HANDEL I ZAGADNIENIA ZWIĄZANE Z HANDLEM ROZDZIAŁ 1
Podsekcja 3 Oznaczenia geograficzne
Artykuł 201
Zakres stosowania niniejszej podsekcji
1. Niniejsza podsekcja ma zastosowanie do uznawania i ochrony oznaczeń geograficznych pochodzących z terytorium Stron.
2. Oznaczenia geograficzne jednej Strony objęte ochroną drugiej Strony podlegają postanowieniom niniejszego Układu wyłącznie jeżeli są objęte zakresem stosowania prawodawstwa, o którym mowa w art. 202 niniejszego Układu.
Artykuł 202
Ustalone oznaczenia geograficzne
1. Po przeanalizowaniu przepisów prawa Ukrainy, wymienionych w załączniku XXII-A część XXII-A do niniejszego Układu, Strona UE stwierdza, że są one zgodne z elementami ustanowionymi w załączniku XXII-A część B do niniejszego Układu.
2. Po przeanalizowaniu przepisów prawa Strony UE wymienionych w załączniku XXII-A część A do niniejszego Układu, Ukraina stwierdza, że są one zgodne z elementami ustanowionymi w załączniku XXII-A część B do niniejszego Układu.
3. Ukraina, po zakończeniu procedury sprzeciwu zgodnie z kryteriami ustalonymi w załączniku XXII-B do niniejszego Układu oraz po zbadaniu oznaczeń geograficznych dotyczących produktów rolnych oraz środków spożywczych Strony UE wymienionych w załączniku XXII-C do niniejszego Układu oraz oznaczeń geograficznych dla win, win aromatyzowanych oraz napojów spirytusowych Strony UE wymienionych w załączniku XXII-D do niniejszego Układu, które zostały zarejestrowane przez Stronę UE na mocy prawodawstwa, o którym mowa w ust. 2, chroni przedmiotowe oznaczenia geograficzne zgodnie z poziomem ochrony ustanowionym w niniejszej podsekcji.
4. Strona UE, po zakończeniu procedury sprzeciwu zgodnie z kryteriami ustalonymi w załączniku XXII-B do niniejszego Układu oraz po zbadaniu oznaczeń geograficznych dla win, win aromatyzowanych oraz napojów spirytusowych Ukrainy wymienionych w załączniku XXII-D do niniejszego Układu, które zostały zarejestrowane przez Ukrainę na mocy prawodawstwa, o którym mowa w ust. 1, chroni przedmiotowe oznaczenia geograficzne zgodnie z poziomem ochrony ustanowionym w niniejszej podsekcji.
Artykuł 203
Dodawanie nowych oznaczeń geograficznych
1 Strony zgodnie postanawiają o możliwości dodawania do załączników XXII-C i XXII-D do niniejszego Układu nowych oznaczeń geograficznych w celu ochrony zgodnie art. 211 ust. 3 do niniejszego Układu po zakończeniu procedury sprzeciwu i po przeanalizowaniu oznaczeń geograficznych, jak określono w art. 202 ust. 3 i 4 niniejszego Układu, w sposób zadowalający obie Strony.
2. Strona nie jest zobowiązana do ochrony jako oznaczenia geograficznego nazwy sprzecznej z nazwą odmiany rośliny lub rasy zwierząt i w konsekwencji mogącej wprowadzić konsumenta w błąd co do prawdziwego pochodzenia produktu.
