Ocena konkurencyjności branż przemysłu spożywczego w latach 2002–2008

Transformacja gospodarcza, integracja europejska oraz globalizacja przy-niosły zmianę warunków funkcjonowania polskiej gospodarki Na polskim ryn-ku pojawiło się zjawisko konryn-kurencji, zarówno między firmami krajowymi, jak i krajowymi i zagranicznymi Możliwość funkcjonowania polskiej gospodarki w przestrzeni międzynarodowej jest niewątpliwie zjawiskiem pozytywnym, ale należy pamiętać, że obok szans na rozwój pojawiają się również realne zagro-żenia O tym, czy polska gospodarka będzie korzystać z umiędzynarodowienia, decyduje jej konkurencyjność

W dobie globalizacji gospodarki i liberalizacji międzynarodowego handlu trudno oceniać sytuację przemysłu spożywczego w Polsce bez uwzględnienia w tej ocenie jego konkurencyjności, a w szczególności konkurencyjności branż tego przemysłu, które utożsamia się z grupą firm konkurujących ze sobą i oferu-jących identyczne bądź podobne do siebie produkty

Przeprowadzenie oceny konkurencyjności branż przemysłu spożywczego wiąże się z koniecznością zastosowania pewnych miar W literaturze przedmiotu można spotkać wiele propozycji W sposób syntetyczny zostały one przedstawio-ne przez W Jakóbika [2000, s 35–40], który w zestawie mezoekonomicznych mierników konkurencyjności wyróżnia kilka wskaźników:

•

wskaźnik penetracji produkcji krajowej przez import,

•

wskaźnik kosztu krajowych czynników produkcji,

•

wskaźnik ujawnionej przewagi komparatywnej,

•

wskaźnik intensywności handlu wewnątrzgałęziowego (inindustry

Inne zestawienie wskaźników konkurencyjności stosowanych w analizach po-ziomu mezoekonomicznego opracowała A Zielińska-Głębocka [2000, s 12–13]:

•

wskaźnik konkurencyjności eksportowej,

•

wskaźnik konkurencyjności technologicznej i innowacyjnej,

•

wskaźnik konkurencyjności regionalnej

W dalszej części opracowania przedstawione zostaną tylko te mierniki, któ-re będą wykorzystane w empirycznej ocenie konkuktó-rencyjności branż polskiego przemysłu spożywczego Ocena konkurencyjności została dokonana w oparciu o sześć mierników Pierwsze trzy mierniki dotyczą sytuacji handlu zagranicznego

Wskaźnik określający atrakcyjność badanej branży to stopa eksportu Jest to relacja eksportu i-tej branży do wielkości produkcji w i-tej branży

[Zielińska--Głębocka 2000, s 12–13]:

119 Ocena konkurencyjności została dokonana w oparciu o sześć mierników. Pierwsze trzy mierniki dotyczą sytuacji handlu zagranicznego.

Wskaźnik określający atrakcyjność badanej branży to stopa eksportu. Jest to relacja eksportu i-tej branży do wielkości produkcji w i-tej branży [Zielińska-Głębocka 2000, s.12–13]:

it it i P X W  , (3.1) gdzie: i

P – produkcja sprzedana i-tej branży,

i

X – eksport w i-tej branży,

t – czas analizy.

Kolejnym miernikiem, który zostanie wykorzystany do oceny konkurencyjności branży jest wskaźnik relacji eksport/import [Zielińska-Głębocka 2000, s.12–13]:

it it i M X R  , (3.2) gdzie: i

X – eksport w i-tej branży,

i

M –import i-tej branży,

t – czas analizy.

O konkurencyjności danej branży nie może świadczyć tylko i wyłącznie dodatnie saldo bilansu handlowego w odniesieniu do danych towarów. Konieczne jest określenie intensywności równoczesnego eksportu i importu danej branży. Jeśli wielkość eksportu i importu jest do siebie zbliżona, to dopiero wówczas można mówić o tzw. „partnerskiej konkurencyjności”. Tak rozumianą konkurencyjność mierzy kolejny miernik. Jest nim wskaźnik specjalizacji, wskaźnik intensywności handlu wewnątrzgałęziowego i-tej branży – równoczesny eksport i import wyrobów i-tej branży

