którego skutkiem jest monopolizacja lub znaczące ograniczenie konkurencji na rynku na terytorium jednej ze Stron.

Artykuł 255 Wdrożenie

1. Strona UE i Ukraina zachowują przepisy w zakresie konkurencji, które skutecznie rozwiązują kwestie praktyk i transakcji, o których mowa w art. 254 lit. a), b) i c) powyżej.

2. Strony zachowują organy odpowiedzialne za skuteczne egzekwowanie wyżej wymienionych przepisów w zakresie konkurencji i odpowiednio wyposażone w tym celu.

3. Strony uznają znaczenie stosowania własnego prawa konkurencji w sposób przejrzysty, terminowy i niedyskryminacyjny, z poszanowaniem zasad rzetelnego postępowania i prawa do obrony. Każda Strona w szczególności zapewnia, aby:

a) zanim organ ds. konkurencji jednej ze Stron nałoży na osobę fizyczną lub prawną sankcję lub środek ochrony prawnej z tytułu naruszenia prawa konkurencji, przyznał on takiej osobie, po poinformowaniu jej o swoich tymczasowych ustaleniach co do istnienia naruszenia, prawo do bycia wysłuchanym oraz do przedstawienia dowodów w rozsądnym terminie, który zostanie określony we właściwych przepisach Stron w zakresie konkurencji;

oraz

b) sąd lub inny niezawisły trybunał ustanowiony na mocy prawa danej Strony nałożył taką sankcję lub środek ochrony prawnej lub, na wniosek tej osoby, dokonał ich przeglądu.

4. Na wniosek jednej ze Stron każda Strona udostępnia drugiej Stronie informacje publiczne dotyczące działań odnośnie do egzekwowania jej przepisów w zakresie konkurencji oraz prawodawstwa związanego ze zobowiązaniami, o których mowa w niniejszej sekcji.

5. Organ ds. konkurencji przyjmuje i publikuje dokument wyjaśniający zasady stosowane przy ustalaniu sankcji finansowych nakładanych z tytułu naruszenia przepisów w zakresie konkurencji.

6. Organ ds. konkurencji przyjmuje i publikuje dokument wyjaśniający zasady stosowane przy ocenie horyzontalnego łączenia przedsiębiorstw.

Artykuł 256

Zbliżenie przepisów i praktyka w zakresie ich egzekwowania

Ukraina dokonuje zbliżenia swoich przepisów w zakresie konkurencji i praktyk dotyczących ich egzekwowania z częścią dorobku prawnego UE, o którym mowa poniżej:

1. rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu;

harmonogram:

wdrożenie przepisów art. 30 tego rozporządzenia następuje w ciągu trzech lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu;

2. rozporządzenie Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (rozporządzenie UE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw);

harmonogram:

wdrożenie przepisów art. 1 i art. 5 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia następuje w ciągu trzech lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu;

wdrożenie przepisów art. 20 następuje w ciągu trzech lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu;

3. rozporządzenie Komisji (UE) nr 330/2010 z dnia 20 kwietnia 2010 r. w sprawie stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do kategorii porozumień wertykalnych i praktyk uzgodnionych;

harmonogram:

wdrożenie przepisów art. 1, 2, 3, 4, 6, 7 i 8 tego rozporządzenia następuje w ciągu trzech lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu;

4. rozporządzenie Komisji (WE) nr 772/2004 z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie stosowania art. 81 ust. 3 Traktatu do kategorii porozumień o transferze technologii;

harmonogram:

wdrożenie przepisów art. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 i 8 tego rozporządzenia następuje w ciągu trzech lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu.

