1. Założenia badawcze pracy
1.6. Metody badań
W niniejszej pracy omawiany jest stan rozwoju lokalnych, co najmniej dwusektoro-wych partnerstw terytorialnych (zwanych także „grupami partnerskimi” i „lokalnymi grupami działania”), które zostały utworzone na obszarach wiejskich w Polsce do połowy 2006 r. Pierwszy etap badań przeprowadzono w 2005 r. na grupie partnerstw o ustalonych strukturach organizacyjnych, utworzonych do końca 2004 r. Dwustronicowa ankieta (wzór nr 1 przedstawiony w załączniku do niniejszej monografii) zawierała pytania dotyczące m.in. struktury organizacyjnej partnerstwa, czynników identyfikacji grupy, głównych efektów współpracy, największych zrealizowanych projektów, współpracy krajowej i międzynarodowej, głównych trudności funkcjonowania partnerstwa i planów na przyszłość. Kwestionariusze wysłano pocztą elektroniczną, a następnie (w przypadku braku odpowiedzi) pocztą zwykłą do łącznie 15 organizacji, na podstawie listy teleadre-sowej opublikowanej przez Bidermana i in. [2004], uzyskując 11 odpowiedzi zwrotnych [Furmankiewicz 2006]. Badania te miały charakter wstępny – na podstawie ich wyników przygotowano dopiero główny projekt badawczy zrealizowany praktycznie w latach 2006–2007.
Badania ogólnopolskie obejmujące także grupy powstałe w latach 2004–2006 przy wsparciu Programu Pilotażowego LEADER+ (dalej: PPL+) – przeprowadzono również metodą ankietową na podstawie listy teleadresowej przygotowanej przez Fundację Fun-dusz Współpracy1. Według danych z września 2006 r. na obszarach wiejskich Polski istniało (lub było w fazie tworzenia) co najmniej 213 organizacji terytorialnych opar-tych na współpracy międzysektorowej (minimum 2 sektory), działających na obszarze od jednej do kilkunastu gmin. Badaniami objęto 207 organizacji (pominięto 5 grup z woje-
1 Baza ta zawierała błędy, ale była najlepszą dostępną bazą adresów partnerstw terytorialnych w III kwartale 2006 r., kiedy realizowano badania ogólnopolskie. Danych teleadresowych partnerstw z wniosków do Programu Pilotażowego LEADER+ nie uzyskano wówczas z instytucji wdrażającej program (FAPA) pomimo oficjalnych pism. Dopiero w 2007 r.
FAPA udostępniła je w Internecie, praktycznie po zakończeniu badań autorów.
wództwa opolskiego, które w 2006 r. dopiero zaczęły być tworzone w ramach programu tamtejszego urzędu marszałkowskiego). Ankiety rozesłano pocztą elektroniczną (lipiec –wrzesień 2006), przypomnienia (do organizacji, które nie odpowiedziały) listownie (grudzień 2006) i ponowne prośby o odpowiedź pocztą elektroniczną (styczeń–czerwiec 2007). Kilkanaście ankiet wypełniono także bezpośrednio na spotkaniach z przedstawi-cielami partnerstw na konferencjach i na spotkaniach dotyczących PPL+. Łącznie uzy-skano 100 odpowiedzi, czyli 48% zwrotów (tab. 4)2.
Tabela 4 Table 4 Liczba partnerstw terytorialnych w bazie danych (2006 r.) oraz liczba i procent
uzyskanych zwrotnych odpowiedzi według województw
The number of area-based partnerships in the database (2006) and the number and percentage of received answers according to voivodships
Województwo
kujawsko-pomorskie 15 7 47
lubelskie 10 3 30
warmińsko-mazurskie 10 4 40
wielkopolskie 20 8 40
zachodnio-pomorskie 7 2 29
Razem – Total: 207 100 48
Uzyskane dane umożliwiają sformułowanie ogólnych wniosków dotyczących roz-woju partnerstw terytorialnych w Polsce, jednak ze względu na znaczne zróżnicowanie poziomu zwrotów w różnych województwach – nie pozwalają na przeprowadzenie me-todycznych analiz regionalnych i przestrzennych. W ankiecie proszono o podanie danych dotyczących badanych organizacji według stanu na połowę 2006 r. Pytania dotyczyły statusu prawnego partnerstwa, podmiotów współpracujących w ramach grupy, inicjatora
2Do czerwca 2007 r. uzyskano 96 zwrotnych odpowiedzi, które wstępnie opracowano, a wyniki opublikowano w materia-łach pokonferencyjnych [Furmankiewicz 2007]. W niniejszym, końcowym opracowaniu zdecydowano się na włączenie do obliczeń 4 spóźnionych ankiet, które przekazano autorowi w okresie lipiec–listopad 2007.