(intra-industry trade IIT). Wskaźnik ten zwany jest również indeksem Grubela-Lloyda i wyznaczany

jest według następującej formuły [Jankowska 2005, s. 83–84]:

it it it it it X M M X IIT    1 , (3.3) gdzie: i

X – eksport w i-tej branży,

(3 1) gdzie:

P_i – produkcja sprzedana i-tej branży,

X_i – eksport w i-tej branży, t – czas analizy

Kolejnym miernikiem, który zostanie wykorzystany do oceny konkuren-cyjności branży jest wskaźnik relacji eksport/import [Zielińska-Głębocka 2000, s 12–13]:

119 Ocena konkurencyjności została dokonana w oparciu o sześć mierników. Pierwsze trzy mierniki dotyczą sytuacji handlu zagranicznego.

Wskaźnik określający atrakcyjność badanej branży to stopa eksportu. Jest to relacja eksportu i-tej branży do wielkości produkcji w i-tej branży [Zielińska-Głębocka 2000, s.12–13]:

it it i P X W  , (3.1) gdzie: i

P – produkcja sprzedana i-tej branży,

i

X – eksport w i-tej branży,

t – czas analizy.

Kolejnym miernikiem, który zostanie wykorzystany do oceny konkurencyjności branży jest wskaźnik relacji eksport/import [Zielińska-Głębocka 2000, s.12–13]:

it it i M X R  , (3.2) gdzie: i

X – eksport w i-tej branży,

i

M –import i-tej branży,

t – czas analizy.

O konkurencyjności danej branży nie może świadczyć tylko i wyłącznie dodatnie saldo bilansu handlowego w odniesieniu do danych towarów. Konieczne jest określenie intensywności równoczesnego eksportu i importu danej branży. Jeśli wielkość eksportu i importu jest do siebie zbliżona, to dopiero wówczas można mówić o tzw. „partnerskiej konkurencyjności”. Tak rozumianą konkurencyjność mierzy kolejny miernik. Jest nim wskaźnik specjalizacji, wskaźnik intensywności handlu wewnątrzgałęziowego i-tej branży – równoczesny eksport i import wyrobów i-tej branży

(intra-industry trade IIT). Wskaźnik ten zwany jest również indeksem Grubela-Lloyda i wyznaczany

jest według następującej formuły [Jankowska 2005, s. 83–84]:

it it it it it X M M X IIT    1 , (3.3) gdzie: i

X – eksport w i-tej branży,

(3 2) gdzie:

X_i – eksport w i-tej branży, M_i – import i-tej branży, t – czas analizy

O konkurencyjności danej branży nie może świadczyć tylko i wyłącznie do-datnie saldo bilansu handlowego w odniesieniu do danych towarów Konieczne jest określenie intensywności równoczesnego eksportu i importu danej branży Jeśli wielkość eksportu i importu jest do siebie zbliżona, to dopiero wówczas można mówić o tzw „partnerskiej konkurencyjności” Tak rozumianą konkuren-cyjność mierzy kolejny miernik Jest nim wskaźnik specjalizacji, wskaźnik in-tensywności handlu wewnątrzgałęziowego i-tej branży – równoczesny eksport i import wyrobów i-tej branży (intra-industry trade IIT) Wskaźnik ten zwany jest również indeksem Grubela-Lloyda i wyznaczany jest według następującej formu-ły [Jankowska 2005, s 83–84]:

115

Analiza produkcyjno-ekonomicznej sytuacji przemysłu spożywczego w Polsce

119 Ocena konkurencyjności została dokonana w oparciu o sześć mierników. Pierwsze trzy mierniki dotyczą sytuacji handlu zagranicznego.

Wskaźnik określający atrakcyjność badanej branży to stopa eksportu. Jest to relacja eksportu i-tej branży do wielkości produkcji w i-tej branży [Zielińska-Głębocka 2000, s.12–13]:

it it i P X W  , (3.1) gdzie: i

P – produkcja sprzedana i-tej branży,

i

X – eksport w i-tej branży,

t – czas analizy.

Kolejnym miernikiem, który zostanie wykorzystany do oceny konkurencyjności branży jest wskaźnik relacji eksport/import [Zielińska-Głębocka 2000, s.12–13]:

it it i M X R  , (3.2) gdzie: i

X – eksport w i-tej branży,

i

M –import i-tej branży,

t – czas analizy.

