Konwergencja mediów

Rozdział 2. Media masowe oraz spersonalizowane i teorie komunikowania

2.3 Konwergencja mediów

Konwergencja mediów to zjawisko obejmujące wzajemne przenikanie technik

komputerowych i informacyjnych, firm technologicznych, sieci telekomunikacyjnych i dostawców treści, gazet, czasopism i muzyki, radia i telewizji, filmów i gier komputerowych.

Konwergencja mediów łączy "trzy c", określane w języku angielskim, jako “three Cs”—

computing, communications and content.

Konwergencja następuje na dwóch głównych poziomach:

1. Technologii(hardware i software)- forma treści została przekształcona w standardy cyfrowe

umożliwiające różne drogi jej dostarczania np. poprzez sieci szerokopasmowe lub

bezprzewodowe w celu odbioru na dowolnych urządzeniach cyfrowych. Wspólną podstawą konwergencji jest przekaz cyfrowy. Dzięki przemianie w formie digitalizacji przekazu analogowego na cyfrowy, różne urządzenia mogą się ze sobą komunikować, wymieniać te same usługi i dostarczać tych samych treści swoim odbiorcom.

2. Branży i modeli biznesowych-firmy z całym swoim spektrum działalności od mediów do telekomunikacji czy technologii połączyły się lub uformowały sojusze strategiczne w celu opracowania nowych modeli biznesowych, które mogą skorzystać ze wzrostu oczekiwań konsumpcyjnych dla treści "na żądanie".

Badacz nowych mediów Henry Jenkins[2007,s.256] podaje następującą definicję konwergencji (ang. covergence): „termin określający technologiczne, przemysłowe, kulturowe i społeczne zmiany sposobów cyrkulacji mediów w obrębie naszej kultury...jest to przepływ treści pomiędzy różnymi platformami medialnymi, poszukiwanie nowych struktur finansowania mediów oraz zachowania migracyjne publiczności medialnej, przemieszczającej się praktycznie dowolnie w poszukiwaniu pożądanej przez siebie rozrywki”.

Jenkins twierdzi, że nie należy już używać pojęcia „interaktywne technologie medialne”, lecz mówić o „kulturze uczestnictwa” , w której konsument staje się coraz bardziej widoczny definiuje potrzeby a także ofertę nowych mediów[Jenkins,2007,przedmowa ].Kultura uczestnictwa oznacza, że zarówno nadawca jak i odbiorca przekazu są uczestnikami rynku multimediów i wchodzą ze sobą w interakcje, pełniąc różnorakie role. Jenkins wymienia podstawowe umiejętności uczestników „kultury konwergencji” [Jenkins,2007,s.172]:

Ø zdolność do łączenia swojej wiedzy z wiedzą innych we wspólnym poszukiwaniu lub tworzeniu przekazu

Ø umiejętność łączenia fragmentów informacji w całość

Ø umiejętność wymiany spostrzeżeń, różnych systemów wartości i zwyczajów kulturowych

Ø zdolność do interpretacji różnych treści multimedialnych według własnych zasad kulturowych

Ø zdolność do włączania swoich dzieł do wymiany w sieci Ø aktywne uczestnictwo i odgrywanie ról w wirtualnym świecie Ø spontaniczne budowanie grup zadaniowych w sieci.

Autor uważa, że konwergencja to głównie zmiana kulturowa zachęcająca konsumentów do poszukiwania treści na różnych platformach i łączenia ich w nowe formy przy użyciu wybranych technologii. Konwergencja nie zachodzi wyłącznie na płaszczyźnie technologii

lecz w umysłach konsumentów, wchodzących w interakcje społeczne z innymi konsumentami i nadawcami medialnymi , co można podsumować zdaniem autora: „witajcie w kulturze konwergencji, gdzie przecinają się drogi starych i nowych mediów, gdzie zderzają się media fanowskie i korporacyjne, gdzie władza producenta mediów i władza konsumenta mediów wchodzą w nieprzewidywalne interakcje”[Jenkins,2007, s.8 i 9].