partnerstwa, czynnika identyfikacji grupy, kontaktów i aktywności głównych typów podmiotów, struktur organizacyjnych, realizacji projektów, celów i efektów współpra-cy, trudności i współpracy z innymi organizacjami tego typu (wzór nr 2 w załączniku do niniejszej monografii). W opracowaniu, w przypadku obliczania frekwencji odpowiedzi, wyrażano ją najczęściej w procentach, podając jednocześnie liczbę uzyskanych prawi-dłowych odpowiedzi, dla których udział był obliczany (N≤100).
100 km
2
3 1
Ryc. 3. Partnerstwa terytorialne, do których wysłano ankiety badawcze w latach 2006/2007 i lokalizacja 3 wybranych studiów przypadku: 1) Partnerstwo Doliny Środkowej Odry, 2) Partnerstwo Doliny Pilicy i 3) Partnerstwo Doliny Strugu
Fig. 3. The area-based partnerships to which the questionnaires were sent in 2006/2007 and loca-lisation of the 3 chosen case studies: 1) Middle Odra River Valley Partnership, 2) Pilica River Valley Partnership and 3) Strug River Valley Partnership
Następnie przeprowadzono kilkanaście wywiadów jakościowych (otwartych, nie-standaryzowanych – bez listy szczegółowych pytań, tylko z listą zagadnień do omówienia) z przedstawicielami wybranych partnerstw terytorialnych (w tym z przedstawicielami lokalnych podmiotów współpracujących w ramach partnerstw)3 oraz z osobami pracującymi
3 Dodatkowe wywiady otwarte (bezpośrednie lub telefoniczne) przeprowadzono m.in. w partnerstwach: „Doliny Środkowej Odry”, „Kłodzkiej Wstęgi Sudetów”, „Doliny Pilicy”, „Doliny Strugu”, „Góry Liwocz”, „Gór i Pogórza Kaczawskiego”, „Ślę-żańskim”, a także w The Levels andMoors Partnership i Levels and Moors LEADER+ Partnership w hrabstwie Somerset koło Bristolu w płd.-zach. Anglii (Wielka Brytania).
w instytucjach wspierających rozwój tego typu organizacji. Pytania dotyczyły głównych problemów współpracy, relacji pomiędzy partnerami reprezentującymi różne sektory i realizacji programów wspierających partnerstwa.
Na podstawie zebranych danych wybrano do dalszych analiz (studiów przypadku) 3 organizacje (ryc. 3). Dobierając je, przyjęto następujące kryteria:
− istnienie podobnego geograficznego czynnika identyfikacji grupy (w tym przypadku dolina rzeki),
− położenie w różnych regionach historyczno-kulturowych kraju (tzw. Galicja, Ziemie Zachodnie i Królestwo Kongresowe),
− odmienna geneza, w miarę możliwości typowa dla większej grupy partnerstw w Polsce.
Ostatecznie do badań szczegółowych wybrano:
• Stowarzyszenie „Lider Doliny Strugu” (nazywane umownie Partnerstwem Doliny Strugu) jako przykład współpracy zainicjowanej jeszcze w połowie lat dziewięćdzie-siątych XX w. (woj. podkarpackie), uznawane w literaturze za partnerstwo o najstar-szej genezie w Polsce;
• Fundację „Partnerstwo Doliny Środkowej Odry” (wojewódzwo dolnośląskie) jako przykład jednej z kilkunastu organizacji zainicjowanych przy wsparciu ogólnopol-skiego programu wspierania „grup partnerskich” Fundacji „Partnerstwo dla Środo-wiska” (lata 1999–2004);
• Stowarzyszenie „Dolina Pilicy” (województwo łódzkie, nazywane umownie Part-nerstwem Doliny Pilicy) jako przykład organizacji powstałej od podstaw w ramach Programu Pilotażowego LEADER+ (lata 2005–2006).