Artykuł 204
Zakres ochrony oznaczeń geograficznych
1. Oznaczenia geograficzne wymienione w załącznikach XXII-C i XXII-D do niniejszego Układu, w tym oznaczenia dodane na podstawie art. 203 do niniejszego Układu, są chronione przed:
a) wszelkim bezpośrednim lub pośrednim wykorzystaniem chronionej nazwy w celach handlowych w odniesieniu do porównywalnych produktów niezgodnych ze specyfikacją produktu chronionej nazwy, lub w stopniu, w jakim takie użycie wykorzystuje renomę oznaczenia geograficznego;
b) wszelkim niewłaściwym stosowaniem, naśladowaniem bądź przywołaniem, nawet jeśli podane jest prawdziwe pochodzenie produktu, lub przed umieszczeniem chronionej nazwy w tłumaczeniu, w formie transkrypcji lub transliteracji, lub z dodaniem takiego określenia jak: „w stylu”, „typu”,
„zgodnie z metodą”, „jak produkowane w”, „imitacja”, „o smaku”, „podobne do” itp.;
c) wszelkimi innymi fałszywymi lub mylącymi oznaczeniami odnoszącymi się do pochodzenia, charakteru lub podstawowych właściwości produktu, na opakowaniu wewnętrznym lub zewnętrznym, w materiale reklamowym lub dokumentach odnoszących się do danego produktu oraz opakowaniem produktu w pojemnik mogący przekazać fałszywe wrażenie co do jego pochodzenia;
d) wszelkimi innymi praktykami, które mogłyby wprowadzać konsumenta w błąd co do prawdziwego pochodzenia produktu.
2. Chronione oznaczenia geograficzne nie stają się nazwami rodzajowymi na terytorium Stron.
3. W przypadku całkowicie lub częściowo jednobrzmiących oznaczeń geograficznych ochronę przyznaje się każdemu oznaczeniu, o ile było ono użyte w dobrej wierze i z należytym uwzględnieniem zastosowań lokalnych i tradycyjnych oraz rzeczywistego ryzyka pomyłki. Nie naruszając art. 23 porozumienia TRIPS, Strony wspólnie uzgadniają praktyczne warunki zastosowania, na podstawie których jednobrzmiące oznaczenia geograficzne będą rozróżniane, uwzględniając przy tym konieczność zapewnienia sprawiedliwego traktowania producentów i uniknięcie sytuacji, w której konsumenci mogliby zostać wprowadzeni w błąd. Nazwa jednobrzmiąca prowadząca do błędnego przekonania konsumenta, że produkty pochodzą z innego terytorium, nie podlega rejestracji nawet w przypadku, gdy nazwa ta odpowiada nazwie faktycznego terytorium, regionu lub miejsca pochodzenia danego produktu.
4. W przypadku gdy Strona, w kontekście negocjacji z państwem trzecim, proponuje ochronę oznaczenia geograficznego tego państwa trzeciego, a nazwa ta jest jednobrzmiąca z oznaczeniem geograficznym drugiej Strony, ta ostatnia jest o tym informowana i otrzymuje możliwość wyrażenia uwag na ten temat, zanim dana nazwa zostanie objęta ochroną.
5. Żadne postanowienia niniejszego Układu nie zobowiązują Strony do ochrony oznaczenia geograficznego, które nie jest chronione lub przestało być chronione w jego państwie pochodzenia. Strony informują się wzajemnie, jeżeli oznaczenie geograficzne przestaje być chronione w swoim państwie pochodzenia. Takie zgłoszenie następuje zgodnie z art. 211 ust. 3 niniejszego Układu.
6. Postanowienia niniejszego Układu w żadnym wypadku nie naruszają prawa jakiejkolwiek osoby do stosowania w handlu jej nazwiska lub nazwiska jej poprzedników prowadzących działalność gospodarczą, z wyjątkiem przypadków stosowania takiego nazwiska w sposób wprowadzający konsumentów w błąd.
Artykuł 205
Prawo do wykorzystania oznaczeń geograficznych
1. Każdy podmiot ma prawo do komercyjnego wykorzystania nazwy chronionej na mocy niniejszego Układu w odniesieniu do produktów rolnych, środków spożywczych, win, win aromatyzowanych oraz napojów spirytusowych zgodnych z odpowiednią specyfikacją.