Obecne przemiany zmierzają w kierunku konwergencji treści przy jednoczesnej dywergencji, czyli zróżnicowaniu technologii. Ilość stosowanych przez odbiorców urządzeń końcowych zwiększa się, chociaż jednocześnie stają się one coraz bardziej kompatybilne. Treść natomiast przemieszcza się pomiędzy różnymi systemami jej rozpowszechniania. Na tych mechanizmach opiera się zdefiniowana przez Jenkinsa[2007] kultura konwergencji, której podstawowe cechy obrazuje poniższy schemat:

Rysunek 10. Kultura konwergencji mediów-schemat, opracowanie własne na podstawie Jenkins,[2007].

Największe zmiany odbioru mediów w związku z ich konwergencją zachodzą w społecznościach konsumenckich. Następuje obecnie przejście od zindywidualizowanej i spersonifikowanej konsumpcji do aktywnej konsumpcji, jako praktyki sieciowej, na wzór

kultura

korzystania z Internetu. To ogromna zmiana dotychczasowych zwyczajów odbioru mediów i nie każdy widz jest na nią gotowy. Nowe podejście do mediów stymuluje uczestnictwo odbiorcy i inteligencję zbiorową. Ludzie produkują i konsumują media, wspólnie gromadzą informacje, przetwarzają je i rozpowszechniają na własną rękę. Tworzą się media wspólnotowe, stanowiące część życia członków społeczności. Grupy osób bardziej aktywnych, z lepszym dostępem do informacji tworzą kierunki treści medialnych, którymi podążają inni –jest to nowa „władza uczestnictwa”, która zmienia dotychczasowe źródła władzy (politycznej lub medialnej) [Jenkins, 2007, s.236 i 237].Jenkins proponuje popularyzowanie w tym kontekście terminu „adhokracja”(przeciwieństwo biurokracji) lub

„inteligentny tłum”[Jenkins,2007,s.242].Określenia te dotyczą nowej publiczności, która organizuje się w sieci, posiada informacje i wymienia się nimi oraz przystępuje do wspólnego działania pomimo oddalenia geograficznego. Ludzie ci wykorzystują nowe technologie do zdobycia władzy społecznej. Taki uczestniczący konsument nie jest zagrożeniem, lecz szansą dla nadawcy. Fakt, że odebrana treść multimedialna podlega jego obróbce, modyfikacjom i ponownej dystrybucji w sieci ma pozytywny wpływ na różnorodność kulturową.

Nie wszystkie efekty konwergencji mają pozytywny wpływ na rozwój społeczny.

Konwergencja na poziomie branży, czyli koncentracja na rynku mediów wzmacnia proces tworzenia dużych i silnych grup medialnych. Nie jest to dobra wiadomość dla konsumentów, gdyż taki silny dostawca treści jest mniej elastyczny i mniej wyczulony na potrzeby odbiorcy.

Koncentracja tłumi rywalizację i konkurencję, ogranicza różnorodność ofert i zwiększa władzę koncernów medialnych, a właściwie multimedialnych[Jenkins, 2007, s.239].W tej sytuacji poważne zadanie może spełnić odpowiednia polityka regulacyjna państwa, promująca konkurencję na rynku i ograniczająca procesy koncentracji.

W związku z konwergencją Jenkins[2007, s.258] zwraca uwagę na termin „media mix”, spopularyzowany przez Japończyka Mizuko Ito[ 2008,s.97-110] Oznacza on takie podejście do rozprzestrzeniania treści, w którym informacja rozsiana jest w programach telewizyjnych, technologiach mobilnych, urządzeniach multimedialnych i dowolnych miejscach jej odbioru, między innymi w centrach rozrywki. Media Mix jest szczególnie popularny w Japonii, gdzie stanowi sposób spędzania wolnego czasu i obcowania z kulturą, zwłaszcza przez młodzież.