Artykuł 257

Przedsiębiorstwa publiczne i przedsiębiorstwa mające prawa specjalne lub wyłączne 1. W odniesieniu do przedsiębiorstw publicznych i przedsiębiorstw mających prawa

specjalne lub wyłączne:

a) żadna ze Stron nie wprowadza i nie utrzymuje w mocy środków sprzecznych z zasadami zawartymi w art. 254 i art. 258 ust. 1 niniejszego Układu; oraz b) Strony zapewniają, aby przedsiębiorstwa takie podlegały przepisom w zakresie

konkurencji, o których mowa w art. 253 ust. 2 niniejszego Układu, w zakresie, w jakim stosowanie wyżej wymienionych przepisów i zasad w zakresie konkurencji nie utrudnia realizacji, pod względem prawnym lub faktycznym, szczególnych zadań, jakie powierzono tym przedsiębiorstwom.

2. Żadne z postanowień poprzedniego ustępu nie jest interpretowane jako przeszkoda dla ustanawiania lub zapewnienia przez Stronę funkcjonowania przedsiębiorstw publicznych, mających prawa specjalne lub wyłączne, lub dla zapewnienia funkcjonowania takich praw.

Artykuł 258 Monopole państwowe

1. Każda Strona dostosowuje monopole państwowe o charakterze handlowym w ciągu pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszego Układu w taki sposób, aby między osobami fizycznymi i prawnymi Stron nie istniały żadne środki dyskryminacyjne w odniesieniu do warunków zaopatrzenia w towary i ich wprowadzania do obrotu.

2. Żadne z postanowień niniejszego artykułu nie ma wpływu na prawa i obowiązki Stron zapisane w rozdziale o zamówieniach publicznych.

3. Żadne z postanowień ust. 1 nie jest interpretowane jako przeszkoda dla ustanawiania lub zapewnienia przez Stronę funkcjonowania monopoli publicznych.

Artykuł 259

Wymiana informacji i współpraca w zakresie egzekwowania prawa

1. Strony uznają znaczenie współpracy i koordynacji pomiędzy ich odpowiednimi organami ds. ochrony konkurencji, tak by w dalszym ciągu wzmacniać skuteczne egzekwowanie przepisów w zakresie konkurencji oraz zrealizować cele niniejszego Układu poprzez promowanie konkurencji i ograniczenie antykonkurencyjnych praktyk przedsiębiorstw i antykonkurencyjnych transakcji.

2. W tym celu organ ds. ochrony konkurencji Strony może powiadomić organ ds.

ochrony konkurencji drugiej Strony o woli nawiązania współpracy w obszarze egzekwowania prawa. Współpraca ta nie stanowi przeszkody dla podejmowania niezależnych decyzji przez zainteresowane Strony.

3. W celu ułatwienia skutecznego stosowania właściwego prawa konkurencji organy ds. konkurencji Stron mogą wymieniać się informacjami, w tym w zakresie prawodawstwa i egzekwowania przepisów w granicach wyznaczonych przez ich właściwe prawodawstwo i z uwzględnieniem ich podstawowych interesów.

Artykuł 260 Konsultacje

1. Każda ze Stron podejmuje, na wniosek drugiej Strony, konsultacje w zakresie oświadczeń złożonych przez drugą Stronę w celu wspierania wzajemnego zrozumienia lub rozpatrywania szczególnych kwestii wynikających ze stosowania postanowień niniejszej sekcji. Strona wnioskująca zaznacza , w jaki sposób dana kwestia ma wpływ na handel między Stronami.

2. Na wniosek jednej ze Stron Strony niezwłocznie omawiają wszelkie kwestie związane z interpretacją lub stosowaniem postanowień niniejszej sekcji.

3. W celu ułatwienia rozpatrywania kwestii będącej przedmiotem konsultacji każda ze Stron dokłada wszelkich starań, aby dostarczyć drugiej Stronie wszelkie odpowiednie niepoufne informacje w granicach wyznaczonych przez ich właściwe prawodawstwo i z uwzględnieniem ich podstawowych interesów.

Artykuł 261

Żadna Strona nie może odwoływać się do rozstrzygania sporów na podstawie postanowień rozdziału 14 (Rozstrzyganie sporów) tytułu IV niniejszego Układu w odniesieniu do jakiejkolwiek kwestii wynikającej z postanowień niniejszej sekcji z wyjątkiem postanowień art. 256 niniejszego Układu.

Sekcja 2