W „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Bełżyce”
opracowanym w 1999 r. przez Zakład Zagospodarowania Przestrzennego i Urbanistyki w Lublinie, Instytutu Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej w Warszawie uznano, że dominującym czynnikiem rozwoju Bełżyc jest funkcjonalny związek miasta z Lublinem w ramach Lubelskiego Zespołu Miejskiego. Bełżycom wyznaczono w aglomeracji lubelskiej rolę jednego z 6 głównych ośrodków satelitarnych Lublina, tworzących z nim współzależny układ osadniczy. Oznacza to szansę uzyskania w 2015 r. liczby nawet 25 tys.
mieszkańców.
Za cel generalny strategii rozwoju Bełżyc uznano aktywne włączenie miasta i gminy w strukturę aglomeracji lubelskiej jako jednego z jej obszarów węzłowych. Aby ten cel osiągnąć niezbędne jest jednak:
- usprawnienie powiązań komunikacyjnych Bełżyc z Lublinem i innymi ośrodkami (rozbudowa połączeń drogowych Bełżyc z Lublinem, budowa szlaku drogowego z Lublina do Ostrowa Świętokrzyskiego i Kielc przez Bełżyce z przeprawą mostową na Wiśle w Kamieniu - Solcu; budowa linii kolejowej łączącą aglomerację lubelską z Niedrzwicy z układem kolejowym w rejonie Ostrowca Sw., ze stacją PKP w Bełżycach),
- zwiększenie atrakcyjności Bełżyc jako miejsca lokalizacji funkcji miastotwórczych i odpowiedniej jakości życia (m.in. przygotowanie urbanistyczne miasta i pozostałej części gminy do rozwoju gospodarki rynkowej, w tym korzystną ofertę terenów; rewaloryzację istniejącego centrum miasta, określenie miejsca dla nowego centrum miasta i centrum przydworcowego itd.).
W strategii uznano, że atutem rozwojowym Bełżyc jest położenie miasta wobec innych ośrodków miejskich poza planowaną aglomeracją lubelską. Bełżyce wraz z Poniatową i Opolem Lub. tworzą zauważalne pasmo zurbanizowane, które w przypadku indywidualnego pobudzenia rozwoju tych ośrodków może dać każdemu z nich, a szczególnie Bełżycom, dodatkowe efekty wzrostu.
Wolne lokale użytkowe
Gmina Bełżyce posiada następujące wolne tereny przeznaczone i przygotowane pod działalność gospodarczą:
Bełżyce ul. Przemysłowa 40
• nr ewidencyjny działki-451
• łączna powierzchnia działki - 0,2975 ha
• proponowane wykorzystanie terenu - przemysł, usługi, handel
• uzbrojenie terenu: sieć wodociągowa, kanalizacja, elektryczna i telefoniczna
• dostępność komunikacji - bardzo dobra
• właściciel nieruchomości - Gmina Bełżyce
• forma i termin zbycia nieruchomości - w zależności od zainteresowania inwestorów
• tytuł własności uregulowany jest w księdze wieczystej nr 34136 przez Sąd Rejonowy w Opolu Lubelskim
• cena wywoławcza ww. nieruchomości wraz z budynkiem wynosi - 97.810,00 PLN.
Budynek administracyjny
• powierzchnia zabudowy - 197,5 ma
• powierzchnia użytkowa - 130,9 m2
• kubatura - 630,0 nvH
Budynek magazynowo-garażowy
• powierzchnia zabudowy - 252,75 m2
• powierzchnia użytkowa - 225,0 m2
• kubatura - 785,0 m:1
Bełżyce - centrum przy ul. Lubelskiej
• nr ewidencyjny działki - 432/5
• łączna powierzchnia działki - 0,1194 ha
• proponowane wykorzystanie terenu - przemysł, usługi, handel
• uzbrojenie terenu: sieć wodociągowa, kanalizacja, elektryczna i telefoniczna
• dostępność komunikacji - bardzo dobra
• właściciel nieruchomości - Gmina Bełżyce
• forma i termin zbycia nieruchomości - w zależności od zainteresowania inwestorów
• tytuł własności uregulowany jest w księdze wieczystej nr 19518 przez Sąd Rejonowy w Opolu Lubelskim
• cena wywoławcza ww. nieruchomości wraz z budynkiem wynosi - 76.495,00 PLN Bełżyce - działka niezabudowana przeznaczona do sprzedaży
• nr ewidencyjny działki - 1357
• łączna powierzchnia działki - 0,5105 ha