2. Jeżeli oznaczenie geograficzne jest chronione na mocy niniejszego Układu, wykorzystanie tej nazwy chronionej nie podlega rejestracji użytkowników ani dodatkowym kosztom.
Artykuł 206
Związek ze znakami towarowymi
1. W przypadku gdy znak towarowy odpowiada którejkolwiek z sytuacji opisanych w art. 204 ust. 1 niniejszego Układu w odniesieniu do chronionego oznaczenia geograficznego dla produktów podobnych, Strony odmawiają rejestracji takiego znaku lub unieważniają go, jeżeli wniosek o rejestrację znaku towarowego został złożony po dacie złożenia wniosku o rejestrację oznaczenia geograficznego na danym terytorium.
2. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych, o których mowa w art. 202 niniejszego Układu, data złożenia wniosku o rejestrację odpowiada dacie wejścia w życie niniejszego Układu.
3. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych, o których mowa w art. 203 niniejszego Układu, data złożenia wniosku o rejestrację odpowiada dacie przekazania drugiej Stronie wniosku o ochronę oznaczenia geograficznego.
4. Strony nie są zobowiązane do ochrony oznaczenia geograficznego na podstawie art.
203 niniejszego Układu, jeżeli – w świetle renomy lub popularności znaku towarowego – ochrona mogłaby wprowadzić konsumenta w błąd co do prawdziwej tożsamości produktu.
5. Nie naruszając postanowień ust. 4, Strony chronią oznaczenia geograficzne również wtedy, gdy istnieje poprzedni znak towarowy. Przez poprzedni znak towarowy rozumie się znak towarowy, którego wykorzystanie odpowiada jednej z sytuacji, o których mowa w art. 204 ust. 1 niniejszego Układu, i w odniesieniu do którego złożono wniosek bądź który został zarejestrowany lub ustanowiony poprzez użycie, jeżeli odnośne przepisy prawa przewidują tę możliwość, na terytorium jednej ze Stron przed datą złożenia przez drugą Stronę wniosku o ochronę oznaczenia geograficznego na mocy niniejszego Układu. Taki znak towarowy może nadal być używany i wznawiany niezależnie od ochrony oznaczenia geograficznego, pod warunkiem że w przepisach Stron dotyczących znaków towarowych nie istnieje żaden powód nieważności lub unieważnienia znaku towarowego.
Artykuł 207 Egzekwowanie ochrony
Strony egzekwują ochronę, o której mowa w art. 204-206 niniejszego Układu, poprzez odpowiednie działania administracyjne swoich organów, w tym na granicy celnej. Czynią to również na wniosek zainteresowanej strony.
Artykuł 208 Środki przejściowe
1 Produkty, które zostały wytworzone i opatrzone etykietą zgodnie z prawem krajowym przed wejściem w życie niniejszego Układu, ale które nie są zgodne z wymogami określonymi w niniejszym Układzie, mogą być sprzedawane do momentu wyczerpania zapasów.
2. Produkty, które zgodnie z prawem krajowym zostały wytworzone i opatrzone etykietą zawierającą oznaczenia geograficzne wymienione w ust. 3 i 4 poniżej po wejściu w życie niniejszego Układu oraz przed zakończeniem okresów, o których mowa w ust. 3 i 4 poniżej, lecz nie są zgodne z wymogami określonymi w niniejszym Układzie, mogą być sprzedawane na terytorium Strony, z której pochodzą, do czasu wyczerpania zapasów.