W kulturze konwergencji konsumenci wzięli sprawy w swoje ręce, promują uczestnictwo na szeroką skalę, produkują treści i wymieniają się nimi. Jenkins proponuje potraktowanie tego zjawiska, jako przedłużenia zwyczajów kultury ludowej, w której amatorska twórczość podlega wzajemnej wymianie i wspólnej konsumpcji. Przemysł medialny zauważa ,że społeczność widzów wymyka mu się spod kontroli. Ideą nadrzędną obu stron jest

„uczestnictwo”, choć każdy pojmuje to na swój sposób. Próbując zapanować nad zjawiskiem oddolnej twórczości konsumentów, media stosują dwojaką taktykę [Jenkins,2007,s.131-133 i 166]:

v Taktyka prohibicji, polega na monitorowaniu działań publiczności i wyłapywaniu niedozwolonych przeróbek treści multimedialnych a następnie podejmowaniu prawnych działań przeciwko tym wykroczeniom. Z reguły pozwy dotyczą naruszenia praw autorskich lub nielegalnego obrotu treścią. Media chcą położyć kres nieautoryzowanemu „uczestnictwu”, chcą zmieniać i kontrolować jego przebieg.

v Taktyka kooperacji, polega na wykorzystaniu przez media kontaktu z fanami programów do popularyzacji danych treści lub stacji telewizyjnej. Umożliwienie konsumentom przeróbek materiałów multimedialnych lub tworzenia treści oraz ich oficjalna dystrybucja tworzy silne więzy z odbiorcami i umacnia pozycje rynkową.

Przedstawiciele mediów starają się przeciągnąć odbiorców na swoją stronę tworząc im przestrzeń do działań twórczych.

Część organizacji medialnych lawiruje pomiędzy tymi obydwoma taktykami, reagując na zmiany upodobań konsumentów i wchodzące na rynek technologie odbioru treści.

Konsumenci zaś chcą realizować wolność wyboru treści i sposobu odbioru na własnych warunkach i domagają się prawa uczestniczenia w tworzeniu kultury. Poniższy rysunek przedstawia podstawowe elementy konwergencji urządzeń multimedialnych.

Rysunek 11 Konwergencja mediów w dobie społeczeństwa informacyjnego, opracowanie własne.

Rewolucja cyfrowej telewizji i rozwój technologii interaktywnych, będzie mieć ogromny wpływ na modele biznesowe i łańcuch dostaw przemysłu telewizyjnego. Alianse są możliwe w ramach różnych podmiotów zaangażowanych w działalność ITV. Dostawcy treści, twórcy gier komputerowych i filmów, programiści i twórcy aplikacji, nadawcy, operatorzy sieci i platform multimedialnych, konsultanci, firmy badawcze i agencje reklamowe- wszyscy oni mogą być potencjalnymi partnerami w porozumieniach rynkowych.

Przykładem, w jakim kierunku podąża obecnie telewizja interaktywna bazując na konwergencji technologii jest Apple TV.

Apple TV łączy konwergencję różnych urządzeń multimedialnych i sposobu odbioru treści. W 2012 roku firma Apple ogłosiła, że sprzedaż wybranych filmów i programów telewizyjnych może się odbywać za pośrednictwem chmury (iCloud) głównie w oparciu o zasoby iTunes [http://images.apple.com/itunes/videos/].Klienci kupili już miliony takich filmów. Na pierwszy rzut oka, te dane ze sprzedaży wydają się istnym „gwoździem do trumny” telewizji tradycyjnej. Jeżeli uda się konsumentom uzyskać w Internecie treści

