Juniorat

Okres junioratu rozpoczyna się z chwilą złożenia przez nowicjuszki pierw-szych ślubów zakonnych. Podczas składania pierwszej profesji w Zgromadze-niu Sióstr Świętej Marii Magdaleny od Pokuty według przyjętej formuły ślub-nej nowicjuszki wyrażają swoje posłuszeństwo wezwaniu Pana, wolę szerze-nia chwały Bożej i pragnienie pójścia za Chrystusem drogą rad ewangelicz-nych, by prowadzić życie pokutne. W zachowaniu tego, co ślubują, proszą o wstawiennictwo Matki Najświętszej Niepokalanej oraz patronów Zgroma-dzenia247. Profesja zakonna jest „szczególnym przymierzem” (RD 2), jakie proponuje Bóg i jakie akceptują profeski. Zostaje ono uroczyście potwierdzo-ne przez Kościół. W profesji spotyka się wola Boga i wola człowieka248. Śluby czasowe u sióstr magdalenek od pokuty trwają pięć lat. Pierwszą profesję

246 Konstytucje Zgromadzenia…, art. 186.

247 Pełna formuła składania profesji czasowej i wieczystej brzmi: „Ja, siostra N.N., po-słuszna wezwaniu Pana, mając na uwadze niezłomną wolę szerzenia chwały Bożej, pragnę iść za Chrystusem drogą rad ewangelicznych, by prowadzić życie pokutne. Dlatego w ręce twoje, Przełożona Generalna, Matko N.N. (delegatko Przełożonej Generalnej, Siostro N.N.) na jeden rok (na dwa lata, na trzy lata, na całe życie) składam Bogu Wszechmogącemu moje śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa według Reguły świętego Augustyna i Konstytucji

Zgromadzenia Sióstr Świętej Marii Magdaleny od Pokuty. Całym sercem oddaję się Kościołowi

i temuż Zgromadzeniu, które obieram za moją rodzinę, abym za wstawiennictwem i pod opieką Matki Najświętszej Niepokalanej oraz za przykładem świętej Marii Magdaleny mogła osiągnąć doskonałą miłość w służbie Bogu i Kościołowi”, w: Konstytucje Zgromadzenia…, art. 190.

143 składa się zawsze na jeden rok. Następnie odnawia się ją po roku albo po dwóch czy trzech latach w zależności od tego, na jaki czas była złożona lub co zdecydowała przełożona generalna w porozumieniu z profeską. Czas i pro-gram kształcenia określa prawo własne instytutu opierające się na ogólnym zapisie prawnym przy uwzględnieniu potrzeb Kościoła oraz uwarunkowań społeczno-kulturowych, a także z zachowaniem celu i posłannictwa instytutu (por. KPK, kan. 659, § 2). Okres profesji czasowej nie powinien przekroczyć dziewięciu lat. Pierwszej profesji zakonnej towarzyszy wola złożenia profesji wieczystej, do czego też przygotowuje okres junioratu. Jeśli jednak po odpo-wiednim rozeznaniu osoba uzna, że nie jest powołana do życia zakonnego, po wygaśnięciu ślubów może swobodnie opuścić instytut. Cele formacji junio-rackiej koncentrują się na pogłębianiu życia z Chrystusem i zrozumieniu mi-sji Zgromadzenia. Jego istotę ukazuje adhortacja Vita consecrata, wyjaśnia-jąc doniosłość formacji w ujęciu ogólnym. Zgodnie z tym dokumentem forma-cja jest procesem nawracania się ku Słowu Bożemu z jednoczesnym szuka-niem Bożych znaków w świecie. Nadto Vita consecrata stwierdza, że dzięki formacji osoba konsekrowana może „widzieć” oczyma wiary Boga w świecie, który nie dostrzega Jego obecności, i przez świadectwo swego charyzmatu czynić tę obecność niejako „odczuwalną” (por. VC 68). Dlatego też w zgroma-dzeniu magdalenek od pokuty czas formacji juniorackiej nakierowany jest na pogłębienie więzi z Bogiem przez modlitwę wynagradzającą właściwą duchowi pokutnemu tej wspólnoty zakonnej oraz na świadczenie o Bożej miłości w konkretnych działaniach apostolskich.

Rozpoczynając kolejny etap życia zakonnego, juniorystki korzystają z owo-ców poprzednich lat formacji. Dzięki temu mogą one wzrastać w sferze natu-ralnej i duchowej oraz praktykować to, do czego się zobowiązały poprzez zło-żone śluby. W Zgromadzeniu oddanym dziełom apostolskim przejście do czynnego stylu życia, bardziej absorbującego i otwartego, może wywołać „dez-orientację i oschłość”. Aby zapobiec takim zjawiskom, należy w pracy forma-cyjnej odwoływać się do źródła powołania, jakim jest dar Boży (por. PI 59). Świadomość tego daru oraz znajomość potencjału własnego człowieczeństwa pomaga juniorystkom skutecznie podejmować zadania apostolskie wyznaczo-ne im przez przełożoną gewyznaczo-neralną Zgromadzenia. W tym celu zostają posławyznaczo-ne