3. W ciągu okresu przejściowego wynoszącego 10 lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu, ochrona na podstawie niniejszego Układu poniższych oznaczeń geograficznych Strony UE nie stanowi przeszkody do wykorzystywania oznaczeń geograficznych do opisu i prezentacji niektórych podobnych produktów pochodzących z Ukrainy:
a) Champagne, b) Cognac, c) Madeira d) Porto,
e) Jerez / Xérès / Sherry, f) Calvados,
g) Grappa,
h) Anis Português, i) Armagnac, j) Marsala, k) Malaga,
l) Tokaj
4. W ciągu okresu przejściowego wynoszącego siedem lat od dnia wejścia w życie niniejszego Układu ochrona na podstawie niniejszego Układu poniższych oznaczeń geograficznych Strony UE nie stanowi przeszkody do wykorzystywania wymienionych oznaczeń geograficznych do opisu i prezentacji niektórych podobnych produktów pochodzących z Ukrainy:
a) Parmigiano Reggiano, b) Roquefort,
c) Feta
Artykuł 209 Ogólne reguły
1. Przywozu, wywozu oraz komercjalizacji wszelkich produktów, o których mowa w art. 202 i art. 203 niniejszego Układu dokonuje się zgodnie z przepisami ustawowymi i wykonawczymi obowiązującymi na terytorium Strony, na którym produkty wprowadzane są do obrotu.
2. Wszelkie kwestie wynikające ze specyfikacji produktu zarejestrowanych oznaczeń geograficznych są rozstrzygane w ramach Podkomitetu ds. Oznaczeń Geograficznych, ustanowionego na podstawie art. 211 niniejszego Układu.
3. Rejestracja oznaczeń geograficznych chronionych na mocy niniejszego Układu może być anulowana jedynie przez Stronę, z której pochodzi produkt.
4. Specyfikacją produktu, o której mowa w niniejszej podsekcji, jest specyfikacja zatwierdzona wraz z wszelkimi zmianami przez organy Strony, z terytorium której pochodzi produkt.
Artykuł 210
Współpraca i przejrzystość
1. Strony pozostają w kontakcie bezpośrednim lub za pośrednictwem Podkomitetu ds.
Oznaczeń Geograficznych ustanowionego na podstawie art. 211 niniejszego Układu we wszelkich kwestiach dotyczących wdrażania i funkcjonowania niniejszego Układu; w szczególności Strona może zwrócić się do drugiej Strony o informacje dotyczące specyfikacji produktów i zmian do nich oraz – do punktów kontaktowych – w sprawie przepisów dotyczących kontroli.
2. Każda Strona może udostępnić publicznie specyfikacje produktów lub ich skrócone wersje oraz punkty kontaktowe w sprawie przepisów dotyczących kontroli odpowiadających oznaczeniom geograficznym drugiej Strony chronionych na mocy niniejszego Układu.
Artykuł 211
Podkomitet ds. Oznaczeń Geograficznych
1. Niniejszym powołuje się Podkomitet ds. Oznaczeń Geograficznych. Przedstawia on sprawozdania ze swojej działalności Komitetowi Stowarzyszenia w składzie, o którym mowa w art. 465 ust. 4 niniejszego Układu. Podkomitet ds. Oznaczeń Geograficznych składa się z przedstawicieli UE i Ukrainy, a jego celem jest monitorowanie funkcjonowania niniejszego Układu oraz zacieśnianie współpracy i dialogu w zakresie oznaczeń geograficznych.
2. Podkomitet przyjmuje decyzje w drodze konsensusu. Podkomitet określa własny regulamin. Zbiera się na wniosek którejkolwiek ze Stron, w Unii Europejskiej lub na Ukrainie, w terminie, w miejscu oraz w sposób ustalony wspólnie przez Strony (co obejmuje również możliwość spotkania w drodze wideokonferencji), lecz nie później niż 90 dni od przedstawienia wniosku.