Celem tych badań było wykazanie, jaki jest rzeczywisty udział podmiotów reprezen-tujących różne sektory gospodarki w ramach struktur partnerstwa, jakie są ich wzajem-ne relacje w zakresie posiadanych zasobów i władzy, jakie działania podejmują dla ak-tywizacji społeczności lokalnych i jaki rodzaj projektów realizują (np. czy są to projekty infrastrukturalne, czy też rzeczywiście nastawione na aktywizację mieszkańców). Pod-jęto także zagadnienie oceny funkcjonowania partnerstwa z punktu widzenia celów programów typu LEADER.
Najważniejsze materiały do studiów przypadku pozyskano w latach 2006–2007.
Obejmowały one zebranie oficjalnych dokumentów i publikacji dotyczących partner-stwa oraz wywiady kwestionariuszowe z przedstawicielami organizacji, które formalnie były wymieniane jako współpracujące w ramach partnerstwa. Zazwyczaj byli to przed-stawiciele zarządów organizacji pozarządowych i innych instytucji publicznych lub osoby delegowane z tych organizacji do współpracy z partnerstwem. W przypadku gmin odpowiedzi rzadko udzielali wójtowie (burmistrzowie), najczęściej odsyłali oni do wyznaczonego urzędnika, odpowiedzialnego za kontakty z partnerstwem. Kwestiona-riusz wywiadu (wzór nr 3 w załączniku do niniejszej monografii) obejmował pytania dotyczące oceny celów, zaangażowania w obecne działania, efektów współpracy i pla-nowanych działań w ramach partnerstwa, relacji pomiędzy partnerami instytucjonalny-mi, zaangażowania badanych podmiotów w określone działania, projektów własnych i realizowanych jako część uzgodnionej strategii partnerstwa, oceny wpływu poszcze-gólnych podmiotów na podejmowane decyzje i barier współpracy. Zastosowano pytania otwarte i zamknięte. Kwestionariusze wypełniane były przez przeszkolonych ankie- terów i autorów badań na spotkaniach z respondentami. W kilku przypadkach, gdy
spotkanie było niemożliwe, ankietę wypełniono telefonicznie. W Partnerstwie Doliny Środkowej Odry wykorzystano także metodę obserwacji uczestniczącej, poprzez udział w kilku spotkaniach i konferencjach partnerstwa dotyczących budowy strategii i funk-cjonowania LAG w latach 2005–2006.
W opracowaniu badań organizacji członkowskich partnerstw liczbę poszczególnych odpowiedzi podano w liczbach bezwzględnych (frekwencja odpowiedzi), często jednak dodatkowo w procentach. Jakkolwiek w prezentacji materiału statystycznego zwykle nie podaje się udziału procentowego w przypadku niskiej liczebności całego badanego zbioru (w naszym przypadku badania dotyczyły w poszczególnych partnerstwach: 8, 15 i 20 podmiotów stanowiących całą analizowaną populację jednostek – nie jest to próba), to jednak trudno porównać badane grupy, analizując tylko frekwencję odpowiedzi.
Udziały procentowe należy w związku z tym traktować jedynie jako dane pomocnicze.
W badaniach relacji pomiędzy partnerami, poza metodami typowo jakościowymi (pytania otwarte), zastosowano strukturalną analizę powiązań sieciowych [por. Turner 2004]. Każdego przedstawiciela zidentyfikowanego podmiotu działającego w partner-stwie poproszono o wskazanie tych organizacji członkowskich partnerstwa, z którymi ma on (ten podmiot) określone relacje. Odpowiedzi wpisywano do tabeli, kodując je liczbowo jako „0” w przypadku braku relacji, „1” w przypadku istnienia słabych (rzad-kich relacji) i „2” w przypadku silnych (lub częstych) relacji.
Relacje podzielono umownie na „przepływy” i „interakcje”. W ramach „interakcji”
w nawiązaniu do podziałów Hardina [1989] pytano o następujące kategorie:
• koordynacja działań (działania niezależne, ale z wymianą informacji, tak by nie do-chodziło do konfliktów);
• kooperacja (wspólne działania na rzecz wspólnego celu, wspólne projekty);
• konflikt (czy kiedykolwiek dochodziło do sporów lub braku zgody z daną jednostką);
• kontrola (np. nadzór nad jakimś projektem, udział w radzie fundacji, udział w spółce etc.);
• konkurencja (konkurencja w występowaniu o środki z innych źródeł, o dostęp do zasobów etc.).