144

do różnych domów zakonnych magdalenek od pokuty. Wspólnota staje się dla nich miejscem dalszej formacji, nauki i pracy apostolskiej. Nad przebie-giem formacji juniorystek podobnie jak w poprzednich etapach bezpośrednio czuwa przełożona generalna. To ona wyznacza mistrzynię junioratu, która w porozumieniu z nią odpowiada za ich rozwój oraz pogłębienie i uzupełnie-nie wiedzy otrzymanej w nowicjacie. Do zadań mistrzyni należy towarzysze-nie juniorystkom na drodze rozwoju powołania zakonnego, znajomość przy-dzielonych im obowiązków, organizowanie spotkań formacyjnych przynaj-mniej raz w miesiącu oraz urlopu wypoczynkowego, zapewnienie kierownic-twa duchowego dla każdej z sióstr. Wszystkie swoje obowiązki mistrzyni wypełnia zgodnie z dyrektorium formacji Zgromadzenia oraz zaleceniami przełożonej generalnej. Sama też powinna poszerzać wiedzę na temat forma-cji, odwołując się do dokumentów Kościoła.

W programie formacji intelektualnej nie powinno zabraknąć wykładów z zakresu teologii biblijnej, dogmatycznej, pastoralnej oraz duchowości. Nie-odzowne jest studiowanie doktryny życia konsekrowanego i charyzmatu instytutu. W sposób dostosowany do możliwości juniorystek należy zapewnić im również podstawową formację filozoficzną, która pomaga w poznaniu Boga i ukształtowaniu chrześcijańskiej wizji świata oraz ukazuje harmonijny współudział wiedzy rozumnej i wiary w poszukiwaniu jedynej prawdy. Posia-dając takie podstawy, unika się dwóch skrajnych postaw: „krytycznego racjo-nalizmu z jednej strony, a pietyzmu i fundamentalizmu z drugiej” (por. PI 61).

Ten etap formacji w junioracie wprowadza siostry na drogę osobistej odpo-wiedzialności za wzrost duchowy i realizację ślubowanych rad ewangelicz-nych. W procesie formacyjnym należy więc stosować środki służące odnawia-niu i umacniaodnawia-niu więzi z Chrystusem, tak aby w życiu osoby konsekrowanej, powołanej do określonej wspólnoty zakonnej, stał się On „jedynym sensem istnienia” (VC 95). Do środków tych należy modlitwa osobista i wspólnotowa, zwłaszcza liturgia godzin, a także życie sakramentalne, czyli codzienne uczestnictwo w Eucharystii, życie w świetle słowa Bożego oraz systematyczne przystępowanie do sakramentu pokuty i pojednania.

145 Ważnym elementem programu formacji jest nieustanna troska o zachowa-nie i pogłębiazachowa-nie rozumienia charyzmatu przez juniorystki. Charyzmat przed-stawia się jako szczególny dar Ducha Świętego, a w zgromadzeniu magdale-nek od pokuty wiąże się go z misterium paschalnym Chrystusa. Ukierunko-wanie powołania każdej z sióstr magdalenek od pokuty powinno przebiegać na wzór św. Marii Magdaleny, odznaczającej się duchem miłości, pokuty wynagradzającej oraz apostolstwa249. Kolejnym elementem formacji juniorac-kiej jest doskonalenie umiejętności łączenia życia kontemplacyjnego z działa-niem oraz rozwijanie cnót właściwych Zgromadzeniu: miłości Boga i bliźnie-go, pokory i prostoty, zapału apostolskiego w nawracaniu grzeszników na drogę Bożych przykazań250.

Juniorystki uczą się uwalniania od tego wszystkiego, co może przeszka-dzać w realizacji zobowiązań wynikających ze złożonych ślubów. Podejmując różne działania właściwe misji Zgromadzenia, dokonują wyborów w wolności i prostocie serca. W wykonywanych obowiązkach nie pozostają bierne, lecz podejmują własne inicjatywy. Kształtują w sobie postawę poświęcenia oraz rezygnacji z siebie dla dobra bliźnich. Tym samym w miejscach, gdzie posłu-gują, nie przez zewnętrzne dzieła, a bardziej przez świadectwo życia oddane-go Chrystusowi uobecniają Go w świecie.

Na pół roku przed zakończeniem junioratu siostra decydująca się na złoże-nie profesji wieczystej kieruje do przełożonej generalnej pisemną prośbę. Do złożenia ślubów wieczystych dopuszcza ją przełożona generalna ze swoją radą. Kandydatka do złożenia profesji wieczystej musi odznaczać się odpo-wiednią dojrzałością religijną i uczuciową. Powinna uważać swoje powołanie za dar Boży oraz dobrze rozumieć, czym jest konsekracja osoby w znaczeniu całkowitego daru z siebie. Powinna też wykazywać odpowiednie uzdolnienia do podejmowania zadań właściwych Zgromadzeniu. Profeskę wieczystą na stałe włącza się do wspólnoty magdaleńskiej. Następnie rozpoczyna się pro-ces jej formacji ciągłej.

249 Dyrektorium formacji…, p. 58.

146