3. Podkomitet dba również o prawidłowe stosowanie niniejszej podsekcji i może rozpatrywać wszelkie sprawy związane z jej wdrożeniem i wykonaniem. Odpowiada on przede wszystkim za:
a) zmianę załącznika XXII-A część A do niniejszego Układu w zakresie odniesień do przepisów prawa obowiązujących na terytorium Stron,
b) zmianę załącznika XXII-A część B do niniejszego Układu w odniesieniu do elementów dotyczących rejestracji i kontroli oznaczeń geograficznych;
c) zmianę załącznika XXII-B do niniejszego Układu w odniesieniu do kryteriów, które należy uwzględnić w procedurze sprzeciwu;
d) zmianę załączników XXII-C i XXII-D do niniejszego Układu w odniesieniu do oznaczeń geograficznych;
e) wymianę informacji na temat zmian w polityce i przepisach w zakresie oznaczeń geograficznych oraz wszelkich innych kwestii będących przedmiotem wspólnego zainteresowania w tym obszarze;
f) wymianę informacji na temat oznaczeń geograficznych w celu rozpatrzenia kwestii ich ochrony zgodnie z niniejszym Układem.
Podsekcja 4 Wzory
Artykuł 212 Definicja Do celów niniejszego Układu:
a) „wzór” oznacza całkowity lub częściowy wygląd produktu, wynikający w szczególności z elementów linii, konturów, kolorystyki, kształtu, tekstury lub materiałów samego produktu lub jego ornamentacji;
b) „produkt” oznacza każdy przedmiot przemysłowy lub rękodzielniczy, włączając w to między innymi części przeznaczone do stworzenia produktu złożonego, opakowanie, wygląd zewnętrzny, symbole graficzne oraz kroje pisma typograficznego, jednakże z wyłączeniem programów komputerowych;
c) „produkt złożony” oznacza produkt, który składa się z wielu części, które mogą być zastępowane, umożliwiając rozłożenie i ponowne złożenie tego produktu.
Artykuł 213 Wymogi ochrony
1. Strona UE i Ukraina zapewniają ochronę niezależnie stworzonych wzorów, które są nowe i mają indywidualny charakter.
2. Wzór naniesiony na produkt lub zawarty w produkcie, który stanowi część składową produktu złożonego, jest uważany za nowy i posiada indywidualny charakter jedynie:
a) jeżeli dana część składowa włączona do produktu złożonego pozostaje widoczna podczas zwykłego używania tego produktu; oraz
b) w stopniu, w jakim te widoczne cechy danej części składowej spełniają swoje wymogi co do nowości i indywidualnego charakteru.
3. Wzór uważa się za nowy, jeśli identyczny wzór nie został udostępniony publicznie:
a) w przypadku niezarejestrowanego wzoru, przed datą pierwszego publicznego udostępnienia wzoru, o którego ochronę się wnosi;
b) w przypadku zarejestrowanego wzoru, przed datą złożenia wniosku o rejestrację wzoru, o którego ochronę się wnosi, lub, jeśli wystąpiono o pierwszeństwo, przed datą pierwszeństwa.
Wzory uważa się za identyczne, jeżeli ich cechy różnią się jedynie nieistotnymi szczegółami.
4. Wzór jest uznany za posiadający indywidualny charakter, jeśli całościowe wrażenie, jakie wywołuje na poinformowanym użytkowniku, różni się od wrażenia, jakie wywiera na tym użytkowniku inny wzór, który został udostępniony publicznie:
a) w przypadku niezarejestrowanego wzoru, przed datą pierwszego publicznego udostępnienia wzoru, o którego ochronę się wnosi;
b) w przypadku zarejestrowanego wzoru, przed datą złożenia wniosku o rejestrację wzoru, o którego ochronę się wnosi, lub, jeśli wystąpiono o pierwszeństwo, przed datą pierwszeństwa.
Przy ocenie indywidualnego charakteru bierze się pod uwagę stopień swobody autora przy opracowywaniu wzoru.
5. Ochrona jest zapewniana w drodze rejestracji i przyznaje wyłączne prawa posiadaczom wzorów zgodnie z przepisami niniejszego artykułu. Te same prawa wyłączne wiążą się ze wzorami niezarejestrowanymi udostępnionymi publicznie, lecz wyłącznie wówczas, gdy zakwestionowane użycie jest rezultatem powielenia wzoru chronionego.