O konkurencyjności danej branży nie może świadczyć tylko i wyłącznie dodatnie saldo bilansu handlowego w odniesieniu do danych towarów. Konieczne jest określenie intensywności równoczesnego eksportu i importu danej branży. Jeśli wielkość eksportu i importu jest do siebie zbliżona, to dopiero wówczas można mówić o tzw. „partnerskiej konkurencyjności”. Tak rozumianą konkurencyjność mierzy kolejny miernik. Jest nim wskaźnik specjalizacji, wskaźnik intensywności handlu wewnątrzgałęziowego i-tej branży – równoczesny eksport i import wyrobów i-tej branży

(intra-industry trade IIT). Wskaźnik ten zwany jest również indeksem Grubela-Lloyda i wyznaczany

jest według następującej formuły [Jankowska 2005, s. 83–84]:

it it it it it X M M X IIT    1 , (3.3) gdzie: i

X – eksport w i-tej branży,

(3 3) gdzie:

X_{i – eksport w i-tej branży,} M_i – import i-tej branży, t – czas analizy

Zaprezentowane dotychczas wskaźniki konkurencyjności odnoszą się do rynku międzynarodowego, można więc stwierdzić, że za ich pomocą próbuje się ocenić międzynarodową konkurencyjność branż przemysłu spożywczego Jednak w bada-niu konkurencyjności branży nie można poprzestać na relacjach w handlu zagra-nicznym Ważną rolę w ocenie konkurencyjności spełniają miary charakteryzujące sprawność i efektywność działania Według M Portera [1998] branże rozwijają się dzięki wprowadzaniu innowacji w przedsiębiorstwach, co pozwala firmom na uzy-skanie przewag konkurencyjnych nad krajowymi i zagranicznymi rywalami Zatem poprawa konkurencyjności branży znajduje, w krótkim czasie, odzwierciedlenie we wzroście produkcji sprzedanej, zaś w długim okresie we wzroście wydajności czynników produkcji Popularnymi miarami wykorzystywanymi do tego typu ocen konkurencyjności są [Zielińska-Głębocka 2000, s 14–16]:

•

dynamika wzrostu zatrudnienia,

•

produkcja sprzedana i/lub jej dynamika

•

wydajność pracy i/lub jej dynamika,

•

wydajność/produktywność zasobów użytych do wytworzenia produkcji sprzedanej,

•

współczynnik całkowitej produkcyjności czynników produkcji (TFP –

Total Factor Productivity)

Wskaźnik mierzący wydajność (produktywność) zasobów zużytych do wy-tworzenia produkcji sprzedanej można zapisać [Jankowska 2005, s 83–84]:

120

i

M – import i-tej branży,

t –czas analizy.

Zaprezentowane dotychczas wskaźniki konkurencyjności odnoszą się do rynku międzynarodowego, można więc stwierdzić, że za ich pomocą próbuje się ocenić międzynarodową konkurencyjność branż przemysłu spożywczego. Jednak w badaniu konkurencyjności branży nie można poprzestać na relacjach w handlu zagranicznym. Ważną rolę w ocenie konkurencyjności spełniają miary charakteryzujące sprawność i efektywność działania. Według M. Portera [1998] branże rozwijają się dzięki wprowadzaniu innowacji w przedsiębiorstwach, co pozwala firmom na uzyskanie przewag konkurencyjnych nad krajowymi i zagranicznymi rywalami. Zatem poprawa konkurencyjności branży znajduje, w krótkim czasie, odzwierciedlenie we wzroście produkcji sprzedanej, zaś w długim okresie we wzroście wydajności czynników produkcji.. Popularnymi miarami wykorzystywanymi do tego typu ocen konkurencyjności są [Konkurencyjność… 2000,

s.14–16]:

 dynamika wzrostu zatrudnienia,  produkcja sprzedana i/lub jej dynamika  wydajność pracy i/lub jej dynamika,

 wydajność/produktywność zasobów użytych do wytworzenia produkcji sprzedanej,

 współczynnik całkowitej produkcyjności czynników produkcji (TFP – Total Factor Productivity).

Wskaźnik mierzący wydajność (produktywność) zasobów zużytych do wytworzenia produkcji sprzedanej można zapisać [Jankowska 2005, s. 83–84]:

it it i Z P W  , (3.4) gdzie: i

P –produkcja sprzedana i-tej branży,

i

Z – zasoby zużyte do wytworzenia produkcji w i-tej branży,

t – czas analizy.