Telewizor cyfrowy Telefon komórkowy

Tablet

Odtwarzac z DVD

Konsola do gier

Komputer

Radio

Prasa

Internet

Telewizja

Telewizja Internetowa

telewizyjne „na żądanie”- kiedy tylko chcą i w jaki sposób chcą, to nie będą oni musieli korzystać z gotowych ramówek i programów telewizyjnych. Dystrybucja w modelu iTunes pozwala widzom zakupić całe programy lub pojedyncze epizody. To może być szansą dla kosztownych produkcji tradycyjnych nadawców, którzy mogą uwolnić się spod jarzma poszukiwania przychodów reklamowych. Potencjalnie mogłyby to zapoczątkować nową erę telewizji, gdzie widzowie mają możliwość podtrzymać i zachować swoje ulubione seriale w produkcji a producenci mają dopływ finansów i możliwość stworzenia bardziej ambitnych i nowatorskich programów. Widzowie będą mogli wybrać długość odcinka, sekwencję epizodów i zakończenie. Oto konsument treści filmowej sam stanie się jej reżyserem.

Telewizja interaktywna pozwoli publiczności przejąć aktywną rolę w podtrzymaniu życia danych programów czy seriali i nawet, jeśli zostaną one usunięte z ramówki mogą nadal cieszyć się popularnością w sieci i jako treść „na żądanie” otrzymywać odpowiednie wsparcie finansowe. To rozwiązanie proste, niedrogie i wygodne oraz być może to najpewniejsza strategia w wojnach telewizyjnych.

„Firma Apple zaprezentowała nową wersję urządzenia Apple TV, które oferuje możliwość oglądania programów w jakości 1080p, w tym filmów i programów z iTunes oraz innych internetowych usług, w tym YouTube. Apple TV trzeciej generacji oferuje prostszy interfejs, umożliwia kupowanie filmów (ponad 15 tys.) i programów telewizyjnych (ponad 90 tys.

odcinków) w iTunes Store i ich natychmiastowe oglądanie na telewizorze HD” [źródło: ars technica ;http://arstechnica.com/journals/apple.ars/2008/01/15/first-impressions-apple-tv-2--this-could-be-the-one].

Nowe Apple TV zostało zintegrowane z usługą umożliwiającą przechowywanie treści w chmurze -iCloud. Obsługa treści multimedialnych „w chmurze” to stosunkowo nowy pomysł na przechowywanie informacji i treści. Chmura-to słowo opisuje prawdziwą architekturę systemu ,gdyż rzeczywiste serwery mogą być położone gdziekolwiek na świecie. Klienci nawet nie wiedzą, w jakich geograficznie rozproszonych obszarach egzystują zapisane materiały multimedialne. Sieć umożliwia elastyczny dostęp i zrównoważone rozłożenie pojemności pamięci. Dzięki temu użytkownicy mogą kupować filmy i programy telewizyjne za pośrednictwem Apple TV i oglądać je na telewizorach HD, iPhone'ach, iPadach, iPodach, czy komputerach Mac. iCloud pozwala także na przechowywanie w chmurze zdjęć i przesyłanie ich bezprzewodowo do innych urządzeń. Urządzeniem Apple TV można sterować za pomocą iPhone'a, iPada lub iPoda touch z zainstalowaną darmową aplikacją Remote, co oznacza że pełni ono funkcje pilota do telewizora. Głównym założeniem jest ułatwienie użytkownikom oglądania filmów dostarczanych przez Internet. Do tej pory ta czynność

wymagała połączenia z komputerem. Tymczasem najnowsza wersja Apple TV łączy się bezpośrednio z Internetem i pozwala na wybór filmów i programów oraz ich oglądanie bezpośrednio na ekranie telewizora, a do wyboru jest ponad 1000 filmów największych producentów. Urządzenie zostało powiązane również z nową usługą wprowadzoną do serwisu iTunes, która pozwala na wypożyczanie najnowszych i starszych filmów (także w formacie HD - poprzednia wersja go nie obsługiwała) w cenie od 2,99 do 4,99 dolara za jeden.