6. Wzór uznaje się za udostępniony publicznie, jeżeli został opublikowany po zarejestrowaniu lub w inny sposób, lub wystawiony, wykorzystany w handlu lub w inny sposób ujawniony, przed datą złożenia wniosku o rejestrację, lub – jeśli wystąpiono o pierwszeństwo – przed datą pierwszeństwa, z wyjątkiem przypadków, gdy wydarzenia te nie mogły stać się dostatecznie znane w ramach zwykłej działalności środowiskom wyspecjalizowanym w danej branży, działającym na terytorium, na którym złożono wniosek o objęcie ochroną. W przypadku ochrony wzoru niezarejestrowanego wzór uznaje się za publicznie udostępniony, jeżeli został w taki sposób opublikowany, wystawiony, wykorzystany w handlu lub w inny sposób ujawniony, że wydarzenia te nie mogły stać się dostatecznie znane w ramach zwykłej działalności środowiskom wyspecjalizowanym w danej branży, działającym na terytorium, na którym złożono wniosek o objęcie ochroną.
Wzoru nie uważa się za udostępniony publicznie, jeśli został on ujawniony jedynie osobie trzeciej pod wyraźnym lub dorozumianym warunkiem zachowania poufności.
7. Ujawnienie nie jest brane pod uwagę do celów stosowania ust. 3 i 4, jeżeli wzór, dla którego wystąpiono o ochronę na mocy prawa do zarejestrowanego wzoru, został udostępniony publicznie:
a) przez autora, jego następcę prawnego lub osobę trzecią w wyniku dostarczonej informacji lub działania podjętego przez autora lub jego następcę prawnego;
oraz
b) w okresie dwunastu miesięcy poprzedzającym datę dokonania zgłoszenia lub, jeśli wystąpiono o zastrzeżenie pierwszeństwa, przed datą pierwszeństwa.
8. Ustęp 7 stosuje się również, jeżeli wzór został udostępniony publicznie w wyniku nadużycia popełnionego wobec autora lub jego następcy prawnego.
Artykuł 214 Okres ochrony
1. Następujący po rejestracji i dostępny na terytorium Strony UE i Ukrainy okres ochrony wynosi przynajmniej pięć lat. Podmiot prawa autorskiego może przedłużyć okres ochrony na jeden lub więcej okresów pięcioletnich, łącznie do 25 lat od daty złożenia wniosku.
2. Okres ochrony przyznanej na terytorium Strony UE i Ukrainy w odniesieniu do wzorów niezarejestrowanych wynosi co najmniej trzy lata od dnia, w którym wzór został udostępniony publicznie na terytorium jednej ze Stron.
Artykuł 215
Nieważność lub odmowa rejestracji
1. Strona UE i Ukraina mogą postanowić o odmowie rejestracji wzoru lub stwierdzeniu jej nieważności po rejestracji ze względów merytorycznych wyłącznie w następujących przypadkach:
a) wzór nie odpowiada definicji zawartej w art. 212 lit. a) niniejszego Układu;
b) wzór nie spełnia wymogów określonych w art. 213 i art. 217 (ust. 3, 4 i 5) niniejszego Układu;
c) na mocy decyzji sądu uprawnionemu nie przysługuje prawo do wzoru;
d) wzór koliduje z wcześniejszym wzorem, który został publicznie udostępniony po dacie złożenia wniosku lub, jeżeli wystąpiono o pierwszeństwo, po dacie pierwszeństwa wzoru, i który chroniony jest od daty wcześniejszej niż wyżej wymieniona data poprzez zarejestrowany wzór lub poprzez złożenie wniosku o taki wzór;
e) w późniejszym wzorze użyte zostało oznaczenie odróżniające, a prawo zainteresowanej Strony, któremu podlega to oznaczenie, upoważnia właściciela prawa do tego znaku do zakazywania takiego używania;
f) wzór stanowi nieuprawnione użycie dzieła chronionego przez prawo autorskie zainteresowanej Strony;
g) wzór stanowi niewłaściwe zastosowanie jednego z przedmiotów wymienionych w art. 6 ter konwencji paryskiej lub odznak, godeł i herbów innych niż wymienione we wspomnianym art. 6 ter i które są przedmiotem szczególnego interesu publicznego na terytorium danej Strony.