W celu zbadania łącznie wydajności pracy oraz produktywności zasobów wykorzystanych do produkcji można posłużyć się współczynnikiem całkowitej produkcyjności czynników produkcji

(TFP – Total Factor Productivity), a jego sposób wyznaczania przedstawia formuła [por. Englander,

Gurney 1994, s. 169]:

(3 4) gdzie:

P_i – produkcja sprzedana i-tej branży,

Z_i –zasoby zużyte do wytworzenia produkcji w i-tej branży,

t – czas analizy

W celu zbadania łącznie wydajności pracy oraz produktywności zasobów wykorzystanych do produkcji można posłużyć się współczynnikiem całkowitej produkcyjności czynników produkcji (TFP – Total Factor Productivity), a jego sposób wyznaczania przedstawia formuła [por Englander, Gurney 1994, s 169]:

121 )] * ( ) 1 * [( 1 1 1          it it it it it it it CP CP LP LP P P TFP , (3.5) gdzie: it it it it it it W N C N W      1 , it it it L P LP  , it it it C P CP  , i

P – produkcja sprzedana i-tej branży, LP – wydajność pracy i-tej branży, _it

it

CP – produkcyjność majątku trwałego i-tej branży,

i

W –wynagrodzenia i-tej branży, N – narzuty na płace i-tej branży, _i

i

C – majątek trwały i-tej branży, L – zatrudnienie i-tej branży, _i

1 –  – współczynnik informujący, jaki jest udział pracy w przychodach czynników produkcji,

t – czas analizy.

Zaprezentowane powyżej mierniki można uznać za tzw. syntetyczne mierniki – służące do oceny konkurencyjności branży. Bazują one bowiem na zagregowanych danych dotyczących eksportu, importu oraz rozmiarach produkcji analizowanych branż przemysłu spożywczego. W procedurze oceny konkurencyjności branży można jeszcze posłużyć się tzw. miernikami cząstkowymi, które szacuje się na podstawie danych pochodzących od pojedynczych przedsiębiorstw funkcjonujących w branży [Jankowska 2005, s. 86–91].

W tej części rozprawy podjęto próbę oceny konkurencyjności 18 branż przemysłu spożywczego w Polsce za pomocą opisanych powyżej mierników konkurencyjności oraz miar dynamiki. W tym celu posłużono się niepublikowanymi danymi statystycznymi charakteryzującymi eksport, import, wynagrodzenia brutto, ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia w poszczególnych branżach przetwórstwa spożywczego oraz danymi publikowanymi przez GUS w zakresie produkcji sprzedanej, wielkości zatrudnienia i wartości brutto środków trwałych. Wszystkie informacje, zarówno publikowane, jak i niepublikowane, dotyczą przedsiębiorstw zatrudniających powyżej 49 osób, a analiza obejmuje lata 2002–2008.

W pierwszej kolejności skoncentrowano się na ocenie konkurencyjności produkcji odnoszącej się do rynku międzynarodowego. Obliczono stopy eksportu W (3.1), wskaźniki relacji _i

(3 5) gdzie: 121 )] * ( ) 1 * [( 1 1 1          it it it it it it it CP CP LP LP P P TFP , (3.5) gdzie: it it it it it it W N C N W      1 , it it it L P LP  , it it it C P CP  , i

P – produkcja sprzedana i-tej branży, LP – wydajność pracy i-tej branży, _it

it

CP – produkcyjność majątku trwałego i-tej branży,

i

W –wynagrodzenia i-tej branży, N – narzuty na płace i-tej branży, _i

i

C – majątek trwały i-tej branży, L – zatrudnienie i-tej branży, _i

1 –  – współczynnik informujący, jaki jest udział pracy w przychodach czynników produkcji,

t – czas analizy.

Zaprezentowane powyżej mierniki można uznać za tzw. syntetyczne mierniki – służące do oceny konkurencyjności branży. Bazują one bowiem na zagregowanych danych dotyczących eksportu, importu oraz rozmiarach produkcji analizowanych branż przemysłu spożywczego. W procedurze oceny konkurencyjności branży można jeszcze posłużyć się tzw. miernikami cząstkowymi, które szacuje się na podstawie danych pochodzących od pojedynczych przedsiębiorstw funkcjonujących w branży [Jankowska 2005, s. 86–91].