Obniżona została także cena Apple TV - z 399 do 229 dolarów[źródło 2012:www.apple.com]

Rysunek 12 Konwergencja mediów i multimediów na przykładzie Apple, źródło:

opracowanie własne na podstawie www.apple.com

Warto wspomnieć w kontekście konwergencji ofertę Amazona, powiązaną z serwisem Amazon Prime - to najpoważniejszy obecnie w USA konkurent dla oferty Apple[http://www.amazon.com/gp/prime,2012].

Amazon Prime to program członkowski umożliwiający zakupy i dostawę towarów ze sklepu internetowego Amazon w ciągu 48 godzin, a także odbiór treści multimedialnych, filmów

Treści multimedialne

i-Cloud

Interfejs Apple

TV Dowolny odbiornik

HDTV

i-pad

i-pod

i-phone

video, programów rozrywkowych, plików MP3,gier video i książek elektronicznych.

Użytkownicy posiadający urządzenie Kindle, po opłaceniu ok.79 dolarów rocznie mają nieograniczony dostęp do tych materiałów multimedialnych. Każdy zainteresowany klient może skorzystać z krótkiej, bezpłatnej oferty próbnego korzystania z aplikacji. Amazon Kindle to urządzenie mobilne do czytania książek i gazet elektronicznych, urządzenie może być wykorzystywane też jako tablet w systemie Android i zawiera przeglądarkę internetową oraz możliwość pobierania cyfrowych materiałów takich jak filmy, muzyka, książki i inne aplikacje ze sklepu Amazona[www.amazon.com].

Piotr Karnaszewski z magazynu Forbes opisuje strategię Bezosa w artykule; „Amazon oplata świat” i twierdzi, że ; „Bezos ukradł internetową rewolucję. Na razie konsumentom się to opłaca, bo im Amazon większy, tym może wywierać większą presję na obniżanie cen przez dostawców. Mniej zachwyceni są inwestorzy, bo Bezos działa na minimalnej marży:

inwestuje prawie cały zysk w wypożyczalnie książek, biblioteki filmów, chmurę obliczeniową, e-czytniki i tablety…duże koszty (działalności) wynikają z tego, że Amazon to ciągle bardziej spółka infrastrukturalno-logistyczna niż technologiczna. Ale można spojrzeć na to także z pozytywnej strony. Już dziś Amazon jest wymieniany jednym tchem z technologicznymi tuzami, takimi jak Apple, Google, Microsoft, Facebook czy Intel. To pokazuje, jak duże są przed nim możliwości. Bo jeśli udało się mu tyle osiągnąć, działając w hybrydowym modelu, to jak może się rozwinąć, kiedy stanie się spółką jeszcze bardziej

technologiczną”[http://www.forbes.pl/artykuly/sekcje/strategie/amazon-oplata-swiat,25480,1].

Google z zaniepokojeniem przyglądał się rosnącej popularności usługi Amazon Prime. Gdy użytkownik zacznie już korzystać z Amazon Prime, przestaje szukać w Google'u możliwości zakupu towarów i treści multimedialnych, to zaś niekorzystnie odbija się na wpływach Google'a z reklamy. Dlatego też w 2012 Google rozbudował platformę Google Play oferującą gry, książki, filmy, muzykę, wiadomości i różne narzędzia i aplikacje na podstawowe urządzenia końcowe[https://play.google.com/store?hl=pl].

Rysunek 13.Apple kontra Amazon w dobie konwergencji mediów,

Żródło:FORBES,2012, http://www.forbes.pl/artykuly/sekcje/strategie/amazon-oplata-swiat,25480,3

Proces konwergencji multimediów spowodował zróżnicowanie faz działalności uczestników rynku i utworzenie nowego łańcucha wytwarzania wartości dodanej wokół produkcji i udostępniania treści, poniższe pięć segmentów tworzy nowy łańcuch wartości na rynku multimediów i firmy działające w tym obszarze muszą rozszerzać na te sektory swoją działalność lub tworzyć porozumienia handlowe obejmujące wszystkie segmenty [Pagani,2003, str.12];

Rysunek 14 Łańcuch wartości dodanej w obszarze produkcji i dystrybucji usług multimedialnych, opracowanie własne na podstawie [Pagani,2003, str.12].