• proponowane wykorzystanie terenu - przemysł, usługi, handel
• uzbrojenie terenu: sieć wodociągowa, kanalizacja, elektryczna i telefoniczna
• dostępność komunikacji - bardzo dobra
• właściciel nieruchomości - Gmina Bełżyce
• forma i termin zbycia nieruchomości - w zależności od zainteresowania inwestorów
• tytuł własności uregulowany jest w księdze wieczystej nr 30993 przez Sąd Rejonowy w Opolu Lubelskim
• cena wywoławcza ww. nieruchomości wraz z budynkiem wynosi - 1.276,00 PLN Kolonia Skrzyniec (była baza SKR)
• nr ewidencyjny działki - 70/4
• łączna powierzchnia działki - 1,50 ha
• proponowane wykorzystanie terenu - przemysł, usługi, handel
• uzbrojenie terenu: sieć wodociągowa, kanalizacja, elektryczna i telefoniczna
• dostępność komunikacji - bardzo dobra
• właściciel nieruchomości - Gmina Bełżyce
• forma i termin zbycia nieruchomości - w zależności od zainteresowania inwestorów
• tytuł własności uregulowany jest w księdze wieczystej nr 45470 przez Sąd Rejonowy w Opolu Lubelskim
• cena wywoławcza ww. nieruchomości wraz z budynkiem wynosi - 28.560,00 PLN Wiata na sprzęt rolniczy:
- powierzchnia użytkowa - 300,0 m2 Budynek chlewni:
- powierzchnia użytkowa - 270 m2 Jaroszewice - Bełżyce
• nr ewidencyjny działki - 869
• łączna powierzchnia działki - 0,09 ha
• proponowane wykorzystanie terenu - przemysł, usługi, handel
• uzbrojenie terenu: sieć wodociągowa, kanalizacja, elektryczna i telefoniczna
• dostępność komunikacji - bardzo dobra
• właściciel nieruchomości - Gmina Bełżyce
• forma i termin zbycia nieruchomości - w zależności od zainteresowania inwestorów
• tytuł własności uregulowany jest w księdze wieczystej nr 45 952 przez Sąd Rejonowy w Opolu Lubelskim
• cena wywoławcza ww. nieruchomości wraz z budynkiem wynosi - 19.949 PLN.
Ulice w Bełżycach
Zmiany nazw ulic w Bełżycach po II wojnie światowej nie były czymś powszechnym. Miasto ominęła radosna twórczość lat stalinowskich (zmieniono tylko nazwę ul. Dworskiej na ul. 1-go Maja), a po latach PRL, pozostała do zmiany tylko jedna nazwa XX-lecia PRL - dawniej ul. Zapłocie, obecnie ul. ks. bpa T. Wilczyńskiego. Wcześniej zmieniły swe nazwy ul. Kasztanowa - na ul. dr Władysława Orażewicza, ul. Południowa na ul. 1000-lecia, ul. Zatylna na Jakuba Nachmana, ul. Krakowska na ul. Urzędowską, ul. Piebendawska na ul Cmentarną.
Oświata
Szkolnictwo w Bełżycach ma historię sięgającą lokacji miasta. Wiązała się ona z reguły z erekcją parafii, a powstaniu parafii z kolei towarzyszyło utworzenie szkoły parafialnej. Pierwsze wiadomości w źródłach o szkole parafialnej w Bełżycach pochodzą z 1430 roku. W 1452 wzmiankowana była szkoła parafialna wyżej zorganizowana.
W XVI wieku powstała w Bełżycach szkoła żydowska, której najwybitniejszym przedstawicielem był słynny talmudysta i lekarz Jakub Nachman, zwany też Jakubem z Bełżyc.
Kiedy Bełżyce stały się miastem różnowierców sprowadziła się tu z Lublina w 1567 roku szkoła ariańska. Oprócz niej rozpoczęła działalność szkoła kalwińska przekształcona na pocz. XVII w. w słynne
„gimnazjum bełżyckie”.
Po zwróceniu kościoła katolikom wznowiła działalność także bełżycka szkoła parafialna (II połowa XVII wieku). W sumie więc w połowie XVII wieku w Bełżycach funkcjonowały aż 4 szkoły.
W 1788 r. ówczesny właściciel Bełżyc Stanisław Kossowski, otworzył w mieście szkołę publiczną, zwaną w systemie KEN szkołą elementarną. Ksiądz Wincenty Traffler - rektor szkół lubelskich w styczniu 1789 r. pisał w swym raporcie z wizyty w Bełżycach: „W Bełzycach, powiat urzędowski, województwo lubelskie, szkoła została otwarta i wprowadzono w niej nowy elementarz”.