W tej części rozprawy podjęto próbę oceny konkurencyjności 18 branż przemysłu spożywczego w Polsce za pomocą opisanych powyżej mierników konkurencyjności oraz miar dynamiki. W tym celu posłużono się niepublikowanymi danymi statystycznymi charakteryzującymi eksport, import, wynagrodzenia brutto, ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia w poszczególnych branżach przetwórstwa spożywczego oraz danymi publikowanymi przez GUS w zakresie produkcji sprzedanej, wielkości zatrudnienia i wartości brutto środków trwałych. Wszystkie informacje, zarówno publikowane, jak i niepublikowane, dotyczą przedsiębiorstw zatrudniających powyżej 49 osób, a analiza obejmuje lata 2002–2008.

W pierwszej kolejności skoncentrowano się na ocenie konkurencyjności produkcji odnoszącej się do rynku międzynarodowego. Obliczono stopy eksportu W (3.1), wskaźniki relacji _i

P_{i – produkcja sprzedana i-tej branży, LPit} – wydajność pracy i-tej branży, CP_{it – produkcyjność majątku trwałego i-tej branży,}

W_i –wynagrodzenia i-tej branży,

N_i – narzuty na płace i-tej branży, C_i – majątek trwały i-tej branży, L_i – zatrudnienie i-tej branży,

1 – α – współczynnik informujący, jaki jest udział pracy w przychodach czynników produkcji,

t – czas analizy

Zaprezentowane powyżej mierniki można uznać za tzw syntetyczne mierniki – służące do oceny konkurencyjności branży Bazują one bowiem na zagregowa-nych dazagregowa-nych dotyczących eksportu, importu oraz rozmiarach produkcji analizo-wanych branż przemysłu spożywczego W procedurze oceny konkurencyjności branży można jeszcze posłużyć się tzw miernikami cząstkowymi, które szacuje się na podstawie danych pochodzących od pojedynczych przedsiębiorstw funk-cjonujących w branży [Jankowska 2005, s 86–91]

W tej części rozprawy podjęto próbę oceny konkurencyjności 18 branż prze-mysłu spożywczego w Polsce za pomocą opisanych powyżej mierników konku-rencyjności oraz miar dynamiki W tym celu posłużono się niepublikowanymi da-nymi statystyczda-nymi charakteryzującymi eksport, import, wynagrodzenia brutto, ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia w poszczególnych branżach przetwór-stwa spożywczego oraz danymi publikowanymi przez GUS w zakresie produkcji sprzedanej, wielkości zatrudnienia i wartości brutto środków trwałych Wszystkie informacje, zarówno publikowane, jak i niepublikowane, dotyczą przedsiębiorstw zatrudniających powyżej 49 osób, a analiza obejmuje lata 2002–2008

W pierwszej kolejności skoncentrowano się na ocenie konkurencyjności pro-dukcji odnoszącej się do rynku międzynarodowego Obliczono stopy eksportu W_i (3 1), wskaźniki relacji eksport/import R_i (3 2) oraz wskaźniki handlu wewnątrz gałęziowego IIT_i (3 3) Ze względu na występujące znaczne zróżnicowanie warto-ści tych wskaźników w poszczególnych latach oraz w celu uzyskania efektu przej-rzystości prowadzonych analiz, postanowiono uśrednić wartości tych mierników W tab 3 11 zestawiono średnie roczne wartości omawianych trzech wskaźników konkurencyjności obliczonych dla lat 2002–2008 i poszczególnych branż prze-twórstwa spożywczego

117

Analiza produkcyjno-ekonomicznej sytuacji przemysłu spożywczego w Polsce Tabela 3 11 Średni roczny poziom stopy eksportu, relacji eksport/import oraz wskaźnika IIT

w branżach przemysłu spożywczego w latach 2002–2008

Branże przetwórstwa spożywczego

Średnia roczna stopa eksportu W_i relacja eksport/import R_i wartość wskaźnika IIT_i Przemysł mięsny (1) 0,077 2,002 0,680 Przemysł drobiarski (2) 0,177 12,492 0,178 Przetwórstwo ryb (3) 0,462 1,128 0,941 Przemysł mleczarski (4) 0,093 1,589 0,769 Przemysł ziemniaczany (5) 0,279 2,086 0,678 Przemysł owocowo-warzywny (6) 0,340 2,236 0,620 Przemysł olejarski (7) 0,168 1,446 0,805 Przemysł zbożowo-młynarski (8) 0,087 0,999 0,924 Przemysł cukrowniczy (9) 0,120 13,285 0,165 Przemysł paszowy (10) 0,139 0,514 0,676 Przemysł piekarski (11) 0,084 1,080 0,946 Przemysł cukierniczy (12) 0,327 1,231 0,898