Jako usługę multimedialną należy rozumieć taki typ usług, które obejmują dostarczenie więcej niż jednego rodzaju informacji (np. teksty, audio, zdjęcia i wideo), przekazywanych za pomocą tego samego mechanizmu lub urządzenia i pozwalających użytkownikowi na

interakcję lub zmodyfikowanie treści. Cyfrowa forma każdej z usług i treści umożliwia ich dowolne łączenie, obróbkę, zmiany i formatowanie celem odbioru na dowolnym odbiorniku cyfrowym[Pagani,2003, str.26].

2.4 Podsumowanie

Podstawy teoretyczne komunikacji i badania mediów pozwalają na wyjaśnienie wielu zjawisk zachodzących w obecnych schematach wymiany informacji. Termin ”społeczeństwo informacyjne” oznacza powszechne posługiwanie się i wymianę informacji a nie o zwykłą powszechność technologii komputerowych.

Wskazano cztery powiązane elementy w przejściu do społeczeństwa informacyjnego:

1.Informacja stała się „kluczowym zasobem strategicznym”.

2. Komputer i technologie komunikacyjne tworzą infrastrukturę, która umożliwia przesyłanie i przetwarzanie informacji.

3. Niezwykle szybki jest wzrost w „handlowym sektorze informacyjnym”, przez co

rozumie się wzrost liczby nowych mediów, finansów elektronicznych i aplikacji handlowych.

4. Rosnąca „informatyzacja” ekonomii ułatwia integrację narodowych i regionalnych gospo- darek.

Technologie dają użytkownikowi możliwości bycia zarówno indywidualnym jak i masowym odbiorcą treści, co prowadzi do pojęcia „społeczeństwa medialnego”.

Komunikacja, jako proces kulturowy w ramach dyscypliny naukowej zwanej semiotyką, której czołowym przedstawicielem jest Umberto Eco. Definiował on proces komunikacyjny, jako przepływ sygnału od źródła poprzez przekaźnik i kanał aż do adresata, którym jest człowiek nadający przekazowy określone znaczenia, czyli sygnifikację, zależną od otoczenia kulturowego.

Konwergencja, czyli przenikanie się technologii komunikacji wymusiły nowe podejście do tworzenia teorii i paradygmatów ,określa się „nowe media telematyczne”, jako łączące wiele rodzajów technologii dla realizacji transmisji usług multimedialnych.

Podstawowe różnice pomiędzy tradycyjnymi a nowymi mediami, opierają się na nowych technologiach i pozwalają na aktywną konsumpcję treści, na decentralizację przekazu, na wykorzystanie kanałów komunikacji o dużej przepustowości w obu kierunkach, na konwergencję treści i urządzeń, na wzajemną interakcję nadawcy z odbiorcą i możliwość selektywnego dotarcia z informacją.

Wprowadzono pojęcie inteligencji zbiorowej, czyli ogólnej wiedzy użytkowników sieci komunikacji. W sieci społeczeństwo informacyjne rozwija się przekazując swoje cząstki wiedzy, które razem dopełniają całości. Społeczności wirtualne powiązane „on-line” mogą przekształcać się w rzeczywiste sieci powiązań, wspierające się intelektualnie i materialnie.

Pojawił się model prezentujący cztery podstawowe układy przekazu i klasyfikacji zasad dystrybucji informacji opartej o relacje społeczne, wyróżniono ; alokucję, konwersację, konsultację i rejestrację.

Do badania nowych mediów szczególnie przydatna jest teoria potrzeb i gratyfikacji.

Typowymi kategoriami motywacyjnymi, czyli potrzebami są: poszukiwanie informacji,

potrzeba relaksu i rozrywki, chęć odosobnienia lub kontaktów społecznych i budowanie własnej tożsamości.