Po III rozbiorze Polski i zagarnięciu Lubelszczyzny przez zaborcę austriackiego szkolnictwo zorganizowane przez KEN upadło. W mieście powstała prywatna szkoła elementarna, licząca w roku szkolnym 1808/1809 tylko 30 uczniów. Szkoła utrzymywała się ze składek rodziców i funkcjonowała do upadku Księstwa Warszawskiego (1813 r.). Przez kilka następnych lat w Bełżycach nie było polskiej placówki oświatowej, działała za to szkoła żydowska. Brak szkoły w mieście irytował władze Królestwa
Polskiego. W 1819 r. komisarz obwodu lubelskiego wystosował apel do proboszcza bełżyckiego, by korzystając ze swojego autorytetu nakłonił parafian do dobrowolnego zorganizowania się w Towarzystwo Szkolne i założenia szkoły. Jednocześnie komisarz zwrócił się do sędziwego już dziedzica miasta Stanisława Kossowskiego o deklarację udziału w utrzymaniu tej szkoły. Utworzeniem placówki bełżyckiej miał się zająć Erazm Sokołowski, rektor szkoły w Opolu, organizator szkół w obwodzie lubelskim. Władze Królestwa Polskiego nie ukrywały, że chcą w ten sposób stworzyć możliwość kształcenia dzieci mieszczan z prywatnego miasta Kossowskiego. Inicjatywa władz nie przyniosła jednak efektu - proboszcz i dziedzic nie zaangażowali się w organizację szkoły, a i mieszczanie bronili się przed nią tłumacząc, że ich ciężka sytuacja materialna po wojnach napoleońskich nie pozwala na jeszcze jeden wydatek.
Władze Królestwa nie ustępowały i doprowadziły w końcu do powstania bełżyckiej szkoły elementarnej.
22 lutego 1835 r. Franciszek Bialski mianowany tymczasowym zastępcą nauczyciela, zgłosił się do burmistrza Bełżyc Dwertnickiego po przydział lokalu dla szkoły. Burmistrz odmówił, nie chciał też szkoły nowy właściciel Bełżyc F. Brzeziński stwierdzając “wam nauki nie trzeba". Nie pomagał też wyznaczony na kuratora szkoły Karol Zarański - dziedzic Matczyna.
Ostatecznie szkołę uruchomiono we wrześniu 1835 roku “z wielką trudnością, za pomocą jedynie samych mieszkańców", choć ich ubóstwo po zniszczeniach wojennych było ogromne.
Do dozoru szkolnego wybrano mieszczan Gabriela Niewierskiego i Jana Pauli. Kłopoty z uzyskaniem lokalu rozwiązał proboszcz Baltazar Koryciński oddając szkole połowę domu zwanego szpitalikiem. Z kolei właściciel miasta zadeklarował mieszkanie dla nauczyciela i drewno na opał.
Szkoła polska w Bełżycach funkcjonowała do czasu Powstania Styczniowego. Jednym z negatywnych jego skutków była całkowita likwidacja przez carat szkolnictwa polskiego. W osadzie powstała elementarna szkoła rosyjska, utrzymywana przez rząd rosyjski.
Przetrwała ona aż do wybuchu I wojny światowej, generalnie bojkotowana przez polskie rodziny. Cały czas funkcjonowała szkoła żydowska - cheder.
Jednym z efektów Rewolucji 1905-1907 roku była zgoda władz carskich na utworzenie w Bełżycach przez Macierz Szkolną jednoklasowej szkoły z jęz. rosyjskim jako wykładowym, ale też z nauką jęz.
polskiego w wymiarze 1 godz. tygodniowo.
Po ucieczce Rosjan w 1915 r. nowi okupanci - Austriacy zezwolili na odrodzenie polskiego szkolnictwa.
Mieszkańcy Bełżyc wykorzystali tę szansę i już w roku szkolnym 1916/17 zorganizowano w osadzie 4-klasową szkołę podstawową kierowaną przez Jadwigę Łysakowską. Uczęszczało do niej 227 uczniów.
Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku powstała w Bełżycach 5-klasowa szkoła powszechna, która w roku szkolnym 1919/20 miała 199 uczniów. Opiekę nad nią roztaczał znany lekarz i społecznik dr Szymon Klarner oraz bełżyccy proboszczowie ks. Władysław Wiśniowiecki i ks. Stanisław Siennicki. Szkoła ta funkcjonowała przez cały okres międzywojenny (jej tradycje kontynuuje dziś Zespół Szkół nr 1 w Bełżycach).
Lata międzywojenne były też okresem żywiołowego rozwoju szkolnictwa powszechnego w gminie Bełżyce. Potwierdzenie tego faktu znajdujemy w dziejach prezentowanych poniżej szkół wiejskich. Do
czerwca 1939 r. funkcjonowało w Bełżycach także szkolnictwo żydowskie (religijne), zlikwidowane przez hitlerowców.