Dodatkowo analizowano „przepływy” (które mogą być traktowane także w katego-riach wymiany):
• informacji (np. przekazywanie lub otrzymywanie od wskazanej organizacji informacji);
• finansowe (np. otrzymywanie lub przekazywanie wskazanej organizacji środków finansowych, w tym na zlecane lub wspólne projekty);
• osób (zasoby ludzkie, np. delegowanie osób do wspólnych prac, spotkań etc.);
• rzeczowe (otrzymywanie, przekazywanie, wypożyczanie zasobów rzeczowych, np.
nieodpłatne udostępnianie lokalu, urządzeń biurowych, środka transportu etc.).
W wyniku przeprowadzonych badań sporządzono dla każdego partnerstwa macierze powiązań w każdej kategorii, generalizując odpowiedzi „słabe (rzadkie)” lub „silne (częste)” interakcje do jednej kategorii o wartości „1” (ze względu na wysoką subiek-tywność tak określonego zróżnicowania). Zostały one zaimportowane do programu PAJEK wersja 1.24 [Nooy i in. 2005, Batagelj i Mrvar 2008], w którym sporządzono wizualizacje powiązań (socjogramy) i policzono podstawowe wskaźniki strukturalne badanych sieci. Łącznie, opierając się na wizualizacjach, analizowano po 9 macierzy powiązań każdego badanego partnerstwa (w sumie 27). Szczegółowe macierze z nazwami
organizacji celowo nie są publikowane w niniejszej pracy, ze względu na dane wrażli-we, np. o konfliktach w grupie. Jednocześnie w każdym przypadku policzono dwa pod-stawowe wskaźniki:
– Gęstości sieci symetryzowanej, który określa liczbę wszystkich połączeń obec-nych w sieci do liczby wszystkich możliwych połączeń, wg wzoru:
Δ = 2L / n(n-1)
gdzie: L = liczba połączeń pomiędzy węzłami sieci, zaś n = liczba węzłów w sieci [Wasserman i Faust 1994].
Gęstość jest maksymalna i wynosi 1, gdy każdy węzeł jest połączony z każdym, na-tomiast zero osiąga przy braku połączeń pomiędzy węzłami (por. tab. 5). W sieci syme-tryzowanej brany jest pod uwagę sam fakt występowania powiązania bez uwzględnienia danych o kierunku (a więc pomija się informację, czy jest to połączenie przychodzące, czy wychodzące, a prościej mówiąc – kto kogo wskazał w ankiecie). W niniejszej anali-zie uznawano powiązanie za istniejące, gdy co najmniej 1 węzeł wskazał drugi jako kontakt. Im gęstość sieci jest większa, tym mniej prawdopodobne jest istnienie węzłów odizolowanych z małą liczbą powiązań. W niniejszej pracy zastosowano procedurę ob-liczania gęstości sieci (density) stosowaną przez program PAJEK wersja 1.24.
– Centralizacji sieci symetryzowanej, który charakteryzuje zróżnicowanie liczby połączeń posiadanych przez poszczególne węzły. Centralizacja jest największa (równa 1), gdy zróżnicowanie jest duże (np. jeden węzeł skupia wiele połączeń, a pozostałe mają po jednym), a zerowa gdy każdy węzeł ma tyle samo połączeń (por. tab. 5). W kontek-ście teorii sieci wymiany węzeł skupiający wiele połączeń będzie posiadał władzę umożliwiającą dominację [Emerson 1992]. Wskaźnik centralizacji może być interpre-towany także jako zdolność podmiotów do wywierania bezpośredniego wpływu na swych sąsiadów lub pozostawania pod wpływem sąsiadów [Borgatti 2005]. W niniej-szej pracy zastosowano procedurę obliczania centralizacji (degree centralization) sieci symetryzowanej stosowaną przez program PAJEK wersja 1.24 [por. Nooy i in. 2005, Wasserman i Faust 1994].