Zintegrowany model wyboru usług medialnych przez konsumenta, w zależności od czynników po stronie nadawcy(system medialny, struktura dystrybucji, dostępność treści) lub odbiorcy(uwarunkowania społeczne i kulturowe, zwyczaje, preferencje) stanowi dobrą podstawę analizy mediów.

Różnice między tradycyjną komunikacją masową a nową formą komunikacji spersonalizowanej mają znaczący wpływ na przemiany w świecie mediów oraz na proces kreowania przekazu przez samego odbiorcę. Wizja aktywnej publiczności pod hasłem:

„myślę i dlatego jestem aktywny (jako widz)” definiuje pięć podstawowych cech aktywności widza: selekcyjność, utylitaryzm, intencjonalność, zaangażowanie, odporność na wpływy.

Odbiorca powoli uzyskuje wpływ na proces komunikowania z nadawcą telewizyjnym- selektywnie wybiera materiały, odtwarza je w dowolnym czasie i na dowolnym urządzeniu , przetwarza i magazynuje.

Do charakterystycznych cech komunikacji selektywnej zalicza się wykorzystanie złożonych środków technicznych, transmisję na globalną skalę w ramach międzynarodowych, trudno kontrolowalnych grup medialnych, dwukierunkowość i symetryczność przekazu, czyli tzw.

nadawanie nielinearne i aktywną rolę odbiorcy w procesie komunikacji.

Publiczność sama wybiera treść i formę przekazu w zależności od upodobań i posiadanych urządzeń końcowych. Prowadzi to do pojęcia kompetencji medialnej (media literacy) czyli umiejętności przyswojenia, analizy, oceny i komunikowania informacji. Koncepcja kompetencji medialnej opiera się na założeniu, że publiczność jest rzeczywiście aktywna, rozumie źródła i techniki informacyjne i potrafi dokonać ich wyboru i oceny. Proces edukacji w zakresie kompetencji medialnej to wykształcenie umiejętności zadawania pytań i poddania przekazu analizie krytycznej.

Walka o klienta, będącego odbiorcą treści prowadzi do szerokiego wykorzystywania jego danych osobowych. Każdy klient ma swoją odrębną „cyfrową tożsamość”, która stanowi podstawę do personalizacji ofert. Jest to suma wszystkich dostępnych cyfrowo danych o abonencie.

Konwergencja mediów to zjawisko obejmujące wzajemne przenikanie technik komputerowych i informacyjnych, firm technologicznych, sieci telekomunikacyjnych i

dostawców treści, gazet, czasopism i muzyki, radia i telewizji, filmów i gier komputerowych.

Konwergencja mediów łączy "trzy c", określane w języku angielskim, jako “three Cs”—

computing, communications and content i następuje na dwóch głównych poziomach:

technologii(hardware i software)- forma treści została przekształcona w standardy cyfrowe umożliwiające różne drogi jej dostarczania oraz struktury branży i modeli biznesowych.

Konwergencja nie zachodzi wyłącznie na płaszczyźnie technologii lecz w umysłach konsumentów, wchodzących w interakcje społeczne z innymi konsumentami i nadawcami medialnymi. Największe zmiany odbioru mediów w związku z ich konwergencją zachodzą w społecznościach konsumenckich. Następuje obecnie przejście od zindywidualizowanej i spersonifikowanej konsumpcji do aktywnej konsumpcji, jako praktyki sieciowej, na wzór korzystania z Internetu. Przykładami, w jakim kierunku podąża obecnie telewizja interaktywna bazując na konwergencji technologii są Apple TV i Amazon Prime.

Poniższe pięć segmentów tworzy nowy łańcuch wartości na rynku multimediów i firmy działające w tym obszarze muszą rozszerzać na te sektory swoją działalność lub tworzyć

W dokumencie Analiza uwarunkowań dyfuzji innowacji na przykładzie telewizji interaktywnej w Polsce (Stron 84-98)