Przemysł koncentratów spożywczych (13) 0,195 0,589 0,728 Przemysł napojów bezalkoholowych (14) 0,045 0,303 0,454

Przemysł spirytusowy (15) 0,125 1,558 0,711

Przemysł winiarski (16) 0,132 0,481 0,642

Przemysł piwowarski (17) 0,021 0,259 0,407

Przemysł tytoniowy (18) 0,262 0,499 0,634

Ź r ó d ł o : obliczenia własne na podstawie niepublikowanych danych GUS

Obliczona dla lat 2002–2008 wartość średniej rocznej stopy eksportu waha-ła się od 0,021 (przemysł piwowarski) do 0,462 (przetwórstwo ryb) Warto nad-mienić, że kapitał zagraniczny ulokowany w przemyśle piwowarskim nastawio-ny jest przede wszystkim na zaspokojenie potrzeb ogromnego rynku krajowego i m in z tego wynika niewielkie znaczenie eksportu w tej branży (zaledwie 2,1%) Połowa branż przemysłu spożywczego osiągnęła wynik wynoszący co najmniej 0,139, co oznacza, że właśnie w tych branżach eksport stanowi co najmniej 14% produkcji sprzedanej (rys 3 12)

Wysoki udział eksportu osiągają nie tylko przemysł owocowo-warzywny (34%), ziemniaczany (27,9%), czy drobiarski (17,7%), które bazują na polskich surowcach, lecz także wiele innych działów produkcji żywności Obserwujemy za-tem duży udział eksportu w takich specjalnościach polskiego sektora żywnościo-wego jak przetwórstwo owoców i warzyw, rzepaku czy też produkcja pieczywa cukierniczego (32,7%) oraz w wielu kierunkach przetwórstwa wykorzystujących

surowce importowane Wśród nich wymienić należy produkcję wyrobów tyto-niowych, produkcję koncentratów spożywczych (zwłaszcza produkcja kawy, her-baty, przypraw), a przede wszystkim przetwórstwo ryb, które zajmuje pierwsze miejsce pod względem udziału eksportu w produkcji sprzedanej (46,2%) Rozwój tych branż świadczy o przewagach konkurencyjnych, na poziomie przetwórstwa i wskazuje na niezależność tych branż od polskiego zaplecza surowcowego W branżach charakteryzujących się dużym udziałem eksportu w produkcji sprze-danej odnotowano znaczący wzrost dynamiki eksportu począwszy od roku 2004 _{Rysunek 3.12. Średnia roczna stopa eksportu w latach 2002-2008 w przemyśle spożywczym}

0,000 0,100 0,200 0,300 0,400 0,500

Przemysł piwowarski (17) Przemysł napojów bezalkoholowych (14) Przemysł mięsny (1) Przemysł piekarski (11) Przemysł zbożowo-młynarski (8) Przemysł mleczarski (4) Przemysł cukrowniczy (9) Przemysł spirytusowy (15) Przemysł winiarski (16) Przemysł paszowy (10) Przemysł olejarski (7) Przemysł drobiarski (2) Przemysł koncentratów spożywczych (13) Przemysł tytoniowy (18) Przemysł ziemniaczany (5) Przemysł cukierniczy (12) Przemysł owocowo-warzywny (6) Przetwórstwo ryb (3)

Źródło: Opracowanie własne na podstawie Tablicy 3.11. Rysunek 3 12 Średnia roczna stopa eksportu w przemyśle spożywczym w latach 2002–2008 Ź r ó d ł o : opracowanie własne na podstawie danych z tab 3 11

Eksport, uwzględniając niewykorzystany potencjał produkcyjny przemysłu spożywczego oraz zaplecze surowcowe, jest ważnym czynnikiem determinują-cym rozwój produkcji żywności w Polsce O znaczeniu eksportu w rozwoju ca-łego przemysłu spożywczego świadczy jego rosnący udział w wartości produkcji sprzedanej, który w 2008 r wyniósł 23,4%, wynika z tego, że prawie ¼ produkcji przemysłu spożywczego jest eksportowana