Niniejszy ustęp nie stanowi uszczerbku dla prawa Stron do ustanawiania formalnych wymogów w odniesieniu do zgłoszeń wzorów.
2. Strona może wskazać, jako alternatywę dla stwierdzenia nieważności, że używanie wzoru, który może zostać uznany za nieważny na podstawie powodów określonych w ust. 1, może być ograniczone.
Artykuł 216 Przyznane prawa
Właściciel chronionego wzoru posiada przynajmniej wyłączne prawo do jego wykorzystania oraz zakazywania wykorzystywania tego wzoru stronom trzecim, które nie posiadają jego zgody, w szczególności w celu wytwarzania, oferowania, wprowadzania na rynek, przywozu, wywozu lub używania produktu, w którym zawarty jest ten wzór lub na który jest on naniesiony, lub składowania tego produktu we wspomnianych wyżej celach.
Artykuł 217 Wyjątki
1. Prawa przyznane w ramach prawa do wzoru z chwilą rejestracji nie są wykonywane w odniesieniu do:
a) działań podejmowanych w celach prywatnych i niehandlowych;
b) działań podejmowanych w celach doświadczalnych;
c) działań powielania w celach cytowania lub nauczania, pod warunkiem że działania te są zgodne z praktyką uczciwego handlu i nadmiernie nie utrudniają zwykłego używania wzoru i że wskazano źródło.
2. Ponadto prawa przyznane w ramach prawa do wzoru z chwilą rejestracji nie są wykonywane w odniesieniu do:
a) sprzętu w środkach komunikacji morskiej i powietrznej zarejestrowanych w innym państwie, kiedy czasowo znajdują się one na terytorium zainteresowanej Strony;
b) przywozu do zainteresowanej Strony części zamiennych i akcesoriów w celu przeprowadzenia napraw takich środków komunikacji;
c) wykonania napraw w takich środkach komunikacji.
3. Prawo do wzoru nie obejmuje cech wyglądu produktu wynikających wyłącznie z jego funkcji technicznej.
4. Prawo do wzoru nie obejmuje cech wyglądu produktu, które muszą być koniecznie odtworzone w dokładnej formie i wymiarach, aby produkt, w który włączono wzór lub na którym jest on naniesiony, mógł zostać mechanicznie złożony lub połączony z innym produktem lub mógł zostać umieszczony w nim, na nim lub dookoła niego, tak aby oba produkty mogły spełniać swoje funkcje.
5. Prawo do wzoru nie obejmuje wzoru sprzecznego z porządkiem publicznym lub przyjętymi dobrymi obyczajami.
Artykuł 218
Związek z prawem autorskim
Wzór chroniony prawem do wzoru, zarejestrowany na terytorium Strony zgodnie z niniejszą podsekcją, korzysta również z ochrony na mocy prawa autorskiego tej Strony od dnia stworzenia wzoru lub jego utrwalenia w dowolnej formie. Zakres i warunki, zgodnie z którymi tego rodzaju ochrona jest przyznawana, łącznie z wymaganym stopniem indywidualnego charakteru, są ustalane przez każdą ze Stron.
Podsekcja 5 Patenty
Artykuł 219
Patenty i zdrowie publiczne
1. Strony uznają znaczenie Deklaracji w sprawie porozumienia TRIPS i zdrowia publicznego, przyjętej przez konferencję ministerialną WTO w dniu 14 listopada
1. Strony uznają znaczenie Deklaracji w sprawie porozumienia TRIPS i zdrowia publicznego, przyjętej przez konferencję ministerialną WTO w dniu 14 listopada