Równolegle przeprowadzono wywiady kwestionariuszowe z mieszkańcami obsza-rów wiejskich na terenie gmin członkowskich wymienionych wyżej partnerstw. Ich celem było sprawdzenie, na ile społeczności lokalne orientują się w działaniach lokal-nych organizacji pozarządowych (w tym także partnerstwa jako organizacji), czy ich cele są zbieżne z celami lokalnych organizacji i partnerstwa. Pytano także o działania, w które mieszkańcy ewentualnie mogliby się zaangażować i do jakich podmiotów mają największe zaufanie (a więc jakie podmioty byłyby w stanie najłatwiej zachęcić ich do podejmowania nowych działań). W pytaniu dotyczącym aktywności lokalnej oceniano raczej potencjalną skłonność respondenta do zaangażowania się w jakąś aktywność społeczną niż aktualny poziom tego typu działalności, dlatego pytano o podejmowanie działań „kiedykolwiek”, a nie w ściśle sprecyzowanym okresie czasu przed badaniem.
Wynikało to z przeświadczenia, że osoby kiedykolwiek działające społecznie, łatwiej dadzą się zaangażować ponownie, na co wskazuje m.in. Putnam [2008]. Kwestionariu-sze wypełniane były przez przeszkolonych ankieterów. Wzór kwestionariusza przed-stawiono w załączniku do niniejszego opracowania (wzór nr 4 w załączniku).
Tabela 5 Table 5 Przykłady różnych struktur sieciowych
Examples of different network structures Typ
A centralised network średni
middle wysoki
high
Sieć kompletna
A complete network najwyższy
the highest najniższy the lowest
W badaniach społeczności lokalnych zastosowano metodę doboru udziałowego re-spondentów (zwaną również doborem kwotowym), przeprowadzając wywiad kwestio-nariuszowy z próbą mieszkańców obszarów wiejskich badanego obszaru (z całkowitym wyłączeniem miast), według gmin, płci i grup wiekowych jako cech niezależnych, na podstawie danych Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 31.12.2005 r. Badania pro-wadzono w tzw. wiązkach realizacyjnych w losowo wybranych sołectwach, maks. 5 osób na sołectwo. Zgodnie z założeniami doboru kwotowego przeprowadzono 200 wy-wiadów, w tym 96 w Partnerstwie Doliny Środkowej Odry, 53 w Partnerstwie Doliny Strugu oraz 51 w Partnerstwie Doliny Pilicy. Mimo iż jest to w rzeczywistości schemat nielosowy, daje dobre rezultaty w badaniach niskobudżetowych [Sawiński 2005, Babbie 2004]. Próby kwotowe są często stosowane w praktyce badawczej, jednak nie można do nich stosować tych samych procedur, co do prób reprezentatywnych losowych. Ponie-waż próba kwotowa nie jest w rzeczywistości losowa, nie można dla niej określić grani-cy błędu, ani metodycznie uogólniać wyników na całą populację. Dlatego przedstawio-ne w rozdziale IV wyniki zawsze odnoszą się do próby badanych respondentów, choć oczywiście mogą obrazować w przybliżeniu poglądy całej populacji. W kwestionariuszu
wywiadu w przypadku kilku zagadnień dotyczących aktywności społecznej wzorowano się na pytaniach wykorzystywanych przez Lewicką [2000]. Część materiałów zebrano we współpracy z polskim zespołem europejskiego projektu badawczego CAVES (w projekcie tym wykorzystano niektóre dane z Partnerstwa Doliny Środkowej Odry), a także z J. Stefańską w ramach przygotowywanej przez nią pracy doktorskiej (dane do-tyczące powiązań sieciowych w partnerstwach). W pracy wykorzystano wybrane mate-riały dotyczące Partnerstwa Doliny Środkowej Odry zgromadzone w ramach pracy ma-gisterskiej Nowak [2007].
W analizie i w części tabel porównawczych zastosowano akronimy do oznaczenia partnerstwa: „PD Strugu” – obszar działania Stowarzyszenia „Lider Doliny Strugu”;
„PD Odry” – Fundacji „Partnerstwo Doliny Środkowej Odry”; „PD Pilicy” – Stowarzy-szenia „Dolina Pilicy”. Pisząc umownie o wynikach badań w „PD Strugu”, „PD Odry”
i „PD Pilicy”, w niniejszej pracy autorzy biorą oczywiście pod uwagę deklarowany przez partnerstwa obszar działania, wyznaczony granicami gmin członkowskich for-malnej organizacji, a nie jednostki fizyczno-geograficzne.