Kolejnym miernikiem użytym do oceny konkurencyjności branż przemysłu spożywczego w kontekście rynku międzynarodowego jest wskaźnik relacji eks-port–import Średnia roczna wartość tego wskaźnika w latach 2002–2008 dla po-szczególnych branż przemysłu spożywczego (por rys 3 13) charakteryzowała się dużą zmiennością, bowiem jego wartość kształtowała się na poziomie od 0,259 (przemysł piwowarski) do 13,285 (przemysł cukrowniczy)

119

Analiza produkcyjno-ekonomicznej sytuacji przemysłu spożywczego w Polsce

Rysunek 3.13 Średnia roczna relacja eksport/import w latach 2002-2008 w branżach przemysłu spożywczego

0,000 2,000 4,000 6,000 8,000 10,000 12,000 14,000 Przemysł piwowarski (17)

Przemysł napojów bezalkoholowych (14) Przemysł winiarski (16) Przemysł tytoniowy (18) Przemysł paszowy (10) Przemysł koncentratów spożywczych (13) Przemysł zbożowo-młynarski (8) Przemysł piekarski (11) Przetwórstwo ryb (3) Przemysł cukierniczy (12) Przemysł olejarski (7) Przemysł spirytusowy (15) Przemysł mleczarski (4) Przemysł mięsny (1) Przemysł ziemniaczany (5) Przemysł owocowo-warzywny (6) Przemysł drobiarski (2) Przemysł cukrowniczy (9)

Źródło: Opracowanie własne na podstawie tablicy 3.11.Rysunek 3 13 Średnia roczna relacja eksport/import w branżach przemysłu spożywczego w latach 2002–2008

Ź r ó d ł o : opracowanie własne na podstawie danych z tab 3 11

W jedenastu branżach przemysłu spożywczego wartość wskaźnika relacji eks-port– import była większa od jedności, co oznacza, że eksport przewyższał tutaj import Należą do nich: przemysł cukrowniczy, drobiarski, owocowo-warzywny, ziemniaczany, mięsny, mleczarski, spirytusowy, olejarski, cukierniczy, rybny i pie-karski W przemyśle mięsnym (2,002), ziemniaczanym (2,086) i owocowo-warzyw-nym (2,236) eksport był ponad dwukrotnie większy od importu W dwóch branżach, cukrowniczej (13,285) i drobiarskiej (12,492), a więc w branżach, które zajęły dwa pierwsze miejsca eksport kilkunastokrotnie przekraczał import Porównując obec-nie prowadzoną ocenę konkurencyjności z poprzednią, przeprowadzoną według stopy eksportu, zauważamy, że w jednym i drugim przypadku najniższą konkuren-cyjnością charakteryzowały się produkcja piwa i produkcja napojów bezalkoho-lowych, a najwyższą – przemysł drobiarski, owocowo-warzywny i ziemniaczany Przemysł cukrowniczy, który według relacji eksport/import jest najbardziej konku-rencyjny, w poprzedniej klasyfikacji zajął dopiero dwunaste miejsce Warto w tym miejscu przypomnieć, na co wcześniej zwracano uwagę, że konkurencyjność jest zjawiskiem złożonym, wielowymiarowym i nie można wyciągać zbyt daleko idą-cych wniosków na podstawie pojedynczych mierników

Wskaźnik handlu wewnątrzgałęziowego (indeks Grubela-Lloyda) to trzeci miernik wykorzystany do oceny konkurencyjności branż przemysłu spożywczego w ramach rynku międzynarodowego Rysunek 3 14 prezentuje branże przemysłu spożywczego uszeregowane według rosnących wartości wskaźnika IIT_i

0,000 0,200 0,400 0,600 0,800 1,000 Przemysł cukrowniczy (9)

Przemysł drobiarski (2) Przemysł piwowarski (17) Przemysł napojów bezalkoholowych (14) Przemysł owocowo-warzywny (6) Przemysł tytoniowy (18) Przemysł winiarski (16) Przemysł paszowy (10) Przemysł ziemniaczany (5) Przemysł mięsny (1) Przemysł spirytusowy (15) Przemysł koncentratów spożywczych (13) Przemysł mleczarski (4) Przemysł olejarski (7) Przemysł cukierniczy (12)

W dokumencie Innowacyjność przemysłu spożywczego w Polsce. Ocena, uwarunkowania, rozwój (Stron 113-127)